drukuj    zapisz    Powrót do listy

6462 Wzory użytkowe, Własność przemysłowa, Urząd Patentowy RP, Oddalono skargę kasacyjną, II GSK 1818/11 - Wyrok NSA z 2012-12-19, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II GSK 1818/11 - Wyrok NSA

Data orzeczenia
2012-12-19 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-08-26
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Janusz Drachal /przewodniczący/
Joanna Sieńczyło - Chlabicz /sprawozdawca/
Wojciech Kręcisz
Symbol z opisem
6462 Wzory użytkowe
Hasła tematyczne
Własność przemysłowa
Sygn. powiązane
VI SA/Wa 2232/10 - Wyrok WSA w Warszawie z 2011-03-21
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Oddalono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2003 nr 119 poz 1117 art. 25 ust. 1 i 2 , art. 94 ust.1, art. 100, art. 246 ust. 1
Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej
Dz.U. 1997 nr 78 poz 483 art. 2, art. 21, art. 64
Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. uchwalona przez Zgromadzenie Narodowe w dniu 2 kwietnia 1997 r., przyjęta przez Naród w referendum konstytucyjnym w dniu 25 maja 1997 r., podpisana przez Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 16 lipca 1997 r.
Tezy

1. Brak nowości spornego wzoru użytkowego może być podstawą unieważnienia prawa ochronnego przez Urząd Patentowy RP, jeżeli wnoszący sprzeciw - w trybie art. 246 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117 ze zm.; dalej p.w.p.) - wykaże, że przedmiotowe rozwiązanie w dacie jego pierwszeństwa nie było nowe ze względu na jego wcześniejsze udostępnienie do wiadomości powszechnej w sposób ujawniający dla znawcy wszystkie zastrzeżone cechy znamienne stosownie do art. 25 ust. 1-2 w zw. z art. 100 p.w.p.

2. Przedstawione przez wnoszącego sprzeciw w postępowaniu spornym przed Urzędem Patentowym RP ulotki reklamowe bez daty pewnej - nie mogą stanowić dowodu publicznego ujawnienia wzoru użytkowego, gdyż dowody potwierdzające fakt wcześniejszego publicznego ujawnienia wzoru użytkowego przed datą jego pierwszeństwa powinny w sposób nie budzący wątpliwości dokumentować datę, w jakiej to nastąpiło.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Drachal Sędzia NSA Joanna Sieńczyło-Chlabicz (spr.) Sędzia del. WSA Wojciech Kręcisz Protokolant Szymon Janik po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2012 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej W. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 21 marca 2011 r. sygn. akt VI SA/Wa 2232/10 w sprawie ze skargi W. R. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na wzór użytkowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. wyrokiem z dnia 21 marca 2011 r., o sygn. akt VI SA/Wa 2232/10, oddalił skargę W. R. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na wzór użytkowy.

Sąd I instancji za podstawę rozstrzygnięcia przyjął następujące ustalenia.

I

Zaskarżoną decyzją Urząd Patentowy RP po rozpoznaniu na rozprawie w dniu [...] lipca 2010 r. sprawy z wniosku P. R. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą [...] z siedzibą w M. (dalej wnioskodawca) o unieważnienie prawa ochronnego na wzór użytkowy pt.: [...] nr [...] udzielonego na rzecz W. R. (dalej uprawniony, skarżący), na podstawie art. 246 ust. 1, art. 247 ust. 2, art. 94 ust. 1, art. 25 ust. 1 w zw. z art. 100 ust. 1, oraz art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity Dz. U. z 2003 r. Nr 119 poz. 1117 ze zm.; dalej p.w.p.) oraz art.98 k.p.c. w związku z art. 256 ust. 2 p.w.p., unieważnił prawo ochronne na powyższy wzór użytkowy.

Jak wynika z akt sprawy, pismem z dnia 5 września 2008 r. wnioskodawca wystąpił do Urzędu Patentowego RP ze sprzeciwem wobec prawomocnej decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na wzór użytkowy pt.: [...] nr [...] na rzecz skarżącego z datą pierwszeństwa 29 maja 2006 r., przy czym o udzieleniu prawa ochronnego ogłoszono w dniu 29 sierpnia 2008 r. w [...]. Za podstawę swojego żądania wnoszący sprzeciw wskazał brak nowości spornego rozwiązania, tj. niespełnienia wymogów z art. 94 ust. 1 oraz art. 25 ust. 1 w związku z art. 100 ust. 1 p.w.p., podnosząc, że zbiornik o cechach zastrzeganych w przedmiotowym wzorze był przed datą jego zgłoszenia produkowany i sprzedawany w sposób jawny. Na dowód braku nowości spornego rozwiązania, przedłożył m.in.: 1) ulotkę reklamową ze zdjęciami zbiorników łupinowych wraz z fakturami z [...]. za wykonanie ulotki oraz listą [...], do których wysłaną tę ulotkę; 2) wydruk strony internetowej firmy [...] wraz z oświadczeniem [...] o opracowaniu tej strony w 2004 r. i z wydrukiem archiwum internetowego tej strony, wskazującym na daty ostatnich modyfikacji poszczególnych elementów tej strony; 3) 14 faktur sprzedaży zbiorników łupinowych wraz z projektami budowlanymi, według których inwestycje te zostały zrealizowane i dokumentację dotyczącą konstrukcji zbiorników z prefabrykowanych elementów ściennych dla [...]; 4) protokoły rozpraw i pozew w sprawie IC 366/06.

Uprawniony uznał sprzeciw za bezzasadny podnosząc, że atrybutu nowości nie wskazują materiały załączone do wniesionego sprzeciwu, ponieważ nie wskazują, z jakiego okresu dokumenty te pochodzą (do pozostałych materiałów uprawniony szczegółowo nie odniósł się).

W wyniku rozpatrzenia sprawy na rozprawie w dniu [...] lipca 2010 r. Urząd Patentowy RP unieważnił prawo ochronne na wzór użytkowy pt.: [...] nr [...]. Odnosząc się do zarzutu braku nowości przedmiotowego wzoru użytkowego, tj. tego, że sporne rozwiązanie było w świetle przedłożonych dowodów powszechnie znane przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego na wzór użytkowy, tj. przed dniem 29 maja 2006 r., Urząd Patentowy uznał, że przedłożone dowody świadczą o tym, że przedmiotowe rozwiązanie w dacie jego pierwszeństwa nie było nowe, ze względu na jego udostępnienie do wiadomości powszechnej w sposób ujawniający dla znawcy dostateczne dane do jego stosowania.

Przechodząc do merytorycznej oceny ustawowych warunków wymaganych do udzielenia prawa z rejestracji na rozpatrywany wzór przemysłowy - Urząd Patentowy stwierdził, że zgodnie z art. 94 ust. 1 p.w.p., wzorem użytkowym jest (konkretne) nowe i użyteczne rozwiązanie o charakterze technicznym dotyczące kształtu, budowy lub zestawienia przedmiotu o trwałej postaci, wyróżnionego cechami znamiennymi, a więc dowód braku jego nowości wymaga przedstawienia wcześniejszego rozwiązania o wszystkich jego zastrzeganych cechach, a zwłaszcza o jego cechach znamiennych. Sporny [...] nr [...] został określony w jedynym, niezależnym zastrzeżeniu ochronnym spornego wzoru jako znamienny tym, że elementy zbiornika (1) mają kształt łupin, łączonych ze sobą w poziomie i pionie, tworząc konstrukcję walca z pustą przestrzenią wewnątrz, przy czym łączenie poszczególnych elementów (1) w poziomie uzyskuje się za pomocą złączy śrubowych (2) wzmocnionych zaprawą, zaś łączenie poszczególnych elementów (1) w pionie uzyskuje się w ten sposób, iż łączone elementy (1) górny i dolny mają na swych krawędziach wzajemnego styku (3) wyprofilowania, w których to wyprofilowaniach oba te elementy są mocowane ze sobą za pomocą uszczelki wzmocnionej zaprawą.

W ocenie Urzędu Patentowego, materiały przeciwstawione, a wymienione w pkt 2 i 3 stanowią dowód ujawnienia spornego wzoru przez publikację internetową w roku 2004 oraz przez jawne stosowanie w latach 2004 i 2005, gdyż realizacja sprzedawanych zbiorników odbywała się w sposób jawny, a ich konstrukcja ujawniała wszystkie zastrzegane cechy spornego wzoru użytkowego. Natomiast materiały wymienione w pkt 1 i 4 nie dowodzą ujawnienia wszystkich cech zastrzeganych spornego wzoru, gdyż ulotka reklamowa na zdjęciach zbiorników łupinowych nie ujawnia szczegółów połączeń łupin, a lista odbiorców ulotki nie podając dat pewnych nie stanowi dowodu powszechnego ujawnienia; zaś materiały przeciwstawione obejmujące protokoły rozpraw i pozew w sprawie IC 366/06 nie ujawniają cech technicznych zbiorników, o których produkcji jest mowa w załączonych protokołach i pozwie.

Od powyższej decyzji skarżący wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. który, jak to wskazano na wstępie, wyrokiem z dnia 21 marca 2011 r., sygn. akt VI SA/Wa 2232/10 oddalił skargę.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że rozstrzygnięcie Urzędu Patentowego zostało oparte na przepisach art. 246 i 247 ust. 2 p.w.p. Stosownie do nich, każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji w ciągu 6 miesięcy od opublikowania w "Wiadomościach Urzędu Patentowego" informacji o udzieleniu prawa (art. 246 ust. 1 p.w.p.). Podstawę sprzeciwu, o którym mowa w ust. 1, stanowią okoliczności, które uzasadniają unieważnienie patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji (art. 246 ust. 2 p.w.p.). Z art. 100 w zw. z art. 89 p.w.p. wynika, że na wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania, że nie zostały spełnione ustawowe warunki wymagane do uzyskania prawa ochronnego. W konsekwencji, zasada działania organu z urzędu w takim postępowaniu w kwestiach ustalenia stanu faktycznego sprawy i jej wszechstronnego wyjaśnienia, zawarta w przepisach art. 7, 75, 77 i 80 k.p.a. podlega odpowiedniej modyfikacji, stosownie do istoty tego postępowania. Z uwagi na charakter postępowania wymóg ten dotyczy obu jego stron.

Zdaniem Sądu I instancji dowody przedłożone przez wnioskodawcę przed Urzędem Patentowym mające na celu wykazanie braku nowości wzoru użytkowego wykazały brak nowości przedmiotowego wzoru użytkowego oraz jego jawnego stosowania. WSA podzielił pogląd Urzędu Patentowego, że ulotka reklamowa ze zdjęciami zbiorników łupinowych nie ujawnia szczegółów połączeń łupin, a lista odbiorców ulotki nie zawiera dat pewnych, w związku z czym dowody te nie mogą świadczyć o powszechnym ujawnieniu.

W ocenie Sądu I instancji o braku nowości przedmiotowego wzoru użytkowego świadczy ujawnienie spornego wzoru przez publikację internetową, gdzie rysunki i opisy podają wszystkie zastrzegane cechy spornego wzoru. Z wydruku internetowego, a także z oświadczenia M. M. wynika, że strona internetowa została opracowana przez niego na zlecenie P. R. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą [...]. Przed wrześniem 2004 r. na powyższej stronie zostały umieszczone informacje o produktach, w punkcie prefabrykaty umieszczono żelbetonowe zbiorniki do wody i ścieków. Skoro więc wszystkie zastrzegane elementy spornego wzoru użytkowego [...] zostały ujawnione przed wrześniem 2004 r., to przedmiotowy wzór użytkowy nie spełniał przymiotu nowości w dacie zgłoszenia tj. 29 maja 2006 r., gdyż został podany do powszechnej wiadomości w Internecie co zostało wykazane ww. dokumentami.

Według WSA o braku nowości wzoru użytkowego [...] świadczy również oświadczenie B.P. z dnia [...] marca 2010 r. z którego wynika, że w 2005 r. zakupił od firmy [...] należącej do P.R. (wnoszącego sprzeciw przeciw rejestracji przedmiotowego wzoru użytkowego) prefabrykaty zbiorników okrągłych łupinowych, które stanowiły zbiorniki oczyszczalni ścieków dla [...]. Do powyższego oświadczenia zostały dołączone faktury VAT poświadczające dokonanie zakupu powyższego zbiornika. Do oświadczenia dołączono również dokumentację dotyczącą konstrukcji zbiorników z prefabrykatowych elementów ściennych.

Wobec powyższego, Sąd I instancji uznał, że przedmiotowy wzór użytkowy nie spełniał przymiotu nowości w dacie jego zgłoszenia.

Ponadto WSA nie dopatrzył się naruszenia przepisów prawa materialnego tj. art. 94 w zw. z art. 25 w zw. z art. 100 p.w.p. Zdaniem Sądu I instancji porównanie cech znamiennych przedmiotowego wzoru i wydruku internetowego prowadzi do wniosku, że zarówno rysunki jak i opisy ze strony internetowej podają wszystkie zastrzegane cechy spornego wzoru.

Sąd I instancji nie podzielił także argumentacji skarżącego, że montaż zbiorników odbywał się przez wnoszącego sprzeciw i osoby postronne nie mogły się z nim zapoznać. Sposób montażu znajdował się chociażby w dokumentacji sporządzonej dla [...].

II

W.R. wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku, domagając się jego uchylenia w całości i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w W. Skarżący wniósł również o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1. Naruszenie przepisów prawa materialnego (art. 174 pkt 1 ustawy dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r. poz. 270, dalej: p.p.s.a.), tj. art. 25 ust. 1 i 2 p.w.p., przez jego błędną wykładnię polegającą na wadliwym przyjęciu, że ustalony w sprawie stan faktyczny pozwala na przyjęcie, że zgłoszone przez W. R. rozwiązanie, na które udzielone zostało prawo ochronne pt. [...] nie było w dacie zgłoszenia rozwiązaniem nowym, gdy zebrany materiał dowodowy nie wskazuje, aby doszło do ujawnienia wszystkich istotnych cech tego rozwiązania przed datą zgłoszenia;

2. Naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy (art. 174 pkt 2 p.p.s.a.), tj. art. 7 i 77 § 1 k.p.a. poprzez przyjęcie, że sposób procedowania przyjęty przez Urząd Patentowy nie wpłynął na rozstrzygnięcie sprawy, pomimo, iż nie dokonano wnikliwego zebrania materiału dowodowego w sprawie, w szczególności zaś wydano decyzję uchylającą prawo ochronne w sytuacji gdy materiał zebrany w sprawie nie pozwalał na ustalenie, że przed datą zgłoszenia wniosku o udzielenie prawa ochronnego na wzór użytkowy pt. [...] faktycznie doszło do ujawnienia wszystkich istotnych cech tego rozwiązania.

Ponadto autor skargi kasacyjnej podtrzymał wniosek sformułowany w piśmie procesowym z dnia 17 stycznia 2011 r. o przedstawienie Trybunałowi Konstytucyjnemu (na podstawie art. 193 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej) pytania prawnego co do zgodności art. 25 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej z art. 2, 21 i 64 Konstytucji RP oraz art. 1 protokółu nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzony w Paryżu 20 marca 1952 r. w zakresie, w jakim w toku postępowania spornego o unieważnienie prawa ochronnego (art. 255 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. prawo własności przemysłowej) pozbawia możliwości badania okoliczności i zgodności z prawem ujawnienia rozwiązania technicznego oraz nie uwzględnia kwestii ochrony własności i praw majątkowych twórcy rozwiązania technicznego, którego dotyczy sprzeciw.

Jak podnosi autor skargi kasacyjnej, ujawniony w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na przyjęcie, że zgłoszone przez niego rozwiązanie pt. [...] pozbawione było waloru nowości. Zdaniem kasatora WSA dokonał błędnej wykładni art. 25 p.w.p. przyjmując, iż przedstawienie zdjęcia zbiornika na stronie internetowej firmy [...], opisu zbiornika na tejże stronie i opisu zbiornika w dokumentacji konstrukcyjnej przekazanej [...] stanowiło ujawnienie wszystkich istotnych cech rozwiązania, w taki sposób, że osoba postronna (nawet specjalista) dysponując tylko tymi danymi mógł sporządzić identyczne rozwiązanie, charakteryzujące się tymi samymi cechami w tym również systemem połączeń. Autor skargi kasacyjnej nie zgodził się z takim stanowiskiem, gdyż dokumenty, na które powołał się Wojewódzki Sąd Administracyjny nie stanowiły ujawnienia rozwiązania w rozumieniu art. 25 ust. 2 p.w.p. Wojewódzki Sąd Administracyjny błędnie przyjął, że zdjęcia i opisy ujawniają istotę rozwiązania, skoro w opisach tych, jak również zdjęciach zawarta jest jedynie ogólna charakterystyka zbiornika łupinowego.

III

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie, ponieważ nie jest zasadna

Przystępując do rozpoznania skargi kasacyjnej należy przypomnieć, że stosownie do art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc pod uwagę z urzędu jedynie nieważność postępowania sądowego. Oznacza to, że zakres rozpoznania sprawy przez NSA, poza nieważnością postępowania, która w sprawie niniejszej nie zachodzi, wyznacza strona przez wskazanie podstaw kasacyjnych. Zarzuty kasacyjne odnoszą się zawsze do wadliwego działania Sądu I instancji i skierowane są przeciwko zaskarżonemu wyrokowi Sądu, a jedynie pośrednio przeciwko decyzji administracyjnej.

Jak akcentuje się w orzeczeniach sądów administracyjnych w sytuacji, gdy w skardze kasacyjnej zarzuca się zarówno naruszenie prawa materialnego, jak i naruszenie przepisów postępowania – jak ma to miejsce w rozpoznawanej sprawie - w pierwszej kolejności Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje zarzut naruszenia przepisów postępowania.

Autor skargi kasacyjnej zarzucił Sądowi I instancji w punkcie 2 petitum skargi kasacyjnej naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 7 i 77 § 1 k.p.a. poprzez przyjęcie, że sposób procedowania przyjęty przez Urząd Patentowy RP nie wpłynął na rozstrzygnięcie sprawy, pomimo, iż nie dokonano wnikliwego zebrania materiału dowodowego w sprawie, w szczególności, że wydano decyzję uchylającą prawo ochronne w sytuacji, gdy materiał zebrany w sprawie nie pozwalał na ustalenie, że przed datą zgłoszenia wniosku o udzielenie prawa ochronnego na wzór użytkowy pt. [...] faktycznie doszło do ujawnienia wszystkich istotnych cech tego rozwiązania.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie orzekającym w rozpoznawanej sprawie zarzuty naruszenia przepisów postępowania należy uznać za chybione.

Na wstępie wymaga podkreślenia, że z uwagi na kontradyktoryjność postępowania spornego o unieważnienie prawa ochronnego na wzór użytkowy, to na stronach tego postępowania, tj. na wnoszącym sprzeciw i na uprawnionym, spoczywa ciężar udowodnienia okoliczności, z których każda z nich wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne. Z zasady kontradyktoryjności wynika, że to żądanie zainteresowanego wyznacza granice sprawy. Rolą organu, tj. Urzędu Patentowego RP jest ustalenie stanu faktycznego na podstawie dowodów przedstawionych przez strony. W orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, iż na stronach postępowania spornego ciąży obowiązek aktywności w zakresie przedkładania dowodów, w szczególności osoby, która wszczęła postępowanie. To strona wszczynająca spór określa, w jakim zakresie nie zostały spełnione ustawowe przesłanki do uzyskania prawa i przedkłada dowody na poparcie swojego stanowiska (por. wyrok NSA z 19 stycznia 2006 r., sygn. akt II GSK 320/05, LEX nr 193382; wyrok WSA w W-wie z 20 listopada 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 1167/07).

Przenosząc te rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że - jak słusznie stwierdził Sąd I instancji - Urząd Patentowy prawidłowo rozpatrzył przedstawiony przez strony materiał dowodowy i ustosunkował się szczegółowo do wszystkich dowodów przedstawionych przez wnoszącego sprzeciw P. R. Podkreślenia wymaga, że skarżący jako uprawniony z prawa ochronnego na przedmiotowy wzór użytkowy W. R. ani w odpowiedzi na sprzeciw, ani na rozprawie w postępowaniu spornym przed Urzędem Patentowym nie podnosił zastrzeżeń dotyczących nieujawnienia w dokumentach przedstawionych przez wnoszącego sprzeciw istotnych cech w zakresie łączenia elementów, tj. chodziło o system łączenia (skręcania) śrub. Uprawniony nie zgłaszał w tym zakresie w postępowaniu spornym przed UP żadnych wniosków dowodowych. Ponadto, co podkreślił Sąd I instancji dowody przedstawione przez wnoszącego sprzeciw P. R. nie zostały zakwestionowane przez skarżącego.

Jak słusznie podkreślił Sąd I instancji w zaskarżonym wyroku (s. 10 uzasadnienia wyroku) porównanie cech znamiennych przedmiotowego wzoru użytkowego i wydruku internetowego oraz opisu technicznego zawartego w projekcie budowlanym, które zostały przedłożone jako dowody przez wnoszącego sprzeciw P. R. prowadzi do wniosku, że zarówno rysunki, jak i opisy ze strony internetowej i z projektu podają wszystkie zastrzeżone cechy spornego wzoru użytkowego (tom III, k. 363-357 akt administracyjnych). Na wydruku strony internetowej jest również przedstawiony system (sposób) łączenia śrub z prefabrykatem (łupiną), a mianowicie: "Łupiny ustawia się na płycie lub ławie fundamentowej i skręca na śruby ze stali nierdzewnej. Połączenia poziome łupin między sobą oraz z płytą fundamentową wykonuje się na styk prosty lub z nożem stalowym. Szczelność połączenia zapewnia uszczelka gumowa, uszczelka pęczniejąca, ewentualnie dodatkowa izolacja powierzchniowa układana na stykach montażowych" (tom III, k. 363 akt administracyjnych). Natomiast w punkcie 6 pt. Połączenia elementów wydruku strony internetowej (tom III, k. 357a akt administracyjnych) postanowiono: "Podstawowym rozwiązaniem jest skręcanie śruby ze stali nierdzewnej i atestowaną uszczelkę z nie wulkanizowanej gumy lub uszczelkę pęczniejącą przy kontakcie z wodą. Szczeliny połączenia dodatkowo zabezpieczane są mineralną zaprawą klejową o podwyższonej wytrzymałości. W połączeniu tym wytrzymałość śrub równoważy wytrzymałość zbrojenia obwodowego". Ponadto, zastrzeżonym cechom znamiennym zbiornika odpowiadają dane przedstawione w opisie technicznym projektu budowlanego przedłożonego przez wnoszącego sprzeciw w punktach 2.6. oraz 2.9. projektu.

Jak słusznie stwierdził Sąd I instancji: "Cechy znamienne określone jako elementy zbiornika (1) mają kształt łupin, łączonych ze sobą w poziomie i pionie, tworząc konstrukcję walca z pustą przestrzenią wewnątrz, przy czym łączenie poszczególnych elementów (1) w pionie uzyskuje się w ten sposób, iż łączone elementy (1) górny i dolny mają na swych krawędziach wzajemnego styku (3) wyprofilowania, w których to wyprofilowaniach oba te elementy (1) są mocowane ze sobą za pomocą uszczelki wzmocnionej zaprawą podano na stronie 10 (patrz T. lll, k. 363), a cechy znamienne określone jako łączenie poszczególnych elementów (1) w poziomie uzyskuje się za pomocą złączy śrubowych (2) wzmocnionych zaprawą podano na stronie 16 (patrz T. lll, k. 357a)".

Wbrew twierdzeniom skargi kasacyjnej Sąd I instancji w zaskarżonym wyroku dokonał - zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego - wnikliwej i prawidłowej oceny ustaleń faktycznych poczynionych w tej sprawie przez UP RP, a znajdujących swoje odzwierciedlenie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji i w aktach administracyjnych sprawy, co zresztą jasno wynika ze stanu sprawy zaprezentowanego wyżej, w tzw. części historycznej uzasadnienia wyroku.

Przechodząc do zarzutów naruszenia prawa materialnego wskazanych w punkcie 1 petitum skargi kasacyjnej należy stwierdzić, iż są one również niezasadne.

Istota problemu w rozpoznawanej sprawie sprowadza się do ustalenia, czy doszło do publicznego ujawnienia wszystkich istotnych cech rozwiązania, tj. przedmiotowego wzoru użytkowego [...] [...], przed datą jego zgłoszenia, które spowodowało utratę przesłanki nowości.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w rozpoznawanej sprawie podziela stanowisko Sądu I instancji, iż Urząd Patentowy zasadnie unieważnił prawo ochronne na wzór użytkowy [...] nr [...] z powodu braku nowości jako ustawowej przesłanki zdolności ochronnej, gdyż doszło do ujawnienia wszystkich istotnych cech przedmiotowego wzoru użytkowego przed datą jego zgłoszenia, tj. przed dniem 29 maja 2006 r. wskutek publikacji internetowych oraz wskutek stosowania wzoru poprzez jego sprzedaż.

Niewątpliwie przesłanką zdolności ochronnej wzoru użytkowego jest cecha nowości wzoru stosownie do art. 94 ust.1 p.w.p. Zgodnie z art. 25 ust. 2 p.w.p. przez stan techniki rozumie się wszystko to, co przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania patentu, zostało udostępnione do wiadomości powszechnej w formie pisemnego lub ustnego opisu, przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób. Zatem wzoru nie uważa się za nowy, jeżeli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego, został podany do wiadomości powszechnej, był w Polsce jawnie stosowany lub wystawiony na widok publiczny, w sposób ujawniający dla znawcy dostateczne dane do stosowania tego wzoru użytkowego. Kryterium nowości wzoru użytkowego oceniane jest w skali światowej (por. wyrok WSA w W-wie z 5 sierpnia 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 910/09).

Brak nowości spornego wzoru użytkowego może być podstawą unieważnienia prawa ochronnego przez Urząd Patentowy, jeżeli wnoszący sprzeciw - w trybie art. 246 p.w.p. - wykaże, że przedmiotowe rozwiązanie w dacie jego pierwszeństwa nie było nowe ze względu na jego wcześniejsze udostępnienie do wiadomości powszechnej w sposób ujawniający dla znawcy wszystkie zastrzeżone cechy znamienne stosownie do art. 25 ust. 1-2 w zw. z art. 100 p.w.p.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w rozpoznawanej sprawie podziela stanowisko Sądu I instancji, że o braku nowości świadczą następujące dowody przedłożone przez wnoszącego sprzeciw: 1) publikacje internetowe, jak również oświadczenie M. M. (T. III, k. 374 akt administracyjnych) oraz 2) oświadczenie B.P. z dnia [...] marca 2010 r. (T. III, k. 415 akt administracyjnych) oraz dołączone do niego faktury sprzedaży poświadczające dokonanie przez niego zakupu [...].

O braku nowości przedmiotowego wzoru użytkowego w dacie jego zgłoszenia do UP RP świadczy dowód publicznego ujawnienia spornego wzoru w postaci publikacji internetowej strony firmy [...], gdzie rysunki i opisy wskazują na wszystkie zastrzeżone istotne cechy spornego wzoru użytkowego.

Ponadto, oświadczenie M. M. (T. III, k. 374 akt administracyjnych) o opracowaniu tej strony w 2004 r. wraz z wydrukiem archiwum internetowego tej strony wskazującym na daty ostatnich modyfikacji poszczególnych elementów strony. Z powyższego wydruku internetowego, a także z oświadczenia M.M. wynika, że strona internetowa została opracowana przez niego na zlecenie P. R. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą [...] w okresie od maja do grudnia 2004 r. Przed wrześniem 2004 r. na powyższej stronie zostały umieszczone informacje o produktach, w punkcie prefabrykaty umieszczono żelbetonowe zbiorniki do wody i ścieków (T. III, k. 374-357 akt administracyjnych).

Jak słusznie stwierdził Sąd I instancji, przedstawione publikacje internetowe pochodzące z 2004 r. stanowią dowód publicznego ujawnienia wzoru użytkowego przed datą jego zgłoszenia skutkujący utratą jego nowości.

Ponadto, za dowód publicznego ujawnienia spornego wzoru użytkowego przed datą jego zgłoszenia skutkujący utratą cechy nowości należy uznać również przedłożone przez wnoszącego sprzeciw faktury sprzedaży zbiorników łupinowych wraz z projektami budowlanymi, według których inwestycje te zostały zrealizowane na rzecz B. P. wraz z załączonym przez niego oświadczeniem. Z oświadczenie B.P. z dnia [...] marca 2010 r. (T. III, k. 415 akt administracyjnych) wynika, że w 2005 r. zakupił od firmy [...] należącej do P. R. prefabrykaty zbiorników okrągłych łupinowych, które stanowiły zbiorniki oczyszczalni ścieków dla [...]. Do powyższego oświadczenia zostały dołączone faktury VAT nr [...] z dnia [...] czerwca 2005 r., nr [...] z dnia [...] czerwca 2005 r., nr [...] z dnia [...] maja 2005 r., poświadczające dokonanie zakupu powyższego zbiornika. Do oświadczenia dołączono również projekt budowlany z dnia [...] maja 2005 r. stanowiący dokumentację techniczną inwestycji w [...], przy czym B. P. podkreślił w oświadczeniu, że projekt budowlany został mu udostępniony przed dokonaniem przez niego zakupu prefabrykowanych zbiorników okrągłych łupinowych.

Naczelny Sąd Administracyjny podziela stanowisko zarówno Sądu I instancji, jak i Urzędu Patentowego RP, że dowód w postaci ulotki reklamowej ze zdjęciami zbiorników łupinowych wraz z fakturami z [...] lutego 2005 r. i [...] lutego 2005 r. za wykonanie ulotki wraz z listą Ośrodków Doradztwa Rolniczego, do których wysłano te ulotki, nie dowodzą ujawnienia wszystkich cech zastrzeganych spornego wzoru, gdyż ulotka reklamowa na zdjęciach zbiorników łupinowych nie ujawnia szczegółów połączeń łupin, a lista odbiorców ulotki nie podając dat pewnych - nie stanowi dowodu powszechnego ujawnienia. Zatem, przedstawione przez wnoszącego sprzeciw w postępowaniu spornym przed Urzędem Patentowym RP ulotki reklamowe bez daty pewnej - nie mogą stanowić dowodu publicznego ujawnienia wzoru użytkowego, gdyż dowody potwierdzające fakt wcześniejszego publicznego ujawnienia wzoru użytkowego przed datą jego pierwszeństwa powinny w sposób nie budzący wątpliwości dokumentować datę, w jakiej to nastąpiło. Taki pogląd znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. m.in. wyrok WSA w W-wie z 14 grudnia 2009 r., sygn. akt VI SA/Wa 1764/09).

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że sporny wzór użytkowy nie spełniał przesłanki nowości wskutek jego publicznego ujawnienia w sposób przedstawiający dla znawcy wszystkie zastrzeżone cechy znamienne przed datą jego zgłoszenia, tj. przed dniem 29 maja 2006 r., co skutkowało zasadnością unieważnienia prawa ochronnego na sporny wzór użytkowy.

Odnosząc się do wniosku skarżącego zawartego w piśmie procesowym z dnia 17 stycznia 2011 r., Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w rozpoznawanej sprawie uznaje, iż brak jest podstaw do wystąpienia do Trybunału Konstytucyjnego z pytaniem prawnym w zakresie zgodności art. 25 ust. 1 i 2 p.w.p. z art. 2, 21 i 64 Konstytucji RP oraz art. 1 protokółu nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzony w Paryżu 20 marca 1952 r.

Autor skargi kasacyjnej nie przedstawił żadnych argumentów uzasadniających wystąpienie przez Naczelny Sąd Administracyjny w składzie orzekającym w rozpoznawanej sprawie z pytaniem prawnym do Trybunału Konstytucyjnego.

Podkreślenia wymaga, że unormowanie przyjęte przez ustawodawcę w art. 25 ust. 1 i 2 w zw. z art. 100 p.w.p. dotyczące utraty nowości przez wzór użytkowy wskutek jego publicznego ujawnienia przed datą według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa ochronnego, a w konsekwencji dopuszczalności unieważnienia prawa ochronnego – jest zgodne zarówno z przepisami art. 2, 21 i 64 Konstytucji RP, jak i art. 1 protokółu nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, które odnoszą się do ochrony i poszanowania prawa własności. Przyjęta w polskim prawie własności przemysłowej instytucja unieważnienia prawa wyłącznego do dóbr własności przemysłowej, w tym unieważnienia prawa ochronnego na wzory użytkowe jest konsekwencją obowiązywania systemu rejestracyjnego (romańskiego), który ogranicza sprawdzenie zgłoszenia wzoru użytkowego w procesie rejestracji przed UP jedynie do kryteriów formalnych. Udzielona ochrona na wzór użytkowy może być anulowana wskutek postępowania o unieważnienie prawa wyłącznego wszczętego na wniosek lub wskutek złożonego sprzeciwu. Jedną z podstaw unieważnienia prawa ochronnego na wzór użytkowy jest brak nowości rozwiązania. Nie ma przy tym znaczenia, kto dokonał ujawnienia wzoru użytkowego oraz czy dokonała tego osoba uprawniona. Prawo polskie nie przewiduje ochrony dla zgłaszającego w sytuacji, gdy do ujawnienia doszło przez osobę trzecią nawet wskutek nadużycia. Legitymacja czynna do wystąpienia ze sprzeciwem w procesie o unieważnienie prawa przysługuje - stosownie do art. 246 ust. 1 p.w.p. - każdemu, tj. ma postać actio popularis. Przyjęte przez ustawodawcę polskiego rozwiązanie prawne zawarte w art. 25 ust. 1 i 2 p.w.p., w zw. z art. 100 p.w.p., a odnoszące się do utraty cechy nowości przez wzór użytkowy wskutek jego wcześniejszego publicznego ujawnienia - pozostaje w zgodności z przepisami Konstytucji RP oraz art. 1 protokółu nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, sporządzony w Paryżu 20 marca 1952 r.

Z przytoczonych powodów Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt