Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Fornalik Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek Sędzia WSA Grażyna Staniszewska (spr.) Protokolant referent Marta Świetlik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2010 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego na uchwałę Rady Gminy z dnia [...] r. nr XXV/177/2008 w przedmiocie przyjęcia "Regulaminu korzystania z placów zabaw na terenie Gminy" I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej § 1 ust. 9, II. stwierdza, że zaskarżona uchwała w części określonej w pkt I wyroku nie podlega wykonaniu.

Uchwałą nr XXV/177/2008 z dnia [...] października 2008 r. , działając na podstawie art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym ( Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591; ze zm.) Rada Gminy uchwaliła Regulamin korzystania z placów zabaw na terenie Gminy. Zgodnie z § 1 ust. 1 uchwały przyjęto Regulamin korzystania z placów zabaw na terenie Gminy. Stosownie do treści ust. 2 place zabaw służą zabawie, rekreacji i wypoczynkowi, zaś mogą z nich korzystać – w myśl ust. 3 – dzieci i młodzież do lat 15. Dzieci do lat 10 mogą przebywać na terenie placu zabaw wyłącznie pod opieką rodziców lub opiekunów, którzy za nie ponoszą odpowiedzialność (§ 1 ust. 4). Zgodnie z § 1 ust. 5 uchwały, z urządzeń zabawowych należy korzystać zgodnie z ich przeznaczeniem, a ponadto z uwagi na bezpieczeństwo bawiących się, należy przestrzegać następujących zasad:

1) w pobliżu urządzeń zabawowych zabronione są gry zespołowe i jazda na rowerze;

2) zabronione jest wchodzenie na górne elementy konstrukcji urządzeń zabawowych, szczególnie dotyczy to huśtawek, przeplotni, drabinek itp.;

3) zabronione jest korzystanie z huśtawek, ważek i karuzel przez więcej niż jedno dziecko na jednym siedzisku.

Z kolei stosownie do treści § 1 ust. 6 uchwały na terenie placu zabaw zabrania się:

1) zaśmiecania terenu,

2) dewastacji urządzeń zabawowych oraz ogrodzeń,

3) niszczenia i uszkadzania roślinności,

4) palenia ognisk, korzystania z grilla lub innych sprzętów z wykorzystaniem ognia,

5) wprowadzania zwierząt.

Nadto zgodnie z ust. 7 w/w paragrafu osoby przebywające na placu zabaw zobowiązuje się do przestrzegania zakazów wynikających z przepisów szczególnych, a zwłaszcza w zakresie spożywania napojów alkoholowych.

Zgodnie natomiast z § 1 ust. 9 osoby nie stosujące się do powyższych zakazów będą podlegały odpowiedzialności z art. 51, 54,77, 144, 145 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz. U. nr 12 poz. 114 z późn. zm.) oraz art. 431 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. nr 147 poz. 1231 ze zm.).

Skargę na powyższą uchwałę wniósł Prokurator Okręgowy, zarzucając jej istotne naruszenie prawa tj. art. 40 ust. 2 pkt 4, ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym ( Dz. U. Nr 142 poz. 1591 z 2001 r. z późn. zm.) poprzez wprowadzenie w § 1 ust. 9 uchwały przepisów przewidujących odpowiedzialność wykroczeniową za naruszenie postanowień regulaminu pomimo braku po stronie Rady Gminy kompetencji do uchwalenia takich przepisów. Skarżący wskazał, iż w § 1 ust. 3 do ust. 6 w/w uchwały Rada Gminy ustanowiła szereg nakazów oraz zakazów dotyczących zachowania się osób korzystających z placów zabaw na terenie Gminy, jednocześnie w § 1 ust. 8 nałożyła na wszystkie osoby korzystające z placów zabaw obowiązek stosowania się do regulaminu. Z kolei w § 1 ust. 9 Rada Gminy postanowiła, że naruszenie postanowień regulaminu podlega odpowiedzialności na zasadach wynikających z przepisów art. 51, 54, 77, 144, 145 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz. U. nr 12 poz. 114 z późn. zm.) oraz art. 431 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. nr 147 poz. 1231 ze zm.).

W ocenie Prokuratora Okręgowego analiza zaskarżonej uchwały Nr XXV/177/2008 pozwala na stwierdzenie, iż jej § 1 ust. 9 w istotny sposób narusza przepisy art. 40 ust. 2 pkt 4, ust. 3 i ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, bowiem wprowadzenie w Regulaminie korzystania z placów zabaw na terenie Gminy, sankcji wykroczeniowej za naruszanie postanowień regulaminu uznać należy za sprzeczne z zasadami stanowienia przepisów gminnych wskazanymi w powyższych przepisach. Podkreślił, że zgodnie z art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, gminie na podstawie tej ustawy przysługuje prawo stanowienia aktów prawa miejscowego w zakresie zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej, zaś na podstawie art. 40 ust. 3 w zakresie nieuregulowanym w odrębnych ustawach lub innych przepisach powszechnie obowiązujących rada gminy może wydawać przepisy porządkowe, jeżeli jest to niezbędne dla ochrony życia lub zdrowia obywateli oraz dla zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego. Jedynie wskazane powyżej przepisy porządkowe wydawane na podstawie art. 40 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym mogą - zgodnie z art. 40 ust. 4 tej samej ustawy - przewidywać za ich naruszanie karę grzywny wymierzaną w trybie i na zasadach określonych w prawie o wykroczeniach. Wywodził, iż Rada Gminy, ustanawiając na podstawie art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym regulamin korzystania z placów zabaw na terenie Gminy nie była zatem uprawniona do wprowadzenia do tego aktu prawa miejscowego jakichkolwiek przepisów przewidujących kary za naruszanie postanowień regulaminu. Wydana na podstawie art. 40 ust. 2 pkt 4 uchwała nie może bowiem zawierać przepisów porządkowych, albowiem ich wydanie wymagałoby przyjęcia innej podstawy prawnej i innego sposobu publikacji oraz określenia daty wejścia w życie zaskarżonego aktu.

Skoro zatem regulamin korzystania z placów zabaw na terenie Gminy nie może być aktem zawierającym przepisy porządkowe w rozumieniu art. 40 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym, to oznacza to, iż sam regulamin nie może zawierać jakichkolwiek własnych przepisów o charakterze karnym sankcjonujących jego naruszenie, albowiem takie przepisy mogą znaleźć się tylko w przepisach porządkowych. Rada Gminy obowiązana jest nadto przestrzegać zakresu upoważnienia udzielonego jej przez ustawę w zakresie tworzenia aktów prawa miejscowego i w działaniach tych nie może wkraczać w materię uregulowaną ustawą. Skarżący wskazał także, iż uchwała rady gminy nie może regulować jeszcze raz tego, co jest już zawarte w obowiązującej ustawie, a uchwała zawierająca takie unormowania, jako istotnie naruszająca prawo, winna być uznana za nieważną w części w jakiej zawiera takowe regulacje. Z kolei ustalenie, iż naruszenia ustanowionych w formie regulaminu korzystania z placów zabaw na terenie Gminy zakazów mieścić się mogą w dyspozycji czynu zakazanego i zagrożonego karą w kodeksie wykroczeń, w kodeksie karnym lub w ustawie szczególnej skutkuje stwierdzeniem, iż w niniejszej sprawie nie może znaleźć zastosowania art. 40 ust. 3 ustawy o samorządzie gminnym (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 lipca 2006 r., sygn. II GSK 68/06). Zdaniem skarżącego kwestionowany akt narusza zatem powszechnie obowiązujący porządek prawny w stopniu istotnym zarówno poprzez regulowanie przez gminę raz jeszcze tego co zostało już pomieszczone w źródłach powszechnie obowiązującego prawa ogólnokrajowego, jak i poprzez wykroczenie przy stanowieniu aktu prawa miejscowego poza delegację ustawową wynikającą z art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym. Wskazał także, iż analogiczny pogląd prawny co do niedopuszczalności stanowienia w przepisach wydawanych na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym przepisów o charakterze karnoadmnistracyjnym wyrażany jest również w utrwalonym orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym w szczególności w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 sierpnia 1995 roku, sygn. IV SA 1511/95 ( Lex nr 25027), w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 27 maja 1994 r., sygn. SA/Wr 470/9 ( Lex nr 43619), czy też wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 16 lipca 2009 r., sygn. II SA/Gl 1252/09.

Mając na uwadze powyższe skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności § 1 ust. 9 zaskarżonej uchwały jako w istotny sposób naruszającego przepisy rangi ustawowej wskazane w zarzucie skargi.

W odpowiedzi na skargę Rada Gminy wskazała, iż uwzględniając zalecenia Prokuratora Okręgowego, zawarte w skardze z dnia [...] lutego 2010 r. sygn. akt II Pa 10/10 w dniu [...] lutego 2010 r., podjęła uchwałę nr XLV/299/2010 w sprawie zmiany uchwały w sprawie "Regulaminu korzystania z placów zabaw na terenie Gminy", w której zapisano utratę mocy § 1 ust. 9 uchwały Rady Gminy z dnia [...] października 2008 r. nr XXV/177/2008 w sprawie przyjęcia "Regulaminu korzystania z placów zabaw na terenie Gminy". W związku z tym Rada Gminy wniosła o umorzenie postępowania z powodu jego bezprzedmiotowości.

Pismem z dnia [...] marca 2010 r. Prokurator Okręgowy poinformował, iż w związku z podjęciem przez Radę Gminy uchwały nr XLV/299/2010 w sprawie zmiany uchwały w sprawie "Regulaminu korzystania z placów zabaw na terenie Gminy", którą w ramach autokontroli uwzględniono skargę, cofa skargę.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Na podstawie art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości między innymi poprzez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola taka sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej ( art. 1 § 2 tej ustawy). Zakres sądowej kontroli administracji publicznej obejmuje min. także orzekanie w sprawach skarg na akty prawa miejscowego oraz inne akty organów jednostek samorządu terytorialnego (art. 3 § 1 w związku z § 2 pkt 5 i 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej: jako ppsa.).

Kompetencja prokuratora do wniesienia skargi opiera się na art. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze ( Dz.U. z 2008 roku, Nr 7, poz. 39 ze zm.), który stanowi, że jeżeli uchwała organu samorządu terytorialnego albo rozporządzenie wojewody są niezgodne z prawem, prokurator zwraca się do organu, który je wydał, o ich zmianę lub uchylenie albo kieruje wniosek o ich uchylenie do właściwego organu nadzoru; w wypadku uchwały organu samorządu terytorialnego prokurator może także wystąpić o stwierdzenie jej nieważności do sądu administracyjnego.

Zgodnie z przepisem art. 147 ppsa w razie uwzględnienia skargi na akt organu jednostki samorządu terytorialnego sąd administracyjny stwierdza jego nieważność albo orzeka, iż został on wydany z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie nieważności. Podstawy stwierdzenia nieważności uchwały lub aktu organu gminy wyznaczają przepisy ustawy o samorządzie gminnym. Zgodnie z art. 91 ust. 1 zdanie 1 tej ustawy, uchwała lub zarządzenie organu gminy sprzeczne z prawem są nieważne. W orzecznictwie sądów administracyjnych i doktrynie utrwalony jest pogląd, iż tylko istotne naruszenie prawa stanowi podstawę do stwierdzenia nieważności aktu (uchwały) organu gminy. Za "istotne" naruszenie prawa uznaje się uchybienie, prowadzące do skutków, które nie mogą być tolerowane w demokratycznym państwie prawnym. Do nich zalicza się między innymi naruszenie przepisów prawa ustrojowego oraz prawa materialnego, a także przepisów regulujących procedury podejmowania uchwał (vide: M. Stahl, Z. Kmieciak, Akty nadzoru nad działalnością samorządu terytorialnego w świetle orzecznictwa NSA i poglądów doktryny, Samorząd Terytorialny 2001, z. 1-2, str. 101-102). W judykaturze za istotne naruszenie prawa, będące podstawą do stwierdzenia nieważności aktu, przyjmuje się przykładowo podjęcie uchwały przez organ niewłaściwy, brak podstawy do podjęcia uchwały określonej treści, niewłaściwe zastosowanie przepisu prawnego będącego podstawą podjęcia uchwały, naruszenie procedury podjęcia uchwały ( por. wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 lutego 1998 roku, II SA/Wr 1459/97, OwSS 1998/3/79, z dnia 8 lutego 1996 roku , SA/Gd 327/95, OwSS 1996, Nr 3, poz. 90).

W świetle wskazanych podstaw stwierdzania nieważności aktów organów gminy, stanowisko Prokuratora Okręgowego wyrażone w skardze należało uznać za zasadne. Słuszne jest bowiem stanowisko skarżącego, iż zakwestionowana uchwała Rady Gminy podjęta została z istotnym naruszeniem prawa, co uzasadniało częściowe wyeliminowanie jej z obrotu prawnego poprzez stwierdzenie nieważności w zakresie obejmującym § 1 ust. 9 tego aktu.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż zgodnie z art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym na podstawie upoważnień ustawowych gminie (radzie gminy jako jej organowi stanowiącemu) przysługuje prawo stanowienia aktów prawa miejscowego obowiązującego na obszarze gminy. Z kolei w myśl art. 40 ust. 2 przywołanej ustawy, bezpośrednio na jej podstawie, organy gminy mogą wydawać akty prawa miejscowego w zakresie wewnętrznego ustroju gminy oraz jednostek pomocniczych, organizacji urzędów i instytucji gminnych, zasad zarządu mieniem gminy oraz zasad i trybu korzystania z gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Szczególną, odrębną w stosunku do wyliczonych w art. 40 ust. 2 pkt 1-4 ustawy aktów prawa miejscowego, kategorię stanowią przepisy porządkowe, które stosownie do art. 40 ust. 3 rada gminy także może wydawać jednak jedynie wówczas gdy jest to niezbędne dla ochrony życia lub zdrowia obywateli oraz dla zapewnienia porządku, spokoju i bezpieczeństwa publicznego, a nadto jedynie w zakresie nieuregulowanym w odrębnych ustawach lub innych przepisach powszechnie obowiązujących. Z mocy zaś ust. 4 cytowanego artykułu przepisy porządkowe, mogą przewidywać za ich naruszanie karę grzywny wymierzaną w trybie i na zasadach określonych w prawie o wykroczeniach.

Podjęta przez Radę Gminy uchwała Nr XXV/177/2008 z dnia [...] października 2008 r. w sprawie ustalenia regulaminu korzystania z placów zabaw na terenie Gminy, wskazuje w podstawie prawnej przepis art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym. Niewątpliwie formułując w uchwale regulamin korzystania placów zabaw znajdujących się na terenie Gminy, Rada Gminy uprawniona była do uregulowania w nim zasad i trybu korzystania z placów zabaw. Place zabaw niewątpliwie bowiem należą do kategorii gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Nie może też budzić wątpliwości, iż użyte w art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym pojęcie "zasady i tryb korzystania" zawiera w sobie kompetencję organu stanowiącego gminy do formułowania w stosunku do terenów i urządzeń użyteczności publicznej norm i zasad prawidłowego postępowania, ustalania obowiązujących reguł zachowania się, określenia ustalonego porządku zachowania się. Oznacza to w konsekwencji uprawnienie rady gminy do wprowadzenia reguł dotyczących obowiązującego sposobu zachowania się podmiotów, które przebywają na terenach lub w obiektach o jakich mowa w art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy o samorządzie gminy. Odnosząc poczynione uwagi do kontrolowanej uchwały Rady Gminy wskazać należy, iż użyty w niej zwrot "zakazy" czy też "zabronione" ( § 1 ust. 5, ust. 6 ) powinny być rozumiane jako wprowadzenie reguł dotyczących sposobu zachowania się podmiotów korzystających z placów zabaw. Z całą stanowczością stwierdzić jednak należy, jak słusznie wywodził w skardze Prokurator Okręgowy, iż w uchwale podjętej na podstawie przepisu art. 40 ust. 2 pkt 4 ustawy organ stanowiący Gminy nie był uprawniony do określenia sankcji za naruszenie zakazów ustanowionych w § 1 ust. 3 - 6 uchwały Nr XXV/177/2008. Wydana na wskazanej podstawie prawnej uchwała stosownie do przywołanej wyżej treści normy nie może bowiem zawierać przepisów porządkowych, których charakter i przesłanki dopuszczalności wydania zostały omówione powyżej, wydawanych na innej podstawie prawnej. Uchwała nie może tym samym przewidywać kar albowiem uprawnienie do ich wprowadzenia ograniczone zostało przez ustawodawcę wyłącznie do trybu wydawania przez radę gminy przepisów porządkowych. W tym zakresie należy w pełni podzielić i zaaprobować stanowisko wyrażone w skardze. Tym samym , w ocenie Sądu w rozpatrywanej sprawie zaszły podstawy do stwierdzenia nieważności § 1 ust. 9 zaskarżonej uchwały, stanowiącego, iż naruszenie postanowień regulaminu podlega odpowiedzialności z art. 51, 54,77, 144, 145 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz. U. nr 12 poz. 114 z późn. zm.) oraz art. 431 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. nr 147 poz. 1231 ze zm.). Stosownie bowiem do art. 40 ust 3 ustawy o samorządzie powiatu wyłącznie przepisy porządkowe mogą wprowadzać kary. Z całą pewnością zaś przepisem porządkowym nie jest uchwała w zakresie wprowadzenia zasad i sposobu korzystania z obiektów i urządzeń użyteczności publicznej. Rada gminy może wprowadzać regulaminy korzystania placów zabaw należących do Gminy, zawierające nakazy i zakazy określonego zachowania się osób. Zakazy te i nakazy nie mogą być jednak zagrożone sankcjami karnymi przewidzianymi w kodeksie wykroczeń. Choć nie można wykluczyć, że ustanowione w formie regulaminu korzystania z placów zabaw zakazy i nakazy mieścić się mogą w dyspozycji czynu zakazanego i zagrożonego karą w kodeksie wykroczeń. Tego rodzaju informacja może być zamieszczona na tablicach informacyjnych i innych obwieszczeniach o ustanowionych zakazach regulaminowych. Informacja ta jednak musi być ścisła i zgodna z normą karną kodeksu wykroczeń. Pogląd taki, w pełni podzielany przez skład orzekający w niniejszej sprawie wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 27 maja 1994 roku w sprawie SA/Wr 470/94 ( publik. Orzecznictwo w Sprawach Samorządowych z 1994r., nr 4-5, poz. 175).

Jednocześnie Sąd wyjaśnia, iż w związku z podjęciem przez Radę Gminy uchwały z dnia [...] lutego 2010 r. nr XLV/299/2010 w sprawie zmiany zaskarżonej uchwały w sprawie przyjęcia "Regulaminu korzystania z placów zabaw na terenie Gminy" oraz cofnięciem przez Prokuratora Okręgowego skargi na uchwałę nr XXV/177/2008 z dnia [...] października 2008 r., okoliczności rozpatrywanej sprawy nie pozwoliły na uwzględnienie cofnięcia skargi przez Skarżącego. Wprawdzie zgodnie z §1 uchwały w uchwale nr XXV/177/2008 Rady Gminy z dnia [...] października 2008 r. w sprawie przyjęcia "Regulaminu korzystania z placów zabaw na terenie Gminy" skreśla się w § 1 pkt 9, jednakże w myśl § 3 uchwały z dnia [...] lutego 2010 r. stanowi, że uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa. Zgodnie z art. 60 ppsa skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Przepis ten statuuje zasadę dyspozycyjności, która przejawia się przyznaniem stronom postępowania sądowego uprawnienia do rozporządzania przedmiotem tego postępowania oraz rozporządzania uprawnieniami procesowymi. W rozpatrywanej sprawie Prokurator Okręgowy pismem z dnia [...] marca 2010 r. cofnął skargę na uchwałę nr XXV/177/2008 Rady Gminy z dnia [...] października 2008 r. Należy zauważyć, że do dnia rozpatrzenia na rozprawie sprawy ze skargi sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego na uchwałę z dnia [...] października 2008 r. nr XXV/177/2008, uchwała z dnia [...] lutego 2010 r., którą organ uwzględnił skargę Prokuratora Okręgowego nie została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa, a zatem nie weszła jeszcze w życie. Oznacza to, iż w dacie orzekania przez sąd, w obrocie pozostawała obarczona wadą nieważności - w części dotyczącej § 1 ust. 9 - uchwała nr XXV/177/2008. Uwzględnienie w takim przypadku cofnięcia przez Prokuratora Okręgowego niniejszej skargi prowadziłoby zatem do pozostawienia w obrocie aktu prawnego dotkniętego w w/w części wadą nieważności.

Powyższe uzasadniało odstąpienie Sądu od zasady związania w tej kwestii stanowiskiem skarżącego i w konsekwencji rozpoznania skargi wbrew jego woli, wyrażonej w złożonym oświadczeniu o cofnięciu skargi.

Z kolei W ocenie składu orzekającego, omówione naruszenie prawa, ma charakter istotnego naruszenia prawa bowiem kontrolowana uchwała w zakresie § 1 ust. 9 podjęta została przez Radę Gminy bez podstawy prawnej. Okoliczność ta, stosownie do art. 147 § 1 ppsa przesądzała o konieczności stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały w zakresie jej § 1 ust. 9. Zgodnie z art. 152 ppsa orzeczono, iż w tym zakresie uchwała nie podlega wykonaniu przyjmując, iż instytucja ta dotyczy także przepisów prawa miejscowego (vide: R. Sawuła "Stosowanie art. 152 prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wybrane zagadnienia", Państwo i Prawo 2004/8/71; także Z. Kmieciak, glosa do wyroku NSA z dnia 29 kwietnia 2004 r., OSK 591/04, opubl. OSP 2005/4/50 i powołane tam poglądy).