Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych
|
drukuj zapisz |
6205 Nadzór sanitarny, Inspekcja sanitarna Egzekucyjne postępowanie, Wojewódzki Inspektor Sanitarny, Oddalono skargę, III SA/Lu 503/13 - Wyrok WSA w Lublinie z 2013-11-28, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA
III SA/Lu 503/13 - Wyrok WSA w Lublinie
|
|
|||
|
2013-07-15 | |||
|
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie | |||
|
Ewa Ibrom Grzegorz Wałejko Jacek Czaja /przewodniczący sprawozdawca/ |
|||
|
6205 Nadzór sanitarny | |||
|
Inspekcja sanitarna Egzekucyjne postępowanie |
|||
|
Wojewódzki Inspektor Sanitarny | |||
|
Oddalono skargę | |||
|
Dz.U. 2012 poz 1015 art. 119 par. 1, art. 122, art. 29 par. 1, art. 2 par. 1 pkt 10, art/ 121 par. 1-2 Ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - tekst jednolity Dz.U. 2008 nr 234 poz 1570 art. 5 ust. 1, 2, art. 17 ust. 2, 3, 5, 7, 9, art. 51 pkt 3 Ustawa z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi Dz.U. 2012 poz 159 art. 3 ust, 1 pkt 1 Ustawa z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta - tekst jednolity. |
|||
Sentencja
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Czaja (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom, Sędzia WSA Grzegorz Wałejko, Protokolant Stażysta Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 28 listopada 2013 r. sprawy ze skargi M. S. na postanowienie Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia [...] maja 2013 r., nr [...] w przedmiocie grzywny i opłaty za czynności egzekucyjne oddala skargę. |
||||
Uzasadnienie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] maja 2013 r., nr [...] [...]Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w [...] utrzymał w mocy postanowienie Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. o nałożeniu grzywny i opłaty za czynności egzekucyjne. W uzasadnieniu organ odwoławczy podniósł, że Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w [...] upomnieniem z dnia [...] grudnia 2012 r. wezwał M. S. do poddania dziecka M. S., ur. [...] r., obowiązkowym szczepieniom ochronnym, przewidzianych w ramach Programu Szczepień Ochronnych. W odpowiedzi na upomnienie M. S. wystosowała pismo, w którym odmówiła wykonania szczepień oraz poddania dziecka badaniu kwalifikacyjnemu, które jest konieczne przed szczepieniem. W dniu [...]stycznia 2013 r. organ I instancji ponownie wystosował upomnienie dotyczące konieczności wykonania szczepień u dziecka. Kolejnym pismem z dnia [...] stycznia 2013 r. ponownie podjęto próbę przekonania matki do zmiany decyzji w sprawie wykonania obowiązkowych szczepień syna. Wobec braku reakcji ze strony matki małoletniego, organ I instancji w dniu [...] kwietnia 2013 r. nałożył na M. S. grzywnę w wysokości 200 zł i wystawił tytuł wykonawczy nr [...] zobowiązując stronę do poddania syna, M. S. obowiązkowym szczepieniom ochronnym, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2008 r. nr 234 poz. 1570 ze zm.). Organ odwoławczy podkreślił, że obowiązek rodziców poddania dzieci szczepieniom ochronnym jest w Polsce obowiązkiem prawnym, od którego uwolnić mogą jedynie konkretne przeciwwskazania lekarskie do szczepienia dziecka. Odpowiedzialność za wypełnienie obowiązku poddania się szczepieniom osób nie posiadających pełnej zdolności do czynności prawnych, ponosi osoba, która sprawuje prawną pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną albo opiekun faktyczny w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z 6.11.2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417). Organ odwoławczy zaznaczył, że obowiązek poddania dziecka szczepieniom ochronnym nie jest łącznym obowiązkiem obojga rodziców, ale na każdym z nich spoczywa oddzielny obowiązek poddania dziecka szczepieniom ochronnym. Skarżąca w żadnym piśmie nie powoływała się na dane ojca, jak również sam ojciec dziecka nie wypowiadał się w niniejszej sprawie. W dalszej kolejności zauważono, że z art. 17 ust. 2 ustawy wynika, że wykonanie obowiązkowego szczepienia ochronnego jest poprzedzone lekarskim badaniem kwalifikacyjnym w celu wykluczenia przeciwwskazań do wykonania obowiązkowego szczepienia ochronnego. M. S. w piśmie z dnia [...] grudnia 2012 r. odmówiła wykonania świadczenia zdrowotnego jakim jest lekarskie badanie kwalifikacyjne. Natomiast zgodnie z obwiązującymi przepisami badanie kwalifikacyjne musi być aktualne, wykonane w czasie nie przekraczającym 24 godzin przed szczepieniem (art. 17 ust. 3 ustawy). Organ zaznaczył, że zaniechanie poddania się obowiązkowemu szczepieniu, mimo zastosowania środków egzekucji administracyjnej, rodzi odpowiedzialność karnoadministracyjną, przewidzianą art. 115 § 1 kodeksu wykroczeń. Tej samej odpowiedzialności podlega też ten, kto sprawując pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną, pomimo zastosowania środków egzekucji administracyjnej, nie poddaje jej określonemu szczepieniu ochronnemu (art. 115 § 2 kodeksu wykroczeń). W skardze do sądu M. S. wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia oraz poprzedzającego go postanowienia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r., zarzucając naruszenie następujących przepisów: - art. 10 § 1 oraz art. 81 k.p.a. poprzez wadliwe dokonywanie doręczeń sprzeczne z art. 40 § 1 k.p.a. zdaniem skarżącej wszelkie zawiadomienia winny być także doręczane do ojca jako pełnoprawnego opiekuna dziecka i według niej pominięcie ojca w postępowaniu administracyjnym dotyczącego jego dziecka jest istotnym naruszeniem prawa strony do udziału w postępowaniu; - art. 156 § 1 pkt. 5 k.p.a. poprzez dotknięcie wydanego postanowienia wadą nieważności w postaci niewykonalności obowiązku przeprowadzenia szczepień ochronnych. W ocenie skarżącej obowiązujące przepisy prawa nie precyzują konkretnego rodzaju szczepionki (w tym nazwy preparatu, czy nazwa producenta), ani konkretnego terminu szczepienia; - art. 77 § 1 k.p.a. polegające na nie zbadaniu spełnienia warunku określonego w art. 17 ust. 2 ustawy. Zdaniem M. S. dopiero wykonanie lekarskiego badania kwalifikacyjnego stwierdzającego brak przeciwwskazań do wykonania szczepienia, umożliwia organom przymuszenie do wykonania obowiązku zaszczepienia dziecka; - art. 6 k.p.a. - zdaniem skarżącej organ nie wykazał podstawy prawnej do wydania wyżej wspomnianego postanowienia; - art. 16 ustawy z dnia 6 listopada 2008 roku o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Zdaniem skarżącej organ nakładając grzywnę przymusza do wykonania świadczenia zdrowotnego, co jest sprzeczne jej zdaniem z powołanym powyżej przepisem; - art. 121 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji wobec zaniechania uzasadnienia wysokości orzeczonej grzywny. W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w zaskarżonym rozstrzygnięciu. Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje. Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie. Zgodnie z treścią, obowiązującego w dacie wydawania zaskarżonego postanowienia, art. 119 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2012 r., poz. 1015 ze zm., zwanej dalej: u.p.e.a.), grzywnę w celu przymuszenia nakłada się, gdy egzekucja dotyczy spełnienia przez zobowiązanego obowiązku znoszenia lub zaniechania albo obowiązku dokonania czynności, a w szczególności czynności, której z powodu jej charakteru nie może spełnić inna osoba za zobowiązanego. Z przepisu tego wynika, że grzywna w celu przymuszenia stanowi tzw. przymuszający środek egzekucyjny. Jest ona środkiem, który z uwagi na dolegliwość finansową skłonić ma zobowiązanego do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym. Tryb nałożenia grzywny, treść postanowienia o nałożeniu grzywny, oraz rodzaj przysługujących zobowiązanemu środków prawnych reguluje przepis art. 122 u.p.e.a., zgodnie z którym: grzywnę w celu przymuszenia nakłada organ egzekucyjny, który doręcza zobowiązanemu: 1) odpis tytułu wykonawczego zgodnie z art. 32; 2) postanowienie o nałożeniu grzywny (§ 1). Postanowienie o nałożeniu grzywny powinno zawierać: 1) wezwanie do uiszczenia nałożonej grzywny w oznaczonym terminie z pouczeniem, że w przypadku nieuiszczenia grzywny w terminie zostanie ona ściągnięta w trybie egzekucji administracyjnej należności pieniężnych; 2) wezwanie do wykonania obowiązku określonego w tytule wykonawczym w terminie wskazanym w postanowieniu, z zagrożeniem, że w razie niewykonania obowiązku w terminie będą nakładane dalsze grzywny w tej samej lub wyższej kwocie, a w przypadku obowiązku wynikającego z przepisów prawa budowlanego lub z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy będzie orzeczone wykonanie zastępcze (§ 2). Zobowiązanemu służy prawo zgłoszenia zarzutów i wniesienia zażalenia w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego (art. 33 i 34) oraz prawo wniesienia zażalenia na postanowienie o nałożeniu grzywny (§ 3). Zgodnie z art. 29 § 1 u.p.e.a., organ prowadzący egzekucję bada wyłącznie dopuszczalność egzekucji administracyjnej i nie jest uprawniony do badania zasadności i wymagalności obowiązku objętego tytułem wykonawczym. Skład orzekający podziela prezentowany przez organy inspekcji sanitarnej pogląd, że obowiązek rodziców poddania dziecka obowiązkowym szczepieniom jest w Polsce obowiązkiem prawnym, od którego uwolnić mogą jedynie konkretne przeciwwskazania lekarskie do szczepienia dziecka. Z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (Dz. U. z 2013 r., poz. 947) wynika wprost, że osoby przebywające na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej są obowiązane na zasadach określonych w ustawie do poddawania się szczepieniom ochronnym. W art. 5 ust. 2 tej ustawy określono, że odpowiedzialność za wypełnienie obowiązku poddania się szczepieniom osób nieposiadających pełnej zdolności do czynności prawnych, ponosi osoba, która sprawuje prawną pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną albo opiekun faktyczny w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z 6 listopada 2008r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz. U. z 2012 r., poz. 159 ze zm.). Realizację ujętego w cytowanych przepisach obowiązku konkretyzują przepisy ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi zamieszczone w rozdziale IV - poświęconym szczepieniom ochronnym. Z art. 17 ust. 2 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi wynika, że wykonanie obowiązkowego szczepienia ochronnego jest poprzedzone lekarskim badaniem kwalifikacyjnym w celu wykluczenia przeciwwskazań do wykonania obowiązkowego szczepienia ochronnego. Każdorazowo musi to być badanie kwalifikacyjne aktualne, wykonane w czasie nieprzekraczającym 24 godzin przed szczepieniem (art. 17 ust. 3). W przypadku, gdy lekarskie badanie kwalifikacyjne daje podstawy do długotrwałego odroczenia obowiązkowego szczepienia ochronnego, lekarz kieruje osobę objętą obowiązkiem szczepienia ochronnego do konsultacji specjalistycznej (art. 17 ust. 5). Podkreślić należy, że zgodnie z art. 17 ust. 7 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, urodzenie żywego dziecka nakłada na osobę wystawiającą zaświadczenie o żywym urodzeniu, obowiązek założenia karty uodpornienia oraz książeczki szczepień dziecka. Natomiast stosownie do art. 17 ust. 9 tej ustawy, do obowiązków lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną jest powiadomienie osoby obowiązanej do poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym lub osoby sprawującej pieczę nad osoba małoletnią lub bezradną albo opiekuna faktycznego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, o obowiązku poddania się tym szczepieniom, a także poinformowanie o szczepieniach zalecanych. Obowiązek osób przeprowadzających szczepienia ochronne prowadzenia dokumentacji medycznej dotyczącej obowiązkowych szczepień ochronnych, w tym przechowywania kart uodpornienia oraz dokonywania wpisów potwierdzających wykonanie szczepienia a także sporządzania sprawozdań z przeprowadzonych obowiązkowych szczepień ochronnych i sprawozdań ze stanu zaszczepienia osób objętych profilaktyczną opieką zdrowotną i przekazywania tychże sprawozdań państwowemu powiatowemu inspektorowi sanitarnemu. Wyżej wymienione obowiązki ustawowe rozwinęły przepisy wykonawcze. W okresie postępowania egzekucyjnego przeciwko skarżącej obowiązujące przepisy wykonawcze zawarte były w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 18 sierpnia 2011 r. w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 182, poz. 1086). Rozporządzenie to określiło wiek i grupy osób objętych obowiązkiem szczepień, kwalifikacje osób przeprowadzających szczepienia i sposób prowadzenia szczepienia oraz szczegółowe zasady dotyczące prowadzenia dokumentacji i sprawozdawczości ze szczepień z podaniem form, rodzajów, wzorów, terminów i sposobu obiegu dokumentów. Z powyższych uregulowań jednoznacznie wynika, że obowiązek szczepień jest uregulowany prawnie i ma ścisły związek z zapobieganiem szerzenia się chorób zakaźnych u osób przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Profilaktyka przed chorobami epidemicznymi jest konstytucyjnym obowiązkiem władz publicznych (zob. art. 68 ust. 4 Konstytucji RP). W ramach realizacji tego obowiązku państwo opracowuje Program Szczepień Ochronnych, który rokrocznie jest modyfikowany stosownie do aktualnej sytuacji epidemiologicznej, a do którego to programu odsyła § 5 rozporządzenia. Zaniechanie poddania się obowiązkowemu szczepieniu, mimo zastosowania środków egzekucji administracyjnej, rodzi odpowiedzialność karnoadministracyjną, przewidzianą art. 115 § 1 kodeksu wykroczeń. Tej samej odpowiedzialności podlega też ten, kto sprawując pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną, pomimo zastosowania środków egzekucji administracyjnej, nie poddaje jej określonemu szczepieniu ochronnemu (art. 115 § 2 kodeksu wykroczeń). Dodać też należy, że penalizowane jest także zaniechanie osób odpowiedzialnych za przeprowadzenie szczepień, w zawiadomieniu pacjenta lub osoby sprawującej prawną pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną (albo opiekuna faktycznego w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta) o obowiązku poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym lub w poinformowaniu o ochronnych szczepieniach zalecanych (zob.: art. 51 pkt 3 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi). Przestrzeganie ustawowego obowiązku poddania się obowiązkowi szczepień ochronnych zabezpieczone zostało przymusem administracyjnym. Zgodnie z art. 3 § 1 u.p.e.a., egzekucję administracyjną stosuje się do obowiązków określonych w art. 2, gdy wynikają one z decyzji lub postanowień właściwych organów, albo – w zakresie administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego – bezpośrednio z przepisu prawa, chyba, że przepis szczególny zastrzega dla tych obowiązków tryb egzekucji sądowej. W art. 2 § 1 pkt 10 u.p.e.a. zostało określone, że egzekucji administracyjnej podlegają obowiązki o charakterze niepieniężnym pozostające we właściwości organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego lub przekazane do egzekucji administracyjnej na podstawie szczególnego przepisu. Państwowy wojewódzki inspektor sanitarny i państwowy powiatowy inspektor sanitarny są organami rządowej administracji zespolonej, pierwszy w województwie, drugi w powiecie (art. 10 § 1 pkt 2 i 3 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej). Do zadań organów inspekcji sanitarnej należy realizacja zadań z zakresu zdrowia publicznego (art. 1 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej), definiowanego jako stan zdrowotny całego społeczeństwa lub jego części, określany na podstawie wskaźników epidemiologicznych i demograficznych (art. 2 pkt 35 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi). Wykonywanie przez organy inspekcji sanitarnej zadań z zakresu zdrowia publicznego polega między innymi na prowadzeniu działalności zapobiegawczej i przeciwepidemicznej w zakresie chorób zakaźnych (art. 2 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej), w ramach której zadaniem Państwowej Inspekcji Sanitarnej jest, między innymi, ustalanie zakresów i terminów szczepień ochronnych oraz sprawowanie nadzoru w tym zakresie (art. 5 pkt 4 ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej). Sprawując z mocy ustawy nadzór nad realizacją ustawowego obowiązku szczepień, organy inspekcji sanitarnej są uprawnione i zobowiązane do jego egzekwowania. Podkreślić należy, że ustawowy obowiązek szczepień ochronnych oznacza niedopuszczalność korzystania z tzw. klauzuli sumienia tj. uprawnienia pacjenta do odmowy poddania się świadczeniu zdrowotnemu z powołaniem się na art. 16 cyt. ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Wynikające z przepisów tej ustawy uprawnienie pacjenta do wyrażenia zgody na udzielenie świadczeń zdrowotnych albo odmowy takiej zgody, jest bowiem wyłączone w przypadkach, gdy przepisy odrębne stanowią inaczej (art. 15 cyt. ustawy) a zatem, między innymi, w odniesieniu do szczepień ochronnych obowiązkowych z mocy ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie nie podziela także zarzutu braku wymagalności szczepienia, uzasadnionego – zdaniem skarżącej – faktem braku sprecyzowania konkretnego rodzaju szczepionki (w tym nazwy preparatu, czy nazwa producenta), oraz konkretnego terminu szczepienia. Zauważyć bowiem należy, że obowiązujące rozporządzenie odsyła do tzw. kalendarza szczepień, stanowiąc w § 5, że obowiązkowe szczepienia ochronne są prowadzone zgodnie z Programem Szczepień Ochronnych na dany rok, ogłaszanym przez Głównego Inspektora Sanitarnego w formie komunikatu, o którym mowa w art. 17 ust. 11 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Programy szczepień na poszczególne lata precyzyjnie zaś wskazują, przeciwko jakim chorobom zakaźnym i w jakim miesiącu życia i roku życia, powinno zostać zaszczepione dziecko. Jednocześnie do realizacji Programu Szczepień Ochronnych mogą być użyte wszystkie zarejestrowane i dostępne w Polsce preparaty szczepionek o różnym stopniu skojarzenia, a schemat szczepienia powinien być zgodny z zaleceniami producenta. Tytuł wykonawczy obejmuje zaś obowiązek szczepień niezrealizowanych mimo konieczności ich odbycia w okresie wskazanym w kalendarzu szczepień i mimo ukończenia przez dziecko skarżącej wieku wymaganego kalendarzem do odbycia tych szczepień. Podkreślić należy, że na podstawie art. 121 § 1 i 2 u.p.e.a., grzywna w celu przymuszenia może być nakładana kilkakrotnie w tej samej lub wyższej kwocie, a każdorazowo względem osób fizycznych nie może przekraczać kwoty 10.000 zł. W wyniku więc stwierdzenia przez Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w [...] niewykonania obowiązku poddania małoletniego dziecka skarżącej szczepieniom ochronnym, organ ten prawidłowo wystawił tytuł wykonawczy (nr [...] oraz postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2013 r. nałożył grzywnę w celu przymuszenia w wysokości 200 zł., a organ odwoławczy zasadnie utrzymał w mocy to postanowienie. W tym zakresie za niezasadny należało uznać zarzut naruszenia art. 121 § 2 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, polegający na zaniechania uzasadnienia wysokości orzeczonej grzywny. Jak wynika to bowiem z treści uzasadnienia postanowienia Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. o nałożeniu grzywny i opłaty za czynności egzekucyjne, organ ten uzasadnił wysokość grzywny tym, że jest to pierwsza grzywna, która powinna stanowić ostrzeżenie o możliwości stosowania surowszych sankcji. W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ustalenie kwoty grzywny w wysokości tylko 200 zł, a więc na poziomie jednej pięćdziesiątej górnego ustawowego pułapu, z pewnością nie jest nadmiernie dolegliwe dla skarżącej. Ponadto, jak słusznie zauważył to Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 31 maja 2012 r. (II OSK 443/11), z treści art. 121 u.p.e.a. nie można wywodzić obowiązku uzasadnienia wysokości zastosowanej grzywny w celu przymuszenia możliwościami finansowymi zobowiązanego bowiem może się on uwolnić od zapłacenia grzywny, wykonując ciążący na nim obowiązek. Niezasadny jest zarzut naruszenia art. 10 § 1 oraz art. 81 k.p.a. poprzez wadliwe, sprzeczne z art. 40 § 1 k.p.a. dokonywanie doręczeń, które zdaniem skarżącej winny być także doręczane ojcu dziecka. Zauważyć trzeba, że skoro z mocy art. 5 ust. 2 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, w przypadku osoby nieposiadającej pełnej zdolności do czynności prawnych odpowiedzialność za wypełnienie między innymi obowiązku szczepień ochronnych ponosi osoba, która sprawuje prawną pieczę nad osobą małoletnią lub bezradną, albo opiekun faktyczny, to ów obowiązek jest bezpośredni wykonalny wobec każdej osoby sprawującej prawną pieczę nad osobą małoletnią, przy czym jest to obowiązek zindywidualizowany - nie zaś łączny. Jeśli zaś chodzi dalsze zarzuty podniesione w skardze, a mianowicie naruszenia art. 6, 77 § 1 i 156 § 1 pkt. 5 k.p.a. oraz art. 16 ustawy z dnia 6 listopada 2008 roku o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, to w ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie nie są trafne z tych powodów, które zostały już wyżej obszernie przedstawione. W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie wszczęcie postępowania egzekucyjnego nastąpiło zgodnie z prawem, a nałożenie na skarżącą grzywna w celu przymuszenia także prawa nie narusza. Z tych względów skarga podlegała oddaleniu na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). |