Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wniosek ( wraz z załącznikami) inwestora ( nie będącego podmiotem publicznym ) o wydanie decyzji o udzielenie pozwolenia na użytkowanie określonego obiektu, stanowi postulat wszczęcia postępowania administracyjnego i dołączone doń dokumenty , będące załącznikami , o których mowa w art. 57 ust.1 pkt 1-8 Prawa budowlanego , nie mają waloru informacji publicznej i tym samym nie są objęte zakresem przedmiotowym ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kamieniecka Sędziowie Sędzia WSA Bogumiła Kalinowska Sędzia NSA Mirosława Rozbicka-Ostrowska (sprawozdawca) po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 12 lutego 2019 r. sprawy ze skargi B. S.A. z siedzibą w S. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego Powiatu G. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę w całości.

Wnioskodawca "A" S.A. z siedzibą w S. (dalej: skarżący, wnioskodawca) zwrócił się do Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego Powiatu G. J. G. (dalej : "PINB" , organ ) wnioskiem z dnia [...] lipca 2018 r. o udostępnienie informacji publicznej w zakresie dokumentacji związanej z udzieleniem pozwolenia na użytkowanie Galerii S. w J. G. (wniosek wraz z wszystkimi załącznikami) oraz decyzją organu nadzoru budowlanego nr [...] z [...] kwietnia 2015 r. Przy czym jako formę udostępnienia informacji wnioskodawca wskazał na zapewnienie możliwości zapoznania się z dokumentami na miejscu przez jego przedstawiciela oraz ewentualne sporządzenie zdjęć wybranych indywidualnie dokumentów.

W odpowiedzi na wniosek PINB pismem z dnia [...] lipca 2018 r. poinformował wnioskodawcę o gotowości udostępnienia dokumentów urzędowych w postaci decyzji o pozwoleniu na użytkowanie oraz czterech protokołów częściowych z kontroli przeprowadzonych przez organ w ramach kontroli obowiązkowej w dniach [...]2015r. oraz protokołu końcowego z dnia [...]04.2015r. z kontroli obowiązkowej Galerii S. w formie zaproponowanej we wniosku tj. poprzez zapoznanie się lub wykonanie zdjęć w siedzibie organu w uzgodnionym wcześniej terminie. Jednocześnie organ nie wyraził zgody na udostępnienie wniosku inwestora i załączników do tego wniosku z tym uzasadnieniem ,że sam wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie jak i wszystkie do niego załączniki, będące wyłącznie materiałem urzędowym nie stanowią informacji publicznej i tym samym nie są objęte obowiązkiem udostępnienia na podstawie ustawy o dostępie do informacji publicznej. W tym zakresie organ wyjaśnił , że posiadana przez niego dokumentacja związana z udzieleniem pozwolenia na użytkowanie wskazanego we wniosku obiektu budowlanego, obejmuje wniosek inwestora oraz dokumenty wymagane przepisami prawa budowlanego tj. oświadczenia wiedzy inwestora, kierownika budowy, kierowników robót, inspektora (inspektorów) nadzoru inwestorskiego, projektanta (projektantów), osoby wykonujące czynności geodezyjne na budowie, protokołów technicznych podpisanych przez osoby pełniące na budowie funkcje techniczne, protokołów odbiorów końcowych podpisanych przez dostawców mediów, rysunków zamiennych podpisanych przez projektanta, dziennika budowy oraz z druków podpisanych przez inwestora zawierających informacje techniczne i informacje służące celom statystycznym. Powyższy wniosek inwestora jest postulatem wszczęcia postępowania administracyjnego i dołączone doń załączniki nie zostały wytworzone przez organ , brak im cech oficjalności i zostały złożone do organu celem analizy wniosku przed przeprowadzeniem kontroli obowiązkowej określonej przepisami prawa budowlanego , z której sporządzany jest protokół, będący podstawa wydania decyzji administracyjnej.

Wnioskodawca w piśmie z [...] sierpnia 2018 r. zakwestionował stanowisko organu zawarte w powyższej odpowiedzi na przedmiotowy wniosek ,formułując pod jego adresem zarzut nadmiernego zawężania zakresu pojęcia " informacji publicznej". Jednocześnie domagał się wydania decyzji administracyjnej w przedmiocie odmowy dostępu do informacji publicznej .

W kolejnym piśmie z dnia [...] sierpnia 2018 r., adresowanym do wnioskodawcy , PINB podtrzymał dotychczasowe stanowisko, wyjaśnione w piśmie z dnia [...] lipca 2017r. , wyrażając gotowość przyznania dostępu wyłącznie w zakresie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie oraz protokołów kontroli obiektu na zasadach określonych we wniosku . Jednocześnie organ wskazał na możliwość niezwłocznego udostępnienia dokumentów urzędowych , a to decyzji i łącznie [...] protokołów z kontroli obowiązkowej w postaci zanonimizowanych kserokopii tych dokumentów , co zostało jednak obwarowane złożeniem w terminie 14 dni odrębnego wniosku , o czym stanowi art.14 ust.2 ustawy o dostępie do informacji publicznej .

Decyzją z dnia [...] listopada 2018 r. nr [...] organ nadzoru budowlanego umorzył postępowania w sprawie udostępnienia informacji publicznej w związku z nie złożeniem w ustawowym terminie wniosku o udostępnienie informacji publicznej w formie wskazanej przez organ w powiadomieniu z dnia [...] sierpnia 2018 r.

Pismem z dnia 4 grudnia 2018 r. skarżący wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na bezczynność organu w zakresie rozpatrzenia jego wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia [...] lipca 2018 r., polegającą na braku udostępnienia mu informacji publicznej w zakresie dokumentacji, związanej z udzieleniem pozwolenia na użytkowanie Galerii S. w J. G. (wniosek wraz z wszystkimi załącznikami) oraz decyzją organu nadzoru budowlanego nr [...] z [...]04.2015 r.

W uzasadnieniu skargi skarżący wywodził , że postępowanie PINB w sposób rażący narusza przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Jego odniesienie się do wniosku skarżącego określającego przedmiot informacji, o których udostępnienie się zwraca, a następnie umorzenie postępowania, tak jakby skarżący nie byt zainteresowany pozyskaniem informacji objętych wnioskiem stanowi, administracyjnoprawną pułapkę, w jaką organ chce skarżącego wmanewrować, pozbawiając go prawa dochodzenia swych interesów. Skoro bowiem, od decyzji z [...] listopada 2018 r. chce się odwołać, to w tym odwołaniu nie może kwestionować faktycznej odmowy udzielenia informacji, a jedynie kwestie formalne związane ze stosowaniem art. 14 i 16 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Zdaniem skarżącego , informacją publiczną są nie tylko dokumenty bezpośrednio zredagowane przez organ administracji publicznej, ale przymiot taki posiadać będą także te, których organ używa do zrealizowania powierzonych prawem zadań, nawet gdy prawa autorskie należą do innego podmiotu . Za informację publiczną w takim znaczeniu uznaje się między innymi wyceny rzeczoznawcze, opinie biegłych rewidentów, projekty budowlane, czyli materiały powstałe w ramach procedury i konieczne dla rozstrzygnięcia sprawy . W niniejszej sprawie chodzi o udostępnienie dokumentów, które zgodnie z przepisami prawa budowlanego, w szczególności art. 57 tej ustawy, musiały zostać dołączone do wniosku o wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie obiektu. Według skarżącego brak uzasadnionych podstaw prawnych, aby w niniejszej sprawie zajmować odmienne stanowisko co do charakteru objętej wnioskiem informacji, niż to, jakie zajmują sądy administracyjne przy rozpoznawaniu skarg na odmowę lub bezczynność w zakresie dokumentacji projektowej stanowiącej podstawę do wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, wszelkiego rodzaju inwestycji. Sądy administracyjne uznają taką dokumentację za informację publiczną podlegającą udostępnieniu.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie, podnosząc , że wniosek inwestora o udzielenie pozwolenia na użytkowanie galerii handlowej oraz dokumenty pozostające w organie zgodnie z ustawą prawo budowlane po zakończeniu tego postępowania, wymienione w art. 57 ust. 1 pkt. 2, pkt. 3 i pkt. 6, oraz w art. 57 ust. 2 i 57 ust. 3, takie jak: oświadczenia inwestora, oświadczenia wiedzy osób uprawnionych z prawa budowlanego pełniących funkcje techniczne na budowie, potwierdzenia odbioru przyłączy przez dostawców mediów i rysunki zamienne - stanowią materiał urzędowy nie podlegający udostępnieniu w trybie dostępu do informacji publicznej. Dokumenty te stanowią część akt administracyjnych, które podlegają udostępnieniu tylko stronie na podstawie przepisów ustawy prawo budowlane oraz przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Udostępnieniu w trybie dostępu do informacji publicznej podlega decyzja administracyjna oraz protokoły z kontroli przeprowadzonych przez organ nadzoru budowlanego, czyli dokumenty urzędowe określone w definicji i art.6 ust.2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Jednak skarżący nie skorzystał z możliwości ich udostępnienia ani na warunkach przez siebie zaproponowanych, ani na warunkach zaproponowanych przez organ.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zaważył, co następuje:

Stosownie do treści przepisu art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2018 , poz. 1302 ze zm .) – zwanej dalej p.p.s.a , kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność organów. Uwzględniając skargę na bezczynność sąd administracyjny zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa , o czym stanowi art. 149 §1 p.p.s.a. W tym zakresie stwierdzić należy, że z bezczynnością organu administracji publicznej mamy do czynienia wówczas, gdy w określonym w prawie terminie organ nie podejmuje żadnych czynności w sprawie lub, gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, jednakże, mimo istnienia ustawowego obowiązku, nie kończy go wydaniem stosownego aktu lub nie podejmuje czynności . Wniesienie skargi na bezczynność organu jest przy tym uzasadnione nie tylko w przypadku niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także w przypadku odmowy wydania aktu , mimo istnienia ustawowego obowiązku, choćby organ mylnie sądził, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania aktu. Dla uznania bezczynności konieczne jest zatem ustalenie, że organ administracyjny zobowiązany był na podstawie przepisów prawa do wydania decyzji lub innego aktu albo do podjęcia określonych czynności. Innymi słowy bezczynność organu administracyjnego można najogólniej określić jako taki stan rzeczy, w którym zawisła przed organem sprawa nie została załatwiona, mimo upływu przewidzianych w przepisach prawa terminów, a organ nie podejmuje w tym zakresie żadnych działań.

Przedmiotem skargi w badanej sprawie jest prawo do informacji publicznej udzielanej na zasadach i w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tj. DZ.U. 2018 poz.1330 zwana dalej u.d.i.p.) . Powyższa ustawa w kompleksowy sposób reguluje procedurę dostępu do informacji publicznej, przewidując w art. 7 ust. 1 u.d.i.p. różne sposoby udostępniania. Jednym z nich jest udostępnianie informacji publicznej na wniosek, o czym stanowi art. 10 u.d.i.p.

Co do zasady , termin do załatwienia sprawy w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej wynosi 14 dni od dnia doręczenia adresatowi wniosku, przy czym dzień, w którym wniosek wpłynął lub został osobiście złożony, nie jest wliczany do 14-dniowego terminu, przewidzianego dla udzielenia informacji. W terminie, o którym mowa w art. 13 ust. 1 u.d.i.p., adresat wniosku jest również zobligowany poinformować wnioskodawcę o tym, że żądana informacja nie ma waloru informacji publicznej lub o nieposiadaniu wnioskowanej informacji.

Wymaga też podkreślenia ,że o bezczynności organu możemy mówić wyłącznie wtedy, kiedy wniosek o udzielenie informacji dotyczy informacji publicznej, a jego adresatem jest podmiot zobowiązany do jej udzielenia. Oznacza to, że w grę wchodzi zarówno przedmiotowy, jak i podmiotowy zakres ustawy o dostępie do informacji publicznej, a dysponent informacji pozostaje w zwłoce.

W analizowanej sprawie pozostaje poza sporem między stronami, że adresat wniosku, czyli Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego Powiatu G. J. G. należy do kręgu podmiotów zobowiązanych do udzielania informacji publicznych , o których mowa w art.4 ust.1 u.d.i.p.

Przechodząc kolejno do oceny zasadności wywiedzionej skargi należy przypomnieć, że badanie przez sąd administracyjny bezczynności organów na gruncie ustawy o dostępie do informacji publicznej , poprzedzone być musi oceną, czy żądanie domagającego się udzielenia informacji podmiotu mieści się w jej obszarze. Przesądzenie powyższego, a więc że skarga jest dopuszczalna, pozwala bowiem dopiero na przejście do drugiego etapu kontroli – to jest do rozstrzygnięcia, czy w sprawie występuje bezczynność (por. postanowienia NSA w sprawach o sygn. akt: I OSK 1475/12, I OSK 392/12, I OSK 1377/12, I OSK 1445/12, CBOSA). W tym zakresie sąd administracyjny ocenia, czy organ podjął jakiekolwiek działanie, czy dokonał tego w prawem wymaganej formie, a jeśli udzielił żądanej informacji, czy została ona udzielona w pełni, a więc, czy wykonany został obowiązek działań wymaganych w u.d.i.p.

W orzecznictwie sądowo-administracyjnym podkreśla się także, że zakres pojęcia informacji publicznej należy interpretować szeroko uwzględniając konstytucyjny charakter tego prawa. Informację publiczną stanowi, zatem każda wiadomość wytworzona przez szeroko rozumiane władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne, a także inne podmioty, które władzę publiczną realizują lub w zakresie swoich kompetencji gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa. Treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie, do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą, stanowi informację publiczną. Są nią zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzonych, jak i te, których używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań (także te, które tylko w części go dotyczą), nawet, gdy nie pochodzą wprost od niego (zob. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 lipca 2008 r., sygn. akt II SA/Wa 721/08, Baza Orzeczeń LEX nr 423325).

Zgodnie z art. 1 u.d.i.p każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną. Z kolei przepis art. 6 ust. 1 wymienionej ustawy określa przykładowy katalog informacji publicznych podlegających udostępnieniu. Obejmuje on m. in. informacje o trybie działania władz publicznych i ich jednostek organizacyjnych, sposobach stanowienia aktów publicznoprawnych, sposobach przyjmowania i załatwiania spraw, stanie przyjmowanych spraw, kolejności ich załatwiania lub rozstrzygania, prowadzonych rejestrach, ewidencjach, archiwach oraz sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawartych, o danych publicznych, w tym treści aktów administracyjnych i innych rozstrzygnięć, stanowiskach w sprawach publicznych zajętych przez organy władzy publicznej i przez funkcjonariuszy publicznych, treści innych wystąpień i ocen dokonywanych przez organy władzy publicznej.

W powyższym rozumieniu dokumenty urzędowe w postaci decyzji administracyjnej organu nadzoru budowlanego oraz protokołów z przeprowadzonych przez ten organ obowiązkowych kontroli , niewątpliwie spełniają warunki informacji publicznej, gdyż dotyczą działania organu wykonującego funkcje publiczne. Powyższe dokumenty stanowią informację publiczną dotyczącą danych publicznych skarżonego podmiotu, w tym treść i postać dokumentów urzędowych , w szczególności dokumentacja przebiegu i efektów kontroli ( art. 6 ust. 1 pkt 4 lit a tiret drugie u.d.i.p).

Natomiast oceniając w pozostałym zakresie dane objęte przedmiotowym wnioskiem o udzielenie informacji publicznej zauważyć należy , że w istocie stanowi on żądanie udostępnienia akt sprawy administracyjnej jako całości , a mianowicie - jak analizowanym przypadku - dostępu do dokumentacji związanej z udzieleniem zezwolenia na użytkowanie określonego obiektu i nie jest on w tej części wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej, ale żądaniem udostępnienia określonego zbioru materiałów. Tak sformułowany wniosek nie wskazuje na informacje publiczne, których udostępnienia domaga się wnioskodawca. Należy przy tym mieć na uwadze, że prawo do informacji dotyczy informacji o sprawie publicznej, a więc informacji o czymś, a nie udostępnienia zbioru materiałów jako takich. Wniosek taki nie może być załatwiony w oparciu o przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej (podobnie wyrok WSA w Warszawie z 21 marca 2014 r., II SA/Wa 1562, LEX nr 1465501).

Należy bowiem zaakcentować ,że akta sprawy nie są w całości informacją publiczną, są bowiem zbiorem informacji takich, które są informacją publiczną, i takich, które jej nie stanowią. Stanowisko to umacnia brzmienie art. 3 ust. 1 pkt 2 u.d.i.p., określającego jedno z uprawnień podmiotu korzystającego z prawa do informacji publicznej jako uprawnienie do wglądu do dokumentów. Uprawnienia tego nie można utożsamiać z wglądem do akt sprawy czy też prawem przeglądania akt sprawy. Akta administracyjne nie są dokumentem urzędowym, o jakim mowa w ustawie o dostępie do informacji publicznej ( art.6 ust.2 u.d.i.p.) . Dostęp do nich uregulowany jest w art. 73 k.p.a. i przysługuje stronie postępowania administracyjnego.

W tym zakresie wskazać należy ,że zgodnie z art.59 ust.7 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane ( tj.. Dz.U. 2018, poz.1202 ) stroną w postępowaniu w sprawie pozwolenia na użytkowanie jest wyłącznie inwestor (...). Wskazany przepis art.59 ust.7 Prawa budowlanego zawęża krąg podmiotów mogących być stroną postępowania administracyjnego w stosunku do definicji strony wynikającej z art.28 k.p.a. i stanowi lex specialis wobec regulacji art. 28 k.p.a.

Z kolei przepisy art. 73 i 74 k.p.a. wyłączają stosowanie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej. Natomiast trybów unormowanych w ustawie o dostępie do informacji publicznej oraz w Kodeksie postępowania administracyjnego nie można utożsamiać. Dostęp do dokumentów znajdujących się w aktach postępowania administracyjnego na podstawie przepisów ustawy o dostępie do informacji publicznej ograniczony jest do podmiotów niebędących stronami postępowania administracyjnego (wyroki NSA: z 28 listopada 2009 r., I OSK 485/09, LEX nr 571038 i z 18 września 2008 r., I OSK 194/08, LEX nr 516808).

Jednakże dokumenty znajdujące się w aktach administracyjnych mogą być przedmiotem informacji publicznej tylko wtedy, gdy dotyczą określonych sfer życia publicznego (zob. wyrok NSA OZ w Gdańsku z 17 grudnia 2003 r., II SA/Gd 1153/03, LEX nr 299295). Uzasadnione jest bowiem stanowisko , wedle którego z zakresu przedmiotowego informacji publicznej należy wyłączyć dokumenty pochodzące od osoby fizycznej lub prawnej, nie będącej podmiotem publicznym . A zatem wszelkiego rodzaju dokumenty , które takie podmioty kierują do organu administracji publicznej , bez względu na to , jakiego rodzaju postępowanie wszczyna taki dokument lub też jakiej czynności oczekuje podmiot , składając ten dokument , nie stanowią informacji publicznej. Dokumenty taki , niezależnie od tego, czy inicjuje postępowanie w konkretnej sprawie przed organem administracji publicznej, czy też nie, współtworzy wespół z innymi dokumentami całość akt prowadzonej przed nim sprawy .

Fakt, że taki dokument trafia do organu i służy realizacji powierzonych prawem zadań organu nie oznacza ,że przez to nabiera on cech dokumentu urzędowego w rozumieniu ustawy o dostępie do informacji publicznej , nawet wówczas gdy jego forma będzie miała postać oficjalnego wzoru. Innymi słowy , podanie ( wniosek ) skierowany do organu administracji publicznej przez podmiot prywatny ( niepubliczny ) nigdy nie stanie się dokumentem urzędowym tylko dlatego , że został doń zaadresowany i znajduje się w jego posiadaniu. Również akta administracyjne, w których znajduje się ten wniosek, nie są dokumentem urzędowym i dlatego żądanie wglądu do dokumentów znajdujących się w nich jest bezzasadne. Informacją publiczną może być dopiero rozstrzygnięcie wniosku przez uprawniony organ. Uprawnieniem wglądu do dokumentu nie są więc objęte wnioski (podania wraz z załącznikami ) osób fizycznych i prawnych niepublicznych oraz pisma procesowe takich stron .

Wobec tego spajając tę część rozważań stwierdzić należy, że wniosek ( wraz z załącznikami) inwestora ( nie będącego podmiotem publicznym ) o wydanie decyzji o udzielenie pozwolenia na użytkowanie określonego obiektu, stanowi postulat wszczęcia postępowania administracyjnego i dołączone doń dokumenty , będące załącznikami , o których mowa w art. 57 ust.1 pkt 1-8 Prawa budowlanego , nie mają waloru informacji publicznej i tym samym nie są objęte zakresem przedmiotowym ustawy o dostępie do informacji publicznej. Zważywszy ,że określone załączniki , które inwestor obowiązany jest dołączyć do wniosku o udzielenie pozwolenia na użytkowanie , po zakończeniu postepowania w tym przedmiocie organ nadzoru budowlanego zwraca bezzwłocznie inwestorowi, o czym stanowi art. 57 ust. 8 prawa budowlanego .

A zatem ma rację organ, dokonując - w piśmie z dnia [...] lipca 2018 r. - prawidłowej kwalifikacji w tej części żądania udostępnienia dokumentacji objętej przedmiotowym wnioskiem jako nie podlegającej udostępnieniu w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej . Również w prawidłowo organ zawiadomił o tym wnioskodawcę w formie wspomnianego wyżej pisma informacyjnego, co jest traktowane jako czynność materialno-techniczna.

W takim bowiem przypadku jak w analizowanym , prawidłową prawną formą działania podmiotu zobowiązanego jest pisemne zawiadomienie ( powiadomienie) i nie ma normatywnych podstaw do działania w formie trybu decyzyjnego . W tych okolicznościach organ udzielając skarżącemu informacji w zakresie możliwości udostępnienia decyzji administracyjnej oraz protokołów z kontroli , zasadnie ograniczył się w odniesieniu do pozostałych żądań wniosku do zawiadomienia wnioskodawcy pismem o przyczynie nieudostępnienia żądanych danych.

W tym miejscu wymaga podkreślenia ,że dla procesu udostępniania informacji publicznej ważne są dwa elementy, o których mowa w art. 14 ust.1 u.d.i.p. , a mianowicie określenie wymagań co do sposobu i formy udostępnienia informacji publicznej. To na wnioskodawcy przede wszystkim spoczywa obowiązek wskazania sposobu udostępnienia żądanej informacji. Podmiot uprawniony informacyjnie decyduje również o wyborze formy jej udostępnienia. Nie jest więc możliwe narzucenie podmiotowi wnioskującemu o udzielenie informacji publicznej formy realizacji jego prawa do tej informacji, gdyż to żądający takiej informacji powinien wskazać formę jej udostępnienia . Przy czym sposób udostępnienia należy odnosić do tego, w jaki sposób uzyska się informację, a zatem oznacza on tryb, w jakim wnioskodawca domaga się, aby udzielono mu informacji. Sposobem jest między innymi wgląd do dokumentów na miejscu w organie. Taki sposób udostępnienia informacji publicznej został wskazany przez skarżącego we wniosku inicjującym postępowanie w przedmiocie udzielenia tej informacji ,zaś jako formę pozyskania informacji wnioskodawca wskazał na ewentualność sporządzenia zdjęć.

W badanym przypadku skarżący precyzyjnie skonkretyzował żądany sposób i formę udostępnienia. W takiej sytuacji dysponent informacji publicznej jest związany sposobem udostępnienia wskazanym we wniosku i nie może go bez zgody wnioskodawcy modyfikować, nie może też odmówić udostępnienia informacji publicznej w sposób wskazany we wniosku, jeżeli dysponuje środkami technicznymi umożliwiającymi udostępnienie informacji w żądanej formie i w żądany sposób .

Zaznaczyć jednak należy, że prawo dostępu do informacji o sprawach publicznych nie obejmuje nośników tej informacji, a więc form, w jakich ta informacja występuje, np. dokumentów. Niewątpliwie dokument jest zasadniczym nośnikiem informacji, wobec tego prawo wglądu do niego oznacza prawo zapoznania się z jego treścią, a nie prawo do dysponowania nim (zob. wyrok NSA z 31 maja 2004 r., OSK 205/04, LEX nr 158987). Jeśli jednak wnioskodawca ogólnikowo wnosi o udostępnienie dokumentów, to pisemna informacja organu o możliwości zapoznania się z przedmiotowymi dokumentami mieści się w pojęciu ich udostępnienia (zob. wyrok WSA w Poznaniu z 8 października 2008 r., IV SAB/Po 14/08, LEX nr 509779).

Wobec tego w sytuacji zwrócenia się przez podmiot informacyjnie zainteresowany o udostępnienie informacji publicznej poprzez wgląd do dokumentów urzędowych w siedzibie organu , poinformowanie wnioskodawcy przez dysponenta tej informacji, że żądana informacja jest udostępniana do wglądu - w uzgodnionym wcześniej terminie - w jego siedzibie, musi być ocenione jako prawidłowe wypełnienie przez podmiot zobowiązany jego obowiązków .

Z taką sytuacją mamy do czynienia w badanej sprawie , o czym świadczy treść odpowiedzi organu z dnia [...] lipca 2018r. , będąca jego reakcją na przedmiotowy wniosek . Fakt ,że skarżący nie skorzystał ze wskazanego przez niego sposobu tj. możliwości zapoznania się z treścią dokumentów urzędowych w siedzibie organu nie oznacza , że pod adresem organu może być skutecznie wyartykułowany zarzut bezczynności w tym zakresie .

Tak dokonanej oceny trybu procedowania organu jako podmiotu zobowiązanego do udostępniania informacji publicznej nie zmienia dalszy tryb procedowania organu , a mianowicie zaproponowanie również wnioskodawcy możliwości odmiennej formy jej udostępnienia , a mianowicie kserokopii dokumentów urzędowych . Z obowiązującej w tym zakresie regulacji wynika ,że jeżeli wnioskodawca w terminie 14 dni od daty otrzymania wspomnianego wyżej powiadomienia nie zawiadomi adresata wniosku o wyrażeniu zgody na zaproponowaną przez niego odmienną formę udostępnienia, to dysponent informacji ma obowiązek wydać decyzję o umorzeniu postępowania ( art.14 ust.2 u.d.i.p.) . Ta kwestia pozostaje jednak poza sferą rozważań i oceną Sądu w realiach rozpatrywanej sprawy z uwagi na przedmiot skargi.

Reasumując powyższe stwierdzić należy , że pod adresem organu nie można wyartykułować zarzutu bezczynności ,a podniesione w skardze zarzuty przedstawiają się jako niezasadne. Natomiast fakt niezadowolenia skarżącego ze sposobu załatwienia jego wniosku poprzez dokonanie przez podmiot zobowiązany - z pełnym zachowaniem wymogów - odmiennej kwalifikacji żądanych przez niego informacji , nie może przesądzać o zasadności skargi. Stwierdzenie powyższego obligowało Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu do oddalenia skargi na podstawie art. 151 p.p.s.a.