Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Włodzimierz Kubiak po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia W. D. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 lipca 2008 r., sygn. akt I SA/Kr 388/08 w przedmiocie odrzucenia wniosku o przywrócenie terminu w sprawie ze skargi W. D. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 2 stycznia 2008 r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia postanawia oddalić zażalenie.

Postanowieniem z dnia 18 lipca 2008 r., sygn. akt I SA/Kr 388/08 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie odrzucił wniosek W. D. o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego w sprawie ze skargi W. D. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 2 stycznia 2008 r. w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia.

W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że pismem z dnia 19 marca 2008 r. skarżący wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie pełnomocnika. Postanowieniem z dnia 20 maja 2008 r. referendarz sądowy przyznał W. D. prawo pomocy w zakresie całkowitym.

Powyższe rozstrzygnięcie zostało doręczone stronie w dniu 3 czerwca 2008 r. W dniu 17 czerwca 2008 r. skarżący złożył sprzeciw od postanowienia referendarza sądowego, wyjaśniając jednocześnie, że nadanie środka zaskarżenia w ustawowym terminie (w dniu 10 czerwca 2008 r.) nie było możliwe ze względu na "nielegalny strajk poczty". Z uwagi na treść pisma skarżącego zostało ono potraktowane przez Sąd pierwszej instancji jako wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu od postanowienia referendarza sądowego.

W motywach rozstrzygnięcia Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, powołując się na art. 86 i art. 87 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), stwierdził, że skarżący wystąpił z wnioskiem o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny opóźnienia, dopełniając jednocześnie czynności, dla której termin był ustanowiony (wniesienie sprzeciwu). Skarżący uwiarygodnił ponadto w sposób wystarczający okoliczności, które uniemożliwiły terminowe wykonanie czynności procesowej. Sąd zwrócił jednakże uwagę, że uchybienie terminu do wniesienia sprzeciwu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego, co czyni wniosek o przywrócenie terminu niedopuszczalnym w myśl art. 86 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Sąd argumentował, że postanowienie referendarza sądowego zawierało najkorzystniejsze z możliwych rozstrzygnięć. Zatem przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu, a następnie rozpoznanie wniosku o przyznanie prawa pomocy nie zmieniłoby sytuacji procesowej skarżącego, gdyż prowadziłoby do tego samego rozstrzygnięcia.

W zażaleniu na powyższe postanowienie W. D. domagał się przywrócenia "wszystkich terminów" oraz zwolnienia z wszelkich kosztów sądowych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie należy podnieść, że regułą w postępowaniu sądowym jest bezskuteczność czynności podjętych przez stronę po terminie. Niniejsza zasada nie ma jednakże charakteru bezwzględnego. Przepis art. 86 § 1 zdanie 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi przewiduje bowiem możliwość przywrócenia terminu przez sąd na wniosek strony.

Podkreślenia wymaga, że powołana ustawa, obok innych warunków przywrócenia terminu, zastrzega, że uwzględnienie żądania strony będzie możliwe, jeżeli opóźnienie w dokonaniu czynności procesowej wywoła ujemne skutki w zakresie postępowania sądowego. Z treści art. 86 § 2 i art. 88 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wynika, że wniosek o przywrócenie terminu podlega odrzuceniu jako niedopuszczalny, w sytuacji, gdy uchybienie terminu nie spowoduje powstania negatywnych konsekwencji dla strony.

W świetle powyższych unormowań oraz okoliczności faktycznych rozpatrywanej sprawy za trafne uznać należało stanowisko Sądu pierwszej instancji. Postanowienie referendarza sądowego z dnia 20 maja 2008 r., na mocy którego zwolniono W. D. od kosztów sądowych i ustanowiono dla niego adwokata, w pełni uwzględnia żądanie skarżącego i przyznaje prawo pomocy w najszerszym z możliwych zakresie. Uchybienie terminu do wniesienia sprzeciwu od powyższego postanowienia nie może zatem prowadzić do powstania ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego. Złożenie przedmiotowego środka zaskarżenia po upływie siedmiu dni od daty doręczenia orzeczenia referendarza sądowego, powoduje bowiem utrzymanie w obrocie prawnym najkorzystniejszego dla strony rozstrzygnięcia w zakresie prawa pomocy.

W tej sytuacji wniosek o przywrócenie terminu zasadnie oceniono jako niedopuszczalny, co skutkowało jego odrzuceniem.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.