drukuj    zapisz    Powrót do listy

6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych, Odrzucenie skargi kasacyjnej, Minister Finansów, Odrzucono skargę kasacyjną, III SA/Wa 3712/06 - Postanowienie WSA w Warszawie z 2008-02-26, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Wa 3712/06 - Postanowienie WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2008-02-26  
Data wpływu
2006-11-17
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Małgorzata Długosz-Szyjko /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6118 Egzekucja świadczeń pieniężnych
Hasła tematyczne
Odrzucenie skargi kasacyjnej
Sygn. powiązane
II FZ 139/08 - Postanowienie NSA z 2008-04-22
II FZ 505/08 - Postanowienie NSA z 2008-11-26
Skarżony organ
Minister Finansów
Treść wyniku
Odrzucono skargę kasacyjną
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 175; art. 178
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Długosz – Szyjko, , , po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej G. O. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 sierpnia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3712/06 w sprawie ze skargi G. O. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] września 2006 r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia od postanowienia w sprawie odmowy wstrzymania postępowania egzekucyjnego postanawia: odrzucić skargę kasacyjną P O S T A N O W I E N I E Dnia 26 lutego 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Długosz – Szyjko, , , po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2008 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. O. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] września 2006 r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia od postanowienia w sprawie odmowy wstrzymania postępowania egzekucyjnego postanawia: odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata

Uzasadnienie

UZASADNEINIE

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z [...] sierpnia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3712/06, odrzucił skargę G. O. (Skarżącej w niniejszej sprawie) na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] września 2006 r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia zażalenia od postanowienia w sprawie odmowy wstrzymania postępowania egzekucyjnego. Doręczając orzeczenie Skarżącej Sąd pouczył ją, że od niniejszego postanowienia przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego złożona w terminie 30 dni od daty doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem za pośrednictwem sądu pierwszej instancji oraz że skargę kasacyjną powinien sporządzić pełnomocnik będący adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym w sprawach obowiązków podatkowych. Odpis postanowienia z uzasadnieniem został doręczony Skarżącej w dniu 29 sierpnia 2007 r.

W dniu 13 września 2007 r. Skarżąca wniosła za pośrednictwem poczty pismo zatytułowane "Zażalenie na postanowienie WSA z dnia 23 sierpnia 2007 r.". Zgodnie z zarządzeniem z dnia 25 września 2007 r. pismo Skarżącej z dnia 10 września 2007 r. potraktowano jako skargę kasacyjną od postanowienia z dnia 23 sierpnia 2007 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył co następuje:

Zgodnie z art. 175 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), skarga kasacyjna powinna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Powyższego wymogu nie stosuje się, gdy skargę kasacyjną sporządza sędzia, prokurator, notariusz, albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych, będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem, albo gdy skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Skarga kasacyjna w sprawach obowiązków podatkowych może być sporządzona przez doradcę podatkowego, a w sprawach własności przemysłowej przez rzecznika patentowego.

Z uwagi na to, że przedmiotowa skarga nie była sporządzona przez żadną z osób wymienionych w przepisie art. 175 § 1-3 p.p.s.a. fakt ten czyni skargę niedopuszczalną.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 178 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.

UZASADNEINIE

We wniosku o przyznanie prawa pomocy, złożonym na urzędowym formularzu PPF z 5 października 2007 r., G. O. (dalej "Skarżąca") wniosła o ustanowienie adwokata.

Uzasadniając wniosek skarżąca oświadczyła, że jest osobą starszą otrzymuje niską rentę w kwocie 600 zł, prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z dwoma synami. Posiada mieszkanie po zmarłym mężu o powierzchni 20 m2 oraz spłaca zaległości za gaz i wodę.

W piśmie, które wpłynęło do Sądu 26 listopada 2007 r., poinformowała, że sama prowadzi działalność gospodarczą i nie zna wysokości dochodów za 2007 r., nie podejmuje się prac dorywczych, zwróciła się do właściwego organu o zaświadczenie o sytuacji rodzinnej, rachunek bankowy został zlikwidowany przez bank. Skarżąca jest zobowiązana do zapłaty za gaz 17000,- zł, za prąd 5000 zł i inne zobowiązania 25000 zł. Poinformowała, że jest chora.

Skarżąca nie nadesłała dokumentów wskazanych w wezwaniu referendarza sądowego WSA w Warszawie, tj. zeznań podatkowych, wyciągów z rachunków bankowych, informacji o dochodach uzyskiwanych przez osoby pozostające we wspólnym gospodarstwie domowym, zestawienia należności i zobowiązań, zaświadczenia o sytuacji rodzinnej wystawione przez jednostkę organizacyjna gminy.

W związku z czym referendarz sądowy postanowieniem z dnia [...] listopada 2007 r. odmówił Skarżącej przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie.

Na powyższe postanowienie Skarżąca wniosła, w ustawowym terminie sprzeciw, w którym wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i ponowne zbadanie sprawy, o przyznanie prawa pomocy we wnioskowanym zakresie oraz o przywrócenie terminu do złożenia dokumentów obrazujących jej sytuację majątkową. W uzasadnieniu podtrzymała argumentację zawartą we wniosku o przyznanie prawa pomocy.

Zgodnie z zarządzeniem z dnia 15 stycznia 2007 r. Skarżąca została ponownie wezwana, na podstawie art. 255 i art. 257 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej powoływanej jako "p.p.s.a."), do nadesłania w terminie 14 dni, pod rygorem oddalenia wniosku o przyznanie prawa pomocy, informacji o swojej sytuacji majątkowej, tj. przez wskazanie dochodów osiągniętych w 2007 r. przez Skarżącą i przez osoby, z którymi prowadzi ona wspólne gospodarstwo domowe oraz nadesłanie odpisów zeznań podatkowych tych osób za 2005 r. i za 2006 r., wskazanie wszystkich źródeł utrzymania oraz prac dorywczych i dochodów z nimi związanych, których podejmują się osoby prowadzące wspólnie gospodarstwo, ewentualnie przyczyn, dla których nie podejmują się tych prac, nadesłanie zaświadczenia o sytuacji rodzinnej wnioskodawcy wydawane przez właściwą do spraw zdrowia lub opieki społecznej jednostkę organizacyjną gminy, nadesłanie odpisów wyciągów z rachunków bankowych osób wskazanych w punkcie 1 za ostatnie 4 miesiące, zestawienie aktualnych należności i zobowiązań Skarżącej wobec osób trzecich oraz wskazania innych okoliczności uniemożliwiających partycypowanie Skarżącej w kosztach sądowych w sprawie. Wezwanie doręczono skutecznie Skarżącej w dniu 21 stycznia 2008 r.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie Skarżąca po raz kolejny wniosła o przedłużenie terminu do złożenia stosownych dokumentów. Nie nadesłała natomiast żadnych informacji, o które była wzywana, które mogłyby zobrazować jej aktualną sytuację finansową.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

W myśl art. 260 (zdanie pierwsze) p.p.s.a., w razie wniesienia sprzeciwu, który nie został odrzucony, postanowienie przeciwko któremu został on wniesiony, traci moc, a sprawa będąca przedmiotem sprzeciwu podlega rozpoznaniu przez sąd na posiedzeniu niejawnym. Skuteczne wniesienie sprzeciwu powoduje więc usunięcie z obrotu prawnego wcześniejszego orzeczenia referendarza sądowego.

Przechodząc do oceny wniosku o przyznanie prawa pomocy należy podkreślić, że występująca w postępowaniu sądowoadministracyjnym instytucja "prawa pomocy" stanowi odstępstwo od zasady, że to strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. Przyznanie prawa pomocy może mieć zatem miejsce w przypadkach wyjątkowych, kiedy to spełnione zostaną przesłanki określone w art. 246 p.p.s.a.

Zgodnie z § 1 tegoż artykułu sąd przyznaje prawo pomocy osobie fizycznej w zakresie częściowym - gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Udzielenie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą dofinansowania z budżetu Państwa i powinno się sprowadzać do przypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście niemożliwe.

Stosownie do art. 245 § 3 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. W niniejszej sprawie Skarżąca wnosiła o ustanowienie adwokata.

Możliwość przyznania prawa pomocy uzależniona jest od rozważnej oceny sytuacji materialnej wnioskodawcy wykazanej w treści wniosku tak, aby można było jednoznacznie stwierdzić, iż Skarżąca nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania.

Jak się podkreśla w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. postanowienie z dnia 30 listopada 2005 r., sygn. akt II FZ 781/05) stwierdzenie wystąpienia przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy wymaga zestawienia wysokości środków, jakimi strona dysponuje z wysokością kosztów, do których poniesienia zobowiązana jest na danym etapie postępowania. Ciężar wykazania tych przesłanek spoczywa na stronie skarżącej. Ocena przytoczonych przez nią okoliczności należy natomiast do Sądu (por. postanowienie NSA z dnia 14 lutego 2005 r., sygn. akt FZ 760/04). Na Skarżącej spoczywa zatem obowiązek wyjaśnienia oraz udokumentowania sytuacji majątkowej uzasadniającej przyznanie jej prawa pomocy.

W niniejszej sprawie Skarżąca nie dopełniła, w sposób należyty, ciążącego na niej obowiązku rzetelnego i wyczerpującego zaprezentowania swojej sytuacji finansowej nie odpowiedziała bowiem na wezwanie Sądu dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów i stanu rodzinnego, do czego była obowiązana na podstawie art. 255 p.p.s.a. W szczególności nie nadesłane zostały dokumenty, o które Skarżąca została wezwana, tj. zeznania podatkowe, zestawienie należności i zobowiązań, zaświadczenie z jednostki organizacyjnej gminy, wskazanie wszystkich dochodów, wskazanie źródeł utrzymania pozostających we wspólnym gospodarstwie domowym. Zdaniem Sądu przyznanie prawa pomocy jest wyjątkiem i dlatego to Skarżąca musi wykazać brak środków na pokrycie kosztów postępowania. W sytuacji, kiedy Skarżąca nie wykazała należycie swojej sytuacji majątkowej, brak jest podstaw do dokonania pozytywnej dla Skarżącej oceny jej zdolności do ponoszenia kosztów postępowania. Nie wykazała ona bowiem, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 243 § 1 w związku z art. 245 § 3, art. 246 § 1 pkt 2 oraz art. 260 p.p.s.a. postanowiono jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt