Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Czeluśniak (spr.) Sędziowie WSA Janusz Bociąga WSA Halina Jakubiec Protokolant Julia Mejer po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2019 r. sprawy ze skargi J. B. na akt Burmistrza Miasta i Gminy S z dnia 25 maja 2019 r. w przedmiocie powołania na stanowisko dyrektora Centrum Kultury i Sportu w S postanawia zawiesić postępowanie.

Pismem z dnia 5 czerwca 2019 r. skarżący J. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na akt powołania z dnia 25 maja 2019 r. T. S. na stanowisko dyrektora Centrum Kultury i Sportu w S przez Burmistrza Miasta i Gminy w S.

W skardze oraz na rozprawie skarżący zarzucił przede wszystkim wyłonienie w drodze konkursu kandydata i powołanie go na stanowisko dyrektora Centrum Kultury i Sportu w S pomimo tego, że stanowisko to nie było wolne. Stanowisko to jest obsadzone ponieważ ani jego stosunek pracy z powołania nie wygasł, ani też nie został on odwołany ze stanowiska dyrektora.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w sprawie ze skargi J. B. na akt Burmistrza Miasta i Gminy w S z dnia 16 marca 2019 r. stwierdzający m.in. wygaśnięcie z mocy prawa jego stosunku pracy z powołania z dniem 1 stycznia 2019 r., wyrokiem z dnia 4 lipca 2019 r. sygn. akt III SA/Kr 334/19 stwierdził nieważność tego aktu w całości - ze względu na istotne naruszenie prawa. Wyrok nie jest prawomocny.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie z uwagi na brak interesu prawnego skarżącego, ewentualnie o oddalenie skargi z uwagi na jej niezasadność. Na rozprawie podniósł, że ww. wyrok WSA w Krakowie nie jest prawomocny.

Również uczestnik T. S. w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie z uwagi na brak interesu prawnego skarżącego, ewentualnie o oddalenie skargi. Na rozprawie pełnomocnik uczestnika podniósł, że rozstrzygnięcie, czy stanowisko dyrektora Centrum Kultury i Sportu w S było wolne przed jego powołaniem w przedmiotowym postępowaniu dotyczącym ważności aktu powołania nie byłoby prawidłowe gdyż wyrok WSA w Krakowie z dnia 4 lipca 2019 r. nie jest prawomocny.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 1 w zw. z art. 3 § 2 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.; dalej przywoływana jako p.p.s.a.) zakres przedmiotowy sądowej kontroli administracji publicznej obejmuje orzekanie m.in. w sprawach skarg na akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5 (akty prawa miejscowego), podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej. Przepis ten koresponduje z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym ( Dz. U. z 2018 r. poz. 994 ze zm.), wedle którego każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem, podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego. W myśl art. 147 § 1 p.p.s.a. sąd uwzględniając skargę na uchwałę lub akt, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 5 i 6, stwierdza nieważność tej uchwały lub aktu w całości lub w części albo stwierdza, że zostały wydane z naruszeniem prawa, jeżeli przepis szczególny wyłącza stwierdzenie ich nieważności.

Przedmiotem kontroli legalności w rozpatrywanej sprawie jest zarządzenie organu wykonawczego gminy w sprawie powołania uczestnika postępowania na dyrektora Centrum Kultury i Sportu w S - akt ten podlega zatem kognicji sądu administracyjnego. Merytoryczna ocena zaskarżonego aktu pod kątem istotnego naruszenia prawa musi być poprzedzona zbadaniem przez Sąd przesłanek skutecznego wniesienia skargi, które są uwarunkowane przede wszystkim naruszeniem interesu prawnego skarżącego. Jak wynika bowiem z art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego może każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem.

Zgodnie z ustabilizowaną linią orzecznictwa, to na skarżącym spoczywa obowiązek wykazania się nie tylko indywidualnym interesem prawnym lub uprawnieniem, ale także zaistniałym naruszeniem tego interesu prawnego lub uprawnienia. Wnoszący skargę w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym musi wykazać, że istnieje związek pomiędzy jego prawnie gwarantowaną sytuacją, a zaskarżoną uchwałą lub zarządzeniem, polegający na tym, że akt ten narusza jego interes prawny lub uprawnienie. O powodzeniu skargi przesądza wykazanie naruszenia przez organ gminy konkretnego przepisu prawa materialnego, wpływającego negatywnie na sytuację prawną skarżącego. Interes ten powinien być aktualny, bezpośredni i realny (por. wyroki NSA z dnia: 23 listopada 2005 r., sygn. akt I OSK 715/05, publ. LEX nr 192482; z dnia 4 września 2001 r., sygn. akt II SA 1410/01, publ. LEX nr 53376). Ponadto, musi to być interes o charakterze osobistym czyli własny, zindywidualizowany i skonkretyzowany. Interes ten musi wynikać ze ściśle określonego przepisu prawa oraz odnosić się wprost do podmiotu kwestionującego dany akt i dotyczyć bezpośrednio tego podmiotu. Konkretność interesu prawnego oznacza, że skarżącemu powinno przysługiwać konkretne prawo podmiotowe o charakterze prywatnoprawnym czy też publicznoprawnym, wynikające z przepisów prawa materialnego, które zostałoby najpóźniej w dacie wniesienia skargi naruszone kwestionowaną uchwałą lub zarządzeniem. Interes prawny musi bowiem wynikać z normy prawa kształtującej sytuację prawną wnoszącego skargę.

Przenosząc powyższe uwagi na stan nin. sprawy stwierdzić należy, że skarżący wykazał, że jego interes prawny - w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym - został naruszony poprzez podjęcie zaskarżonego zarządzenia. Wskazał, że organ podejmując zaskarżone zarządzenie naruszył przepisy prawa materialnego – m.in. art. 16 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2018 r. poz. 1983), art. 2 i 7 Konstytucji, co bezpośrednio wpływa negatywnie na jego sytuację prawną.

Podstawowym zarzutem skargi jest ogłoszenie, przeprowadzenie konkursu a w jego efekcie – wyłonienie kandydata na stanowisko instytucji kultury oraz następnie wydanie aktu powołania na stanowisko, które, zdaniem skarżącego, nie zostało przez niego zwolnione. Dla oceny interesu prawnego skarżącego we wniesieniu przedmiotowej skargi istotne jest przede wszystkim to, że zgodnie z art. 152 § 1 p.p.s.a - w razie uwzględnienia skargi na akt lub czynność, nie wywołują one skutków prawnych do chwili uprawomocnienia się wyroku, chyba że sąd postanowi inaczej. Bezsporne natomiast jest, że wyrokiem z dnia 4 lipca 2019 r. sygn. akt III SA/Kr 334/19 WSA w Krakowie stwierdził nieważność aktu Burmistrza Miasta i Gminy w S z dnia 16 marca 2019 r. stwierdzającego m.in. wygaśnięcie jego stosunku pracy z powołania z dniem 1 stycznia 2019 r.

Pomimo ww. wyroku i skutku, jaki z mocy art. 152 § 1 p.p.s.a on wywołuje, wg organu, dyrektorem Centrum Kultury i Sportu w S jest nie skarżący ale uczestnik postępowania – na podstawie zaskarżonego aktu powołania z dnia 25 maja 2019 r.

Skoro zatem skarżący nie został skutecznie odwołany ze stanowiska dyrektora Centrum Kultury i Sportu w S (ani skutecznie nie stwierdzono wygaśnięcia jego stosunku administracyjnego z powołania), to oczywistym jest, że jako jego dyrektor ma interes prawny do zaskarżenia aktu powołania innej osoby na stanowisko, które sam zajmuje. Zaskarżony akt powołania uczestnika T. S. (podjęty po wydaniu przez Sąd postanowienia o wstrzymaniu wykonania aktu Burmistrza z dnia 16 stycznia 2019 r. a przed jego doręczeniem stronie) wpływa bowiem bezpośrednio na sytuację prawną skarżącego kształtując jego sytuację prawną (sferę uprawnień i obowiązków). Doprowadził bowiem do uznania przez organ, że powołał on nowego dyrektora, a tym samym uniemożliwił skarżącemu dalsze pełnienie obowiązków na ww. stanowisku. Powołanie drugiej osoby na to samo stanowisko wywołuje skutki nie tylko faktyczne ale przede wszystkim prawne (na co wskazał WSA w postanowieniu z dnia 30 kwietnia 2019 r. o wstrzymaniu aktu Burmistrza z dnia 16 stycznia 2019 r.). Ponieważ przepis art. 16a ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej uzależnia powierzenie pełnienia obowiązków dyrektora wyznaczonej osobie od odwołania dyrektora albo wygaśnięcia aktu jego powołania, to trudno sobie wyobrazić, aby powołanie nowego dyrektora było niezależne od wcześniejszego, skutecznego odwołania poprzedniego dyrektora albo wygaśnięcia aktu jego powołania.

W świetle powyższego zachodzi bezpośredni związek pomiędzy prawnie gwarantowaną sytuacją skarżącego, a zaskarżonym zarządzeniem, co oznacza, że skarżący wykazał legitymację procesowej w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Ponieważ jednak kontrola merytoryczna zaskarżonego zarządzenia dotyczy także uczestnika, a punktem wyjścia tej oceny jest rozstrzygnięcie, czy zgłosił się i został on powołany na wolne stanowisko, to Sąd uznał, pomimo treści art.152 p.p.s.a, że wynik niniejszego postępowania sądowoadministracyjnego zależy od prawomocnego wyniku postępowania sądowoadministracyjnego w sprawie o sygn. akt III SA/Kr 334/19. Od wyroku z dnia 4 lipca 2019 r. została wniesiona skarga kasacyjna, wobec czego akta sprawy zostały przekazane do NSA w Warszawie.

Zgodnie z art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. sąd może zawiesić postępowanie z urzędu jeżeli rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego toczącego się postępowania administracyjnego, sądowoadministracyjnego, sądowego, przed Trybunałem Konstytucyjnym lub Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Uznając zatem, że prawomocne orzeczenie w sprawie o sygn. akt III SA/Kr 334/19 stanowi zagadnienie wstępne w niniejszej sprawie, Sąd na podstawie przepisu art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a. zawiesił je z urzędu do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia w sprawie o sygn. akt III SA/Kr 334/19.