Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Czerwiński Sędziowie: Sędzia WSA Renata Owczarzak Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) Protokolant Katarzyna Korycka po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 października 2011 r. sprawy ze skargi B. Sp. z o.o. w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie czasowej rejestracji pojazdu 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta T. z dnia [...] nr [...], 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w T. na rzecz skarżącej spółki kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Decyzją z dnia [...] Prezydent Miasta[...], na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późniejszymi zmianami), art. 68 oraz art. 74 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r., Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), § 2 i § 3 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. z 2007 r., Nr 186, poz. 1322 z późn. zm.), § 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. z 2007 r., Nr 137, poz. 968 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku złożonego przez [...] Sp. z o.o. z siedzibą w T., o czasową rejestrację w celu wykonania badań i analiz technicznych (wydanie pozwolenia czasowego do wielokrotnego stosowania oraz tymczasowych tablic rejestracyjnych badawczych) samochodu ciężarowego marki[...], nr nadwozia: [...], odmówił czasowej rejestracji przedmiotowego pojazdu. W uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia organ podniósł, iż do wniosku o czasową rejestrację strona dołączyła wyjaśnienie, w którym stwierdza, iż jest producentem pojazdów na podstawie art. 68 ust. 5 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym, który stanowi, że za producenta uważa się podmiot dokonujący montażu lub zabudowy pojazdów i w związku z tym organ powinien dokonać czasowej rejestracji na podstawie art. 74 ust. 2 pkt 3) ww. ustawy. Jednak zdaniem organu, zgodnie z art. 74 ust. 2 pkt 3) ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz § 2 ust. 6 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach czasowej rejestracji pojazdu, w celu przeprowadzenia odpowiednich badań nie dokonuje się na wniosek producenta pojazdu, lecz na wniosek jednostki upoważnionej do przeprowadzenia badań homologacyjnych lub jednostki badawczej producenta pojazdu, jego wyposażenia lub części, gdy tymczasem strona nie wykazała, iż spełnia którekolwiek z powyższych kryteriów.

Ponadto podniesiono, że strona nie przedstawiła żadnego z powyższych dokumentów, a do wniosku została dołączona kserokopia interpretacji indywidualnej Ministra Finansów, wydanej przez upoważniony organ - Dyrektora Izby Skarbowej z[...], z dnia[...], z której wynika, że brak jest obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług z tytułu przemieszenia na terytorium kraju środków transportu, w celu wykonania na nich przebudowy na ambulanse sanitarne. Powyższa interpretacja w ocenie orzekającego organu nie jest jednak dokumentem, o którym mowa w § 2 ust. 7 załącznika nr 1 do ww. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach, w związku z § 2 i § 3 ww. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r., gdyż powinien być to dokument VAT-25. Prezydent podkreślił też, że powyższa interpretacja, to interpretacja przepisów prawa podatkowego i w związku z tym - jak podkreślił organ wydający interpretację - nie dotyczy ona przepisów, na podstawie których jest dokonywana rejestracja pojazdów.

Wskazano również, że strona dołączyła do wniosku postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego o odmowie wydania zaświadczenia potwierdzającego brak obowiązku uiszczenia podatku od towarów i usług z tytułu przywozu z innego państwa członkowskiego środka transportu marki [...] o numerze nadwozia:[...], jednak w ocenie organu dokument ten nie jest żadnych z dokumentów, o których mowa w ww. przepisach, a ponadto dotyczy on innego pojazdu.

Podkreślono, że zgodnie z § 2 ust. 7 załącznika nr 1 do ww. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach, w związku z § 3 ust. 4 ww. rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów, w przypadku czasowej rejestracji nowego pojazdu (taką informację zamieszczono na wniosku) sprowadzonego z terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej należy przedstawić wyciąg ze świadectwa homologacji typu pojazdu albo odpis decyzji zwalniającej pojazd z homologacji potwierdzający, że w odniesieniu do poszczególnych typów pojazdów zostało wydane świadectwo homologacji typu pojazdu albo zwolnienie pojazdu z homologacji przez właściwy organ państwa członkowskiego.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, strona złożyła odwołanie, w którym wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i rozstrzygnięcie co do istoty sprawy, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu odwołania wskazano na naruszenie:

* przepisów art. 68, art. 72 ust. 1 pkt 3, art. 74 ust. 2 pkt 3 ustawy - Prawo o ruchu drogowym,

* przepisów § 2 i 3 rozporządzenia z dnia 22 lipca 2002 r.,

* przepisów § 2 załącznika nr 1 do rozporządzenia z dnia 27 września 2003 r. - poprzez niewłaściwą ich interpretację i niewłaściwe zastosowanie polegające na przyjęciu, że wnioskodawca nie jest uprawniony do czasowej rejestracji pojazdu i otrzymania tymczasowych tablic rejestracyjnych badawczych oraz że jest obowiązany do przedłożenia dokumentu potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług lub brak takiego obowiązku oraz do przedłożenia wyciągu ze świadectwa homologacji lub decyzji zwalniającej pojazd z homologacji w sytuacji, gdy wnioskodawca nie jest właścicielem pojazdu, a wyłącznie dokonuje na terenie Polski specjalistycznej zabudowy pojazdów posiadając pojazd na zasadzie umowy powierzenia.

Nadto strona wskazała na naruszenie przepisów proceduralnych, a konkretnie:

* art. 6 K.p.a. poprzez wydanie decyzji z naruszeniem przepisu prawa materialnego wskazanego jako podstawa prawna,

* art. 7 K.p.a. poprzez nie wyjaśnienie stanu faktycznego i okoliczności mających istotne znaczenie dla niniejszej sprawy,

* art. 8 K.p.a. ze względu na fakt, iż w świetle treści zaskarżonej decyzji i jej uzasadnienia nie sposób przyjąć, że postępowanie było prowadzone w sposób budzący zaufanie uczestników do władzy publicznej.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w [...] po rozpatrzeniu odwołania, decyzja z dnia [...] utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję. W ocenie Kolegium skoro ustawodawca dokonał wyraźnego wskazania, że podmiotem będącym uprawnionym do wystąpienia o czasową rejestrację pojazdu samochodowego jest (m. in.) jednostka badawcza producenta pojazdu, nie zaś sam producent, brak jest podstaw by uznać tego ostatniego tj. producenta, za podmiot uprawniony do wystąpienia z przedmiotowym wnioskiem. Ze względów powyższych zdaniem organu odwoławczego w sprawie nie doszło do naruszenia prawa materialnego zawartego w art. 68 ust. 1 i 5 oraz art. 74 ust. 2 pkt 3 Prawa o ruchu drogowym. Rozpatrując zebrany w sprawie materiał dowodowy i argumenty podane w odwołaniu Kolegium nie podzieliło także stanowiska odwołującej w zakresie naruszenia pozostałych, wskazanych w odwołaniu przepisów prawa materialnego, w tym § 2 ust. 6 załącznika nr 1 do rozporządzenia z dnia 27 września 2003 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów, gdyż z akt sprawy wynika, że wnioskodawca nie przedłożył żadnego z dokumentów, o jakich wspomina § 2 ust. 6 cyt. rozporządzenia, a zatem organ pierwszej instancji słusznie odmówił rejestracji czasowej. Nietrafny zdaniem organu jest zatem pogląd zawarty w odwołaniu o naruszeniu art. 72 ust. 1 pkt 3 Prawa o ruchu drogowym, bowiem wskazane wyżej przepisy wyraźnie wskazują na konieczność przedłożenia wraz z wnioskiem o rejestrację "dokumentów homologacyjnych".

Powołując się na art. 72 ust. 1 pkt 8 Prawa o ruchu drogowym organ wskazał, że strona nie przedłożyła żadnego ze wskazanych tu dokumentów, bowiem z całą pewnością nie może być uznanym za właściwy w niniejszej sprawie dokument w postaci podatkowej interpretacji indywidualnej z dnia[...]., ani też postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w[...], ponieważ pierwszy z wymienionych dokumentów jest interpretacją prawa podatkowego, wydanego na potrzeby tegoż właśnie, z kolei drugi z dokumentów dotyczy zupełnie odmiennego stanu faktycznego, bowiem wynika z niego bezsprzecznie, że dotyczył pojazdu[...], nie zaś[...]. Z kolei w ocenie Kolegium nie może być też mowy o naruszeniu w sprawie § 3 rozporządzenia z dnia 22 lipca 2002r., ponieważ zgodnie z § 3 ust. 2 pkt 1 tego rozporządzenia, w przypadku powierzenia pojazdu przez zagraniczną osobę prawną lub fizyczną podmiotowi polskiemu dołącza się do wniosku o pierwszą rejestrację pojazdu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem ust. 3-7 (nie mają zastosowania w sprawie), odpowiednie dokumenty, o których mowa w art. 72 ust. 1 pkt 1-9 ustawy, natomiast z akt sprawy wynika, że przedmiotowy pojazd [...] został powierzony Spółce na mocy umowy z dnia 25 lutego 2011r.

Jako niezrozumiały Kolegium określiło argument zawarty w odwołaniu, że strona złożyła wniosek o wydanie pozwolenia czasowego badawczego w celu wykonania badań nieokreślonej liczby pojazdów, a nie konkretnego pojazdu, skoro z treści samego wniosku inicjującego postępowanie administracyjne wynika, że chodzi o pojazd samochodowy [...] nr nadwozia[...], nie zaś o bliżej nieokreśloną liczbę pojazdów.

Kolegium Odwoławcze nie podzieliło także argumentacji odnośnie naruszenia przepisów art. 6 - 8 K.p.a. i jako nietrafny oceniło argument o chaotyczności prowadzonego postępowania, skoro zostało ono zakończone w terminie ustawowym.

W skardze do sądu [...] Sp. z o.o. z siedzibą w [...] wniosła o jej uchylenie oraz uchylenie poprzedzającej ją decyzji organu I instancji zarzucając zaskarżonej decyzji:

1. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 74 ust. 2 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym polegające na uznaniu, iż skarżącej nie przysługuje status jednostki badawczej, o której mowa w tym przepisie,

2. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. § 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. Nr 133, poz. 1123 ze zm.) oraz art. 72 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 Prawa o ruchu drogowym poprzez ich zastosowanie w odniesieniu do wnioskodawcy, któremu przysługuje status jednostki badawczej i który występuje o dokonanie czasowej rejestracji i wydanie pozwolenia czasowego do wielokrotnego stosowania i zalegalizowanych tablic rejestracyjnych badawczych;

3. naruszenie przepisów postępowania, które miało istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy, tj. art. 8 k.p.a., z którego wynika obowiązek organu administracji publicznej wadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie jego uczestników do władzy publicznej, poprzez:

* wezwanie skarżącej do uzupełnienia wniosku i wykazania, że przysługuje jej status jednostki badawczej producenta, skoro w dokumentach załączonych do wniosku skarżąca status ten wykazała;

* wezwanie skarżącej do przedłożenia dokumentów wskazanych w § 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów oraz art. 72 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, mimo, że przepisy te nie mają do skarżącej jako jednostki badawczej producenta występującej o dokonanie czasowej rejestracji i wydanie pozwolenia czasowego do wielokrotnego stosowania i zalegalizowanych tablic rejestracyjnych badawczych zastosowania.

W uzasadnieniu podniesionych zarzutów wskazano, że w rozpatrywanej sprawie bezspornym jest, iż skarżącej nie można zaliczyć do jednostek upoważnionych do przeprowadzenia badań homologacyjnych, które enumeratywnie zostały wymienione w załączniku nr 19 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 października 2005 r. w sprawie homologacji typu pojazdów samochodowych i przyczep (Dz.U., Nr 238, poz. 2010) oraz załączniku nr 15 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 października 2005r. w sprawie homologacji typu ciągników rolniczych i przyczep (Dz. U. [Nr 237, poz. 2009), a skarżąca nigdy nie wskazywała, iż przysługuje jej status jednostki upoważnionej do przeprowadzenia badań homologacyjnych, lecz wystąpiła o czasową rejestrację w celu wykonania badań i analiz technicznych jako jednostka badawcza, bowiem status jednostki badawczej na gruncie ww. przepisu przysługuje podmiotowi, który prowadzi działalność w zakresie badań i analiz technicznych pojazdu. Podkreślono przy tym, iż pojęcia tego nie należy utożsamiać z jednostkami badawczo - rozwojowymi w rozumieniu ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo – rozwojowych (Dz. U. Nr 33, poz. 388; ze zm.), której przedmiotem działalności jest prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych, mających znaleźć zastosowanie w określonych dziedzinach gospodarki rodowej i życia społecznego, a jak wykazano w toku postępowania (odpis KRS dołączony do wniosku) skarżąca prowadzi działalność w zakresie badań i analiz technicznych pojazdu - powinna zatem być uznana za jednostkę badawczą producenta pojazdu. Podkreślono przy tym, że z obowiązujących przepisów prawa nie wynika jakoby jednostka badawcza producenta musiała być wyodrębniona w jego strukturze bądź podmiotem odrębnym w stosunku do producenta.

Ponadto skarżąca podniosła, że zarówno organ pierwszej jak i drugiej instancji w sposób nieuprawniony uznał, iż skarżąca jest zobowiązana do przedłożenia dokumentów potwierdzających zapłatę podatku od towarów i usług lub dokumentu potwierdzającego brak takiego obowiązku oraz świadectwa homologacji, gdyż obowiązek ten nie dotyczy bowiem jednostki badawczej, która występuje o dokonanie czasowej rejestracji i wydanie pozwolenia czasowego do wielokrotnego stosowania i zalegalizowanych tablic rejestracyjnych badawczych. W świetle przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. Nr 133, poz. 1123 ze zm.), w którym określa się warunki i tryb rejestracji pojazdów, w tym wydawania pozwoleń czasowych, ilekroć na gruncie tego porządzenia mowa o "właścicielu pojazdu", rozumie się przez to odpowiednio właściciela pojazdu, podmiot, o którym mowa w art. 73 ust. 2 ustawy, oraz podmiot, któremu powierzono pojazd w trybie określonym w art. 73 ust. 5 ustawy, przy czym ustawodawca nie wymienia w tym przepisie podmiotu, o którym mowa w art. 74 ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, a zatem jednostki badawczej. W związku z powyższym w ocenie skarżącej w sposób nieuprawniony organ wskazuje, iż w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie § 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002 r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. Nr 133, poz. 1123 ze zm.) oraz art. 72 ust. 1 pkt 3 i pkt 8 Prawa o ruchu drogowym, co stanowi o naruszeniu przepisów prawa materialnego polegającego na ich zastosowaniu.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy wniósł o jej oddalenie wskazując, że po ponownej analizie akt sprawy nie znaleziono podstaw do zmiany zaskarżonego orzeczenia, ponieważ zostało podjęte zgodnie ze stanem faktycznym oraz w oparciu o obowiązujące przepisy prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 145 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270;

z późn. zm), zaskarżona decyzja podlega uchyleniu, jeżeli Sąd stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Badając pod tym kątem zaskarżoną decyzję należało stwierdzić, iż doszło w niniejszej sprawie do naruszenia prawa materialnego, mającego wpływ na wynik sprawy.

Materialnoprawną podstawą rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie są przepisy ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. Nr 98, poz.602; z późn. zm. powoływanej dalej jako: u.p.r.d.). Zgodnie z art. 74 ust. 2 pkt 3 tejże ustawy czasowej rejestracji dokonuje się na wniosek jednostki upoważnionej do przeprowadzania badań homologacyjnych lub jednostki badawczej producenta pojazdu, jego wyposażenia lub części - w celu umożliwienia odpowiednich badań.

W niniejszej sprawie poza sporem pozostaje, iż strony skarżącej nie można zaliczyć do pierwszej z kategorii podmiotów, o którym mowa w wyżej wskazanym przepisie, a które enumeratywnie zostały wymienione w załączniku nr 19 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 października 2005r. w sprawie homologacji typu pojazdów samochodowych i przyczep (Dz. U., Nr 238, poz. 2010) oraz załączniku nr 15 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 24 października 2005r. w sprawie homologacji typu ciągników rolniczych i przyczep (Dz. U. Nr 237, poz. 2009).

Jeśli natomiast chodzi o kategorię drugą - jednostki badawcze, to podnieść należy, iż Sąd nie podziela stanowiska organów orzekających w sprawie, że strony skarżącej nie można uznać również za jednostkę badawczą producenta pojazdu. Argumentacja taka jest, zdaniem Sądu, skutkiem niewłaściwej interpretacji art. 74 ust. 2 pkt 3 cyt. Ustawy. Przede wszystkim trzeba

wskazać, iż pojęcia: "jednostka badawcza" nie należy utożsamiać z instytutem badawczym w rozumieniu ustawy z dnia 30 czerwca 2010r.o instytutach badawczych (Dz. U. Dz.U.2010 Nr 96 poz.618 ze zm.), którego przedmiotem działalności jest prowadzenie badań naukowych i prac rozwojowych, ukierunkowanych na ich wdrożenie i zastosowanie w praktyce.

Należy wskazać bowiem, iż z omawianego przepisu 74 ust. 2 pkt 3 u.p.r.d. wynikają jedynie dwa kryteria, jakie musi spełniać podmiot, by być uznanym za jednostkę badawczą producenta. Przedmiotem jego działalności winno być mianowicie prowadzenie badań i analiz technicznych pojazdów. Badanie te powinny być przy tym prowadzone dla producenta pojazdu, jego wyposażenia lub jego części. Z art. 74 ust. 2 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym nie wynika natomiast, iż jednostka taka winna być wyodrębniona w strukturze firmy będącej producentem pojazdu, jego wyposażenia lub części i że powinno to zostać udokumentowane wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego. Obowiązek wyodrębnienia jednostki badawczej ze struktur przedsiębiorstwa nie wynika również z żadnego innego przepisu prawa, w tym ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. Nr z 2010r.Nr 220, poz. 1447; z późn. zm.). Zdaniem Sądu art. 74 ust. 2 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym będzie miał tym samym zastosowanie również do podmiotów, które obok prowadzenia badań i analiz technicznych pojazdu, jego wyposażenia lub części będą zajmowały się jednocześnie działalnością związaną z ich produkcją, jak to ma miejsce w niniejszej sprawie. Taka wykładnia przepisów omawianej ustawy została już przedstawiona w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 22 lipca 2007r. sygn. akt II SA/Bd 1181/06, a pogląd ten sąd orzekający w niniejszej sprawie w całości aprobuje.

Ponieważ ze znajdującego się w aktach sprawy wypisu z Krajowego Rejestru Sądowego wynika, iż strona skarżąca zajmuje się m.in. produkcją pojazdów samochodowych, przyczep i naczep z wyłączeniem motocykli, a także badaniami i analizą techniczną, wobec tego należało uznać, iż jest ona jednym z podmiotów wymienionych w art. 74 ust. 2 pkt 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym, uprawnionych do składania wniosku o rejestracje czasową pojazdu.

W dalszej kolejności należy rozpatrzyć zasadność stanowiska strony skarżącej, stanowiącego główny zarzut skargi, a mianowicie, że skarżący nie był zobowiązany do przedłożenia dokumentów potwierdzających zapłatę podatku od towarów i usług lub dokumentu potwierdzającego brak takiego obowiązku oraz świadectwa homologacji.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Pojazd może więc zostać dopuszczony do ruchu po uzyskaniu dowodu rejestracyjnego albo pozwolenia czasowego. Aby uzyskać dowód rejestracyjny, należy dokonać rejestracji pojazdu zgodnie z art. 72 ust. 1 u.p.r.d., przedkładając dokumenty wymienione w tym przepisie. Jednocześnie należy zauważyć, iż celem rejestracji jest dopuszczenie pojazdu do ruchu na stałe, tj. umożliwienie właścicielowi pojazdu poruszania się za pomocą zarejestrowanego pojazdu bez ograniczeń na terytorium kraju. Czym innym jest natomiast czasowa rejestracja, o której mowa w art. 74 ust. 1 u.p.r.d. Jak wskazuje powołany przepis, czasowej rejestracji pojazdu dokonuje, w przypadkach określonych w ust. 2, starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania (siedzibę) właściciela pojazdu, wydając pozwolenie czasowe i zalegalizowane tablice (tablicę) rejestracyjne. Zgodnie z ust. 2 powyższego przepisu do czasowej rejestracji dochodzi:

1) z urzędu - po złożeniu wniosku o rejestrację pojazdu;

2) na wniosek właściciela pojazdu - w celu umożliwienia:

a) wywozu pojazdu za granicę,

b) przejazdu pojazdu z miejsca jego zakupu lub odbioru na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

c) przejazdu pojazdu związanego z koniecznością dokonania jego badania technicznego lub naprawy;

3) na wniosek jednostki upoważnionej do przeprowadzania badań homologacyjnych lub jednostki badawczej producenta pojazdu, jego wyposażenia lub części - w celu umożliwienia odpowiednich badań.

Ponadto, zgodnie z treścią ust. 3 powołanego przepisu, czasowej rejestracji dokonuje się na okres nieprzekraczający 30 dni. Rejestracja oraz czasowa rejestracja stanowią zatem dwa odmienne stany prawne, służące różnym celom. Takie rozumienie omawianych przepisów znajduje potwierdzenie w wykładni systemowej wewnętrznej ustawy Prawo o ruchu drogowym. Art. 72 ust. 1 pkt 5 tej ustawy stanowi, iż rejestracji dokonuje się na podstawie dowodu rejestracyjnego, jeżeli pojazd był zarejestrowany. Oznacza to, że o rejestracji można mówić, gdy został wydany dowód rejestracyjny. Ten zaś jest wydawany na podstawie art. 73 ustawy, a nie w oparciu o art. 74 normujący czasową rejestrację. W przypadku czasowej rejestracji nie wydaje się dowodu rejestracyjnego, tylko pozwolenie czasowe. Pozwolenia czasowego nie można zaś utożsamiać z dowodem rejestracyjnym. Z analizowanego przepisu wynika zatem, że czasowa rejestracja nie stanowi o zarejestrowaniu pojazdu. W przeciwnym wypadku regulacja zawarta w art. 74 odnosząca się do czasowej rejestracji pozostawałaby zbędną i jako taka stałaby w oczywistej sprzeczności z zasadą racjonalności ustawodawcy oraz z zasadą, że system sprawny jest spójny, logiczny i zupełny.

Także treść art. 72 ust. 1 pkt 8 ustawy Prawo o ruchu drogowym prowadzi do wskazanych powyżej wniosków. Przepis ten stanowi, że rejestracji dokonuje się na podstawie zaświadczenia wydanego przez właściwy organ potwierdzającego uiszczenie podatku od towarów i usług od pojazdów sprowadzanych z państw członkowskich Unii Europejskiej lub brak tego obowiązku jeżeli pojazd jest rejestrowany po raz pierwszy. Wynika z powyższego, że wyłącznie pierwsza rejestracja pojazdu związana jest z obowiązkiem przedstawienia stosownego zaświadczenia, to zaś świadczy o tym, iż przepis ten nie odnosi się do czasowej rejestracji, uregulowanej w art. 74 tej samej ustawy. Jak już bowiem powyżej wskazano zwrot "jest rejestrowany po raz pierwszy", o którym mowa w cytowanym przepisie odnosi się - zdaniem Sądu - do rejestracji z art. 72 ustawy prawo o ruchu drogowym, której potwierdzeniem jest dowód rejestracyjny, wydawany w wyniku czynności materialno-technicznej. Takie rozumienie omawianych przepisów znajduje potwierdzenie w orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego wydanych w przedmiocie rejestracji pojazdu. "Rejestracja pojazdu - jak stwierdził NSA - następuje w drodze rozstrzygnięcia sprawy administracyjnej w formie decyzji administracyjnej po przeprowadzeniu postępowania w celu ustalenia okoliczności faktycznych i prawnych, od których ustawa i przepisy wykonawcze uzależniają dokonanie rejestracji. Postępowanie w sprawie rejestracji pojazdu kończy się wydaniem decyzji administracyjnej i decyzja ta poprzedza czynność materialno-techniczną wydania dowodu rejestracyjnego i tablic" (uch. składu siedmiu sędziów NSA z dnia 24 września 2001 r., OPS 6/01, Jur 2001, nr 12, s. 34; uch. składu pięciu sędziów NSA z dnia 15 listopada 1999 r., OPK 24/99, ONSA 2000, nr 2, poz. 54; uch. składu pięciu sędziów NSA z dnia 15 listopada 1999 r., OPK 25/99, ONSA 2000, nr 2, poz. 55).

Konieczność przedłożenia odpowiednich dokumentów przy czasowej rejestracji pojazdu organy orzekające w sprawie wywodzą z treści §2 ust.7 załącznika nr 1 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (Dz. U. z 2007r., Nr 137, poz. 968 z późn. zm.),nakazującego stosowanie odpowiednio przepisów § 1 ust.1 tego rozporządzenia. Przepis ten z kolei w pkt 1 stanowi, że organ rejestrujący pojazd przyjmuje wniosek o rejestrację pojazdu z dołączonymi dokumentami określonymi w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów (Dz. U. z 2007 r., Nr 186, poz. 1322 z późn. zm.). Powyższa regulacja w ocenie organu wskazuje na konieczność załączenia do wniosku o czasową rejestrację pojazdu tych samych dokumentów, jakie wymagane są przy pierwszej rejestracji pojazdu. Pogląd taki w ocenie sądu jest błędny. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż zgodnie z omawianą normą, przepisów § 1 ust.1 rozporządzenia z 27 września 2003r. nie stosuje się wprost lecz odpowiednio. Samo użycie zwrotu "stosuje się odpowiednio" oznacza, że nie można automatycznie i dosłownie stosować norm wynikających z przepisów, do których nastąpiło odesłanie. Inaczej mówiąc pojęcie odpowiedniego stosowania oznacza, że w niektórych wypadkach określone normy prawne należy stosować bezpośrednio, niekiedy wyłącznie w określony sposób, w innych zaś przypadkach nie znajdą one w ogóle zastosowania w danej sytuacji faktycznej lub prawnej. Odpowiednie stosowanie oznacza zatem konieczność respektowania specyfiki postępowań i to w taki sposób, by ich nie modyfikować. Organ stosujący określone przepisy odpowiednio winien zawsze mieć w tym zakresie na względzie cel i formę danego postępowania, jak również winien uwzględniać różnice w stosunku do uregulowań, które mają być odpowiednio stosowane.

Nie może budzić wątpliwości, iż wobec wskazanej już we wcześniejszych rozważaniach odrębności w zakresie postępowania administracyjnego związanego z rejestracją pojazdu i czasową rejestracją pojazdu, odpowiednie stosowanie oznaczać musi stosowanie omawianych przepisów z uwzględnieniem specyfiki i odrębności przedmiotowej materii. Oznacza to, że winny być one stosowane adekwatnie do charakteru i rodzaju sprawy, a ich stosowanie nie może stać w sprzeczności z innymi regulacjami. Pamiętać przy tym należy, iż nie bez przyczyny racjonalny ustawodawca na gruncie przepisów regulujących problematykę ruchu drogowego posłużył się konstrukcją odesłania do odpowiedniego stosowania, a nie zalecił stosowania bezpośredniego, względnie nie wskazał, iż czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu będą miały taki sam charakter i zakres zarówno w przypadku rejestracji pojazdów jak i w przypadku czasowej rejestracji pojazdów. Dlatego też treść przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 22 lipca 2002r. w sprawie rejestracji i oznaczania pojazdów muszą być rozpatrywana łącznie z art.71 ust.1i art. 74 ust.2 pkt 3 u.p.r.d.

Konkludując stwierdzić należy, że wyraźne rozróżnienie w ustawie Prawo o ruchu drogowym rejestracji i czasowej rejestracji pojazdu wskazuje, że błędny jest pogląd organów orzekających o konieczności przedłożenia dokumentów potwierdzających zapłatę podatku od towarów i usług lub dokumentu potwierdzającego brak takiego obowiązku oraz świadectwa homologacji w przypadku czasowej rejestracji pojazdu w trybie art. 74 ust.2 pkt 3 u.p.r.d.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należy stwierdzić, że przy rozstrzyganiu sprawy doszło do nieprawidłowej interpretacji przepisów prawnych mających tu zastosowanie, w związku z czym zaskarżone orzeczenie zostało wydane z naruszeniem przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy.

Wskazania co do dalszego postępowania wynikają z przedstawionych rozważań i sprowadzają się do konieczności wydania stosownego aktu administracyjnego z uwzględnieniem przepisów regulujących kwestie związane z czasową rejestracją pojazdu, przy czym ponownie rozpoznając sprawę organ winien zastosować wykładnię przedstawioną w uzasadnieniu wyroku.

Mając na uwadze powyższe na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270; z późn. zm.) orzeczono jak w sentencji wyroku. O wstrzymaniu wykonania decyzji orzeczono na podstawie art. 152 tej ustawy.

O kosztach orzeczono w punkcie II sentencji wyroku na podstawie art. 200 i art 205 § 2 p.p.s.a. oraz § 14 ust. 2 pkt 1 c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm).