Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Halina Emilia Święcicka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Protokolant Jan Czarnacki po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 października 2007 r. sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] kwietnia 2007 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego na znak towarowy 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz skarżącego A. Z. kwotę 1017 (jeden tysiąc siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej w trybie postępowania spornego po rozpoznaniu wniosku o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy słowny MURBET R-155245 udzielonego na rzecz A. Z. na skutek sprzeciwu wniesionego przez "M" Spółka jawna z siedzibą w E. decyzją z dnia [...] kwietnia 2007 r. [...] wydaną na podstawie art. 246, art. 247 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.), dalej jako p.w.p. oraz art. 8 pkt 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. (Dz. U. Nr 5, poz. 17 ze zm.), dalej jako u.z.t., w związku z art. 315 ust. 3 p.w.p. unieważnił prawo ochronne na znak towarowy MURBET R-155245.

Do wydania tej decyzji doszło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W dniu 3 października 2005 r. do Urzędu Patentowego wpłynął sprzeciw "M" Spółka jawna z siedzibą w E. wobec prawomocnej decyzji o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy słowny MURBET R-155245. Prawo ochronne na znak MURBET zostało udzielone decyzją Urzędu Patentowego z dnia [...] lipca 2004 r. z pierwszeństwem od dnia 2 lutego 2000 r. na rzecz [...] A. Z. [...] przeznaczone do oznaczania następujących towarów i usług: materiały budowlane metalowe, futryny do drzwi metalowe, klamki do drzwi metalowe, okucia do drzwi metalowe, osprzęt do drzwi metalowy, drzwi metalowe, okiennice metalowe, osprzęt do okien metalowy, ramy do okien metalowe, okna metalowe, okucia okienne, zamki obrotowe do okien metalowe, zamknięcia drzwiowe nieelektryczne, zawiasy metalowe, żaluzje metalowe, materiały budowlane niemetalowe, futryny do drzwi niemetalowe, drzwi niemetalowe, drzwi składane niemetalowe, okiennice niemetalowe, ramy do okien niemetalowe, okna niemetalowe, szkło płaskie walcowane okienne dla budownictwa, żaluzje niemetalowe, agencje informacji handlowej, marketing, promocja sprzedaży dla osób trzecich, organizowanie targów handlowych i reklamowych, nadzór budowlany, informowanie o materiałach budowlanych, murarstwo, czyszczenie okien, mycie okien, wymiana i osadzanie drzwi i okien w budynkach, remonty i adaptacja wnętrz, sprzątanie, czyszczenie budynków wewnątrz, naprawy stolarskie, zaliczonych do klas: 6, 19, 35 i 37 wg Międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług. Sprzeciwiająca wnosiła o unieważnienie prawa ochronnego na ww. znak towarowy zarzucając niespełnienie ustawowych warunków wymaganych do uzyskania tego prawa wskazując naruszenie art. 6, art. 8 i art. 9 u.z.t. Podnosiła, iż uprawniony ze spornego prawa w dacie zgłoszenia nie był uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w dziedzinie produkcji, handlu i usług objętych zgłoszeniem. Powoływała się na opinię Wojewódzkiego Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacji przy Wojewódzkim Urzędzie Statystycznym w Ł., który stwierdził, że określenie działalności gospodarczej uprawnionego z prawa ochronnego nie dotyczyło działalności w zakresie produkcji materiałów budowlanych zamieszczonych w klasie 6 i 19 Międzynarodowej Klasyfikacji Towarów i Usług – VIII edycja. Sprzeciwiająca podnosiła ponadto, że poprzez takie samo oznaczenie przedsiębiorstwa uprawniony ze spornego prawa naruszył art. 5 i 10 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Wskazywała, że zgłoszenie znaku towarowego zostało dokonane w złej wierze, od 1990 r. przysługuje jej prawo do nazwy MURBET, który w jej ocenie jest znakiem powszechnie znanym. Przedłożyła trzy kopie faktur z 1990 r.

Uprawniony wnosił o oddalenie sprzeciwu. Podnosił, iż przedłożona opinia nie zasługuję na uznanie, bowiem wydający opinię nie ma uprawnień do oceny Międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług, która jest stosowana na użytek rejestracji znaków towarowych. Odnosząc się do przedłożonych faktur stwierdził, iż zostały wystawione na inną firmę niż sprzeciwiająca. Zakwestionował uznanie znaku MURBET za powszechnie znany.

Na rozprawie w dniu [...] stycznia 2007 r. sprzeciwiająca sprecyzowała podstawy prawne złożonego sprzeciwu wskazując art. 6 ust. 1, art. 8 pkt 1 i 3 oraz art. 9 ust. 1 pkt 2 u.z.t podnosząc, iż uprawniony nie udowodnił swojego autorstwa do zgłoszonego znaku towarowego. Podtrzymała swoją ocenę co do uznania znaku za powszechnie znany pomimo wykorzystywania oznaczenia MURBET przez pięć podmiotów. Na rozprawie w dniu [...] kwietnia 2007 r. rozszerzyła podstawę prawną o art. 8 pkt 2 u.z.t

Uprawniony podnosił, iż wykaz towarów objętych prawem ochronnym jest zgodny z prowadzoną przez niego działalnością. Jego zdaniem znak MURBET jest znakiem fantazyjnym, choć nie wykluczył, że był znany już przed datą zgłoszenia do ochrony.

Urząd Patentowy unieważniając prawo ochronne na znak towarowy MURBET R-155245 uznał, iż rejestracja znaku nastąpiła z naruszeniem art. 8 pkt 2 u.z.t, który stanowi o niedopuszczalności rejestracji znaku naruszającego prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich. Stwierdził, iż z materiału dowodowego wynika, że K. G. i W. M. jako wspólnicy spółki cywilnej rozpoczęli działalność gospodarczą z użyciem w nazwie przedsiębiorstwa oznaczenia MURBET co najmniej w dniu 16 lipca 1992 r. Spółka została przekształcona w spółkę jawną pod nazwą "M" Spółka jawna z siedzibą w E. podczas, gdy uprawniony ze spornego prawa A. Z. rozpoczął działalność gospodarczą z użyciem w nazwie przedsiębiorstwa oznaczenia MURBET w dniu 19 kwietnia 1994 r. Powołał się na orzecznictwo sądowoadministracyjne, iż w przypadku kolizji prawa ochronnego na znak towarowy używanego także w charakterze nazwy przedsiębiorstwa z nazwą przedsiębiorstwa używaną wcześniej w obrocie gospodarczym przez innego przedsiębiorcę - przyznaje się priorytet prawu powstałemu wcześniej. Urząd Patentowy stwierdził, że działalność gospodarcza prowadzona przez wnoszącą sprzeciw dotyczy tej samej klasy towarów i usług co towary i usługi objęte ochroną ze spornego prawa, tj. materiałów budowlanych metalowych i niemetalowych oraz usług remontowo-budowlanych w ogólności. Uznał, że skutkiem udzielenia prawa ochronnego, a w konsekwencji używania znaku towarowego MURBET przez uprawnionego może być wprowadzenie odbiorców w błąd co do tożsamości przedsiębiorstw, a tym samym może doprowadzić do naruszenia funkcji nazwy przedsiębiorstwa wnoszącej sprzeciw, której przysługuje prawo do nazwy MURBET. Podkreślił, iż nie chodzi o konkretny fakt naruszenia dóbr osobistych lub majątkowych, w tym przypadku prawa do nazwy przedsiębiorstwa. Prawo ochronne na znak towarowy zapewniające wyłączność używania znaku towarowego uniemożliwi lub utrudni korzystanie z nazwy wnoszącej sprzeciw.

Urząd Patentowy nie podzielił zarzutów sprzeciwiającej się co do naruszenia art. 6 ust. 1, art. 8 pkt 1 i 3 oraz art. 9 ust. 1 pkt 2 u.z.t

Z treści art. 6 ust. 1 w związku z art. 5 pkt 1 u.z.t. wynika, że wystarczającą przesłanką rejestracji znaku towarowego jest uprawnienie do prowadzenia działalności gospodarczej. Przepis ten nie wymaga, aby przedsiębiorstwo zgłaszające do rejestracji znak towarowy prowadziło faktyczną działalność gospodarczą w odniesieniu do towarów i usług dla których pragnie uzyskać rejestrację. W dacie zgłoszenia do ochrony spornego znaku A. Z. był uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie żądanej ochrony, wprawdzie pierwotnie nie posiadał uprawnienia do produkcji materiałów budowlanych ale posiadał uprawnienie do prowadzenia handlu wszelkimi artykułami a więc również materiałami budowlanymi. Posiadał także uprawnienie do świadczenia usług remontowo-budowlanych. Powołał się na orzecznictwo sądów administracyjnych, w którym przyjęto, że na gruncie art. 6 ust. 1 u.z.t. wystarczającą przesłanką rejestracji jest wpis do ewidencji działalności gospodarczej i przepis ten nie wymaga rzeczywistego prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie towarów i usług objętym zgłoszeniem.

Odnosząc się do zarzutu z art. 8 pkt 1 u.z.t. uzasadnianego naruszeniem art. 5 i 10 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, organ stwierdził, iż sprawa czynów nieuczciwej konkurencji należy do kognicji sądów powszechnych a nie Urzędu Patentowego. Z kolei sam fakt wprowadzającego w błąd oznaczania przedsiębiorstwa oraz towarów i usług nie świadczy o zgłoszeniu do ochrony w sprzeczności z zasadami współżycia społecznego. Dla wykazania, że zgłoszenia dokonano z naruszeniem zasad współżycia społecznego, w złej wierze konieczne jest wykazanie dodatkowych okoliczności wskazujących, że dokonanie zgłoszenia jest naganne, np. w celach spekulacyjnych, zablokowania konkurencji. Sprzeciwiająca nie wskazała takich okoliczności.

Urząd Patentowy nie podzielił również zarzutu naruszenia art. 8 pkt 3 u.z.t., w myśl którego niedopuszczalna jest rejestracja znaku towarowego, który zawiera dane niezgodne z prawdą. W ocenie organu oznaczenie MURBET jest oznaczeniem fantazyjnym nie zawierającym danych niezgodnych z prawdą.

Urząd Patentowy nie podzielił zarzutu sprzeciwiającej o naruszeniu art. 9 ust. 1 pkt 2 u.z.t., zgodnie z którym niedopuszczalna jest rejestracja znaku dla towarów tego samego rodzaju, jeżeli jest podobny w takim stopniu do znaku towarowego powszechnie znanego w Polsce jako znaku dla towarów pochodzących z innego przedsiębiorstwa, że w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mógłby wprowadzać w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów. Organ stwierdził, iż ustawa o znakach towarowych nie definiuje znaku powszechnie znanego. W doktrynie i w orzecznictwie przyjmuje się, że powszechną znajomość znaku wyznacza stopień jego znajomości w kręgach zainteresowanych nabywców. Powszechna znajomość znaku wymaga udowodnienia według zasad dowodowych obowiązujących w postępowaniu administracyjnym. Wnosząca sprzeciw nie udokumentowała posiadania przez jej oznaczenie przymiotu powszechnej znajomości.

Skargę na powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie złożył A. Z., dalej jako skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika – rzecznika patentowego zarzucając zaskarżonej decyzji naruszenie przepisów postępowania administracyjnego wymieniając: art. 7, 8, 77 § 1, 107 § 1 i 3 k.p.a. oraz naruszenie art. 29 i art. 8 pkt 2 u.z.t. W uzasadnieniu skargi podnosił, iż Urząd Patentowy nie wyjaśnił stanu faktycznego, nie ustalił czy i od kiedy uczestnik postępowania używa faktycznie w obrocie gospodarczym nazwy MURBET, załączone dowody potwierdzają tylko zamiar prowadzenia działalności gospodarczej. Samo zaewidencjonowanie określonej nazwy przedsiębiorstwa nie jest tożsame z rozpoczęciem używania oznaczenia. Zarzucił brak uzasadnienia faktycznego decyzji. Zwracał uwagę, iż nie istnieje możliwość wprowadzania odbiorców w błąd z uwagi na prowadzenie lokalnej działalności gospodarczej zarówno przez niego jak i przez uczestnika postępowania. Załączył decyzję z dnia [...] lipca 2004 r. [...] i zarzucił Urzędowi Patentowemu zmienność poglądów prawnych wydanych na tle identycznych stanów faktycznych.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy wnosił o jej oddalenie podtrzymując dotychczasowe stanowisko. Odnosząc się do zarzutu wydania dwóch różnych decyzji w sprawach o identycznym stanie faktycznym stwierdził, powołując się wyrok WSA w Warszawie z dnia 7 września 2005 r. (sygn. akt VI SA/Wa 1051/05), iż nie stanowi to naruszenia art. 8 k.p.a.

Uczestnik postępowania - "M" Spółka jawna reprezentowany na rozprawie przez pełnomocnika wnosił o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słuszności.

Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną - art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Analizując zaskarżoną decyzję z punktu widzenia powołanych wyżej kryteriów skarga zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów postępowania w stopniu mającym istotny wpływ na wynik sprawy.

Zgodnie z art. 246 ust. 1 ustawy - Prawo własności przemysłowej każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu prawa ochronnego w ciągu 6 miesięcy od opublikowania w Wiadomościach Urzędu Patentowego informacji o udzieleniu prawa. W przedmiotowej sprawie ogłoszenie o udzieleniu prawa ochronnego znaku MURBET zostało zamieszczone w WUP-ie Nr 3/2005. Zgodnie z art. 247 ust. 2 p.w.p., jeżeli uprawniony w odpowiedzi na zawiadomienie, podniesie zarzut, że sprzeciw jest bezzasadny, sprawa zostaje przekazana do rozstrzygnięcia w postępowaniu spornym. W myśl art. 255 pkt 9 p.w.p. sprawy o unieważnienie prawa ochronnego na skutek złożonego sprzeciwu uznanego przez uprawnionego za bezzasadny, Urząd Patentowy rozpatruje w trybie postępowania spornego.

Zgodnie z art. 315 ust. 1 i 3 p.w.p. do praw m.in. w zakresie znaków towarowych, istniejących w dniu wejścia w życie ustawy (22 sierpnia 2001 r.) stosuje się przepisy dotychczasowe, o ile przepisy ustawy nie stanowią inaczej. W związku z tym, ustawowe warunki wymagane do uzyskania prawa z rejestracji znaku towarowego ocenia się według przepisów obowiązujących w dniu zgłoszenia tego znaku do zarejestrowania.

W przedmiotowej sprawie znak towarowy słowny MURBET R-155245 został zgłoszony do rejestracji w dniu 2 lutego 2000 r., tj. w okresie obowiązywania ustawy o znakach towarowych. Ustawa ta stanowi podstawę prawną oceny zdolności rejestrowej przedmiotowego znaku.

Sprzeciwiająca żądając unieważnienia prawa ochronnego na ww. znak towarowy postawiła zarzut naruszenia przepisów: 6 ust. 1, art. 8 pkt 1, 2 i 3 oraz art. 9 ust. 1 pkt 2 u.z.t

Urząd Patentowy uznał, iż ze wskazanych przepisów został naruszony jedynie art. 8 pkt 2 u.z.t. i na tej podstawie unieważnił prawo ochronne na znak towarowy MURBET R-155245.

Sąd podzielił dokonaną przez organ ocenę o braku podstaw do unieważnienia prawa ochronnego na podstawie art. 6 ust. 1 u.z.t. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 marca 2007 r. (sygn. akt II GSK 275/06, niepublikowany), minimalną przesłanką z art. 6 ust. 1 u.z.t., jaką musi spełniać przedsiębiorca zgłaszający znak towarowy i uzyskujący wyłączne prawo do tego znaku, jest zamiar jego używania. O posiadaniu takiego zamiaru może świadczyć pokrycie towarów i usług, objętych zgłoszeniem i rejestracją znaku, w przyjętym przez przedsiębiorcę przedmiocie jego działalności gospodarczej, wynikających m. in. z wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Uprawniony posiadał uprawnienia do prowadzenia działalności w zakresie towarów i usług wskazanych w zgłoszeniu i powtórzonych w decyzji o udzieleniu prawa ochronnego.

Również wskazany w sprzeciwie art. 8 pkt 1 u.z.t. uzasadniany naruszeniem art. 5 i 10 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji nie mógł stanowić podstawy do unieważnienia prawa ochronnego przez Urząd Patentowy. Ocena czynów nieuczciwej konkurencji należy do kognicji sądów powszechnych a nie Urzędu Patentowego. Samo zgłoszenie znaku towarowego będącego oznaczeniem innego przedsiębiorcy nie stanowi jeszcze naruszenia zasad współżycia społecznego, zwłaszcza że zgłoszony znak stanowił także oznaczenie przedsiębiorstwa zgłaszającego.

Kolejny, podniesiony w sprzeciwie zarzut naruszenia art. 8 pkt 3 u.z.t., który wyłącza od rejestracji znak towarowy zawierający dane niezgodne z prawdą, słusznie organ uznał za nietrafny. Oznaczenie MURBET jest oznaczeniem fantazyjnym i nie zawiera w sobie żadnych treści niezgodnych z prawdą.

Zasadnie również organ uznał, iż nie został naruszony art. 9 ust. 1 pkt 2 u.z.t. W sądownictwie administracyjnym podkreśla się (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2007 r., sygn. akt II GSK 364/06, niepublikowany), iż charakter postępowania spornego został ukształtowany na wzór postępowania cywilnego, z tą różnicą, iż z woli ustawodawcy organem państwa rozstrzygającym na pewnym etapie spór pomiędzy dwoma profesjonalnymi podmiotami gospodarczymi jest organ administracji publicznej. Ramy postępowania spornego wyznacza treść wniosku (tj. zgłoszone przez wnioskodawcę zarzuty i wskazane podstawy prawne) a także to, iż na wnioskodawcy spoczywa ciężar udowodnienia okoliczności, z których wywodzi niespełnienie ustawowych warunków wymaganych do uzyskania prawa.

Sprzeciwiająca nie wskazała dowodów świadczących o powszechnej znajomości znaku MURBET, jako jej znaku.

Urząd Patentowy unieważnił prawo ochronne na znak towarowy MURBET uznając, iż udzielenie tego prawa nastąpiło z naruszeniem art. 8 pkt 2 u.z.t., który stanowi o niedopuszczalności znaku towarowego naruszającego prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich. O naruszeniu tego prawa miał świadczyć wcześniejszy - niż data zgłoszenia znaku towarowego do rejestracji - wpis do ewidencji działalności gospodarczej nazwy przedsiębiorstwa sprzeciwiającej z oznaczeniem MURBET. Organ uznał, iż wpis do ewidencji nazwy spółki cywilnej (przekształconej następnie w spółkę jawną) świadczy o prowadzeniu rzeczywistej działalności gospodarczej z użyciem ww. oznaczenia w zakresie wskazanym w zaświadczeniu o wpisie.

Przywołując ugruntowane orzecznictwo, iż w przypadku kolizji między firmą (nazwą) przedsiębiorstwa a zarejestrowanym z "gorszym pierwszeństwem" znakiem towarowym priorytet przyznaje się prawu powstałemu wcześniej, organ uznał, iż o naruszeniu wcześniejszych praw osobistych i majątkowych do nazwy spółki świadczy sam fakt późniejszego zarejestrowania znaku stanowiącego nazwę przedsiębiorstwa sprzeciwiającej.

W ocenie Sądu sama rejestracja znaku towarowego, który stanowi nazwę spółki cywilnej wpisanej do ewidencji działalności gospodarczej a następnie po przekształceniu w spółkę jawną wpisanej do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym nie świadczy o naruszeniu prawa do nazwy tego przedsiębiorcy.

Organ nie zbadał, czy i w jakim zakresie spółka prowadzi działalność z użyciem wpisanej do ewidencji (rejestru) nazwy. Sam wpis rodzi uprawnienie do prowadzenia działalności we wskazanym zakresie. Na podstawie wpisu i na podstawie zaliczenia do tej samej klasy towarów i usług co towary i usługi objęte ochroną ze spornego prawa Urząd Patentowy uznał, iż sprzeciwiająca prowadzi działalność w takim samym zakresie co uprawniony, tj. materiałów budowlanych oraz usług remontowo-budowlanych. Poza oceną pozostawił pozostałe usługi z udzielonego prawa. Nie zbadał zakresu terytorialnego faktycznej działalności gospodarczej sprzeciwiającej, w skardze podnoszono, iż przedsiębiorcy prowadzą lokalną działalność gospodarczą.

Nazwa przedsiębiorstwa (firma) służy jego identyfikacji i wyróżnieniu w obrocie prawnym i gospodarczym. Jest również nośnikiem pewnych informacji o cechach i walorach prowadzonej przez nie działalności. Nieuprawnione zakłócanie tych funkcji nazwy przedsiębiorstwa narusza prawo do nazwy. O tym naruszeniu jednak nie przesądza samo zarejestrowanie identycznego lub podobnego do nazwy znaku towarowego na rzecz innego przedsiębiorstwa. Wyłączność prawa do nazwy (firmy) bowiem nie jest zupełna. Jej granice wyznacza zasięg (terytorialny, przedmiotowy) faktycznej działalności używającego nazwy. Tylko w tych granicach może dojść do kolizji pomiędzy identycznymi lub podobnymi nazwą i znakiem towarowym. Jeżeli więc ze względu na odrębność zakresów działania uprawnionego do nazwy i uprawnionego z rejestracji znaku towarowego nie istnieje niebezpieczeństwo wprowadzenia ich klientów w błąd co do tożsamości przedsiębiorstw albo też np. uprawniony z późniejszego znaku towarowego nie wykorzystuje renomy związanej z wcześniejszą (identyczną lub podobną) nazwą przedsiębiorstwa, to trudno mówić o kolizji tych dwóch praw i w konsekwencji o naruszeniu wcześniejszego prawa do nazwy przez późniejszy znak towarowy (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 kwietnia 2006 r. sygn. akt II GSK 31/06 ONSAiWSA 2006/5/138).

Wskazane powyżej uchybienia w zakresie ustaleń stanu faktycznego, niewyjaśnieniu wszystkich okoliczności sprawy, czy i w jakim zakresie udzielenie prawa ochronnego na znak towarowy MURBET R-155245 nastąpiło z pogwałceniem art. 8 pkt 2 u.z.t. stanowi naruszenie art. 7, art. 77 § 1 i art. 107 § 3 k.p.a.

Mając powyższe na uwadze skargę uznano za zasadną. Dlatego też Sąd na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, uchylił zaskarżoną decyzję.

Na zasadzie art. 152 wyżej powołanej ustawy Sąd orzekł, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 i art. 205 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz na podstawie § 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie opłat za czynności rzeczników patentowych (Dz. U. Nr 212, poz. 2076 ze zm.).