Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Ewa Dzbeńska Sędziowie: sędzia NSA Joanna Runge –Lissowska sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska (spr.) Protokolant Anna Krakowiecka po rozpoznaniu w dniu 18 września 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej I. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 18 czerwca 2008 r. sygn. akt II SA/Ke 121/08 w sprawie ze skargi I. K. i K. K. na decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie ewidencji gruntów i budynków oddala skargę kasacyjną.

Wyrokiem z dnia 18 czerwca 2008 r., sygn. akt II SA/Ke 121/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach oddalił skargę I. K. i K. K. na decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Kielcach z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie ewidencji gruntów i budynków.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach przytoczył następujące okoliczności faktyczne i prawne sprawy.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2002 r. Starosta Jędrzejowski, działając na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz § 45 i § 47 ust. 3 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, zaktualizował – sprostował ewidencję gruntów obrębu M. 01, gm. M., woj. świętokrzyskie, w zakresie działek nr [...],[...],[...] zgodnie z mapą nr [...], tj. przedstawił granice ww. działek jak na mapie oraz przyjął za obowiązujące ich powierzchnie jak w rejestrze zmian w kolumnie stan według ewidencji gruntów z 1960 r., tzn. dla działki nr [...] przyjął powierzchnią 0,2216 ha, dla działki nr [...] przyjął powierzchnię 0,1080 ha, dla działki nr [...] przyjął powierzchnią 0,0971 ha.

Rozpoznając odwołania od powyższego rozstrzygnięcia złożone przez I. K. i K. K. oraz E. K., Świętokrzyski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Kielcach, decyzją z dnia [...] kwietnia 2002 r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, podnosząc, że w postępowaniu administracyjnym organ I instancji doprowadził do zgodności ewidencji gruntów ze stanem prawnym przedmiotowych nieruchomości.

Uwzględniając skargę wniesioną od powyższego rozstrzygnięcia przez I. K.i K. K., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 21 grudnia 2004 r. uchylił zaskarżoną decyzję Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Kielcach z dnia [...] kwietnia 2002 r. oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w dacie wydania zaskarżonej decyzji i poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, obowiązywało już (od dnia 3 czerwca 2001 r.) rozporządzenie Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454). Rozporządzenie to nie zna pojęcia "prostowania" danych ewidencyjnych, którym posługiwały się przepisy poprzednio obowiązującego rozporządzenia Ministrów Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa oraz Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 17 grudnia 1996 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 158, poz. 813 z późn. zm.) oraz przepisy – mającego zastosowanie w przypadkach określonych w § 65 ust. 2 ww. rozporządzenia – zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 20 lutego 1969 r. w sprawie ewidencji gruntów (Mon. Pol. Nr 11, poz. 48 z późn. zm.). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wskazał, że przepisy powołanego rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r., regulując zasady prowadzenia ewidencji gruntów i budynków oraz zasady wymiany danych ewidencyjnych, posługują się kategorią aktualizacji operatu ewidencyjnego poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do danych ewidencyjnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny podniósł, że według wykazu zmian zawartego na mapie z dnia [...] grudnia 2001 r. nr ewid. [...], "oznaczona na mapie oraz opisana w KW [...] działka Nr [...], stanowi działkę Nr [...] oznaczoną w operacie ewidencji gruntów z 1960r." Akta sprawy nie zawierają wypisu z tej księgi wieczystej. Wprawdzie w rejestrze ewidencji gruntów w poz. G. [...] figuruje działka [...] obj. KW [...], jednakże jako tytuł jej własności wskazano akt notarialny [...], oraz "[...]". W istocie nie zostało wyprowadzone przejście działki [...] z operatu ewidencji w 1960 r. do działki [...] dokumentami, które zawierałyby akta sprawy. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji nie wynika, kiedy powstała działka ewidencyjna [...], a w szczególności, czy istniała już ewidencyjnie przed modernizacją.

Sąd zwrócił uwagą, że w wykazie zmian na ww. mapie "działka [...] stanowi działkę [...] opisaną w akcie własności ziemi [...]", tymczasem w aktach sprawy znajdują się dwie kserokopie tego samego AWZ z dnia [...] lipca 1976 r. stwierdzającego nabycie przez Z. i M. małżonków S. działek: [...],[...],[...],[...],[...]. Nie ma natomiast innego aktu własności ziemi, który zawierałby działkę nr [...], nie jest też wykazana zmiana ewidencji, przejścia oznaczeń ww. działek na działką nr [...].

Według wykazu zmian na mapie [...] "oznaczona na niej działka [...], stanowi działkę nr [...] opisaną w akcie notarialnym Rep. [...] oraz w operacie ewidencji gruntów z 1960r." Wypis z rejestru gruntów nie odzwierciedla tytułu własności działki [...]. Nie jest też ustalone, czy dla tej nieruchomości urządzona jest księga wieczysta lub założony zbiór dokumentów, a organy poprzestały na notatce urzędowej. Wynika z niej, że prawo własności E. K. wynika z aktu notarialnego z 1972 r. nr [...], a będąca przedmiotem nabycia nieruchomość oznaczona jest na mapie nr [...], której akta sprawy również nie zawierają.

Rozpoznając niniejszą sprawę ponownie, Starosta Jędrzejowski, decyzją z dnia [...] marca 2006 r., odmówił aktualizacji – wprowadzenia zmiany w ewidencji gruntów miasta M., gmina M., woj. świętokrzyskie, w zakresie danych ewidencyjnych działek nr [...],[...] i [...].

Rozpoznając odwołanie od powyższego rozstrzygnięcia złożone przez I. K., Świętokrzyski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Kielcach, decyzją z dnia [...] maja 2006 r. utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie przyjmując, że rozpatrywane w niniejszej sprawie zagadnienie nie może być objęte postępowaniem ewidencyjnym, które nie decyduje o kwestiach własności nieruchomości - jest bowiem jedynie postępowaniem rejestrowym. Strony niezadowolone z przyjętych granic w ewidencji gruntów mogą dochodzić ich zmiany w postępowaniu rozgraniczeniowym.

Rozpoznając skargę od powyższego rozstrzygnięcia złożoną przez I. K., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach wyrokiem z dnia 27 lutego 2007 r. uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że nie zostały przez organy wykonane w całości zalecenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie zawarte w uzasadnieniu wyroku z dnia 21 grudnia 2004 r. w sprawie II SA/Kr 1028/02, który to wyrok ma charakter wiążący w niniejszej sprawie. Dodatkowo Sąd zauważył, że organy nie wyjaśniły, w oparciu o należycie zebrany materiał dowodowy, czy granice działki nr [...] odpowiadają granicom działki nr [...] sprzed aktualizacji i modernizacji ewidencji gruntów, a jeżeli zmienił się ich przebieg, to z jakich powodów. Z kolei, jeżeli przebieg granic działki [...] po aktualizacji i modernizacji ewidencji gruntów nie uległ zmianie, to z jakich powodów zmieniła się jej powierzchnia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, iż w aktach sprawy brak dowodu potwierdzającego ustalenia o braku zgodnego oświadczenia woli właścicieli nieruchomości co do przebiegu granic pomiędzy przedmiotowymi nieruchomościami. Pomijając fakt, iż akta sprawy nie zawierają opracowania geodezyjno- kartograficznego zleconego w 2002 r. , natomiast zawierają opracowanie z 2001 r., to w aktach sprawy brak również protokołu granicznego, o którym mowa w § 38 pkt 2 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Skoro zatem organy orzekające przyjęły, iż przepisy rozporządzenia tj. § 37 oraz § 38 pkt 2 nie mają zastosowania w sprawie, to ich obowiązkiem było udokumentowanie przyjętych ustaleń stosownym dokumentem załączonym do akt. Okoliczność ta ma znaczenie w sprawie albowiem, jak wynika z treści skargi oraz pisemnego oświadczenia uczestników M. i Z. małżonków S., złożonego na rozprawie w dniu 14 marca 2007 r., strony twierdzą, iż pomiędzy nimi sporu nie ma.

W konsekwencji podniesionych okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny uznał, iż organy orzekające poczyniły ustalenia, które nie znajdują potwierdzenia w materiale dowodowym.

Rozpoznając sprawę ponownie, Starosta Jędrzejowski, decyzją z dnia [...] listopada 2007 r. orzekł w zakresie danych ewidencji gruntów i budynków obrębu miasta M., gmina M.:

1. o zaktualizowaniu danych podmiotowych dotyczących działki nr [...] poprzez wykazanie danych współwłaścicieli przedmiotowej działki wg. Aktu Notarialnego Rep. A Nr [...] i KW[...], tj. E. i D. małż. K.;

2. o zaktualizowaniu danych ewidencyjnych dotyczących przebiegu granic działek nr [...],[...],[...] wg Mapy – Aneksu do mapy sytuacyjnej nr ewid. [...], przedstawiającej przebieg granic wg danych ewidencyjnych z 1960 r. zawartych w operacie ewidencyjnym [...];

3. o zaktualizowaniu danych ewidencyjnych dotyczących powierzchni działek nr [...],[...],[...] jak pokazano w rejestrze zmian na Mapie - Aneksie mapy sytuacyjnej nr ewid. [...] w kolumnie "Stan według ewidencji gruntów z 1960 r.".

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji ustosunkowując się do zaleceń Sądów zawartych w uzasadnieniach wyroków wydanych w niniejszej sprawie wskazał, że pojęcie działki ewidencyjnej ewoluowało w przepisach obowiązujących od 1955 r. do chwili obecnej.

Starosta Jędrzejowski podał, że zmiana numeracji działki, jako jednej z cech pozwalających na jej identyfikację, została przedstawiona w operacie aktualizacji ewidencji gruntów obrębu M. zaewidencjonowanym w zasobie PODGiK pod nr ewid. [...] pod nazwą "skorowidz zmian numeracji działek". Wynika z niego, że w miejsce dotychczasowego numeru [...] przyjmuje się nowy numer [...]. Porównanie działki [...] z działką [...] wykonano analizując cechy definicyjne działki tj. ciągłość obszaru (działki nie dzieli inna działka), jej położenie (działka jest położona w obrębie M.), jednorodność prawną (działka jest ujawniona w KW [...]) oraz przebieg granic. Ponieważ tożsamość działek nr [...] i [...] określona jako identyczność wymienionych cech działki nie była pełna, w szczególności odnośnie przebiegu granic działki, zlecono wykonanie opracowania geodezyjnego. W wyniku opracowania wykonanego przez geodetę powstała mapa o nr ewid. [...]. W postępowaniu administracyjnym dane ewidencyjne z tej mapy nie zostały ostatecznie wprowadzone i wykonany został aneks w postaci mapy nr ewid. [...].

W przekonaniu organu I instancji, aneks – mapa nr ewid. [...] przedstawia prawidłowe dane dotyczące przebiegu granic działek ewidencyjnych nr [...],[...] i [...], oparte o punkty graniczne działek dostosowane do obowiązujących przepisów. Punkty graniczne przedstawione na mapie nr ewid. [...] zostały przez geodetę wyliczone w sposób matematyczny, na postawie dokumentów pomiarowych odzwierciedlających stany prawne działek. I tak dla działki nr [...] do obliczenia położenia punktów granicznych wykorzystano dane z operatu założenia ewidencji gruntów wówczas wsi M. z lat 1960-1963 (nr ewid. [...]). Ocena różnic powierzchni działki sprzed aktualizacji i modernizacji z wielkością przedstawioną na mapie nr ewid. [...] jest następująca: działka nr [...] w rejestrze ewidencji gruntów przed 1982 r. była wpisana z powierzchnią 0,2220 ha. Po aktualizacji w 1982 r. jako działka nr [...] miała wpisaną powierzchnię 0,2200 ha. W opracowaniu geodezyjnym, w wyniku którego została wykonana mapa nr ewid. [...] działka nr [...] ma obliczoną powierzchnią geodezyjną 0,2216 ha. Różnica powierzchni działki [...] z mapy 2461-53/2001 i powierzchni działki [...] wynosi zaledwie 4 m2 i jest znikoma (zaledwie 0,2%).

Organ I instancji wyjaśnił, że uzasadnieniem prawnym przyjęcia powierzchni geodezyjnej przedstawionej na mapie – aneksie nr ewid. [...], jako powierzchni do aktualizacji ewidencji gruntów, są przepisy § 102 ust. 4 pkt. 2 Instrukcji G-5 "Ewidencja gruntów i budynków" wprowadzonej zarządzeniem Nr 16 z dnia 3 listopada 2003 r. Głównego Geodety Kraju w sprawie wytycznych techniczno - organizacyjnych dotyczących prowadzenia ewidencji gruntów i budynków, gdzie podano, że w operacie ewidencji gruntów ujawnia się pole powierzchni geodezyjnej, gdy wartość tzw. odchyłki powierzchniowej, obliczonej jako różnica pomiędzy polem powierzchni geodezyjnej i polem powierzchni ewidencyjnej, przekracza wartość maksymalną. Przytaczając stosowne obliczenia organ wskazał, że w przypadku wszystkich trzech działek odchyłki powierzchniowe przekraczają odchyłki dopuszczalne, dlatego w operacie ewidencji gruntów należy ujawnić powierzchnie geodezyjne: działki nr [...] o wielkości 0,2216 ha, działki nr [...] o wielkości 0,1080 ha, działki nr [...] o wielkości 0,097 ha.

Odnosząc się do powstania działki nr [...], Starosta Jędrzejowski podał, że jej pochodzenie i ustalenie tożsamości z działką [...] jest podobne jak w przypadku pozostałych działek; działka ta "powstała" w toku prowadzenia ewidencji gruntów dla obrębu M. Oznaczenie nr [...] nastąpiło w toku aktualizacji ewidencji gruntów w 1982 r. jako zmiana dotychczasowego oznaczenia nr [...] (dowód ze skorowidza zmian numeracji działek). Działka, jako wydzielony obszar gruntu stanowiący przedmiot odrębnego prawa władania, powstała (podobnie jak pozostałe działki z obrębu M.) w momencie założenia ewidencji gruntów w 1963 r.

Organ I instancji wyjaśnił, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zauważył znaczą różnicę pomiędzy kształtem działki oznaczonej jako [...] na mapie nr [...], a mającej jej odpowiadać działką nr [...] na mapie nr ewid. [...]. Odnosząc się do powyższego organ wyjaśnił, że przebieg granicy działki nr [...] zaznaczony kolorem czerwonym na znajdującej się w aktach sprawy mapie nr ewid. [...], jest błędny. Prawidłowy kształt działki [...] i granica pomiędzy; działkami [...] i [...] przebiega nie jak linia czerwona, a jak linia czarna na ww. mapie (na dowód prawidłowego przebiegu granicy uzupełniono akta sprawy o kopie z mapy ewidencyjnej z tzw. matrycy bez konturów klasyfikacyjnych). Tak określona granica nie różni się od granicy przedstawionej na mapie nr ewid. [...] pomiędzy działkami [...] i [...] jako odpowiednikami działek [...] i [...] sprzed aktualizacji i modernizacji.

Organ I instancji podał, że stan prawny działki nr [...] został uregulowany postanowieniem Sądu Rejonowego w J. Wydział [...] Cywilny z dnia [...] kwietnia 2006 r. w sprawie o sygn. akt [...], zgodnie z którym Z. i M. małż. S. stali się z dniem [...] listopada 1971 r. z mocy prawa współwłaścicielami nieruchomości położonej w M. oznaczonej m.in. jako działka nr [...] o powierzchni 0,1100 ha na mapie nr ewid. [...]. Dla tej nieruchomości została założona księga wieczysta KW [...]. Obecnie właścicielem działki nr [...] jest E. P.

Stan prawny działki nr [...] wynika natomiast z Aktu Notarialnego nr Rep. [...]. W toku niniejszego postępowania E. K. przedstawił ww. akt notarialny, na podstawie którego uzyskano odpis z księgi wieczystej KW [...], gdzie została ujawniona własność działki nr [...], przysługująca E. i D. małż. K. Dane dotyczące położenia działki, jej oznaczenia, przebiegu granic i powierzchni zostały przedstawione na mapie sytuacyjnej nr ewid. [...]. Ze skorowidza zmiany numeracji działek wynika, że numerowi [...] odpowiada numer [...]. Ponieważ na mapie nr ewid. [...] granice działki przedstawione zostały na podstawie mapy ewidencji gruntów wsi M. oraz pomiaru uzupełniającego wykonanego w 1972 r., oraz z powodu braku możliwości przeliczenia danych pomiarowych z tego operatu, na mapie nr ewid. [...] zostały przedstawione punkty graniczne jako przeliczone z operatu ewidencyjnego z 1960 r. Zatem uznano za udowodnioną identyfikację działki [...] jako odpowiednika (wg. cech z definicji działki ewidencyjnej) działki nr [...] na mapie nr ewid. [...], stanowiącej podstawę stanu prawnego przyjętego do Aktu Notarialnego nr Rep. [...].

Organ I instancji podkreślił, że celem niniejszego postępowania było dostosowanie bieżących danych ewidencyjnych w trybie aktualizacji do zgodności ze stanem według materiałów źródłowych, za jakie uznano dane wynikające z operatu ewidencji gruntów z 1960 r. nr ewid. [...]. Mając na względzie, że stan prawny wszystkich działek nie ulegał zmianie od lat 1960-tych pod względem danych dotyczących przebiegu granic działek, należało zaktualizować obecne dane ewidencyjne dotyczące przebiegu granic tych działek według danych z lat 1960-tych.

Za udowodnione i nadające się do aktualizacji w ewidencji gruntów organ uznał dane przedmiotowe (przebieg granic działek i wynikające z takich przebiegów powierzchnie działek) nieruchomości oznaczonych jako działki nr [...],[...] i [...]. Dane dotyczące przebiegu granic ww. działek zostały wykazane na mapie – aneksie mapy sytuacyjnej nr ewid. [...] jako dostosowane do aktualnie obowiązujących przepisów dotyczących ewidencji gruntów. Organ I instancji podkreślił, że jakiekolwiek spory graniczne, w tym spory dotyczące przygranicznych pasów gruntów, nie należą do kompetencji organu i nie mogą być rozpoznane w trybie postępowania ewidencyjnego. Należy zwrócić szczególną uwagę na fakt, że podnoszona przez małżonków K. sprawa zajęcia przez sąsiada części ich działki poprzez wybudowanie budynku gospodarczego, znalazła swoje wyjaśnienie w postaci przedstawienia budynku gospodarczego na mapie nr ewid. [...] jako położonego w granicach działki nr [...] stanowiącej ich własność.

Starosta Jędrzejowski wskazał, że konieczną do rozwiązania pozostaje sprawa o zajęty grunt, będąca przedmiotem postępowania przed Sądem Rejonowym w J., sygn. akt. [...].

Odwołanie od powyższego rozstrzygnięcia złożyła I. K., w zakresie dotyczącym dwóch danych ewidencyjnych, tj. szerokości drogi nr [...] oraz uznania działki nr [...] jako działki rolniczej, a w części budowlanej. Zdaniem skarżącej, na mapie – aneksie mapy sytuacyjnej nr ewid. [...] wykazano drogę o szerokości 2,0 m, a powinna to być to droga o szerokości 3,0 m, natomiast odnośnie użytku gruntowego w działce [...], cała działka powinna być oznaczona jako działka budowlana.

Świętokrzyski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Kielcach rozpoznając powyższe odwołanie, decyzją z dnia [...] stycznia 2008 r. utrzymał w mocy zaskarżone rozstrzygnięcie.

Po przeanalizowaniu całości zgromadzonej dokumentacji w sprawie organ odwoławczy stwierdził, że decyzja wydana przez organ I instancji w całości realizuje wniosek I. K. z dnia [...] września 2000 r. o przywrócenie granic i powierzchni działki numer [...], zgodnie z ewidencją gruntów z 1968 roku. W związku z faktem, że właściciele sąsiedniej nieruchomości oznaczonej numerem działki [...] nie wyrażają sprzeciwu na taki przebieg granic, możliwe jest wprowadzenie zmiany zgodnie z mapą nr [...] oraz aneksem nr [...].

Świętokrzyski Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Kielcach odnosząc się do zarzutów odwołania podał, że Starosta Jędrzejowski postanowieniem z dnia [...] listopada 2007 r. sprostował oczywistą omyłkę w swojej decyzji z dnia [...] listopada 2007 r., wpisując na przedmiotowej mapie w miejsce "szer. 2,00 m" - "nr drogi [...]", jeśli zaś chodzi o prawidłowość oznaczenia użytku gruntowego w działce [...] organ I instancji uznał, że problem ten nie był objęty wnioskiem I. K., w związku z czym nie był przedmiotem rozpatrzenia w tym postępowaniu.

Skargę na powyższe rozstrzygnięcie złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach I. i K. K., wnosząc o zmianą zaskarżonej decyzji i prawidłowe oznaczenie na mapie - aneksie mapy sytuacyjnej o nr ewid. [...] prawidłowej szerokości drogi nr [...], zamiast 2 m – 3 m oraz o zmianą oznaczenia należącej do nich działki nr [...] jako działki budowlanej, ewentualnie o uchylenie zaskarżonych decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu skargi jej autorzy wskazali, że w dokumencie z 1963 r., zaewidencjonowanym pod nr [...], droga oznaczona wtedy nr [...], (obecnie [...]) miała wpisaną szerokość 3 m. Pomimo, że mapa została opatrzona pieczęcią Starosty Powiatu Jędrzejowskiego jako zgodna z oryginałem, na załączonym do decyzji Starosty Jędrzejowskiego rejestrze zmian, droga ta ma szerokość 2 m, mimo, że rejestr zmian w aneksie do mapy sytuacyjnej miał być wykonany na podstawie ewidencji gruntów z 1968 r.

Skarżący podkreślili, że powyższy błąd wpływa na powierzchnię sąsiadujących z tą drogą działek: [...],[...],[...] i [...] oraz warunków korzystania z tej drogi. Jest to jedyna droga dojazdowa dla działek rolniczych położonych za działką [...].

I. i K. K. zarzucili, że zaskarżona decyzja narusza ich interes prawny, gdyż działka o nr [...] ma zaledwie 2200 m2 i ma oznaczoną część budowlaną, w części jest porośnięta starym sadem, a na pozostałym obszarze usytuowany jest budynek mieszkalno-gospodarczy należący do sąsiada i ta części oznaczona jest jako rolnicza, podczas gdy z uwagi na jej przeznaczenie i wykorzystanie działka ta powinna być oznaczona jako budowlana.

Uczestnik E. K., występujący w sprawie także jako pełnomocnik uczestniczki D. K., wniósł o oddalenie skargi podkreślając, że oboje z żoną nie kwestionują prawidłowości zaskarżonej decyzji.

Pozostali uczestnicy Z. S., M. S., A. S. i J. P. nie zajęli stanowiska w sprawie.

W pierwszym kolejności WSA w Kielcach podkreślił, że zarzuty podniesione przez skarżących nie dotyczą kwestii będących przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie. Sąd I instancji zwrócił bowiem uwagę, że postępowanie administracyjne, zakończone decyzją objętą skargą, toczyło się na wniosek I. K. złożony dnia [...] września 2000 r. dotyczący "wyjaśnienia granicy" oraz powierzchni jej działki oznaczonej nr [...] położonej w M.. Wszystkie zapadłe w tej sprawie rozstrzygnięcia, łącznie z poddaną obecnie kontroli sądowej decyzją Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Kielcach z dnia [...] stycznia 2008 r., obejmowały swym przedmiotem żądanie zawarte w tym właśnie wniosku I. K. Jedynie pkt l-wszy decyzji Starosty Jędrzejowskiego z dnia [...] listopada 2007 r. nie dotyczy bezpośrednio działki nr [...], lecz wprowadzenia do ewidencji gruntów aktualnych danych dotyczących współwłaścicieli działki sąsiedniej oznaczonej nr [...], należącej do E. i D. małż. K., zgodnie z wpisem w księdze wieczystej urządzonej dla tej nieruchomości. Zarówno z treści skargi, jak i z okoliczności sprawy wynika jednak w sposób jednoznaczny, że skarżący nie kwestionują decyzji w tej części.

Sąd I instancji wyjaśnił, że przedmiotem kontroli sądowej jest zatem rozstrzygnięcie zawarte w pkt 2 i 3 decyzji organu l-szej instancji, utrzymane w mocy zaskarżoną decyzją Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Kielcach z dnia [...] stycznia 2008 r. Z kolei, jego zakresem – zgodnie z wnioskiem I. K. – objęta jest aktualizacja ewidencji gruntów poprzez ujawnienie:

- przebiegu granic pomiędzy działką wnioskodawczyni oznaczoną nr [...], a sąsiadującymi działkami: nr [...] J. P. (od północy) i nr [...] małżonków E. i D. K. (od wschodu),

- powierzchni wymienionych wyżej działek.

Toteż, jak dalej wskazał Sąd, ani szerokość drogi dojazdowej przylegającej do działki nr 1[...] ani rodzaj użytku gruntowego w tej działce nie były objęte decyzjami organów obu instancji. Zdaniem Sądu I instancji, wynika to z faktu, że wnioskodawczyni w toku postępowania administracyjnego nie żądała wydania rozstrzygnięcia w tym zakresie, a w rezultacie organy orzekły jedynie w zakresie zakreślonym granicami jej wniosku.

Następne WSA w Kielcach stwierdził, że z treści zarzutów sformułowanych w skardze wynika, że są one kierowane nie tyle przeciwko treści decyzji, co przeciwko zapisom znajdującym się na mapie będącej jej załącznikiem. Według Sądu, takie rozumienie przedmiotu sprawy wynika jednak z nieporozumienia. Wprawdzie decyzja Starosty Jędrzejowskiego z dnia [...] listopada 2007 r. oraz utrzymująca ją w mocy decyzja Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Kielcach z dnia [...] stycznia 2008 r., nawiązują do załącznika- mapy nr ew. [...], ale, w ocenie Sądu, nawiązanie to odnosi się tylko do zakresu objętego sentencją decyzji organu l-szej instancji; dotyczy mianowicie aktualizacji ewidencji gruntów w zakresie ujawnienia przebiegu granic i powierzchni działek.

Sąd I instancji zaznaczył, że uregulowanie tych dwóch kwestii wynikało z treści złożonego przez skarżącą wniosku. Z tych też względów obie decyzje nie obejmują swym przedmiotem innych, uwidocznionych na mapie danych, ponieważ nie były one objęte żądaniem strony i w rezultacie nie mogły stać się przedmiotem rozpoznania w tej sprawie. Dotyczy to nie tylko danych w postaci rodzaju użytków gruntowych we wszystkich trzech działkach nr [...],[...] i [...], czy szerokości drogi dojazdowej, ale także pozostałych danych np. numerów ewidencyjnych innych działek.

Według WSA w Kielcach już tylko z tych powodów bezprzedmiotowa jest merytoryczna ocena argumentów podniesionych w skardze, albowiem zarzuty w niej podniesione dotyczą materii nie objętej rozpoznaniem w sprawie oraz decyzjami organów obu instancji.

Niezależnie od powyższego Sąd I instancji zwrócił uwagę na fakt, że w obrocie prawnym znajduje się postanowienie Starosty Jędrzejowskiego z dnia [...] listopada 2007 r. prostujące oczywiste omyłki w decyzji z dnia [...] listopada 2007 r. między innymi w ten sposób, że na mapie - aneksie mapy sytuacyjnej nr ew. [...], stanowiącej załącznik do tej decyzji, zamiast opisu: "droga szer. 2,00 m", wpisano "[...] – dr". Sąd I instancji odwołał się przy tym do akt sprawy, z których wynika, że postanowienie to nie zostało zaskarżone do organu wyższej instancji, a zatem łącznie z decyzją z dnia [...] listopada 2007 r. i mapą stanowiącą do niej załącznik, stanowi całość rozstrzygnięcia w sprawie. Tym samym, zakwestionowaną w skardze mapę – w zakresie danych dotyczących oznaczenia drogi dojazdowej – należy odczytywać łącznie z postanowieniem Starosty Jędrzejowskiego z dnia [...] listopada 2007 r., w świetle którego treścią mapy nie została objęta szerokość drogi nr [...].

W ocenie Sądu I instancji, na podstawie analizy zgromadzonych w sprawie materiałów nie występują także wątpliwości co do tożsamości poszczególnych działek przed i po zmianie ich numerów ewidencyjnych. W świetle operatu aktualizacji ewidencji gruntów obrębu M., nr ew. [...] pod nazwą "skorowidz zmian numeracji działek", działce oznaczonej dawnym numerem [...] odpowiada działka nr [...], działce nr [...] – działka nr [...], a działce nr [...] – działka nr [...]. W uzasadnieniu decyzji organu l instancji znajduje się przy tym obszerna analiza porównawcza cech definicyjnych działek sprzed i po zmianie numeracji, a ich tożsamość została należycie wykazana i jest oczywista. Organ ustosunkował się także do kwestii związanej z różnicami powierzchni działek przed i po modernizacji ewidencji gruntów wyjaśniając źródło oraz przyczyny ich powstania.

Następnie Sąd podniósł, że obszerny materiał dowodowy zebrany w sprawie wskazuje w sposób bezsporny, że w trakcie aktualizacji ewidencji gruntów w roku 1982 doszło do zmiany polegającej na naniesieniu innego niż dotychczasowy, przebiegu wschodniej i północnej granicy działki wnioskodawczyni oznaczonej numerem [...]. Różnica ta widoczna jest w sposób wyraźny na znajdujących się w aktach mapach, np. sporządzonej w 1963 r., nr ewidencyjny [...] (k.9 i 74 akt administracyjnych organu l instancji) oraz w roku 1982 nr ew. [...] (k. 151 akt administracyjnych). Pomocne jest także zdjęcie satelitarne z nałożoną na nie kopią mapy ewidencyjnej – już po dokonanych w ewidencji zmianach (k. 122), oraz mapa sytuacyjna sporządzona przez geodetę U. S. dnia [...] kwietnia 2001 r., zaewidencjonowana pod numerem [...] (k. 17 akt administracyjnych). Stan ujawniony w czasie zakładania ewidencji gruntów w roku 1960 przedstawiony został na tej mapie kolorem czerwonym, zaś przebieg granicy zgodnie z operatem z roku 1982 – kolorem zielonym. Dalej, WSA w Kielcach stwierdził, że aktualnie trudno jest ustalić przyczyny dokonania takiej zmiany, tym bardziej, że dotyczy ona granicy z działką nr 1436, co do przebiegu której zarówno skarżąca jak i Z. i M. małżonkowie S.– poprzednicy prawni obecnej właścicielki tej działki – zgodnie deklarują, iż od lat nie uległa zmianie. Co więcej, jak pokazuje zdjęcie satelitarne i nałożona nań mapa, od działki wnioskodawczyni "odjęto", a do działki nr [...] "przypisano" grunt pod budynkiem gospodarczym wybudowanym – co jest bezsporne - przez E. K. (współwłaściciela działki [...]), przy czym kontury tego budynku na mapie nie pokrywają się z jego faktycznym położeniem w terenie. Jak wynika jednocześnie z akt sprawy, a zwłaszcza z protokołów granicznych dotyczących przebiegu na gruncie granic działek nr [...],[...] i [...] (k. 205-211 akt administracyjnych l instancji), budynek gospodarczy postawiony został przez E. K. w oparciu o nieformalną "umowę kupna – sprzedaży", jaką zawarł on w roku 1990 z Z. S. Doprowadziło to do zmiany przebiegu granic posiadania działek nr [...] i [...], gdyż jak wynika z treści tej umowy "ogród", będący jej przedmiotem stanowił część działki nr [...].

WSA w Kielcach jako słuszne uznał uwagi organ l instancji, który jako pomocne dla wyjaśnienia przyczyn wprowadzenia do ewidencji gruntów zmiany, o jakiej mowa wyżej, wskazał przepisy obowiązującego w tym czasie (do 15 stycznia 1997 r.) zarządzenia Ministrów Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 20 lutego 1969 r. w sprawie ewidencji gruntów (M.P. nr 11, poz. 98 ze zm.). Zgodnie z § 10 tego zarządzenia, granice działki określa przebieg linii:

1. według faktycznego stanu władania, stwierdzonego na gruncie, lub

2. według stanu prawnego nieruchomości, ustalonego w postępowaniu uregulowanym odrębnymi przepisami, lub

3. według obowiązującego podziału powierzchniowego (oddziałów) – na obszarach lasów państwowych.

Stosownie zaś do § 7 ust.1 zarządzenia, działką stanowił obszar gruntu ograniczony gruntami stanowiącymi przedmiot odrębnego władania. Wyjaśnienia w tym miejscu wymaga, że władanie nieruchomością może być przejawem przysługującego danej osobie tytułu własności, ale nie musi. Władającym jest bowiem nie tylko właściciel, ale także posiadacz zależny (np. dzierżawca) lub samoistny, któremu nie przysługuje tytuł własności (art. 336 kc).

Odnosząc się do powyższych rozważań Sąd I instancji stwierdził, że w świetle przepisów obowiązujących od 1969 r. do roku 1997, ujawnione w ewidencji gruntów granice działki ewidencyjnej nie musiały wcale odpowiadać jej granicom prawnym, wynikającym z tytułów własności. Jeżeli zatem zmianie uległ faktyczny, przebieg linii granicznej w dacie, gdy sporządzany był operat pomiarowy w ramach aktualizacji lub modernizacji ewidencji gruntów, to okoliczność ta – w świetle zacytowanego przepisu – mogła być podstawą do dokonania zmiany w tym zakresie.

Zdaniem Sądu I instancji, w stanie faktycznym sprawy, nie można jednak znaleźć uzasadnienia do ujawnienia w ewidencji gruntów w roku 1982 zmiany w przebiegu granic działki nr [...], nawet przy uwzględnieniu ówcześnie obowiązujących przepisów. W aktach nie ma żadnych dowodów na to, aby przed tą datą nastąpiła jakakolwiek zmiana faktyczna w przebiegu granic, a ta, o której była mowa wyżej nastąpiła później, bo po roku 1990 i dotyczyła granicy pomiędzy działką [...] i [...], nie zaś między działką [...] i [...]. Jako prawidłowe Sąd uznał rozważania orzekających w sprawie organów w części dotyczącej przeprowadzonej analizy tytułów własności, z której wynika, że nie było w tym czasie żadnych zmian mogących mieć znaczenie dla ustalenia granic prawnych przedmiotowych działek. Sąd powołał się na treścią art. 158 w zw. z art. 155 k.c. i stwierdził, że w oparciu o te przepisy, umowa przenosząca własność nieruchomości powinna być pod rygorem nieważności zawarta w formie aktu notarialnego, a zatem zawarta przez E. K. umowa nieformalna nie przeniosła skutecznie własności nieruchomości na nabywcę i nie mogła mieć żadnego znaczenia dla przebiegu granicy prawnej działki nr [...], ujawnionej przy zakładaniu ewidencji gruntów. Wprawdzie księga wieczysta dla tej nieruchomości (tj. dla działki nr [...]), oznaczona nr KW [...] założona została w Sądzie Rejonowym w J. dopiero w roku 1997, niemniej jednak jako podstawę nabycia własności wskazano akt notarialny z dnia [...] grudnia 1946 r. Nr Rep[...], mocą którego opisaną nieruchomość S. G. sprzedał poprzednikom prawnym skarżącej – J. i H. małżonkom S. (dowód: odpis z księgi wieczystej k. 254 oraz kserokopia wypisu z aktu notarialnego – k. 23 i 24 akt organu l instancji). Wszelkie następujące po tej dacie zmiany właścicieli (wynikłe z postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku po J. S., a potem z umowy darowizny na rzecz I. K. z dnia [...]grudnia 1997 r.), mają, w ocenie Sądu, charakter wyłącznie pochodny w stosunku do pierwotnego nabycia w oparciu o akt notarialny z roku 1946. Dlatego też Sąd uznał, że znajdująca się w aktach księgi wieczystej mapa nie tworzy stanu prawnego w odniesieniu do przebiegu granic działki nr [...], tym bardziej, że przedstawia ona tę działkę już po zmianach dokonanych w roku 1982 w sposób nie odpowiadający tytułom własności.

Z powyższych względów WSA w Kielcach uznał, że zaktualizowanie w ewidencji gruntów danych wszystkich trzech działek w sposób, o jakim mowa w zaskarżonej decyzji, nastąpiło w zgodzie z prawem, w szczególności z przepisami rozdziału 4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2005 Nr 240, poz. 2027) oraz przepisami rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454) i skargę oddalił.

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku, opartą na podstawie z art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej P.p.s.a., wniosła I. K. reprezentowana przez pełnomocnika – adwokata S. M. H..

Zaskarżonemu wyrokowi pełnomocnik zarzucił naruszenie prawa materialnego, tj. § 7 ust. 1 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 20 lutego 1969 r. w sprawie ewidencji gruntów (M.P. Nr 11, poz. 98 ze zm.) poprzez naruszenie zawartej w nim definicji działki w odniesieniu do działki nr [...] – stanowiącej drogę dojazdową do działki o nr [...] – i przyjęcie odmiennej od rzeczywistej szerokości tej drogi, tzn. 2 m zamiast 3.

Pełnomocnik wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w zakresie przyjętego obszaru działki nr [...].

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej podał, że zarówno orzekające w sprawie organy obydwu instancji, jak i Sąd I instancji błędnie uznały, że droga dojazdowa oznaczano jako działka o nr [...] ma szerokość 2 m, podczas gdy z dokumentów z lat 60- tych wynika, że szerokość ta wynosiła zawsze 3 m. W tym zakresie pełnomocnik odwołał się złożonego do akt sprawy szkicu z 1963 r. oznaczonego nr ewid. [...]. Zaznaczył, że dokument ten został w oryginale przyjęty do zasobu geodezyjnego i kartograficznego, a z jego treści jednoznacznie wynika, że droga oznaczona wówczas jako działka nr [...] posiada szerokość 3 m.

Następnie pełnomocnik podniósł, że przyjęta, nieprawidłowa, szerokość drogi otworzy w przyszłości właścicielom lub posiadaczom innych działek możliwość przesunięcia ogrodzeń w taki sposób, że niemożliwy stanie się dojazd do dalej położonych działek rolniczych.

Stwierdził również, że zaskarżony wyrok podtrzymał dotychczas istniejące rozbieżności, a tym samym uniemożliwił jednoznaczne określenie szerokości drogi i to tym bardziej, że z aneksu do mapy sytuacyjnej i załącznika do decyzji z dnia [...] listopada 2007 r., a także postanowienia z [...] listopada 2007 r. wynika, że powierzchnie działek objętych decyzją uległy zmianom.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Wniesiona w przedmiotowej sprawie skarga kasacyjna nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż nie posiada usprawiedliwionych podstaw.

Stosownie do przepisu art. 174 P.p.s.a., skargę kasacyjną można oprzeć na dwóch podstawach, tj.: na naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie oraz na naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W myśl zaś art. 176 ww. ustawy skarga kasacyjna, poza tym, że ma czynić zadość wymaganiom przepisanym dla każdego pisma procesowego, powinna zawierać przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie. Autor skargi powinien wskazać na konkretne, naruszone przez Sąd zaskarżanym orzeczeniem przepisy prawa materialnego i procesowego. W odniesieniu do prawa materialnego winien wykazać, na czym polegała ich błędna wykładnia i niewłaściwe zastosowanie oraz jaka powinna być wykładnia prawidłowa i właściwe zastosowanie. Przy naruszeniu prawa procesowego należy wskazać przepisy tego prawa naruszone przez Sąd, na czym polegało uchybienie tym przepisom i dlaczego uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Dopełnienie wymogu wskazania podstaw skargi kasacyjnej zakreślonych w powołanej regulacji prawnej jest konieczne, ponieważ wyznacza granice skargi kasacyjnej, którymi jest związany Naczelny Sąd Administracyjny (art. 183 § 1 P.p.s.a.). Przytoczenie podstawy kasacyjnej musi być precyzyjne, gdyż – z uwagi na związanie sądu kasacyjnego granicami skargi kasacyjnej – Naczelny Sąd Administracyjny może uwzględnić tylko te przepisy, które zostały wyraźnie wskazane w skardze kasacyjnej jako naruszone. Nie jest natomiast władny badać, czy Wojewódzki Sąd Administracyjny nie naruszył innych przepisów (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 października 2000 r., sygn. akt IV CKN 1518/00, publ. OSNC 2001 r., nr 3, poz. 39 i Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 sierpnia 2004 r., sygn. akt FSK 299/04, niepublikowane). Sąd nie może bowiem zastępować strony i precyzować czy uzupełniać przytoczone podstawy kasacyjne. Należy przy tym podkreślić, że przy sporządzaniu skargi kasacyjnej wprowadzono tzw. przymus adwokacki, dotyczący także radców prawnych, a w sprawach obowiązków podatkowych – doradców podatkowych (art. 175 § 1 i 3 P.p.s.a.), aby nadać temu środkowi odwoławczemu charakter pisma o wysokim stopniu sformalizowania, gdy chodzi o wymagania dotyczące podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia, jako istotnych elementów konstrukcji skargi kasacyjnej.

W rozpatrywanej sprawie pełnomocnik skarżącej oparł skargę na podstawie wymienionej w art. 174 pkt 1 P.p.s.a. i postawił zarzut naruszenia § 7 ust. 1 zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 20 lutego 1969 r. w sprawie ewidencji gruntów. Zarzut ten jest chybiony. Sąd I instancji słusznie wskazał, iż postępowanie administracyjne zakończone zaskarżoną decyzją toczyło się na wniosek I. K. z dnia [...] września 2000 r. Wniosek ten dotyczył "wyjaśnienia granicy" oraz powierzchni jej działki oznaczonej nr [...] położonej w M. Decyzja Starosty Jędrzejowskiego z dnia [...] listopada 2007 r. oraz utrzymująca ją w mocy decyzja Świętokrzyskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Kielcach z dnia [...] stycznia 2008 r. nawiązują wprawdzie, jak słusznie podkreśla WSA w Kielcach, do załącznika – mapy nr ew. [...], ale tylko w zakresie objętym sentencją decyzji organu I instancji, a więc w zakresie ujawnienia przebiegu granic i powierzchni działek nr ew. [...],[...] i [...].

Zaskarżone decyzje nie obejmują natomiast innych danych uwidocznionych na powyżej wskazanej mapie, niebędących przedmiotem rozpoznania w tej sprawie. Dotyczy to nie tylko rodzaju użytków gruntowych we wszystkich trzech działkach nr [...],[...],[...], lecz także szerokości drogi dojazdowej oraz pozostałych danych np. numerów ewidencyjnych innych działek.

Kwestia szerokości drogi dojazdowej nie była zatem przedmiotem rozpoznania w sprawie zakończonej zaskarżoną decyzję. Potwierdza to również treść postanowienia Starosty Jędrzejowskiego z dnia [...] listopada 2007 r. prostującego oczywiste omyłki w decyzji tego samego organu z dnia [...] listopada 2007 r. między innymi w ten sposób, że na mapie – aneksie mapy sytuacyjnej nr ew. [...], stanowiącej załącznik do tej decyzji, zamiast opisu: "droga szer. 2,00" wpisano "1561 – dr.". Z postanowienia tego wynika bezspornie, że szerokość drogi dojazdowej nie została objęta treścią mapy.

W świetle powyższego zarzut naruszenia przez Sąd I instancji przepisu § 7 ust. 1 cyt. zarządzenia Ministra Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej w sprawie ewidencji gruntów poprzez nieuwzględnienie, że działka nr [...] stanowiąca drogę dojazdową wg stanu z lat 60-tych miała szerokość 3 metrów, nie zasługuje na uwzględnienie. Sąd I instancji kontroluje bowiem, czy zaskarżona decyzja odpowiada prawu, nie może natomiast wyręczać organu administracji w załatwieniu sprawy.

Należy zwrócić uwagę, iż granice rozpoznania skargi przez sąd administracyjny są z jednej strony wyznaczone przez kryterium legalności działań administracji publicznej, z drugiej zaś – przez całokształt tylko prawnych aspektów i tylko tego stosunku administracyjnoprawnego, który jest objęty treścią zaskarżonego rozstrzygnięcia (por. Jan Paweł Tarno "Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz". Wyd. Prawnicze Lexis Nexis, Warszawa 2004 r., s. 197, teza 15). Kwestia zaś szerokości drogi dojazdowej stanowiącej działkę ewidencyjną nr [...] nie była przedmiotem postępowania administracyjnego zakończonego zaskarżoną decyzją, ponieważ wniosek strony wszczynający to postępowanie nie obejmował tego zagadnienia.

Mając na względzie powyższe, skargę kasacyjną, na podstawie art. 184 P.p.s.a., należało oddalić.