drukuj    zapisz    Powrót do listy

648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego, Inne, Prokurator, Oddalono zażalenie, I OZ 749/08 - Postanowienie NSA z 2008-10-03, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

I OZ 749/08 - Postanowienie NSA

Data orzeczenia
2008-10-03 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2008-09-15
Sąd
Naczelny Sąd Administracyjny
Sędziowie
Marek Stojanowski /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
648 Sprawy z zakresu informacji publicznej i prawa prasowego
Hasła tematyczne
Inne
Sygn. powiązane
II SA/Łd 8/08 - Postanowienie WSA w Łodzi z 2008-03-04
I OZ 503/08 - Postanowienie NSA z 2008-07-08
Skarżony organ
Prokurator
Treść wyniku
Oddalono zażalenie
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 158, art. 184 w zw. z art. 197
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 3 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. Ś. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 marca 2008, sygn. akt II SA/Łd 8/08 o odmowie dokonania wykładni orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 4 marca 2008 r. sygn. akt II SA/Łd 8/08 o odrzuceniu skargi J. Ś. na działanie Prokuratora Okręgowego w Ł. w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej dotyczącej zakresu badania osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa przez powołanego przez Prokuraturę biegłego lekarza psychiatrę postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 26 marca 2008 r., sygn. akt II SA/Łd 8/08, odmówił dokonania wykładni postanowienia tegoż Sądu z dnia 4 marca 2008r. o odrzuceniu skargi J. Ś. na działanie Prokuratora Okręgowego w Ł. w przedmiocie w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej dotyczącej zakresu badania osoby podejrzanej o popełnienie przestępstwa przez powołanego przez Prokuraturę biegłego lekarza psychiatrę.

W uzasadnieniu Sąd zwrócił uwagę, że przedmiotem żądania nie są niejasne zwroty, czy wyrażenia, lecz cała treść podjętego orzeczenia z dnia 4 marca 2008 r. Sąd stwierdził, że analiza wniosku o dokonanie wykładni daje podstawy do twierdzenia, że stanowi on próbę podważenia zasadności postanowienia tegoż Sądu z dnia 4 marca 2008 r. i stanowi w istocie polemikę ze stanowiskiem Sądu.

Na to postanowienie J. Ś. złożył zażalenie, wnosząc o jego uchylenie oraz wskazując, że jego pytanie dotyczy podstawy prawnej rozstrzygnięcia, bowiem odnosi on wrażenie, że "stwierdzenia te są opiniami, których nie da się wywieść z obowiązujących przepisów prawa".

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

zgodnie z art. 158 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Brzmienie powołanego przepisu oznacza, że potrzeba wykładni orzeczenia zachodzi wówczas, kiedy jego treść jest sformułowana w sposób niejasny.

Wniosek o wykładnię jest pismem strony, a zatem powinien spełniać wymagania wskazane w art. 46 § 1 powołanej ustawy, zatem w uzasadnieniu takiego wniosku nie wystarczy ogólnikowe stwierdzenie o tym, że orzeczenie budzi wątpliwości, trzeba wyraźnie określić, który fragment jest niezrozumiały dla strony, bądź budzi wątpliwości i dlaczego.

Wskazać tu jednak należy, że wykładnia nie może prowadzić do nowego rozstrzygnięcia lub uzupełnienia poprzedniego rozstrzygnięcia. Nie może również doprowadzić do sprzeczności z sentencją orzeczenia lub jego uzasadnieniem, jak również nie może się opierać na zmianie faktycznych i prawnych okoliczności sprawy, które nastąpiły po wydaniu orzeczenia.

W niniejszej sprawie w złożonym zażaleniu J. Ś. nie wskazał, na czym dokładnie polegają jego wątpliwości, o których mowa w art. 158 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Takim wskazaniem nie może bowiem być subiektywne przeświadczenie skarżącego o niezasadności rozstrzygnięcia Sądu. To, że skarżący nie rozumie jednoznacznie sformułowanych w sentencji i uzasadnieniu określeń, stanowi jedynie jego subiektywne odczucie, będące wynikiem błędnej interpretacji przepisów prawa, nie dowodzi natomiast zastosowania przesłanek do dokonania wykładni wskazanego postanowienia.

W tym miejscu zauważyć należy, że strona może podjąć polemikę z merytorycznym stanowiskiem Sądu, składając przysługujące jej środki zaskarżenia, ale nie w ramach określonych w art. 158 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

W związku z tym uznać należy, że postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 26 marca 2008 r., nie narusza przepisów obowiązującego prawa.

Mając powyższe na uwadze, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowił, jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt