Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Dnia 23 września 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Piszczek (spr.) Sędzia NSA Barbara Mleczko-Jabłońska Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski po rozpoznaniu w dniu 23 września 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta Mysłowice od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 19 lipca 2017 r., sygn. akt I SA/Gl 511/17 w sprawie ze skargi A na zarządzenie Prezydenta Miasta Mysłowice z dnia 4 stycznia 2017 r., nr 4/17 w przedmiocie udzielania dotacji z budżetu miasta w zakresie rozwoju sportu podmiotom niezaliczanym do sektora finansów publicznych 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. oddala skargę; 3. zasądza od A na rzecz Prezydenta Miasta Mysłowice 340 (trzysta czterdzieści) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.

1. Wyrokiem z 19 lipca 2017 r., I SA/Gl 511/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach po rozpoznaniu sprawy ze skargi A na zarządzenie Prezydenta Miasta Mysłowice z 4 stycznia 2017 r. w przedmiocie udzielenia dotacji z budżetu miasta w zakresie rozwoju sportu podmiotom niezaliczonym do sektora finansów publicznych: uchylił w zaskarżonej części zarządzenie Prezydenta Miasta Mysłowice, tj. w zakresie przyznania dotacji A, a także orzekł w przedmiocie zwrotu kosztów postępowania.

2. Zaskarżony wyrok został wydany na gruncie następującego stanu prawnego i faktycznego sprawy.

2.1. Ustawodawca w art. 27 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 176; dalej: u.s.) postanowił, że tworzenie warunków, w tym organizacyjnych, sprzyjających rozwojowi sportu stanowi zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego (ust. 1). Organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego może określić, w drodze uchwały, warunki i tryb finansowania zadania własnego, o którym mowa w ust. 1, wskazując w uchwale cel publiczny z zakresu sportu, który jednostka ta zamierza osiągnąć (ust. 2).

Z kolei w art. 28 ust. 1 u.s. wskazano, że klub sportowy, działający na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego, niedziałający w celu osiągnięcia zysku, może otrzymywać dotację celową z budżetu tej jednostki na podstawie uchwały, o której mowa w art. 27 ust. 2, z zastosowaniem przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2013 r. poz. 885 ze zm.; dalej: u.f.p.) w zakresie udzielania dotacji celowych dla podmiotów niezaliczanych do sektora finansów publicznych i niedziałających w celu osiągnięcia zysku.

Rada Miasta Mysłowice podjęła w dniu 28 marca 2013 r. uchwałę nr XL/749/13 w sprawie w sprawie ustalenia warunków oraz trybu postępowania o udzielenie dotacji w zakresie rozwoju sportu podmiotom niezaliczanym do sektora finansów publicznych (Dziennik Urzędowy Województwa Śląskiego z 2013 r. poz. 3292 ze zm.; dalej: uchwała z 28 marca 2013 r.).

W § 4 uchwały zaznaczono, że wysokość dotacji przeznaczona na finansowanie sportu ustalana jest na dany rok w uchwale budżetowej, w § 5 zaś wskazano, że przedmiotem dotacji może być przedsięwzięcie klubu sportowego o charakterze sportowym obejmujące dofinansowanie wydatków z tytułu: 1) realizacji programów szkolenia sportowego; 2) zakupu sprzętu sportowego; 3) organizowania zawodów sportowych lub uczestnictwa w tych zawodach: 4) korzystania z obiektów sportowych dla celów szkolenia sportowego; 5) wynagrodzenia kadry szkoleniowej; 6) sfinansowania stypendiów sportowych.

W odniesieniu do procedury udzielania dotacji Rada Miasta uchwaliła (§ 6), że odbywa się ono w drodze otwartego konkursu ofert, który ogłasza Prezydent Miasta Mysłowice, z co najmniej 21-dniowym wyprzedzeniem. Ogłoszenie otwartego konkursu ofert powinno zawierać informacje o: 1) rodzaju zadania; 2) wysokości środków publicznych przeznaczonych na realizację tego zadania; 3) zasadach przyznawania dotacji; 4) terminach i warunkach realizacji zadania; 5) terminie składania ofert; 6) terminie, trybie i kryteriach stosowanych przy dokonywaniu wyboru ofert.

Z kolei oferta klubu powinna zawierać (§ 8): 1) szczegółowy zakres rzeczowy zadania proponowanego do realizacji; 2) termin i miejsce realizacji zadania; 3) kalkulację przewidywanych kosztów realizacji zadania wraz ze wskazaniem udziału środków własnych; 4) informację o wcześniejszej działalności podmiotu składającego ofertę w zakresie, którego dotyczy zadanie; 5) informację o posiadanych zasobach rzeczowych i kadrowych zapewniających wykonanie zadania, w tym o wysokości środków finansowych uzyskanych na realizację danego zadania z innych źródeł; 6) potwierdzoną dokumentami informację o osiągnięciach sportowych.

Następnie w uchwale wskazano (§ 9), że oferty złożone w konkursie weryfikuje Komisja Konkursowa powołana zarządzeniem Prezydenta Miasta Mysłowice. Zaś przy rozpatrywaniu ofert dotyczących realizacji zadania uwzględnia się (§ 10): 1) możliwość realizacji zadania przez kluby; 2) poziom sportowy określony miejscem zajmowanym przez klub w systemie rozgrywek ligowych lub miejscami zajętymi przez zawodników w sportach indywidualnych; 3) kalkulację finansową; 4) promocję Miasta Mysłowice poprzez sport; 5) czy oferta dotyczy dyscyplin sportowych uznanych za ważne dla Miasta Mysłowice (koszykówki; lekkoatletyki; pływania; piłki nożnej; piłki ręcznej; siatkówki; siatkówki plażowej; sportów walki; tenisa stołowego; sportów motorowych).

W uchwale postanowiono (§ 11), że Komisja Konkursowa przekazuje Prezydentowi Miasta Mysłowice protokoły z weryfikacji ofert i przedstawia oferty uznane za najkorzystniejsze, lecz ostatecznego wyboru najkorzystniejszych ofert dokonuje zarządzeniem Prezydent Miasta Mysłowice.

Wyniki konkursu zamieszczane są w Biuletynie Informacji Publicznej i wywieszane w Urzędzie Miasta Mysłowice (§ 12). Z klubem, któremu przyznano dotację sporządza się na czas realizacji zadania umowę w formie pisemnej (§13). Określono także zakres oraz sposób kontroli i oceny realizacji zadania przez kluby (§ 14) oraz postanowiono, że sprawozdanie z wykonania zadania określonego w umowie kluby sporządzają w terminie nie dłuższym niż 30 dni po upływie terminu, na który umowa została zawarta (§ 15).

2.2. Prezydent Miasta Mysłowice zarządzeniem z 24 listopada 2016 r. ogłosił otwarty konkurs na realizację zadań publicznych w zakresie upowszechnienia i krzewienia kultury fizycznej "Organizacja uprawiania sportu w 2017 r."

W załączniku do tego zarządzenia wskazał, że Miasto Mysłowice przeznaczyło na realizację ww. zadania 850.000 zł (z zastrzeżeniem możliwości jej zmiany). Określił również szczegółowe zasady przyznawania dotacji, obowiązki zleceniobiorców, terminu i warunki realizacji zadania, terminy i warunki składania ofert oraz termin, kryteria i tryb dokonywania wyboru ofert. W tej mierze w § 6 załącznika wskazano, że kryteria, które będą brane przy wyborze ofert to: a) merytoryczna wartość projektu i jego zgodność z celami zadania, b) ocena możliwości realizacji zadania przez podmiot, przy uwzględnieniu doświadczenia w realizacji wcześniejszych przedsięwzięć, kwalifikacji, kadry, bazy lokalowej, c) poziom sportowy klubu określony miejscem zajmowanym w systemie rozgrywek ligowych lub zajętymi miejscami przez zawodników, d) liczba osób objętych projektem, e) rzetelność, terminowość wykonywania i rozliczania dotychczas zrealizowanych przedsięwzięć zlecanych przez Miasto Mysłowice, f) ocena kalkulacji kosztów zadania pod kątem i celowości, oszczędności oraz efektywności, g) udział środków finansowych własnych oraz środków finansowych z innych źródeł, h) prowadzenie działalności na obszarze Miasta Mysłowice, i) promocja Miasta Mysłowice przez działania sportowe.

W tymże załączniku wskazano również, że po zapoznaniu się z opinią Komisji Konkursowej, konkurs rozstrzyga Prezydent Miasta, dokonując wyboru ofert najlepiej służących realizacji zadania.

2.3. W dniu 13 grudnia 2016 r. odbyło się pierwsze posiedzenie Komisji Konkursowej. Z protokołu posiedzenia wynika, że wpłynęło 28 ofert z 17 klubów sportowych, choć nie wszystkie spełniły warunki formalne. Zapoznano się i przeanalizowano wszystkie oferty, w tym ofertę skarżącego Klubu Sportowego, który wnioskował o dotację w wysokości 137.990 zł.

Na kolejnym posiedzeniu 15 grudnia 2016 r. Komisja Konkursowa ponownie analizowała oferty.

Na posiedzeniu 27 grudnia 2016 r. Komisja Konkursowa zaopiniowała podział środków przyjęty w budżecie w kwocie 850.000 zł, pomiędzy zgłoszone oferty, obniżając przyznane kwoty w stosunku do wnioskowanych, a w 4 przypadkach odmawiając dotacji. W odniesieniu do skarżącego Klubu Sportowego zamiast wnioskowanej kwoty 137.990 zł, Komisja zaopiniowała o przyznanie mu dotacji w kwocie 80.000 zł. Opinia Komisji Konkursowej została zawarta w protokole nr 3 z jej posiedzenia i nie wskazuje przyczyn, które zdecydowały o takim rozdziale dotacji.

2.4. Prezydent Miasta Mysłowice zaskarżonym zarządzeniem z 4 stycznia 2017 r. ogłosił wyniki otwartego konkursu ofert na realizację zadań publicznych w zakresie upowszechnienia i krzewienia kultury fizycznej w 2017 r. "Organizacja uprawiania sportu w 2017 r." Wskazał kluby sportowe, które otrzymały dotację. Łączna kwota przyznanych dotacji wyniosła 850.000 zł. Skarżący Klub otrzymał dotację w wysokości 80.000 zł, a więc w kwocie niższej niż wnioskowana. Zarządzenie nie zawiera uzasadnienia, a tym samym nie wskazuje powodów dla których w stosunku do poszczególnych uczestników konkursu przyznano dotacje w określonej wysokości.

2.5. Pismem z 17 stycznia 2017 r. pełnomocnik skarżącego Klubu Sportowego wezwał Prezydenta Miasta do usunięcia naruszenia prawa poprzez ponowne rozpatrzenie oferty złożonej w konkursie przez A i przyznanie Klubowi dotacji we wnioskowanej wysokości, tj. w kwocie 137.990 zł, ewentualnie uchylenie zarządzenia Prezydenta Miasta Mysłowice z 4 stycznia 2017 r. i przeprowadzenie na nowo prac Komisji Konkursowej.

2.6. W piśmie z 13 lutego 2017 r. Prezydent Miasta Mysłowice oświadczył, że zadośćuczynienie wezwaniu skarżącego Klubu Sportowego do usunięcia naruszenia prawa nie jest możliwe.

3.1. W skardze pełnomocnik Klubu zaskarżył zarządzenie Prezydenta Miasta Mysłowice z 4 stycznia 2017 r. w zakresie w jakim Klub otrzymał dotację w wysokości 80.000 zł zamiast wnioskowanej kwoty 137.990 zł oraz na podstawie art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) wniósł o objęcie kontrolą Sądu również prac Komisji Konkursowej, których efektem było wydanie przedmiotowego aktu Prezydenta Miasta w zaskarżonym zakresie.

Zarzucił naruszenie:

1) art. 7 w zw. z art. 61 ust. 1 Konstytucji przez zaprzeczenie zasadzie legalizmu i pozbawienie prawa Klubu do uzyskania informacji w jaki sposób zostały ocenione poszczególne oferty, a tym samym zasadności dokonanego podziału środków publicznych w ramach konkursu ofert pod nazwą "Organizacja uprawiania sportu w 2017 r.", co miało wpływ na wynik sprawy i przyznanie skarżącemu dotacji w wysokości mniejszej niż wnioskowana;

2) naruszenie prawa materialnego, tj. art. 33 ust. 1 u.f.p. przez podział środków w ramach konkursu ofert pod nazwą "Organizacja uprawiania sportu w 2017 r." w sposób całkowicie arbitralny i według nieznanych uczestnikom konkursu kryteriów, co miało wpływ na wynik sprawy i przyznanie skarżącemu dotacji w wysokości mniejszej niż wnioskowana;

3) naruszenie prawa materialnego, tj. art. 44 ust. 3 u.f.p. przez wydatkowanie środków publicznych w ramach konkursu ofert pod nazwą "Organizacja uprawiania sportu w 2017 r." w sposób niezgodny z treścią powołanego przepisu, co miało wpływ na wynik sprawy i przyznanie skarżącemu dotacji w wysokości mniejszej niż wnioskowana;

4) naruszenie prawa materialnego, tj. art. 27 ust. 1 u.s. przez niewłaściwą realizację zadania własnego w postaci tworzenia warunków sprzyjających rozwojowi sportu, co miało wpływ na wynik sprawy i przyznanie skarżącemu dotacji w wysokości mniejszej niż wnioskowana.

Pełnomocnik wniósł o:

1) uchylenie zaskarżonego zarządzenia w zakresie w zakresie, w jakim skarżący Klub Sportowy otrzymał dotację w wysokości 80.000 zł zamiast wnioskowanej kwoty 137.990 zł;

2) uznanie uprawnienia skarżącego Klubu do otrzymania w ramach otwartego konkursu ofert na realizację zadań publicznych w zakresie upowszechnienia i krzewienia kultury fizycznej pod nazwą "Organizacja uprawiania sportu w 2017 r." dotacji w kwocie 137.990 zł;

3) zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.

3.2. W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie o jej oddalenie oraz o zasądzenie od skarżącego na rzecz organu kosztów postępowania.

Co do odrzucenia skargi organ wskazał, że nie zawiera ona merytorycznych argumentów przemawiających za zasadnością skargi, żadnych argumentów przemawiających za nielegalnością zaskarżonego zarządzenia – i w tym zakresie skarga nie spełnia wymagań art. 57 p.p.s.a. W szczególności wskazania naruszenia prawa i precyzyjnego określenia organu, którego dotyczy; z jej uzasadniania wynika, że strona skarżąca ma zastrzeżenia do wysokości otrzymanej dotacji, a zatem skarga dotyczy Komisji Konkursowej. Przedmiotem zaskarżonego zarządzenia Prezydenta Miasta jest tylko ogłoszenie wyników konkursu.

W zakresie alternatywnego wniosku o oddalenie skargi organ podniósł, że z art. 27 u.s. nie wynika, aby jednostka samorządu terytorialnego miała pokrywać koszty działalności klubów sportowych według kalkulacji przedstawionych przez kluby. Na rozprawie pełnomocnik organu dodał, że dotacje nie mają charakteru "roszczeniowego", a rozdział środków jest uzależniony od wysokości kwoty przyznanej w budżecie i nią limitowany.

4. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyrokiem z 19 lipca 2017 r., I SA/Gl 511/17 uznał, że skarga jest zasadna i uchylił zarządzenie Prezydenta Miasta Mysłowice w zaskarżonym zakresie, choć nie wszystkie wyrażone w niej twierdzenia i wnioski uznał za trafne.

5. W pierwszej kolejności Sąd wskazał, że wbrew wyrażonemu w odpowiedzi na skargę stanowisku organu nie ma podstaw do odrzucenia skargi. Dostrzegł, że przedmiotem skargi jest zarządzenie Prezydenta Miasta Mysłowice z 4 stycznia 2017 r. w sprawie ogłoszenia wyników otwartego konkursu ofert na realizację zadań publicznych w zakresie upowszechniania i krzewienia kultury fizycznej pod nazwą "Organizacja uprawiania sportu w 2017 r." Powołanie w uzasadnieniu skargi oraz w jej wnioskach prac Komisji Konkursowej ma jedynie charakter pomocniczy, podyktowany treścią art. 135 p.p.s.a. i nie zmienia faktu, że bez wątpliwości, przedmiotem zaskarżenia jest ww. zarządzenie Prezydenta Miasta. Skarga spełnia też pozostałe wymagania formalne, wskazane w art. 57 § 1 p.p.s.a. Już tyko jej pobieżna analiza daje podstawy do wniosku, że strona skarżąca wskazała nie tylko zaskarżony akt oraz organ, który go wydał, lecz nadto określiła, swój naruszony interes prawny oraz jego podstawę normatywną (art. 7 i 61 ust. 1 Konstytucji; art. 33 ust. 1 i art. 44 ust. 3 u.f.p.; art. 27 u.s.).

Sąd stwierdził również, że zaskarżone zarządzenie jest aktem (innym niż decyzja albo postanowienie) z zakresu administracji publicznej, dotyczącym uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, w tym przypadku klubów sportowych, które wzięły udział w konkursie na realizację zadań publicznych w zakresie upowszechniania i krzewienia kultury fizycznej. Podlega więc kontroli sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. Zarządzenie to ma niewątpliwie publicznoprawny charakter, a jednocześnie jest aktem indywidualnym, jako że jest skierowane do konkretnych podmiotów. Poza tym dotyczy uprawnień i obowiązków tych podmiotów wynikających z prawa powszechnie obowiązującego, tj. z uchwały z 28 marca 2013 r. w związku z art. 27 i 28 u.s., wobec czego wniosek organu o odrzucenie skargi nie jest zasadny.

6. Zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (z zastrzeżeniem art. 57a, który w sprawie nie ma zastosowania). To oznacza, że sąd ma prawo i obowiązek dokonać oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego nawet wówczas, jeśli dany zarzut nie został podniesiony w skardze, ale jednocześnie musi mieć na uwadze, że skarżący może uczynić przedmiotem skargi określony akt nie tylko w całości, ale również w części. W razie zaskarżenia aktu administracyjnego tylko w części, określony w ten sposób w skardze przedmiot zaskarżenia wyznacza granice sprawy rozpoznawanej przez sąd – w których sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami i powołaną w skardze podstawą prawną. Sąd nie może więc uczynić przedmiotem swojego rozpoznania aktu administracyjnego w części, w jakiej nie został on zaskarżony; w tym niezaskarżonym zakresie nie doszło bowiem w ogóle do wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego (por. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2012, s. 346).

Powyższe uwagi mają znaczenie na gruncie rozpoznawanej sprawy, ponieważ zarządzenie Prezydenta Miasta zostało zaskarżone tylko w części dotyczącej odmowy przyznania dotacji skarżącemu. Zatem wyłącznie w tej części Sąd był uprawniony do kontroli legalności zaskarżonego aktu, a tym samym –wyeliminowania go z obrotu prawnego.

7. Przechodząc do oceny merytorycznej skargi, Sąd wskazał, że uznał ją za zasadną, ponieważ Prezydent Miasta w zaskarżonym zarządzeniu nie poinformował w dostateczny sposób skarżącego Klubu o sposobie wyliczenia przyznanej dotacji. Zdaniem Sądu czynność ustalenia wysokości dotacji powinna zawierać wskazanie sposobu jej obliczenia, a obowiązek taki można wywieść z zasady jawności określonej w art. 33 ust. 1 u.f.p.

Stanowisko takie jest wyrażane w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. WSA w Opolu w wyroku z 6 października 2014 r., II SA/Op 403/14; WSA w Gliwicach w wyroku z 9 marca 2015 r., I SA/Gl 1152/14; WSA we Wrocławiu w wyroku z 28 listopada 2014 r., IV SA/Wr 615/14 – publ. CBOSA).

Stosownie do wskazanego przepisu, gospodarka środkami publicznymi jest jawna. Jak podkreśla się w piśmiennictwie oraz orzecznictwie sądowym, jawność ta może mieć znaczenie zarówno formalne, jak i materialne. Jawność w sensie materialnym oznacza możliwość faktycznego poznania i zrozumienia procesów składających się na finanse publiczne. Zasada ta może być realizowana jedynie wówczas, gdy finanse publiczne są przedstawiane publiczności w sposób przejrzysty (por. L. Lipiec-Warzecha, Ustawa o finansach publicznych. Komentarz, Warszawa 2011, s. 151; wyrok WSA w Poznaniu z 29 września 2011 r., I SA/Po 392/11; wyrok WSA w Gdańsku z 5 czerwca 2013 r., I SA/Gd 330/13 – publ. CBOSA).

Wywiązując się z obowiązku zapewnienia jawności obliczenia i przekazania dotacji organ powinien zatem nie tylko ograniczyć się do wskazania wyliczonej kwoty dotacji, ale zobowiązany jest do przestrzegania jawności tego rozliczenia, co oznacza takie przedstawienie informacji dotyczących tych kwestii, które zagwarantują przestrzeganie zasady jawności.

Niewątpliwie w zaskarżonym zarządzeniu – zdaniem Sądu – takich informacji zabrakło. Na podstawie tego aktu nie sposób zorientować się jak obliczono dotację, tak wobec skarżącego Klubu, jak i innych uczestników postępowania konkursowego. Brak konkretnych wskazań w tym zakresie obiektywnie uniemożliwia weryfikację kwoty dotacji.

W uchwale z 28 marca 2013 r. wskazano (§ 10), że przy rozpatrywaniu ofert dotyczących realizacji zadania uwzględnia się: 1) możliwość realizacji zadania przez kluby; 2) poziom sportowy określony miejscem zajmowanym przez klub w systemie rozgrywek ligowych lub miejscami zajętymi przez zawodników w sportach indywidualnych; 3) kalkulację finansową; 4) promocję Miasta Mysłowice poprzez sport; 5) czy oferta dotyczy dyscyplin sportowych uznanych za ważne dla Miasta Mysłowice (koszykówki; lekkoatletyki; pływania; piłki nożnej; piłki ręcznej; siatkówki; siatkówki plażowej; sportów walki; tenisa stołowego; sportów motorowych). Także w załączniku do zarządzenia Prezydenta Miasta z 24 listopada 2016 r. ogłaszającego otwarty konkurs na realizację zadań publicznych w zakresie upowszechnienia i krzewienia kultury fizycznej "Organizacja uprawiania sportu w 2017 r." wskazano, że kryteria, które będą brane przy wyborze ofert to: a) merytoryczna wartość projektu i jego zgodność z celami zadania, b) ocena możliwości realizacji zadania przez podmiot, przy uwzględnieniu doświadczenia w realizacji wcześniejszych przedsięwzięć, kwalifikacji, kadry, bazy lokalowej, c) poziom sportowy klubu określony miejscem zajmowanym w systemie rozgrywek ligowych lub zajętymi miejscami przez zawodników, d) liczba osób objętych projektem, e) rzetelność, terminowość wykonywania i rozliczania dotychczas zrealizowanych przedsięwzięć zlecanych przez Miasto Mysłowice, f) ocena kalkulacji kosztów zadania pod kątem i celowości, oszczędności oraz efektywności, g) udział środków finansowych własnych oraz środków finansowych z innych źródeł, h) prowadzenie działalności na obszarze Miasta Mysłowice, i) promocja Miasta Mysłowice przez działania sportowe.

Zatem zaskarżone zarządzenie – zdaniem Sądu – przyznające dotację powinno być na tyle skonkretyzowane, aby możliwe było przeanalizowanie wszystkich elementów przedmiotowych i podmiotowych, które doprowadziły ostatecznie do takiego właśnie sposobu rozdysponowania puli dotacji, w tym przyznania skarżącemu Klubowi dotacji w kwocie 80.000 zł w miejsce postulowanej: 137.990 zł. Rozdysponowanie pulą dotacji, jako akt z zakresu administracji publicznej, wiąże się z obowiązkiem wyjaśnienia przez organ przesłanek jakimi kierował się przy ustalaniu dotacji, sposobu w jaki doszedł do obliczenia kwoty dotacji i jakie argumenty brał pod uwagę przy jej ustalaniu. W tym przypadku zarządzenie powinno odnosić się do wszystkich kryteriów wymienionych § 5 i 10 uchwały z 28 marca 2013 r. oraz w § 6 pkt 4 załącznika do zarządzenia Prezydenta Miasta z dnia 24 listopada 2016 r. (w zw. z § 6 ust. 2 pkt 3 i 6 uchwały z 28 marca 2013 r.) – indywidualizując te kryteria wobec każdego z uczestników postępowania konkursowego.

Z zarzuconym w skardze naruszeniem art. 33 ust. 1 u.f.p. koreluje także podniesiony w skardze art. 7 i 61 ust. 1 Konstytucji. Zgodnie z tymi regulacjami organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa (art. 7) oraz obywatel ma prawo do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne. Prawo to obejmuje również uzyskiwanie informacji o działalności organów samorządu gospodarczego i zawodowego, a także innych osób oraz jednostek organizacyjnych w zakresie, w jakim wykonują one zadania władzy publicznej i gospodarują mieniem komunalnym lub majątkiem Skarbu Państwa (art. 61 ust. 1).

Niewskazanie zatem w zaskarżonym zarządzeniu, jakimi kryteriami organ kierował się rozdzielając środki publiczne w ramach dotacji, stanowi naruszenie prawa, które mogło mieć istoty wpływ na wynik sprawy, tj. wysokość dotacji przyznanej skarżącemu Klubowi Sportowemu) w rozumieniu art. 146 § 1 w zw. z art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. Nie można bowiem wykluczyć, że konieczność wyłuszczenia powodów dla których dokonano takiego rozdziału środków publicznych, miałaby wpływ na sposób tego rozdziału.

8. Charakter wskazanego wyżej naruszenia prawa determinuje wniosek, że ocena zarzutów skargi co do naruszenia art. 44 ust. 3 u.f.p. oraz art. 27 ust. 1 u.s. na obecnym stanie sprawy jest przedwczesna.

Zgodnie z art. 44 ust. 3 u.f.p. wydatki publiczne powinny być dokonywane:

1) w sposób celowy i oszczędny, z zachowaniem zasad: a) uzyskiwania najlepszych efektów z danych nakładów; b) optymalnego doboru metod i środków służących osiągnięciu założonych celów;

2) w sposób umożliwiający terminową realizację zadań;

3) w wysokości i terminach wynikających z wcześniej zaciągniętych zobowiązań.

Stosownie zaś do art. 27 ust. 1 u.s. tworzenie warunków, w tym organizacyjnych, sprzyjających rozwojowi sportu stanowi zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego.

Sąd stwierdził, że brak jakiegokolwiek uzasadnienia zaskarżonego zarządzenia, wyjawiającego przyczyny dokonanego podziału dotacji, uniemożliwia Sądowi odniesienie realiów tej sprawy do zagadnień wynikających z zacytowanych regulacji.

9. W ścisłym związku z ostatnim wnioskiem pozostaje – zdaniem Sądu – kwestia postulatu strony skarżącej do uznania jej uprawnienia do otrzymania - w ramach badanego otwartego konkursu ofert na realizację zadań publicznych w zakresie upowszechnienia i krzewienia kultury fizycznej pod nazwą "Organizacja uprawiania sportu w 2017 r." – dotacji w kwocie 137.990 zł (art. 146 § 2 p.p.s.a.).

Brak uzasadnienia zaskarżonego zarządzenia wyklucza bowiem dokonanie przez Sąd merytorycznej oceny wniosku skarżącego Klubu Sportowego o przyznanie mu dotacji w tej kwocie. Na obecnym etapie sprawy Sąd nie ma żadnych podstaw aby stwierdzić, czy oferta tego Klubu Sportowego została oceniona w tym aspekcie przez organ prawidłowo, czy też należna skarżącemu Klubowi dotacja została bezpodstawnie zaniżona – biorąc pod uwagę kryteria zawarte w § 5 i 10 uchwały z 28 marca 2013 r. oraz w § 6 pkt 4 załącznika do zarządzenia Prezydenta Miasta z 24 listopada 2016 r. (w zw. z § 6 ust. 2 pkt 3 i 6 uchwały z 28 marca 2013 r.), wobec czego ten wniosek skargi nie mógł zostać przez Sąd uwzględniony.

10. Bezzasadny jest – zdaniem Sądu – wniosek skargi o uchylenie w oparciu o art. 135 p.p.s.a. także "prac komisji konkursowej". Komisja Konkursowa nie jest bowiem organem administracji publicznej (ani w znaczeniu ustrojowym, ani w znaczeniu funkcjonalnym), propozycja zaś podziału dotacji wysunięta przez tę Komisję, nie stanowi aktu administracyjnego wskazanego w art. 3 § 2 p.p.s.a., a więc podlegającego kognicji sądu administracyjnego.

Z treści § 11 uchwały z 28 marca 2013 r. jednoznacznie wynika, że Komisja jest tylko ciałem opiniującym złożone oferty i to w sposób niewiążący, ponieważ ostatecznego wyboru najkorzystniejszych ofert dokonuje zarządzeniem Prezydent Miasta.

W kontrolowanym, niesformalizowanym postępowaniu administracyjnym, organem administracji publicznej, który je inicjuje (zarządzeniem o ogłoszeniu konkursu) i kończy (zarządzeniem wybierającym najkorzystniejsze oferty) jest Prezydent Miasta. Z kolei aktem administracyjnym objętym kognicją sądu (na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.) jest tylko zarządzenie Prezydenta Miasta, finalizujące procedurę rozdziału dotacji pomiędzy podmioty uczestniczące w uprzednio ogłoszonym konkursie.

11. Sąd wskazał również, że wpływu na treść wyroku nie może mieć argument podniesiony przez Prezydenta Miasta, iż z art. 27 u.s. nie wynika, aby jednostka samorządu terytorialnego miała pokrywać koszty działalności klubów sportowych według kalkulacji przedstawionych przez kluby.

Zdaniem Sądu z powołanej regulacji, rzeczywiście nie wynika taki wniosek. Co więcej, akt prawa miejscowego, tj. uchwała z 28 marca 2013 r. pozwala na oczywiste stwierdzenie, że Prezydent Miasta ma kompetencje do udzielenia dotacji danemu klubowi sportowemu w niższej kwocie, niż postulowana przez ten klub, albo wręcz odmówienia dotacji. Rozdział dotacji odbywa się przecież w ramach konkursu.

Sąd podkreślił, że zaskarżone zarządzenie zostało uchylone (w części) z innego powodu, tj. niewyjaśnienia przyczyn, dla których dokonano takiego, a nie innego rozdziału dotacji, co stanowi naruszenie zasady jawności gospodarowania środkami publicznymi.

Nieskuteczny jest także argument podniesiony przez pełnomocnika organu, że dotacje nie mają charakteru "roszczeniowego", a rozdział środków jest uzależniony od wysokości kwoty przyznanej w budżecie i nią limitowany.

Również i w tej mierze należy zaakcentować, że powodem uchylenia (w części) zaskarżonego aktu nie było stwierdzenie przez Sąd, że Rada Miasta, czy Prezydent Miasta, przeznaczyli na przedmiotową dotację zbyt małe środki. Jednocześnie Sąd zauważa, że skoro organy gminy skorzystały z możliwości finansowania zadania własnego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 i 2 u.s. przez podjęcie uchwały z 28 marca 2013 r., przeznaczenie na realizację tego zadania odpowiedniej sumy w uchwale budżetowej oraz poprzez ogłoszenie otwartego konkursu w tym zakresie na 2017 r. (zarządzeniem Prezydenta Miasta z 24 listopada 2016 r.) i jego rozstrzygnięcie (zaskarżonym zarządzeniem Prezydenta Miasta z 4 stycznia 2017 r.) – to zostało wykreowane publiczne prawo podmiotowe skarżącego Klubu do uzyskania informacji o zastosowanych kryteriach oraz powodach ustalenia dotacji wobec tego Klubu na poziomie 80.000 zł.

12. WSA w Gliwicach zalecił aby w postępowaniu ponownym Prezydent Miasta ustalił wysokość dotacji przysługującej skarżącemu Klubowi Sportowemu po gruntownej analizie przesłanek wymienionych w § 5 i 10 uchwały z 28 marca 2013 r. oraz w § 6 pkt 4 załącznika do zarządzenia Prezydenta Miasta z 24 listopada 2016 r. (w zw. z § 6 ust. 2 pkt 3 i 6 uchwały z 28 marca 2013 r.). Jednocześnie sporządził pisemne uzasadnienie tego ustalenia, prezentujące odniesienie realiów tej sprawy do kryteriów oceny wniosku klubu zawartych w ww. regulacjach – stosownie do wymagań art. 33 ust. 1 u.f.p.

Jeżeli uzna, że jest to konieczne, może zwrócić się do Komisji Konkursowej o uzupełnienie rezultatów jej prac, poprzez podanie powodów proponowanego rozdziału dotacji pomiędzy poszczególne Kluby Sportowe. Z § 11 uchwały z 28 marca 2013 r. wynika przecież, że Komisja Konkursowa przekazuje Prezydentowi Miasta protokoły z weryfikacji ofert i przedstawia oferty uznane za najkorzystniejsze. W ocenie Sądu takie brzmienie przepisu prawa miejscowego pozwala na zażądanie przez Prezydenta Miasta wyjaśnienia (uzasadnienia) dlaczego Komisja proponuje rozdzielić dotację w określony sposób.

W dalszej kolejności Sąd wskazał, że Prezydent Miasta ma poinformować ponownie o wysokości dotacji przyznanej na rzecz skarżącego Klubu tylko ten podmiot. Pozostali uczestnicy postępowania konkursowego już nie biorą w nim udziału (nie wnieśli skargi do sądu, w stosunku do nich zaskarżone zarządzenie z 4 stycznia 2017 r. nie zostało uchylone).

Nie oznacza to jednak, że Prezydent Miasta obecnie może pominąć oferty złożone przez pozostałe Kluby. Ocena oferty skarżącego Klubu jest przecież uzależniona m.in. od jakości ofert klubów konkurencyjnych. Dlatego uzasadniając przyznanie skarżącemu Klubowi dotacji w określonej kwocie, Prezydent Miasta będzie zobowiązany poddać weryfikacji wszystkie zgłoszone w konkursie oferty, tak aby ofertę skarżącego klubu zrelatywizować do ofert innych podmiotów, przez pryzmat kryteriów wskazanych w § 5 i 10 uchwały z 28 marca 2013 r. oraz w § 6 pkt 4 załącznika do zarządzenia Prezydenta Miasta z dnia 24 listopada 2016 r. (w zw. z § 6 ust. 2 pkt 3 i 6 uchwały z 28 marca 2013 r.).

Jeśli przeprowadzone rozważania – zdaniem Sądu – doprowadzą Prezydenta Miasta do wniosku, że dotacja przyznana skarżącemu Klubowi powinna być wyższa niż 80.000 zł (jak w uchylonej części zarządzenia z 4 stycznia 2017 r.), przeszkodą do udzielenia dotacji w takiej wysokości nie może być fakt rozdzielenia już dotacji w łącznej kwocie 770.000 zł pomiędzy pozostałe kluby (850.000 minus 80.000 zł). Brakująca część dotacji może i powinna być sfinansowania z innych środków, które organ ma do dyspozycji – co zresztą przewidziano w załączniku do zarządzenia z 24 listopada 2016 r. w przedmiocie ogłoszenia konkursu. Skarżący Klub nie może bowiem ponosić negatywnych konsekwencji naruszającego prawo (art. 33 ust. 1 u.f.p.) działania organu administracji publicznej. Jednocześnie jest oczywiste, że nie można żądać (z tego powodu) zwrotu części dotacji przez podmiot lub podmioty, którym przyznano dotację na podstawie zaskarżonego zarządzenia z 4 stycznia 2017 r. i które dotychczasowego podziału dotacji nie zaskarżyły.

13. Zaskarżając powyższy wyrok w całości pełnomocnik Prezydenta Miasta Mysłowice w skardze kasacyjnej zarzucił naruszenie:

a) prawa materialnego, tj. art. 33 ust. 1 u.f.p. przez jego błędną wykładnię wyrażającą się w uznaniu przez Sąd I instancji, że brak w zarządzeniu ogłaszającym wyniki konkursu uzasadnienia zawierającego "powody" rozdziału dotacji stanowi naruszenie prawa przez organ skutkujące koniecznością uchylenia zarządzenia podczas gdy brak wskazania w zarządzeniu nr 4/17 stanowiącym ogłoszenie wyników konkursu powodów przyznania dotacji w żaden sposób nie miał wpływu na rozdział środków, gdyż rozdział ten został dokonany po prawidłowym przeprowadzeniu konkursu ofert i nie stanowi istotnego naruszenia prawa przez organ.

b) prawa materialnego, tj. 34 ust. 1 pkt 3 u.f.p. przez jego niezastosowanie polegające na nieuwzględnieniu przez Sąd I instancji faktu, że organ zrealizował zasadę jawności gospodarowania środkami publicznymi poprzez podanie do publicznej wiadomości kwot dotacji udzielonych z budżetu na tworzenie warunków rozwoju sportu a także poprzez jawność i dostępność dokumentacji z postępowania konkursowego.

c) art. 250 w związku z art. 8 pkt 1 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz.U. z 2017 r. poz. 1311) przez jego niezastosowanie wyrażające się w wyeliminowaniu z obrotu prawnego zarządzenia Prezydenta w części w jakiej stało się ono podstawą do podpisania umowy o dotację i przekazania Klubowi środków publicznych oraz przyjęcie przez Sąd, że Prezydent pomimo pobrania dotacji przez Klub powinien ponownie ustalić jej wysokość z pominięciem właściwego trybu ustalonego w odpowiednim akcie obowiązującego prawa miejscowego.

d) art. 51 ustawy o samorządzie gminnym w związku z art. 10 i 11 cyt. ustawy o dyscyplinie finansów publicznych przez ich niezastosowanie i przyjęcie przez Sąd, że Prezydent jest zobowiązany ponownie ustalić wysokość i dokonać wypłaty dotacji nawet ponad kwotę ustaloną w uchwale budżetowej na ten cel, podczas gdy Prezydent nie ma takiego uprawnienia, a dokonanie tego stanowiłoby naruszenie dyscypliny finansów publicznych oraz samodzielność finansową gminy a także w zw. z art. 27 u.s. przez błędną jego wykładnię i nieuwzględnienie uprawnienia gminy do wspierania rozwoju sportu w granicach przewidzianych na to środków w uchwale budżetowej a nie według żądań zainteresowanych klubów sportowych.

Nadto zarzucił naruszenie przepisów postępowania, mogących mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj.:

e) art. 85 § 1 pkt 1 p.p.s.a. przez nieodrzucenie skargi co do żądania Ludowego Klubu Sportowego zawartego w pkt 2 wniosków skargi w zakresie uznania uprawnienia Klubu do otrzymania dotacji w kwocie 137.990 zł i uchylenie prac Komisji Konkursowej, podczas gdy żądanie to nie może stanowić przedmiotu rozważań Sądu i pozostaje poza jego kognicją.

f) art. 141 § 4 p.p.s.a. przez sporządzenie uzasadnienia w taki sposób, że niemożliwe jest wykonanie przez organ wskazań co do dalszego postępowania, w szczególności niemożliwe jest na dzień wydania wyroku powtórzenie procedury konkursowej i ponowne ustalenie wysokości dotacji.

W efekcie wniesiono o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji, a także zasądzenie od Ludowego Klubu Sportowego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

14. W odpowiedzi na skargę kasacyjną pełnomocnik A wniósł o jej oddalenie, a także o zasądzenie od organu na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

15. Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie, albowiem zawiera uzasadnione podstawy.

Zgodnie z art. 183 § 1 p.p.s.a. Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznaje sprawę w granicach skargi kasacyjnej, biorąc z urzędu pod uwagę nieważność postępowania, która zachodzi w przypadkach określonych w § 2 tego przepisu; żadna z nich nie zaistniała w rozpoznawanej sprawie.

Wedle art. 174 p.p.s.a. skargę kasacyjną można oprzeć na następujących podstawach:

1) naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie;

2) naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

W rozpoznawanej skardze kasacyjnej sformułowano zarzuty oparte w obydwu podstawach kasacyjnych wymienionych w art. 174 p.p.s.a. W pierwszej kolejności należy odnieść się do kwestii naruszenia norm prawa procesowego albowiem stosowanie norm materialnych może być oceniane wówczas, kiedy prawidłowo został ustalony stan faktyczny w następstwie niewadliwie przeprowadzonego postępowania wyjaśniającego.

15.1. W zakresie zarzutu obrazy treści art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a. przez nieodrzucenie skargi, mogącego mieć istotny wpływ na wynik sprawy, wskazać należy, że kwestię uprawnienia Klubu do otrzymania dotacji w kwocie 137.990 zł należy oceniać w kontekście zasadniczego przedmiotu postępowania, a mianowicie udzielania dotacji z budżetu miasta w zakresie rozwoju sportu podmiotom niezaliczanym do sektora finansów publicznych. Przedmiotem zaskarżenia – niezależnie od treści wydanego przez WSA w Gliwicach w sprawie rozstrzygnięcia – jest zarządzenie Prezydenta Miasta Mysłowice nr 4/17 z dnia 4 stycznia 2017 r. Wniesiona w tym zakresie skarga spełnia wymogi formalne, w szczególności wskazano zarówno zaskarżony akt, jak też organ, który go wydał; sprecyzowano nie tylko naruszony interes prawny lecz określono jego normatywną podstawę prawną (art. 7 i 61 Konstytucji, art. 33 ust. 1 i art. 44 ust. 3 u.f.p. praz art. 27 u.s.).

Trafnie zatem Sąd pierwszej instancji uznał, że wskazane wyżej zarządzenie Prezydenta Miasta Mysłowice nr 4/17 podlega sądowej kontroli w trybie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., gdyż ma ono publicznoprawny charakter, a jednocześnie jest aktem indywidualnym, który został skierowany do skarżącego. W tej sytuacji brak jest podstawy do odrzucenia skargi, a zatem zarzut skargi kasacyjnej nie posiada usprawiedliwionych podstaw.

Za zbyteczną – w świetle dalszych rozważań dotyczących oceny zarzutów obrazy prawa materialnego – należy uznać ocenę zarzutu dotyczącego obrazy art. 141 § 4 p.p.s.a., jako że rozstrzygnięcie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie wymaga realizacji wskazań Sądu pierwszej instancji co do dalszego postępowania przed Prezydentem Miasta Mysłowice.

15.2. Co do zarzutów naruszenia prawa materialnego, które zostały przedstawione w punkcie a i b petitum skargi kasacyjnej wskazać należy, że nie doszło do naruszenia zasady jawności gospodarowania środkami publicznymi przez Prezydenta Miasta Mysłowice w rozumieniu art. 33 ust. 1 u.f.p. Organ działał w granicach prawa, w szczególności zgodnie z tym przepisem podał do publicznej wiadomości kwoty rozdzielonej dotacji oraz umożliwił Klubowi dostęp do całości dokumentacji postępowania konkursowego. W pełni zachowano zatem formy jawności gospodarowania środkami publicznymi wskazane w art. 33 i art. 34 ust. 1 pkt 3a u.f.p., które to przepisy wskazują na potrzebę podania do publicznej wiadomości wysokości udzielonych dotacji. Pamiętać bowiem należy, że organy administracji publicznej mają obowiązek działania na podstawie przepisów prawa i w ich granicach, a zatem nie sposób – w niniejszej sprawie – uznać, w świetle przytoczonych regulacji, że zarządzenie Prezydenta Miasta Mysłowice z dnia 4 stycznia 2017 r. nr 4/17 jest pozbawione podstaw prawnych. Nie sposób uznać w związku z treścią art. 34 ust. 1 pkt 3a u.f.p. aby wskazane zarządzenie zasługiwało na tak daleko idącą sankcją jak wyeliminowanie go z obrotu prawnego w części, w jakiej organ nie przyznał dotacji. Obowiązek zapewnienia jawności gospodarowania finansami publicznymi wymaga, aby właściwy organ udzielił podmiotowi zainteresowanemu informacji gwarantujących tę jawność. Uwzględnić trzeba także okoliczność, że czynność spełniająca kryteria określone w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a. nie jest objęta wymogiem uzasadnienia typowego jak dla decyzji administracyjnej, a informacje o udzielonej dotacji jej beneficjent może uzyskać ze wszelkich źródeł, w tym wnioskując do organu o informację w tym zakresie po zakończonym postępowaniu konkursowym. Należy więc przypomnieć, że Klub w dniu 29 grudnia 2016 r. wystąpił z wnioskiem o udostępnienia informacji w postaci protokołów z Komisji oceniającej ofert na realizację zadania publicznego "Organizacja uprawiania sportu w 2017 r." i informację otrzymał na piśmie w dniu 10 stycznia 2017 r. Kolejne informacje na własne żądanie otrzymał pismami z dnia 24 stycznia 2017 r. i 17 marca 2017 r.

Podzielając trafność zarzutów opisanych w punktach c i d petitum skargi kasacyjnej Naczelny Sąd Administracyjny pragnie zauważyć, że zgodnie z art. 8 ustawy o dyscyplinie finansów publicznych przekazanie lub udzielenie dotacji z naruszeniem zasad lub trybu przekazywania lub udzielania dotacji jest czynem podlegającym odpowiedzialności określonej w tej ustawie. Zgodnie z art. 250 u.f.p. przekazanie dotacji poprzedzone jest zawarciem umowy, w której stronami jest dotujący i beneficjent. W kontekście tego przepisu Sądowi pierwszej instancji umknął fakt, iż skarżący Klub podpisał umowę o dotację w wysokości przyznanej, pobrał ją w tej wysokości i wykorzystał, co wiąże się z konsekwencją jej pełnego rozliczenia. Dokonał się skutek w postaci wydatkowania środków publicznych.

W tym stanie rzeczy zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego częściowe wyeliminowanie zarządzenia z obrotu prawnego jest nieuprawnione i stwarza niepewność co do podstawy przekazania i rozliczenia dotacji. Ponowne ustalenie i wypłata dotacji w sposób wskazany przez Sąd pierwszej instancji stanowi naruszenie trybu udzielania dotacji, a w konsekwencji prowadzi do naruszenia art. 8 wyżej cytowanej ustawy. W tym kontekście rozważania Sądu o konieczności podjęcia przez Prezydenta czynności polegających na zwróceniu się do Komisji Konkursowej o uzupełnienie rezultatów jej prac oraz ponownej ocenie oferty Klubu są nieuprawnione, gdyż Sądowi pierwszej instancji umknął fakt, że Komisja kończy swoją działalność wraz z zakończeniem postępowania konkursowego.

Naczelny Sąd Administracyjny pragnie zwrócić uwagę, że zgodnie z § 4 uchwały Rady Miasta Mysłowice nr XL/749/13 z 28 marca 2013 r. w sprawie ustalenia warunków oraz trybu postępowania o udzielenie dotacji w zakresie rozwoju sportu podmiotom niezaliczanym do sektora finansów publicznych, wysokość dotacji ustalana jest na każdy rok w uchwale budżetowej. Motywy wyroku przedstawione w uzasadnieniu, w szczególności w tezach 11 i 12 w zakresie możliwości, a nawet powinności, zwiększenia dotacji pozostają w całkowitej sprzeczności z zasadą samodzielności finansowej gminy wyrażoną w art. 51 ustawy o samorządzie gminnym. Kwota przeznaczona na wsparcie rozwoju sportu została ostatecznie, już po ogłoszeniu konkursu, przewidziana w budżecie na 2017 rok w kwocie 850 tysięcy złotych i w całości rozdzielona w zakończonym postępowaniu konkursowym pomiędzy kluby sportowe. Sąd pierwszej instancji niezasadnie wskazuje zatem na obowiązek Prezydenta ponownego ustalenia dotacji i powinność sfinansowania przez organ "brakującej kwoty dotacji" z "innych środków". Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego nie ma żadnych podstaw prawnych do wspierania zadania rozwoju sportu ponad kwotę ustaloną na ten cel przez organ gminy właściwy do uchwalania budżetu. Nie ma żadnej podstawy prawnej dla ingerowania w rozdział środków pomiędzy poszczególne Kluby, jak też w wysokość środków przeznaczonych w budżecie jednostki na wspieranie rozwoju sportu. Bez wątpienia – w razie realizacji wskazań Sądu – doszłoby do naruszenia prawa polegającego na popełnieniu czynu opisanego w art. 11 ustawy o dyscyplinie finansów publicznych oraz pominięciu trybu udzielania dotacji, przy czym Sąd w ogóle nie uwzględnił dyscypliny budżetowej oraz odpowiedzialności organu za naruszenie dyscypliny finansów publicznych określonej w przepisach art. 10 i 11 tej ustawy.

Zaskarżonym zarządzeniem Prezydent prawidłowo ogłosił wyniki konkursu przeprowadzonego w trybie określonym przez pozostający w obrocie prawnym akt prawa miejscowego, a zatem przedmiotem tego zarządzenia nie było samodzielne ustalanie przez Prezydenta kwoty dotacji i jej rozdzielenie pomiędzy poszczególne Kluby, albowiem Prezydent uwzględnił w całości wynik prac komisji konkursowej i zatwierdził rozdział środków przez nią proponowany. Jak słusznie zauważył Sąd pierwszej instancji na karcie 13 uzasadnienia, "rozdział dotacji odbywa się przecież w ramach konkursu".

16. Podniesione wyżej spostrzeżenia prowadzą do wniosku, że skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie, a mając na uwadze, że istota sprawy jest dostatecznie wyjaśniona, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 p.p.s.a. uchylił zaskarżony wyrok w całości i w oparciu o art. 151 p.p.s.a. oddalił skargę.

O kosztach postępowania kasacyjnego obejmujących wpis od skargi kasacyjnej oraz wynagrodzenie pełnomocnika organu za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej orzeczono na podstawie art. 200, 209, 203 pkt 2 w zw. z art. 205 § 2 p.p.s.a. w zw. z § 14 ust. 1 pkt 2 lit. b) i w zw. z a § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2018 r. poz. 265).