Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge – Lissowska po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. W. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 1756/06 o odrzuceniu skargi W. W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 lipca 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 2062/05 o oddaleniu skargi na uchwałę Rady Gminy Osieck z dnia 18 października 1997 r. nr XXXIII/132/97 postanawia: uchylić zaskarżone postanowienie

Zaskarżonym postanowieniem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił skargę W. W. o wznowienie postępowania sądowego zakończonego wyrokiem tego Sądu z dnia 6.07.2006 r., sygn. akt I SA/Wa 2062/05. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, iż skarga o wznowienie, z jaką wystąpił skarżący, złożona została przedwcześnie, bowiem w skutek szeregu wniosków i zażaleń strony, składanych w sprawie do dnia wydania orzeczenia o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania nie została stwierdzona prawomocność powyższego wyroku. Zdaniem Sądu I instancji oznaczało to, iż wskazany wyżej wyrok nie był prawomocny w chwili składania skargi o wznowienie postępowania, a co za tym idzie, skarga była niedopuszczalna z uwagi na treść art. 270 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", zgodnie z którym możliwe jest jedynie wznowienie postępowania sądowego zakończonego prawomocnym orzeczeniem.

Skargę kasacyjną od powyższego postanowienia wniósł W. W., reprezentowany przez adwokata ustanowionego z urzędu, domagając się uchylenia zaskarżonego orzeczenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania, zarzucając naruszenie art. 58 § 1 w zw. z art. 168 § 1 i art. 270 P.p.s.a. W uzasadnieniu autor skargi kasacyjnej podkreślił, iż stanowisko Sądu I instancji, iż skarga o wznowienie postępowania złożona została przedwcześnie, jest błędne. Odpis wyroku wraz z jego uzasadnieniem doręczony został stronie w dniu 15.09.2006 r. W tym też dniu rozpoczął swój bieg termin do złożenia skargi kasacyjnej, który upłynął bezskutecznie w dniu 15.10.2006 r. W tym też dniu stał się prawomocnym wyrok, którym oddalona została skarga W. W., a na fakt ten nie miały wpływu następcze wnioski skarżącego, z jakimi występował on w sprawie (wniosek o przedłużenie terminu do wystąpienia ze skargą kasacyjną oraz wniosek o przywrócenie terminu do złożenia takiej skargi), gdyż zostały one rozpoznane odmownie. W ocenie pełnomocnika strony oznaczało to, iż wyrok z dnia 6.07.2006 r. stał się prawomocny z mocy samego prawa w dniu 15.10.2006 r., zatem wystąpienie w dniu 27.10.2006 r. ze skargą o wznowienie postępowania było prawidłowe. Ponadto autor skargi kasacyjnej podkreślił, iż postanowienie o stwierdzeniu prawomocności orzeczenia ma jedynie charakter deklaratoryjny i z braku takiego potwierdzenia nie można wywodzić braku prawomocności wyroku.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: skargę kasacyjną uznać należy za uzasadnioną.

Art. 270 P.p.s.a. stanowi, iż w przypadkach przewidzianych w dziale VII tej ustawy możliwe jest żądanie wznowienia postępowania sadowego, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem. Zgodnie zaś z art. 168 § 1 P.p.s.a. orzeczenie sądu staje się prawomocne, jeżeli nie przysługuje od niego środek odwoławczy. Brak możliwości wystąpienia ze środkiem odwoławczym wynikać może między innymi z faktu uchybienia terminu do wystąpienia z takim środkiem. Tym samym stwierdzić trzeba, iż orzeczenie staje się prawomocne z chwilą gdy strona nie złoży właściwego środka odwoławczego w terminie przewidzianym ustawą. Prawomocność taka nie wynika z żadnego dodatkowego orzeczenia i następuje z mocy prawa. Zgodzić się zatem trzeba, iż stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, przedstawione w uzasadnieniu postanowienia o odrzuceniu skargi W. W. o wznowienie postępowania, było błędne.

Sąd I instancji stwierdził, iż z uwagi na szereg zażaleń i wniosków jakie składał skarżący do dnia wydania orzeczenia o odrzuceniu skargi o wznowienie postępowania nie została stwierdzona prawomocność wyroku tego Sądu z dnia 6.07.2006 r., a co za tym idzie wyrok ten nie stał się prawomocnym. Zdaniem Sądu odwoławczego twierdzenie takie jest nieprawidłowe, prowadziłoby do wniosku, że aż do chwili stwierdzenia prawomocności orzeczenia możliwe byłoby wystąpienie ze środkiem zaskarżenia, niezależnie od terminów wyznaczonych odpowiednimi przepisami Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W przedmiotowej sprawie uprawomocnienie się (z uwagi na uchybienie terminowi do wystąpienia z właściwym środkiem zaskarżenia) wyroku z dnia 6.07.2006 r. nastąpiło w dniu 15.10.2006 r., kiedy to upływał trzydziestodniowy termin do złożenia skargi kasacyjnej. Na bieg tego terminu nie miały wpływu późniejsze wnioski i zażalenia skarżącego, szczególnie wobec faktu, iż żaden z tych wniosków nie został przez Sąd rozpatrzony pozytywnie. Tym samym stwierdzić należy, iż skarga W. W. o wznowienie postępowania sądowego, złożona w dniu 27.10.2008 r. była wniesiona prawidłowo, zaś postanowienie o jej odrzuceniu jako przedwczesnej naruszało art. 168 § 1 i art. 270 P.p.s.a i jako niezgodne z prawem podlega uchyleniu.

Mając na uwadze powyższe Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji, na podstawie art. 185 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.