Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bogusław Moraczewski (spr.), Sędziowie WSA Izabela Ostrowska, As. WSA Grzegorz Czerwiński, Protokolant Monika Pietruszewska, po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2004 r. na rozprawie sprawy ze skargi S. S. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] czerwca 2002 r. Nr [...] ([...]) w przedmiocie pozwolenia na budowę masztu antenowego I. uchyla zaskarżoną decyzję II. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego S. S. kwotę 10 (dziesięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Wojewoda [...] decyzją z dnia [...].06.2002 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania S. S. i L. N., działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, umorzył postępowanie odwoławcze od decyzji Starosty Powiatu [...] z dnia [...].04.2002 r. [...] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę "wieży [...] metrowego stalowego masztu antenowego systemu radiowego dostępu abonenckiego na działce nr [...] w miejscowości [...]".

Organ odwoławczy uznał, że oświadczenie stron postępowania z dnia [...].05.2002 r. "otrzymaliśmy w/w decyzję, od której nie będą składać odwołania" uprawniało Starostę do stwierdzenia, że decyzja z dnia [...].04.2002 r. stała się ostateczna w dniu 09.05.2002 r. W związku z tym S. S. i L. N. "złożyli odwołania od decyzji ostatecznej".

Wymienioną decyzję organu odwoławczego S. S. zaskarżył do Naczelnego Sadu Administracyjnego wnosząc zarówno o jej uchylenie jak i o uchylenie decyzji Starosty Powiatu [...] z dnia [...].04.2002 r. Obu tym decyzjom zarzucił rażące naruszenie prawa materialnego i przepisów postępowania. Podniósł, że ma 82 lata i że w dniu [...].05.2002 r. został wprowadzony w błąd przez pracownika wykonawcy masztu, który dał mu nieczytelną kopię decyzji i poprosił o podpisanie pisma, które później okazało się "zrzeczeniem się odwołania". Tego samego dnia otrzymał pocztą decyzję z dnia [...].04.2002 r. dotyczącą budowy masztu i w dniu [...].05.2002 r. wniósł o jej odwołanie. Kpa nie przewiduje prawa zrzeczenia się odwołania, a wyłudzone oświadczenie o zrzeczeniu się zostało uchylone przez fakt złożenia odwołania. Nie było więc podstaw prawnych do umorzenia postępowania odwoławczego.

Nadto zamiar budowy masztu został zatajony przed mieszkańcami [...], którzy bez własnej winy nie brali udziału w postępowaniu przed organem I instancji.

W odpowiedzi na skargę organ odwoławczy podtrzymał swoje stanowisko i wniósł o jej oddalenie.

W piśmie procesowym z dnia [...].02.2004 r. skarżący dodatkowo podniósł, że organ I instancji pominął w postępowaniu czterech bezpośrednich sąsiadów terenu inwestycji, z których trzech złożyło wnioski o wznowienie postępowania.

W związku z reformą sądownictwa administracyjnego niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który zważył co następuje:

Skarga S. S. zasługuje na uwzględnienie z uwagi na błędne rozstrzygniecie organu odwoławczego, który bezpodstawnie i z obrazą art. 138 § 1 pkt 3 kpa umorzył postępowanie odwoławcze uznając, że odwołania zostały złożone od decyzji ostatecznej i w związku z oświadczeniem stron o rezygnacji z odwołania.

Podkreślić więc należy, że w postępowaniu administracyjnym strona nie może skutecznie zrzec się prawa do zaskarżenia decyzji organu I instancji i tak długo jak nie upłynie termin do złożenia od niej odwołania, określony w art. 129 § 2 kpa, nie można stwierdzić, że decyzja ta stała się ostateczna.

Strona ma prawo uchylić się od wcześniejszego oświadczenia, że nie będzie składała odwołania od nieostatecznej decyzji przez fakt złożenia odwołania w terminie do jej zaskarżenia. Dopuszczalne jest bowiem odwołalność czynności procesowych. Obowiązkiem Wojewody [...] było więc rozpatrzyć odwołania od decyzji Starosty Powiatu [...] z dnia [...].04.2002 r.

Należy również zwrócić uwagę na okoliczności związane z rzekomym zrzeczeniem się odwołania. Na piśmie zawierającym oświadczenie o rezygnacji z odwołania przerobiona jest data z 8 maja na 9 maja 2002 r. co w połączeniu z okolicznościami wskazanymi w skardze zdaje się potwierdzać, że oświadczenie to zostało wyłudzone i że nie jest wyrazem zgody wszystkich stron na budowę masztu. Kwestia ta wychodzi jednak poza granice, które wyznacza przedmiot zaskarżonej decyzji i dlatego zostaje jedynie zasygnalizowana Wojewodzie [...], który ze szczególnym poszanowaniem wszystkich zasad postępowania winien rozstrzygnąć przedmiotową sprawę.

Z tych też względów na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 i art. 200 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. nr 153, poz. 1270) należało orzec jak w sentencji wyroku.