Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Balicka, Sędziowie Sędzia WSA Łukasz Krzycki (spr.), Sędzia WSA Anna Szymańska, Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 listopada 2010 r. sprawy ze skargi M. sp. z o. o. z siedzibą w P. na uchwałę Rady W. z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części tekstowej i graficznej dotyczącej obszaru oznaczonego numerem [...] symbol przeznaczenia [...]; 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała w zakresie określonym w punkcie 1 nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocniania się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Rady W. na rzecz skarżącej M. sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 557 (pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Dnia [...] lutego 2009 r. Rada W. podjęła uchwałę nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru S. w rejonie ul. [...] - część II.

Skargę na powyższą uchwałę wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie M. Sp. z o.o. (właścicielka nieruchomości znajdujących się po zachodniej stronie ul. [...] w W. -działek ew. nr [...],[...] i [...] z obrębu [...], które w miejscowym planie znajdują się na obszarze oznaczonym symbolem 12.2), zwana dalej "Spółką".

Zaskarżonej uchwale zarzucono niezgodność z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, ze zm.), zwanej dalej "upzp":

naruszenie zasad sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego poprzez nieuzgodnienie tegoż z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska (naruszenie art. 17 pkt 6 lit. c i pkt 7 lit. c upzp);

istotne naruszenie trybu sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - nie dopełnienie wymogów z art. 42 i 43 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. Nr 199, poz. 1227, ze zm.) - zwanej dalej: "ustawą o ocenach" poprzez nie rozpatrzenie wniosków Skarżącej złożonych do projektu planu opatrzonych datą 20 czerwca 2005 r., czym naruszono art. 17 pkt 3 upzp;

nieodniesienie się wbrew nakazowi zawartemu w art. 17 pkt 12 upzp do zawartego w pkt 4 uwag do wyłożonego planu postulatu dotyczącego braku ładu urbanistycznego w sposobie określenia zabudowy ulicy [...] po jej zachodniej stronie oraz do żądania określenia wysokości elewacji frontowej na 10 m, co skutkuje naruszeniem art. 17 pkt 14 upzp;

* prognoza oddziaływania na środowisko oraz prognoza skutków finansowych planu zostały sporządzone po wydaniu opinii przez Radę Urbanistyczną;

* naruszenie art. 17 pkt 10 upzp poprzez nieprawidłowe określenie terminu dyskusji nad projektem planu.

Rada W. w odpowiedzi na skargę wniosła o jej oddalenie. Odnosząc się do zarzutów skargi podniesiono, że uzgodnienia z regionalnym

sygn. akt IV SA/Wa 860/10

dyrektorem ochrony środowiska powinny mieć miejsce w odniesieniu do wszystkich procedur planistycznych, które nie zostały zakończone do dnia 14 listopada 2008 r. (z dniem 15 listopada 2008 r. weszła w życie ustawa o ocenach) podjęciem stosownej uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zatem jeżeli ocena oddziaływania na środowisko dotycząca zaskarżonego planu przeprowadzona została w oparciu o poprzednio obowiązujące przepisy, to niewątpliwie wypełnia ona merytoryczne wymogi wynikające z ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2008 r., Nr 25, poz. 150 ze zm.) dalej jako "poś". Pomimo tego organ sporządzający projekt miejscowego planu w trybie art. 53 i 58 ustawy o ocenach wystąpił do regionalnego dyrektora ochrony środowiska i państwowego powiatowego inspektora sanitarnego o uzgodnienie zakresu i stopnia szczegółowości informacji wymaganych w prognozie oddziaływania na środowisko do projektu spornego planu. W następstwie powyższego Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska pismem z 23 stycznia 2009 r., po zapoznaniu się z nadesłanym projektem planu stwierdził, iż teren objęty opracowaniem znajduje się poza granicami obszarów Natura 2000 oraz innych form ochrony przyrody, z dala od jakiejkolwiek strefy wpływu oraz szczegółowa analiza prognozy o oddziaływaniu na środowisko wykazała, iż spełnia ona podstawowe wymogi określone w ustawie o ocenach. Natomiast Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny uznał, że prognoza oddziaływania na środowisko wyczerpuje pod względem merytorycznym wymagany stopień szczegółowości prognozy. Zatem podnoszony zarzut w zakresie "opiniowania regionalnego dyrektora ochrony środowiska o projekcie planu" czy też "uzgodnienia z regionalnym dyrektorem ochrony środowiska" nie znajduje oparcia faktycznego i prawnego oraz w żaden sposób nie znajduje uzasadnienia do twierdzenia, że naruszono wymóg art. 42 i 43 ustawy o ocenach.

Organ podniósł także, iż o rozpoczęciu procedury sporządzania planu, składania uwag, jak również terminie wyłożenia dokumentów do publicznego wglądu i możliwości składania uwag, uprawniony organ informował w ogłoszeniach i obwieszczeniach, zgodnie z obowiązującymi przepisami w tym względzie. Wszystkie złożone uwagi i wnioski do projektu planu zostały rozpatrzone zgodnie ze wskazaniami upzp. Wykaz rozpatrzonych wniosków był dostępny w Wydziale Planowania Miejscowego Biura Architektury i Planowania Przestrzennego Urzędu W., zaś wykaz uwag rozpatrzonych przez Prezydenta W. dodatkowo dostępny na stronach internetowych Miasta, a w końcu uwagi rozpatrzone przez Radę W. stanowią załącznik do zaskarżonej uchwały, opublikowanej w dzienniku urzędowym województwa i dodatkowo w BIP Urzędu W.

sygn. akt IV SA/Wa 860/10

Zarzut braku rozpatrzenia wniosków Skarżącej mija się ze stanem faktycznym w sprawie, bowiem zostały one ujęte w wykazie wniosków rozpatrzonych przez Prezydenta. Jednocześnie ogłoszenie o wyłożeniu do publicznego wglądu projektu planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko ukazało się w G. w dniu 7 sierpnia 2007 r. Projekt planu wraz z prognozą oddziaływania na środowisko były udostępnione społeczeństwu od dnia 20 sierpnia do 18 września 2007 r. Natomiast dyskusja publiczna nad projektem planu odbyła się - zgodnie z datą określoną w ogłoszeniu - 14 września 2007 r.

Skarżąca złożyła uwagi, które zostały uwzględnione w wykazie uwag i poddane rozstrzygnięciu. W szczególności odniesiono się do zarzutu zmiany wysokości elewacji frontowej z 8 m na 10 m, jednakże na skutek omyłki została ta uwaga zapisana jako zmiana szerokości elewacji, co jednak w żaden sposób nie może skutkować stwierdzeniem nieważności zaskarżonej uchwały, bowiem w tekście projektu uchwały nie istniała dla tego terenu określona szerokość elewacji więc i wykaz uwag zawierał oczywistą omyłkę pisarską.

Odnosząc się do kwestii niezachowania kolejności sporządzania opracowań niezbędnych do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, to stwierdzono, że wszystkie zobowiązane ustawowo organy wyraziły opinie oraz stanowiska, i te wszystkie opracowania towarzyszące projektowi planu były dostępne dla jednostek opiniujących i uzgadniających. Następnie wyjaśniono dlaczego prognoza oddziaływania na środowisko posiada datę późniejszą niż data uzgodnień (najpierw wyrażono opinie i stanowiska, następnie wprowadzono do projektu planu zmiany wynikające z tych opinii i stanowisk, dlatego przed wyłożeniem do publicznego wglądu zmienionego projektu planu, zmieniona została również prognoza oddziaływania na środowisko mając na celu ujednolicenie wykładanych opracowań).

Wyrokiem z dnia 23 października 2009 r., sygn. akt IV SA/Wa 1016/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie stwierdził nieważność przedmiotowej uchwały. W uzasadnieniu stwierdzono, że Spółka legitymuje się interesem prawnym do zaskarżenia uchwały Rady W. z dnia [...] lutego 2009 r., nr [...] (jako właściciel działek ew. nr [...],[...] i [...] z obrębu [...]).

Zdaniem Sądu wprowadzenie obowiązku w zakresie dopuszczalnej wysokości elewacji frontowej budynków na 8 m, nastąpiło z istotnym naruszeniem trybu sporządzania przedmiotowego planu zagospodarowania przestrzennego. Na wstępie wskazano, że zarówno z akt sprawy jak i wyjaśnień organu jednoznacznie wynika, że

sygn. akt IV SA/Wa 860/10

Prezydent rozstrzygnął pozytywnie uwagę dotyczącą wysokości elewacji frontowej, zaś opisanie tej uwagi jako szerokość elewacji frontowej stanowi błąd natury pisarskiej. Skutkiem czego nie podzielono zarzutu skargi jakoby organ nie zajął stanowiska odnośnie tej uwagi. Zmiana wysokości elewacji frontowej z 10 na 8 m na terenie MN -W (12.2) została uchwalona w planie i ujęta w zaskarżonej uchwale w § 26 ust. 2 pkt 2 f - "maksymalna wysokość elewacji frontowej 8 m".

Następnie wskazano, że jeżeli rada gminy stwierdzi konieczność dokonania zmian w przedstawionym do uchwalenia projekcie planu miejscowego (art. 19 upzp), to czynności o których mowa w art. 17 upzp, ponawia się w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian. Przedmiotem ponowionych czynności może być jedynie część projektu planu objęta zmianą. Powtórzenie w niezbędnym zakresie postępowania planistycznego w związku z dokonaniem zmian w przedstawionym do uchwalenia projekcie miejscowego planu ma na celu objęcie zmienionej części projektu trybem określonym w przepisach art. 17 upzp. Stąd też zgodnie z art. 18 ust. 2 upzp powtórne postępowanie powinno się ograniczać jedynie do tego fragmentu (fragmentów) terenu objętego pracami planistycznymi, do którego odnoszą się przedmiotowe zmiany. Uznanie przez radę gminy zasadności dokonania zmian w przedstawionym do uchwalenia projekcie planu miejscowego prowadzi do nieuchwalenia planu i do zwrócenia wójtowi, burmistrzowi, prezydentowi miasta w celu dokonania koniecznych zdaniem rady zmian. W konsekwencji zasadniczo organem oceniającym zakres koniecznego ponowienia procedury jest organ sporządzający projekt planu -w niniejszej sprawie Prezydent W., natomiast weryfikacja prawidłowości jego działań należy w ostateczności do rady uchwalającej plan.

Dlatego też Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że organ wprowadzając ograniczenia w swobodnym dysponowaniu prawem własności działek przez Spółkę (w szczególności chodzi o parametr zabudowy dotyczący maksymalnej wysokości elewacji frontowej) naruszył interes prawny Skarżącej. I chociaż naruszenie to mogłoby być rozważane w granicach tzw. "władztwa planistycznego" gminy, niemniej jednak nie w okolicznościach niniejszej sprawy. Zauważenia bowiem wymaga, że na etapie procedury planistycznej objętej zakresem działania Prezydenta W. postulat Spółki odnośnie maksymalnej wysokości elewacji frontowej został uwzględniony (10 m). Natomiast zmiana w tym zakresie, na niekorzystną dla Skarżącej, bo ostatecznie określającą wskazaną wysokość na 8 m, nastąpiła po przedstawieniu projektu planu Radzie W., która stwierdziła konieczność wprowadzenia zmian w przedstawionym do uchwalenia projekcie planu miejscowego. Zmiana ta

sygn. akt IV SA/Wa 860/10

nastąpiła więc bez ponowienia w zakresie niezbędnym czynności z art. 17 upzp. Zatem treść uchwalonego planu w zakresie postulowanym przez Spółkę (do tego wcześniej zaakceptowanym) stanowiła dla niej zaskoczenie.

W związku z powyższym naruszono art. 19 i 20 upzp, co musiało skutkować stwierdzeniem nieważności zaskarżonej uchwały.

Natomiast odnosząc się do pozostałych zarzutów skargi Sąd uznał, że nie zasługują one na uwzględnienie. Nie podzielił twierdzeń Spółki w kwestii obowiązku podporządkowania się przez Prezydenta W. wymogom jakie zostały nałożone na procedurę planistyczną regulacjami wynikającymi z art. 46, art. 51, art. 53, art. 54 - art. 58 ustawy o ocenach, która zaczęła obowiązywać od 15 listopada 2008 r. i art. 17 pkt 6 lit. c upzp, gdyż procedura związana ze sporządzeniem prognozy oddziaływania na środowisko, jak również etap uzgodnień i wyrażania opinii, zostały przeprowadzone (sporządzone) pod rządami dotychczas obowiązujących przepisów, tj. poś oraz upzp i zakończone przed 15 listopada 2008 r., tj. wejściem w życie ustawy o ocenach, to nie można wymagać od organu, aby dokonał powtórzenia wymienionych etapów procedury planistycznej według zasad wprowadzonych nowymi regulacjami prawnymi. Wskazano, że Prezydent W. rozważał wnioski Spółki zawarte w piśmie z 20 czerwca 2005 r., co wynika z wykazu wniosków do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Wyjaśniono, dlaczego prognoza oddziaływania na środowisko opatrzona jest datą późniejszą niż sporządzone opinie i stanowiska (okoliczność ta wynikała z faktu ujednolicania wykładanych opracowań, spowodowanych - jak słusznie podkreślił organ w odpowiedzi na skargę - koniecznością wprowadzenia zmian do projektu planu wynikających z uzgodnień i opinii). Odnosząc się do zarzutu nieprawidłowego określenie terminu dyskusji nad projektem planu wskazano, że z materiałów znajdujących się w aktach sprawy jednoznacznie wynika, że w ogłoszeniu prasowym i obwieszczeniu publiczną dyskusję na przyjętymi w projekcie planu rozwiązaniami wyznaczono na dzień 14 września 2007 r. i w tym też dniu dyskusja się odbyła. Ostatecznie stwierdzono, że zarzut nierozpatrzenia uwagi zawartej w pkt 4 pisma z 29 września 2007 r. dotyczącej ogólnego postulatu braku ładu urbanistycznego w sposobie określenia zabudowy ul. [...] po jej zachodniej stronie, także nie mógł zostać uwzględniony. W ocenie Sądu Prezydent W. rozpatrując uwagi Spółki zawarte w piśmie z 29 września 2007 r. słusznie skupił się tylko na ich konkretyzacji dokonanej w ostatniej części tego pisma. Ta część pisma zawierała wnioski o zmianę projektu planu poczynając od postulowanej zmiany funkcji przeznaczenia terenu, a kończąc na linii zabudowy i prawidłowo została

sygn. akt IV SA/Wa 860/10

potraktowana przez organ jako wniesione uwagi do projektu planu. Zaś wcześniejsza

treść powyższego pisma, (w tym szczególnie jego pkt 4) stanowiła jedynie ogólne

odniesienie się do projektu planu.

Po rozpoznaniu skargi kasacyjnej Rady W. Naczelny Sąd Administracyjny, wyrokiem z dnia 14 kwietnia 2010 r. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnego w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Niewątpliwym dla Naczelnego Sądu Administracyjnego było, że Rada W. naruszyła art. 19 i 20 upzp wprowadzając do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego niekorzystną dla Spółki zmianę (polegającą na obniżeniu maksymalnej wysokości elewacji frontowej z 10 m na 8 m) mimo, że wcześniejszy postulat Skarżącej został uwzględniony przez Prezydenta W. Taka zaś zmiana, pociągała za sobą konieczność ponowienia w zakresie niezbędnym czynności z art. 17 upzp, z którego to obowiązku Rada nie wywiązała się.

Jednakże Sąd pierwszej instancji prawidłowo dostrzegając naruszenie procedury planistycznej jedynie w tym wąskim zakresie, orzekł o stwierdzeniu nieważności uchwały Rady W. z dnia [...] lutego 2009 r. w całości, co zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego było niczym nieuzasadnione. Takie orzeczenie Sądu pierwszej instancji spowodowałoby, że procedura uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru S. w rejonie ulicy [...] - część II, musiałaby zostać przeprowadzona ponownie w całości, podczas gdy treść art. 19 ust. 1 upzp przewiduje, że w razie gdy rada gminy stwierdzi konieczność dokonania zmian w przedstawionym do uchwalenia projekcie planu miejscowego, czynności, o których mowa w art. 17 upzp, ponawia się w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian.

Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił uwagę, że z treści uzasadnienia wyroku Sądu pierwszej instancji wynika jednoznacznie, że zaskarżona uchwała w sprawie uchwalenia planu miejscowego obszaru S. w rejonie ul. [...] - część II w części dotyczącej działek Spółki w sposób istotny narusza tryb sporządzenia planu miejscowego, a zatem procedura uchwalania planu winna zostać powtórzona w niezbędnym zakresie. Zatem stwierdzenie nieważności przedmiotowej uchwały w całości, było tym bardziej nieuzasadnione, iż poza naruszeniem procedury planistycznej w zakresie omówionym powyżej, Sąd pierwszej instancji nie wywiódł, aby w jakikolwiek sposób naruszono tryb sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wskazujący na konieczność stwierdzenia

sygn. akt IV SA/Wa 860/10

nieważności uchwały w całości, co w sposób oczywisty narusza normy zawarte w art. 19i20upzp.

W piśmie procesowym z dnia 21 września 2010 r. uczestnik postępowania -Stowarzyszenie S. (dopuszczony do udziału w postępowaniu przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2010 r.) podniosło, że:

* Spółka nie wykazała interesu prawnego naruszonego skarżonym planem,

* zmiana wysokości elewacji frontowej dokonana przez Radę W. mieściła się w uprawnieniach dotyczących kształtowania przestrzeni w uporządkowanych relacjach czyli tzw. "ładu planistycznego" i nie podlegała ustawowym uzgodnieniom; zatem rada gminy nie przekroczyła posiadanych uprawnień władztwa planistycznego,

* zatwierdzony plan stworzył korzystne dla Spółki warunki w stosunku do stanu sprzed planu, a więc nie można mówić o naruszeniu jego interesu prawnego lub uprawnienia,

* unieważnienie planu na obszarze 12.2 (o pow. 2 ha) spowoduje powrót do sytuacji kiedy przestrzeń historycznego miasta ogrodu W. kształtowana będzie w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy, wydawane zgodnie z oczekiwaniami deweloperów, skutkiem czego zwiększy się degradacja urbanistyczno-architektoniczna, którą miał zatrzymać skarżony plan.

Obecny na rozprawie pełnomocnik uczestnika postępowania wnosząc o oddalenie skargi zwrócił uwagę, że wysokość elewacji frontowej - 8 m, wynika z dostosowania do gabarytów budynków przewidywanych w innych częściach planu. Zaś zmiana koncepcji przed uchwaleniem miejscowego planu była następstwem wniesienia uwag przez mieszkańców terenów przyległych. Dodatkowo zauważył, że słusznym byłoby niepodważalnie planu pomimo naruszenia procedury jego uchwalenia. Ostatecznie wskazał, że interes Spółki dotyczy tylko jej działek, a nie całego terenu 12.2.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 190 zdanie pierwsze ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej: "ppsa", Sąd, któremu sprawa została przekazana, związany jest wykładnią prawa dokonaną w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny.

sygn. akt IV SA/Wa 860/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ponownie rozpatrując sprawę, z uwagi na treść art. 190 ppsa związany był wykładnią prawa dokonaną w niniejszej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 kwietnia 2010 r.

W tym świetle skarga zasługuje na uwzględnienie, ponieważ zaskarżona uchwała została podjęta z istotnym naruszeniem procedury planistycznej dla obszaru oznaczonego numerem 12.2 symbol przeznaczenia MN-W.

Przedmiotem kontroli w niniejszej sprawie była uchwała Rady W. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Podejmując przedmiotową uchwałę w części dotyczącej działek Spółki (działki ew. nr [...],[...] i [...] z obrębu [...]) znajdujących się na obszarze oznaczonym numerem 12.2 i symbolem przeznaczenia MN-W istotnie naruszono tryb sporządzania miejscowego planu (art. 19 i 20 upzp). Konstatując powyższe naruszenie, Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 23 października 2009 r. stwierdził nieważność uchwały w całości. Kontrolując zaś rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji, Naczelny Sąd Administracyjny zgodził się z orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie stwierdzając, że niewątpliwie przy wprowadzaniu do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego niekorzystnego dla Spółki zapisu naruszono procedurę planistyczną. Albowiem pomimo, że przedstawiony do uchwalenia projekt miejscowego planu był dla Spółki korzystny (zgodny z jej wcześniejszymi postulatami), rada gminy obniżyła maksymalną wysokości elewacji frontowej z 10 m na 8 m, przy czym dokonano tego bez wywiązania się z obowiązku zawartego w art. 17 upzp (ponowienia niezbędnych czynności procedury planistycznej). W tym miejscu zauważyć należy, że powodem uchylenia wyroku sądu pierwszej instancji przez Naczelny Sąd Administracyjny był wyłącznie zakres stwierdzenia nieważności kontrolowanej uchwały (stwierdzono nieważność całej uchwało zaś w uzasadnieniu wyroku wskazano jedynie naruszenie procedury planistycznej dotyczące wyłącznie obszaru 12.2, nie wywodząc, aby w jakikolwiek sposób naruszono tryb sporządzenia miejscowego planu skutkujący koniecznością stwierdzenia nieważności uchwały w całości). Natomiast za prawidłowe uznano merytoryczne przesłanki rozstrzygnięcia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny ponownie rozpoznający sprawę, mając na względzie, że stan faktyczny sprawy nie uległ zmianie, będąc związany zapatrywaniami prawnymi dokonanymi w tej sprawie przez Naczelny Sąd Administracyjny, stwierdził, że w niniejszej sprawie doszło do istotnego naruszenia procedury planistycznej dla terenu oznaczonego w części tekstowej i graficznej nr 12.2

sygn. akt IV SA/Wa 860/10

symbolem przeznaczenia MN-W, którego to konsekwencją jest nieważność zaskarżonej uchwały we wskazanej części, czemu dano wyraz w pkt 1 sentencji wyroku na podstawie art. 147 § 1 ppsa.

Uchylając uchwałę w określonym zakresie Sąd miał na względzie, iż Spółka ma interes prawny do kwestionowania naruszenia procedury planistycznej co do kwestii mających wpływ na jej sytuację prawną (zakres wykonywania prawa własności). Skoro nieprawidłowości dotyczyły zmiany zasad zagospodarowania terenu 12.2 (zmiana wysokości elewacji frontowej), to w tym zakresie strona może kwestionować ustalenia miejscowego planu, a Sąd - gdy zarzuty są zasadne - winien stwierdzić nieważność aktu prawa miejscowego (w części jakiej uzna to za konieczne, zgodnie z art. 19 ust. 2 upzp). Niezasadnym byłoby natomiast orzekanie wyłącznie odnośnie postanowień planu dotyczących nieruchomości Spółki (jak wnioskuje uczestnik postępowania). Prowadziłoby to bowiem do niezasadnego ograniczenia zakresu kognicji Sądu oceniającego legalność aktów prawa miejscowego w szerszym zakresie, niż jego skutki tyczące wyłącznie wnoszącego skargę.

Przy czym wskazać należy, że Wojewódzki Sąd Administracyjny nie dopatrzył się żadnych naruszeń w procedurze uchwalenia miejscowego planu, które dotyczyłyby się interesu prawnego Spółki i wiązałyby się z koniecznością stwierdzenia nieważności kontrolowanej uchwały w całości.

Ponadto Sąd podziela argumentację dotyczącą niezasadności pozostałych zarzutów skargi, wyartykułowaną przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 23 października 2009 r., sygn. akt IV SA/Wa 1016/09 i przytoczonych we wcześniejszej części uzasadnienia.

Odnosząc się do wywodów uczestnika postępowania, iż zmiany koncepcji przez Radę W. przed uchwaleniem miejscowego planu mieszczące się w ramach posiadanego władztwa planistycznego oraz tego, że uchwalenie planu stworzyło korzystniejsze warunki dla Spółki w stosunku do stanu sprzed uchwalenia planu stwierdzić należy, iż w świetle wiążącego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, podnoszone kwestie nie mają znaczenia dla wyniku niniejszej sprawy.

Ponadto przedwczesne byłoby badanie czy zmiana wysokości elewacji frontowej stanowiła naruszenie władztwa planistycznego w kontekście wymogów z art. 1 ust. 2 upzp (tzw. ładu przestrzennego). Badanie to będzie możliwe dopiero po prawidłowym ponowieniu procedury planistycznej w niezbędnym zakresie.

sygn. akt IV SA/Wa 860/10

W kwestii interesu prawnego Spółki stwierdzić należy, że Spółka jest właścicielem działek znajdujących się na obszarze oznaczonym nr 12.2 i symbolem przeznaczenia MN-W i wykazała, w jakim zakresie skarżona uchwała narusza jej interes prawny. Bezcelowe zdaniem Sądu jest ponowne przytaczanie argumentów znajdujących się w uzasadnieniu wyroku z dnia 23 października 2009 r., które były powodem przyjęcia istnienia po stronie Spółki interesu prawnego w niniejszej sprawie. W tym stanie rzeczy Sąd - na mocy art. 147 § 1 ppsa - orzekł jak w pkt 1 sentencji wyroku. Orzeczenie w pkt 2 sentencji znajduje podstawę w art. 152 ppsa.

Natomiast orzekając o kosztach postępowania - w pkt 3 sentencji - Sąd miał na względzie, iż zgodnie z art. 200 ppsa w przypadku uwzględnienia skargi, skarżącemu należy się od organu administracji publicznej, który wydał zaskarżony akt, zwrot kosztów postępowania niezbędnych do celowego dochodzenia praw. Na podstawie tego przepisu w zw. z art. 205 § 1 ppsa zasądzono na rzecz Spółki koszty postępowania sądowego, na które składają się: wpis sądowy od skargi - 300 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz wynagrodzenie dla radcy prawnego reprezentującego Skarżącą - 240 zł. Wysokość tego wynagrodzenia ustalono zgodnie z§ 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1349 ze zm.).

Uzupełniając miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w zakresie w którym stwierdzono jego nieważność, Rada W. powtórzy procedurę planistyczną w niezbędnym zakresie i rozważy czy przyjęcie wysokości elewacji frontowej powyżej 8 m jest zasadne przy istniejącej zabudowie w obszarze 12.2, mając na uwadze zapewnienie ładu przestrzennego również w kontekście ustalonych zasad zagospodarowania innych przyległych terenów objętych planem.