Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Piotr Lechowski ( spr.) Sędziowie WSA Halina Jakubiec WSA Janusz Kasprzycki Protokolant Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 stycznia 2014 r. sprawy ze skargi B. M. i M. M. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 19 kwietnia 2013r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania względem jednej ze stron skargę oddala

Decyzją z dnia 19 kwietnia 2013 r. znak [...] po rozpatrzeniu odwołania T. K., Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego uchylił zaskarżoną decyzję Starosty z dnia [...] 2012 r. znak [...], którą umorzono wszczęte na wniosek B. M. i M. M. postępowanie administracyjne w sprawie aktualizacji operatu ewidencyjnego dla obrębu T, jednostka ewidencyjna T w przedmiocie działek nr [...] i [...] w oparciu o dokumentację geodezyjną sporządzoną przez geodetę uprawnionego wynikającą z mapy z danymi do aktualizacji ewidencji gruntów, przyjętą do Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w dniu 17.08.2012 pod numerem KERG [...], w części dotyczącej strony postępowania T. K. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

W podstawie prawnej decyzji organu odwoławczego wskazano przepisy art. 7 b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2010 r., nr 193, poz. 1287 ze zm.) oraz art. 138 § 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.), zw. dalej "K.p.a.".

Uzasadniając decyzję Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wskazał następujące okoliczności faktyczne w jakich zapadła decyzja organu I instancji i motywy prawne podjętego przez organ odwoławczy rozstrzygnięcia.

Wnioskiem z dnia 25 czerwca 2012 r. B. M. i M. M. domagali się zmiany błędnych danych ewidencji gruntów i budynków, dotyczącej działki ewid. nr [...] położonej w T nr [...].

Na wezwanie Starosty Powiatowego wnioskodawcy uzupełnili wniosek "operatem technicznym – mapa z danymi do aktualizacji ewidencji gruntów oraz wykazem synchronizacyjnym" sporządzonym przez geodetę uprawnionego mgr inż. M. Z. dnia 11.08.2012r. i przyjętym do państwowego Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w dniu 17 sierpnia 2012 za nr ewid [...].

Pismem z dnia 10.09.2012 r. Starosta Powiatowy zawiadomił wnioskodawcę oraz jako uczestników T. K. oraz Gminę T, o wszczęciu na wniosek wnioskodawców postępowania w sprawie aktualizacji operatu ewidencyjnego obrębu T jed. ewid. T polegającej na:

1) wyodrębnieniu z działki [...] o pow. 0.19 ha:

- działki nr [...] o pow. 0.0018 ha

- działki nr [...] o pow. 0.20 ha

2) wyodrębnieniu z działki [...] o pow. 0.17 ha:

- działki nr [...] o pow. 0.07 ha

- działki nr [...] o pow. 0.10 ha.

Następnie decyzją z dnia [...] 2012 nr [...] Starosta orzekł o aktualizacji operatu ewidencyjnego, przez wprowadzenie zmian przedmiotowych polegających na wyodrębnieniu z działki [...] o pow. 0.17 ha działki [...] o pow. 0.07 ha oraz działki [...] o pow. 0.10 ha w sposób przedstawiony w operacie geodety uprawnionego przyjętym 17.08.2012 do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego za nr KERG [...]. Działka ewid. [...], której dotyczy ta decyzja leży w innym kompleksie niż działka ew. [...].

Natomiast decyzją z dnia [...] 2012 r. również nr [...] Starosta umorzył "wszczęte na wniosek B. M. i M. M. postępowanie administracyjne w sprawie operatu ewidencyjnego obrębu T, j. ewid. T w przedmiocie działek nr [...] i [...] w oparciu o dane wynikające z mapy z danymi do aktualizacji ewidencji gruntów, przyjętej do zasobu geodezyjno-kartograficznego za nr KERG [...] w części dotyczącej strony postępowania p. T. K.".

Uzasadniając tę decyzję Starosta Powiatowy stwierdził, że z przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego za nr KERG [...] dokumentacji wynika, że działka nr [...] (a także działka [...]) są niejednorodne pod względem prawnym, gdyż obejmują różne własności objęte odrębnymi aktami własności ziemi AWZ nr [..] i AWZ nr [...].

Stwierdził dalej Starosta, że za stronę postępowania uznano także T. K., właściciela działki sąsiedniej nr [...]. Na gruncie ustalona została granica działki [...] i [...] na odcinku pomiędzy punktami 24 i 25 oznaczona na szkicu polowym ks. rob. [...]. Jednak jak wynika z wniosku zainteresowanych oraz z przedłożonej dokumentacji geodezyjnej, postępowanie nie obejmowało ustalenia granicy działek [...] i [...] z działką [...] stanowiącej własność uczestnika T. K.

Zdaniem Starosty w tym postępowaniu T. K. nie służy interes prawny w rozumieniu art. 28 k.p.a., co uzasadniało podjęcie decyzji na podstawie art. 105 §1 k.p.a. Starosta uznał, że stroną postępowania ewidencyjnego może być tylko właściciel lub inny podmiot władający konkretną działka ewidencyjną. Natomiast z żadnego przepisu prawa powszechnie obowiązującego nie wynika upoważnienie właściciela nieruchomości sąsiedniej do skutecznego żądania od organu prowadzącego ewidencję gruntów i budynków dokonania lub zaniechania czynności związanych ze zmianą wpisu dotyczącego sąsiedniej działki. A ponieważ T. K. nie figuruje w ewidencji jako właściciel (władający) działki [...] (i [...]) nie mógł być stroną postępowania wszczętego zawiadomieniem Starosty z dnia 10.09.2012 r..

Podkreślono też, że wykonawca opracowania nie zawiadomił właściciela działki nr [...] tj. T. K. o czynności ustalenia granicy tej działki z działką [...] i [...], a więc nie było intencji wnioskodawcy dokonania ustaleń takiej granicy.

W identycznych odwołaniach od tej decyzji złożonych przez T. K. i działającego w jego imieniu pełnomocnika zawodowego zarzucono rażące naruszenie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, a to: 10 §1 k.p.a. przez zaniechanie poinformowania strony o możliwości wypowiedzenia się w sprawie co do zebranego materiału dowodowego, art. 40 §2 w zw. z art. 32 k.p.a. przez pominięcie pełnomocnika strony skutecznie ustanowionego w sprawie i pozbawienia strony możliwości obrony interesu prawnego, art. 36 k.p.a., przez pominięcie zawiadomienia o przyczynach zwłoki w rozstrzygnięciu sprawy, oraz art. 28 k.p.a. przez uznanie, że postępowanie nie dotyczy interesu prawnego skarżącego.

Uzasadniając zarzuty odwołania podniesiono, że przyjmując brak po stronie T. K. interesu prawnego w uczestnictwie w sprawie, organ I instancji nie wziął pod uwagę faktu, że geodeta likwidując część dz. ewid. nr [...] ustalił m.in. punkt graniczny dz. ewid. nr [....] i [...] z dz. ewid. nr [...] we własności T. K. Twierdził też, że geodeta nie powiadomił go o czynności jako właściciela nieruchomości, podczas gdy pozostali ujawnieni w ewidencji właściciele, oraz posiadacze jak Gmina T zostali powiadomieni i został im zapewniony czynny udział w prowadzonych przez geodetę czynnościach.

Odwołujący się podnosił też, że wątpliwe jest stanowisko Gminy T, która wyraziła zgodę na likwidację części działki drogowej pozostającej we władaniu Gminy, co skutkuje brakiem połączenia z drogą [...]. Podnosił też, że w marcu 2012 uzgodnił z Gminą warunki położenia ogrodzenia na działkach [...] i [...] graniczących z drogową działką [...].

Rozpoznając odwołanie Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego uznał odwołanie za uzasadnione.

Wskazał, że przedmiotem wszczętego postępowania, o którego wszczęciu Starosta zawiadomił składającego odwołanie, było wyodrębnienie z działek [...] i [...] działek niejednorodnych z nimi prawnie, w tym z działki [...] działki [...], objętych aktami własności ziemi [...] i [...].

Z obowiązującej mapy ewidencyjnej wynikało, że działka [...] graniczyła z działkami [...], [...], [...] droga i [...] droga.

Według sporządzonej przez geodetę w ramach opracowania KERG [...] mapy z danymi do aktualizacji gruntów, której celem było "wykonanie mapy do celów aktualizacji ewidencji oraz założenie księgi wieczystej dla działki [...] oraz [...]" przebieg granic działki [...] uległ zmianie względem mapy obowiązującej w "przebiegu zachodniej granicy w jej północnej części". Działka [...] graniczy bowiem z działkami [...], [...], [...] (droga), [...], [...] i [...] (droga).

Ze szkicu polowego wynika, że ustalono i pomierzono przebieg nowej linii granicy między działkami [...] i nr [...] oznaczonej punktami granicznymi 24 i 25 przy czym zdaniem Organu Odwoławczego nie ulega wątpliwości, że ustalony punkt graniczny oznaczony na szkicu polowym numerem 25 jest punktem załamania nie tylko linii granicznych działki [...] i [...], ale także dla działki nr [...].

Zdaniem organu II instancji w tej sytuacji każda zmiana współrzędnych punktu granicznego nr 25 determinuje zmiany danych ewidencyjnych w zakresie działki nr [...].

W oparciu o te ustalenia Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego przyjął, że ponieważ składający odwołanie T. K. jest wpisanym do księgi wieczystej właścicielem działki ewid. nr [...], ma interes prawny i winien być uznany za stronę w każdym postępowaniu administracyjnym, w wyniku którego następuje jakakolwiek zmiana danych ewidencyjnych dotyczących działki stanowiącej jego własność.

Z tych względów z powołaniem na przepisy art. 15 i 138 §2 k.p.a orzeczono o uchyleniu zaskarżonej decyzji i przekazaniu sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Skargę na powyższą decyzję wnieśli B. M. i M. M.

Skargę oparto na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, a to art. 6,7,8,77 §1, oraz art. 28 kodeksu postępowania administracyjnego (k.p.a.), oraz prawa materialnego, a to § 86 ust. 2 Rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. W myśl tego przepisu modyfikacja danych ewidencyjnych mająca na celu doprowadzenie tych danych do zgodności z wymaganiami rozporządzenia i obowiązującymi standardami technicznymi może nastąpić na wniosek i koszt zainteresowanych. Powołując się na treść tego przepisu skarżący podnosili, że zakres formy i treść dokumentów przeznaczonych dla skarżących jako zamawiających określała umowa z geodetą wykonawcą, a jej przedmiotem nie było ustalenie granic ich działki, z działką T. K., a dokumentacja nie zawiera danych aktualizujących "czegokolwiek" u uczestnika.

Z tych względów uznanie go, za stronę naruszało art. 28 k.p.a. Na poparcie swego stanowiska przytoczyli m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 kwietnia 2008 r. Sygn. I OSK 666/07. Naruszenia pozostałych przepisów postępowania, a zwłaszcza art. 77 §1 k.p.a. upatrują skarżący w tym, że organ wbrew zasadzie legalizmu z art. 6 k.p.a. uznał, że współrzędna punktu granicznego uległa zmianie, gdyż z opracowania geodezyjnego KERG nie wynika, by zmieniały się dane dotyczące działki [...]. Zdaniem skarżących wskazujących na przepisy § 80 ust.1 pkt. 3 lit b w zw. z § 22 pkt. 6 w zw. z §28 ust.1 pkt. 2 Rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, oznaczenia punktów granicznych są elementami treści mapy ewidencyjnej. Natomiast w prowadzonej mapie analogowej brak współrzędnych, więc nie było możliwości porównania i stwierdzenia, że współrzędna uległa zmianie.

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując ustalenia i dotychczasowe stanowiska prawne. Nadto wyeksponowano, że wykaz zmian danych ewidencyjnych zawiera co do działki [...] rozbieżność powierzchni z 19 ar w stanie dotychczasowym do 20 ar po wydzieleniu działki [...], dla której przyjęto powierzchnię 0,0018 ha.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył.

Skarga nie jest uzasadniona, gdyż zaskarżona decyzja odpowiada prawu.

Zgodnie z przepisem art. 3 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz.U 2012 r. poz. 270 z późn. zm. – dalej ustawa P. p. s. a) w związku z art. 1 §2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm) przedmiot kontroli działalności administracji publicznej wywołanej skargą stanowi zgodność z prawem zaskarżonej decyzji.

Sprawując tę kontrolę, zgodnie z art. 134 §1 P.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Przedmiot sprawy podlegającej kontroli pod względem zgodności z prawem wyznacza zaskarżona decyzja, a jest nim uchylenie decyzji Starosty z dnia [...] 2012 r., który "w sprawie aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków co do działek [...] i [...] obrębu T umorzył postępowanie w części dotyczącej strony postępowania p. T. K.", z powołaniem na przepis art. 105 §1 k.p.a. i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia.

Rozważając zasadność skargi nie sposób pominąć kwestii związanych z ustaleniem przedmiotu wszczętego postępowania administracyjnego, w którym zapadła zaskarżona decyzja.

Wniosek skarżących z dnia 25.06.2012 r. w dotyczył sprostowania błędu danych objętych ewidencją, tylko co do działki [...], przy czym w uzasadnieniu wniosku podnoszono , że w działce [...] na mapie z 27.03.2003 r. ks. [...] "wkreślono przebieg drogi polnej oznaczonej jako dz [...], która zgodnie z mapą katastralną przebiega gdzie indziej".

Na wezwanie Starosty w trybie art. 22 ust. 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, przedłożono przyjęty do powiatowego zasobu geodezyjno-kartograficznego "operat techniczny z mapą z danymi do aktualizacji ewidencji gruntów oraz z wykazem synchronizacyjnym" geodety mgr inż. M. Z., nr ewid. [...]. Ze zgłoszenia pracy wynika, że celem była aktualizacja ewidencji gruntów co do działek [...] i [...].

Ze sprawozdania technicznego wynikało, że działki [...] i [...] nie spełniają wymogów jednorodności pod względem prawnym. Natomiast dodatkowym ustaleniem geodety był błąd dotyczący nieprawidłowego naniesienia granicy działki [...] z działką [...].

Starosta uznał, że przedmiotem wszczętego postępowania jest aktualizacja operatu ewidencyjnego, polegająca na wyodrębnieniu z działek [...] i [...] tych ich części, które stanowią odrębny podmiot własności jako odpowiednie działki [...] i [...], przyjmując, że postępowanie co do obu działek wszczęto na wniosek.

O wszczęciu postępowania zawiadomił władającą działką [...] Gminę i T. K.

Jest poza sporem, że działka [...] leży w innym kompleksie niż działka [...] i nie graniczy z działką T. K.

Decyzją z dnia [...] 2012 r. Starosta rozstrzygnął merytorycznie o aktualizacji operatu co do działki [...].

Natomiast rozstrzygnięcie w decyzji z [...] 2012 r. ponownie odwołuje się do postępowania w przedmiocie "aktualizacji działek [...] i [...]", ale umarza je w części dotyczącej strony postępowania, a nie zawiera merytorycznego rozstrzygnięcia co do działki [...].

Zgodnie z przepisem art. 105 §1 gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezpodmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości lub w części.

Przedmiot postępowania po wydaniu decyzji z dnia [...] 2012 r., wyznaczał wniosek o wprowadzenie zmian aktualizujących ewidencję gruntów co do działki [...] skarżących. Postępowanie to nie stało się bezpodmiotowe, gdyż skarżący jako jej właściciele mogli wnosić o wprowadzenie w niej zmian i wniosku tego nie wycofali.

Bezpodmiotowym jest postępowanie, którego wszczęcia żąda osoba, która nie ma przymiotu strony, gdyż wówczas brak elementu materialnego stosunku prawnego, co uniemożliwia rozstrzygnięcie sporu co do istoty. (Por.np. B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego, Komentarz, Wyd. 3, C.H. Beck 2000, str. 428 in).

Natomiast przepis art. 105 §1 k.p.a. nie może stanowić podstawy do umorzenia przez organ I instancji postępowania "w części dotyczącej strony tego postępowania", gdyż nie łączy się to z bezpodmiotowością części czy całości postępowania od jego strony materialnej.

Czym innym jest natomiast umorzenie postępowania w części lub całości z przyczyn o charakterze podmiotowym, a więc okoliczności zachodzących po stronie osób (podmiotów), które były lub chcą być uczestnikiem postępowania w charakterze strony (na prawach strony). Ale umorzeniu ulega przedmiot postępowania, a więc zakres sprawy, którego ma dotyczyć rozstrzygnięcie.

Rozstrzygnięcie organu I instancji, który z powołaniem na przepis art. 105 §1 k.p.a. decyzją nie rozstrzygającą sprawy merytorycznie "umarza postępowanie w części dotyczącej strony tego postępowania", wobec przyjęcia w toku sprawy, że dana osoba uczestnicząca w postępowaniu nie ma przymiotu strony, stanowi rażące naruszenie przepisu art. 105 § 1 k.p.a. w rozumieniu art. 156 §1 k.p.a., przez błędne jego zastosowanie.

Decyzja Starosty z dnia [...] 2012 r. dotknięta jest wadą nieważności, o której mowa w art. 156 §1 pkt 2 k.p.a.. Kodeks postępowania administracyjnego wyłącza jednak stosowanie sankcji nieważności w postępowaniu odwoławczym. (Por. Komentarz j.w , str. 544). Z tych względów organ odwoławczy miał podstawy w art. 138 § 2 k.p.a. do uchylenia zaskarżonej decyzji.

Ponieważ jednak decyzja Starosty z dnia [...] 2012r. nie zawierała merytorycznego rozstrzygnięcia w przedmiocie zmian w ewidencji co do działki [...], nie sposób ustalić a’priori czy uczestnik T. K. zawiadomiony jako strona w tym postępowaniu miał rzeczywiście interes prawny nadający mu przymiot strony w rozumieniu art. 28 k.p.a.

Po złożeniu dokumentacji geodezyjnej skarżący nie byli bowiem wzywani o skonkretyzowanie zakresu żądanych zmian, a w szczególności czy dotyczą one tylko niejednorodności prawnej działki [...], co oznacza wyodrębnienie w jej dotychczasowych granicach ewidencyjnych dwóch działek stanowiących podmiot odrębnej własności, czy też także (albo wyłącznie) zmiany w opisie działki [...] przez zmianę jej konfiguracji poprzez wykreślenie z jej obszaru części działki [...] oznaczonej jako użytek drogowy.

W tej drugiej sytuacji nie można przewidzieć czy mogą nastąpić zmiany granic ewidencyjnych także działek należących do uczestnika T. K., tj. działek [...] i [....], w aktualnym stanie ewidencji przylegających jeszcze do działki [...].

Zakres zatem żądanych zmian ewidencji i podjętego merytorycznego rozstrzygnięcia winien decydować o ocenie czy i kto ma przymiot strony postępowania ewidencyjnego.

Co do zasady Wojewódzki Sąd Administracyjny podziela stanowisko odzwierciedlone m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 15 kwietnia 2008 r. I OSK 666/07 (LEX nr 505243), że stroną postępowania ewidencyjnego dotyczącego zmiany danych ewidencyjnych jest tylko właściciel lub inne podmioty władające konkretna działką ewidencyjną, a przymiot strony nie przysługuje natomiast właścicielom lub właścicielowi sąsiedniej działki.

Stanowisko to jest niewątpliwe i bez wyjątków trafne, gdy dotyczy zmian danych ewidencyjnych "wewnątrz działki", tzn. np. zmiany powierzchni bez zmiany konfiguracji granic charakteru i użytków gruntowych, oznaczania działki, klas gleboznawczych itp.

Natomiast zgodnie z art. 20. ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo Geodezyjne i Kartograficzne (tj. Dz.U. 2012. 193. 1287 z późn. zm), do informacji tzw. przedmiotowych, należą także informacje dotyczące granic działki. Jest oczywiste, że zmiana konfiguracji granic działki na jakimś ich odcinku wiąże się z odpowiednią zmianą konfiguracji działki przylegającej. Zmiana taka niekoniecznie musi się wiązać ze sporem o zasięg prawa własności podlegającym rozpoznaniu w postępowaniu rozgraniczeniowym.

Przepisy rozporządzenia z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U nr 38 poz. 454) przewidują sytuację( §45 ust. 2 w zw. z §36), że do aktualizacji operatu ewidencyjnego stosuje się odpowiednio niektóre przepisy o zakładaniu ewidencji gruntów i budynków. W szczególności w świetle §37 i §38 w określonych §37 sytuacjach ustalenie przebiegu granic działek ewidencyjnych następuje przy udziale właściwych podmiotów ewidencyjnych ( §38 ust. 1 i 2), którymi są właściciele sąsiadujących działek, określeni jako zainteresowani.

Ze szczególnego przepisu prawa może zatem wynikać, że właściciel sąsiedniej działki ma przymiot strony w postępowaniu o wprowadzenie zmian w ewidencji co do przebiegu wspólnej granicy ewidencyjnej.

Z tych względów za uzasadnione uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny oparcie zaskarżonej decyzji na przepisie art. 138 §2 k.p.a.

Jednakże ponowne rozpoznanie sprawy nie ma prowadzić do ponownego wydania decyzji rozstrzygającej o posiadaniu przez uczestnika T. K. przymiotu, strony, lecz do merytorycznego załatwienia wniosku.

Wymaga to jednak uprzedniego sprecyzowania przez wnioskodawców zakresu żądanych zmian, których podstawę ma stanowić przyjęte do zasobu opracowanie geodezyjne, oraz ocena przez organ I instancji czy mimo przyjęcia do zasobu, operat z uwagi na wymogi §46 ust. 2 pkt w zw. z art. 3 Rozporządzenia stanowi wystarczającą samoistną podstawę do wprowadzenia zmian.

Tzw. rozdzielenie działki niejednorodnej prawnie ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Wyodrębnia się bowiem geodezyjnie działkę, względem której już ktoś

legitymuje się tytułem własności. W aktach sprawy nie ma natomiast aktu własności ziemi nr [...], na który powołuje się opracowanie geodety, więc nie wiadomo czyich praw dotyczy wyodrębniona działka [...], zwłaszcza, że jak wynika z opracowania, dla wyodrębnionych działek mają być dopiero złożone księgi wieczyste.

Uprzednie sprecyzowanie zakresu wniosku określi rzeczywisty przedmiot żądanych zmian. Stanowić też będzie postawę do oceny, czy rozstrzygnięcie dotyczące dotychczasowej działki [...] wiąże się z interesem prawnym T. K, przy czym interes ten może rodzić tylko ewentualna zmiana konfiguracji granicy działki skarżącego jako elementu ewidencji opisującego jego nieruchomość.

Za nieuprawnione uznaje Wojewódzki Sąd Administracyjny stanowisko Organu II instancji zawarte w zaskarżonej decyzji, a oparte na przyjęciu za niewątpliwe, że punkt graniczny nr 25 oznaczony na szkicu polowym jest punktem załamania linii granicznych nie tylko działek [...] i [...] ale i działki [...].

Punkty 24-25 na szkicu wyznaczają odcinek granicy działki [...] względem działki [...]. Nawet posadowienie tego punktu w linii granicy przylegających do dotychczasowej działki [...] m.in. działek [...], [...] i [...] nie czyni tego punktu punktem granicznym wyznaczającym przebieg zachodniej linii granicy działek [...], [...], [...] itd.

W uzasadnieniu wyroku WSA w Krakowie z dnia 2007.04.04, sygn. III SA/ Kr 1080/05 (nietezowane, LEX nr 879123, a także baza orzeczeń: https://cbois.nsa.gov.pl/doc/41984A92AC), na tle postępowania rozgraniczającego Sąd zajął stanowisko, że ustalenie przebiegu linii granicznych wymaga ustalenia położenia co najmniej dwóch punktów granicznych wyznaczających przebieg granicy między nieruchomościami. Punkty graniczne nie muszą być ulokowane w miejscu przecięcia linii granicznych rozgraniczanych nieruchomości z granicami ewidencyjnymi nieruchomości sąsiednich, ani też do wyznaczenia ich położenia w granicy ewidencyjnej nieruchomości sąsiedniej prawo nie wymaga zgody właściciela takiej nieruchomości. Właściciel takiej sąsiedniej nieruchomości nie ma przymiotu strony w rozumieniu art. 28 k.p.a., choćby uczestniczył czynnościach geodety, gdyż żaden przepis prawa materialnego nie przyznaje mu upoważnienia do wpływu na przebieg linii granicznej, rozgraniczającej sąsiednie nieruchomości ale nie z jego nieruchomością. Powyższe stanowisko prawne ma w pełni zastosowanie w niniejszej sprawie, gdyż właściciel działki, w której granicy ewidencyjnej pomieszczono punkt graniczny służący wyznaczeniu przebiegu granic ewidencyjnych dla sąsiednich działek, również nie ma wynikającego z prawa materialnego uprawnienia do ingerowania w przebieg granicy ewidencyjnej działek, która nie jest zarazem wspólna z jego działką.

Należy też zauważyć, że wbrew stanowisku Organu Odwoławczego, ze szkicu polowego sporządzonego w dniu 23.05.2012 r. znajdującego się w operacie technicznym (k. 23 akt adm) nie wynika, że punkt graniczny nr [...] jest punktem załamania linii granicznej także dla działki nr [...]. Dokument ten w ogóle nie uwzględnia jej istnienia, a punkt znajduje się w linii granicznej dz. ewid. [...], z działkami [...] i [...].

Natomiast dopiero "mapa z danymi do aktualizacji" (k. 21 akt adm) uwidacznia konfigurację działki [...] i wynikało by z niej, że punkt graniczny znajduje się w miejscu, w którym do linii granicznej przytyka linia granicy ewidencyjnej między działkami [...] a działką [...]. Jest jednak poza sporem, że te działki powstały ewidencyjnie już wcześniej, zanim wyznaczono punkt 25 dla granicy ewidencyjnej działek [...] z [...].

Podzielając zatem co do zasady stanowisku Organu Odwoławczego, że będąca następstwem zmian ewidencji gruntów i budynków w niniejszym postępowaniu każda zmiana, która zarazem wypływa na zmianę danych ewidencyjnych dotyczących działki T. K. czyni go stroną tego postępowania, za bezpodstawne przyjmuje Sąd uznanie za taką zmianę pomieszczenie punktu granicznego nr 25 służącego dla wyznaczenia odcinka granicy między działkami ewid. [...] i [...].

Samo uczestnictwo w postępowaniu T. K. nie przydało mu przymiotu strony. Zgodnie z aktualnym orzecznictwem, tylko przepis prawa materialnego stanowi podstawę interesu prawnego, stwarza dla określonego podmioty legitymację procesową strony (Por. np. Wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12.07.2012 I OSK 1005/11, LEX nr 1260011, 19.04.2012 I OSK 531/11 LEX nr 1218879, czy z 29.03.2012 II OSK 69/11 LEX nr 1252150). Jak wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 1.04.2005 OSK 1347/04 nawet z faktu doręczenia danej osobie rozstrzygnięcia nie należy wnioskować, że osoba ta jest stroną, gdyż to nie doręczenie lub jego brak stanowi o przymiocie strony w sprawie lecz przepisy prawa materialnego (LEX 837 346).

Wyjaśniono już w orzecznictwie sądowoadministracyjnym, że poza sytuacją umorzenia postępowania przez organ I instancji na podstawie art. 105 §1 k.p.a., kiedy z wnioskiem o jego wszczęcie występuje podmiot nie mający interesu prawnego, ustalenie, że wnoszący odwołanie od decyzji organu I instancji nie jest stroną w rozumieniu art. 28 k.p.a., następuje w drodze decyzji o umorzeniu postępowania odwoławczego na podstawie art. 138 §1 pkt 3 k.p.a. Można tu wskazać uchwałę 7 sędziów NSA z 5.07.1999 OPS 16/98 (O NSA 1999/4/119), czy wyrok NSA z 7.09.2012 II OSK 905/11, LEX nr 1218396).

W konsekwencji organ I instancji winien merytorycznie rozstrzygnąć o wprowadzeniu zmian w ewidencji, po uprzednim wyjaśnieniu zakresu żądanych zmian, uzupełnieniu materiału danymi o do oznaczenia podmiotów, których prawa objęto działką [...] i po ocenie, czy mimo przyjęcia do zasobu przedłożony operat, a zwłaszcza wykaz zmian odpowiada wymogom §46 ust. 3 Rozporządzenia, czy też winien być uzupełniony.

Ocena czy dopuszczonemu do udziału w postępowaniu T. K. służył przymiot strony tego postępowania, będzie dokonana przez Organ II instancji w przypadku ewentualnego wniesienia odwołania od decyzji merytorycznie rozstrzygającej o wniosku.

Zaskarżone rozstrzygnięcia uchylające zaskarżoną decyzję i przekazujące sprawę do ponownego rozpatrzenia (merytorycznie) znajduje oparcie w przepisie art. 138 §2 k.p.a.

Okoliczność, że nie wszystkie motywy stanowiące podstawę zaskarżonego rozstrzygnięcia WSA podzielił, nie mogła mieć istotnego wpływu na wynik sprawy w rozumieniu art. 145 §1 pkt. 1 lit c i P.p.s.a., gdyż uchylenie zaskarżonej decyzji było zasadne.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002. Prawo do postępowania przed sądami administracyjnymi (tj. DZ.U z 2012r. poz. 270).