Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki (sprawozdawca), Sędzia NSA Hieronim Sęk, Sędzia NSA (del.) Krzysztof Wujek, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów (obecnie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 10 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Łd 1348/14 w sprawie ze skargi P. Spółki Akcyjnej w K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 3 września 2014 r. nr IPTPP4/443-461/14-2/AW w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) oddala skargę, 3) zasądza od P. Spółki Akcyjnej w K. na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 340 (słownie: trzysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten Sąd tok postępowania przed organami.

1.1. Wyrokiem z dnia 10 marca 2015 r. w sprawie I SA/Łd 1348/14 ze skargi P. Spółki Akcyjnej z siedzibą w K. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 3 września

2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług i zasądził od organu na rzecz Skarżącej zwrot kosztów postępowania sądowego.

1.2. Przedstawiając stan faktyczny sprawy Sąd I instancji podał, że we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Strona opisała zdarzenie przyszłe, wskazując, że jest osobą prawną (spółką akcyjną) i posiada siedzibę w Polsce (podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce). Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością - jednostka powiązana z Wnioskodawczynią kapitałowo i organizacyjnie posiada 6.275.534 akcji Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni rozważa reorganizację grupy kapitałowej poprzez umorzenie części akcji należących do spółki z o.o. Umorzenie nastąpi w jeden ze sposobów określonych w kodeksie spółek handlowych (umorzenie automatyczne, przymusowe lub dobrowolne). Formą wynagrodzenia przysługującego spółce z o.o. z tytułu umorzenia akcji Wnioskodawczyni będzie przeniesienie własności nieruchomości wraz ze znajdującymi się na tych nieruchomościach budynkami oraz ruchomościami stanowiącymi ich wyposażenie (zapłata nastąpi w formie rzeczowej). Wartość ww. składników majątkowych odpowiadać będzie wartości przypadających na umarzane akcje aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między akcjonariuszy.

W związku z powyższym Strona zadała następujące pytania:

1. Czy w uwarunkowaniach przedstawionego zdarzenia przyszłego, umorzenie akcji Spółki podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym czy Wnioskodawczyni będzie zobowiązana udokumentować to umorzenie poprzez wystawienie faktury VAT?

2. Czy w uwarunkowaniach przedstawionego zdarzenia przyszłego dokonanie zapłaty za umorzone akcje w formie rzeczowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym czy wnioskodawczyni będzie zobowiązana udokumentować tę zapłatę poprzez wystawienie faktury VAT?

Zdaniem Spółki, zarówno na etapie umorzenia akcji, jak i dokonania wypłaty wynagrodzenia w formie rzeczowej za umorzone akcje, nie będzie ona działać jako podatnik VAT (w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej), zatem obie czynności nie będą skutkować powstaniem obowiązku podatkowego na gruncie podatku od towarów i usług, a zatem nie będzie zobowiązana do wystawienia faktury z tego tytułu. Strona podniosła jednocześnie, że opisaną we wniosku operację należy rozpatrywać jako jedną złożoną transakcję, w skład której wchodzi samo umorzenie akcji oraz zapłata wynagrodzenia z tego tytułu. Pomiędzy obiema tymi czynnościami istnieje ścisłe powiązanie i związek przyczynowy. Na gruncie prawa cywilnego przeniesienie własności tytułem wynagrodzenia za umorzone akcje nie jest odrębną czynnością prawną, lecz stanowi jedynie wykonanie uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy o umorzeniu akcji. Niezasadne jest zatem rozdzielanie tych dwóch operacji dla celów podatkowych. W związku z powyższym, również samo przeniesienie własności nieruchomości nie powinno podlegać VAT. Niezależnie od tego Strona wskazała, że nawet gdyby uznać ją przy dokonywaniu tej transakcji za podatnika, to niezasadne w dalszej kolejności byłoby twierdzenie, że czynność polegająca na przyznaniu wynagrodzenia w formie rzeczowej w zamian za umarzane akcje stanowiłaby odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT, w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., poz. 1054 ze zm., dalej powoływana jako "u.p.t.u.").

1.3. Minister Finansów w wydanej wobec Spółki interpretacji indywidualnej stwierdził, że przekazanie składników majątkowych w zamian za umorzenie akcji stanowić będzie dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 u.p.t.u., podlegającą - zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, którą to czynność Spółka winna udokumentować poprzez wystawienie faktury. Motywując swoje stanowisko w powyższym zakresie organ wskazał, że pomiędzy stronami opisanej transakcji zaistnieje więź o charakterze zobowiązaniowym, bowiem wnioskodawca zobowiąże się przenieść na rzecz udziałowca (nazwanego tak błędnie, w rzeczywistości chodzi o akcjonariusza) własność nieruchomości wraz ze znajdującymi się na niej budynkami i ruchomościami stanowiącymi ich wyposażenie, a akcje podlegające umorzeniu będą wynagrodzeniem za tę czynność, co oznacza, że dojdzie do dostawy towaru za wynagrodzeniem, które chociaż nie będzie w formie pieniężnej, to jednak będzie miało konkretną wartość wyrażalną w pieniądzu.

2. Skarga do Sądu I instancji.

2.1. W skardze do WSA w Łodzi Spółka wniosła o uchylenie kwestionowanej interpretacji indywidualnej w całości oraz o zasądzenie na rzecz Spółki zwrotu kosztów postępowania sądowego. Skarżąca zarzuciła przy tym organowi podatkowemu naruszenie:

1. przepisów prawa materialnego, a mianowicie art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 15 ust. 1 oraz art. 106b ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., poprzez błędną wykładnię ww. przepisów prowadzącą do uznania, iż w stanie faktycznym opisanym w zaskarżonej interpretacji Spółka posiada status podatnika podatku VAT i w konsekwencji jest zobowiązana do wystawienia faktury VAT;

2. przepisów postępowania w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, a mianowicie art. 121 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej powoływana jako "O.p."), poprzez niewłaściwe zastosowanie, przejawiające się w pominięciu aktualnego i powołanego przez Skarżącą we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej orzecznictwa sądów administracyjnych, co pozostaje w jawnej opozycji do zasady zaufania do organów podatkowych.

2.2. Minister Finansów w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w wydanej wobec Strony interpretacji indywidualnej.

3. Uzasadnienie rozstrzygnięcia Sądu I instancji.

3.1. WSA w Łodzi stwierdził, że skarga jest zasadna.

3.2. Sąd I instancji uznał, że Minister Finansów dokonał nieprawidłowej interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

3.3. Sąd zwrócił uwagę, że w niniejszej sprawie nie jest sporne pomiędzy stronami, że odpłatność czynności (dostawy towarów lub świadczenia usług) oznacza wykonanie tej czynności za wynagrodzeniem, a zatem konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług ciążący na jednej stronie tego stosunku oraz obowiązek drugiej strony stosunku prawnego polegający na przekazaniu kontrahentowi wynagrodzenia, czyli na odpłatności. Wynagrodzenie musi być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu, choć nie musi mieć formy zapłaty pieniężnej. Czynność mająca charakter odpłatnej dostawy towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy jest wykonywana przez podmiot o statusie podatnika tego podatku działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

3.4. Sąd przyjął, że przedmiotem oceny w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być całe opisane we wniosku zdarzenie, mające charakter złożony i składające się z czynności w postaci umorzenia akcji Spółki oraz przekazania akcjonariuszowi wynagrodzenia w formie rzeczowej w zamian za umarzane akcje. Te dwa zdarzenia – umorzenie akcji i przekazanie wynagrodzenia – są ściśle powiązane i wzajemnie zależne.

3.5. Mając powyższe na uwadze Sąd I instancji za nieprawidłowe uznał stanowisko organu wyrażone w interpretacji indywidualnej, jakoby Spółka przekazując akcjonariuszowi wynagrodzenie w formie rzeczowej w zamian za umorzenie akcji, dokonywała dostawy towarów, którymi są właśnie te składniki rzeczowe. Za wadliwe Sąd uznał również twierdzenie o odpłatności tej czynności oraz o działaniu przez Spółkę w ramach tej czynności w charakterze podatnika, w zakresie jej działalności gospodarczej.

3.6. Sąd przyjął, że przedmiotowa czynność nie jest transakcją gospodarczą podejmowaną przez Spółkę działającą w charakterze handlowca. Sąd wskazał, że przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm., dalej powoływana jako "K.s.h.") przewidują w art. 359 i

art. 360 możliwość reorganizacji spółki akcyjnej z różnych przyczyn. Reorganizacja taka jest związana z umorzeniem części akcji i obniżeniem kapitału zakładowego. Umorzenie akcji, które może być dobrowolne, przymusowe lub automatyczne, czyli w razie ziszczenia się określonego zdarzenia, w zasadzie związane jest z koniecznością przekazania wynagrodzenia akcjonariuszowi akcji umorzonych. Jedynie umorzenie dobrowolne, czyli za zgodą akcjonariusza, może być bez wynagrodzenia, ale taki sposób umorzenia nie dotyczy rozpatrywanej sprawy. A zatem składniki majątkowe przekazywane przez Spółkę akcjonariuszowi są wynagrodzeniem za utratę przez niego akcji, które zostają umorzone. Oznacza to, że źródłem złożonego zdarzenia, jakim jest umorzenie akcji i będące tego następstwem wynagrodzenie akcjonariusza, są przepisy K.s.h. i statutu danej spółki akcyjnej, a podstawą zaistnienia takiego zdarzenia jest decyzja jej walnego zgromadzenia (zgoda akcjonariusza - w razie umorzenia dobrowolnego) lub też zaistnienie określonego zdarzenia przewidzianego przez statut.

3.7. Sąd stwierdził, że nie ulega wątpliwości, że umorzenie akcji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż przepisy tej ustawy tego nie przewidują. Sąd podkreślił przy tym, że wobec tego, iż opisane przez Stronę zdarzenie należy rozpatrywać jako całość, to nie można brać pod uwagę - jako zdarzenia podlegającego opodatkowaniu - tylko przekazania przez Spółkę wynagrodzenia na rzecz akcjonariusza w zamian za umarzane akcje, bo nie jest to odrębne zdarzenie gospodarcze.

3.8. Ostatecznie Sąd przyjął, że podejmując działania opisane we wniosku o wydanie interpretacji Spółka nie będzie działała jako handlowiec, a sporne zdarzenie nie będzie stanowiło czynności podejmowanych w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Będzie natomiast czynnością o charakterze organizacyjno – ustrojowym, wewnętrznym. Tym samym Sąd przyjął, że opisane we wniosku zdarzenie nie będzie odpłatną dostawą towaru w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 1 u.p.t.u.

4. Skarga kasacyjna.

4.1. Minister Finansów zaskarżył powyższy wyrok w całości, zarzucając Sądowi I instancji naruszenie art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 15 ust. 1 oraz art. 106b

ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. przez ich błędną interpretację i w konsekwencji niewłaściwą ocenę zastosowania w okolicznościach wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji, polegające na nieuzasadnionym przyjęciu, że w zakresie zdarzenia opisanego we wniosku Spółka nie będzie działała jako podatnik podatku od towarów i usług, a zdarzenie to analizowane w całokształcie nie będzie odpłatną dostawą towaru w rozumieniu art. 5 ust. 1 i art. 7 ust. 1 u.p.t.u.

W związku z powyższym Minister Finansów wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i rozpoznanie skargi, ewentualnie o uchylenie tego wyroku w całości i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Ponadto wniesiono o zasądzenie na rzecz organu zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

4.2. Spółka w odpowiedzi na skargę kasacyjną wniosła o oddalenie tej skargi oraz o zasądzenie na rzecz Spółki zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego według norm przepisanych.

4.3. Na rozprawie dnia 22 marca 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny postanowił na podstawie art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (wersja skonsolidowana 2012 - Dz. Urz. U.E. z 26 października 2012 r. Nr C 326 s. 1 i nast.) skierować do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) następujące pytanie prejudycjalne: "Czy przekazanie przez spółkę akcyjną nieruchomości akcjonariuszowi z tytułu umorzenia jego akcji stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. z 2006 r. Nr L 347, s. 1)?". Jednocześnie Sąd ten na podstawie art. 124 § 1 pkt 5 P.p.s.a. zawiesił postępowanie w sprawie do czasu rozstrzygnięcia ww. pytania prejudycjalnego.

4.4. TSUE dnia 13 czerwca 2018 r. rozstrzygając w zakresie opisanego pytania prejudycjalnego wydał wyrok w sprawie C-421/17 (ECLI:EU:C:2018:432), wobec czego Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 5 lipca 2018 r. w oparciu o art. 128 § 1 pkt 4 P.p.s.a. podjął zawieszone postępowanie kasacyjne.

5. Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga kasacyjna zasługuje na uwzględnienie.

5.1. Zasadność sformułowanego w skardze kasacyjnej zarzutu wynika z wyroku TSUE z dnia 13 czerwca 2018 r. w sprawie C-421/17 (ECLI:EU:C:2018:432), w którym Trybunał - ustosunkowując się do pytania prejudycjalnego zadanego w niniejszej sprawie - orzekł, że artykuł 2 ust. 1 lit. a) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że przekazanie przez spółkę akcyjną na rzecz jednego z jej akcjonariuszy własności nieruchomości, dokonane, jak w sprawie rozpatrywanej w postępowaniu głównym, tytułem wynagrodzenia za nabycie przez ową spółkę akcyjną, w ramach mechanizmu umorzenia akcji przewidzianego w przepisach krajowych, akcji posiadanych przez owego akcjonariusza w jej kapitale zakładowym, stanowi odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, o ile owa nieruchomość jest związana z działalnością gospodarczą owej spółki akcyjnej.

5.2. Trybunał stwierdził, że co się tyczy transakcji tego rodzaju, jak w postępowaniu głównym, jest po pierwsze bezsporne, że transakcja planowana pomiędzy Skarżącą a jej akcjonariuszem doprowadzi do przekazania prawa własności nieruchomości, o których mowa, oraz po drugie, że Skarżąca jest podatnikiem.

Ponadto Trybunał podniósł, że w niniejszej sprawie pomiędzy dostawcą nieruchomości a jej odbiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego Skarżąca przekazuje własność nieruchomości swojemu akcjonariuszowi w zamian za posiadane przez niego akcje. W związku z tym, jako że obydwie strony przekazują sobie wzajemnie prawa własności, dokonują one transakcji zarówno w charakterze dostawcy, jak i w charakterze nabywcy.

W konsekwencji chodzi o stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, z których jedno stanowi równowartość drugiego w rozumieniu orzecznictwa Trybunału.

5.3. Trybunał podkreślił też, że wprawdzie w ramach procedury przed organami podatkowymi Skarżąca podniosła, że obydwie rozpatrywane transakcje stanowią jedną transakcję złożoną, w skład której wchodzi umorzenie akcji oraz zapłata wynagrodzenia z tego tytułu, polegająca na dostawie towarów, to jednak zdaniem Trybunału - mając na uwadze wzajemny charakter świadczeń między obydwiema spółkami i podwójny charakter każdej ze stron w ramach ich stosunku prawnego, z jednej strony jako dostawcy i z drugiej strony jako odbiorcy - należy rozróżnić te dwie transakcje.

5.4. Odnośnie transakcji dostawy nieruchomości rozpatrywanych w postępowaniu głównym, gdyby okazało się, że owe nieruchomości, których własność miałaby zostać przekazana przez Skarżącą w zamian za planowane "umorzenie", są nieruchomościami pozostającymi w zakresie "działalności gospodarczej" owej Spółki w szerokim rozumieniu, jakie zostało przyjęte w orzecznictwie TSUE, co podlega weryfikacji przez sąd odsyłający, wówczas należałoby stwierdzić, że tego rodzaju transakcja podlega opodatkowaniu VAT. W tym względzie, sama okoliczność, że przyczyną przekazania własności jest zapłata za omawiane akcje, i że owa transakcja mieści się w kontekście restrukturyzacji skarżącej Spółki nie może prowadzić do wniosku, że tego rodzaju dostawa nieruchomości jest wyłączona z zakresu stosowania art. 2 ust. 1 lit. a) dyrektywy VAT.

Powyższe stwierdzenie pozostaje jednak bez uszczerbku dla ustanowionego w art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy VAT zwolnienia z VAT obejmującego dostawy budynków, inne niż dostawy, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. a) tej dyrektywy, który dotyczy dostaw budynku lub części budynku oraz związanego z nimi gruntu, przed pierwszym zasiedleniem. Należy bowiem w szczególności przypomnieć, że na podstawie owych przepisów rozpatrywanych łącznie Trybunał dokonał rozróżnienia między nowym a starym budynkiem, przy czym sprzedaż starego budynku nie podlega co do zasady opodatkowaniu VAT (zob. w szczególności wyroki: z dnia 12 lipca 2012 r., [...], C-326/11, EU:C:2012:461, pkt 21; a także z dnia 16 listopada 2017 r., [...], C-326/11, EU:C:2017:869, pkt 30). W związku z tym, że pytanie prejudycjalne nie dotyczy owych przepisów, a Trybunał nie dysponuje żadnymi informacjami w tym względzie, do sądu odsyłającego będzie należało w danym przypadku określenie przepisów podlegających zastosowaniu w tym zakresie do nieruchomości będących przedmiotem dostawy rozpatrywanej w postępowaniu głównym.

5.5. Odnośnie natomiast transakcji umorzenia akcji, TSUE stwierdził, że z utrwalonego orzecznictwa Trybunału wynika, że samo nabycie, czy posiadanie akcji, nie może być traktowane jako "działalność gospodarcza" w rozumieniu dyrektywy VAT. Samo dzierżenie tytułów uczestnictwa innych przedsiębiorstw nie stanowi wykorzystywania dóbr w sposób ciągły do celów zarobkowych, ponieważ ewentualna dywidenda będąca pożytkiem z tego uczestnictwa wynika z samej własności dóbr, a nie jest świadczeniem wzajemnym z tytułu jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumieniu tejże dyrektywy (wyrok z dnia 26 maja 2005 r., [...], C-465/03, EU:C:2005:320, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo). Skoro zatem nabycie tytułów uczestnictwa w innych przedsiębiorstwach nie stanowi samo w sobie działalności gospodarczej w rozumieniu tejże dyrektywy, nie są nią tym samym transakcje polegające na zbyciu tego rodzaju tytułów (wyrok z dnia 20 czerwca

1996 r., [...], C-155/94, EU:C:1996:243, pkt 33).

5.6. W konsekwencji powyższych rozważań Trybunał sformułował tezę przytoczoną na wstępie, że przekazanie przez spółkę akcyjną na rzecz jednego z jej akcjonariuszy własności nieruchomości, dokonane tytułem wynagrodzenia za nabycie przez ową spółkę akcyjną, akcji posiadanych przez owego akcjonariusza w jej kapitale zakładowym stanowi odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu VAT, o ile owa nieruchomość jest związana z działalnością gospodarczą owej spółki akcyjnej.

5.7. Z wniosku o interpretację wynika, że:

"Formą wynagrodzenia przysługującego spółce z o.o. z tytułu umorzenia akcji Wnioskodawcy będzie przeniesienie własności nieruchomości wraz ze znajdującymi się na tych nieruchomościach budynkami oraz ruchomościami stanowiącymi ich wyposażenie (zapłata nastąpi w formie rzeczowej). Wartość ww. składników majątkowych odpowiadać będzie wartości przypadających na umarzane akcje aktywów netto, wykazanych w sprawozdaniu finansowym za ostatni rok obrotowy, pomniejszonych o kwotę przeznaczoną do podziału między akcjonariuszy.".

Wskazuje to, że przedmiotowa nieruchomość - jako wykazywana w aktywach netto w sprawozdaniu finansowym Spółki - jest związana z jej ogólnie rozumianą działalnością gospodarczą, co oznacza, że teza orzeczenia TSUE ma zastosowania w niniejszym przypadku.

5.8. W konsekwencji, za trafny uznać należy sformułowany w skardze kasacyjnej zarzut naruszenia art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1, art. 15 ust. 1 oraz

art. 106b ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. przez ich błędną interpretację i w konsekwencji niewłaściwą ocenę zastosowania w okolicznościach wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji, polegające na nieuzasadnionym przyjęciu, że w zakresie zdarzenia opisanego we wniosku Spółka nie będzie działała jako podatnik podatku od towarów i usług, a zdarzenie to analizowane w całokształcie nie będzie odpłatną dostawą towaru w rozumieniu art. 5 ust. 1 i art. 7 ust. 1 u.p.t.u.

Podnieść przy tym jednak należy, że - jak stwierdził TSUE - w takim przypadku rozważenia też wymaga możliwość zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. (art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 2006/112/WE). Jak bowiem orzekł Trybunał w wyroku z dnia 16 listopada 2017 r., [...], C-326/11, EU:C:2017:869, pkt 30) - artykuł 13 część B lit. g) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG w związku z art. 4 ust. 3 lit. a) owej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że zwolnienie z podatku od wartości dodanej przewidziane w tym pierwszym przepisie obejmuje transakcję dostawy nieruchomości, na którą składają się grunt i stary budynek w trakcie przebudowy w nowy budynek, taką jak będąca przedmiotem sprawy przed sądem krajowym, jeżeli w momencie tej dostawy stary budynek został poddany jedynie częściowym robotom rozbiórkowym i przynajmniej w części był jeszcze użytkowany jako taki.

5.9. W świetle powyższego, w sytuacji gdy skarga kasacyjna jest trafna z uwagi na zarzut naruszenia prawa materialnego, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 P.p.s.a. uchylił zaskarżony wyrok oraz na podstawie art. 151 tej ustawy skargę oddalił.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 203 pkt 2 i art. 205 § 2 P.p.s.a.