Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędzia WSA Janina Guść po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2016 r. w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi G. G. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 8 października 2015 r., nr [...] w przedmiocie zarzutów dotyczących prowadzenia egzekucji w sprawie rozbiórki obiektu budowlanego uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 19 sierpnia 2015 r., nr [...].

Pismem z dnia 1 czerwca 2015 r. pełnomocnik G. G., adwokat A. T., wniósł do Powiatowego Inspektora Budowlanego zarzuty do tytułu wykonawczego z 21 maja 2015 r., zarzucając nieistnienie obowiązku w okolicznościach złożenia odwołania wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia odwołania oraz brak danych pozwalających jednoznacznie identyfikować osobę zobowiązaną, a także określenie obowiązku z sposób niejednoznaczny.

Na podstawie art. 64 § 1 k.p.a. wezwano pełnomocnika do uzupełnienia wniosku o pisemne pełnomocnictwo, co uczynił on w wyznaczonym terminie.

Postanowieniem z 19 sierpnia 2015 r. PINB oddalił zarzuty.

Rozpoznając sprawę wskutek zażalenia skarżącej Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy.

W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego decyzją z 15 stycznia 2015 r. nakazał G. G. rozbiórkę obiektu budowlanego wraz z tarasem, o konstrukcji drewnianej, nietrwale związanego z gruntem, pełniącego funkcję rekreacji indywidualnej o wymiarach 6,00m x 6,30m + 4,20m x 3,00m, wzniesionego bez wymaganego pozwolenia na budowę w części zachodniej działki nr [...] położonej w miejscowości K., gmina K.

Upomnieniem z 19 marca 2015 r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wezwał G. G. do wykonania obowiązku wynikającego z wyżej wymienionej decyzji z zagrożeniem skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego w administracji (postępowanie egzekucyjne miało zostać wszczęte po upływie 7 dni od daty doręczenia upomnienia, jeżeli zobowiązany nie dostosuje się do wezwania). Wskutek ustalenia, że obowiązek nie został wykonany organ I instancji tytułem wykonawczym nr [...] z 21 maja 2015 r. wszczął postępowanie egzekucyjne.

Tytuł wykonawczy został doręczony skarżącej w dniu 25 maja 2015 r..

Rozpoznając w trybie odwoławczym sprawę przywołał organ przepis art. 33 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jednolity Dz.U. z 2012 r. poz. 1015 ze zm.)

Odnosząc się do zarzutu nieistnienia obowiązku podkreślono, że decyzja organu I instancji z 15 stycznia 2015 r. jest decyzją ostateczną. Wzruszenie treści decyzji może nastąpić tylko w wypadku jej uchylenia lub stwierdzenia nieważności, dokonanych poprzez tryby nadzwyczajne przewidziane w ustawie Kodeks postępowania administracyjnego lub w ramach umorzenia postępowania egzekucyjnego, w przypadku zaistnienia jednej z przesłanek określonych w art. 59 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. W ocenie organu odwoławczego wniosek o przywrócenie terminu do odwołania od przywołanej decyzji, złożony 1 czerwca 2015 r. nie powoduje "nieistnienia dowodu", ponieważ sama decyzja jest ostateczna.

Odnosząc się do zarzutu niespełnienia przez tytuł wykonawczy wymogów określonych w art. 27 cytowanej ustawy organ II instancji zauważył, że przedmiotowy tytuł zawiera wszystkie niezbędne elementy. Z treści tego przepisu nie wynika natomiast, aby organ był zobowiązany do umieszczania (dodatkowo) w tytule wykonawczym numeru PESEL zobowiązanego.

Ponadto w przekonaniu organu odwoławczego z akt sprawy nie wynika, aby w sprawie występowała wątpliwość co do tożsamości osoby zobowiązanej do wykonania prawomocnego nakazu rozbiórki. Okoliczność, że na działce znajdują się inne obiekty nie oznacza, że nie można zidentyfikować obiektu wskazanego w tytule. Został on bowiem opisany poprzez podanie jego charakterystyki tj. właściciela, lokalizacji, opisu materiału i wymiarów, co jest wystarczające do stwierdzenia, którego obiektu dotyczy postępowanie. Inny obiekt znajdujący się na działce, który jest przedmiotem postępowania odwoławczego przed tutejszym organem, należący do współwłaścicielki działki podsiada inne wymiary i znajduje się w innym miejscu działki.

W skardze na powyższe postanowienie pełnomocnik skarżącej wskazał, że postanowienie jest wadliwe, gdyż skarżąca złożyła zarzuty do tytułu wykonawczego i równolegle wniosek o przywrócenie terminu do złożenia odwołania od decyzji. W takiej sytuacji organ nie powinien oddalać zarzutów przed rozpoznaniem wniosku o przywrócenie terminu. Uwzględnienie takiego wniosku prowadzi bowiem do sytuacji, gdy egzekwowany obowiązek byłby nieistniejącym. Podnosząc ponownie wadliwe oznaczenie osoby zobowiązanej wskazano, że nie chodzi o nr PESEL, a o takie określenie podmiotu zobowiązanego, aby było ono jednoznaczne. Zarzut wadliwie określonego obowiązku podniesiono w kontekście istnienia kilku podobnych obiektów na tej samej działce, co nie pozwala na jednoznaczne określenie przedmiotu postępowania.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tj.: Dz.U. z 2014 r., poz. 1647) sądy administracyjne sprawują kontrolę administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Decyzja administracyjna jest zgodna z prawem, jeżeli jest zgodna z powszechnie obowiązującymi przepisami prawa materialnego i przepisami prawa procesowego. Zakres kontroli Sądu wyznacza art. 134 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj.: Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwany dalej P.p.s.a., stanowiący, że sąd orzeka w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W rozpoznawanej skarga zasługuje na uwzględnienie.

Kontrolując przedmiotowe postępowanie Sąd z urzędu dostrzegł, że wniosek sporządzony przez pełnomocnika skarżącej w dniu 1 czerwca 2015 r. nie został podpisany przez pełnomocnika, ani przez stronę. Organ nie dostrzegł tej wadliwości pomimo, że wzywał pełnomocnika do przedstawienia pełnomocnictwa.

Zgodnie z art. 64 § 2 k.p.a. jeżeli podanie nie czyni zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Przepis art. 63 § 3 k.p.a. stanowi, że podanie wniesione na piśmie powinno być podpisane przez wnoszącego.

Organ pozostawia odwołanie bez rozpoznania, gdy wnoszący je, mimo prawidłowego wezwania organu do usunięcia braków, nie usunie tych braków w terminie. Zatem organ I instancji zobowiązany był wezwać pełnomocnika skarżącej do podpisania wniosku.

Od spełnienia minimum wymagań formalnych uzależnione jest uznanie skuteczności prawnej czynności prawnej. Niespełnienie wymagań oznaczenia osoby, od której pochodzi podanie, wskazanie jej adresu, określenie żądania, brak podpisu, uniemożliwia ustalenie zasadniczych elementów dla prowadzenia postępowania w sprawie. Bez wskazania osoby, od której podanie pochodzi, jej adresu i podpisu, nie jest możliwa indywidualizacja osoby, która żądanie złożyła, podpis warunkuje bowiem, że żądanie pochodzi od osoby określonej jako wnoszącej podanie. Brak podpisu strony, przy równoczesnym braku podpisu osoby przez nią umocowanej, gdy nie zostanie usunięty, uniemożliwia wywołanie skutku prawnego wniesionego poddania. Pismo nie zawierające podpisu w istocie nie wszczyna postępowania administracyjnego. Obowiązkiem organu w takiej sytuacji było wezwanie w trybie art. 64 § 2 k.p.a. osoby wskazanej w nagłówku do uzupełnienia braków formalnych podania poprzez jego podpisanie.

Okoliczności powyżej omówione uzasadniają uchylenie zaskarżonego postanowienia i postanowienia go poprzedzającego na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a., zgodnie z którym Sąd uwzględniając skargę na decyzję lub postanowienie uchyla decyzję lub postanowienie w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło mieć ono istotny wpływ na wynik sprawy. W toku ponownego rozpoznania sprawy organ I instancji wezwie pełnomocnika strony skarżącej do podpisania wniosku i ponownie rozpozna wniesione zarzuty.

Odnoszenie się do zawartych w skardze zarzutów dotyczących postępowania egzekucyjnego stało się bezprzedmiotowe w okoliczności uchylenia obu wydanych rozstrzygnięć z uwagi na naruszenie prawa procesowego.

Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd na podstawie art. art. 145 § 1 pkt 1 lit c P.p.s.a w związku z art. 63 § 3 i art. 64 § 2 k.p.a. orzekł jak w sentencji.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 P.p.s.a. zasądzając od organu na rzecz skarżącej koszt uiszczonego wpisu sądowego. Wniosek o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego nie został złożony.