Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla, Sędziowie Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak, Sędzia WSA Elżbieta Kowalik-Grzanka (spr.), Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Kinga Czernis, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 3 września 2014 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku stałego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta [...] z dnia 4 lipca 2014 r. nr [...].

Wnioskiem z dnia 12 czerwca 2014 r. skierowanym do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w P. J. S. – R. zwróciła się o przyznanie zasiłku stałego. Do wniosku ww. dołączyła orzeczenie o niepełnosprawności, umowę sprzedaży lokalu mieszkalnego nr 5 położonego w G. przy ul. [...] (mocą której wnioskodawczyni sprzedała swój lokal mieszkalny) oraz umowę ustanowienia odrębnej własności i sprzedaży lokalu nr 4 położonego w P. przy ul. [...] (mocą której wnioskodawczyni nabyła nowy lokal mieszkalny).

Decyzją z dnia 4 lipca 2014 r. nr [...] działający z upoważnienia Burmistrza Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w P. odmówił J. S. – R. przyznania pomocy społecznej w formie zasiłku stałego.

W podstawie prawnej wydanej decyzji organ pierwszej instancji przywołał art. 104 z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm.) w zw. z art. 2 ust. 1, art. 3 ust. 4, art. 8 ust. 1oraz ust. 3 – 13, art. 17 ust. 1 pkt 19 i 20, art. 37 ust. 1 pkt 1, art. 41 pkt 1 oraz art. 106 ust. 4 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 182 ze zm.) w zw. z § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 2012 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U. z 2012 r., poz. 823).

Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie organ pierwszej instancji wskazał, że w świetle art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej zasiłek stały przysługuje pełnoletniej osobie samotnie gospodarującej, niezdolnej do pracy z powodu wieku lub całkowicie niezdolnej do pracy, jeżeli jej dochód jest niższy od kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej. W realiach sprawy, w oparciu o przeprowadzony wywiad środowiskowy oraz przedłożoną dokumentację (w tym przedłożone akty notarialne) ustalono, że miesięczny dochód strony wynosi 20.833,33 zł netto.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 11 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej w przypadku uzyskania w ciągu 12 miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia wniosku lub w okresie pobierania świadczenia z pomocy społecznej dochodu jednorazowego przekraczającego pięciokrotnie kwoty kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej (a zatem 2.710 zł), w przypadku osoby samotnie gospodarującej kwotę tego dochodu rozlicza się w równych częściach na 12 kolejnych miesięcy, poczynając od miesiąca, w którym dochód został wypłacony.

Ww. kwotę dochodu ustalono dzieląc kwotę 250.000 zł (uzyskaną w wyniku sprzedaży lokalu mieszkalnego wykupionego od Gminy Miasta [...] z 90 % bonifikatą i następnie sprzedanego w dniu 22 kwietnia 2014 r.) przez 12. Z kolei kryterium dochodowe uprawniające do uzyskania wnioskowanego świadczenia wynosi 542 zł (zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 2012 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej).

W reasumpcji organ pierwszej instancji uznał, że faktyczny dochód wnioskodawczyni przekracza kryterium dochodowe określone w § 1 pkt 1 ww. rozporządzenia, co oznacza, że stronie nie może być przyznany zasiłek stały.

W odwołaniu od ww. decyzji J. S. – R. wskazała, że środki uzyskane ze sprzedaży mieszkania wydatkowała w 100 % na zakup obecnego mieszkania w P. z uwagi na obawę zwrotu udzielonej przez urząd miasta bonifikaty. Trudno tym samym uznać, że wnioskodawczyni uzyskała jakikolwiek dochód.

Decyzją z dnia 3 września 2014 r. sygn. akt [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy zakwestionowane rozstrzygnięcie Burmistrza Miasta [...].

W podstawie prawnej wydanej decyzji organ odwoławczy przywołał art. 138 § 1 pkt1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego oraz art. 6 pkt 1 i pkt 10, art. 8 ust. 1 pkt 1, ust. 3, ust. 4 i ust. 11 pkt 11, art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy o pomocy społecznej oraz § 1 pkt 1 lit. a) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 lipca 2012 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej.

Uzasadniając wydane rozstrzygnięcie organ odwoławczy wskazał, że z uwagi na treść art. 8 ust. 3 i ust. 4 ustawy o pomocy społecznej brak jest podstaw do nieuwzględnienia dochodu uzyskanego z tytułu sprzedaży lokalu mieszkalnego. Ustawodawca nie przewidział bowiem aby kwoty uzyskane z tego tytułu odliczać od dochodu. Ponadto w art. 8 ust. 11 pkt 1 ww. ustawy uregulowano kwestię uzyskania jednorazowego dochodu przekraczającego pięciokrotność kryterium dochodowego dla osoby samotnie gospodarującej.

W związku z powyższymi regulacjami zasadnym jest twierdzenie, że strona odwołująca się w miesiącu kwietniu 2014 r. uzyskała dochód w wysokości 250.000 zł. Kwota ta przekracza w sposób oczywisty pięciokrotność kwoty kryterium dochodowego dla osoby samotnie gospodarującej wynoszącego 2.710 zł. Z uwagi zaś na to, że wniosek o przyznanie pomocy społecznej został złożony do organu pierwszej instancji w czerwcu 2014 r. uzyskany przez stronę dochód winien być podzielony na 12 poczynając od kwietnia 2014 r. Finalnie zatem dochód odwołującej w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku o zasiłek stały (to jest w maju) wyniósł 20.833,33 zł. Skoro ta kwota przekracza określone w ustawie kryterium dochodowe zasadnie organ pierwszej instancji orzekł o odmowie przyznania wnioskowanego świadczenia.

W skardze na ww. decyzję organu odwoławczego skierowanej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku J. S. – R. powtórzyła argumentację podniesioną w odwołaniu od decyzji organu pierwszej instancji podnosząc ponownie, że kwota uzyskana ze sprzedaży lokalu w G. została w całości wydatkowana na zakup lokalu w P.. Trudno tym samym uznać, że skarżąca osiągnęła dochód. W istocie bowiem skarżąca zastosowała się do regulacji zawartej w art. 68 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o jej oddalenie nie znajdując podstaw do zmiany swojego wcześniejszego stanowiska.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył co następuje:

Stosownie do art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sąd administracyjny sprawuje, w zakresie swej właściwości, kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej. Zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. zwanej dalej "p.p.s.a."), sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skarga zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać trzeba, że w niniejszej sprawie organy orzekały na podstawie ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 182 ze zm.), dalej "u.p.s.".

Stosownie do jej unormowań, pomocy społecznej udziela się osobom i rodzinom w szczególności z powodu: niepełnosprawności lub długotrwałej, ciężkiej choroby, pomoc społeczna wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka, jej zadaniem jest pomoc w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych, których dane osoby nie są w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

Zasiłek stały w myśl art. 37 ust. 1 pkt 1 tej ustawy przysługuje pełnoletniej osobie samotnie gospodarującej, niezdolnej do pracy z powodu wieku lub całkowicie niezdolnej do pracy, jeżeli jej dochód jest niższy od kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej.

Zgodnie z treścią definicji zawartej w art. 6 pkt 1 i pkt 10 u.p.s. użyte w ustawie określenia oznaczają:

- całkowita niezdolność do pracy - całkowitą niezdolność do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych albo zaliczenie do I lub II grupy inwalidów lub legitymowanie się znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności w rozumieniu przepisów o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych;

- osoba samotnie gospodarująca - osobę prowadzącą jednoosobowe gospodarstwo domowe;

Warunkiem niezbędnym do uzyskania pomocy jest ustalenie, że uzyskiwany dochód wnioskodawcy jest dochodem niższym od kryterium dochodowego dla osoby samotnie gospodarującej (art. 8 ust.1 pkt 1).

Stosownie do art. 8 ust.3 ustawy za dochód uważa się sumę miesięcznych przychodów z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku lub w przypadku utraty dochodu z miesiąca, w którym wniosek został złożony, bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pomniejszoną o:

1) miesięczne obciążenie podatkiem dochodowym od osób fizycznych;

2) składki na ubezpieczenie zdrowotne określone w przepisach o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych oraz ubezpieczenia społeczne określone w odrębnych przepisach;

3) kwotę alimentów świadczonych na rzecz innych osób.

W myśl ust.3 tego przepisu do dochodu ustalonego zgodnie z ust. 3 nie wlicza się:

1) jednorazowego pieniężnego świadczenia socjalnego;

2) zasiłku celowego;

3) pomocy materialnej mającej charakter socjalny albo motywacyjny, przyznawanej na podstawie przepisów o systemie oświaty;

4) wartości świadczenia w naturze;

5) świadczenia przysługującego osobie bezrobotnej na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy z tytułu wykonywania prac społecznie użytecznych;

6) dochodu z powierzchni użytków rolnych poniżej 1 ha przeliczeniowego.

Z kolei przepis art. 8 ust.11 pkt 1 powołanej ustawy stanowi, że w przypadku uzyskania w ciągu 12 miesięcy poprzedzających miesiąc złożenia wniosku lub w okresie pobierania świadczenia z pomocy społecznej dochodu jednorazowego przekraczającego pięciokrotnie kwotę: kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej, w przypadku osoby samotnie gospodarującej,

- kwotę tego dochodu rozlicza się w równych częściach na 12 kolejnych miesięcy, poczynając od miesiąca, w którym dochód został wypłacony.

W omawianej sprawie, organy uznały, że uzyskana przez skarżącą kwota za sprzedaż lokalu położonego w G. przy ul. [...] stanowi dochód w rozumieniu przepisów ustawy o pomocy społecznej, który należy rozliczyć w oparciu o wyżej wskazany przepis. Przy czym żadnego znaczenia, zdaniem organów, dla określenia dochodu uzyskanego przez skarżącą nie ma fakt nabycia przez nią innego lokalu mieszkalnego w cenie odpowiadającej cenie lokalu zbytego.

Z takim stanowiskiem organów nie sposób się zgodzić.

Podkreślić należy, że przepis art. 8 ust.11 ustawy o pomocy społecznej na zasadach w nim wskazanych umożliwia rozliczenie "dochodu jednorazowego". Oznacza to, że jednorazowo uzyskana przez skarżącą kwota musiałaby stanowić dochód. Tymczasem w myśl obowiązującego prawa, kwoty tej za dochód poczytać nie sposób. Ustawa z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U z 2012r., poz. 361 ze zm.) stanowi w art. 10 ust.1 pkt 8 lit.a), że źródłami przychodów są: [...]

- odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2: nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany;

Z kolei zgodnie z art. 21 ust.1 tej ustawy wolne od podatku dochodowego są: dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych;

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania (ust.6c).

Za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn (ust.6d).

Podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d,[...], dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Reasumując stwierdzić trzeba, że skoro skarżąca sumę uzyskaną ze sprzedaży lokalu w którym dotychczas zamieszkiwała przeznaczyła w całości na lokal w którym zamieszkała, to uzyskana jednorazowo kwota 250 000 złotych nie stanowi dochodu o którym mowa w art. 8 ust. 11 ustawy o pomocy społecznej. Konsekwencją powyższego jest ustalenie, że nie ma podstaw do jej zaliczania na poczet dochodu określonego przepisem art. 8 ust.3 ustawy o pomocy społecznej.

Zdaniem Sądu w tym składzie, zgodnie z wykładnią systemową zewnętrzną a więc wykraczającą poza ustawę o pomocy społecznej, należy dla potrzeb ust.11 art.8 przyjąć definicję dochodu, wynikającą z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zwrócić nadto uwagę należy, że samo pojęcie dochodu jak i jego składniki wymieniane w art. 8 u.p.s. świadczą o tym, że winien on mieć charakter przysparzający.

W tym miejscu można powołać się na poglądy wyrażone w uzasadnieniu do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 28 lutego 2011 r. w sprawie IV SA/Wr 18/11, w którym sąd ten wyjaśniał, między innymi, że: /.../

"‘Analiza ww. stanu norm prawa wskazuje, że art. 8 ust. 3 podaje definicję dochodu jako sumę miesięcznych przychodów z miesiąca poprzedzającego złożenie wniosku lub w przypadku utraty dochodu z miesiąca, w którym wniosek został złożony, bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pomniejszoną o: miesięczne obciążenie podatkiem dochodowym od osób fizycznych; składki na ubezpieczenie zdrowotne określone w przepisach o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia oraz ubezpieczenia społeczne określone w odrębnych przepisach; kwotę alimentów świadczonych na rzecz innych osób), natomiast art. 8 ust. 4 określa, jakich świadczeń nie wlicza się do dochodu ustalonego zgodnie z ust. 3 (jednorazowego pieniężnego świadczenia socjalnego, zasiłku celowego, pomocy materialnej mającej charakter socjalny albo motywacyjny, przyznawanej na podstawie przepisów o systemie oświaty, wartości świadczenia w naturze, a także świadczenia przysługującego osobie bezrobotnej na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy z tytułu wykonywania prac społecznie użytecznych)".

Sądowi orzekającemu w niniejszej sprawie znana jest linia orzecznicza sądów administracyjnych, zgodnie z którą pod pojęciem dochodu rozumieć należy wszelkie dochody bez względu na tytuł i źródło ich uzyskania, z wyłączeniem odliczeń i pomniejszeń enumeratywnie w przepisach wymienionych (art. 8 ust. 3 i 4 u.p.s.) oraz, że wskazane w ustawie wyjątki nie przewidują wyłączeń jakiejkolwiek grupy przychodów z tego tylko tytułu, że nie podlegają one opodatkowaniu (por. np.: wyrok NSA z dnia 9 czerwca 2010 r. sygn. I OSK 322/10, lex 595343, wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 lipca 2008 r. sygn. I SA/Wa 158/08, lex 509612, wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 26 stycznia 2010 r. sygn. II SA/Bd 1049/09, lex 559698, wyrok NSA z dnia 18 marca 2009 r. sygn. I OSK 1461/08, lex nr 580351, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 23 stycznia 2008 r. sygn. II SA/Gd 763/07, lex 501347). Jednak przeciwko tej linii orzecznictwa przemawia zarówno wykładnia językowa, systemowa, jak i funkcjonalna (celowościowa).

Przepis art. 8 u.p.s. reguluje definicję dochodu w sposób:

1) ogólny i generalny (wszelki przychód pomniejszony o miesięczne obciążenia podatkiem dochodowym),

2) szczególny (dochodem nie są konkretne wskazane świadczenia pomocowe z art. 8 ust. 4 bez względu na ich odniesienia prawnopodatkowe).

Ocena sytuacji skarżącej mieści się w regulacji pkt 1. Aby uzyskane świadczenie było uważane za dochód w rozumieniu art. 8 ust. 3, musi spełniać łącznie m.in. następujące warunki:

1) przychód winien mieć miejsce w miesiącu poprzedzającym złożenie wniosku - z modyfikacją zawartą w art. 8 ust. 11 u.p.s.),

2) musi on podlegać obciążeniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wskazana interpretacja uwzględnia jedną z zasad interpretacji językowej, w myśl której niedopuszczalne jest takie ustalenie znaczenia normy, przy którym pewne jej zwroty traktowane są jako zbędne. Zdaniem składu orzekającego, powoływane w tej mierze orzeczenia sądowe abstrahują od tej zasady, nie uwzględniając w wykładni definicji dochodu zawartej w ustawie o pomocy społecznej, wszystkich składających się nań zwrotów normatywnych. W ocenie Sądu, definicja ta podkreśla przysparzający charakter świadczenia spełniającego prawne kryteria dochodu. Akcentuje ona zatem intencję ustawodawcy uważającego za "dochód" tylko świadczenia o przysparzającym charakterze.

Ze względu na zastosowaną terminologię ("dochód, "przychód", "podatek dochodowy"), ocena charakteru świadczenia (w sensie jego przysparzającej, dochodowej natury) uzyskanego przez skarżącą, powinna być dokonana ze względu na zasady systemu, do którego wskazane wyżej pojęcia należą.

Skoro otrzymana przez skarżącą kwota korzysta, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ze zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to tym samym nie jest spełniona jedna z przesłanek konstytuujących pojęcie "dochodu" z art. 8 ust. 3 jako "sumę miesięcznych przychodów" pomniejszoną "o miesięczne obciążenie podatkiem dochodowym". Skoro ustawodawca używa ww. pojęć nie definiując ich znaczenia, to zgodnie z regułami wykładni systemowej należy ich używać w znaczeniu na gruncie systemu, a konkretnie w tym przypadku, jak wyżej wskazano, na gruncie prawa podatkowego.

Zakup przez beneficjenta pomocy społecznej lokalu na cele mieszkaniowe za środki uzyskane ze sprzedaży dotychczas zajmowanego lokalu bez uzyskania jakiegokolwiek dochodu w związku z tymi czynnościami prawnymi pozostaje bez wpływu na wielkość dochodu, o jakim mowa w art. 8 ust. 3 u.p.s., od którego zależy prawo do świadczeń z pomocy społecznej.

Na marginesie dodatkowo wskazać należy, że uzasadnieniem dla podjęcia przez skarżącą ww. czynności było zmniejszenie kosztów jej utrzymania, na co bezpośredni wpływ mają opłaty związane z eksploatacją lokalu mieszkalnego.

Reasumując stwierdzić należy, że wprawdzie ustawa o pomocy społecznej w art. 8 ust. 4 określa, jakich świadczeń nie wlicza się do dochodu ustalonego zgodnie z ust. 3 tego przepisu i wśród nich brak przypadku, który odpowiadałby stanowi faktycznemu w tej sprawie, to jednak z uwagi na regulacje zawarte w wyżej powołanych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz wykładnię językową, systemową i funkcjonalną powyższych przepisów prawa, w tym także art. 8 ust. 3 u.p.s., w ocenie Sądu, wskazana kwota nie stanowi dochodu.

Skoro zgodnie z art. 6 kodeksu postępowania administracyjnego organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa, to – również w myśl art.7 i 8 kpa – stosowana wykładnia jego przepisów nie może prowadzić do unicestwiania zadań i celów pomocy społecznej.

W tej sytuacji dokonaną przez orzekające w sprawie organy wykładnię art. 8 ust. 1,3 i 4 ustawy o pomocy społecznej uznać należy za nietrafną i naruszającą te przepisy prawa w sposób istotny. Powyższe uchybienie skutkowało koniecznością uchylenia zarówno zaskarżonej decyzji jak i poprzedzającej ją decyzji organu pierwszej instancji.

Rozpoznając ponownie sprawę organy administracji zobowiązane są uwzględnić zaprezentowaną wyżej wykładnię przepisów mających zastosowanie w sprawie.

Z powyższych względów Sąd orzekł na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.