Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący WSA Joanna Zdrzałka Sędziowie WSA Paweł Zaborniak /spr./ WSA Marcin Kamiński Protokolant specjalista Anna Mazurek - Ferenc po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 25 sierpnia 2016 r. sprawy ze skargi M. H. redaktora naczelnego portalu informacyjnego [...] na bezczynność Burmistrza Gminy [...] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej I. zobowiązuje Burmistrza Gminy do rozpoznania wniosku skarżącego M. H. redaktora naczelnego portalu informacyjnego [...] z dnia 7 maja 2016 r. w terminie 14 dni od dnia zwrotu akt sprawy organowi w zakresie kwot i przyczyn udzielenia pomocy publicznej osobom prawnym i fizycznym oraz jednostkom organizacyjnym nie posiadającym osobowości prawnej w roku 2015; II. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od Burmistrza Gminy [....] na rzecz skarżącego M. H. redaktora naczelnego czasopisma [...] kwotę 100 zł /słownie: sto złotych/ tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Przedmiotem skargi M.H. – redaktora naczelnego czasopisma "[...]" jest bezczynność Burmistrza Gminy [....] w przedmiocie udzielenia informacji publicznej.

Z akt administracyjnych sprawy wynika, że wnioskiem z dnia 7 maja 2016 r. M.H. zwrócił się do "Urzędu" Gminy [...] o udostępnienie informacji publicznej obejmującej wykaz osób prawnych i fizycznych oraz jednostek organizacyjnych nie posiadających osobowości prawnej, którym w zakresie podatków lub opłat udzielono ulg, odroczeń, umorzeń lub rozłożono spłatę na raty w kwocie przewyższającej łącznie 500 zł wraz ze wskazaniem wysokości umorzonych kwot i przyczyn umorzenia oraz którym udzielono pomocy publicznej wraz ze wskazaniem kwot oraz przyczyn tychże, w latach 2011, 2013, 2014 i 2015 (art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. f i g ustawy o finansach publicznych (Dz.U. z 2013 r., poz. 885, dalej "u.f.p.")). Wniosek złożono drogą elektroniczną żądając udostępnienia informacji w odpowiedniej zakładce BIP Gminy [...] lub przesłania ich na adres e – mail: [...].

W odpowiedzi na wniosek pismem z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] Burmistrz Gminy [...] wyjaśnił, że żądane informacje umieszczone zostały w Biuletynie Informacji Publicznej Urzędu Gminy [...] pod podanym zakładkami oraz przesłane na podany we wniosku adres mailowy w formie plików pdf.

W dniu 13 czerwca 2016 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie (w dniu 27 maja 2016 r. do Urzędu Gminy [...]) wpłynęła skarga M.H. na bezczynność Burmistrza Gminy [...] w której zawnioskował o zobowiązanie strony przeciwnej do udostępnienia informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z dnia 7 maja 2016 r. oraz zasądzenie kosztów postępowania wg norm przepisanych. Skarżonemu organowi zarzucił naruszenie:

- art. 61 ust. 1 i ust. 2 Konstytucji RP,

- art. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jednolity Dz. U. z 2015 r. poz. 2058, dalej: "u.d.ip.",

- art. 37 ust. 1 u.f.p. poprzez nieudostępnienie informacji publicznej zgodnie z wnioskiem w określonym terminie.

W uzasadnieniu skargi wyjaśnił, że wprawdzie otrzymał żądaną informację w udostępnionych linkach do BIP Gminy [...] oraz w e- mailu, jednak była ona niepełna. Nie otrzymał bowiem informacji za 2015 r. Otrzymany wykaz za 2015 r. nie zawierał ani kwot ani przyczyn przyznania podmiotom pomocy publicznej.

W odpowiedzi na skargę Burmistrz Gminy [...] wniósł o jej oddalenie w całości ewentualnie o umorzenie postępowania i oraz zasądzenie od skarżącego na rzecz organu kosztów postępowania, w tym również kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. Wskazał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem przesłał skarżącemu żądane dane, a zatem wywiązał się z obowiązku udostępnienia informacji publicznej zgodnie z wnioskiem. Ponadto, w ocenie organu, skarga została złożona przedwcześnie, bowiem organ nie wystąpił od organu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, a tym samym nie wyczerpał trybu warunkującego wniesienia skargi oraz nie uiścił stosownego wpisu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:

Skarga została przez WSA uwzględniona, bowiem okazała się zasadna.

Sąd administracyjny sprawuje w zakresie swej właściwości kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej, co wynika z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1660). Zakres tej kontroli wyznacza art. 134 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718; zwana dalej w skrócie p.p.s.a.). Stosownie do tego przepisu Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skarga została rozpoznana w trybie uproszczonym na podstawie art. 119 pkt 4 p.p.s.a. W myśl tej regulacji, sprawa może być rozpoznana w trybie uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, iż na mocy art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2014 r. poz. 782 zwana dalej u.d.i.p.), udostępnianie informacji publicznej na wniosek następuje bez zbędnej zwłoki, nie później jednak niż w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku. W świetle ugruntowanego stanowiska Sądów Administracyjnych pozostawanie w bezczynności przez podmiot obowiązany do udostępnienia informacji publicznej w rozumieniu ustawy, oznacza niepodjęcie przez ten podmiot, w terminie wskazanym w wyżej przytoczonym przepisie stosownych czynności. Do tych czynności należy albo udostępnienie informacji co odbywa się w drodze czynności materialno – technicznej, albo też wydanie decyzji o odmowie jej udzielenia lub decyzji o umorzeniu postępowania (zob. wyrok WSA w Krakowie z dnia 25 października 2012 r., sygn. akt II SAB/Kr 122/12). Na równi z niepodjęciem tego rodzaju czynności orzecznictwo traktuje przedstawienie informacji innej niż ta, której oczekuje wnioskodawca, informacji niepełnej lub też nieadekwatnej do treści wniosku, co może powodować uzasadnione wątpliwości adresata odpowiedzi co do tego, czy organ w ogóle udzielił odpowiedzi na jego wniosek (zob. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 10 stycznia 2013 r., sygn. akt II SAB/Sz 51/12).

Niepodjęcie czynności udostępnienia informacji lub niewydanie decyzji administracyjnej rozpoznającej wniosek w terminie 14 dni od dnia wpływu wniosku uzasadnia ocenę zachowania organu w kategorii bezczynności. Sprawa powinna być załatwiona "od ręki", co wynika z istoty dostępu do informacji publicznej. Dlatego też w u.d.i.p. terminy udostępnienia informacji oraz rozpoznawania sporów związanych z decyzjami wydanymi w tego rodzaju sprawach są krótsze od terminów określonych w k.p.a oraz w p.p.s.a. (tak NSA w wyroku z dnia 5 stycznia 2016 r. sygn. I OSK 1536/16, CBOSA). Bezczynność organu, czyli niekorzystanie z kompetencji, którą ze względu na zaistnienie wymaganych przez prawo okoliczności organ jest obowiązany wykorzystać, stanowi specyficzny przejaw nielegalności zachowań administracji publicznej (por. M. Miłosz, Bezczynność organu administracji publicznej w postępowaniu administracyjnym, Warszawa 2012 r., s. 92 i nast.). Stwierdzenie stanu bezczynności zobowiązuje sąd administracyjny do zastosowania art. 149 § 1 p.p.s.a. Dodać do tego wypada, że podmiot zobowiązany do udzielenia informacji publicznej ma odpowiedzieć na wniosek tak szybko jak to jest możliwe.

Sąd na podstawie przesłanych akt administracyjnych ustalił, że Burmistrz Gminy [...] nie rozpoznał w sposób pełny wniosku strony skarżącej o udzielenie informacji publicznej. Do takiej informacji należy niewątpliwie informacja na temat kwot oraz przyczyn udzielenia przez gminę pomocy publicznej, o czym świadczy treść art. 1 w zw. z art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. g u.d.i.p. Według art. 6 ust. 1 pkt 5 lit. g u.d.i.p. informacją publiczną jest informacja o majątku publicznym, w tym o pomocy publicznej. O obowiązku organów wykonawczych samorządu terytorialnego upublicznienia wykazu osób prawnych i fizycznych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, którym udzielono pomocy publicznej stanowi także art. 37 ust. 1 pkt 2 lit. g ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U. z 2013r. poz. 885 ze zm.).

Należy przyznać rację skarżącemu M.H., że jego wniosek z dnia [...] maja 2016 r. nie został przez Organ załatwiony w przewidzianym w u.d.i.p. terminie. Otóż do pisma Organu z dnia [...] maja 2016 r., zawierającego odpowiedź na wniosek M.H. o udzielenie informacji publicznej, nie zostały załączone dokumenty będące nośnikami informacji na temat kwot i przyczyn udzielenia pomocy publicznej osobom prawnym, fizycznym oraz jednostkom organizacyjnym nie posiadającym osobowości prawnej w roku 2015 r. Takie żądanie skutecznie zgłoszono we wniosku M.H. z dnia [...] maja 2016 r. Przekazana skarżącemu informacja obejmuje wyłącznie kwoty oraz przyczyny udzielenia pomocy publicznej w/w podmiotom za lata 2011, 2013 oraz 2014. Nie stanowi kwestii, iż tabela obrazująca udzielenie pomocy publicznej za rok 2015 r. nie zawiera rubryk właściwych dla kwot i przyczyn udzielenia tej pomocy. Zawiera wyłącznie rubryki poświęcone nazwie beneficjenta oraz podstawie prawnej udzielonej pomocy. Do chwili rozpoznania skargi Organ nie udzielił skarżącemu informacji publicznej w tym zakresie, jak również nie wydał stosownej decyzji administracyjnej. Dodać wypada, że Burmistrz w odpowiedzi na skargę zajął stanowisko o jej pełnej bezzasadności. Dlatego zarzut skargi wskazujący na niezałatwienie przez Organ wniosku w zakresie przyczyn i kwot udzielenia pomocy publicznej w roku 2015 r., został przez WSA uznany za uzasadniony, co znalazło odzwierciedlenie w sentencji wyroku.

Wniosek Organu o odrzucenie skargi jest oczywiście bezzasadny. W świetle mocno utrwalonego stanowiska orzecznictwa oraz doktryny, wniesienie skargi na bezczynność podmiotu zobowiązanego w zakresie udostępnienia informacji publicznej nie musi być poprzedzone jakimkolwiek środkiem zaskarżenia na drodze administracyjnej, ani wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa, o jakim mowa w art. 52 § 3 p.p.s.a. (por. postanowienie NSA z dnia 22 lipca 2014 r., sygn. I OZ 522/14). Nieuiszczenie należnego od skargi wpisu nie oznacza automatycznie odrzucenia skargi. Otóż w myśl art. 220 § 1 p.p.s.a. sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku, z zastrzeżeniem § 2 i 3, przewodniczący wzywa wnoszącego pismo, aby pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania uiścił opłatę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania. W razie bezskutecznego upływu tego terminu przewodniczący wydaje zarządzenie o pozostawieniu pisma bez rozpoznania. W niniejszej sprawie skarżący po otrzymaniu wezwania o uiszczenie wpisu sądowego, wykonał to wezwanie w terminie, poprzez wykonanie przelewu na konto WSA w Rzeszowie.

Sąd uznał, że bezczynność Organu nie ma charakteru rażącego naruszenia prawa (art. 149 § 1a p.p.s.a.), gdyż wniosek skarżącego nie został rozpoznany przez Organ tylko w niewielkim zakresie. W pozostałym zakresie M.H. otrzymał pełną i szczegółową informacje na temat żądanych danych publicznych. Poza tym, pomiędzy wniesieniem skargi a datą udzielonej odpowiedzi nie upłynął czas na tyle długi aby można było zarzucić Organowi uporczywe naruszenie prawa skarżącego do informacji publicznej. Z tych przyczyn, Sąd nie wymierzył Burmistrzowi grzywny, o jakiej mowa w art. 149 § 2 p.p.s.a.

Z tych powodów orzeczono jak w sentencji wyroku w oparciu o art. 149 § 1 pkt. 1 i 3 p.p.s.a. O kosztach postępowania przez WSA orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a.