Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Irla / spr./ Sędziowie WSA Kazimierz Bandarzewski Mirosław Bator Protokolant Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi M. C. i Z. C. na bezczynność "T" S.A. w K. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej I. zobowiązuje "T" S.A. w K. do wydania aktu lub podjęcia czynności w terminie 14 dni w sprawie z wniosku skarżących z dnia 18 marca 2013 r. znak: [...] II. stwierdza, że bezczynność "T" S.A. w K. nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. zasądza od "T" S.A. w K. na rzecz skarżących M. C. i Z. C. kwotę 357 /trzysta pięćdziesiąt siedem/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Skarżący M. C. oraz Z. C. w skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12.02.2014 r., zarzucili "T" S.A. w K. bezczynność polegającą na nieudostępnieniu informacji publicznej określonej we wniosku z dnia 18.03.2013 r. przy jednoczesnym niewydaniu rozstrzygnięcia w sprawie odmowy udostępnienia tej informacji publicznej (zgodnie z art. 17 ustawy o dostępie do informacji publicznej).

Skarżący domagali się stwierdzenia bezczynności wskazanej spółki w zakresie udostępnienia żądanej we wniosku z dnia 18.03.2013 r. informacji publicznej. Skarga zawierała także żądanie zasądzenia kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu skargi podano, że wnioskiem z dnia 18.03.2013 r. M. C. oraz Z. C. zwrócili się do "T" S.A. w K. m.in. o udostępnienie dokumentów dotyczących budowy, posadowienia oraz przebudowy linii energetycznych, w tym protokołów z odbioru linii przesyłowych oraz planów z mapkami - na działkach nr [...], [...], [...] obręb [...], gmina M. oraz na działce nr [...] obręb [...], gmina M..

W odpowiedzi na powyższy wniosek, "T" SA w piśmie z dnia 11.04.2013 r. wskazał, że urządzenia posadowione na działkach nr [...] oraz [...] stanowią fragment napowietrznej linii niskiego napięcia wybudowanej w 1968 r., zaś urządzenia energetyczne na działkach nr [...], [...], [...] oraz [...] stanowią fragment linii wysokiego napięcia, oddanej do eksploatacji w 1968 r. Elementy infrastruktury energetycznej zostały wybudowane na podstawie przepisów prawa obowiązujących w dacie ich wznoszenia. Zauważono, iż "T" SA w K. nabył w stosownym zakresie służebność gruntową przez zasiedzenie. Wskazano nadto, że warunkiem udostępnienia kompletnej dokumentacji jest jej posiadanie. Zasugerowano wnioskodawcom zwrócenie się do właściwych archiwów.

Pismem z dnia 18.07.2013 r. skarżący ponownie zwrócili się o udostępnienie wskazanych wyżej dokumentów. "T" SA, w piśmie z dnia 30.07.2013 r. wezwał skarżących o sprecyzowanie jakie dokumenty są przedmiotem wniosku z dnia 18.03.2013 r. Treść wniosku, zdaniem "T" S.A. jest sformułowana zbyt ogólnie, co uniemożliwia zajęcia stanowiska. Zwrócono się o podanie nazwy organu, który wydał dokument oraz daty wydania tego dokumentu, wskazania poprzedników prawnych wnioskodawców, będących właścicielami nieruchomości.

Skarga podkreślała, iż do dnia jej wniesienia do sądu administracyjnego, skarżący nie otrzymali jakichkolwiek dokumentów, ani też rozstrzygnięcia w sprawie odmowy udostępnienia informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę "T" SA w K. wniósł o jej oddalenie. Spółka podała, że w toku prowadzonej ze skarżącymi korespondencji wskazana została podstawa prawna do dysponowania nieruchomością skarżących (przepisy kc dotyczące zasiedzenia), to na spółce nie ciążył obowiązek udzielenia informacji publicznej z uwagi na treść art. 1 ust. 2 u.d.i.p. Przepis ten odsyła bowiem do udzielenia informacji do ustaw szczególnych. Zwrócono uwagę na fakt, iż istnieje możliwość, że spółka nie posiada wnioskowanych dokumentów. Podkreślono, iż skarżący nie udzielili odpowiedzi dotyczącej określenia rodzaju żądanych dokumentów. Bez sprecyzowania wniosku nie jest możliwe stwierdzenie, czy uczestnik w ogóle dysponuje stosowną informacją. Sformułowanie użyte we wniosku o udostępnienie informacji publicznej, iż skarżący żądają "wszelkich ewentualnych decyzji" jest nieprecyzyjne i wskazuje, iż skarżący nie są w stanie podać, że jakiekolwiek decyzje zostały w tym przedmiocie wydane. Zwrócono także uwagę, że jest faktem notoryjnym, że w przypadku inwestycji liniowych dokumenty zawierające stanowiska organów administracji wydawane są dla całej inwestycji obejmującej kilkaset działek. Dokumenty te były wydawane w przeszłości przez różnego rodzaju organy administracji a inwestorami i wykonawcami inwestycji były różne podmioty, w tym jednostki gospodarki uspołecznionej, a nie tylko poprzednicy prawni spółki. Na przestrzeni lat zmieniało się oznaczenie działek oraz ich właściciele.

Zauważono także, iż różnego rodzaju archiwa wymagają sprecyzowania żądanych informacji, zaś w przypadku braku reakcji zainteresowanego, odmawiają uwzględnienia wniosku. Brak jest powodu aby spółka prawa handlowego "domyślała się" o jakie dokumenty chodzić może skarżącym.

W piśmie z dnia 19.03.2014 r. skarżący podali, że argumentacja spółki nie wpływa w żaden sposób na fakt, że pozostaje ona w bezczynności. W opinii skarżących, wskazanie zakresu dokumentacji oraz numerów działek ewidencyjnych, których wnioskowane informacje dotyczą, w wystarczający sposób zawężała i precyzowała rodzaj dokumentacji o który w sprawie chodzi.

W piśmie z dnia 19.03.2014 r. spółka podała, że budowa urządzeń energetycznych na nieruchomościach należących do skarżących miała miejsce w latach 60 XX wieku. Informacje dotyczące tej inwestycji stanowią obecnie państwowy zasób archiwalny (art. 15 ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy o narodowym zasobie archiwalnym). Trybem właściwym do ich uzyskania jest tryb określony we wskazanej ustawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

W kontrolowanej sprawie rozważenia wymagało, czy dokumenty żądane przez M. C. oraz Z. C. od "T" S.A. w K. we wniosku z dnia 18.03.2013 – stanowią podlegająca udostępnieniu informację publiczną oraz, czy wskazana spółka akcyjna – jest podmiotem zobowiązanym do przekazania informacji objętych tym wnioskiem. W przypadku pozytywnej odpowiedzi, ocenić nadto należało, czy wskazany wniosek skarżących, należycie precyzował rodzaj dokumentów, żądanych od "T" S.A. w K. Odnosząc się do powyższych zagadnień należy zauważyć, że zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6.09.2001 o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm.; dalej ustawa powoływana jako u.d.i.p.) każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną i podlega udostępnieniu w trybie i na zasadach określonych w tej ustawie. Udostępnieniu podlegają w szczególności informacje o danych publicznych, w tym treść i postać dokumentów urzędowych, którymi w szczególności są akty administracyjne oraz inne rozstrzygnięcia (art. 6 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy). Mając na uwadze fakt, że we wniosku o udostępnienie informacji publicznej z dnia 18.03.2013 r. M. C. oraz Z. C. żądali przekazania decyzji administracyjnych i innych stosowanych dokumentów dotyczących budowy, posadowienia, przebudowy urządzeń energetycznych usytuowanych na wskazanych, stanowiących ich własność działkach, w tym protokołów z odbioru budowanych linii przesyłowych oraz planów z mapkami – w świetle cytowanego wyżej przepisu, należy stwierdzić, że wnioskowane dokumenty posiadają status podlegającej udostępnieniu informacji publicznej. Stanowisko, iż żądane przez skarżących dokumenty dotyczące procesu inwestycyjnego związanego z budową linii przesyłowych – stanowi informację publiczną, nie budzi także wątpliwości w orzecznictwie sądowoadministracyjnym (por. np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 maja 2008 r. sygn. akt IV SA/Po 545/2007; LexPolonica nr 2054145 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 27 kwietnia 2011 r.; sygn. akt IV SAB/Wr 20/2011; LexPolonica nr 3937797, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 19 grudnia 2007 r., IV SA/Po 652/07, LEX nr 460751, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 6 grudnia 2007 r., II SA/Go 595/07, LEX nr 459987).

Odnosząc się natomiast do kwestii, czy "T" S.A. w K. jest podmiotem zobowiązanym do udzielania informacji publicznej należy wskazać, że zgodnie z art. 4 ust. 1 u.d.i.p. obowiązek udostępnienia informacji publicznej nałożony został na "władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne". W orzecznictwie sądowowadministracyjnym podkreśla się, że wymienione w tym przepisie pojęcie "zadania publiczne" jest szersze od zakresu pojęcia "zadania władzy publicznej". Pierwsze z tych pojęć abstrahuje bowiem od elementu podmiotowego, co implikuje wniosek, że zadania publiczne mogą być wykonywane także przez podmioty niemające statusu władzy publicznej. Zadania publiczne są przy tym realizowane powszechnie i są użyteczne dla ogółu, służąc zarazem osiąganiu celów wskazanych w Konstytucji RP i ustawach (por. wyrok NSA z dnia 18 sierpnia 2010 r.; sygn. akt I OSK 851/2010; LexPolonica nr dok.: 2552873). Mając powyższe na uwadze, ocenić zatem należało, czy przedsiębiorstwo, któremu w kontrolowanej sprawie zarzucono bezczynność (przedsiębiorstwo energetyczne) realizuje (wykonuje) także określone zadania publiczne, w rozumieniu powyżej przedstawionym. W powołanym orzeczeniu NSA zauważono, że – zarówno dystrybucja energii elektrycznej jak również inne zadania wykonywane przez przedsiębiorstwo energetyczne, ze względu na znaczenie energii elektrycznej dla rozwoju cywilizacyjnego i poziomu życia obywateli, a tym samym urzeczywistnianie dobra wspólnego, o którym mowa w art. 1 Konstytucji RP – są "zadaniami publicznymi", o których mówi powołany wyżej przepis. Ta zaś okoliczność, nakłada na przedsiębiorstwo energetyczne obowiązek udzielenia informacji dotyczącej sfery związanej z wykonywaniem przez to przedsiębiorstwo zadań publicznych. Zaprezentowany pogląd, sąd w składzie orzekającym w pełni podziela. Zauważyć przy tym należy, iż dokumenty o udostępnienie których zwrócili się skarżący, odnoszą się do budowy infrastruktury związanej z dystrybucją energii elektrycznej. Dokumenty te zatem mają związek z zadaniami realizowanymi przez "T" S.A., które w świetle przedstawionych rozważań NSA, są zadaniami publicznymi.

W tej sytuacji należało więc uznać, że "T" S.A. w K. był podmiotem, zobowiązanym - co do zasady - do załatwienia wniosku M. C. oraz Z. C. z dnia 18.03.2013 r. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej. Stosownie do art. 4 ust. 3 u.d.i.p. obowiązane do udostępniania informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2 tego przepisu, będące w posiadaniu takich informacji.

W kontrolowanej sprawie spółka "T" twierdziła, że treść wniosku skarżących została sformułowana zbyt ogólnie aby "T" mogła stwierdzić, czy w ogólne dysponuje (posiada) żądaną informację. Zajmując stanowisko wobec tej kwestii, wskazać należy, iż z wniosku skarżących z dnia 18.03.2013 r. jednoznacznie wynikał rodzaj dokumentów, o udostępnienie których skarżący się zwrócili, jak również podane zostały numery działek ewidencyjnych (stanowiących własność skarżących) na których zostały realizowane energetyczne urządzenia przesyłowe. Zdaniem sądu, w wystarczający zatem sposób określili skarżący rodzaj i zakres interesującej ich dokumentacji. Brak zatem było podstaw do domagania się przez "T" S.A. w K. uszczegółowienia wniosku skarżących z dnia 18.03.2013 r. Wskazany powyżej sposób określenia zakresu wniosku o udostępnienie informacji publicznej, winien pozwolić podmiotowi zobowiązanemu odszukać dokumentację będąca przedmiotem kontrolowanej sprawy. Jest to tym bardziej zasadne, jeśli zważyć, że spółka informowała M. C. oraz Z. C. o dacie budowy infrastruktury energetycznej na działkach stanowiących własność skarżących (pismo "T" S.A. z dnia 11.04.2013 r.; k. 12 a.s.) oraz dacie oddania tej infrastruktury do eksploatacji (użytkowania). Z powyższego wynika, iż spółka dysponowała wiedzą związaną z analizą dokumentacji odnoszącej się do budowy spornych urządzeń energetycznych. To zaś nakazuje przyjąć, że ogólna treść wniosku skarżących, nie była przeszkodą do jego rozpatrzenia i udostępnienia dokumentacji budowy infrastruktury obecnie stanowiącej własność spółki, znajdującej się na działkach nr [...], [...] oraz [...], [...], [...] w gminie M.. W analizowanym więc zakresie zarzuty spółki zawarte w odpowiedzi na skargę ocenić należy jako bezzasadne.

Nie jest także trafny zarzut "T" S.A. w K., podnoszony w piśmie z dnia 19.03.2014 r. (k. 36 a.s.) wskazujący na możliwość odrzucenia skargi M. C. oraz Z. C., z uwagi na fakt, że dostęp do interesujących skarżących materiałów (dokumentów), wytworzonych w latach 60. XX wieku, nie następuje w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej, lecz w oparciu o ustawę z dnia 14.07.1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. 2011 r. Nr 123, poz. 698). Wskazać należy, że z art. 4 ust. 3 u.d.i.p. wynika, że obowiązane do udostępniania informacji publicznej są podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2 (w tym także podmioty wykonujące zadania publiczne), będące w posiadaniu takich informacji. Jak już wyżej wskazano, treść pisma "T" S.A. z dnia 11.04.2013 r. świadczy o tym, iż podmiot ten dysponuje dokumentami odnoszącymi się do budowy infrastruktury energetycznej na działkach stanowiących własność skarżących. Skoro bowiem strona przeciwna była w stanie podać czas rozpoczęcia budowy tej infrastruktury i oddania jej do użytkowania, to uznać należy, iż w rozumieniu cytowanego wyżej przepisu art. 4 ust. 3 u.d.i.p. jest "w posiadaniu" wnioskowanych do udostępnienia dokumentów. Dane te bowiem pozostają w związku, bądź wynikają z analizy dokumentacji odnoszącej się do budowy tej infrastruktury. Poza tym należy zauważyć, iż niewątpliwie decyzje stanowiące podstawę lokalizacji i budowy urządzeń energetycznych są dokumentami, w których posiadaniu winien być inwestor (lub jego następca prawny). Zatem podmiot posiadający dokument zawierający informację publiczną podlegającą udostępnieniu – winien dokument ten udostępnić wnioskodawcy, na podstawie art. 4 ust. 3 u.d.i.p.

Należy wskazać przy tym, że Państwowy zasób archiwalny, o którym mowa w powoływanej ustawie z dnia 14.07.1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach – tworzą, co do zasady, materiały powstałe w wyniku działalności organów państwowych oraz innych państwowych jednostek organizacyjnych, organów jednostek samorządu terytorialnego oraz innych samorządowych jednostek organizacyjnych (art. 15 ust. 1 ustawy). Okoliczność, iż wymienione organy przekazują wytworzone w wyniku swojej działalności dokumenty do zasobu archiwalnego, nie oznacza, iż podmiot posiadający dokument obejmujący informację publiczną, zwolniony jest z obowiązku udostępnienia tego dokumentu wnioskodawcy, w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Ustawa ta bowiem szeroko określiła krąg podmiotów zobowiązanych do udostępnienia informacji, ułatwiając w ten sposób zainteresowanym, możliwość pozyskiwania takich dokumentów. Podkreślić także należy, iż z akt sprawy nie wynika aby jakiekolwiek dokumenty odnoszące się do infrastruktury zlokalizowanej na działkach M. C. oraz Z. C., "T" S.A. przekazał do zasobu archiwalnego lub że dokumenty związane z tą infrastrukturą znajdują się w tym zasobie. Zwrócić również należy uwagę, że wskazywane przez stronę przeciwną przepisy art. 35 ust. 3 i art. 36 ust. 3 ustawy o narodowym zasobie archiwalnym i o archiwach, nie stanowią dostatecznej podstawy do przyjęcia, że żądane przez skarżących informacje nie mogą zostać udostępnione w trybie u.d.i.p. Wskazane przepisy stanowią bowiem, że zasób archiwalny archiwów zakładowych oraz dokumentacja przechowywana w składnicach akt służy potrzebom jednostek, w których archiwa te i takie składnice akt zostały utworzone. Przyjąć należy, iż wskazana regulacja nie stanowi ograniczenia konstytucyjnego prawa dostępu do informacji publicznej. Cytowane przepisy wprost przewidują możliwość korzystania przez zainteresowane osoby, z zasobu zgromadzonego w archiwach zakładowych i składnicach akt. Dostęp do tych materiałów, nie jest więc, co do zasady, wyłączony.

Skoro zatem do dnia wydania wyroku wniosek skarżących nie został załatwiony w sposób przewidziany przepisami ustawy o dostępie do informacji publicznej, oznacza to, że bezczynność podmiotu zobowiązanego nie ustała.

Mając na uwadze przedstawione powyżej okoliczności, Sąd na podstawie art. 149 § 1 ustawa z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. dalej ustawa powoływana jako p.p.s.a) w pkt I wyroku zobowiązał "T" S.A. do wydania aktu lub podjęcia czynności w terminie 14 dni w sprawie z wniosku skarżących M. C. oraz Z. C. z dnia 18.03.2013 r. W pkt II sentencji, sąd, na podstawie powołanego wyżej przepisu stwierdził, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Stanowisko to wynika z faktu, iż po złożeniu przez skarżących wniosku o udostępnienie informacji publicznej, "T" S.A. w K. informował wnioskodawców (w pismach z dnia 11.04.2013 r., oraz z dnia 30.07.2013 r.) o swoim stanowisku w tej sprawie, zmierzając do jej wyjaśnienia i załatwienia. Nie pozostawała spółka zatem całkowicie bierna wobec zgłoszonego wniosku. O kosztach orzeczono na zasadzie art. 200 p.p.s.a. (pkt III sentencji).