drukuj    zapisz    Powrót do listy

6143 Sprawy kandydatów na studia i studentów, Odrzucenie skargi, Rektor Uniwersytetu/Politechniki/Akademii, odrzucono skargę, III SA/Kr 157/17 - Postanowienie WSA w Krakowie z 2017-06-16, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Kr 157/17 - Postanowienie WSA w Krakowie

Data orzeczenia
2017-06-16 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2017-02-01
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Sędziowie
Janusz Bociąga /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6143 Sprawy kandydatów na studia i studentów
Hasła tematyczne
Odrzucenie skargi
Skarżony organ
Rektor Uniwersytetu/Politechniki/Akademii
Treść wyniku
odrzucono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2016 poz 718 art. 58 par 1 pkt 1 i par 3
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Sentencja

Kraków, dnia 16 czerwca 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Janusz Bociąga po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. P. na czynność Rektora Uniwersytetu w przedmiocie niedopuszczenia do udziału w postępowaniu rekrutacyjnym postanawia: odrzucić skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia 21 grudnia 2016 r. P. P. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na czynność Rektora Uniwersytetu polegającą na niedopuszczeniu do udziału w postępowaniu rekrutacyjnym na studia III stopnia. W swojej skardze wyraził niezadowolenie z przebiegu całego postępowania rekrutacyjnego.

W odpowiedzi na skargę Rektor Uniwersytetu podniósł, że jest ona niedopuszczalna ze względu na art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a., ponieważ nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym rekrutacja na studia przeprowadzana jest w oparciu o warunki i tryb rekrutacji uchwalony przez Senat uczelni. Oznacza to, że uczelnia przeprowadzając rekrutacje zachowuje pewną autonomię w zakresie jej szczegółowych warunków i trybu. Na podstawie przepisów uchwały nr 50/IV/2015 z dnia 29 kwietnia 2015 r. w postępowaniu kwalifikacyjnym brani są pod uwagę tylko ci kandydaci, których rejestracje zostały potwierdzone. W przypadku, gdy kandydat nie przedłoży kompletu dokumentów, albo ich nie uzupełni kandydat taki nie może wziąć udziału w postępowaniu rekrutacyjnym w związku z czym nie wydaje się wobec nich decyzji administracyjnej w sprawie nieprzyjęcia na studia. Wówczas jedynie rejestracja pozostaje niepotwierdzona. Skarżący przystąpił do rejestracji na studia III stopnia w dziedzinie nauki prawne dyscyplina prawo na wydziale Prawa i Administracji. W trakcie przesyłania przez skarżącego dokumentów okazało się, że kandydat na opiekuna naukowego przedłożyła oświadczenie o wycofaniu zgody na objęcie P.P. opieką naukową. Po otrzymaniu takiej informacji Dział Rekrutacji niezwłocznie powiadomił skarżącego o tym, że jego rejestracja jest niepotwierdzona ze względu na niekompletność dokumentów. Skarżący został wezwany do niezwłocznego przedłożenia kompletu dokumentów pod rygorem braku spełnienia warunków udziału w postępowaniu rekrutacyjnym. Pomimo tego nie dołączył brakujących dokumentów i dlatego rejestracja został niepotwierdzona.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu.

Zakres kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne został określony wprost w art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tj.: Dz. U. z 2016 r., poz. 1066). W świetle tych przepisów sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Merytoryczne badanie legalności aktów administracyjnych poddanych kognicji sądownictwa administracyjnego jest dopuszczalne jedynie wówczas, gdy skarga na nie jest dopuszczalna, tzn. gdy przedmiot sprawy należy do właściwości Sądu, bowiem dotyczy działalności organów administracji publicznej, skargę wniesie uprawniony podmiot po wyczerpaniu środków zaskarżenia oraz, gdy spełnia ona wymogi formalne i zostanie złożona w terminie.

W myśl art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, zwanej dalej - "P.p.s.a.") kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na: 1) decyzje administracyjne, 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu, 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, ze zm.), dalej k.p.a., oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw, 4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach, 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej, 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej, 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego, 8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a, 9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w k.p.a. oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Zgodnie z art. 3 § 3 P.p.s.a. sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrolę, i stosują środki określone w tych przepisach.

Przedmiotem skargi w niniejszej sprawie jest czynność Rektora Uniwersytetu polegająca na niedopuszczeniu do udziału w dalszych etapach postępowania rekrutacyjnego. Zaskarżona czynność nie stanowi decyzji ani postanowienia, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 1-3 P.p.s.a. Nie jest także aktem lub czynnością, określoną w art. 3 § 2 pkt 4 P.p.s.a. Można tu dodać, że skarga do sądu administracyjnego przysługuje na akt lub czynność, gdy podjęty jest on w sprawie indywidualnej, skierowany do oznaczonego podmiotu administrowanego, dotyczy uprawnienia lub obowiązku tego podmiotu, samo zaś uprawnienie lub obowiązek, którego akt (czynność) dotyczy, jest określony w przepisie prawa powszechnie obowiązującego, a zaskarżona czynność powyższych cech niewątpliwie nie posiada. Zaskarżona czynność nie należy także do przedmiotów zaskarżenia określonych w art. 3 § 2 pkt 4a-9 P.p.s.a., ani możliwość poddania zaskarżonej czynności kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne nie wynika także z żadnego przepisu szczególnego w rozumieniu art. 3 § 3 P.p.s.a.

Rozważając kwestię dopuszczalności skargi na akty administracyjne organów szkoły wyższej, należy mieć na względzie, że uczelnia jest zakładem administracyjnym, który nie podlega władzy hierarchicznej administracji rządowej i sprawuje funkcje administracji publicznej samodzielnie korzystając z władztwa zakładowego. Istotę władztwa zakładowego stanowi zakres upoważnień dla organów zakładu do jednostronnego kształtowania stosunków prawnych z użytkownikami zakładu w tym przypadku ze studentami, jak również z osobami, które znalazły się na terenie zakładu w innym charakterze. Podmiot, który dobrowolnie przystąpił do zakładu administracyjnego, w tym przypadku studenta, wiążą również przepisy zawarte w aktach normatywnych wewnątrzzakładowych. Skład orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela pogląd orzecznictwa, zgodnie z którym ustawodawca dając możliwość uregulowania organizacji i toku studiów przez organy uczelni, nie zdecydował się poddać kontroli sądów administracyjnych wszystkich decyzji podejmowanych przez organy uczelni. Kognicji sądów administracyjnych podlegają decyzje mające podstawę prawną w ustawie, w szczególności w Prawie o szkolnictwie wyższym. I tak, w drodze decyzji administracyjnej organy uczelni mają obowiązek rozstrzygać np. w sprawach: przyjęcia na studia (art. 169 ust. 10 i 11), stypendiów (np. socjalnych, art. 175 ust. 3), skreślenia z listy studentów (art. 190), czy stwierdzenia nieważności postępowania w sprawie nadania tytułu zawodowego (art. 193). Wynika stąd wniosek, że zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlegają akty zakładowe zewnętrzne, czyli rozstrzygnięcia, które mają znaczenie dla praw i obowiązków studenta, a przesądzające o nawiązaniu, odmowie nawiązania, przekształceniu bądź rozwiązaniu stosunku zakładowego (patrz: postanowienie NSA z dnia 18 września 2012 r., sygn. akt I OSK 1583/12, opubl. w Lex nr 1282161).

Od powyżej wymienionych odróżnić należy rozstrzygnięcia organów szkoły wyższej znajdujące postawę prawną w wewnętrznych źródłach prawa, np. w regulaminie studiów czy uchwałach Senatu uczelni. W ocenie Sądu, tego rodzaju aktem opartym na wewnętrznym źródle prawa jest objęta przedmiotem skargi czynność Rektora polegająca na niedopuszczeniu do udziału w postępowaniu rekrutacyjnym na studia doktoranckie. Stanowiący podstawę działania organu przepis nie należy do przepisów o charakterze powszechnie obowiązującym. Na podstawie tego przepisu organ nie przesądza ostatecznie o przyznaniu, zmianie, pozbawieniu statusu konkretnego studenta w indywidualnie oznaczonej sprawie. Przedmiotowa czynność jest jednostronnym aktem wewnętrznym organu uczelni, wydanym w kwestii ogólnej, dotyczącej realizowania zadań uczelni wyższej, skierowanym do podmiotu będącego w zależności organizacyjnej z organem uczelni. Zapadłe rozstrzygnięcie nie było aktem autorytatywnie konkretyzującym administracyjnoprawny stosunek materialny, wywołującym bezpośrednie skutki dla sfery praw lub obowiązków skarżących, ubiegających się o uzyskanie statutu doktoranta. Zaskarżeniu do sądu administracyjnego podlegają jedynie akty zakładowe zewnętrzne, czyli rozstrzygnięcia, które przesądzają o nawiązaniu, odmowie nawiązania, przekształceniu bądź rozwiązaniu stosunku zakładowego, a więc zmieniające jego status prawny, ponieważ są podejmowanie w drodze decyzji administracyjnej (por. cyt. wyżej postanowienie NSA z dnia 18 września 2012 r., sygn. akt I OSK 1583/12).

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego, Sąd odrzucił skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 i § 3 P.p.s.a.



Powered by SoftProdukt