Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kania, Sędziowie WSA Andrzej Góraj, Sławomir Antoniuk (spr.), Protokolant Referent stażysta Małgorzata Ciach, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi S. T. na uchwałę Rady Gminy [...] z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wynagrodzenia wójta 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały, 2. zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu w całości, 3. zasądza od Rady Gminy [...] na rzecz skarżącego S. T. kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Rada Gminy C. uchwałą z dnia [...] grudnia 2012 r. nr [...] w sprawie ustalenia wynagrodzenia Wójta Gminy C., na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), art. 4 pkt 1 ppkt c ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych ( Dz. U. Nr 223, poz. 1458) i załącznika nr 2 i nr 3 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych ( Dz. U. Nr 50, poz. 398 ze zm.), ustaliła miesięczne wynagrodzenie za pracę dla S.T. - Wójta Gminy C. w wysokości: 1) wynagrodzenie zasadnicze - 4.200,00 zł, 2) dodatek funkcyjny - 900,00 zł, 3) dodatek specjalny w wysokości 20% wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego tj. 1.020,00 zł, 4) dodatek za wieloletnią pracę w wysokości 20% wynagrodzenia zasadniczego tj. 840,00 zł.

W uzasadnieniu powyższej uchwały Rada Gminy C. wskazała, iż art.18 ust. 2 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym stwierdza, że do wyłącznej właściwości rady gminy należy ustalanie wynagrodzenia wójta, stanowienie o kierunkach jego działania oraz przyjmowanie sprawozdań z jego działalności. Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych określa minimalne i maksymalne stawki wynagrodzenia oraz dodatków dla wójta. Wójt w gminie poniżej 15 tys. mieszkańców otrzymuje: wynagrodzenie zasadnicze w kwocie minimum 4.200,00 zł - maksimum 5.900,00 zł; dodatek funkcyjny w kwocie maksymalnej 1.900,00 zł; dodatek specjalny w wysokości co najmniej 20% i nieprzekraczającej 40% łącznie wynagrodzenia zasadniczego i dodatku funkcyjnego; dodatek za wysługę lat w wysokości maksymalnie 20% wynagrodzenia zasadniczego (dla Wójta Gminy C. jest to 18% wynagrodzenia zasadniczego).

Organ uchwałodawczy podniósł, iż w związku z kompetencjami rady w świetle działalności wójta oraz dwukrotnym nieuzyskaniem absolutorium za lata 2010 oraz 2011 i na podstawie uchwały nr [...] Rady Gminy C. z dnia [...] grudnia 2010 r., w której Rada Gminy C. podniosła wygrodzenie wójtowi na początku drugiej kadencji celem zmotywowania pana S.T., radni wnieśli projekt uchwały o obniżenie wynagrodzenia wójtowi z 8.544 zł na 6.960 zł w łącznej kwocie 1.584 zł. Wnioskujący radni nie dostrzegali bezpośredniego przełożenia podniesienia wynagrodzenia wójta poprzednią uchwałą w tej sprawie na efekty jego pracy. Przy dwukrotnym nieuzyskaniu poparcia Rady w ocenie kryteriów celowości i rzetelności z realizacji budżetów radni zawnioskowali jak w § 1 uchwały.

Uchwała Rady Gminy C. z dnia [...] grudnia 2012 r. w sprawie ustalenia wynagrodzenia Wójta Gminy C., po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 101 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, stała się przedmiotem skargi wniesionej przez ST. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Wnosząc o stwierdzenie nieważności (pierwotnie uchylenie) zaskarżonej uchwały w całości i zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych strona skarżąca podniosła, iż kwestionowana uchwała podjęta została z naruszeniem Statutu Gminy C. (Dz. Urz. Woj. Maz. z 2003 r. Nr [...], poz. [...] ze zm.), tj.:

1. § 18 ust. 2 pkt 1) i 2) - poprzez niepodjęcie wskazanych w wspomnianym § czynności dotyczących projektu uchwały "w sprawie ustalenia wynagrodzenia Wójta Gminy C.",

2. § 19 pkt 4), 6) i 8) - poprzez wskazanie w uchwale Rady Gminy C. niewłaściwego organu odpowiedzialnego za wykonanie uchwały, gdyż właściwym organem do wykonania uchwały jest Wójt Gminy C., a nie Przewodniczący Rady Gminy C. oraz brak opinii radcy prawnego co do zgodności z prawem projektu uchwały "w sprawie ustalenia wynagrodzenia Wójta Gminy C.", a także błędne i niepełne określenie terminu wejścia w życie uchwały.

Ponadto zaskarżona uchwała podjęta została z naruszeniem art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 roku o pracownikach samorządowych oraz art. 18 ust. 2 pkt 2) ustawy z dnia 8 marca 2008 roku o samorządzie gminnym, gdyż przepisy te określają właściwości rady do podejmowania czynności wobec wójta w sprawach z zakresu prawa pracy, w tym w sprawach wynagrodzenia - zapewniają radzie władzę pracodawczą, ale tylko w granicach wynikających z norm prawa pracy, natomiast zaskarżona uchwała została podjęta z naruszeniem tych norm.

W uzasadnieniu skargi strona skarżąca podniosła m.in., iż stosunek pracy (w tym również stosunek pracy z wyboru) jest stosunkiem prawnym typu zobowiązaniowego. Jedną z najistotniejszych konsekwencji takiego charakteru prawnego stosunku pracy jest wymóg konsensusu przy kształtowaniu elementów owego stosunku prawnego. Wprawdzie wyjątkowo któraś ze stron stosunku pracy może podjąć czynność jednostronną, określającą sytuację prawną drugiej strony, ale na to musi istnieć wyraźny przepis. Takim przepisem jest np. art. 42 kodeksu pracy, który pozwala pracodawcy na zastosowanie wypowiedzenia zmieniającego warunki pracy lub płacy, lecz do stosunków pracy z wyboru zastosowania nie znajduje. Ponieważ zaś brakuje jakichkolwiek przepisów o jednostronnym kształtowaniu treści stosunku pracy z wyboru przez pracodawcę - możliwości takiej nie przewiduje ani ustawa o pracownikach samorządowych, ani kodeks pracy, który w sprawach nieuregulowanych w tej pierwszej ustawie do pracowników samorządowych stosuje się odpowiednio - stąd uprawniony jest wniosek, że zmiana warunków pracy lub płacy wójta dochodzi do skutku wyłącznie za jego zgodą, w drodze porozumienia stron. Zatem dopuszczalność obniżenia wynagrodzenia wójta, de lege lata, ograniczona jest wyłącznie do sytuacji, gdy strony stosunku pracy porozumieją się co do takiej zmiany w zakresie wysokości wynagrodzenia. Jednostronne określanie warunków wynagrodzenia mogłoby być dyktowane przez radę tylko wówczas, gdyby istniały ku temu podstawy prawne. Podstaw takich nie ma, a to oznacza, że wszelkie zmiany warunków płacy wójta dochodzą do skutku wyłącznie w trybie dwustronnym, to jest za zgodą wójta i rady - czyli stron stosunku pracy.

Skarżący podkreślił, iż każdy pracownik korzysta z ochrony przed dowolnością rozstrzygnięć płacowych pracodawcy - dlatego też nie można przyjąć, by wójt nie miał możliwości sprzeciwienia się obniżce swojego wynagrodzenia. Wskazana w uzasadnieniu uchwały argumentacja, iż przyczyną obniżenia wynagrodzenia wójta jest dwukrotne nieuzyskanie absolutorium, jest rażącym przejawem dyskryminacji i stosowania przez Radę Gminy dowolnych i nieuzasadnionych kryteriów przy obniżaniu wynagrodzenia wójta. Zarówno za 2010 jak i za 2011 rok uchwały dotyczące wykonania budżetu zostały pozytywnie zaopiniowane przez Regionalną Izbę Obrachunkową, co świadczy o należytym wykonywaniu przez skarżącego obowiązków wójta. Natomiast sama uchwała dotycząca udzielenia absolutorium zawsze ma "charakter polityczny" i w żadnym wypadku nie powinna stanowić kryterium przy ustalaniu wysokości wynagrodzenia wójta.

W odpowiedzi na skargę Rada Gminy C. wskazała, iż skarga S.T. jest bezzasadna albowiem w ustawowym terminie Wojewoda M. nie unieważnił przedmiotowej umowy (uchwała Rady Gminy C. z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...]).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 i § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości m.in. przez kontrolę działalności administracji publicznej, a kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Skarga oceniana w świetle powyższych kryteriów zasługuje na uwzględnienie, lecz z powodów innych niż podniesione w zarzutach skargi.

Zgodnie z przepisem art. 18 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), dalej "u.s.g.", do wyłącznej właściwości rady gminy należy ustalanie wynagrodzenia wójta, stanowienie o kierunkach jego działania oraz przyjmowanie sprawozdań z jego działalności. Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 223, poz. 1458 ze zm.), dalej "u.pr.s.", pracodawcą wójta jest urząd gminy, zaś czynności z zakresu prawa pracy wobec wójta (burmistrza, prezydenta miasta), związane z nawiązaniem i rozwiązaniem stosunku pracy, wykonuje przewodniczący rady gminy, a pozostałe czynności – wyznaczona przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) osoba zastępująca lub sekretarz gminy, z tym, że wynagrodzenie wójta ustala rada gminy w drodze uchwały.

Ponadto należy zauważyć, że wysokość wynagrodzenia wójta wynika z wydanego na podstawie art. 37 ust. 1 u.pr.s. rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 2009 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych (Dz. U. Nr 50, poz. 398 ze zm.), które w załącznikach precyzyjnie określa wysokość poszczególnych składników wchodzących w skład wynagrodzenia m.in. wójta.

Zasadniczą kwestią, jaka pojawia się w niniejszej sprawie jest rozstrzygnięcie, czy w ramach kompetencji rady gminy do ustalania wysokości wynagrodzenia wójta, mieści się także możliwość podjęcia uchwały, w której wynagrodzenie takie zostanie ustalone w wysokości niższej, niż przewidywała to poprzednio obowiązująca uchwała w przedmiocie wynagrodzenia wójta.

Powyższa kwestia wywoływała rozbieżności zarówno w orzecznictwie sądowym, jak i doktrynie. Istotnie, w wyroku NSA z dnia 10 stycznia 2006 r., II OSK 424/05 wyrażony został pogląd, że zmiana wysokości wynagrodzenia wójta (burmistrza, prezydenta miasta), zatrudnionego na podstawie wyboru, wymaga pisemnego zgodnego oświadczenia woli obu stron. Także WSA w Gdańsku w wyroku z 19 lutego 2004 r. sygn. akt II SA/Gd 1171/01 stwierdził, że obniżenie wynagrodzenia wójta w trakcie kadencji i bez jego zgody jest niedopuszczalne. Jednakże w aktualnym orzecznictwie tak Sądu Najwyższego, jak i Naczelnego Sądu Administracyjnego, prezentowane jest stanowisko odmienne. Należy w szczególności zwrócić uwagę na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 2008 r., II PK 330/07 (publik. OSNP 2009, nr 21-22, poz. 278), w którym SN, odnosząc się szeroko do przepisów prawa pracy, uznał, że obniżenie przez radę gminy wynagrodzenia burmistrza nie wymaga jego zgody. Sąd Najwyższy stwierdził, iż w jego orzecznictwie oraz orzecznictwie NSA przyjmuje się, że do stosunków pracy z wyboru, w szczególności do zmiany wysokości wynagrodzenia pracownika samorządowego zatrudnionego na podstawie wyboru, nie stosuje się przepisów Kodeksu pracy, w szczególności art. 42. W wyroku tym wyrażono również pogląd, że "Przepis art. 42 k.p. wprost odnosi się jedynie do umownych stosunków pracy, a w związku z tym, że przepisy dotyczące stosunku pracy na podstawie wyboru (art. 73-75 k.p.) nie odsyłają do odpowiedniego stosowania przepisów dotyczących umowy o pracę, nie jest możliwe zastosowanie konstrukcji wypowiedzenia zmieniającego do stosunku pracy na podstawie wyboru. Kwestia zmiany wysokości (obniżenia) wynagrodzenia pracownika samorządowego zatrudnionego na podstawie wyboru nie została również uregulowana w ustawie o pracownikach samorządowych. Nie oznacza to jednak niedopuszczalności zmiany wysokości wynagrodzenia wójta (burmistrza, prezydenta miasta) przez radę gminy (radę miasta) w okresie trwania jego mandatu. Takich przepisów gwarantujących stabilność warunków zatrudnienia wójta (stabilność treści jego stosunku pracy w zakresie dotyczącym wysokości wynagrodzenia) nie zawiera ani ustawa o samorządzie gminnym, ani ustawa o pracownikach samorządowych, ani Kodeks pracy". Jednocześnie SN uznał, że art. 11 Kp. ulokowany wśród podstawowych zasad prawa pracy definiuje zasadę tego prawa dotyczącą swobody nawiązywania stosunku pracy, a więc odnosi się wyłącznie do fazy nawiązywania stosunku pracy, a nie do modyfikacji już wcześniej nawiązanego takiego stosunku. Dalej SN uznał, że art. 29 § 4 i 5 Kp. – "dodane ustawą z dnia 14 listopada 2003 r. nowelizującą Kodeks pracy z dniem 1 stycznia 2004 r. – stanowią, że zmiana warunków umowy o pracę wymaga formy pisemnej (§ 4), co stosuje się odpowiednio do stosunków pracy nawiązanych na innej podstawie niż umowa o pracę (§ 5)". Z treści tych przepisów nie wynika, że zmiana warunków wynagradzania pracownika samorządowego zatrudnionego na podstawie wyboru wymaga złożenia na piśmie (w formie pisemnej) zgodnych oświadczeń woli obu stron tego stosunku pracy. Z art. 29 § 4 Kp. wynika jedynie, że podobnie jak samo zawarcie umowy o pracę wymaga formy pisemnej (art. 29 § 2 zdanie pierwsze Kp.), także zmiana warunków umowy o pracę wymaga zachowania tej formy. Umowa o pracę oraz wszelkie zmiany treści umowy o pracę powinny być ujęte na piśmie. Niezachowanie formy pisemnej nie powoduje jednak nieważności umowy o pracę albo nieważności dokonanych przez strony zmian jej treści. Skutki prawne naruszenia wymagania dotyczącego formy pisemnej umowy o pracę (także formy pisemnej zmiany warunków umowy o pracę) określa art. 29 § 2 zdanie drugie Kp., zgodnie z którym pracodawca powinien, najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy przez pracownika, potwierdzić pracownikowi na piśmie ustalenia, co do rodzaju umowy oraz jej warunków. Potwierdzenie rodzaju i warunków umowy o pracę powinno zawierać w swej treści informacje na temat uzgodnionych przez strony elementów stosunku pracy wymienionych w art. 29 § 1 Kp. To samo dotyczy zmiany warunków umowy o pracę. Przedmiotem regulacji art. 29 Kp. w żadnym stopniu nie są warunki (przesłanki) skutecznej zmiany treści stosunku pracy nawiązanego na podstawie wyboru – zwłaszcza to, czy i w jakich sytuacjach może dojść do tej zmiany w drodze jednostronnych czynności pracodawcy – a jedynie obowiązki pracodawcy związane z zawarciem umowy o pracę na piśmie (także wydaniem na piśmie innego dokumentu, w szczególności aktu mianowania lub powołania, z którego wynika nawiązanie stosunku pracy na innej podstawie niż umowa o pracę) oraz potwierdzeniem na piśmie ustaleń, co do stron stosunku pracy, podstawy nawiązania stosunku pracy (w szczególności rodzaju umowy) oraz warunków, na jakich pracownik ma świadczyć pracę". SN nie podzielił poglądu prawnego sformułowanego w wyroku NSA z dnia 10 stycznia 2006 r. sygn. akt II OSK 424/05, z krytyczną glosą A. Kisielewicza (publik. OSP 2007, nr 4, poz. 4), gdyż uznał, że nie został on poparty przekonywająca argumentacją prawną. Za trafne SN uznał natomiast stanowisko sformułowane w wyroku NSA z dnia 9 listopada 2004 r. sygn. akt OSK 873/04 (publik. LEX nr 164507), iż "stosunek pracy pracownika samorządowego z wyboru jest szczególnym stosunkiem pracy związanym z pełnioną przez niego funkcją. Skoro do rady gminy należy ustalenie wysokości wynagrodzenia temu pracownikowi, to do niej należy również zmiana wysokości. Odebranie radzie gminy kompetencji ustalania wynagrodzenia dla pracownika samorządowego przez zmianę tego wynagrodzenia w zależności od ilości i jakości świadczonej przez niego pracy podważałoby ustalone jej kompetencje".

Sąd orzekający w niniejszej sprawie przedstawiane wyżej stanowisko w całości podziela.

W konsekwencji nietrafne są zarzuty skarżącego odwołujące się do przepisów Kodeksu pracy, jak również zarzut naruszenia art. 8 ust. 2 u.pr.s. Nie jest uprawniony również zarzut naruszenia wskazanych w skardze przepisów Statutu Gminy C. odnoszących się przygotowania projektu uchwały i jej wykonania, bowiem skoro projektowana uchwała o obniżeniu wynagrodzenia wójta bezpośrednio go dotyczyła, to nie sposób sobie wyobrazić, by wójt był zainteresowany przygotowaniem takiego projektu.

Za wyeliminowaniem zaskarżonej uchwały z obrotu prawnego przemawiają natomiast inne względy. Mianowicie skoro uchwała rady gminy w przedmiocie obniżenia wysokości wynagrodzenia wójta poddana została kontroli sądu administracyjnego, dokonywanej pod względem jej legalności, to aby taka kontrola była w ogóle możliwa, a nie iluzoryczna, uchwała winna zawierać uzasadnienie, pozwalające na taką ocenę.

Przemawiają za tym również istotne ograniczenia dowodowe, które mają miejsce w postępowaniu przed sądami administracyjnymi – art. 106 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej "P.p.s.a.". Chodzi tu nie tylko o szczegółowe przywołanie w uzasadnieniu motywów podjęcia uchwały, umożliwiające analizę toku rozumowania rady gminy, ale także o odpowiednie udokumentowanie uchwały, które stwarzałoby możliwość oceny zaistnienia faktycznych podstaw jej podjęcia i zasadności obniżenia wynagrodzenia wójta.

W dotychczasowym orzecznictwie na tle rozwiązania z radnym stosunku pracy zwrócono uwagę, że uchwała rady gminy w przedmiocie wyrażenia zgody na rozwiązanie z radnym stosunku pracy, powinna zawierać uzasadnienie (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 czerwca 2006 r. sygn. akt II OSK 410/06 – Wokanda 2006/11/37). Odnieść to – w ocenie Sądu – należy również do uchwały rady gminy w przedmiocie obniżenia wynagrodzenia wójta, a to z tego względu, że wymóg działania na podstawie prawa, w połączeniu z zasadą zaufania, rodzi po stronie organów władzy publicznej obowiązek motywowania jej rozstrzygnięć. Obowiązek taki jest zaliczany do standardów demokratycznego państwa prawnego. Wymóg motywowania uchwał rady gminy jest też elementem zasady jawności działania władzy publicznej. Działanie organu władzy publicznej mieszczące się w jego prawem określonych kompetencjach, ale noszące znamiona arbitralności i niepoddające się kontroli i nadzorowi, nie może być uznane za zgodne z prawem. Taki pogląd jest konsekwentnie reprezentowany także w późniejszym orzecznictwie sądów administracyjnych (por. np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 września 2010 r., sygn. II OSK 723/10 i przywołane tam orzecznictwo).

Podanie wyczerpujących motywów podjęcia uchwały w przedmiocie obniżenia wynagrodzenia wójta ma tym większe znaczenie, iż tego typu rozstrzygnięcie wywiera daleko idące skutki prawne w sferze stosunku pracy, który dodatkowo w tym zakresie jest kształtowany jednostronnie. Zatem brak uzasadnienia takiej uchwały, bądź posłużenie się jedynie ogólnymi stwierdzeniami na poparcie podjętego rozstrzygnięcia, naraża samorządowy organ uchwałodawczy na zarzut arbitralności, podjęcia "decyzji politycznej", oderwanej od rzeczywistej oceny pracy wójta gminy.

W niniejszej sprawie zaskarżona uchwała wymogu prawidłowego, wyczerpującego uzasadnienia podjętego rozstrzygnięcia nie spełnia. Argumentem przywołanym w uzasadnieniu uchwały stało się nieudzielenie skarżącemu wójtowi przez Radę Gminy C. absolutorium za lata 2010 i 2011. Nie wskazano natomiast w jakich obszarach działalności zarzuca się wymienionemu niecelowość i nierzetelność realizacji budżetu gminnego. Nie przywołano w tym zakresie jakkolwiek ocen, nie wskazano choćby, których z zaplanowanych istotnych dla Gminy C. zamierzeń skarżący nie zrealizował, czy też nienależycie wydatkował środki z budżetu gminnego. Ma to w niniejszej sprawie podstawowe znaczenie, albowiem skarżący w opozycji do argumentacji Rady Gminy przywołuje pozytywnie zaopiniowane przez Regionalną Izbę Obrachunkową w W. sprawozdania za lata 2010 i 2011.

Powyżej wskazane niedostatki w uzasadnieniu zaskarżonej uchwały w praktyce powodują wymykanie się spod kontroli sądowej motywów, którymi kierowała się Rada Gminy C. obniżając skarżącemu wynagrodzenie. Przedmiotowe rozstrzygnięcie nosi zatem znamiona arbitralności i dowolności, przez co uniemożliwia kontrolę legalności, w tym zasadności jej podjęcia. Obowiązek uzasadniania uchwał rady gminy w przedmiocie obniżenia wynagrodzenia wójta, analogicznie, jak stwierdził to NSA w odniesieniu do stosunku pracy radnego, jest bowiem elementem jawności działania władzy publicznej i zalicza się do standardów demokratycznego państwa prawnego. Jego brak lub pozorność pozostaje zaś w sprzeczności z zasadami wyrażonymi w art. 2 i 7 Konstytucji RP.

Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 147 § 1 p.p.s.a., orzekł, jak w sentencji wyroku. O wstrzymaniu wykonania zaskarżonej uchwały orzeczono na podstawie art. 152 powołanej ustawy. W zakresie zasądzenia od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania Sąd orzekł, na podstawie art. 200, art. 205 § 2 i art. 209 tej ustawy.