drukuj    zapisz    Powrót do listy

6123 Zasób geodezyjny i kartograficzny, Ewidencja gruntów, Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, Oddalono skargę, III SA/Łd 36/19 - Wyrok WSA w Łodzi z 2019-08-06, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Łd 36/19 - Wyrok WSA w Łodzi

Data orzeczenia
2019-08-06 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2019-01-09
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi
Sędziowie
Irena Krzemieniewska /przewodniczący sprawozdawca/
Małgorzata Kowalska
Monika Krzyżaniak
Symbol z opisem
6123 Zasób geodezyjny i kartograficzny
Hasła tematyczne
Ewidencja gruntów
Sygn. powiązane
I OSK 3017/19 - Wyrok NSA z 2020-07-16
Skarżony organ
Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2017 poz 2101 art. 7b ust. 2 pkt 2
Ustawa z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne - tekst jedn.
Sentencja

Dnia 6 sierpnia 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Krzemieniewska (spr.), Sędziowie Asesor WSA Małgorzata Kowalska, Sędzia WSA Monika Krzyżaniak, , Protokolant Starszy sekretarz sądowy – Dorota Czubak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 sierpnia 2019 roku sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty za uwierzytelnienie dokumentów z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego oddala skargę.

Uzasadnienie

III SA/Łd 36/19

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...], nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm.)- dalej: k.p.a. ; art. 7b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn.; Dz.U. 2017 r. poz. 2101 ze zm.) – dalej: p.g.k., [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymał w mocy decyzję Starosty [...] Wschodniego z dnia [...], nr [...] wydaną w sprawie ustalenia opłaty za uwierzytelnienie dokumentów z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

W sprawie ustalono następujący stan faktyczny:

A Sp. z o.o. z siedzibą w G. realizowała zlecenie na wykonanie, w trybie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (ZRID), projektów podziałów geodezyjnych nieruchomości dla zamierzenia pod nazwą rozbudowa drogi wojewódzkiej nr 713, na odcinku K.-U.. W ramach powyższego zadania, co wynika z załączonego do akt sprawy pisma z 21 maja 2018 r., spółka zgodnie z umową z zamawiającym, sporządziła projekt podziału nieruchomości dla każdej z dzielonych nieruchomości w ilości 6 egzemplarzy. Sporządzone mapy z projektem podziału nieruchomości stanowiły załącznik do wniosku o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej , a tym samym konieczne było ich uwierzytelnienie. Z treści powołanego pisma wynika nadto, że skarżąca mając na uwadze fakt, iż w ramach wykonywanej przez nią pracy sporządza jeden operat techniczny zawierający jeden dokument w postaci projektu podziałów działek, występowała o uwierzytelnienie pierwszego egzemplarza dokumentu w postaci zbiorczej mapy z projektem podziału oraz kolejne egzemplarze w postaci map z projektem podziału dla poszczególnych dzielonych nieruchomości.

W dniu 8 czerwca 2018 r. do Państwowego Zasobu Geodezyjnego i Kartograficznego, za numerem [...] przyjęty został operat techniczny dotyczący wyżej wskazanego projektu podziału nieruchomości dla zamierzenia pod nazwą rozbudowa drogi wojewódzkiej nr 713 na odcinku K.-U.

W dniu 13 czerwca 2018 r. wykonawca operatu spółka A wystąpiła do Starosty [...] Wschodniego o uwierzytelnienie opracowanych przez nią dokumentów, a liczba egzemplarzy dokumentu do uwierzytelnienia została określona na: "53 x 1 oraz 265 x kolejnych egzemplarzy".

W dniu 12 czerwca 2018 r. wystawiony został dokument obliczenia opłaty nr 1-4337/2018 na łączną kwotę 3.975zł, na którą składała się opłata za pierwszy egzemplarz uwierzytelnianego dokumentu (53 x 50 zł = 2.650 zł ) oraz opłata kolejnych egzemplarzy uwierzytelnianego dokumentu (265 x 5 zł = 1.325 zł).

Nie zgadzając się z wysokością ustalonej opłaty skarżąca wystąpiła o wydanie decyzji administracyjnej w przedmiocie naliczenia opłaty w trybie art. 40f ust. 1 p.g.k., całości podtrzymując swoje stanowisko w sprawie, wyrażone w w/w piśmie z 21 maja 2018 r.

Decyzją z dnia [...] Starosta [...] Wschodni ustalił opłatę za 53 sztuki pierwszych egzemplarzy map z projektem podziału oraz 265 kolejnych egzemplarzy map z projektem podziału w łącznej kwocie 3.975 zł za uwierzytelnienie dokumentów sporządzonych na potrzeby postępowań administracyjnych, a złożonych w związku z wykonaniem pracy geodezyjnej zgłoszonej w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej dla Powiatu [...] Wschodniego, przyjętej za numerem [...]. Uzasadniając organ I instancji wskazał na wstępie na podstawę materialnoprawną ustalenia przedmiotowej opłaty, w szczególności na art. 40b ust. 1 pkt 3, art. 40d, art. 40e p.g.k. w zw. z tabelą 16 załącznika do p.g.k. Dalej, odnosząc powyższe regulacje prawne do niniejszego stanu faktycznego sprawy organ wskazał, iż przedmiotem wykonanej przez skarżącą pracy geodezyjnej było sporządzenie mapy projektu podziału łącznie 53 odrębnych działek, a każda z uwierzytelnionych map jest odrębnym dokumentem urzędowym i może funkcjonować samodzielnie w obrocie prawnym. Tym samym na łączną kwotę należnej opłaty 3.975 zł składała się kwota - 2.650 zł stanowiąca iloczyn pierwszych egzemplarzy sporządzonej mapy (53 sztuki) oraz określonej w tabeli nr 16 lp. 3 załącznika stawki (50 zł) oraz kwota - 1.325 zł stanowiąca iloczyn kolejnych egzemplarzy uwierzytelnionej mapy (265 sztuk) oraz określonej w tabeli nr 16 lp 4 załącznika stawki 5 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca spółka reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika zarzuciła naruszenie art. 40b ust. 1 pkt 3 p.g.k. poprzez jego błędną wykładnię, co doprowadziło do nieprawidłowego naliczenia opłaty za uwierzytelnienie dokumentów w oparciu o l.p. 3 i 4 załącznika nr 16 do p.g.k. Z uwagi na powyższe wniosła o uchylenie decyzji organu I instancji w całości i ustalenie opłaty w łącznej wysokości 1.635 zł, ewentualne o uchylenie kwestionowanej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

W ocenie skarżącej, w niniejszej sprawie prawidłowa wysokość należnej opłaty za uwierzytelnienie dokumentu wynosi 1.635 zł i stanowi sumę kwoty 50 zł za uwierzytelnienie 1 egzemplarza mapy projektu podziału nieruchomości (określonej w tabeli 16 lp. 3 załącznika p.g.k) oraz kwoty 1.585 zł będącej iloczynem kolejnych 317 egzemplarzy powyżej wskazanego dokumentu i określonej w tabeli 16 lp. 4 załącznika p.g.k stawki 5 zł. Wskazując na zasadność powyższego twierdzenia spółka podniosła, iż przedłożone mapy z projektem podziału nieruchomości stanowią załącznik do wniosku skarżącej o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zgodnie z treścią art. 11d ust. 1 pkt 3 ZRID, przy czym co istotne w tego typu postępowaniu wydawana jest tylko jedna decyzja obejmująca wszystkie przedmiotowe działki objęte inwestycją. Dodatkowo strona skarżąca odwołała się do słownikowej definicji wyrazów "egzemplarz" oraz "jednorodny" zawartej w Słowniku Języka Polskiego PWN, a nadto do praktyki innych Powiatowych Ośrodków Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej, które w analogicznych sprawach mapę zbiorczą projektu podziału i jej załączniku traktują jako jeden dokument.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji. Uzasadniając organ odwoławczy przedstawił na wstępie dotychczasowe ustalenia faktyczne oraz wskazał na podstawą prawną pobierania opłat za uwierzytelnianie dokumentów pochodzących z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. W szczególności odwołał się do treści art. 40b ust. 1 pkt 3 p.g.k, z treści którego wynika, iż za uwierzytelnianie dokumentów opracowanych przez wykonawców prac geodezyjnych lub prac kartograficznych, co do zgodności tych dokumentów z danymi zawartymi w bazach danych, o których mowa w art. 4 ust. 1a oraz 1b, lub z dokumentacją przekazaną przez tego wykonawcę do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego organy prowadzące powyższy zasób pobierają opłaty. Dalej powołując przepis art. 40e ust. 1 i ust. 2 p.g.k. organ wskazał, iż opłata za udostępnianie materiałów zasobu oraz za wykonanie czynności, o których mowa w art. 40b ust. 1, jest iloczynem odpowiednich stawek podstawowych, liczby jednostek rozliczeniowych oraz współczynników korygujących lub sumą takich iloczynów. Natomiast wysokość stawek podstawowych w odniesieniu do odpowiednich jednostek rozliczeniowych, wysokość współczynników korygujących oraz zasady ustalania tych współczynników, a także szczegółowe zasady obliczania wysokości opłaty określa załącznik do ustawy. Organ odwoławczy wskazał nadto, że wysokość oraz sposób wyliczenia należnej opłaty utrwala się w Dokumencie Obliczenia Opłaty, uregulowanym w art. 40 e p.g.k. Dalej przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy organ odwoławczy wskazał, iż jak wynika z ustalonego w sprawie stanu faktycznego skarżąca wniosła o uwierzytelnienie sporządzonej przez nią mapy projektu podziału 53 nieruchomości (odrębnych działek położonych w obrębach K. i K.) w ramach realizowanej inwestycji w trybie specustawy ZRID, określając liczbę pierwszych egzemplarzy na 53 sztuki oraz ich kopii na 265 sztuk. Powyższe oznacza, iż skarżąca wystąpiła o uwierzytelnienie 53 kompletów dokumentów, na który składało się po 6 arkuszy mapy projektu podziału nieruchomości, zawierającej szkic orientacji i wykaz zmian gruntowych odpowiednio dla każdej dzielonej działki. Tym samym należna opłata za uwierzytelnienie dokumentów z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zgodnie z zakresem wniosku skarżącej z 13 czerwca 2018 r., została prawidłowo ustalona na podstawie lp. 3 i lp. 4 Tabeli 16 załącznika do p.g.k., na kwotę 3.975zł, na którą składała się opłata za pierwszy egzemplarz uwierzytelnianego dokumentu (53 x 50 zł = 2.650 zł) oraz opłata za 5 kolejnych egzemplarzy uwierzytelnianego dokumentu (256 x 5 zł = 1.325 zł). Odnosząc się do zarzutów spółki organ odwoławczy wskazał, iż wbrew stanowisku skarżącej przedłożone mapy nie stanowią integralnej całości, gdyż o integralności dokumentu przesądza jego treść merytoryczna, to jest sama treść dokumentu wyrażająca ciągłości jednolitość przedmiotu dokumentacji i wskazująca na sposób powiązania poszczególnych części dokumentu jako całości w tym znaczeniu, że jedna z nich nie wywołuje żadnych skutkow prawnych bez połączenia z pozostałą. Podnoszona przez skarżąca okoliczność, że przedłożone kopie map stanowią integralną część operatu technicznego, w żadnym wypadku nie prowadzi do wniosku, iż stanowią one jeden dokument, za którego uwierzytelnienie należy pobrać jedną opłatę. Wręcz przeciwnie, przedłożone mapy nie stanowią integralnej całości, gdyż każda z tych map odnosi się do odrębnej nieruchomości, podlegającej podziałowi w ramach prowadzonej inwestycji drogowej, a co za tym idzie może samodzielnie funkcjonować w obiegu prawnym, jako odrębny, autonomiczny dokument. Zasadność powyższego twierdzenia wynika z art. 12 ust. 3 ZRID, do której to ustawy skarżąca spółka się odwołuje, a z treści którego wynika, iż decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej i katastrze nieruchomości. Tym samym, jak wskazuje skarżąca, skoro sporządzona mapa podziału nieruchomości stanowi integralny załącznik do wniosku o wydanie powyżej wskazanej decyzji, to uznać należy, że każda z 53 map jednostkowych zawierających podział poszczególnych nieruchomości będzie stanowić załącznik do przeprowadzenia zmian wynikających z powołanego wyżej art. 12 ust. 3 ZRID.

W skardze wniesionej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi A Sp. z o.o. z siedzibą w G. zarzuciła naruszenie:

- art.40b ust. 1 pkt 3 p.g.k. poprzez jego błędną wykładnię i nieprawidłowe naliczenia opłaty za uwierzytelnienie dokumentów w oparciu o l.p. 3 i 4 załącznika nr 16 do p.g.k. w kwocie 3.975 zł;

- art. 7, art. 8, art. 77 § 1 k.p.a. poprzez niewyjaśnienie wszystkich okoliczności wystąpienia przez skarżąca z wnioskiem o uwierzytelnienie opracowanych przez nią map, a tym samym prowadzenie postępowania z naruszeniem zasady załatwienia sprawy za uwzględnieniem interesu społecznego i słusznego interesu obywateli oraz zasady prowadzenia postępowania w sposób pogłębiający zaufanie obywateli do władzy publicznej.

Z uwagi na powyższe naruszenia pełnomocnik skarżącej spółki wniósł na wstępie o uwzględnienie skargi przez organ administracji w trybie autokontroli, to jest na podstawie art. 54 § 3 p.p.s.a Na wypadek nieuwzględnienia powyższego wniosku wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, zobowiązanie organu administracji publicznej do wydania nowej decyzji w określonym terminie oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W obszernym uzasadnieniu strona skarżąca przedstawiła argumentację przemawiającą w jej ocenie za zasadnością wniesionej skargi.

W odpowiedzi na skargę [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wnosił o jej oddalenie argumentując, jak w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Pismem procesowym z dnia 15 marca 2019 r. pełnomocnik skarżącej spółki odwołując się do wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 27 grudnia 2018 r., III SA/Lu 449/18, wywiódł miedzy innymi , iż wbrew stanowisku organu administracji mapa zbiorcza i stanowiące jej załączniki mapy jednostkowe projektu podziału działek, sporządzone na potrzeby realizacji inwestycji w trybie ustawy ZRID, nie mogą odrębnie funkcjonować w obrocie prawnym, a tym samym nie mogą stanowić podstawy wpisów w księdze wieczystej i katastru nieruchomości.

Natomiast obecny na rozprawie w dniu 29 marca 2019 r. A. P. – prezes zarządu skarżącej spółki wyjaśnił, że zbiorcza mapa została złożona w 6 egzemplarzach (1 jako oryginał oraz 5 kopii). Ponadto dla każdej 53 działek zostały złożone oddzielne mapy dotyczące obszaru konkretnej nieruchomości, stanowiące oddzielny plik dokumentów (po 6 dla każdej z działki). Przy czym podkreślił, że nie były to załączniki do egzemplarzy map zbiorczych, ale komplety dokumentów dla każdej z działki- w sumie 318 egzemplarzy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 29 marca 2019 r. , III SA/Łd 36/19 zawiesił postępowanie sądowoadministracyjne, na podstawie art. 125 § 1 pkt 1 p.p.s.a.

Kolejnym postanowieniem z dnia 11 czerwca 2019 r., III SA/Łd 36/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi podjął zawieszone postępowanie sądowoadministracyjne.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga jako niezasadna podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2017 r. poz. 2188) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę administracji publicznej. Kontrola, o której mowa w § 1 sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej (§ 2 art. 1 tej ustawy).

Stosownie do treści art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz.U. z 2018 r. poz. 1302) – dalej: p.p.s.a., sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie.

Z wymienionych przepisów wynika, że sąd bada legalność zaskarżonego aktu, czy jest on zgodny z prawem materialnym, określającym prawa i obowiązki stron oraz z prawem procesowym, regulującym postępowanie przed organami administracji publicznej.

Przy czym, w myśl art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, z zastrzeżeniem art. 57a.

W niniejszej sprawie, jak już wcześniej wskazano przedmiotem skargi A Spółka z o.o. z siedziba w G. uczyniła decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...], o wskazanym numerze utrzymującą w mocy decyzję Starosty [...] Wschodniego z dnia [...], nr [...] wydaną w przedmiocie ustalenia opłaty za uwierzytelnienie dokumentów z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Natomiast zasadniczą kwestią sporną pozostaje wysokość ciążącej na spółce opłaty z powyższego tytułu.

W ocenie skarżącej należna opłata winna stanowić łączną kwotę 1.635 zł, na którą składa się opłata 50 zł za uwierzytelnienie pierwszego egzemplarza arkusza- mapy z projektem podziału nieruchomości oraz 1.585 zł stanowiąca iloraz stawki za uwierzytelnienie następnych egzemplarzy arkusza- mapy z projektem podziału nieruchomości oraz liczby tych egzemplarzy (317 x 5 zł).

Natomiast w ocenie organów administracyjnych procedujących w przedmiotowej sprawie należna od skarżącej spółki opłata wynosi łącznie 3.975 zł, na którą składa się kwota 2.650 zł stanowiąca iloraz stawki za uwierzytelnienie pierwszego egzemplarza arkusza- mapy z projektem podziału nieruchomości oraz liczby pierwszych egzemplarzy uwierzytelnianego dokumentu (53 x 50 zł) oraz kwota 1.585 zł stanowiąca iloraz stawki za uwierzytelnienie następnych egzemplarzy arkusza- mapy z projektem podziału nieruchomości oraz liczby tych egzemplarzy (265 x 5 zł).

Podstawę materialnoprawną wydanego rozstrzygnięcia stanowiły przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn.; Dz.U. 2017 r. poz. 2101 ze zm.) – dalej: p.g.k.

Stosownie do treści art. 40a ust. 1 p.g.k. organy prowadzące państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny udostępniają materiały zasobu odpłatnie. Jak wynika z art. 40b ust. 1 pkt 3 p.g.k. opłacie podlega między innymi uwierzytelnianie dokumentów opracowanych przez wykonawców prac geodezyjnych lub prac kartograficznych, co do zgodności tych dokumentów z danymi zawartymi w bazach danych, o których mowa w art. 4 ust. 1a oraz 1b, lub z dokumentacją przekazaną przez tego wykonawcę do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. W myśl art. 40d ust. 1 p.g.k. opłata za udostępnianie materiałów zasobu oraz za wykonanie czynności, o których mowa w art. 40b ust. 1, jest iloczynem odpowiednich stawek podstawowych, liczby jednostek rozliczeniowych oraz współczynników korygujących lub sumą takich iloczynów. Przy czym wysokość stawek podstawowych w odniesieniu do odpowiednich jednostek rozliczeniowych, wysokość współczynników korygujących oraz zasady ustalania tych współczynników, a także szczegółowe zasady obliczania wysokości opłaty określa załącznik do ustawy (art. 40d ust. 2 p.g.k.). Zgodnie z treścią art. 40e ust. 1 p.g.k. wysokość należnej opłaty oraz sposób jej wyliczenia utrwala się w Dokumencie Obliczenia Opłaty, który zawiera:1) nazwę jednostki organizacyjnej, która wystawiła dokument; 2) identyfikator i datę wniosku o udostępnienie materiałów zasobu albo identyfikator i datę zgłoszenia prac geodezyjnych lub prac kartograficznych; 3) nazwy oraz liczbę jednostek rozliczeniowych udostępnianych materiałów zasobu, a także oznaczenia pozycji w odpowiedniej tabeli opłat zawartej w załączniku do ustawy; 4) wysokość użytych do wyliczenia podstawowych stawek jednostkowych oraz współczynników korygujących; 5) kwotę opłaty; 6) datę wystawienia dokumentu oraz podpis organu lub upoważnionej przez niego osoby. Dokument Obliczenia Opłaty wystawiany w postaci elektronicznej i generowany z systemu teleinformatycznego w sposób umożliwiający jego wydruk nie wymaga podpisu ani pieczęci (art. 40e ust. 2 p.g.k.). Ponadto jak wynika z art. 40f ust. 1-3 p.g.k. w przypadku sporu dotyczącego zakresu udostępnianych materiałów zasobu lub wysokości należnej opłaty, właściwy organ Służby Geodezyjnej i Kartograficznej wydaje decyzję administracyjną. Wniesienie odwołania od decyzji w sprawie ustalenia wysokości opłaty za udostępnianie materiałów zasobu nie wstrzymuje udostępnienia tych materiałów, pod warunkiem uiszczenia opłaty w wysokości ustalonej w zaskarżonej decyzji. W przypadku gdy w wyniku rozpatrzenia odwołania lub ponownego rozpatrzenia sprawy na skutek wyroku sądu administracyjnego wysokość opłaty zostanie zmniejszona, nadpłata podlega zwrotowi wraz z odsetkami ustawowymi.

Stawki podstawowe za uwierzytelnianie dokumentów opracowanych przez wykonawcę prac geodezyjnych lub prac kartograficznych, co do zgodności tych dokumentów z danymi zawartymi w bazach danych, o których mowa w art. 4 ust. 1a oraz 1b, lub z dokumentacją przekazaną przez tego wykonawcę do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, co było przedmiotem wniesionego przez spółkę wniosku z 13 czerwca 2018 r., określona została w tabeli nr 16 lp. 3 i 4 załącznika do ustawy p.g.k., zgodnie z którą stawka za pierwszy egzemplarz uwierzytelnianego dokumentu wynosi 50 zł oraz 5 zł, za każdy kolejny egzemplarz. uwierzytelnianego dokumentu.

W niniejszej sprawie z ustalonego w sposób prawidłowy stanu faktycznego wynika, że skarżąca spółka realizowała zlecenia na wykonanie podziałów geodezyjnych nieruchomości celem wydzielenia działek na poszerzenie pasa drogowego DW 713 w miejscowości K. i K. ,w trybie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (ZRID). Z treści znajdującego się w aktach administracyjnych pisma spółki z dnia 21 maja 2018 r., kierowanego Geodety Powiatowego dla powiatu [...] Wschodniego wynika, że w ramach realizowanego zadania spółka sporządzała odrębny projekt podziału dla każdej z 53 dzielonych nieruchomości w ilości po 6 egzemplarzy. Sporządzone przez skarżącą projekty podziału nieruchomości stanowiły załącznik do wniosku o wydanie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, w myśl art. 11d ust. 3 powołanej wyżej ustawy, a tym zaistniała konieczność ich uwierzytelnienia. Z uwagi na powyższe spółka złożyła wniosek o uwierzytelnienie pierwszego egzemplarza mapy ze zbiorczym projektem podziału nieruchomości w ciąg drogi oraz kolejnych map z projektem podziału poszczególnych nieruchomości, które jako mapy podziałowe pochodzące z jednego źródła (operatu geodezyjnego) stanowiły w ocenie skarżącej kolejne egzemplarze uwierzytelnianych dokumentów. Powyższe potwierdza przedstawione na rozprawie w dniu 29 marca 2019 r., oświadczenie prezesa zarządu skarżącej spółki, który wyjaśnił, że zbiorcza mapa została złożona w 6 egzemplarzach (1 jako oryginał oraz 5 kopii). Ponadto dla każdej 53 działek zostały złożone oddzielne mapy dotyczące obszaru konkretnej nieruchomości, stanowiące oddzielny plik dokumentów (po 6 dla każdej z działki). Przy czym podkreślił, że nie były to załączniki do egzemplarzy map zbiorczych, ale komplety dokumentów dla każdej z działki- w sumie 318 egzemplarzy.

Powyżej określony zakres realizowanego przez spółkę zadania oraz przedmiot wniosku o uwierzytelnienie dokumentów pozwala, w ocenie Sądu na stwierdzenie, iż ustalona zaskarżoną decyzją opłata za uwierzytelnienie dokumentów z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, jest prawidłowa.

W ocenie Sądu przywołać w tym miejscu należy stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego zawarte w uzasadnieniu wyroku z dnia 16 maja 2019 r., I OSK1837/117 (www.cbois.nsa.gov.pl), a które to stanowisko Sąd rozpoznający niniejszą skargę w pełni podziela, iż uregulowane w ustawie z dnia 10 kwietnia 2003 r. postępowanie w sprawie realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych jest postępowaniem szczególnym o charakterze kompleksowym, albowiem w ramach tego jednego postępowania administracyjnego rozstrzygnięte zostają nie tylko zagadnienia dotyczące zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, ale również takie zagadnienia jak: zatwierdzenie podziału nieruchomości, czy też nabycie własności nieruchomości przez Skarb Państwa lub jednostkę samorządu terytorialnego, które to nabycie następuje co prawda z mocy prawa, lecz podstawą do dokonania wpisów w księdze wieczystej i katastrze nieruchomości jest decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie dróg publicznych. Tym samym podejmując postępowanie w sprawie realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych unika się konieczności prowadzenia odrębnych postępowań, czy to w sprawie podziału nieruchomości, czy też w sprawie wywłaszczenia. Zgodnie bowiem z rozwiązaniem szczególnym zawartym z art. 12 ust. 1 powołanej ustawy decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza podział nieruchomości, a linie rozgraniczające teren, w tym granice pasów drogowych, ustalone decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowią linie podziału nieruchomości (art. 12 ust. 2 ustawy). Wydana w tym trybie decyzja stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości, co wynika z art. 12 ust. 3 powołanej ustawy. Mając na uwadze treść i charakter decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wniosek o wydanie takiej decyzji zgodnie z art. 11d ust. 1 ustawy zawiera w szczególności: 1) mapę w skali co najmniej 1:5000 przedstawiającą proponowany przebieg drogi, z zaznaczeniem terenu niezbędnego dla obiektów budowlanych, oraz istniejące uzbrojenie terenu; 2) analizę powiązania drogi z innymi drogami publicznymi; 3) mapy zawierające projekty podziału nieruchomości, sporządzone zgodnie z odrębnymi przepisami; 3a) określenie nieruchomości lub ich części, które planowane są do przejęcia na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego; 3b) określenie nieruchomości lub ich części, z których korzystanie będzie ograniczone. Powyżej przywołane regulacje pozwalają na stwierdzenie, że decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza również podział nieruchomości, czyli wywołuje określony skutek prawny. Aby jednak decyzja ta mogła wywołać skutek prawny w postaci podziału nieruchomości, czyli zatwierdzić podział nieruchomości, organ wydający decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej musi między innymi dysponować określonym materiałem geodezyjnym w tym między innymi mapami zawierającymi projekty podziału nieruchomości, sporządzonymi zgodnie z odrębnymi przepisami. Organ wydający decyzję o zezwoleniu na realizacje inwestycji drogowej nie wykonuje samodzielnie czynności i nie sporządza samodzielnie dokumentacji dotyczącej podziału nieruchomości objętych przedmiotowym postępowaniu, tylko korzysta z dołączonej do wniosku o wydanie decyzji dokumentacji geodezyjnej przygotowanej przez uprawnione podmioty, stąd też tak istotne jest, aby dokumenty opracowane przez wykonawców prac geodezyjnych na potrzeby tego postępowania administracyjnego były zgodne z danymi zawartymi w bazach danych, obejmujących zbiory danych przestrzennych. Dalej NSA wywiódł, że brak jest podstaw do uznania, iż opracowana przez wykonawcę robót geodezyjnych mapa zbiorcza podziału nieruchomości oraz mapy jednostkowe, odnoszące się do każdej odrębnej nieruchomości, stanowią załącznik do jednego dokumentu – decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej i tylko w takim kształcie (a nie samodzielnie i oddzielnie) stanowią podstawę wpisu do księgi wieczystej. Sąd podkreślił, że w postępowaniu w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej uczestniczy bardzo wiele stron, a tym samym kończąca to postępowanie decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej dotyczy interesu prawnego wszystkich stron. Jednak sprecyzowanie interesu prawnego każdej ze stron wynika między innymi z opracowań geodezyjnych w tym mapy zbiorczej i map jednostkowych na podstawie których można ustalić dokonane podziały nieruchomości, czy też nieruchomości które stały się własnością Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Dlatego też podstawą wpisu do ksiąg wieczystych jest decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji wraz z dokumentacją geodezyjną, tj. odpowiednią mapą jednostkową właściwą dla danej konkretnej nieruchomości. Dla każdej ze stron, której dotyczy decyzja o zezwoleniu na realizacje inwestycji drogowej istotne jest posiadanie mapy jednostkowej dotyczącej jej nieruchomości, a nie tylko mapy zbiorczej obejmującej obszar całej inwestycji drogowej. Dlatego też stanowiąca załącznik do decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej mapa zbiorcza i mapy jednostkowe nie stanowią jednego dokumentu, nie stanowią jednej integralnej całości, każda z map jednostkowych odnosi się bowiem do innego przedmiotu dotyczy podziału innej nieruchomości stanowiącej przedmiot własności różnych podmiotów, zawiera zatem odrębną treść stanowiącą pewną całość znaczeniową, która w przypadku ewentualnych sporów dotyczących danej nieruchomości może zostać wykorzystana przez właściciela danej nieruchomości jako dowód prawa lub określonego stosunku prawnego. Dlatego też tak istotne jest, aby dokumenty opracowywane przez wykonawców prac geodezyjnych lub prac kartograficznych na potrzeby postępowań administracyjnych (jak również sądowych lub czynności cywilnoprawnych) były zgodne z danymi zawartymi w określonych bazach danych. Zapewnieniu tej zgodności służy właśnie instytucja uwierzytelnienia dokumentów uregulowana w powołanych wyżej przez Sąd rozpoznający przedmiotową skargę przepisach p.g.k.

Skoro zatem skarżąca spółka wnioskując w dniu 13 czerwca 2018 r. o uwierzytelnienie sporządzonej przez siebie dokumentacji geodezyjnej, w postaci (na co wskazuje skarżąca zarówno w toku postępowania administracyjnego, jak na etapie postępowania sąodwoadminstracyjnego): 53 odrębnych map jednostkowych odnoszących się do poszczególnych, konkretnych nieruchomości podlegających podziałowi wraz z 5 kopiami sporządzonej mapy dla każdej z tych działek, tym samym w ocenie Sądu organy administracji prawidłowo wyliczyły należną opłatę za uwierzytelnienie w łącznej wysokości 3.975 zł, na którą składa się:

- kwota 2.650 zł za uwierzytelnienie pierwszej mapy dla każdej z 53 odrębnych działek, stanowiąca iloczyn liczby działek oraz stawki podstawowej określonej w tabeli nr 16 lp. 3 załącznika do u.p.g.(53 x 50 zł);

- kwota 1.325 zł za uwierzytelnienie 5 kolejnych egzemplarzy mapy jednostkowej sporządzonej dla każdej z dzielonych działek, łącznie 265 sztuk, stanowiąca iloczyn łącznej liczby kolejnych egzemplarzy uwierzytelnianych dokumentów oraz stawki podstawowej określonej w tabeli nr 16 lp. 4załacznika do u.p.g. (265 x 5 zł ).

Tym samym zarzut skargi, co do naruszenia art. 40 ust. 1 pkt 3 u.p.g. polegający w ocenie strony skarżącej na jego błędnej wykładni i niewłaściwym wyliczeniem ciążącej na spółce opłaty za uwierzytelnienie uznać należy za nieuzasadniony.

Za chybione w ocenie Sądu uznać należy także zarzuty skargi, co do wskazanych w niej przepisów proceduralnych, to jest art. 7 w zw. z art. 77 §1 oraz art. 8 k.p.a. Odnośnie zarzutu nieprawidłowego ustalenia stanu faktycznego koniecznym jest, w ocenie Sądu, ze w sprawie organy obu instancji w zasadzie nie prowadziły jakichkolwiek ustaleń faktycznych. Wydane w sprawie rozstrzygnięcie oparte zostało de facto na informacji przekazanej przez spółkę, w złożonym w dniu 13 czerwca 2018 r. wniosku o uwierzytelnienie sporządzonej przez nią dokumentacji geodezyjnej, oraz na ustawowo określonych procedurze i stawkach za uwierzytelnienie tych dokumentów. Co więcej, jak już wcześniej wskazano istota sporu – wysokość należnej opłaty, nie wynikała z nieprecyzyjnego określenia zakresu złożonego przez spółkę wniosku o uwierzytelnienie dokumentów, która to kwestia wymagałaby przeprowadzenia niezbędnych ustaleń faktycznych. Źródłem tego sporu pozostawało wadliwe, co potwierdza powołany wyżej wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 maja 2019 r., I OSK 1837/17 stanowisko strony skarżącej, zgodnie z którym sporządzone przez nią mapy jednostkowe podziału każdej z 53 dzielonych działek stanowią integralny załącznik do sporządzonej mapy zbiorczej projektu podziału i jako takie nie mogą samodzielnie funkcjonować w obrocie prawnym.

Bez wpływu na wynik sprawy pozostaje również podnoszony przez spółkę argument, iż wypełnienie wniosku z dnia 13 czerwca 2018 r. odbyło się zgodnie z instrukcją pracowników organu, którzy już w dniu 12 czerwca 2018 r. przygotowali Dokument Obliczenia Opłaty nr 1-4337/2018. Odnosząc się do tej kwestii Sąd stwierdza, iż co najmniej za niezrozumiałe należy uznać, iż spółka jako profesjonalny podmiot działający na rynku usług geodezyjnych, wyraża zgodę na wypełnienie składanego przez siebie wniosku z którego to wniosku wynikają zarówno prawa i obowiązki spółki, wynikające z faktu wykonania określonych prac geodezyjnych, niejako pod "dyktando" pracowników organu administracji, właściwego do rozpatrzenia tego wniosku. Jeżeli zatem skarżąca składając w dniu 13 czerwca 2018 r. wniosek o uwierzytelnienie dokumentów była przekonana, że treść jej wniosku winna być odmienna od treści sugerowanej przez pracownika Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej dla Powiatu [...] Wschodniego, powinna złożyć wniosek o treści odpowiadającej jej stanowisku i poczekać na jego rozpatrzenie. W przypadku wydania rozstrzygnięcia niezgodnego z jej oczekiwaniem, w ocenie spółki nieprawidłowego, mogła skorzystać z przysługujących prawem środków jego zakwestionowania. Ponadto poza stwierdzeniem, że wniosek z dnia 13 czerwca 2018 r. został wypełniony zgodnie z instrukcją pracowników organu, skarżąca na powyższa okoliczność nie przedstawiła jakiegokolwiek dowodu. Tym samym zarzut naruszenia art. 7 w zw. z art. 77 § 1 k.p.a. Sąd uznał za chybiony.

Za nieuzasadniony Sąd uznał także zarzut naruszenia art. 8 k.p.a. Z określonych w powołanym przepisie zasad bezstronności, równego traktowania i proporcjonalności oraz pewności prawa wynika przede wszystkim wymóg praworządnego, sprawiedliwego prowadzenia postępowania i rozstrzygnięcia sprawy przez organ administracji publicznej, co jest zasadniczą treścią zasady praworządności. Tylko postępowanie odpowiadające takim wymogom i decyzje wydane w wyniku postępowania tak ukształtowanego mogą wzbudzać zaufanie obywateli do organów administracji publicznej nawet wtedy, gdy decyzje administracyjne nie uwzględniają ich żądań. W celu realizacji powyżej powołanych zasad konieczne jest przede wszystkim ścisłe przestrzeganie prawa, zwłaszcza w zakresie dokładnego wyjaśnienia okoliczności sprawy, konkretnego ustosunkowania się do żądań i twierdzeń stron oraz uwzględnienia w decyzji zarówno interesu społecznego, jak i słusznego interesu obywateli, a nadto wydanego przez organ administracji rozstrzygnięcia według wymagań określonych w przepisie art. 107 § 3 k.p.a., z uwzględnieniem wyrażonej w art. 11 k.p.a. zasady przekonywania, nakładającej na organy obowiązek należytego wyjaśnienia zasadności przesłanek, którymi organ kierował się przy załatwieniu sprawy. Jego realizacja następuje zaś poprzez przedstawienie w uzasadnieniu decyzji argumentów służących przekonaniu strony o prawidłowości podjętego rozstrzygnięcia. Ponadto za naruszające zasadę zaufania obywateli do organów władzy publicznej uznaje się także zmienność poglądów prawnych wyrażonych w decyzjach podjętych w stosunku do tego samego adresata, na tle takich samych stanów faktycznych, na tle takiego samego lub zbliżonego (analogicznego) stanu prawnego.

Wbrew twierdzeniom strony skarżącej wyrok NSA z dnia 16 maja 2019r sygn.. akt I OSK 1837/17 zapadł w podobnym stanie faktycznym jak w niniejszej sprawie i Sąd pogląd ten podziela. Natomiast Sąd w tym składzie nie podziela poglądu Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 27 grudnia 2018r sygn. akt III SA/Lu 449/18 powołanego przez stronę skarżącą w piśmie z dnia 23 lipca 2019r.

W niniejszej sprawie zdaniem Sądu przeprowadzone postępowanie administracyjne przed organami obu instancji odpowiada obowiązującym w tym zakresie przepisom prawa procesowego, w tym art. 8 k.p.a. Zarówno wydane przez te organy decyzje, jak i ich uzasadnienia zawierają wszelkie wymagane prawem elementy składowe, a ich wydanie poprzedziło prawidłowo przeprowadzone postępowanie administracyjne, w toku którego stronie został zapewniony czynny udział.

Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 151 p.p.s.a skargę oddalił.

a.l.



Powered by SoftProdukt