Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Kasprzycki (spr.) Sędziowie WSA Halina Jakubiec WSA Barbara Pasternak Protokolant sekretarz sądowy Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi S. D. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 12 października 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przywrócenia stanu przebiegu granicy pomiędzy działkami I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego na rzecz skarżącego S. D. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Zaskarżoną przez S. D. (dalej skarżący) decyzją z dnia 12 października 2018 r. nr [...], wydaną na podstawie przepisu art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t. jedn., Dz.U. z 2017 r., poz. 1257 ze zm., zwanej dalej w skrócie – k.p.a.) oraz art. 7b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. jedn., Dz.U. z 2017 r., poz. 2101 ze zm., zwanej dalej Prawem geodezyjnym i kartograficznym), Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymał w mocy decyzję Starosty z [...] 2018 r., znak: [...], o odmowie przywrócenia stanu przebiegu granicy pomiędzy działkami nr [...] i nr [...] położonymi w obrębie B jedn. ewid. B sprzed 17 lutego 2017 r., wprowadzonych zmianą danych w operacie ewidencji gruntów i budynków nr [...] i uznania go za prawidłowy i aktualny.

Powyższa decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Skarżący zwrócił się do Starosty pismem z dnia 10 kwietnia 2018 r., uzupełnionym pismem z dnia 11 kwietnia 2018 r., z wnioskiem o przywrócenie stanu przebiegu granicy pomiędzy działkami nr [...] i nr [...] położonymi w obrębie B, jedn. ew. B sprzed 17 lutego 2017 r. wprowadzonych zmianą danych w operacie ewidencji gruntów i budynków nr [...] i uznanie go za prawidłowy i aktualny.

Organ I instancji - Starosta - decyzją z [...] 2018 r., znak: [...], orzekł o: "odmowie przywrócenia stanu przebiegu granicy pomiędzy działkami nr [...] i nr [...] położonymi w obrębie B jedn. ewid. B sprzed 17 lutego 2017 r. wprowadzonych zmianą danych w operacie ewidencji gruntów i budynków nr [...] i uznanie go za prawidłowy i aktualny".

Skarżący odwołał się od ww. decyzji do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, wnosząc o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.

Opisaną na wstępie decyzją Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu tak podjętego rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że operat ewidencji gruntów i budynków dla obrębu B został założony w latach 60-tych XX wieku i ogłoszony obwieszczeniem Wydziału Rolnictwa i Leśnictwa Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej z 26 października 1971 r. (Dz. Urz. Nr 10, poz. 119). Organ zwrócił uwagę na technologię założenia w latach 70 - tych ewidencji gruntów i budynków, bez trwałej stabilizacji punktów granicznych działek. Wskazał, że ówczesne możliwości techniczne oraz stosowane technologie wykonywania pomiarów geodezyjnych terenowych i kartometrycznych nie pozwalały na osiąganie dokładności pomiarów, jakie obowiązują obecnie. Dodatkowo, znaczny upływ czasu od daty ich powstania (blisko 50-letni) wpływa na zniekształcenia (deformacje) nośnika.

Zdaniem organu odwoławczego dokumentacja powstała przy zakładaniu ewidencji gruntów, mimo że podlegała ciągłej aktualizacji nie spełnia wymogów rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (t. jedn., Dz.U. z 2016 r., poz. 1034, zwanego dalej rozporządzeniem w sprawie ewidencji gruntów i budynków) ani w zakresie dokładności położenia punktów granicznych, ani w zakresie sposobu określenia położenia tych punktów.

Operat techniczny [...], przyjęty do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego 28 grudnia 2016 r., stanowiący podstawę zmiany przebiegu granic działki nr [...] z działką nr [...] został sporządzony w związku z projektowanym podziałem nieruchomości stanowiącej działki ewidencyjne nr [...], nr [...] i nr [...].

Ze względu na niewiarygodność danych opisujących przebieg granic tych działek zasadnym zdaniem organu było podjęcie czynności mających na celu ustalenie przebiegu granic dzielonej nieruchomości z działkami sąsiednimi, w tym działką nr [...].

W związku z powyższym 27 października 2016 r. wykonawca prac geodezyjnych - geodeta uprawniony K. R. - dokonał ustalenia przebiegu granic działki nr [...] będącą własnością A. C. m.in. z działką nr [...] będącą wówczas własnością L. i S. D.

Obecnie, w ewidencji gruntów i budynków, w związku z podziałem została wykreślona działka nr [...], w jej miejsce ujawniono działki nr [...] i nr [...]. Działka nr [...] stanowi własność A. K., działka nr [...] - A. C. Z kolei działka nr [...] wykazana jest jako współwłasność S. D. w ½ cz. oraz K. D. w ½ cz.

Z analizy zgromadzonej w sprawie dokumentacji wynika, że w dniu 17 lutego 2017r. Starosta w operacie ewidencji gruntów i budynków, obr. B, jedn. ewid. B, wprowadził zmianę nr [...]. Jej podstawę stanowił operat geodezyjny przyjęty do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego 28 grudnia 2016 r. za nr [...]. Ze względu na fakt, że jest to operat dotyczący podziału działki nr [...], powyższa zmiana miała charakter jedynie zmiany przedmiotowej. Stąd też w sprawie nie wydano decyzji administracyjnej a zmianę wprowadzono w formie czynności materialno - technicznej.

Przedmiotem pracy geodezyjnej był podział nieruchomości oraz ustalenie przebiegu granicy pomiędzy działkami nr [...] i nr [...]. Podział nieruchomości poprzedzony był bowiem ustaleniem przebiegu ww. granicy.

Dokumentacja zawarta w operacie technicznym przyjętym do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego za numerem [...] wskazuje, że przebieg granicy pomiędzy działkami nr [...] i nr [...] opisują punkty graniczne nr: 39, 37, 36 i 40, pozyskane w wyniku geodezyjnych pomiarów terenowych poprzedzonych ustaleniem przebiegu ww. granicy. W związku z powyższym przypisano im atrybuty: ZRD (źródło danych o położeniu punktu granicznego) -1, gdyż dane o położeniu tych punktów pozyskano w drodze geodezyjnych pomiarów terenowych poprzedzonych ustaleniem ich położenia w trybie określonym z § 39 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków oraz BPP (średni błąd położenia punktu) - 1, co oznacza, że błąd średni położenia punktu względem osnowy 1 klasy wynosi od 0,00 do 0,10 m. Zatem zmienił się status punktów granicznych oraz co wynika z porównania dotychczas obowiązującej mapy ewidencyjnej z mapą jednostkową zawartą w operacie zatytułowaną "Mapą z projektem podziału nieruchomości" - zmienił się przebieg granicy pomiędzy działkami nr [...] i nr [...].

Powyższe, czyli ww. przebieg granicy oraz atrybuty opisujących ją punktów granicznych również zostały wprowadzone do operatu ewidencyjnego zmianą nr [...], której dokonano z urzędu na podstawie materiałów zasobu (art. 24 ust. 2a pkt 1 lit. c) Prawa geodezyjnego i kartograficznego.

Organ wskazał, że mając na uwadze wzajemną relację przepisu art. 24 ust. 2a pkt 1 lit. c Prawa geodezyjnego i kartograficznego, który stanowi, że informacje zawarte w ewidencji gruntów i budynków podlegają aktualizacji z urzędu, jeżeli zmiany tych informacji wynikają z materiałów zasobu oraz przepisu art. 24 ust. 2b pkt 1 tej ustawy, wskazującego na jakiej podstawie dokonuje się aktualizacji w trybie czynności materialno-technicznej, w związku z brakiem wniosku właścicieli obydwu działek, których dotyczy zmiana przebiegu granicy, winna być ona dokonana w drodze decyzji administracyjnej (art. 24 ust. 2b pkt 2 Prawa geodezyjnego i kartograficznego).

Organ podniósł dalej, że aktualizacja ta powinna poprzedzić zmianę, która z kolei powinna być dokonana w trybie czynności materialno-technicznej, gdyż dotyczyła zmiany danych ewidencyjnych wynikających z decyzji Wójta Gminy B z dnia [...] 2016 r., znak: [...], zatwierdzającej podział działki nr [...] na działki: nr [...] i nr [...].

W związku z powyższym zdaniem organu odwoławczego, ujawnienie zmiany przebiegu granic bez wydania decyzji dokonane zostało w niewłaściwym trybie. Z kolei wobec tego, że pod względem merytorycznym ustalenie przebiegu przedmiotowej granicy nie narusza przepisów rozporządzenia w ocenie organu przywrócenie przebiegu granicy pomiędzy działkami nr [...] i nr [...], wykazanego przed aktualizacją, tylko ze względu na nieprawidłowy tryb tej aktualizacji byłoby zbyt formalistyczne i naruszające przepis art. 12 k.p.a.

W ocenie organu odwoławczego zaistniały okoliczności, o których mowa w § 39 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Jak wynika z dokumentacji zawartej w operacie [...], granica działki nr [...] z działką nr [...] została ustalona według zgodnych wskazań właścicieli tych działek.

Z protokołu ustalenia przebiegu granic (karta 34 akt), które obyło się w dniu 27 października 2016r. wynika, że ówcześni właściciele działki nr [...] – L. i S. D. oraz właściciel działki nr [...] – A. C. zaakceptowali bez zastrzeżeń i uwag, ustalony przebieg granic pomiędzy działkami nr [...] i nr [...], co potwierdzili odpisami złożonymi w kolumnie 9 protokołu, pod zapisem: "Oświadczenia: My, niżej podpisani oświadczamy, że granice między działkami wymienionymi w kolumnie 2, przedstawione na szkicu polowym, kopii zdjęcia lotniczego/ortofotomapy, stanowiącym/stanowiącej integralną część niniejszego protokołu została ustalona wg naszych zgodnych wskazań ".Podpisy złożyli również na szkicu polowym stanowiącym integralną część ww. protokołu (karta 41 akt). Do spisanego na gruncie protokołu nie wniesiono żadnych zastrzeżeń.

W związku z powyższym zdaniem organu odwoławczego nie budzi wątpliwości ustalenie przebiegu ww. granic na podstawie § 39 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków. Ustalony przebieg granicy działki nr [...] z działką nr [...] jest spójny z mapą ewidencyjną sporządzoną w skali 1 :2880 w granicach jej dokładności, która wynosi 3 m.

Organ zaznaczył, że złożone do protokołu przed geodetą oświadczenie nie nadaje przebiegowi granic ewidencyjnych charakteru granic prawnych uzgodnionych i nie wyłącza rozstrzygnięcia sporu o zasięg prawa własności pomiędzy właścicielami sąsiadujących działek w trybie postępowania o rozgraniczenie. Oznacza to, że granica pomiędzy działkami nr [...] i nr [...], ustalona w postępowaniu ewidencyjnym nie ma charakteru granicy prawnej.

Ewidencja gruntów i budynków pełniąc funkcje informacyjno - techniczne nie rozstrzyga sporów o prawa do gruntów, ani też nie nadaje tych praw. Rejestruje jedynie aktualne stany prawne ustalone w innym trybie lub przez inne organy orzekające. W postępowaniu ewidencyjnym nie ustala się zasięgu własności nieruchomości a jedynie odtwarza ustalony wcześniej przebieg granic dla nieruchomości na podstawie materiałów źródłowych. Rozgraniczenie nieruchomości służy natomiast ustaleniu przebiegu granic przez określenie położenia punktów i linii granicznych, utrwalenie tych punktów znakami granicznymi na gruncie oraz sporządzeniu odpowiednich dokumentów.

Powyższa decyzja stała się przedmiotem skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, w której skarżący zarzucił organowi naruszenie art. 24 ust. 2 b pkt 2 Prawa geodezyjnego i kartograficznego oraz przepisów rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

W treści skargi podniósł, że w toku czynności geodezyjnych na gruncie związanych z podziałem nieruchomości został wraz z żoną wprowadzony w błąd co do przebiegu granicy między jego działką o nr [...] a działką podlegającą podziałowi nr [...], co spowodowało, że na przedłożonych dokumentach złożyli podpisy. Wskazał, że podpis ten nie mógł być wystarczającą podstawą wprowadzenia zmiany ewidencyjnej a dopiero zgodny wniosek stron do organu ewidencyjnego, a takiego nie było. Ewentualne postępowanie z urzędu winno być poprzedzone postępowaniem o ustalenie granic nieruchomości.

Wobec niedochowania procedur, doszło do zmiany przebiegu granicy nieruchomości skarżącego oraz znacznego zmniejszenia jej powierzchni.

W odpowiedzi na skargę Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje:

Stosownie do treści art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (t. jedn., Dz. U. z 2017 r., poz. 2188) w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn., Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej w skrócie P.p.s.a.), sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej, stosując środki określone w ustawie. Kontrola sądu polega na zbadaniu zgodności z prawem (legalności) tej działalności administracji publicznej, a więc czy przy wydawaniu zaskarżonego aktu nie doszło do rażącego naruszenia prawa dającego podstawę do stwierdzenia nieważności, naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania, naruszenia prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy oraz naruszenia przepisów postępowania administracyjnego w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sąd nie jest przy tym związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną, zgodnie z dyspozycją art. 134 § 1 P.p.s.a. Sąd administracyjny nie rozstrzyga więc merytorycznie, lecz ocenia zgodność decyzji z przepisami prawa.

Skarga zasługiwała na uwzględnienie.

W ocenie bowiem Sądu przeprowadzona kontrola według wyżej wskazanych kryteriów zaskarżonej decyzji i utrzymanej nią w mocy decyzji organu I instancji doprowadziła Sąd do stwierdzenia, że naruszają one przepisy prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy.

Zgodnie z art. 24 ust. 2a pkt 1 lit. c ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. jedn., Dz.U. z 2017 r., poz. 2101 ze zm., zwanej dalej Prawem geodezyjnym i kartograficznym) informacje zawarte w ewidencji gruntów i budynków podlegają aktualizacji z urzędu, jeżeli zmiany tych informacji wynikają m. in. z materiałów zasobu.

Stosownie do postanowień art. 24 ust. 2b pkt 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego aktualizacja informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków następuje w drodze czynności materialno-technicznej na podstawie:

a) przepisów prawa,

b) wpisów w księgach wieczystych,

c) prawomocnych orzeczeń sądu, a w przypadkach dotyczących europejskiego poświadczenia spadkowego - orzeczeń sądu,

d) ostatecznych decyzji administracyjnych,

e) aktów notarialnych,

ea) aktów poświadczenia dziedziczenia oraz europejskich poświadczeń spadkowych,

f) zgłoszeń budowy budynku, zawiadomień o zakończeniu budowy budynku oraz zgłoszeń rozbiórki budynku, o których mowa odpowiednio w art. 30, art. 54 oraz art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, oraz zgłoszeń dotyczących zmiany sposobu użytkowania budynku lub jego części, o których mowa w art. 71 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, do których właściwy organ nie wniósł sprzeciwu,

g) wpisów w innych rejestrach publicznych,

h) wniosku zainteresowanego podmiotu ewidencyjnego i wskazanej w tym wniosku dokumentacji geodezyjnej przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, jeżeli wnioskowana zmiana obejmuje informacje gromadzone w ewidencji gruntów i budynków dotyczące nieruchomości znajdujących się w wyłącznym władaniu wnioskodawcy albo wnioskodawców.

W pozostałych natomiast przypadkach, jak wynika z ust. 2b pkt 2 art. 24 Prawa geodezyjnego i kartograficznego aktualizacja informacji następuje w drodze decyzji administracyjnej.

Prawidłowo przeprowadzona wykładnia norm zawartych w przepisach ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne prowadzi do jednego wniosku, że z urzędu organ ewidencyjny może dokonywać aktualizacji informacji zawartych w ewidencji gruntów i budynków w drodze czynności materialno-technicznej tylko w sytuacjach wskazanych w art. 24b ust. 2 pkt 1 lit. a do h Prawa geodezyjnego i kartograficznego.

Istotnym w zakresie aktualizacji jest też przepis § 45 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (t. jedn., Dz. U. z 2016 r. poz. 1034, z późn. zm.), który w ust. 1 stanowi, że aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych w celu:

1) zastąpienia danych niezgodnych ze stanem faktycznym, stanem prawnym lub obowiązującymi standardami technicznymi odpowiednimi danymi zgodnymi ze stanem faktycznym lub prawnym oraz obowiązującymi standardami technicznymi;

2) ujawnienia nowych danych ewidencyjnych;

3) wyeliminowania danych błędnych.

W postępowaniu dotyczącym aktualizacji ewidencji gruntów i budynków możliwe jest więc prostowanie błędnych wpisów w przypadku, gdy błędy te mają charakter oczywisty i wynikają z dokumentów geodezyjnych lub innych materiałów dowodowych. Dokonywanie zmian w ewidencji gruntów i budynków przez korygowanie błędów lub omyłek nie jest zatem wyłączone, jeżeli pozostaje to w zgodzie ze stanem prawnym, który ewidencja ma odzwierciedlać, a nie tworzyć.

W pojęciu "aktualizacji" ewidencji gruntów i budynków mieści się m. in. usuwanie (prostowanie) błędnych wpisów do bazy danych ewidencyjnych. (por. WSA w Krakowie w wyroku z dnia 21 marca 2013 r., sygn. akt II SA/Kr 1048/12, LEX nr 1301267; podobnie również m.in. wyroki WSA w Rzeszowie w sprawach o sygn. akt II SA/Rz 647/12, II SA/Rz 15/14, II SA/Rz 158/14 i II SA/Rz 1572/14, wszystkie orzeczenia dostępne na stronie: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Stwierdzenie zatem, że ewidencja ma odzwierciedlać, a nie tworzyć ma kapitalne znaczenie w niniejszej sprawie.

Stanowisko organów, że korekty przebiegu granic pomiędzy działkami nr [...] i nr [...] (zmiany przedmiotowej) organ ewidencyjny mógł bowiem uprzednio dokonać w drodze czynności materialno – technicznej z urzędu, a nie w drodze decyzji administracyjnej jest całkowicie błędne i niedopuszczalne.

To, że w przepisie art. 24 ust. 2a pkt 1 lit. c Prawa geodezyjnego i kartograficznego znajduje się stwierdzenie, iż aktualizacji z urzędu dokonuje się jeżeli zmiany tych informacji wynikają m. in. z materiałów zasobu, nie oznacza, że dozwolone było pominięcie przez orzekające organy postanowień art. 24 ust. 2b tej ustawy.

Możliwe jest więc dokonanie korekty wpisów w ewidencji gruntów i budynków z urzędu, ale co najważniejsze w oparciu o powyższe regulacje nie można dokonywać żadnych zmian własnościowych (m.in. zmiany granic i powierzchni działek) poprzez samoistne zmiany w ewidencji gruntów. Ewidencja gruntów jest bowiem tylko publicznym rejestrem obejmującym dane o gruntach wynikające z odpowiedniej dokumentacji urzędowej, który powinien być utrzymywany w stałej aktualności co do stanu faktycznego i prawnego. Zmian w stanie prawnym zapisanym w ewidencji gruntów dokonuje się zatem na podstawie prawomocnych orzeczeń sądowych, aktów notarialnych, ostatecznych decyzji administracyjnych, a także innych aktów normatywnych (zob. wyrok WSA w Warszawie z 17 maja 2007 r. IV SA/Wa 301/07 i wyrok NSA z dnia 10 października 2008 r. I OSK 1696/07, dostępne na stronie: orzeczenia.nsa.gov.pl), zaś korekta danych zawartych w dokumentach ewidencyjnych jest możliwa, jeśli błędy mają charakter ewidentny, oczywisty. "Warto zwrócić uwagę, że zwrot "wykrycia błędnych informacji" oznacza błąd oczywisty, taki który nie wymaga szczegółowego postepowania dowodowego (por. m. in. wyrok WSA w Białymstoku z dnia 13 października 2015 r., sygn. akt II SA/Bk 453/15; CBOSA).

Zmiana danych wynikająca z materiałów źródłowych w drodze czynności materialno-technicznej może być dokonana jedynie przy braku zmiany okoliczności faktycznych i prawnych.

Nie można odczytywać przepisu art. 24 ust. 2a pkt 1 lit. c Prawa geodezyjnego i kartograficznego w oderwaniu od pozostałych i stosować go w ten sposób, jak w tym stanie faktycznym i prawnym sprawy, iż "wytworzenie" dokumentacji na poczet postępowania podziałowego, a następnie włączenie jej do zasobu oznacza, że dozwolone były działania organów ewidencyjnych w zakresie korygowania przebiegu granic pomiędzy wskazanymi działkami, gdyż następuje to na podstawie dokumentacji istniejącej w zasobie. Pominięto bowiem władcze skonkretyzowanie indywidualnych interesów właścicieli przedmiotowych działek w postępowaniu administracyjnym, jakie winno się toczyć w tej sprawie. Wprowadzenie tych zmian wymagało więc co najmniej wyjaśnień zainteresowanych stron.

Niezrozumiałe jest więc stwierdzenie organu odwoławczego, który zauważa ten błąd organu I instancji, ale go aprobuje usprawiedliwiając "nadmiernym formalizmem".

Stanowisko to jest nie do przyjęcia. Takie działanie organów ewidencyjnych, wynikłe z błędnie przeprowadzonej wykładni wskazanych przepisów Prawa geodezyjnego i kartograficznego, a następnie ich niewłaściwego zastosowania, narusza prawo i stanowi niedopuszczalne obejście właściwego trybu dokonywania zmian przebiegu granic pomiędzy działkami, która winna nastąpić w drodze decyzji administracyjnej (ust. 2b pkt 2 art. 24 Prawa geodezyjnego i kartograficznego). Ponadto pozbawiono tym samym skarżącego możliwości kwestionowania takiej decyzji poprzez wniesienie przysługujących mu od niej środków zaskarżenia, a konsekwencji i też prawa do sądu.

Kontrolowane zatem decyzje organu obydwu instancji naruszają więc przepisy prawa materialnego – art. 24 ust. 2a pkt 1 lit. c, art. 24b ust. 2 pkt 1 lit. a do h i ust. 2 pkt 2 Prawa geodezyjnego i kartograficznego - w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, czego konsekwencją jest konieczność ich uchylenia.

W tym stanie rzeczy Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a, art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn., Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), orzekł, jak w punkcie I sentencji wyroku.

O kosztach Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie orzekł, na podstawie art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. jedn., Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), jak w punkcie II sentencji wyroku.