drukuj    zapisz    Powrót do listy

6463 Wzory przemysłowe, Własność przemysłowa, Urząd Patentowy RP, Uchylono zaskarżoną decyzję, VIII SA/Wa 332/09 - Wyrok WSA w Warszawie z 2009-12-15, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VIII SA/Wa 332/09 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2009-12-15 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-05-22
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6463 Wzory przemysłowe
Hasła tematyczne
Własność przemysłowa
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2003 nr 119 poz 1117 art. 102, 103, 104
Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej
Dz.U. 2000 nr 98 poz 1071 art. 7, 77, 78, 80, art. 107 par. 3
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r.- Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marek Wroczyński, Sędziowie Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz, /sprawozdawca/, Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk, Protokolant Aleksandra Borkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi M. K. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą "[...]" na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego nr [...] pod tytułem "[...]" 1) uchyla zaskarżoną decyzję; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3) zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz skarżącej kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r., Nr [...] Urząd Patentowy RP, działając

w oparciu o art. 104 w zw. z art. 102 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119 r., poz. 1117 z późn. zm., dalej jako: "p.w.p.") oraz art. 98 kpc w zw. z art. 256 ust. 2 .w.p., po rozpoznaniu na rozprawie w dniu [...] grudnia 2008 r. sprawy z wniosku "[...]" R., T. S., Spółka Jawna

z siedzibą w K. przeciwko M. K. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą "[...]" o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego pt: "[...]" nr Rp [...], orzekł o jego unieważnieniu.

Z akt sprawy wynika, że pismem z dnia [...] września 2007 r. "[...]" R., T. S. Spółka Jawna z siedzibą w K. - dalej wnioskodawca, uczestnik - wnieśli o unieważnienie, udzielnego na mocy decyzji z dnia [...] listopada 2004 r. (Wp [...]) na rzecz M. K. "[...]", R. - dalej uprawniona - prawa z rejestracji wzoru przemysłowego pt: "[...]" nr Rp [...].

Interes prawny o którym mowa w art. 89 ust. 1 w zw. z art. 117 ust. 1 p.w.p. wnioskodawca wywodził ze skierowanego przez uprawnioną w dniu [...] kwietnia 2007r. wezwania przedsądowego o natychmiastowe zaniechanie naruszania prawa

z rejestracji spornego wzoru. W treści wniosku wnioskodawca podniósł zarzut braku nowości oraz braku indywidualnego charakteru spornego wzoru (art. 103 i 104 w zw.

z art. 102 p.w.p.) w oparciu o następujące przeciwstawienia:

1. Wzór użytkowy pt: "[...]" nr Ru [...] opublikowany w BUP nr 10/200

z dnia 8.05.2000 r.;

2. Patent na wynalazek pt: "[...]" nr pat. [...] opublikowany

w BUP nr 14/1998 w dniu 6.07.1998 r.;

3. Zgłoszenie wzoru użytkowego pt: "[...]" nr

W [...] opublikowane w BUP nr 15/2003 r. w dniu 28.07.2003 r.;

4. Zgłoszenie wynalazku pt: "[...]" nr P [...] opublikowane w BUP nr 23/2001 w dniu 5.11.2001 r.;

5. Zgłoszenie wynalazku pt: "[...]" nr P [...], publikacja w BUP 14/2003 r. w dniu 14.07.2003 r., z akt wynika, że na w/w zgłoszenie udzielono prawo ochronne na wzór użytkowy nr Ru [...], k. [...] i akta Ru [...]. Podkreślił, iż przekroje poprzeczne kaset według przeciwstawień w pkt. 1+5 mają kształt półkola z odgiętymi na zewnątrz ramionami i były opublikowane przed datą zgłoszenia spornego wzoru do rejestracji, a zatem sporny wzór nie może być uznany za nowy. Ponadto, w ocenie wnioskodawcy, sporny wzór jest powtórzeniem kształtu, który przed zgłoszeniem stał się swego rodzaju standardem, a takie porównanie, zdaniem wnioskodawcy, czyni zadość zarzutowi braku indywidualnego charakteru wymaganego przez ustawę od wzoru przemysłowego (art. 104 p.w.p).

W piśmie z dnia [...] listopada 2007 r. stanowiącym odpowiedź na powyższe zarzuty uprawniona podniosła, iż unikatowy i indywidualny kształt kasety według spornego wzoru w każdym momencie przebiegu jego krzywizny jest przedmiotem ochrony i tego właśnie kształtu dotyczy nowość i indywidualny charakter rozwiązania. Ten kształt został w sposób pełny ujawniony w dokumentacji zgłoszeniowej. Zaznaczyła ponadto, iż fakt ogólnego konstrukcyjnego podobieństwa przeciwstawionych rozwiązań, wynikający z zastosowania pewnych elementów o charakterze funkcjonalno-konstrukcyjnym, zdecydowanie nie przesądza o braku nowości czy indywidualnego charakteru rozwiązania chronionego wzorem przemysłowym. Ocenie nowości

i oryginalności, zdaniem uprawnionej, podlega cała postać wytworu, a nie poszczególne jego elementy jak to bezpodstawnie sugeruje wnioskodawca. Do odpowiedzi uprawniona dołączyła załączniki w postaci materiału zdjęciowego, imiennych oświadczeń osób zajmujących się zawodowo dziedziną, której dotyczy sporny wzór oraz próbki kaset. W uzupełnieniu swego stanowiska -pismo z dnia [...] kwietnia 2008 r. - uprawniona porównując sporny wzór z pięcioma przeciwstawieniami podniosła, iż w jej ocenie wnioskodawcy nie przedstawili żadnego wzoru przemysłowego, który byłby identyczny lub bardzo podobny do spornego wzoru tj. miałby identyczne lub bardzo podobne kształty, linie lub kontury. Z kolei analiza wszystkich pięciu przeciwstawianych spornemu wzorowi rozwiązań o charakterze technicznym potwierdza, że sporny wzór posiadał indywidualny charakter w stosunku do znanych ze stanu techniki rozwiązań,

a zatem w chwili zgłoszenia do rejestracji spełniał wymóg przewidziany w art. 104 p.w.p.

Pismem z dnia [...] listopada 2008 r. wnioskodawca podtrzymał zarzuty odnośnie braku nowości oraz braku indywidualnego charakteru spornego wzoru oraz dołączył do pisma opinię techniczną J. B. Dodatkowo w piśmie z dnia [...] grudnia 2008 r. (złożonym na rozprawie) wnioskodawca, odnosząc się do treści art. 107 ust. 1 p.w.p., podniósł nowy zarzut wskazując, iż kształt spornego wzoru na mocy powołanego przepisu nie podlega ochronie, bowiem wynika wyłącznie z funkcji technicznej, bowiem kształt wymuszony jest walcowym kształtem mechanizmu umieszczonego we wnętrzu rolety.

W piśmie z dnia [...] grudnia 2008 r. złożonym na rozprawie uprawniona zakwestionowała interes prawny wnioskodawcy do unieważnienia spornego wzoru, wobec uwzględnienia apelacji wnioskodawcy na mocy wyroku Sądu Apelacyjnego

w L. z dnia [...] grudnia 2008 r. sygn. akt [...], którym przesądzono, iż wnioskodawca ma prawo do produkcji, składania i wprowadzania do obrotu kaset do rolet o nazwie "[...]" według wzorów Rp [...] i Rp [...]. Według uprawnionej, wobec faktu uzyskania przez wnioskodawcę praw z rejestracji wzorów przemysłowych Rp [...] i Rp [...] utracił on interes prawny do unieważnienia spornego wzoru.

Na rozprawie z dniu [...] grudnia 2008 r. wnioskodawca spośród pięciu zgłoszonych przeciwstawień jako najbardziej podobne do spornego wzoru wskazał zgłoszenie wynalazku nr P [...] (po konwersji zgłoszenia wynalazku na zgłoszenie wzoru użytkowego Urząd udzielił prawa ochronnego nr Ru [...]). Przewodniczący składu odroczył ogłoszenie decyzji w przedmiocie unieważnienia prawa ochronnego do dnia [...] grudnia 2008 r.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r., Nr Sp. [...] Urząd Patentowy RP orzekł

o unieważnieniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego pt: "[...]" nr Rp [...]. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż interes prawny po stronie wnioskodawcy istnieje i wynika wprost z faktu, że wnioskodawca i uprawniona konkurują na tym samym rynku. Jak wiadomo wzory przemysłowe są rejestrowane bez badania przesłanek o których mowa w art. art. 102-104 i 107 ust. 1 p.w.p., zatem każdy z konkurentów ma prawo wnieść do Urzędu Patentowego RP o unieważnienie prawa

z rejestracji udzielonego na wzór przemysłowy konkurenta. Takie prawo gwarantuje art. 22 Konstytucji RP. Organ zaznaczył, iż dla oceny rejestracyjnej spornego wzoru zastosowanie mają przepisy obowiązujące w chwili jego zgłoszenia do rejestracji.

Organ nadmienił, iż rysunek spornego wzoru przemysłowego został sporządzony tak, jak gdyby dotyczył konstrukcji wzoru użytkowego, a nie postaci wytworu o której mowa w art. 102 p.w.p. - fig. 1 pokazuje wnętrze kasety, niewidoczne dla końcowego użytkownika a fig. 2 przekrój poprzeczny kasety, z natury rzeczy niewidoczny dla obserwatora, przy czym pokazane na przekroju kanały 3 i 4 również nie są widoczne dla końcowego użytkownika. Ponadto, z dołączonego (w trakcie postępowania spornego) modelu spornego wzoru wynika, że wbrew opisowi zewnętrzny kształt kasety nie jest oparty na półkuli, lecz stanowi rynienkę z wywiniętymi na zewnątrz brzegami,

a przekrój rynienki jest w dolnej części półkolisty i wypukły, natomiast brzegi rynienki są odgięte po łuku (wywinięte) na zewnątrz i wklęsłe, przy czym odgięcie 2 jest nieco dłuższe niż odgięcie 1.

Oceniając nowość kasety według spornego wzoru Rp [...] poprzez porównanie jego kształtu z kasetą według wzoru użytkowego Ru [...] - organ uznał, iż porównywane przekroje poprzeczne profili osłonowych obu kaset mają półkolisty kształt z odgiętymi na zewnątrz końcami. W obu przypadkach górne zagięcie jest dłuższe od dolnego. W przekroju Rp [...] promienie zagięcia są jednakowe, w przekroju Ru [...] promienie zagięcia nie są jednakowe - dolne zagięcie jest wykonane mniejszym promieniem niż górne i mniejszym niż we wzorze Rp [...]. Z tej przyczyny w ocenie organu, porównywane profile osłonowe obu kaset nie są identyczne w rozumieniu art. 103 ust. 1 p.w.p., a zatem zarzut oparty o ten przepis podlegał oddaleniu.

Wskazując na treść art. 104 ust. 1 i 2 p.w.p. organ podkreślił, iż wzór przemysłowy odznacza się indywidualnym charakterem, jeżeli ogólne wrażenie, jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku, różni się od ogólnego wrażenia wywołanego na nim przez wzór publicznie udostępniony przed datą według której oznacza się pierwszeństwo. Przy ocenie indywidualnego charakteru wzoru przemysłowego bierze się pod uwagę zakres swobody twórczej przy opracowywaniu wzoru. Wyznacznikami swobody twórczej są z reguły charakter i przeznaczenie wytworu do którego wzór się odnosi. Narzucone projektantom cele i względy funkcjonalne, techniczne a nawet handlowe ograniczają możliwość tworzenia indywidualnego kształtu przedmiotu, który przecież zależy od funkcji określonego produktu. Organ podkreślił, iż w rozważanym przypadku wewnątrz profilu osłonowego każdej z porównywanych kaset (tj. Rp [...] i Ru [...]) umieszczony jest obrotowo walcowy wałek na który nawija się materiał rolety, przy czym materiał po nawinięciu na wałek przybiera kształt walca. Ten walcowy kształt wałka z nawiniętym materiałem wymusza na projektantach taki kształt kasety, że w przekroju poprzecznym zasadniczą częścią, widoczną dla końcowego użytkownika i wywierającą na nim ogólne wrażenie jest w obu przypadkach połówka walca z wywiniętymi na zewnątrz brzegami (krawędziami). Organ potwierdził, iż zorientowany użytkownik dostrzeże, że zagięcia osłony spornej kasety Rp [...] są wykonane jednakowymi promieniami a zagięcia osłony w kasecie według wzoru użytkowego Ru [...] są wykonane niejednakowymi promieniami, to jednak ogólne wrażenie jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku osłona według spornego wzoru nie różni się od ogólnego wrażenia jakie wywołuje na nim osłona według wzoru Ru [...]. Organ podkreślił, iż zasadniczą i widoczną dla zorientowanego (końcowego użytkownika) częścią osłonową kasety według Ru [...] jest połówka walca, którego poprzeczny przekrój jest półkolisty podobnie jak w osłonie kasety według Ru [...], co potwierdza, iż sporny wzór nie posiada przymiotu indywidualnego charakteru co przemawia za jego unieważnieniem na podstawie art. 104 p.w.p.

Odnosząc się do przedstawionych przez uprawnioną - na okoliczność, że sporny wzór posiada indywidualny charakter - oświadczeń osób zajmujących się zawodowo handlem, produkcją i montażem rolet wraz z materiałem zdjęciowym, organ podniósł, iż nie są one miarodajne dla sprawy. Oświadczenia oparte są o identyczny materiał zdjęciowy na którym uwidocznione zostały kasety wraz z ich zakończeniami w postaci ścianek bocznych, natomiast w spornym wzorze kształt ścianki bocznej nie jest pokazany zatem nie może być cechą istotną tego wzoru. W ocenie organu oświadczenia zostały napisane na zlecenie i pod dyktando uprawnionej, co potwierdza ich identyczność.

Odnosząc się do opinii technicznej opracowanej przez J. B. organ uznał, iż nie ma znaczenia dla niniejszej sprawy, ponieważ dotyczy porównania kasety według spornego wzoru z kasetą, która nie była przeciwstawiona spornemu wzorowi.

Analizując zarzut wnioskodawcy postawiony w oparciu o art. 107 ust. 1 p.w.p., iż kształt spornego wzoru jest podyktowany wymogami technicznymi organ podkreślił, iż do obrotu znajdującego się wewnątrz rolety wałka wraz z materiałem nie jest potrzebny kształt kasety o przekroju poprzecznym półokręgu. Kształt ten może np. przybierać

w przekroju postać fragmentu figury geometrycznej o bokach stycznych do półokręgu,

z tym, że do wykonania kasety o przekroju innym niż półokrąg potrzebna jest większa ilość materiału, stąd modele kaset dołączone do akt mają w przekroju zasadniczą część w postaci półokręgu. Zdaniem organu kształt nie jest zatem wymuszony względami technicznymi lecz względami ekonomicznymi, co skutkować musiało oddaleniem zarzutu z art. 107 ust. 1 p.w.p.

W skardze na powyższą decyzję, reprezentujący skarżącą M. K. pełnomocnik wniósł o uchylenie rozstrzygnięcia w całości zarzucając organowi:

1. naruszenia art. 28 kpa w zw. z art. 89, 117 i 256 ust. 1 p.w.p. poprzez niewłaściwą interpretację interesu prawnego wnioskodawcy i w konsekwencji błędne przyjęcie, iż posiada on interes prawny w żądaniu unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego Rp. [...];

2. naruszenie art. 102 i 104 w zw. z art. 89 i 117 p.w.p. - poprzez błędną ocenę indywidualnego charakteru wzoru i bezpodstawne uznanie, iż w dacie zgłoszenia wzór przemysłowy chroniony prawem z rejestracji Rp. [...] nie spełniał ustawowych warunków do udzielenia prawa z rejestracji;

3. naruszenie art. 78 § 1 k.p.a. w zw. z art. 7 i 10 k.p.a. i w zw. z art. 256 ust. 1 p.w.p. - poprzez nieuwzględnienie wniosku skarżącej o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka na okoliczność indywidualnego charakteru przedmiotowego wzoru;

4. naruszenie art. 7, 77 i 80 k.p.a. w zw. z art. 256 ust. 1 p.w.p. - poprzez niewłaściwe ustalenie stanu faktycznego sprawy i wydanie rozstrzygnięcia w oparciu o błędne założenia natury faktycznej i prawnej, nieznajdujące oparcia w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym;

5. naruszenie art. 107 § 1 i 3 .k.p.a w zw. z art. 256 ust. 1 p.w.p. - poprzez brak należytego wyjaśnienia stronie przesłanek, którymi Urząd Patentowy RP kierował się przy rozstrzyganiu sprawy.

Wskazując na brak interesu prawnego wnioskodawcy pełnomocnik skarżącej dokonał szczegółowej analizy pojęcia interesu prawnego w oparciu o przepisy ustawy prawo własności przemysłowej oraz art. 28 kpa. Powołując się na orzecznictwo zauważył, iż co do zasady źródłem interesu prawnego w przypadku praw własności przemysłowej mogą być normy prawne gwarantujące swobodne prowadzenie działalności gospodarczej, jednakże pod warunkiem, że cudze prawo przeszkadza wnioskodawcy w prowadzeniu działalności gospodarczej {wyrok WSA z dnia 3 grudnia 2007 r., sygn. akt VI SAAA/a 1036/07). Nadmienił, iż w toku postępowania spornego wnioskodawca wywodził swój interes prawny z art. 20 Konstytucji RP i 6 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej twierdząc, że prawo z rejestracji spornego wzoru stanowiło przeszkodę w wytwarzaniu i wprowadzaniu do obrotu kaset do rolet wnioskodawcy. Pełnomocnik podniósł, iż między wnioskodawcą i skarżącą toczył się spór o naruszenie spornego prawa z rejestracji wzoru przemysłowego. Spór ten został zakończony prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w L. z dnia [...] listopada 2008 roku (sygn. akt [...]), w którym Sąd nie dopatrzył się naruszenia prawa Rp. [...] i stwierdził, iż prawo skarżącej nie stoi na przeszkodzie

w oferowaniu i wprowadzaniu do obrotu kaset do rolet przez wnioskodawcę. W ocenie pełnomocnika okoliczność stwierdzona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w L. miała istotny wpływ na istnienie interesu prawnego wnioskodawcy w unieważnieniu prawa Rp. [...], bowiem w sytuacji w której wnioskodawca uzasadniał swój interes prawny tym, że prawo z rejestracji wzoru przemysłowego Rp. [...] koliduje z jego prawem do wytwarzania i wprowadzania do obrotu kaset do rolet, utrudniając mu prowadzenie działalności gospodarczej, stwierdzenie przez Sąd braku kolizji między spornym prawem, a działalnością gospodarczą wnioskodawcy, potwierdza brak interesu prawnego wnioskodawcy w unieważnieniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego Rp. [...]. Pełnomocnik skarżącej nie podzielił poglądu Urzędu Patentowego RP, jakoby interes prawny wnioskodawcy wynikał z samego faktu istnienia stosunku konkurencji pomiędzy wnioskodawcą, a skarżącą. Dodatkowo pełnomocnik nie podzieliła poglądu urzędu jakoby art. 22 Konstytucji RP gwarantował każdemu z konkurentów prawo wniesienia do Urzędu Patentowego wniosku o unieważnienie prawa z rejestracji udzielonego na rzecz konkurenta.

Przechodząc do kwestii oceny indywidualnego charakteru wzoru pełnomocnik podkreślił, iż cena indywidualnego charakteru wzoru przemysłowego opiera się na ogólnym wrażeniu, jakie sprawia on na zorientowanym użytkowniku w odniesieniu do tego, co poprzednio istniało w tej samej dziedzinie produktów. Oceniając indywidualny charakter wzoru należy jednak rozważyć, na ile utrudnione jest w danej dziedzinie przemysłu tworzenie wzorów o charakterze indywidualnym. Swobodę tę mogą bowiem ograniczać narzucane projektantom względy funkcjonalne, techniczne, handlowe,

a także tendencje panujące w modzie, czy gusta nabywców. Pełnomocnik skarżącej zgodził się z Urzędem Patentowym RP, iż "zorientowanemu użytkownikowi" należy przypisać zdecydowanie wyższy niż u przeciętnego konsumenta poziom postrzegania istniejących różnic, jednakże nie podzielił twierdzenia, iż zorientowanym użytkownikiem może być jedynie osoba, która w sposób stały używa danego produktu. Podkreśliła, iż w jej ocenie, rozważania Urzędu Patentowego RP na temat indywidualnego charakteru spornego wzoru ograniczyły się do powołania kilka poglądów doktryny na temat rozumienia pojęcia "zorientowany użytkownik" i dość niespójnego porównania wzoru kasety do rolet według wzoru Rp. [...] ze wzorem znanym z opisu ochronnego wzoru użytkowego Ru [...]. Ponadto, zdaniem pełnomocnika, organ nienależycie ustalił stan faktyczny sprawy i dokonał oceny indywidualnego charakteru spornego wzoru

w oparciu o błędne założenia, co doprowadziło do niewłaściwej oceny zdolności rejestrowej wzoru skarżącej i unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego Ru. [...]. Stawiając zarzut naruszenia przez organ art. 78 § 1 i 107 § 1 i 3 k.p.a. pełnomocnik podniósł, iż rozpoznając sprawę organ nie uwzględnił wniosku strony

o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka, J. K. - twórcy spornego wzoru przemysłowego - na okoliczność wykazania ograniczonej swobody twórczej przy projektowaniu kaset do rolet oraz inspiracji przy tworzeniu nowego wzornictwa kasety. W ocenie pełnomocnika okoliczność mająca być przedmiotem dowodu miała istotne znaczenie dla sprawy, w szczególności wobec faktu, że Urząd w wydanej decyzji stanął na stanowisku, że sporny wzór przemysłowy nie spełniał przesłanki indywidualnego charakteru. Dodatkowo uzasadnienie zaskarżonej decyzji w dużej mierze odbiega od powszechnie przyjętych założeń bowiem jak wspomniano pomija wniosek dowodowy skarżącej, jak również nie odnosi się do kluczowych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności takich jak określenie zorientowanego użytkownika w stosunku do przedmiotowego wzoru czy też ustalenie zakresu swobody twórczej. Pominięcie istotnych dla sprawy okoliczności i nie wyjaśnienie stronom powodów takiego działania, w ocenie pełnomocnika, stanowi istotne naruszenie przepisów postępowania

i przemawia za uchyleniem zaskarżonej decyzji. Powyższe potwierdza ponadto naruszenie przez organ art. 7, 77 i 80 k.p.a.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymując argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji i wniósł o jej oddalenie.

Odpierając zarzuty skargi pełnomocnik uczestnika podniósł, iż w jego ocenie, w postępowaniu spornym dla wykazania interesu prawnego wystarczy sam fakt bycia konkurentem właściciela spornego prawa wyłącznego co ma miejsce w analizowanej sprawie bowiem zarówno skarżąca jak i uczestnik działają w tej samej branży rolet okiennych na tym samym terytorium, a bezprawna rejestracja wzoru na rzecz skarżącej ogranicza prawa konkurencji. Pełnomocnik nadmienił ponadto, iż istota interesu prawnego wynika przede wszystkim z konstytucyjnej zasady swobody prowadzenia działalności gospodarczej, wyrażonej w art. 20 i 22 Konstytucji RP oraz art. 5 ustawy

o działalności gospodarczej. Skazał również, iż skoro prawo uznaje interes prawny

w unieważnieniu prawa wyłącznego osoby, która jest konkurentem i dopiero zamierza wytwarzać takie przedmioty jak określone wzorem, to tym bardziej interes prawny posiada uczestnik w sytuacji, kiedy jest on już producentem podobnych rolet

i wprowadza je do obrotu.

Zdaniem pełnomocnika uczestnika, bez znaczenia dla oceny istnienia interesu prawnego uczestnika ma fakt, iż skarżąca przegrała proces wytoczony z powództwa cywilnego przeciwko uczestnikowi o zaniechanie produkcji spornych kaset, co tym samym miałoby automatycznie przesądzać o oddaleniu wniosku uczestnika

o unieważnienie spornego prawa. Powyższe twierdzenie w świetle prawa oraz zaistniałego stanu faktycznego jest błędne, gdyż z wnioskiem o unieważnienie prawa

z rejestracji uczestnik wystąpił w chwili, kiedy toczyło się przeciwko niemu postępowanie cywilne o zaniechanie wprowadzania do obrotu spornej rolety.

Odnosząc się do zarzutu błędnej oceny indywidualnego charakteru wzoru oraz kwestii nieuwzględnienia wniosku dowodowego skarżącej pełnomocnik podkreślił, iż

w jego ocenie organ właściwie dokonał interpretacji definicji "zorientowanego użytkownika". Ponadto, zdaniem pełnomocnika, nie bez znaczenia dla sprawy pozostaje fakt, że oświadczenia wraz z materiałem zdjęciowym dotyczą elementów kasety nie chronionych spornym wzorem oraz co trafnie zauważył organ sugerują, iż zostały przygotowane pod dyktando skarżącej, bowiem trudno uwierzyć aby kilka osób niezależnie od siebie złożyło oświadczenia o identycznej treści i wyglądzie. Pełnomocnik podkreślił również, iż skarżąca nie wnioskowała o przesłuchanie tych osób w charakterze świadków, a organ nie miał potrzeby ani obowiązku działać w tym zakresie z urzędu.

W dalszej części pisma pełnomocnika uczestnika m. in.: zaprzeczył, iż przy projektowaniu spornego wzoru skarżąca dysponowała ograniczonym zakresem swobody twórczej; w pełni podzielił opinią organu wskazaną w odpowiedzi na skargę,

a dotyczącą oceny cech istotnych zastrzeżonego wzoru pod kątem indywidualnego charakteru; potwierdził, iż dopuszczenie dowodu ze świadka J. K. nie realizowałoby funkcji postępowania swobody twórczej przy opracowywaniu konkretnego wzoru, jak i pojęcia "zorientowanego użytkownika". Oba te pojęcia są bowiem nieostre, a od wypełnienia ich właściwą treścią zależy właściwe zastosowanie przepisów ustawy. Pełnomocnik zwrócił uwagę na zaprezentowaną w ww. wyroku interpretację pojęcia "zorientowany użytkownik" - w myśl której jest to konsument bardzo uważny, który wie czego szuka i zwraca uwagę na wszystkie widoczne elementy produktu. Ogląda produkt w sklepie, z wierzchu i od spodu, bierze do ręki, patrzy z bliska, bada elementy wzdłużne "frontowe" i "tunele" na kable mieszczące się

z tyłu. W cytowanym wyroku WSA w Warszawie nie podzielił poglądu organu, że "zorientowany użytkownik" listew przypodłogowych, to osoba, która ogląda listwy po ich zamontowaniu w pomieszczeniu, patrząc na nie z góry i widząc je w rzucie z góry. Sąd podniósł, że przyjęte przez organ rozumienie pojęcia "zorientowanego użytkownika listew przypodłogowych" jest wadliwe i prowadziło do spłyconej i nieuważnej oceny porównywanych produktów, dokonanej z naruszeniem art. 104 p.w.p. i 80 k.p.a Pełnomocnik dodał ponadto, iż stanowisko WSA w Warszawie zaprezentowane

w cytowanym wyroku sygn. akt VI SA/Wa 1116/07 zostało potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 maja 2008 r. sygn. akt II GSK 232/08 kiedy to sąd wyższej instancji utrzymał w mocy ww. orzeczenie.

Kwestionując sposób w jaki Urząd Patentowy dokonał porównania spornego wzoru przemysłowego nr [...] z przeciwstawionym wzorem użytkowym nr [...] w kwestii dotyczącej m. in. zbadania indywidualnego charakteru tego pierwszego wzoru pełnomocnik podniósł, iż organ dokonał tego w sposób sprzeczny z obowiązującym prawem, gdyż jak widać na rysunkach załączonych do dokumentacji wzoru użytkowego jest on przedstawiony w nich tylko i wyłącznie w rzucie bocznym, co zresztą wynika

w tej sytuacji z charakteru wzoru użytkowego. Zatem w tym kontekście nie może być tu mowy o całościowym obiektywnym porównaniu obu wzorów, gdyż przeciwstawiony wzór użytkowy dotyczący rolety nie został tutaj przedstawiony w sposób odpowiadający spornemu wzorowi nr [...], a z opisu wzoru użytkowego nie da się wywieść twierdzeń, które stały się podstawą rozumowania organu. Zatem nie było nawet możliwości dokonania prawidłowego porównania obu wzorów pod kontem indywidualnego charakteru wzoru przemysłowego. Urząd Patentowy w tym przypadku dokonał porównania wzoru użytkowego dotyczącego całej rolety (gdzie osłona w rzucie bocznym stanowiła tylko część składową wzoru) z wzorem przemysłowym obejmującym tylko

i wyłącznie osłonę do rolet stanowiącą samoistny wzór przemysłowy. Konsekwencją tego było to, iż Urząd Patentowy obydwu wzorów, gdyż było to po prostu niemożliwe w świetle sposobu w jaki zostały one przedstawione. Na poparcie zaprezentowanego stanowiska pełnomocnik przywołał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 marca 2007 r. sygn. akt VI SA/Wa 1329/06, w którym Sąd uchylił decyzję Urzędu Patentowego jako naruszającą prawo powołując się na wskazany powyżej tok rozumowania.

Na marginesie pełnomocnik dodał, iż w jego ocenie, Urząd Patentowy nie przeprowadził należytego ustalenia kwestii dotyczącej publicznego udostępnienia przeciwstawionego wzoru w rozumieniu art. 104 p.w.p., które powinno nastąpić przed datą według której oznacza się pierwszeństwo. W zasadzie organ uznał tą okoliczność za pewną bez wyjaśnienia i przeprowadzenia jakiegokolwiek miarodajnego badania akt sprawy pod tym kontem.

Konkludując pełnomocnik podniósł, iż w jego ocenie, organ wydając zaskarżoną decyzję działał z naruszeniem zarówno prawa materialnego jak również procesowego, co winno skutkować jej uchyleniem.

Odnosząc się do pisma uczestnika z dnia [...] września 2009 r. pełnomocnik podkreślił, iż w świetle dokonanych dotychczas rozważań jego treść i argumenty są nietrafne i nie zasługują na uwzględnienie. Fotografie dołączone do tego pisma nie mają żadnego znaczenia dowodowego w niniejszej sprawie ponieważ nie zostały powołane na etapie postępowania administracyjnego oraz nie są poparte żadnym materiałem, który świadczyłby o zakresie swobody twórczości przy projektowaniu takich kaset do rolet. Poza tym fotografie wizualizują całe rolety, które zostały zamontowane zgodnie ze swoim przeznaczeniem, co nie jest przedmiotem spornego wzoru. Zatem wspomniane pismo uczestnika pozostaje bez znaczenia dla toczącego się przed Sądem postępowania.

Na rozprawie w dniu 2 grudnia 2009 r. pełnomocnik wnioskodawcy podniósł dodatkowo, iż nieprawidłowe jest porównywanie wzorów dotyczących kaset do rolet

z wzorami odnoszącymi się do listew przypodłogowych, gdyż listwy można nabyć

w każdym markecie budowlanym, a kasety do rolet tylko w sklepie specjalistycznym

i tylko łącznie z osłonami.

W załączniku do protokołu pełnomocnik skarżącej jako chybione z uwagi na różnice w stron w rozumieniu pojęcia "zorientowanego użytkownika".

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu, Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną z punktu widzenia jej zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego

i prawnego obowiązującego w dacie wydania tej decyzji.

Ponadto, zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo

o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm., dalej jako: "p.p.s.a."). Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W ocenie Sądu, analizowana w oparciu o powyższe reguły skarga M. K. prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą "[...]" w R. zasługuje na uwzględnienie. Zaskarżona decyzja Urzędu Patentowego RP z dnia [...] grudnia 2008 r., nr Sp [...] bowiem została wydana z naruszeniem prawa.

Odnosząc się do materiałów załączonych do odpowiedzi na skargę uczestnika postępowania - "[...]" R., T. S. Spółki Jawnej z siedzibą

w K. dotyczącej zakresu swobody twórczej w odniesieniu do kaset do rolet oraz materiałów przedłożonych na rozprawie w dniu 2 grudnia 2009 r. przez pełnomocnika skarżącej, mających wskazywać, iż przy rejestracji wzorów przemysłowych brane są pod uwagę również przekroje poprzeczne należy zauważyć, że Sąd kontroluje decyzję administracyjną i prawidłowość zastosowania prawa przez organ w świetle materiału dowodowego znajdującego się w aktach sprawy administracyjnej. Zgodnie z art. 106 § 3 p.p.s.a., przed sądem administracyjnym możliwe jest jedynie uzupełniające postępowanie dowodowe ograniczone do możliwości przeprowadzenia dowodu

z dokumentu zarówno urzędowego, jak i prywatnego, co do zasady jednak sąd administracyjny nie prowadzi postępowania dowodowego (wyrok NSA z 20 marca 2007 r., sygn. II GSK/364/06). Oznacza to, że przedkładanie dopiero na etapie postępowania sądowego dowodów, które zgodnie z zasadą kontradyktoryjności powinny i mogły być przedstawione w postępowaniu administracyjnym, a które nie zostały przedstawione organowi przed wydaniem decyzji, jest spóźnione i nie może być brane pod uwagę przy ocenie decyzji organu. Przenoszenie ciężaru prowadzenia postępowania dowodowego na sąd administracyjny pozostaje w sprzeczności z rolą tego sądu, która nie polega na rozstrzyganiu spraw administracyjnych i sprowadza się do kontrolowania decyzji administracyjnych pod kątem ich zgodności z prawem.

Odnosząc się do zarzutu skargi braku interesu prawnego uczestnika do żądania unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego Rp. [...], nie można podzielić tego stanowiska. Zgodzić natomiast należy się ze stanowiskiem Urzędu Patentowego, że okoliczność konkurowania na tym samym rynku skarżącego i uczestnika jest wystarczająca do przyjęcia istnienia interesu prawnego do żądania unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego. Interes ten należało badać na dzień złożenia wniosku, w myśl art. 89 ust. 1 p.w.p. w zw. z art.117 ust.1 p.w.p. Okoliczność, że między stronami toczył się spór sądowy, zakończony przez Sąd Apelacyjny w L. wyrokiem z dnia [...] grudnia 2008 r., sygn. akt [...] uwzględniającym apelację "[...]" R., T. S. Spółki Jawnej z siedzibą w K. i oddalającym powództwo M. K. o ochronę z prawa rejestracji omawianego wzoru przemysłowego tylko potwierdzała, że uczestnik miał interes prawny w złożeniu wniosku do Urzędu Patentowego, zwłaszcza że wniosek ten złożono, gdy między tymi stronami postępowanie sądowe było na etapie pierwszej instancji. Ponadto skarżąca, składając wniosek i żądając unieważnienia prawa

z rejestracji wzoru przemysłowego udzielonego uczestnikowi, przyznawała, że swobodzie jej działalności gospodarczej przeszkadza cudze prawo czyli prawo

z rejestracji wzoru przemysłowego uczestnika.

Rozpatrując sprawę w zakresie spełniania przez omawiany produkt cech wzoru przemysłowego, Sąd miał na względzie, że art. 102 ust. 1 p.w.p. stanowi, iż wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację. Zatem wzór przemysłowy może uzyskać ochronę prawną, jeżeli odnosi się do wytworu, jest nowy, ma indywidualny charakter.

Wzór przemysłowy uważa się za nowy, w myśl art. 103 ust. 1 p.w.p., jeżeli nie został on podany do powszechnej wiadomości przed datą jego pierwszeństwa

w sposób umożliwiający jego odtworzenie, przy czym wzór uważa się za identyczny

z udostępnionym publicznie, gdy różni się od niego tylko nieistotnymi szczegółami.

Natomiast, zgodnie z art. 104 ust. 1 p.w.p., wzór odznacza się indywidualnym charakterem, jeżeli ogólne wrażenie jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku, różni się od ogólnego wrażenia wywołanego na nim przez wzór publicznie udostępniony przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo. Zgodnie z art. 104 ust. 2 p.w.p., przy ocenie indywidualnego charakteru bierze się pod uwagę zakres swobody twórczej przy opracowywaniu wzoru.

Organ przyjął, że profil osłonowy badanego wzoru oraz wzoru mu przeciwstawionego nie są identyczne w rozumieniu art. 103 ust. 1 p.w.p. Zatem należałoby domniemywać, iż uznał, że kwestionowany wzór posiada przymiot nowości wymagany dla uznania wytworu za wzór przemysłowy przez art. 102 ust. 1 p.w.p. Natomiast odmówił badanej kasecie do rolet indywidualnego charakteru. Posiadanie tej cechy łącznie w wyżej wymienioną powoduje, że w myśl art. 102 ust. 1 p.w.p. wytwór nie może zostać uznany wzorem przemysłowym.

W takim stanowisku organu pojawia się niekonsekwencja.

Skoro omawiany wzór nie był identyczny z przeciwstawionym wzorem, to oznaczało, że różnił się od niego istotnymi szczegółami. W myśl art. 103 ust. 1 in fine p.w.p. wzór uważa się za identyczny z udostępnionym publicznie także wtedy, gdy różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami.

W tym miejscu należy podkreślić, ze przeciwstawiony wzór należało traktować jako udostępniony publiczne, gdyż został opublikowany w BUP 14/2003 z lipca 2003 r, czyli przed złożeniem wniosku o rejestrację prawa przez skarżącą. Stanowisko pełnomocnika skarżącej jest więc chybione.

Wobec tego, przyjęcie że wzór nie był identyczny czyli różnice nie sprowadzały się tylko do nieistotnych szczegółów, powodowało, że nie można było odmówić mu indywidualnego charakteru. W świetle wyroku NSA z 7.05.2008 r., sygn. akt II GSK 232/08 wzór przemysłowy może być uznany za niespełniający wymagania nowości tylko wówczas, gdy różni się nieistotnymi szczegółami od wzoru wcześniejszego, a więc jeżeli nie ma indywidualnego charakteru. W takim przypadku nie jest możliwe dokonanie oceny nowości bez przeprowadzenia oceny indywidualnego charakteru tego wzoru. Badanie indywidualnego charakteru wzoru powinno być dokonane

z uwzględnieniem kryteriów określonych w art. 104 ust. 1 i 2 p.w.p., czyli ogólnego wrażenia, jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku wzór przemysłowy

w porównaniu z innym wzorem udostępnionym z datą wcześniejszą oraz zakresu swobody twórczej producenta wzoru przemysłowego.

Wobec tego do ustalenia czy przedstawiony do rejestracji wzór przemysłowy ma charakter indywidualny, a w konsekwencji spełnia dalsze wymogi ustawowe, jest należyte ustalenie zakresu pojęć: "zakresu swobody twórczej przy opracowywaniu wzoru" powołanego w art. 104 ust. 2 in fine p.w.p. oraz "zorientowanego użytkownika", przewidzianego przez art. 104 ust. 1 p.w.p. Oba te pojęcia są nieostre. Od wypełnienia ich właściwą treścią zależy właściwe zastosowanie przepisów ustawy. Jest to istotne, gdyż poziom indywidualnego charakteru jest wartością zmienną, uzależnioną od rodzaju produktu, o którego cechach z kolei decyduje także zakres swobody twórczej projektanta.

W kwestii interpretacji pojęć: "zakres swobody twórczej przy opracowywaniu wzoru" oraz "zorientowany użytkownik" wypowiadały się w wyrokach: NSA w wyżej powołanym oraz WSA z 10. 10.2007 r., sygn. VI SA/Wa 1116/07. Skład orzekający w pełni podziela zaprezentowane w nich stanowisko. Oba orzeczenia dotyczyły postępowania

o unieważnienie wzoru przemysłowego – listwy przypodłogowej. Nadmienić należy, że przedmiotem niniejszej sprawy oraz tamtych postępowań są wzory przemysłowe podobnego charakteru, gdyż listwa przypodłogowa oraz kaseta do rolet okiennych są nieistotnymi detalami wykończeniowymi, które po zamontowaniu są w zasadzie niewidoczne. Ponadto po zamontowaniu nie są już widoczne ich wszystkie elementy.

W doktrynie prezentowane jest stanowisko, że zakres swobody twórczej jest ograniczony cechami funkcjonalnymi, konstrukcyjnymi, użytkowymi przedmiotu, jak

i wcześniejszym wzornictwem, zasadami bezpieczeństwa (K. Wernicka, Nowość

i indywidualny charakter wzoru przemysłowego w praktyce Urzędu ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego, EPS, sierpień 2008, s.48). Przyjmuje się także, że oprócz wyżej wskazanych elementów swobodę twórcy wpływają również "lokalne lub krajowe reguły obyczajowe i kryteria estetyczne" (M. Późniak-Niedzielska, Prawo własności przemysłowej pod red. U. Promińskiej, Warszawa 2004, s. 169). Jak podkreśla M. Późniak-Niedzielska "...kryterium indywidualnego charakteru bierze pod uwagę stopień swobody twórcy. (...) Narzucone projektantom cele i względy funkcjonalne, techniczne, a nawet handlowe ograniczają możliwości tworzenia indywidualnego kształtu przedmiotu, które zależą przecież od funkcji określonego produktu." (Maria Poźniak-Niedzielska, Ochrona wzorów przemysłowych, EPS styczeń 2007, s. 6).

Gdy wygląd produktu jest ściśle związany z jego cechami użytkowymi, zakres swobody twórczej jest mały. Tam zaś, gdzie są małe możliwości dokonania zmian, relatywnie małe różnice będą wymagane w celu ustalenia indywidualnego charakteru wzoru. (J. Kępiński, Definicja wzoru przemysłowego oraz warunki jego ochrony, PUG nr 9/2007, s. 28-29).

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy, należy podnieść, że w dziedzinie kaset do rolet okiennych występuje ograniczona możliwość swobody twórczej. Na okoliczność te zwrócił uwagę Urząd Patentowy w decyzji. Podniósł, ze wewnątrz profilu osłonowego kasety znajduje się zawsze walec, na który nawija się materiał rolety, a materialno nawinięciu na wałek przybiera kształt walca. Taki kształt wałka z nawiniętym materiałem wymusza na projektantach kształt kasety – półwalca ( w przekroju poprzecznym)

z wywiniętymi na zewnątrz krawędziami. Jednakże ściśle użytkowy charakter tego wytworu (głównie jego funkcja maskująca), jego dyskretny wygląd sprawiają, że zakres swobody twórczej przy jego projektowaniu jest bardzo mały, zatem "ogólne wrażenie" musi być odnoszone do drobnych różnic. Mając na uwadze charakter i przeznaczenie kaset do rolet, duże różnice między tymi wytworami występować nie mogą. Zatem przy rozważaniu "ogólnego wrażenia", jakie wywołują kasety do rolet na zorientowanym użytkowniku należało brać pod uwagę nawet drobne różnice i rozważać czy wpływają one na "ogólne wrażenie". Organ odnosząc się do kwestii ogólnego wrażenia wywoływanego przez opisywany wzór nie uczynił tego w wyczerpujący sposób. Omawiając ten wytwór w jego poprzecznym przekroju nie wziął pod uwagę tych różnic, które – w jego ocenie- spowodowały, że porównywane wzory nie były identyczne, to jest promieni zagięcia oraz wielkości odgięć zewnętrznych krawędzi. Jeżeli dołączone do opisu rysunki nie były czytelne, to dodatkowo organ dysponował modelami obu porównywanych kaset, przedstawionymi w trakcie postępowania spornego.

Ponadto, rozważając zarzut uczestników oparty na art. 107 ust. 1 p.w.p., że kształt spornego wzoru podyktowany jest wymogami technicznymi, organ przyjął, że kształt ten wymusiły względy ekonomiczne, bliżej tego stanowiska nie wyjaśniając.

Mając powyższe na uwadze organ nie ustalił w wyczerpujący i spójny sposób wszystkich elementów, które miały wpływ na zakres swobody twórczej oraz jego granic, co z kolei miało wpływ na pojmowanie "zorientowanego użytkownika" i stopień oddziaływania na niego wzoru czyli ogólnego wrażenia.

W literaturze przyjmuje się, że "zorientowany użytkownik", to nie jest użytkownik przeciętny ani znawca w danej dziedzinie. Zorientowany użytkownik to osoba, która używa w sposób stały danego produktu, nie jest to ani przeciętny konsument, ani przeciętny fachowiec, gdyż od zorientowanego użytkownika wymaga się pewnych kwalifikacji, wiedzy w dziedzinie, do której przynależy produkt (E. Nowińska, U. Promińska, M. du Vall, Prawo własności przemysłowej. Wyd. 4, Lexis Nexis, W-wa 2008, s. 98; J. Kępiński, tamże, s. 28; M. Poźniak-Niedzielska, tamże, s. 6, K. Wernicka, tamże, s.46-47).

W ocenie Sądu, "zorientowany użytkownik" to osoba, która stale używa danego towaru i w związku z tym ma pewna wiedzę na temat tego rodzaju wzorów. Nie jest nim fachowiec. Może nim być "konsument bardzo uważny, który wie czego szuka i zwraca uwagę na wszystkie widoczne elementy produktu" (tak WSA w Warszawie w cyt. wyroku z 10.10.2007 r). "Zorientowany użytkownik" kaset do rolet na pewno nie jest przeciętnym użytkownikiem czy przeciętnym finalnym nabywcą; to osoba, która patrzy na kasety ich zamontowaniu w pomieszczeniu. Należy zauważyć, że kasety po zamontowaniu są niewidoczne albo prawie niewidoczne, gdyż są przytwierdzane do ram okiennych, w zasadzie o takim samym kolorze. Mają bowiem osłonić, ale i ukryć kolorowe rolety, aby były niewidoczne. W tej sytuacji natura tego produktu powinna być taka, aby był również jak najmniej widoczny. Brak kasety powoduje, ze roleta jest widoczna i psuje estetykę okna. "Zorientowany użytkownik" kaset, to ten, który ich poszukuje i dopiero zamierza je zamontować jako wykonawca lub inwestor. "Zorientowany użytkownik" omawianego produktu, przed wyborem właściwego produktu ogląda go uważnie, porównuje różne dostępne rodzaje produktu, bada ich wygląd

i funkcjonalność. "Zorientowany użytkownik" raczej ogląda produkt w sklepie,

z wierzchu i od spodu, bierze ją do ręki, patrzy z bliska i ocenia jej funkcjonalność, wygląd, sposób przytwierdzenia do podłoża. Natomiast przeciętny użytkownik kaset na rolety nie jest ich użytkownikiem niezorientowanym. Wybrawszy wzór, nie śledzi na bieżąco zmian we wzornictwie kaset, a ewentualnie zainteresuje się istniejącymi wzorami w przypadku ewentualnej wymiany okien, bądź rolet, ale i tak nie rozróżni kaset różniących się tylko szczegółami.

Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy, nie można podzielić stanowiska organu traktującego zorientowanego użytkownika jako zwykłego, końcowego użytkownika.

Jak wynika z treści decyzji, wedle organu "zorientowany użytkownik" kasety dostrzeże różnice w promieniach zagięć porównywanych produktów, to i tak odniesie ogólne wrażenie takie, że osłona kasety ma kształt półwalca, co przesądza o braku indywidualnego charakteru przez omawiany wytwór.

W ocenie Sądu, przyjęte przez organ rozumienie pojęcia "zorientowanego użytkownika listew przypodłogowych" jest wadliwe i niekonsekwentne, co skutkowało niepełną i niekonsekwentną oceną porównywanych produktów, dokonaną

z naruszeniem art. 104 p.w.p. i 80 k.p.a. Jak wskazano wyżej, oceniając indywidualny charakter kaset do rolet, należało najpierw wyczerpująco ustalić zakres swobody twórczej, biorąc pod uwagę naturę produktu i jego funkcje użytkowe, a następnie ustalić cechy "zorientowanego użytkownika" i poprzez jego pryzmat ocenić produkty

i występujące między nimi różnice pamiętając, że "zorientowany użytkownik" to taki, który wie, że są różne rodzaje kaset i bada je dokładnie.

W sprawie niniejszej różnica między kasetami uwidacznia się przede wszystkim

w promieniach zagięć osłony kaset oraz wielkości ich krawędzi zewnętrznych Cecha ta jest nie jest widoczna na rysunku przedstawiającym rzut prosty. Widoczna jest zaś na rysunku przedstawiającym rzut poprzeczny oraz na modelach kaset dołączonych do akt administracyjnych.

Wskazane braki stanowią o niedokładnym wyjaśnieniu stanu faktycznego

i nierozpatrzeniu całego materiału dowodowego oraz niewyjaśnieniu podstawy faktycznej decyzji, co stanowi naruszenie art. 7 i 77 § 1, 80 i 107 § 3 k.p.a.

Wobec zaprezentowanego przez Sad rozumienia pojęcia "zorientowanego użytkownika" nie można podzielić poglądy uczestnika, iż sposób dystrybucji kaset do rolet ma wpływ na cenę tego produktu jako wzoru przemysłowego w porównaniu

z listwami przypodłogowymi.

Odnosząc się do zarzutu pominięcia jako dowodów oświadczeń osób zajmujących się zawodowo handlem, produkcją i montażem rolet, prawidłowo organ uznał za nie mające znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, w świetle rozważań dotyczących zorientowanego użytkownika. Osób, sporządzających oświadczenia nie można zaliczyć do kategorii zorientowanych użytkowników, gdyż są profesjonalistami w tej dziedzinie.

Natomiast słuszny jest zarzut braku jakiegokolwiek stanowiska organu

w przedmiocie wniosku skarżącej dopuszczenia dowodu z zeznań świadka, projektanta omawianego produktu. Organ w myśl art. 78 § 1 k.p.a. powinien zając jednoznaczne stanowisko w tej kwestii.

W tym zakresie, jaki wyżej powołanym uzasadnienie decyzji nie odpowiadało wymogom z art. 107 § 3 k.p.a.

Wskazane wyżej naruszenia prawa materialnego i naruszenie przepisów postępowania jakich dopuścił się organ przy wydawaniu zaskarżonej decyzji powodują konieczność jej uchylenia.

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy organ ponownie porówna kasety do rolet wg obu wzorów i rozważy, jakie ogólne wrażenie wywierają one na zorientowanym użytkowniku, prawidłowo ustalając zarówno cechy "zorientowanego użytkownika kaset do rolet", jak i "indywidualny charakter" tego produktu. Ustalając indywidualny charakter produktu, organ weźmie pod uwagę zakres swobody twórczej przy projektowaniu kaset i porówna widoczne elementy kaset listew na podstawie całokształtu materiału dowodowego.

Z powyższych względów na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c p.p.s.a., Sąd orzekł jak w sentencji.

O niewykonywaniu uchylonej decyzji Sąd orzekł na podstawie art. 152 p.p.s.a.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 200 i 205 § 1 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt