Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Maciejuk (spr.), Sędziowie WSA Stanisław Marek Pietras, Andrzej Kołodziej, Protokolant starszy sekretarz sądowy Maria Zawada, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 listopada 2015 r. sprawy ze skargi K. B. na bezczynność Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia [...] czerwca 2015 r. o udostępnienie informacji publicznej 1. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 2. umarza postępowanie sądowe w pozostałym zakresie, 3. zasądza od Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz skarżącego K. B. kwotę 100 zł (słownie: sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

K.B. w dniu 14 lipca 2015 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na bezczynność Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] czerwca 2015 r. (wysłanego do sekretariatu Biura [...]) o udostępnienie informacji publicznej w postaci rejestru umów za okres od 2013 r. do dnia udzielenia odpowiedzi. Zarzucił naruszenie art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 1 ust. 1 w zw.

z art. 10 ust. 1 i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej poprzez nieudostępnienie żądanej informacji publicznej. Wniósł

o zobowiązanie organu do dokonania czynności w zakresie udostępnienia informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z dnia [...] czerwca 2015 r. oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Skarżący podniósł, że do dnia wniesienia skargi nie został należycie rozpatrzony wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Podmiot, do którego skierował wniosek, podjął co prawda działania w sprawie, ale były one niedostateczne i nie wypełniły prawnych obowiązków określonych w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Skarżący zaznaczył, że wystosowane do niego przez organ wezwanie dotyczące wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego pozbawione jest podstawy prawnej, albowiem żądane dane nie mają charakteru informacji przetworzonej.

Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w odpowiedzi na skargę wniosła o jej oddalenie. W uzasadnieniu pełnomocnik wskazał, że w dniu [...] czerwca 2015 r. do Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wpłynął nieoznaczony,

co do danych adresata, wniosek (skierowany z adresu mailowego: [...]) o następującej treści: Szanowny Prezydencie, w nawiązaniu do pisma znak [...] z dnia [...] listopada 2013 roku wnoszę o przesłanie [...] tego rejestru za okres od 2013 do dnia udzielenia odpowiedzi. Oczekuję zachowania wszystkich gromadzonych danych, z wyłączeniem adresu wykonawcy w przypadku osób fizycznych. Imiona i nazwiska wykonawców pozostają w moim szczególnym zainteresowaniu.

Podniesiono, że w odpowiedzi na wniosek, organ pismem z dnia [...] czerwca 2015 r. zwrócił się do wnioskodawcy, w formie elektronicznej, na adres [...], gdyż tylko takimi danymi na temat wnioskodawcy dysponował,

o wskazanie, w terminie 14 dni od dnia otrzymania odpowiedzi, istnienia szczególnie istotnego interesu publicznego w uzyskaniu tej informacji. Organ na skutek analizy wniosku uznał, że w przedmiotowej sprawie zachodzi przypadek przetworzenia informacji w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej, albowiem analiza umów zmierzałaby do wytworzenia nowej jakościowo informacji publicznej. Organ podniósł, że do dnia wniesienia skargi na bezczynność, nie nadeszła żadna odpowiedź ze skrzynki e-mail, z której wpłynął wniosek o udostępnienie informacji publicznej.

Organ podał, że skarga na bezczynność Kancelarii Prezydenta RP pochodząca od K.B. wpłynęła do Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w dniu [...] lipca 2015 r. Podniesiono, że w treści skargi nie wskazano, że dotyczy ona niespersonalizowanego wniosku, który wpłynął ze skrzynki e-mail: [...], tym niemniej porównanie wskazanej w treści skargi daty wpływu wniosku, jego przedmiotu - rejestru umów oraz stwierdzenie w treści skargi,

że żądane dane nie mają charakteru przetworzonego, stwarza prawdopodobieństwo,

że skarżący ma na względzie wniosek pochodzący ze skrzynki e-mail: [...]. W związku z tym organ przyjął, że skarga dotyczy tego właśnie wniosku.

Odnosząc się do kwestii meritum skargi, pełnomocnik wskazał, że skarżący

we wniosku wyraźnie zaznaczył, że imiona i nazwiska pozostają w jego szczególnym zainteresowaniu, czyniąc z danych osobowych (w postaci imienia i nazwiska) wykonawców podstawowe kryterium, wedle którego należy udzielić informacji w postaci rejestru umów. Innymi słowy, wskazanie w stosunku do każdej z umów zawartych

w rejestrze, oznaczenia wykonawcy w postaci imienia i nazwiska (wszędzie tam, gdzie umowa jest zawierana z osobami fizycznymi) jest podstawowym kryterium, wedle którego informacja ma być przygotowana na rzecz wnioskodawcy. Rejestr umów prowadzony w Kancelarii Prezydenta RP, ma charakter pomocniczy, wspomagający bieżące funkcjonowanie Kancelarii Prezydenta RP. Oznaczenie wykonawcy występujące w tym rejestrze (przyjęte na potrzeby wewnętrzne działania urzędu) nie zawiera żadnych informacji, czy dana umowa – oznaczona imieniem i nazwiskiem osoby fizycznej została zawarta z osobą fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej, z przedsiębiorca, czy też z osobą, co prawda nie prowadzącą działalności gospodarczej ale pełniącą – ze względu na przedmiot umowy – funkcję publiczną.

W związku z tym, że z imion i nazwisk wykonawców, wnioskodawca uczynił podstawowe kryterium udostępnienia informacji, dostosowanie rejestru umów do jego potrzeb, wymaga dokonania – na zbiorze obejmującym ponad 2000 umów czynności przeanalizowania treści wszystkich tych umów co stanowi czynność przetworzenia informacji. Taki rejestr będzie stanowił nową jakościowo informację, która obecnie

nie funkcjonuje w takiej postaci i treści, a jej wytworzenie, na wyraźne żądanie wnioskodawcy, wymaga od organu zaangażowania dodatkowych sił i środków.

Pełnomocnik wskazał jednocześnie, że w sprawie niniejszej nie było współdziałania wnioskodawcy. Na wezwanie z dnia [...] czerwca 2015 r. organ nie otrzymał żadnej odpowiedzi. Podniesiono, że organ nie mógł nawet sprawdzić,

czy wiadomość dotarła do adresata, czy ją odebrał i kiedy ją odebrał, gdyż skrzynki

e-mailowe nie generują urzędowego poświadczenia nadania i urzędowego poświadczenia odbioru.

Podkreślono, że bez współdziałania wnioskodawcy, organ nie miał żadnej możliwości dalszego procedowania w sprawie. Organ powinien, zgodnie z istniejącym orzecznictwem, również samodzielnie zbadać istnienie szczególnego interesu publicznego i w wyniku tego badania zmierzać do udostępnienia informacji przetworzonej lub wydania decyzji administracyjnej, tym niemniej, organ może to uczynić dopiero po stwierdzeniu, że wnioskodawca milczy, a wyznaczony mu termin upłynął. W tej konkretnej sprawie organ nie miał możliwości ustalenia tej okoliczności – przy całkowitym braku współdziałania wnioskodawcy, który wystosował, ze zwykłej skrzynki e-mailowej niespersonalizowany wniosek.

Organ podniósł, że dopiero w momencie wpływu skargi, uzyskał (choć nie bezpośrednio) informację, że autorem wniosku jest, z dużym prawdopodobieństwem, skarżący. Sprawa mogła wówczas w ocenie organu nabrać dalszego procesowego biegu.

W związku z powyższym organ pismem z dnia [...] lipca 2015 r. zwrócił się do skarżącego (pismo skierowane na adres domowy) o potwierdzenie, że jest autorem wniosku skierowanego ze skrzynki e-mail [...] i w razie potwierdzenia tej okoliczności, na podstawie art. 64 § 2 k.p.a. wezwał do złożenia w terminie 7 dni od dnia otrzymania wezwania, podpisanego wniosku o udostępnienie żądanej informacji publicznej, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania.

Skarżący w piśmie z dnia [...] września 2015 r. zawiadomił Sąd,

iż jest autorem wniosku z dnia [...] czerwca 2015 r. o udostępnienie informacji publicznej. Podał, że w związku z treścią odpowiedzi na skargę, zawiadomił też organ o tym, że jest autorem tego wniosku (załączył e-mail z dnia [...] sierpnia 2015 r. – podpis elektroniczny oraz UPP).

W dniu [...] listopada 2015 r. do Sądu wpłynęło pismo pełnomocnika organu z tego samego dnia, w którym podtrzymał stanowisko zawarte w odpowiedzi na skargę, wskazując jednocześnie, że w dniu [...] października 2015 r. organ, po rozpatrzeniu wniosku K.B., wydał decyzję nr [...] o odmowie udostępnienia informacji publicznej w postaci rejestru umów zawierającego następujące dane: numer umowy, data umowy, wykonawca, przedmiot umowy, wartość brutto umowy, adres wykonawcy, okres obowiązywania oraz tryb (w przypadku rejestru umów zawartych na skutek przeprowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego) za okres od 2013 r. do dnia wydania decyzji. Do pisma załączono przedmiotową decyzję.

W piśmie tym pełnomocnik wskazał jednocześnie, że nie jest zasadne twierdzenie, iż organ prowadzi postępowanie w taki sposób, aby przedstawić wyłącznie okoliczności na rzecz ograniczenia dostępu do informacji. Sposób prowadzenia postępowania jest w tej sprawie zdeterminowany treścią wniosku, sposobem i formą jego złożenia, a także koniecznością rzetelnej realizacji wniosku. Organ wskazał jednocześnie, że pismo, w którym skarżący potwierdził, że jest autorem wniosku z dnia [...] czerwca 2015 r. wpłynęło do organu za pośrednictwem [...]. Pod treścią pisma przewodniego złożony został, zgodnie z informacją strony, podpis elektroniczny (profil zaufany). Do pisma przewodniego został załączony niepodpisany wydruk korespondencji e-mailowej. Organ wskazał, że podpis profilem zaufanym nie został złożony pod wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej. Tak więc na tym etapie organ wydając decyzję naruszyłby przepisy k.p.a. Dopiero pismo skarżącego z dnia [...] września 2015 r. złożone w pisemnej formie i przesłane organowi przez Sąd stanowi skuteczne potwierdzenie, że skarżący jest autorem wniosku z dnia [...] czerwca 2015 r. i określa treść wniosku.

Pismem z dnia 3 listopada 2015 r., które wpłynęło do Sądu w dniu 9 listopada 2015 r. Stowarzyszenie [...] wniosło, na podstawie art. 33 § 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, o dopuszczenie do udziału w postępowaniu sądowym w charakterze uczestnika. W dniu 12 listopada 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie dopuścił Stowarzyszenie do udziału w postępowaniu. Uczestnik, popierając skargę K.B., wniósł o stwierdzenie, że organ na dzień wniesienia skargi pozostawał w bezczynności. Uczestnik wskazał, że Kancelaria Prezydenta RP na dzień wniesienia skargi nie udostępniła informacji publicznej, ani nie wydała decyzji administracyjnej. Uczestnik nie zgodził się z twierdzeniem organu, że żądana informacja stanowi informację przetworzoną. Podniósł, że naruszenie przez organ prawa jest szczególnie naganne, a zainteresowanie społeczeństwa wydatkami organu przemawia za uznaniem, że bezczynność Kancelarii Prezydenta RP stanowiła rażące naruszenie prawa.

Na rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie uczestnik postępowania przedłożył pismo K.B., w którym skarżący w związku z wydaniem decyzji administracyjnej w dniu [...] października 2015 r. o odmowie udostępnienia informacji publicznej wniósł o umorzenie postępowania, uznanie, że bezczynność organu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa i zasądzenie kosztów postępowania sądowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Kontrola przez sąd administracyjny skargi na bezczynność w przedmiocie dostępu do informacji publicznej wymaga w pierwszej kolejności zbadania, czy żądana informacja jest informacją publiczną w rozumieniu ustawy z dnia 6 września 2001 r.

o dostępie do informacji publicznej (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 782 ze zm.), dalej u.d.i.p.

oraz czy adresat wniosku jest podmiotem zobowiązanym w rozumieniu tej ustawy.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p., każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację publiczną w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu i ponownemu wykorzystywaniu na zasadach i w trybie określonych w niniejszej ustawie. Ta ogólna

definicja została przez ustawodawcę uszczegółowiona w przepisie art. 6 ust. 1 u.d.i.p., poprzez przykładowe wyliczenie, w formie katalogu otwartego, informacji posiadających przymiot informacji publicznych.

W świetle orzecznictwa sądowoadministracyjnego informacją publiczną

w rozumieniu ustawy jest każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej

i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa (v. wyrok NSA

z dnia 25 marca 2003 r., sygn. akt II SA 4059/02, Lex Polonica nr 361165). Za informację publiczną uznaje się m.in. treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do szeroko rozumianego organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem administracji publicznej, lecz wykonującego zadania publiczne. Są nią zarówno dokumenty bezpośrednio przez te podmioty wytworzone, jak i dokumenty, których używają one przy realizacji przewidzianych prawem zadań, nawet gdy nie pochodzą wprost od nich.

W świetle powyższego żądany we wniosku z dnia [...] czerwca 2015 r. rejestr umów prowadzony w Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, mający, jak wskazał organ, charakter pomocniczy, stanowi informację publiczną. Rejestr ten określa m.in. wartość brutto umowy zawartej z wykonawcą, przedmiot umowy, a zatem zawiera dane w zakresie wydatkowania środków publicznych. Żądana informacja wytworzona jest przez organ i wspomaga jego bieżące funkcjonowanie, co bezspornie świadczy

o tym, że dotyczy sprawy publicznej. Powyższe nie było kwestionowane przez organ.

Krąg podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji publicznej został określony w art. 4 ust. 1 i 2 u.d.i.p. Zgodnie z art. 143 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, Kancelaria Prezydenta jest organem pomocniczym Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, powołanym do techniczno – organizacyjnego zabezpieczenia wykonywania kompetencji i zadań powierzonych Prezydentowi (art. 4 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.; v. W. Skrzydło "Komentarz do art. 143 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej" [w:] W. Skrzydło "Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej. Komentarz." publ. LEX, 2013 nr 144892). Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej nadaje statut Kancelarii oraz powołuje i odwołuje Szefa Kancelarii Prezydenta. Wniosek o udostępnienie informacji publicznej jest więc rozpatrywany i załatwiany przez Kancelarię Prezydenta RP, jako organ pomocniczy. Taka sytuacja zaistniała w przedmiotowej sprawie. Wniosek był skierowany do Sekretariatu Biura [...] Kancelarii Prezydenta RP. Fakt podlegania przepisom u.d.i.p. nie był przez organ kwestionowany.

Przepisy ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) nie definiują pojęcia bezczynności. W piśmiennictwie i orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje

się, że bezczynność organu zachodzi wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ ten nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale – mimo istnienia ustawowego obowiązku – nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności określonej w art. 3 § 2 pkt 1-4a P.p.s.a. (T. Woś [w:] T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2011, s. 109).

W sprawie niniejszej, Kancelaria Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej rozpatrzyła wniosek K.B. z dnia [...] czerwca 2015 r. o udostępnienie informacji publicznej, albowiem w dniu [...] października 2015 r. wydana została decyzja administracyjna nr [...], którą odmówiono udostępnienia informacji publicznej w postaci rejestru umów zawierającego następujące dane: numer umowy, data umowy, wykonawca, przedmiot umowy, wartość brutto umowy, adres wykonawcy, okres obowiązywania oraz tryb (w przypadku rejestru umów zawartych na skutek przeprowadzonego postępowania o udzielenie zamówienia publicznego) za okres od 2013 r. do dnia wydania decyzji.

Z tego względu postępowanie sądowoadministracyjne w sprawie ze skargi na bezczynność Kancelarii Prezydenta RP, co do rozpatrzenia wniosku K.B.

z dnia [...] czerwca 2015 r. stało się bezprzedmiotowe. W ocenie Sądu, skarga była zasadna w momencie jej wniesienia, o czym poniżej, jednakże w chwili orzekania przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie brak jest podstaw, aby zobowiązać organ do rozpoznania wniosku z dnia [...] czerwca 2015 r. Z tego względu postępowanie sądowe w tym zakresie zostało umorzone.

Dokonując kontroli w niniejszej sprawie, Sąd stwierdził jednocześnie,

że bezczynność organu nie miała charakteru rażącego naruszenia prawa. Wprawdzie organ nie udostępnił informacji publicznej w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, tj. do dnia [...] czerwca 2015 r. (art. 13 ust. 1 u.d.i.p.), jak też nie wydał decyzji niezwłocznie po upływie terminu wyznaczonego pismem z dnia [...] czerwca 2015 r. (14 dni) (wzywającym do wykazania, iż uzyskanie informacji przetworzonej jest szczególnie istotne dla interesu publicznego (14 dzień wyznaczonego terminu upłynął w dniu [...] czerwca 2015 r.)), to jednak w sprawie tej nie można mówić o takim działaniu organu, które nakierowane byłoby na celowe pozbawienie wnioskodawcy dostępu do informacji publicznej. Również okoliczność, że wniosek pozostawał nierozpatrzony aż do dnia [...] października 2015 r. nie przemawia w ocenie Sądu za przypisaniem bezczynności organu charakteru rażącego naruszenia prawa.

Wniosek z dnia [...] czerwca 2015 r. istotnie nie był spersonalizowany i podpisany, jak podkreślał to organ uzasadniając żądanie oddalenia skargi. W takiej sytuacji jednakże, organ powinien był, wobec uznania, że żądana informacja publiczna stanowi informację przetworzoną w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p., wezwać wnioskodawcę już w piśmie z dnia [...] czerwca 2015 r. nie tylko do wykazania szczególnej istotności dla interesu publicznego w jej udostępnieniu, ale również do określenia swoich danych jako żądającego informacji publicznej i podpisania wniosku z dnia [...] czerwca 2015 r. Najpóźniej zaś, aby uchronić się przed uzasadnionym zarzutem bezczynności, działanie organu w postaci wezwania wnioskodawcy do określenia swoich danych i podpisania wniosku z dnia [...] czerwca 2015 r. winno nastąpić w dniu [...] czerwca 2015 r., tj. po upływie 14 dni wyznaczonych na wykazanie szczególnej istotności dla interesu publicznego ([...] czerwca 2015 r. – [...]).

Brak koniecznego współdziałania wnioskodawcy, na którą to okoliczność organ powołał się w odpowiedzi na skargę nie pozwala uznać, że organ nie pozostawał

w niniejszej sprawie w bezczynności, albowiem sama okoliczność, że wniosek z dnia

[...] czerwca 2015 r. nie był spersonalizowany, nie był podpisany i został wysłany za pomocą poczty e-mail nie świadczy o braku współdziałania na tym etapie sprawy i nie może być kwalifikowana jako przeszkoda do podjęcia przez organ właściwych działań w sprawie z zakresu dostępu do informacji publicznej.

Z ustawy o dostępie do informacji publicznej wynika jednoznacznie, że wolą ustawodawcy było odformalizowanie postępowania w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej, zatem generalnie wniosek o udostępnienie informacji publicznej nie musi odpowiadać żadnym szczególnym wymogom. Nie stanowi on bowiem podania w rozumieniu art. 63 k.p.a. i na tym etapie, na jakim następuje udostępnienie informacji publicznej, a zatem dokonanie czynności materialno-technicznej, nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 267), zwanej dalej k.p.a. (v. wyrok WSA w Gdańsku z dnia 18 czerwca 2014 r., sygn. akt II SAB/Gd 50/14). Wniosek o udostępnienie informacji publicznej nie musi też na tym etapie spełniać wymogów formalnych.

Skoro ustawodawca postanowił, że prawo dostępu do informacji publicznej przysługuje każdemu (art. 2 ust. 1 u.d.i.p.), to jest oczywiste, że rozpatrzeniu na gruncie tej ustawy (poprzez udostępnienie informacji publicznej) podlega również taki wniosek, z którego nie wynika w żaden sposób, kto (jaki podmiot) jest wnioskodawcą. _@POCZ@__@KON@_ Powyższe ma ścisły związek z kolejnym przepisem ustawy, który stanowi, że od osoby wykonującej prawo do informacji publicznej nie wolno żądać wykazania interesu prawnego lub faktycznego (art. 2 ust. 2 u.d.i.p.).

Wówczas natomiast, gdy podmiot zobowiązany na gruncie u.d.i.p., zmierza do wydania decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej, jak miało to miejsce w niniejszej sprawie, a zatem zamierza wydać akt administracyjny, do którego stosuje się przepisy k.p.a., obowiązany jest zbadać, czy wniosek wszczynający to postępowanie jest podpisany i czy nie zawiera innych braków formalnych. Forma decyzji administracyjnej nakazana jest bowiem, zgodnie z art. 16 ust. 1 u.d.i.p., w razie gdy organ władzy publicznej odmawia żądanej informacji publicznej (v. wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2013 r., sygn. akt I OSK 3111/12, wyrok NSA z dnia 16 grudnia 2009 r., sygn. akt I OSK 1002/09, orzeczenia.nsa.gov.pl). Zgodnie z art. 16 ust. 2 u.d.i.p., do decyzji, o których mowa w ust. 1 stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Zgodnie z art. 63 § 2 k.p.a., podanie powinno zawierać co najmniej wskazanie osoby, od której pochodzi, jej adres i żądanie oraz czynić zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach szczególnych. Podanie wniesione pisemnie albo ustnie do protokołu powinno być podpisane przez wnoszącego, a protokół ponadto przez pracownika, który go sporządził. Gdy podanie wnosi osoba, która nie może lub nie umie złożyć podpisu, podanie lub protokół podpisuje za nią inna osoba przez nią upoważniona, czyniąc o tym wzmiankę obok podpisu (art. 63 § 3 k.p.a.). Stosownie zaś do przepisu art. 63 § 3a, podanie wniesione w formie dokumentu elektronicznego powinno: 1) być uwierzytelnione przy użyciu mechanizmów określonych w art. 20a ust. 1 albo 2 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne; 2) zawierać dane w ustalonym formacie, zawartym we wzorze podania określonym w odrębnych przepisach, jeżeli te przepisy nakazują wnoszenie podań według określonego wzoru; 3) zawierać adres elektroniczny wnoszącego podanie. Stosownie do art. 20a ust. 1 powołanej ustawy, identyfikacja użytkownika systemów teleinformatycznych udostępnianych przez podmioty określone w art. 2 następuje przez zastosowanie kwalifikowanego certyfikatu przy zachowaniu zasad przewidzianych w ustawie z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2013 r., poz. 262), lub profilu zaufanego [...].

Zgodnie z art. 64 § 2 k.p.a., jeżeli podanie nie czyni zadość innym wymaganiom ustalonym w przepisach prawa, należy wezwać wnoszącego do usunięcia braków

w terminie siedmiu dni z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania. Dopiero brak spełnienia wymagań podania określonych w art. 63 k.p.a. (czy to wniesionego osobiście, drogą pocztową, czy też

w formie dokumentu elektronicznego), oczywiście po wezwaniu przez podmiot rozpatrujący wniosek o udostępnienie informacji publicznej do jego uzupełnienia

w wyznaczonym terminie, powoduje, że podmiot zobowiązany nie ma podstaw

do wydania kwalifikowanego aktu administracyjnego na podstawie art. 16 u.d.i.p.

Okoliczność, że Kancelaria Prezydenta RP posiada elektroniczną skrzynkę podawczą działającą w ramach internetowej [...], jednakże używanie jej w sposób wywołujący skutki prawne, w szczególności w zakresie skutecznego wniesienia pisma w ramach postępowania administracyjnego, nie jest możliwe do momentu podpisania przez Kancelarię Prezydenta RP porozumienia w trybie art. 19c ustawy

o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne, co wskazano w piśmie z dnia [...] listopada 2015 r., nie stanowiła przeszkody do podjęcia przez organ właściwych działań w zakresie wezwania do uzupełnienia braków formalnych wniosku. Nie było bowiem przeszkód, aby wystosować do wnioskodawcy na podany przez niego adres e-mail (już w dniu [...] czerwca 2015 r., jak też w kolejnych dniach czerwca, lipca, sierpnia, września 2015 r.) żądania nadesłania pocztą tradycyjną – w wyznaczonym

7 dniowym terminie – własnoręcznie podpisanego wniosku z dnia [...] czerwca 2015 r. wraz z wezwaniem wskazania adresu umożliwiającego korespondencję drogą poczty tradycyjnej.

Błędne przekonanie organu, iż – wobec niespersonalizowanego wniosku –

nie miał możliwości wcześniejszego działania w tej sprawie, nie uzasadnia jednakże zdaniem Sądu, uznania, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Z całości akt sprawy jednoznacznie wynika, że organ nie kwestionuje konstytucyjnego prawa do uzyskiwania informacji o działalności władzy publicznej. Odnosząc

się natomiast do twierdzeń skarżącego i uczestnika w zakresie prawidłowości zakwalifikowania żądanej informacji jako informacji publicznej przetworzonej, Sąd wskazuje, iż wobec wydania w dniu [...] października 2015 r. decyzji administracyjnej

o odmowie udostępnienia informacji publicznej, zagadnienie to nie mogło być przedmiotem oceny Sądu w niniejszej sprawie.

Z tych względów, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) orzekł, jak w punkcie 1 wyroku. W punkcie 2 wyroku Sąd orzekł, na podstawie art. 161 § 1 pkt 3 powołanej ustawy.

O zwrocie kosztów postępowania sądowego Sąd orzekł, jak w punkcie 3 wyroku,

na podstawie przepisu art. 200 powołanej ustawy.