drukuj    zapisz    Powrót do listy

611 Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t, Podatek od nieruchomości Nieruchomości,  ,  , SA/Wr 650/92 - Wyrok NSA oz. we Wrocławiu z 1992-08-11, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

SA/Wr 650/92 - Wyrok NSA oz. we Wrocławiu

Data orzeczenia
1992-08-11 orzeczenie prawomocne
Sąd
NSA oz. we Wrocławiu
Symbol z opisem
611 Podatki  i  inne świadczenia pieniężne, do  których   mają zastosowanie przepisy Ordynacji  podatkowej, oraz egzekucja t
Hasła tematyczne
Podatek od nieruchomości
Nieruchomości
Powołane przepisy
Dz.U. 1991 nr 9 poz. 31 art. 5 ust. 1 pkt 2
Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych.
Dz.U. 1980 nr 9 poz. 26 art. 207 par. 2 pkt 1
Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 17 marca 1980 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego.
Tezy

1. Nie istnieje związek bezpośredni między prowadzeniem działalności gospodarczej w postaci transportu osobowego a posiadaniem budynku mieszkalnego z garażem.

Garaż bowiem w budynku mieszkalnym służy innym potrzebom wchodzącym w skład ogólnej funkcji mieszkalnej budynku mieszkalnego.

Posiadanie zaś garażu nie jest warunkiem koniecznym i niezbędnym dla prowadzenia transportu osobowego.

2. Zastosowanie przepisu prawa nie odpowiadającego sytuacji faktycznej ustalonej w sprawie musi doprowadzić do stwierdzenia, iż wydane w sprawie decyzje naruszają prawo materialne.

3. Zawarte w art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych określenie "budynki lub ich części związane z prowadzoną działalnością gospodarczą" wymaga tylko wykazania, że działalność gospodarcza jest związana z tymi budynkami, zatem wystarczy wykazanie związku pośredniego tych budynków z wykonywaną działalnością gospodarczą.

Uzasadnienie

Burmistrz Miasta S. decyzją z dnia 5 marca 1992 r. /nr 577/ dokonał wymiaru podatku od nieruchomości Mariana S. położonej przy ul. N. w S., na kwotę 482.300 złotych rocznie, w skład której weszła m.in. kwota 75.500 złotych za budynek mieszkalny o pow. użytkowej 151 m2 według stawki 500 złotych za 1 m2 i 330.000 złotych za część budynku o pow. 22 m2 według stawki 15.000 złotych za 1 m2 związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Odwołując się od decyzji organu I instancji w części dotyczącej opłaty za garaż Marian S. wnosił o jej zmianę i ustalenie opłaty za garaż według stawki przewidzianej dla garaży. Wywodził, że prowadzi działalność gospodarczą w postaci transportu osobowego, która nie pozostaje w żadnym związku z posiadanym garażem, gdyż ten służy wyłącznie jako miejsce przechowywania samochodu. Decyzja zaskarżona naruszyła zdaniem odwołującego się przepisy ustawy o podatkach i opłatach lokalnych.

Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym we W. utrzymało w mocy decyzję organu I instancji przedstawiając pogląd, że posiadanie garażu jest pośrednio związane z prowadzeniem transportu osobowego, co uzasadnia potraktowanie garażu jako części nieruchomości służącej wykonywaniu tej działalności, a to na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/.

W skardze wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Marian S. wnosił o uchylenie decyzji Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym we W. oraz decyzji Burmistrza Miasta S. Twierdził, że dla obciążenia nieruchomości opłatą według specjalnej stawki ustalonej dla nieruchomości, w której wykonuje się działalność gospodarczą, musi istnieć związek bezpośredni między działalnością, a nieruchomością. Związku takiego nie ma między garażem, a wykonywaniem transportu osobowego.

Odpowiadając na skargę organ II instancji wnosił o jej oddalenie. Wywodził, że wystarczającą przesłaną do zastosowania podwyższonej stawki opłaty jest fakt, że budynek lub jego część jest wykorzystywany przez podmiot gospodarczy i związany nawet pośrednio z wykonywaną działalnością gospodarczą. Przechowywanie w garażu samochodu, którym skarżący tę działalność prowadzi, stanowi o pośrednim związaniu nieruchomości z działalnością gospodarczą.

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpatrzeniu stanu faktycznego i prawnego sprawy doszedł do następujących ustaleń i wniosków:

Skarga jest uzasadniona.

Przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ przewiduje ustalenie przez Radę Gminy wysokości stawek podatku od nieruchomości ze wskazaniem rocznych stawek maksymalnych. Stanowi w pkt 2 stawkę 15.000 złotych od 1 m2 powierzchni użytkowej:

- od budynków lub ich części związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą inną niż rolnicza lub leśna,

- od części budynków mieszkalnych zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej.

Sformułowanie tego przepisu wskazuje na zamiar ustawodawcy skierowany na ustalenie dwóch stanów faktycznych, których zaistnienie powoduje możliwość obciążenia podwyższoną stawką podatku. Ich zróżnicowanie polega na odmienności charakteru budynków i w związku z tym - innym charakterem związku między budynkiem a wykonywaną przez podatnika działalnością gospodarczą. Zdanie pierwsze przepisu dotyczy różnego rodzaju budynków lub ich części z wyłączeniem budynków mieszkalnych, które wymienione zostały w zdaniu drugim przepisu. W odniesieniu do budynków lub ich części ujętych w zdaniu pierwszym, przepis wymaga jedynie aby działalność była z nimi "związana". Należy tu się zatem doszukać jedynie związku pośredniego i wykazanie tego związku jest wystarczające do zastosowania stawki podwyższonej ustalonej w tym przepisie.

Inaczej skonstruowane jest zdanie drugie omawianego przepisu. Dotyczy ono wyłącznie części budynków mieszkalnych, zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Przepis ten zatem wymaga, aby część budynku mieszkalnego była przeznaczona dla prowadzenia w niej działalności gospodarczej z wyłączeniem funkcji mieszkalnych i innych, związanych z zamieszkiwaniem w budynku. Wymaga zatem ustalenia bezpośredniego związku między częścią budynku mieszkalnego i rodzajem wykonywanej przez podatnika działalności. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego nie istnieje związek bezpośredni między prowadzeniem działalności gospodarczej w postaci transportu osobowego a posiadaniem budynku mieszkalnego z garażem. Garaż bowiem w budynku mieszkalnym służy innym potrzebom wchodzącym w skład ogólnej funkcji mieszkalnej budynku mieszkalnego. Posiadanie zaś garażu nie jest warunkiem koniecznym i niezbędnym dla prowadzenia transportu osobowego.

Organy orzekające w sprawie oparły rozstrzygnięcie jedynie na zdaniu pierwszym przepisu art. 5 ust. 1 pkt 2 omawianej ustawy nie dostrzegając, że przepis ten nie odpowiada sytuacji faktycznej w sprawie, skoro część budynku, której rozważania dotyczą, znajduje się w budynku mieszkalnym, co odpowiada omawianemu przepisowi w zdaniu drugim. Na błędną subsumcję normy prawnej wskazuje już decyzja organu I instancji, w której na odwrocie w wykazie nieruchomości przedmiotowy garaż został ujęty w rubryce dotyczącej "innych niż mieszkalne budynki i ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej". Wskazują na to również wywody zawarte w uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego oraz w odpowiedzi na skargę.

Zastosowanie przepisu prawa nie odpowiadającego sytuacji faktycznej ustalonej w sprawie musi doprowadzić do stwierdzenia, iż wydane w sprawie decyzje naruszają prawa materialne w omawianych wyżej przepisach.

Naczelny Sąd Administracyjny miał więc obowiązek uchylenia decyzji zaskarżonej oraz poprzedzającej ją decyzji Burmistrza Miasta S. na podstawie przepisów art. 207 par. 1 i par. 2 pkt 1 Kpa.



Powered by SoftProdukt