Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Ciołek- sprawozdawca, Sędziowie Sędzia WSA Ewa Kamieniecka, Sędzia WSA Marek Olejnik, Protokolant Katarzyna Trzęsicka, po rozpoznaniu w dniu 15 czerwca 2012 r. w Wydziale na rozprawie sprawy ze skargi "A" Spółka z o.o. z siedzibą w W. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w P. działającego w imieniu Ministra Finansów z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług: oddala skargę.

Przedmiotem skargi "A" Spółki z o.o. w W. (dalej spółka, strona, podatnik) jest interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dywidendy w formie niepieniężnej oraz korekty podatku naliczonego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że strona skarżąca zamierza powołać spółkę komandytowo-akcyjną. Statut powołanej spółki będzie przewidywał możliwość wypłaty akcjonariuszom dywidendy w formie świadczenia niepieniężnego. Przedmiotem dywidendy będą stanowiące majątek nowopowstałej spółki rzeczy i prawa, nabyte przez spółkę lub wytworzone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka będzie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług i będzie jej przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego przy nabyciu lub wytworzeniu rzeczy i praw będących przedmiotem dywidendy w naturze.

W tym stanie rzeczy sformułowano pytania:

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu, w związku z wypłatą na rzecz akcjonariuszy dywidendy w formie niepieniężnej, po stronie spółki komandytowo-akcyjnej powstanie obowiązek w podatku od towarów i usług?

2. Czy w razie uznania ww. transakcji za niepodlegającą opodatkowaniu VAT spółka komandytowo-akcyjna będzie zobligowana do dokonania korekty podatku naliczonego w otrzymanych przez nią fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług na potrzeby działalności gospodarczej, które następnie zostały przekazane akcjonariuszom tytułem dywidendy niepienieniężnej (lub służyły do wytworzenia przedmiotu tej dywidendy)?

Wyrażając własne stanowisko w sprawie strona stwierdziła, że wypłata dywidendy niepieniężnej przez spółkę komandytowo-akcyjną nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. A w razie dokonania wypłaty takiej dywidendy nie będzie zobligowana do skorygowania podatku naliczonego VAT. W uzasadnieniu wskazała, że transakcja wypłacenia dywidendy w formie niepieniężnej - czy to w postaci rzeczy czy określonych praw i wartości niematerialnych - nie może zostać zakwalifikowana jako nieodpłatna dostawa czy świadczenie usług, kwalifikowane odpowiednio na gruncie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług ( DZ. U. nr 54, poz. 535 ze zm., dalej: UVAT, ustawa o VAT), jako odpłatna dostawa lub świadczenie usług. Strona skarżąca zauważyła, że czynność polegająca na wypłacie dywidendy nie jest czynnością polegającą na dysponowaniu przez spółkę własnym majątkiem, lecz raczej jest to czynność będąca wykonaniem określonej dyspozycji udziałowców, dokonana w oparciu o przepisy ustawy z dnia 15 września 2000r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2000r. Nr 94 poz. 1037 ze zm., dalej: KHS). Wypłata dywidendy nie powinna być zatem klasyfikowana jak zwykła czynność dyspozycji majątkiem polegająca na jego sprzedaży lub zbyciu w inny sposób i w konsekwencji opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Zdaniem skarżącej, warunkiem opodatkowania świadczenia jest istnienie stosunku prawnego, w ramach którego zasadniczo dochodzi do wymiany wzajemnych świadczeń pomiędzy świadczącym usługę, a usługobiorcą. Przy wypłacie dywidendy taki stosunek prawny nie istnieje.

Na poparcie swojego stanowiska skarżąca powołała wyroki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) w sprawach C-102, C-16/93, C-154/80 oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 25 stycznia 2011r. sygn. akt III SA/Wa 3068/10. Zauważyła strona, że w świetle orzecznictwa TSUE czynność uznaje się za odpłatną, gdy są spełnione następujące warunki: - istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, - wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy, - istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, - odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem, - istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. A w przypadku dywidendy, warunki te, poza ostatnim, nie zostały spełnione. Ponadto wypłata dywidendy nie jest nieodpłatnym świadczeniem usług, ponieważ o nieodpłatnym świadczeniu usług można mówić, kiedy co do zasady dana usługa jest odpłatna, a jedynie z wyboru wykonującego usługę, rezygnuje on z wynagrodzenia. Przy wypłacie dywidendy taka relacja nie zachodzi. Tym samym wypłata dywidendy niepieniężnej akcjonariuszom SKA nie może zostać rozpoznana u tej Spółki jako czynność opodatkowana na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem strony powyższe stanowisko dotyczy również możliwości zakwalifikowania transakcji opisanej na wstępie jako nieodpłatnej dostawy towarów, traktowanej dla celów VAT jak dostawa odpłatna. Według strony także w przypadku przekazania akcjonariuszom Spółki określonych aktywów rzeczowych tytułem dywidendy, nie mamy do czynienia ze zwykłą czynnością dyspozycji majątkiem Spółki, polegającą na jego sprzedaży lub zbyciu w inny sposób i w konsekwencji opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Także w odniesieniu do takiego przypadku, o nieodpłatnej dostawie moglibyśmy mówić jedynie w sytuacji gdyby co do zasady przekazanie akcjonariuszom SKA określonych rzeczy tytułem dywidendy odbywało się za wynagrodzeniem ze strony tych właśnie akcjonariuszy. Świadoma rezygnacja Spółki z rzeczonego wynagrodzenia przesądzałaby nieodpłatny charakter transakcji – co za tym idzie jej opodatkowanie na gruncie art. 8 ust. 2 VATU. A przy wypłacie dywidendy taka relacja nie zachodzi.

Natomiast ze względu na związek nabytych lub wytworzonych rzeczy, które następnie będą stanowiły przedmiot dywidendy, z działalnością gospodarczą powołanej spółki komandytowo – akcyjnej, będzie jej przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, związanego z uzyskaniem tych przedmiotów.

Minister Finansów, działając przez Dyrektora Izby Skarbowej w P. (dalej Dyrektor Izby Skarbowej, organ podatkowy) w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lutego 2012r. stanowisko strony uznał za nieprawidłowe.

W uzasadnieniu przywołał i przeanalizował organ przepisy art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 2 uVAT oraz przepisy KSH – art. 347 i art. 348 i stwierdził, że czynność wypłaty dywidendy niepieniężnej w postaci rzeczy i praw, nabytych przez spółkę lub wytworzonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako nieodpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 7 ust. 2 uVAT oraz nieodpłatne świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 2 pkt 2 uVAT, albowiem wskazane sytuacje wyczerpują dyspozycje tych przepisów.

Wskazał organ, że wypłata dywidendy jest szczególnym rodzajem czynności prawnej. Źródłem nabycia przedmiotu dywidendy i tytułem do uzyskania przysporzenia przez akcjonariusza nie jest umowa cywilnoprawna, ale uchwała walnego zgromadzenia akcjonariuszy w oparciu o odpowiednie zapisy statutu spółki.

Dalej argumentował organ, że opodatkowanie dywidendy rzeczowej jest zgodne z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT wyrażającą się tym, że określone transakcje podlegają temu podatkowi niezależnie od formy, w której zostały dokonane, również zbycie rzeczy i praw, nabytych przez Spółkę lub wytworzonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jeżeli w ramach wypłaty dywidendy zamiast wypłaty pieniędzy spółka będzie przekazywać rzeczy i prawa, mamy do czynienia z czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług z tytułu nieodpłatnej dostawy towarów i nieodpłatnego świadczenia usług.

Warunki wynikające z art. 7 ust. 2 uVAT będą spełnione, bowiem Spółce będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu lub wytworzeniu rzeczy będących przedmiotem dywidendy. Stąd czynność wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej w postaci rzeczy nabytych przez Spółkę lub wytworzonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, należy potraktować jako nieodpłatne przekazanie towaru, które będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Również warunki z art. 8 ust. 2 pkt 2 uVAT pozwalające na uznanie czynności wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej w postaci praw, nabytych przez spółkę lub wytworzonych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej za nieodpłatne świadczenie usług, które będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ świadczenie tych usług nie będzie związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Podkreślił organ, że wypłata dywidendy wynika z powinności podmiotu względem udziałowca, a nie w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Ustosunkowując się do drugiego z pytań zawartego we wniosku o interpretację organ przyjął, że w związku z treścią odpowiedzi na pytanie nr 1, pytanie nr 2 dotyczące obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w przypadku uznania czynności spółki (transakcji) za niepodlegające podatkowi od towarów i usług - stało się bezprzedmiotowe.

Nie godząc się z interpretacją, strona wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa i zmiany zajętego stanowiska. W odpowiedzi na to wezwanie Minister Finansów stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji.

W skardze, strona skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej interpretacji i zasądzenie kosztów, podnosząc zarzut naruszenia:

- art. 14b § 1 w zw. z art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej OP), poprzez niewydanie interpretacji w zakresie drugiego z pytań postawionych przez skarżącą, mimo faktycznego uznania jej stanowiska w tym zakresie za prawidłowe;

- art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, art. 8 ust. 1 i ust. 2, a także art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, poprzez błędną wykładnię, co miało istotny wpływ na wynik sprawy.

Strona skarżąca podtrzymała stanowisko, że, w jej ocenie, wypłata dywidendy niepieniężnej przez spółkę komandytowo - akcyjną nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji w razie dokonania wypłaty takiej dywidendy, spółka taka nie będzie zobligowana do skorygowania naliczonego podatku VAT. Zdaniem skarżącej wypłata dywidendy w formie niepieniężnej nie jest opodatkowanym nieodpłatnym przekazaniem towarów (art. 7 ust. 2 uVAT) albowiem brak jest ekwiwalentnego świadczenia, z którego spółka rezygnuje. Z tych samych względów wypłata dywidendy nie jest opodatkowanym nieodpłatnym świadczeniem usług (art. 8 ust. 2 uVAT). Co do zasady wypłata dywidendy nie jest czynnością odpłatną, a więc nie może również, na zasadzie wyjątku przewidzianego w przepisie, stanowić czynności nieodpłatnej. Strona podtrzymała stanowisko, że przekazanie dywidendy nie jest opodatkowaną czynnością dyspozycyjną przekazania majątku spółki, lecz szczególnym rodzajem czynności prawnej, dokonanej w oparciu o przepisy KHS.

W odpowiedzi na skargę organ nie znalazł podstaw do jej uwzględnienia i podtrzymał stanowisko w sprawie. Wskazał ponadto, że stosownie do przedstawionych pytań, wolą wnioskodawcy było uzyskanie interpretacji indywidualnej w zakresie drugiego pytania, tylko w przypadku uznania przez organ, że wypłata dywidendy będzie czynnością nieopodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji udzielenie przez organ odpowiedzi (na pytanie nr 2) w sytuacji niespełnienia warunku zawartego w drugim pytaniu, byłoby niezasadne i sprzeczne z intencją samego wnioskodawcy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Skarga nie jest zasadna.

Zgodnie z przepisem art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi sprawowana jest przez sądy administracyjne w oparciu o kryterium zgodności z prawem. Sąd rozpoznaje zatem sprawę z punktu widzenia legalności, tj. zgodności z prawem całego toku postępowania administracyjnego i prawidłowości zastosowania przepisów prawa. Dodać też trzeba, że stosownie do treści art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami

i wnioskami skargi oraz wskazaną podstawą prawną.

Sąd uznał, że zaskarżona interpretacja nie narusza prawa.

W pierwszej kolejności odnieść należy się do zarzutów skargi dotyczących naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 14b § 1 w związku z art. 14c § 1 O.p., które strona upatruje w braku wydania interpretacji w zakresie drugiego z postawionych we wniosku pytań.

W ocenie Sądu, wbrew zarzutom skargi, Dyrektor Izby Skarbowej słusznie wskazuje, że drugie z pytań zawartych we wniosku o wydanie interpretacji ma charakter warunkowy - uzależniony od uznania transakcji za niepodlegającą opodatkowaniu (czyli zależy od takiej odpowiedzi na pytanie pierwsze). Wynika to wprost z treści pytania: "Czy w razie uznania ww. transakcji za niepodlegającą opodatkowaniu VAT (...)". Takie brzmienie pytania jednoznacznie wskazuje, w jakim przypadku skarżąca chce uzyskać odpowiedź. Także wyrażone w uzasadnieniu wniosku stanowisko skarżącej odnosi się do sytuacji, kiedy opisane we wniosku czynności uznane są za nieopodatkowane (a zgodnie z art. 14b § 3 O.p. składający wniosek przedstawia wyczerpująco stan faktyczny/zdarzenie przyszłe oraz własne stanowisko w sprawie).

A zatem skoro organ podatkowy uznał czynności za opodatkowane, to tym samym nie ziścił się warunek/założenie, na którym oparte było drugie z pytań. Nie mógł tym samym organ ocenić stanowiska wnioskodawcy, czego wymaga art. 14c § 1 O.p.

Zasadnie tym samym uznał organ, że pytanie stało się bezprzedmiotowe i odstąpił od oceny stanowiska wnioskodawcy.

Odnośnie pozostałych zarzutów skargi związanych z naruszeniem art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 1 i ust. 2 pkt 1, art. 8 ust. 1 i ust. 2, a także art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, poprzez ich błędną wykładnię, to w ocenie Sądu do wskazywanych uchybień nie doszło.

Spór dotyczy oceny, czy przekazanie akcjonariuszom dywidendy w formie niepieniężnej jest czynnością podlegającą podatkowi od towarów i usług.

Zdaniem strony skarżącej wypłata dywidendy w formie niepieniężnej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wypłata dywidendy w formie niepieniężnej nie jest opodatkowanym nieodpłatnym przekazaniem towarów (art. 7 ust. 2 uVAT) albowiem brak jest ekwiwalentnego świadczenia, z którego spółka rezygnuje. Z tych samych względów wypłata dywidendy nie jest opodatkowanym nieodpłatnym świadczeniem usług (art. 8 ust. 2 uVAT). Co do zasady wypłata dywidendy nie jest też czynnością odpłatną, a więc nie może również, na zasadzie wyjątku przewidzianego w przepisie, stanowić czynności nieodpłatnej.

Minister Finansów uznał natomiast, że w sprawie zastosowanie (w zależności od przedmiotu dywidendy) znajdzie art. 7 ust. 2 bądź tez art. 8 ust. 2 uVAT.

W ocenie Sądu stanowisko Ministra Finansów jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis ten zawiera generalną zasadę, że opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Od tej zasady ustawodawca wprowadził jednak wyjątki.

W art. 7 ust. 2 uVAT wprowadzony został wyjątek, który polega na uznaniu nieodpłatnego przekazania towaru za dostawę odpłatną.

Art. 7 ust. 2 uVAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2) wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Przepis ten wskazuje przykładowo, o czym świadczy zwrot "w szczególności", jakie (i komu) nieodpłatne przekazania przez podatnika uważa się za dostawę odpłatną.

Przez przekazanie należy rozumieć wyzbycie się władztwa nad towarem, przeniesienie prawa do rozporządzania tą rzeczą (towarem) jak właściciel na inną osobę. Przekazaniem nie jest wydanie rzeczy innej osobie tylko do używania z zastrzeżeniem zwrotu. Przekazanie będzie definitywnym wyzbyciem się danej rzeczy (władztwa nad nią). (...) Dla opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów nie ma znaczenia cel takiego przekazania, nie ma również znaczenia to, czy przekazanie następuje w wykonaniu nakazu wynikającego z przepisów prawa, ewentualnie nakazu organu. (...) (A.Bartosiewicz, komentarz do art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, LEX 2012).

Warunkiem opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów jest to, aby podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku przy nabyciu tych towarów.

Odnosząc powyższe do sytuacji objętej wnioskiem o interpretację, niewątpliwie w przypadku wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej, dojdzie do przekazania (we wskazanym wyżej rozumieniu) towarów należących do spółki akcjonariuszom i z opisu zdarzenia wynika, że spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów.

Nie podziela Sąd stanowiska, że wypłata dywidendy jako wykonanie uchwały organu właścicielskiego nie stanowi zwykłego dysponowania majątkiem. Tytuł na podstawie, którego dojdzie do przekazania towarów nie zmienia faktu, że chodzi o towary należące do spółki (do jej majątku). Jak już powiedziano przepis nie przewiduje, aby przekazanie miało nastąpić określonym celem i tytułem, a zatem przekazanie może nastąpić w wyniku różnorakich zdarzeń, w tym również w wyniku wykonania uchwały o wypłacie dywidendy w formie niepieniężnej.

Jednocześnie w przypadku przekazania, o którym mowa w pkt 1 ust. 2 art. 7 uVAT, tj. przekazania na rzecz akcjonariuszy, przekazanie ma być na cele osobiste osób tam wskazanych. Według Słownika języka polskiego pod redakcją M.Szymczaka, Wydawnictwo PWN Warszawa 1995 r. "osobisty" to odnoszący się do danej osoby, będący własnością danej osoby, właściwy danej osobie, własny, prywatny. W ocenie Sądu towary przekazane w ramach wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej wejdą do majątku osobistego osób uprawnionych do jej uzyskania i mają służyć tym osobom, ich potrzebom, ich konsumpcji, a nie np. celom spółki.

W świetle powyższego, zdaniem Sądu w sprawie nie doszło do naruszenia art. 5 ust. 1 pkt 1 i 7 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 uVAT.

Jako uzasadnione ocenia Sąd również stanowisko organu podatkowego odnośnie możliwości uznania za podlegającą opodatkowaniu wypłatę dywidendy w formie niepieniężnej na podstawie art. 8 ust. 2 pkt 2 uVAT.

Powyższy przepis wprowadza odstępstwo od zasady z art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAt, że opodatkowaniu podlega odpłatne świadczenie usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 2 uVAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również: nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Z przepisu wynika, że za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu uważa się nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste m.in. akcjonariuszy i opodatkowaniu podlega takie świadczenie usług, które następuje na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Sąd nie podziela poglądu prezentowanego w skardze, że aby nieodpłatne świadczenie usług mogło podlegać opodatkowaniu, to niezbędna jest wcześniejsza rezygnacja z odpłatności. Przepis stanowi o opodatkowaniu nieodpłatnego świadczenia usług, a zatem zarówno odpłatnych, jak i nieodpłatnych. Powołane przez stronę skarżącą orzecznictwo TSUE służy zdefiniowaniu odpłatnego świadczenia usług, a z brzmienia art. 8 ust. 2 uVAT wynika, że ustawodawca jako wyjątek zrównał czynności nieodpłatne (nieodpłatne świadczenie usług) z odpłatnym świadczeniem usług.

Odnośnie natomiast wymogu nieodpłatnego świadczenia usług na cele osobiste akcjonariuszy, to podobnie, jak przy nieodpłatnym przekazaniu towarów, nieodpłatne świadczenie usług w ramach wypłaty dywidendy w formie niepieniężnej powoduje, że wchodzą one do majątku osobistego osób uprawnionych do ich otrzymania i służą one tym osobom, ich potrzebom, ich konsumpcji – ich celom osobistym. Bez znaczenia pozostaje również decyzja tych osób, co do dalszego wykorzystania otrzymanej dywidendy, na moment jej otrzymania jest ona uzyskiwana na cele osobiste, do osobistego nimi dysponowania, rozporządzania.

W przypadku nieodpłatnego świadczenia usług ustawodawca wymaga również, aby świadczenie usług było do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, czyli usługi nie powinny mieć wpływu na działalność gospodarczą, nie powinny jej determinować (wpływać na obroty, zyski). W ocenie Sądu wypłata dywidendy nie ma na celu działalności gospodarczej, ale jest związana wyłącznie z realizacją praw/obowiązków wynikających z formy prawnej w jakiej podatnik działalność prowadzi.

Reasumując stwierdzić należy, że wypłata dywidendy w formie niepieniężnej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie ma podstaw, aby pozyskanie towarów, usług do celów osobistych (do konsumpcji) w warunkach opisanych we wniosku następowało na zasadach korzystniejszych, aniżeli w przypadku osób nabywających towary i usługi w obrocie powszechnym. Stanowiłoby to naruszenie zasady powszechności opodatkowania konsumpcji podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, uznając skargę za nieuzasadnioną, Sąd, w oparciu o przepis art. 151 p.p.s.a., oddalił skargę.