Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Lipiński, Sędziowie WSA Anna Mierzejewska (spr.), Waldemar Śledzik, Protokolant spec. Marek Kozłowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 marca 2012 r. sprawy ze skargi S. na bezczynność Ministra Edukacji Narodowej w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia [...] stycznia 2011 r. o dopuszczenie organizacji społecznej do udziału w postępowaniu 1. zobowiązuje Ministra Edukacji Narodowej do rozpatrzenia wniosku S. z dnia [...] stycznia 2011 r. o dopuszczenie jej do udziału w postępowaniu w terminie 30 dni od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 2. wymierza Ministrowi Edukacji Narodowej grzywnę w wysokości 5.000 zł (słownie: pięć tysięcy).

S. z siedzibą w K. wnioskiem z dnia [...] stycznia 2011 r. zwróciła się do Ministra Edukacji Narodowej, na podstawie art. 31 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) o dopuszczenie do udziału w postępowaniu w sprawie z wniosku B. P., o nadanie stopnia awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego.

W uzasadnieniu wniosku podała, że od 2003 r. prowadzi nieodpłatną działalność pożytku publicznego w zakresie edukacji, oświaty i wychowania. Jej podstawowym celem jest skuteczna ochrona praw i godności uczniów, rodziców, nauczycieli i pracowników oświaty. Cele organizacja realizuje poprzez udział w postępowaniach prowadzonych w sprawach dotyczących uczniów, rodziców nauczycieli i pracowników oświaty.

W konkluzji wniosku podała, że ponieważ w postępowaniu dotyczącym awansu zawodowego B. P., doszło do naruszenia podstawowych norm i zasad dobrej administracji oraz systemu uznanych wartości społecznych, dlatego za dopuszczeniem jej do udziału w postępowaniu przemawia interes społeczny.

Następnie pismem z dnia [...] stycznia 2011 r. S. skierowała skargę do Prezesa Rady Ministrów, w oparciu o art. 63 Konstytucji RP, art. 221 i art. 227 w zw. z art. 229 pkt 8 kpa, złożyła skargę w interesie publicznym, na nienależyte wykonywanie zadań oraz naruszenie praworządności i przewlekłe załatwianie sprawy przez Ministra Edukacji Narodowej.

W uzasadnieniu skargi podkreśliła, że postępowanie o nadanie kolejnego stopnia awansu zawodowego B. P., toczy się od ponad 7 lat, pomimo spełnienia przez nią wszystkich ustawowych warunków i działanie narusza podstawowe standardy "dobrej administracji", zasadę praworządności, oraz równości.

Pismem z dnia [...] lutego 2011 r. Minister Edukacji Narodowej wyjaśnił odpowiadając na skargę, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 16 lutego 2010 r. sygn. akt II SA/Wa 1730/09 odrzucił skargę B. P. na decyzję Ministra Edukacji Narodowej z dnia [...] sierpnia 2009 r. utrzymującą w mocy decyzję z dnia [...] lutego 2008 r. odmawiającą nadania B. P. stopnia nauczyciela dyplomowanego.

Dalej MEN wskazał, że w dniu [...] września 2010 r. B. P. wystąpiła do Ministra Edukacji Narodowej o wydanie aktu nadania stopnia nauczyciela dyplomowanego.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r. Minister Edukacji Narodowej odmówił ww. nadania stopnia nauczyciela dyplomowanego. Pismem z dnia [...] grudnia 2010 r. B. P. złożyła wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy i decyzją z dnia [...] lutego 2011 r. MEN utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] grudnia 2010 r., podając motywy rozstrzygnięcia.

Pismem z dnia [...] marca 2011 r. S. na podstawie art. 37 § 1 kpa, złożyła zażalenie do Prezesa Rady Ministrów, na niezałatwienie w terminie jej wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu w sprawie z wniosku B. P. o nadanie stopnia awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego.

W piśmie z dnia [...] marca 2011 r. Minister Edukacji Narodowej udzielił S. wyjaśnienia odnośnie złożonego wniosku o dopuszczenie do udziału w toczącym się postępowaniu, powołując art. 31 § 1 pkt 1 i § 2 kpa, z którego wynika, że organizacja społeczna może w sprawie dotyczącej innej osoby występować z żądaniem wszczęcia postępowania bądź dopuszczenia jej do udziału w postępowaniu, jeżeli jest to uzasadnione celami statutowymi tej organizacji i gdy przemawia za tym interes społeczny.

Czyli muszą być spełnione łącznie trzy przesłanki:

1) postępowanie administracyjne nie dotyczy praw i obowiązków organizacji społecznej lecz praw i obowiązków "innej osoby", czyli strony tego postępowania,

2) jest to uzasadnione celami statutowymi organizacji społecznej,

3) przemawia za tym interes społeczny.

Dalej organ wskazał, że w przedmiotowej sprawie zachodzi uzasadniona wątpliwość dotycząca dopuszczenia organizacji do udziału w postępowaniu, bowiem nie wykazano przesłanki interesu społecznego.

Pismem z dnia [...] sierpnia 2011 r. S. wezwała, na podstawie art. 37 § 1 kpa wezwała Ministra Edukacji Narodowej, do usunięcia naruszenia prawa, niezwłoczne wydanie postanowienia o dopuszczeniu lub odmowie dopuszczenia do udziału w przedmiotowym postępowaniu.

Pismem z dnia 15 października 2011 r. S. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na bezczynność organu i zobowiązanie do wydania w ustawowym terminie postanowienia oraz o wymierzenie grzywny w wysokości 20.000 zł i zasądzenie kosztów.

W uzasadnieniu skargi podała, że w oparciu o art. 31 § 1 pkt 2 kpa, pismem z dnia [...] stycznia 2011 r. skierowała do Ministerstwa Edukacji Narodowej wniosek o dopuszczenie jej do udziału w postępowaniu z wniosku B. P. o nadanie jej stopnia awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego. Wykazała, że jest to zgodne z jej celami statutowymi, a także wykazała interes społeczny i przesłanki, jakie przemawiają za dopuszczeniem jej do udziału w postępowaniu. Pomimo upływu terminu określonego w art. 35 kpa MEN pozostaje w bezczynności.

W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej odrzucenie ewentualnie o jej oddalenie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Skarga S. zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 149 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), istota skargi na bezczynność polega na tym, że sąd uwzględniając taką skargę, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.

Dotyczy to sytuacji, gdy decyzja lub postanowienie nie zostały podjęte w zakreślonym terminie, jeżeli bezsprzecznie w odniesieniu do decyzji lub postanowienia istnieje możliwość uruchomienia toku instancji.

Należy zauważyć, że dla dopuszczalności skargi na bezczynność nie ma znaczenia okoliczność, z jakich powodów określone rozstrzygnięcie nie zostało podjęte lub czynność nie została dokonana, a w szczególności czy bezczynność organu była wynikiem zawinionej lub niezawinionej opieszałości organu, czy też spowodowana była jego przeświadczeniem, że stosowny akt lub czynność w ogóle nie powinien zostać wydany.

W rozpatrywanej sprawie bezsporne jest, że skarżący w swoim wniosku z dnia [...] stycznia 2011 r. skierowanym do Ministra Edukacji Narodowej na podstawie art. 31 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego, wystąpił o dopuszczenie go do udziału w postępowaniu w sprawie wniosku B. P. o nadanie stopnia awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego. Organ zaś załatwił sprawę w formie pisma, w którym udzielił informacji na temat toczącego się postępowania z wniosku B. P.

Następnie pismem z dnia [...] stycznia 2011 r., strona skarżąca złożyła skargę do Prezesa Rady Ministrów, a następnie pismem z dnia [...] marca 2011 r., w oparciu o art. 37 § 1 kpa, złożyła zażalenie do Prezesa Rady Ministrów na niezałatwienie w terminie jej wniosku o dopuszczenie do udziału w sprawie z wniosku B. P. o nadanie stopnia awansu zawodowego nauczyciela dyplomowanego.

W ocenie Sądu, w takiej sytuacji, skoro został złożony wniosek, to należało rozważyć załatwienie sprawy w sposób i w formie przewidzianej przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego.

Minister Edukacji Narodowej nie zakończył postępowania w sprawie, skoro wniosku skarżącego nie rozpoznał w sposób przewidziany w przepisach prawa obowiązującego. Oznacza to, że pozostawał w zwłoce w załatwieniu wniosku co spowodowało uwzględnienie skargi jako uzasadnionej.

Stosownie do art. 149 § 2 wyżej powołanej ustawy, Sąd w przypadku o którym mowa w § 1, może ponadto orzec z urzędu lub na wniosek o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6 ppsa, zgodnie z którym grzywnę wymierza się do wysokości dziesięciokrotnego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego na podstawie odrębnych przepisów.

Przychylając się do wniosku strony skarżącej, Sąd na mocy art. 149 § 2 ppsa, wymierzył organowi grzywnę w wysokości 5.000 zł, uznając, że powyższa kwota jest adekwatna do stopnia bezczynności organu, jaka miała miejsce w niniejszej sprawie.

Mając powyższe na względzie, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 149 § 1 i 2 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji wyroku.