Postanowieniem z dnia 19 września 2007 r., sygn. akt I SA/Łd 927/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi określił wartość przedmiotu zaskarżenia na kwotą 242 zł w sprawie ze skargi B. K. i Z. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w P. z dnia 28 maja 2007 r., nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego za 2007 r. Zarządzeniem z dnia 31 lipca 2007 r, Przewodniczący Wydziału wezwał stronę skarżącą do wskazania wartości przedmiotu zaskarżenia. W odpowiedzi na to wezwanie B. K. nadesłała pismo, w którym nie wskazała wprost wartości przedmiotu zaskarżenia. Do pisma tego dołączyła jednak m.in. kserokopię zaskarżonej decyzji oraz wniosek (sporządzony na urzędowym formularzu) o przyznanie skarżącym prawa pomocy, w którym wskazała jako wartość przedmiotu zaskarżenia kwotę 4.000 zł. Sąd uznał, że podana kwota nie jest prawidłowa, gdyż zaskarżona decyzja opiewa na 242 zł i tę właśnie wartość przyjął jako wartość przedmiotu zaskarżenia.
W zażaleniu na powyższe postanowienie strona podniosła szereg okoliczności związanych z zaskarżoną decyzją, odnoszących się do przedmiotu sprawy.
W dniu 9 stycznia 2008 r. wpłynęło do Naczelnego Sądu Administracyjnego pismo strony, w którym przedstawiła ona kolejne argumenty dotyczące zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Art. 216 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a.) stanowi, że jeżeli przedmiotem zaskarżenia jest należność pieniężna, stanowi ona wartość przedmiotu zaskarżenia. Z art. 215 § 1 p.p.s.a. wynika zaś, że w każdym piśmie wszczynającym postępowanie sądowe w danej instancji należy podać wartość przedmiotu zaskarżenia, jeżeli od tej wartości zależy wysokość opłaty. Wskazać należy także, że zgodnie z 218 p.p.s.a. Przewodniczący może sprawdzić wartość przedmiotu zaskarżenia oznaczoną w piśmie i zarządzić w tym celu dochodzenie.
W niniejszej sprawie ze względu na brak określenia wartości przedmiotu zaskarżenia w skardze strona została wezwana do podania tej wartości, jednak kwota, którą podała wzbudziła wątpliwości Sądu. Słusznie postąpił WSA badając zaskarżoną decyzję, gdyż akt ten podlega kontroli sądowoadministracyjnej i w oparciu o niego powstał spór między organem podatkowym a stroną. Nieprawidłowo jednak określił wartość przedmiotu zaskarżenia postanowieniem. Konsekwencję bowiem badania wartości przedmiotu zaskarżenia w trybie art. 218 p.p.s.aa. jest ustalenie tej wartości, a następnie wydanie zarządzenia przez Przewodniczącego Wydziału wzywającego do uiszczenia wpisu sądowego, obliczonego na podstawie wcześniej ustalonej wartości przedmiotu zaskarżenia. Na takie zaś zarządzenie służy stronie zażalenie na podstawie art. 227 p.p.s.a.
Uznać jednak należy, że uchybienie powyższe nie miało wpływu na wynik sprawy i nie może być podstawą uchylenia postanowienia w trybie art. 197 § 2 w zw. z art. 185 § 1 p.p.s.a. Wskutek jego wydania strona nie została bowiem pozbawiona możliwości obrony swoich praw na żadnym etapie postępowania.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 197 § 2 w zw. z art. 184 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.
