drukuj    zapisz    Powrót do listy

6463 Wzory przemysłowe, Własność przemysłowa, Urząd Patentowy RP, Oddalono skargę, VI SA/Wa 852/10 - Wyrok WSA w Warszawie z 2010-09-20, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VI SA/Wa 852/10 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2010-09-20 orzeczenie nieprawomocne
Data wpływu
2010-04-23
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Andrzej Czarnecki /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6463 Wzory przemysłowe
Hasła tematyczne
Własność przemysłowa
Sygn. powiązane
II GSK 796/11 - Wyrok NSA z 2012-06-27
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2003 nr 119 poz 1117 art. 102, art. 103, art. 104, art. 117
Ustawa z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Czarnecki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Grażyna Śliwińska Sędzia WSA Andrzej Wieczorek Protokolant Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 września 2010 r. sprawy ze skargi K. D. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie sprzeciwu w sprawie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego "[...]" oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] listopada 2009 r. Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej, na podstawie art. art. 102, 103, 104 i 117 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (j.t. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) – dalej p.w.p., oddalił sprzeciw K. D. o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego pt.: "[...]" nr [...] udzielonego na rzecz Z. sp. z o.o. z siedzibą w M.

Decyzję wydano przy następujących ustaleniach;

Spółka Z. podaniem z 3 sierpnia 2007 r. wystąpiła do Urzędu Patentowego o udzielenie prawa z rejestracji na wzór przemysłowy pod tytułem "[...]". Według oświadczenia A. K. – Prezesa Zarządu spółki – był on twórcą wzoru i przeniósł swoje prawa do niego na rzecz spółki.

Przedmiotem wzoru przemysłowego było ubranko ochronne dla zwierząt, zwłaszcza dla psów i kotów, mające za zadanie chronić ciało zwierzęcia, szczególnie część brzuszną, podbrzusze i klatkę piersiową przed zanieczyszczeniami i mechanicznym uszkodzeniem skóry, w przypadku chorób tych partii ciała. Mogło także podtrzymywać opatrunki nałożone na te partie ciała zwierzęcia po zabiegu weterynaryjnym.

Nowy i oryginalny charakter wzoru nadający się do wielokrotnego odtwarzania przejawiał się w kształcie ubranka, właściwościach materiału z którego był wykonany oraz w elementach wykończenia. Załączając ilustrację wskazano na szereg cech istotnych wzoru wyróżniających go spośród znanych rozwiązań:

Ubranko ma cztery otwory na kończyny zwierzęcia i po rozłożeniu ma kształt zbliżony do prostokąta z zaokrąglonym wyprofilowaniem na część ogonową zwierzęcia. Ubranko wykonane z elastycznej dzianiny 1 bawełnianej o splocie jednołożyskowym wzdłuż trzech boków jest obszyte elastyczną lamówką 2 z dzianiny bawełnianej o splocie dwułożyskowym. Wzdłuż czwartego, krótszego boku 3, elastyczna dzianina bawełniana jest zawinięta, tworząc kanał 4, w którym osadzona jest sztywna taśma 5, przeszyta poprzecznie w kanale, która utrzymuje ubranko stabilnie na ciele zwierzęcia. Wzdłuż dłuższych boków ubranka w elastyczną lamówkę wszyte są elastyczne troczki 6 z dzianiny o splocie dwułożyskowym. Troczki służą do mocowania ubranka na grzbiecie zwierzęcia. Z czterech otworów w ubranku, dwa otwory 7 przeznaczone na kończyny przednie zwierzęcia obszyte są elastyczną lamówką 8 z dzianiny bawełnianej o splocie dwułożyskowym. Pozostałe dwa otwory 9 o kształcie owalnym, przeznaczone na kończyny tylne zwierzęcia, obszyte są elastyczną dzianiną ściągaczową 10. w pobliżu otworów znajdują się zaszewki 11, które pomagają w ułożeniu ubranka przylegająco do ciała zwierzęcia.

Urząd Patentowy decyzją z [...] kwietnia 2008 r. udzielił spółce Z. prawa z rejestracji przedmiotowego wzoru przemysłowego ogłaszając w Wiadomościach Urzędu Patentowego nr [...].

K. D., na podstawie art. 246 p.w.p. pismem z 25 listopada 2008 r. (data wpływu 1 grudnia 2008 r.) wystąpiła o unieważnienie prawa ochronnego na wzór przemysłowy pod tytułem "[...]" nr [...] udzielonego dla Z. sp. z o.o. z siedzibą w M. Powołując się na wymienioną podstawę prawną określiła wniosek jako sprzeciw zarzucając decyzji naruszenie w szczególności art. 102 ust. 1, art. 103, art. 104 i art. 105 p.w.p. z powodu braku nowości i indywidualnego charakteru spornego wzoru przemysłowego.

Wnioskująca, powołując się na posiadane prawo ochronne na wzór przemysłowy pt.: "[...]" nr [...], uzyskane z pierwszeństwem zgłoszenia od dnia 21 stycznia 2003 r. stwierdziła, że sporny wzór przemysłowy jest naśladownictwem jej wyrobu. Podnosiła, że pismem z 10 listopada 2006 r. (doręczonym A. K. 17 listopada 2006 r.) wezwała spółkę Z. do natychmiastowego zaprzestania oferowania i wprowadzania do obrotu opatrunków pooperacyjnych dla psów i kotów oraz wycofania z rynku tych produktów i zniszczenia wszelkich materiałów reklamujących je.

Do wniosku K. D. załączyła faktury sprzedaży swojego wyrobu z lat 2003 – 2004, informację handlową z nr [...] (maj-czerwiec) z pisma W. w praktyce i nr [...] (listopad-grudzień), potwierdzenie uczestnictwa K. D. w Targach [...] w dniach [...] maja 2005 r. oraz informator targowy o uczestnictwie K. D. w tych targach w dniach [...] maja 2006 r., fakturę zakupu ulotek z 2003 r. oraz foldery reklamowe na wzór przemysłowy nr [...]. K. D. powołała się również na postępowania karne toczące się przeciwko A. K. przed Sądem Rejonowym – Sądem Grodzkim w M. z art. 303 ust. 2 p.w.p. w zw. z art. 12 k.k.

Wskazując na fakt konkurowania na rynku przez spółkę i wnioskodawczynię przedmiotowymi wyrobami K. D. podnosiła, iż istotnym staje się określenie konfuzyjnych podobieństw obu wyrobów, gdyż występujące pomiędzy nimi różnice nie powodują, że są one różne. Wzór przemysłowy nr [...] posiada następujące cechy istotne:

- kształt zbliżony do prostokąta, zawierający cztery nogawki ściągaczowe odpowiedniej długości i szerokości wszyte w tkaninę,

- wycięcie na podogonie,

- tasiemki do mocowania na grzbiecie i szyi.

Zatem, w ocenie wnioskodawczyni, każdy wyrób zawierający wymienione cechy, nie posiadający dodatkowych dominujących i odróżniających go elementów jest identyczny nie posiadając nowego i indywidualnego charakteru. Porównując przeciwstawione wzory przemysłowe K. D. stwierdziła, że są one identyczne co do kształtu, konturów i cech linii, gdyż we wzorze spółki brak jest dodatkowych cech wpływających na odmienność wrażenia wyglądu jej wzoru. Według sprzeciwiającej się jej wzór zawiera wszystkie istotne cechy wzoru spółki i został ujawniony w 2003 r. oraz udostępniony publicznie.

Dodatkowe cechy wzoru nr [...] – lamówki i zaszewki – nie są nowe i nie nadają mu indywidualnego charakteru. Są jedynie próbą różnicowania wyrobów, jednak nie zmieniają ich ogólnej postaci na tyle by mogły decydować o indywidualnym charakterze wzoru. Ponadto obszycie wzoru nr [...] lamówką nie stanowi o nowości, gdyż na ilustracji załączonej do wzoru nr [...] również ujawniono takie obszycie.

Zdaniem K. D. także użycie innego gatunku materiału włókienniczego nie zmienia postaci wyrobu, nie wpływając na jego wygląd i indywidualny charakter. Dlatego niewielkie różnice we wzorze nr [...] w stosunku do wzoru nr [...] (zaszewki) są trudno zauważalne dla zorientowanego użytkownika, a nie zmieniając ogólnego wrażenia w odbiorze obu wzorów, nie są istotne nie posiadając cech nowości i oryginalności.

Ponieważ uprawniona ze wzoru przemysłowego nr [...] uznała sprzeciw za bezzasadny, sprawa została skierowana do postępowania spornego, po przeprowadzeniu którego Urząd Patentowy wymienioną na wstępie decyzją sprzeciw oddalił.

Przytaczając opis wzoru przemysłowego nr [...] organ administracji porównał go z opisem wzoru przemysłowego nr [...]. Według tego ostatniego – opatrunek pooperacyjny dla psów i kotów służy do zabezpieczenia ran pooperacyjnych przed samouszkodzeniem i zanieczyszczeniem. Dotyczy to takich zachowań jak lizanie, rozdrapywanie, ocieranie o podłoże, a tym samym wyciąganie szwów ze świeżej rany, co grozi powikłaniami. Dotychczas zwierzę pozostawało z odkrytym szwem pooperacyjnym co stanowiło nie lada problem dla opiekuna.

Opatrunek pooperacyjny jest wykonany z miękkiej, mocnej, gęsto tkanej i higroskopijnej tkaniny, dzianiny ściągaczowej oraz taśmy. Względy zdrowotne preferują użycie bawełny.

Cechą istotną opatrunku pooperacyjnego są cztery nogawki ściągaczowe odpowiedniej długości i szerokości wszyte w tkaninę zbliżoną kształtem do prostokąta. Tak uszyty opatrunek, obejmuje tułów zwierzęcia, ma wycięcie na podogonie, a dzięki przymocowanym tasiemkom jest mocowany na grzbiecie i szyi.

Porównując takie cechy spornego wzoru jak: kształt zbliżony do prostokąta, cztery otwory na kończyny zwierzęcia, zaokrąglone wyprofilowanie na część ogonową oraz taśmy i troczki do mocowania ubranka na grzbiecie zwierzęcia, Urząd Patentowy, wskazując na art. 107 ust. 1 p.w.p. stwierdził, że te kształty i otwory wynikają z anatomicznej budowy zwierzęcia, a taśmy i troczki służą do mocowania ubranka, dlatego wymienione cechy nie podlegają ochronie jako wynikające wyłącznie z funkcji technicznej. Uznając za cechy istotne i podlegające ochronie w tym wzorze – cztery nogawki ściągaczowe wszyte w tkaninę.

Natomiast organ administracji uznał za cechy istotne podlegające ochronie w spornym wzorze:

- wykonanie ubranka z elastycznej dzianiny bawełnianej,

- elastyczną lamówkę z dzianiny bawełnianej,

- elastyczne troczki z dzianiny bawełnianej,

- obszycie otworów z elastycznej dzianiny ściągaczowej oraz

- zaszewki w pobliżu otworów.

Wskazując na art. 103 p.w.p. Urząd podkreślał, że cechy niepodlegające ochronie, jako wynikające wyłącznie z funkcji technicznej wzoru przemysłowego, nie mogą być brane pod uwagę przy ocenie nowości. Oddalając zatem zarzut braku nowości podkreślono, że sporny wzór nie zawiera cechy istotnej wzoru przeciwstawionego – nogawek ściągaczowych – a więc oba wzory nie są identyczne, gdyż nogawki te nie są szczegółami nieistotnymi.

Oddalając zarzut K. D. podnoszony na rozprawie o braku nowości wzoru spółki z tego powodu, że zdaniem wnioskodawczyni wprowadzano go do obrotu już w roku 2006, organ administracji, powołując się na wyjaśnienia składane przez uprawnionego przed Sądem Grodzkim w M. stwierdził, iż z wyjaśnień tych nie można wyprowadzić wniosku jaką konkretnie postać miały ubranka produkowane od 2006 r., a tym bardziej nie wynika z nich kiedy tak produkowane ubranka zostały publicznie ujawnione. Natomiast z oświadczenia twórcy wzoru [...] złożonego na rozprawie wynika, że ubranka o ostatecznym kształcie wg zastrzeżenia patentowego zostały wprowadzone na rynek do 3 miesięcy przed datą zgłoszenia spornego wzoru. W tych okolicznościach, zdaniem Urzędu Patentowego, miał zastosowanie art. 103 ust. 3 pkt 2 p.w.p., który nie wyłącza braku nowości wzoru spółki.

Odnosząc się do zarzutu braku indywidualnego charakteru spornego wzoru przemysłowego organ administracji, powołując się na art. 104 ust. 1 p.w.p., uznał zarzut ten za nietrafny. Podkreślał, że w literaturze i orzecznictwie przeważa pogląd, iż zorientowany użytkownik to używający w sposób stały danych przedmiotów, mający na ich temat więcej wiadomości praktycznych lub teoretycznych od użytkownika przeciętnego. Wiąże się z tym większa zdolność takiego użytkownika do postrzegania charakterystycznych cech tego przedmiotu, jak na przykład wzornictwo, co bierze się pod uwagę jako zakres swobody twórczej przy ocenie indywidualnego charakteru wzoru przemysłowego (art. 104 ust. 2 p.w.p.). Przy ocenie zakresu swobody twórczej należy mieć na uwadze cechy funkcjonalne przedmiotu i wcześniejsze wzornictwo. Tam gdzie cecha funkcjonalna musi być głównie uwzględniana, zakres swobody twórczej jest istotnie ograniczony co powoduje, że różnice między takimi wyrobami będą mniejsze niż między wyrobami, w których cecha ta nie przeważa. Dlatego przy wyrobach zdeterminowanych przede wszystkim ich funkcjonalnością zorientowany użytkownik musi posiadać wystarczającą wiadomość do oceny zakresu swobody twórczej i umieć zauważyć nawet stosunkowo małe równice w wyrobach. Zatem zorientowany użytkownik, znający zakres swobody twórczej i stan wzornictwa dla wyrobów o konkretnym przeznaczeniu, przy ocenie ogólnego wrażenia, jakie porównywane wzory wywołują, jest w stanie dostrzec duże różnice tam, gdzie zwykły użytkownik widzi jedynie podobieństwa.

Powołując się na publikację z 1994 r. M. Z. "[...]" – Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1994 r. – oraz na katalog H. z 2001 r. Urząd Patentowy podkreślał, że kształt opatrunku jest uzależniony od budowy anatomicznej ciała zwierzęcia i miejsca na jego ciele, gdzie ma być założony. Z publikacji tych zdaniem organu administracji jednoznacznie wynika, że kształt opatrunku jest jego cechą techniczną wynikającą wprost z funkcji której ma służyć (ochrona szwu pooperacyjnego na ciele zwierzęcia). Wobec tego kształt opatrunku jest wyłączony z ochrony na mocy art. 107 ust. 1 p.w.p. Porównując oba wzory przemysłowe zorientowany użytkownik (np. weterynarz) nie będzie doszukiwał się podobieństwa w ich kształcie (prostokąt, wycięcie na podogonie, troczki, cztery otwory) dostrzegając bez trudu, że sporny wzór nie ma nogawek i wykonany jest w całości z elastycznych materiałów, a wzór przeciwstawiony ma zasadniczą część nieelastyczną, a elastyczne są jedynie nogawki. Zatem ogólne wrażenie wywołane oboma wzorami będzie odmienne, wobec tego zarzut braku indywidualnego charakteru wzoru nr [...] Urząd Patentowy, na podstawie art. 104 p.w.p., oddalił.

W związku z oddaleniem zarzutów z art. 103 i 104 p.w.p. Urząd Patentowy uznał, że przepis art. 117 ust. 2 p.w.p. nie miał zastosowania, oddalając również zarzut oparty na tej podstawie prawnej.

Na decyzję K. D. wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z wnioskiem o uchylenie zaskarżonej decyzji i zasądzenie kosztów postępowania.

Decyzji zarzuciła naruszenie art. 102 i art. 103 p.w.p., błąd w ustaleniach faktycznych i błędną analizę materiału dowodowego co do wyglądu (podobieństwa) obu wzorów przemysłowych i daty ujawnienia wzoru spornego oraz błędną oceną, że kształt wyrobu spełnia jedynie cechy funkcjonalne.

Cytując opisy obu wzorów przemysłowych skarżąca stwierdzała, że oba wzory posiadają te same cechy techniczne różniąc się jedynie elastycznością tasiemek i długością nogawek. Powołując się na cytowaną w sprzeciwie treść wyjaśnień uprawnionego złożonych przed Sądem Grodzkim w M. w sprawie [...] wskazywała, że uprawniony stwierdził tam, iż od maja 2006 r. produkował ubranka z elastyczną lamówką, "...a zatem w okresie objętym zarzutem nie produkowałem już ubranek z taśmą". Skoro zatem sam uprawniony przyznał, jak oceniała to skarżąca, że w maju 2006 r. wprowadził wyrób z elastyczną lamówką i produkował go przez ok. 2 miesięcy, to znaczy, że wyrób był ujawniony przed okresem 12 miesięcy przed jego zgłoszeniem do rejestracji. W ocenie skarżącej stwierdzenie uprawnionego na rozprawie przed Urzędem Patentowym o wprowadzeniu innej wersji ubranka również wykracza poza okres karencji przed zgłoszeniem wzoru. Natomiast Urząd Patentowy nie rozstrzygnął tej kwestii dając nadmierną wiarę uprawnionemu.

Skarżąca kwestionowała stanowisko organu co do ograniczonego zakresu swobody twórczej wyrobów, których celem jest podtrzymywanie opatrunków na podbrzuszach zwierząt. Wskazywała na materiał poglądowy dostarczony przez strony w toku postępowania administracyjnego wywodząc z niego stwierdzenie o różnorodności innych rozwiązań. Natomiast w jej ocenie przeciwstawione wzory są identyczne i zastosowanie w spornym wzorze materiału bawełnianego nie wpływa na jego nowość i indywidualny charakter.

Skarżąca nie zgadzała się również z przyjęciem w decyzji, iż kształt opatrunku jest jego cechą techniczną, bowiem kształt ten jest uzależniony od miejsca nałożenia opatrunku na ciało zwierzęcia, a nie od jego budowy anatomicznej. Dlatego nie wynika wyłącznie z funkcji której ma służyć, na co wskazują inne rozwiązania nie mające kształtu zbliżonego do czworokąta.

Za błędne ustalenie organu skarżąca uznała stwierdzenie, iż sporne rozwiązanie nie posiada nogawek, gdyż sporny wzór również posiada nogawki lecz nieco krótsze.

Z powyższych względów zarzucono decyzji błędną interpretację art. 102 p.w.p. i zeznań uprawnionego, dowolność w ocenie materiału dowodowego i nieuwzględnienie całości materiału zgromadzonego w sprawie.

Skarżąca zarzucała Urzędowi Patentowemu błędną ocenę stanu faktycznego przez niezastosowanie się do wymagań art. art. 7, 77 § 1, 80 i 107 § 3 w zw. z § 1 k.p.a. W jej przekonaniu organ administracji poddał materiał dowodowy niedostatecznej analizie błędnie oceniając nowość i funkcjonalność spornego wyroby nie dokonując jego rzeczywistej oceny. Ograniczył się również do oceny wybranych materiałów dowodowych dystansując się od różnorodności opatrunków uznając postać spornego opatrunku jako jedynie możliwą, a więc jako spełniającą cechę techniczną.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy stwierdził, że skarżąca niedokładnie zapoznała się z treścią decyzji nie przyjmując do wiadomości, iż jej wzór został zarejestrowany bez badania merytorycznego zakresu ochrony, a ten zakres jest węższy, na mocy art. 107 ust. 1 p.w.p., gdyż nie podlegają ochronie cechy wzoru wynikające wprost z anatomicznej budowy zwierzęcia. Dlatego jej wzór nie stanowi o braku nowości lub indywidualnego charakteru spornego wzoru.

Podkreślano, że z akt sprawy nie wynika wprowadzenie spornego wzoru do obrotu przed okresem karencji 12 miesięcy przed jego zgłoszeniem do rejestracji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje;

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz.1269 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Chodzi więc o kontrolę aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywaną pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów słuszności.

Sprawy należące do właściwości sądów administracyjnych rozpoznają, w pierwszej instancji, wojewódzkie sądy administracyjne (art. 3 § 1 ww. ustawy).

Rozpoznając skargę w świetle powołanych wyżej kryteriów należy uznać, iż jest ona niezasadna.

Zgodnie z art. 315 ust. 3 p.w.p. ustawowe warunki wymagane do uzyskania patentu, prawa ochronnego albo prawa z rejestracji ocenia się według przepisów obowiązujących w dniu zgłoszenia wynalazku, wzoru użytkowego, znaku towarowego albo topografii układów scalonych w Urzędzie Patentowym. Jednakże do zgłoszeń wynalazków i wzorów użytkowych, nierozpatrzonych przed dniem wejścia w życie ustawy, stosuje się przepis art. 37 ust. 2. Ponieważ sporny wzór przemysłowy został zgłoszony do rejestracji 3 sierpnia 2007 r. i sprawa została rozpatrzona po wejściu w życie ustawy Prawo własności przemysłowej, tj. po dniu 22 sierpnia 2001 r., w sprawie mają zastosowanie przepisy tej ustawy.

W myśl art. 102 ust. 1 p.w.p. wzorem przemysłowym jest nowa i oryginalna, nadająca się do wielokrotnego odtwarzania postać wytworu, przejawiająca się w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację. Zgodnie z treścią art. 103 p.w.p. wzór przemysłowy uważa się za nowy, jeżeli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, identyczny wzór nie został udostępniony publicznie przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób, z zastrzeżeniem ust. 2. Wzór uważa się za identyczny z udostępnionym publicznie także wówczas, gdy różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami. Jednakże w myśl art. 103 ust. 3 pkt 2 p.w.p. przepis ust. 1 nie wyłącza możliwości udzielenia prawa z rejestracji, jeżeli wzór przemysłowy został ujawniony w ciągu 12 miesięcy przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, jeżeli ujawnienie nastąpiło przez twórcę, jego następcę prawnego lub - za zgodą uprawnionego - przez osobę trzecią, a także jeżeli ujawnienie nastąpiło w wyniku nadużycia popełnionego wobec twórcy lub jego następcy prawnego.

Zatrzymując się nad zarzutem ujawnianie spornego wzoru przemysłowego przed datą karencji wskazaną w art. 103 ust. 3 pkt 2 p.w.p. należy stwierdzić, iż zarzut skarżącej nie był zasadny. Na rozprawie przed Urzędem Patentowym uprawniony z prawa do wzoru przemysłowego nr [...] podał, że wzór w postaci zgłoszonej do rejestracji wprowadził na rynek w okresie 3 miesięcy przed zgłoszeniem. Spółka Z. zgłosiła wzór do rejestracji 3 sierpnia 2007 r.

Skarżąca wskazując na zeznania uprawnionej spółki złożone przed Sądem Grodzkim w M. podkreślała, że spółka stwierdzała tam, iż ubranka z obszyciem lamówką produkowała od maja 2006 r., a więc przed okresem karencji z art. 103 ust. 3 pkt 2 p.w.p. Zasadnie jednak, zdaniem Sądu w składzie orzekającym, Urząd Patentowy podkreślał w zaskarżonej decyzji, że z zeznań tych nie daje się wyprowadzić wniosku o produkowaniu i wprowadzaniu do obrotu od powyższej daty przez uprawnioną ubranek w postaci zgłoszonej do rejestracji. Jeżeli bowiem nawet przyjąć za Urzędem Patentowym, iż jedną z cech istotnych spornego wzoru są owe elastyczne lamówki, to nie sposób uznać, że zgodnie z art. 103 ust. 1 p.w.p. identyczność ubranek produkowanych przez uprawnioną w roku 2006 r. ze zgłoszonymi do rejestracji daje się wyprowadzić z zeznań złożonych przez nią w sprawie rozpatrywanej przez Sąd w M., tym bardziej, że nie jest to jedyna cecha uznana przez organ za istotną w tym wzorze. Wniosek o braku identyczności spornego wzoru z ubrankami produkowanymi przez spółkę w roku 2006 r. można wyprowadzić również na podstawie zeznań złożonych przez uprawnioną reprezentowaną przed Urzędem Patentowym przez twórcę, który stwierdził, że przed zgłoszeniem spornego wzoru do rejestracji trwały próby polegające na opracowaniu ubranka, które spełniałoby oczekiwania weterynarzy. Próby te dotyczyły rozmiarów ubranka, materiału z którego go szyto, kształtów otworów ich rozstawu i miejsca ulokowania. Jak podkreślał twórca próby te trwały około roku by ostateczny kształt ubranko (sporny wzór przemysłowy) otrzymało około 3 miesięcy przed datą zgłoszenia do rejestracji. Zatem skarżąca nie mogła skutecznie zarzucić spółce, że w okresie przekraczającym karencję z art. 103 ust. 3 pkt 2 p.w.p. spółka produkowała i wprowadzała na rynek ubranka identyczne ze wzorem przemysłowym nr [...] zgłoszonym do rejestracji [...] sierpnia 2007 r., gdyż na te okoliczności nie podała dowodów jednoznacznie potwierdzających stawiany zarzut.

Sąd w składzie orzekającym uznał zarzut skarżącej o identyczności obu wzorów przemysłowych za nietrafny. Urząd Patentowy prawidłowo ocenił poszczególne cechy obu wzorów przemysłowych wykazane w ich opisach i zastrzeżeniach. Wzory te przeznaczone są do podtrzymywania opatrunku na brzuchu i podbrzuszu psa lub kota, dlatego muszą w swym kształcie odpowiadać cechom anatomicznym tych zwierząt. Kształt ten będzie zatem zbliżony do prostokąta, a wzory muszą posiadać otwory na nogi zwierzęcia, odpowiednie wycięcie pod ogonem i oczywiście muszą być odpowiednio mocowane na jego grzbiecie. To mocowanie w obu wzorach rozwiązano za pomocą troczków (tasiemek). Należy zatem uznać, iż Urząd Patentowy cechy występujące w obu wzorach przemysłowych odnoszące się do budowy anatomicznej zwierzęcia prawidłowo uznał za nieistotne, jako wyłącznie spełniające funkcje techniczne, które zgodnie z art. 107 ust. 1 pkt 1 p.w.p. nie podlegają ochronie.

Jak podkreślał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 maja 2008 r. wydanym w sprawie II GSK 232/08 "Wzór przemysłowy może być uznany za niespełniający wymagania nowości tylko wówczas, gdy różni się nieistotnymi szczegółami od wzoru wcześniejszego, a więc jeżeli nie ma indywidualnego charakteru. W takim przypadku nie jest możliwe dokonanie oceny nowości bez przeprowadzenia oceny indywidualnego charakteru tego wzoru. Badanie indywidualnego charakteru wzoru powinno być dokonane, z uwzględnieniem kryteriów określonych w art. 104 ust. 1 i 2 p.w.p., czyli ogólnego wrażenia, jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku wzór przemysłowy w porównaniu z innym wzorem udostępnionym z datą wcześniejszą oraz zakresu swobody twórczej producenta wzoru przemysłowego". Stosownie do powolnego przepisu (art. 104 ust. 1 p.w.p.) wzór przemysłowy odznacza się indywidualnym charakterem, jeżeli ogólne wrażenie, jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku, różni się od ogólnego wrażenia wywołanego na nim przez wzór publicznie udostępniony przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo.

Zgodnie z ustaleniami organu administracji (akta zgłoszeniowe) sporny wzór posiada sześć mocowań ubranka na grzbiecie zwierzęcia, a wzór skarżącej pięć. Nadto, zgodnie z opisem opatrunku pooperacyjnego (wzór nr [...]) mocowania na grzbiecie zwierzęcia rozwiązano za pomocą tasiemek, a w spornym wzorze (nr [...]) za pomocą elastycznych troczków z dzianiny bawełnianej o splocie dwułożyskowym. Nie powinno więc ulegać wątpliwości, że pomiędzy wzorami przeciwstawionymi w tym zakresie występują różnice, które nie mogą stanowić o identyczności tych wzorów.

Zdanie Sądu nietrafne było stanowisko skarżącej sprowadzające się do stwierdzenia, że nowość spornego wzoru nie wynika z wykonania go z elastycznej dzianiny bawełnianej z zaszewkami o splocie jednołożyskowym przy użyciu takiej elastycznej dzianiny w lamówkach i troczkach. Prawdą jest, że w opisie swojego wzoru przemysłowego nr [...] skarżąca preferowała ze względów zdrowotnych również użycie bawełny, jednakże za cechę istotną swojego wzoru uznała "...cztery nogawki ściągaczowe odpowiedniej długości i szerokości w szyte w tkaninę zbliżoną do prostokąta". Tej cechy uznanej przez skarżącą za istotną w jej wzorze przemysłowym nie posiada sporny wzór i w tym zakresie Sąd nie uznał za zgodne z opisami i zastrzeżeniami przedstawionymi w obu wzorach przemysłowych stwierdzenie skarżącej, iż sporny wzór również posiada nogawki. Z opisu wzoru przeciwstawionego nie wynika by zastosowano w nim obszycia z elastycznej lamówki, a w pobliżu otworów zastosowano zaszewki. Te cechy natomiast występują w spornym wzorze przemysłowym i są, tak jak owe nogawki we wzorze przeciwstawionym na tyle zauważalne, iż sprawiają, że sporny wzór oznacza się indywidualnym charakterem. Zatem i w tym zakresie nie można mówić o identyczności przeciwstawionych wzorów przemysłowych w rozumieniu art. 103 p.w.p. W związku z tym zdaniem Sądu w składzie orzekającym Urząd Patentowy prawidłowo uznał, że sporny wzór przemysłowy oznacza się na tyle indywidualnym charakterem, iż ogólne wrażenie jakie wywołuje na zorientowanym użytkowniku odróżnia ten wzór od wzoru przeciwstawionego (skarżącej).

Przy ocenie indywidualnego charakteru wzoru przemysłowego bierze się pod uwagę zakres swobody twórczej przy opracowywaniu wzoru (art. 104 ust. 2 p.w.p.). Jak zasadnie podkreślał Urząd Patentowy przeciwstawione wzory przemysłowe są zdeterminowane funkcją do jakiej zostały przeznaczone – podtrzymywanie opatrunku na brzuchu (podbrzuszu) psa lub kota. Muszą zatem w swym kształcie przede wszystkim uwzględniać budowę anatomiczną tych zwierząt. Wymóg ten powoduje, że zakres swobody twórczej w realizacji takiego rozwiązania technicznego staje się istotnie ograniczony. Zorientowany użytkownik, a więc taki, który zna zakres swobody twórczej w realizacji przeciwstawionych wzorów przemysłowych, patrząc na cały wzór, przy ocenie ogólnego wrażenia, jakie porównywane wzory na nim wywołują, będzie w stanie dostrzec różnice między nimi wynikające z istnienia (braku) nogawek. Wobec tego nie można zasadnie zarzucić spornemu wzorowi braku indywidualnego charakteru także z tego powody, że wzór ten, w przeciwieństwie do wzoru przeciwstawionego, jest wykonany w całości z elastycznego materiału, posiada elastyczne lamówki, zaszewki oraz elastyczne troczki do mocowania na grzbiecie i szyi zwierzęcia w ilości większej od wskazanej we wzorze skarżącej, co również wynika z ustaleń Urzędu Patentowego.

Przesłanką unieważnienia ustaloną w art. 117 ust. 2 p.w.p. nie jest naruszenie prawa wyłącznego, tylko stwierdzenie, że wykorzystywanie wzoru przemysłowego narusza prawa osobiste lub majątkowe osób trzecich, a również na takim twierdzeniu skarżąca opierała swój sprzeciw. Ustalenie, czy w sprawie zachodzi przesłanka uzasadniająca w świetle powołanego przepisu unieważnienie prawa należy zatem do wyłącznej właściwości Urzędu Patentowego działającego w trybie spornym. Jeżeli zatem Urząd Patentowy uznał, że brak jest podstaw do unieważnienia prawa z rejestracji wzoru z powodu niespełnienia w dacie zgłoszenia warunków nowości i indywidualnego charakteru, to zarzut wykorzystania wzoru z naruszeniem praw osobistych lub majątkowych uprawnionego z wcześniejszej rejestracji (art. 117 ust. 2 p.w.p.) zasadnie podlegał oddaleniu.

Mając powyższe na uwadze Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 151 p.p.s.a., orzekł jak sentencji wyroku.



Powered by SoftProdukt