Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek Sędziowie WSA Dorota Dąbek WSA Barbara Pasternak (spr.) Protokolant Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 marca 2013 r. sprawy ze skargi L. Ł. i A. Ł. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 30 marca 2012 r. nr [....] w przedmiocie umorzenia postępowania skargę oddala

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego l Kartograficznego decyzją z dnia 30 marca 2012r. znak: [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa oraz art. 7b ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1989r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, (Dz.U. z 2010r. nr 193 poz. 1287 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania L. i A. Ł. od decyzji Starosty z dnia [...] 2012r. znak: [...], wydanej na podstawie art. 20, art. 21, art. 22, art. 23 i art. 24 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, § 9, § 44 pkt 2, § 45, 46, 47 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. nr 38 poz. 454) oraz art. 104 i art. 105 kpa, o umorzeniu wszczętego z urzędu postępowania w sprawie wprowadzenia zmiany w operacie ewidencji gruntów i budynków, dotyczącej działek nr [...], nr [...] i nr [...] w obrębie R, gmina K w oparciu o operat pomiarowy sporządzony przez geodetę uprawnionego M. D. - utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. Rozstrzygnięcie powyższe zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Starosta wszczął z urzędu postępowanie w sprawie wprowadzenia w operacie ewidencji gruntów i budynków zmiany dotyczącej działek nr [...], [...] i [...] k.m.1 położonych w obrębie R gmina K, w oparciu o operat pomiarowy sporządzony na zlecenie Urzędu gminy KERG [...] z dnia 1 marca 2011 r. przez geodetę uprawnionego M. D., o czym zawiadomił L. i A. Ł., Z. i P. S., oraz Wójta gminy K, pismem z dnia 18 kwietnia 2011 r.

W toku postępowania Starosta ustalił, że operatem pomiarowym przyjętym do zasobu geodezyjne - kartograficznego pod nr [...] dokonano podziału działki nr [...] na działki nr [...] i nr [...]. Z treści protokołu granicznego wynikało, że granice działki są zgodne z dokumentami geodezyjnymi. Nie wykazano zajęcia działki drogowej nr [...]. Protokół graniczny podpisała między innymi E. F. - właścicielka działki nr [...]. Następnie operatem podziałowym przyjętym do zasobu geodezyjne – kartograficznego pod nr [...] z dnia 23 listopada 1999r. działka nr [...] została podzielona na działki nr nr [...], [...], [...] i [...]. Na szkicu polowym geodeta wykonujący pomiar wskazał, że działka nr [...] wchodzi w działkę drogową nr [...]. Na mapie uzupełniającej z projektem podziału działki nr [...] nie zostało to wykazane. W protokole granicznym wpisano, że granica z działką drogową nr [...] jest niezgodna z mapą ewidencji gruntów, ponieważ droga została poszerzona. Projekt podziału działki nr [...] na [...] o pow.0,0095 ha, nr [...] o pow.0,0150 ha, nr [...] o pow. 0,0865 ha i [...] o pow. 0,3046 ha został zatwierdzony decyzją Wójta Gminy K z dnia [...] 1999r. znak [...] na wniosek E. F. Umową notarialną z dnia 8 grudnia 1999r. nr [...] nieruchomość oznaczona jako działka nr [...] o pow. 0,0150 ha została zbyta na rzecz małżeństwa. P. i Z. S. oraz A. i L. Ł. w udziałach po 1/2 części. Na podstawie tej samej umowy nieruchomość oznaczona jako działka nr [...] i nr [...] została zbyta na rzecz P. i Z. S. Założone zostały nowe księgi wieczyste [...] dla działki nr [...] i nr [...] oraz [...] dla działki nr [...]. Nieruchomość oznaczona jako działka nr [...] nie ma założonej księgi wieczystej a w rejestrze jako władający figuruje Urząd Gminy K - drogi dojazdowe.

Ponadto Starosta wskazał, że w operacie pomiarowym przyjętym do zasobu geodezyjne - kartograficznego w dniu 1 marca 2011 r. pod nr [...] - zatytułowanym "mapa uzupełniająca wykonana w celu aktualizacji operatu ewidencji gruntów" geodeta (ten sam, który wykonywał podział działki nr [...]) wyjaśnił, że przy pracach polowych związanych z podziałem działki nr [...] błędnie ustalono współrzędne granicy wydzielonej działki nr [...] oraz współrzędne granicy wydzielonych działek nr [...] i nr [...]. W wyniku błędnych obliczeń w operacie podziałowym [...] dwukrotnie wykazano powierzchnię tego samego gruntu: raz jako działka nr [...] i drugi raz jako część działki nr [...] i części nr [...]. Geodeta zaproponował wobec tego wykreślenie działki nr [...] z ewidencji gruntów i budynków, ponieważ część obszaru działki nr [...] o pow.0,0078 ha zawiera się już w działce nr [...], a pozostała część o pow.0,0017 ha zawiera się w działce nr [...].

Starosta wskazał, że ponowny pomiar nie wykazał poszerzenia działki drogowej w stosunku do operatu założenia ewidencji gruntów. Natomiast właściciel działki nr [...] i nr [...] oraz współwłaściciel działki nr [...] P. S. nie wyraził zgody na zmiany wynikające z mapy uzupełniającej wykonanej w celu aktualizacji operatu ewidencji gruntów sporządzonej przez geodetę M. D. z dnia 1 marca 2011r, podnosząc, że geodeta nie wskazał żadnych granic w terenie, a poprzedni właściciel informował go, że działka nr [...] wchodzi w całości w drogę, natomiast działka nr [...] w części wchodzi w drogę.

Wobec tego Starosta uznał, że wykreślenie z ewidencji gruntów i budynków działki nr [...] nastąpiłoby bez oparcia o nowe zdarzenie prawne i pozostawałoby w sprzeczności ze stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księdze wieczystej. Tym samym naruszałoby zasady wprowadzania do ewidencji gruntów i budynków zmian o charakterze podmiotowym. Zdaniem Starosty dopiero po przeprowadzeniu przed sądem powszechnym postępowania o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym będzie możliwe wprowadzenie zmiany w operacie ewidencji gruntów i budynków. Powyższe stało się podstawą wydania przez Starostę decyzji z dnia [...] 2012r. o umorzeniu wszczętego z urzędu postępowania.

W odwołaniu od decyzji Starosty L. Ł. i A. Ł. zarzucili, że brak wyjaśnienia przez Starostę kwestii granic pomiędzy działkami nr [...], [...] i [...] oraz [...] uniemożliwia jakąkolwiek inwestycję na spornej drodze przez Urząd Gminy K.

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego l Kartograficznego opisaną na wstępie decyzją z dnia 30 marca 2012r. utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Organ odwoławczy uznał, że zmiana w operacie ewidencji gruntów i budynków, która ma polegać na wykreśleniu działki ewidencyjnej nr [...], stanowiącej własność Z. i P. S., objętej księgą wieczystą [...], powstałej w wyniku podziału nieruchomości zatwierdzonego ostateczną decyzją administracyjną, wykracza poza ramy postępowania aktualizacyjnego, polegającego na prostowaniu oczywistych błędów i omyłek. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem sądów administracyjnych usuwanie błędów lub omyłek w ewidencji w ramach jej aktualizacji nie jest wyłączone, jednakże pod warunkiem, że uzasadnia to aktualny stan prawny, który ewidencja gruntów ma odzwierciedlać, a nie tworzyć (por. wyrok WSA w Krakowie z dnia 16. kwietnia 2008r. sygn. akt III SA/Kr 119/08), co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca.

WINGiK wskazał, że działka nr [...] o pow. 0,0095 ha, zgodnie ze współrzędnymi z operatu pomiarowego KERG [...] winna znajdować się w granicach działki drogowej nr [...]. Zatem na podstawie współrzędnych niemożliwe byłoby jej ujawnienie na mapie ewidencyjnej. Zaistniała zatem niespójność w zakresie danych (współrzędnych) opisujących działki: nr [...], [...] i [...] a mapą ewidencyjną zaktualizowaną w oparciu o załącznik graficzny do decyzji Wójta Gminy K z [...] 1999r. znak: [...]. W ocenie WINGiK niespójność ta jest wynikiem błędu popełnionego w operacie podziałowym, dotyczącym działki nr [...], ponieważ na mapę ewidencyjną wkreślono podział działki nr [...] zgodnie z mapą jednostkową zawartą w operacie pomiarowym [...], ale niezgodnie ze współrzędnymi punktów granicznych działek z tego operatu. Obecnie geodeta sporządził opracowanie, które ma na celu usunięcie popełnionego błędu poprzez dokonanie aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków w zakresie działek: nr [...], [...] i nr [...] powstałych w wyniku podziału działki nr [...]. Zaistniały podczas pomiaru błąd ma być wyeliminowany poprzez wykreślenie z operatu ewidencyjnego działki nr [...], bo w ocenie wykonawcy tych prac działka nr [...] zawarta jest w pozostałych dwóch działkach. Jednakże organ odwoławczy podkreślił, że granicę pomiędzy działkami: nr [...] i nr [...] zatwierdziła decyzja o podziale Wójta Gminy K z [...] 1999r. nr [...]. Zatem nie ma podstaw do wykreślenia z operatu ewidencyjnego działki powstałej w wyniku podziału nieruchomości, zwłaszcza w sytuacji gdy w obrocie prawnym pozostaje ta decyzja. W ocenie organu odwoławczego sporządzona dokumentacja geodezyjna [...] w świetle zgromadzonego materiału dowodowego w przedmiotowej sprawie oraz jej okolicznościach nie mogła stanowić podstawy aktualizacji operatu ewidencyjnego polegającej na wykreśleniu z ewidencji gruntów i budynków działki ewidencyjnej nr [...] obręb R, gmina K, gdyż pozostaje w sprzeczności ze znajdującą się w obrocie prawnym decyzją Wójta Gminy K z [...] 1999r. oraz ze stanem prawnym nieruchomości ujawnionym w księgach wieczystych nr [...] i nr [...]. Ponadto WINGiK wyjaśnił, że kwestia regulacji stanu prawnego drogi stanowiącej działkę ewidencyjną nr [...] wykracza poza zakres postępowania.

Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 30 marca 2012r., [...] wnieśli L. Ł. i A. Ł., domagając się jej uchylenie i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Nie wskazując na naruszenie konkretnych przepisów prawa skarżący wskazali, że w dniu 8 grudnia 1998r. (prawidłowo winno być 1999r.) sporządzono akt notarialny mocą którego P. i Z. S. sprzedano niezabudowaną działkę nr [...] o powierzchni 95 m2 i nr [...] o powierzchni 8 arów 65m2 oraz udział wynoszący 1/2 części w działce nr [...] o powierzchni 1 ar 50 m2 jako drogę dojazdową do działki nr [...] o powierzchni 30 a 46 m2. Natomiast skarżący nabyli udział wynoszący 1/2 części w działce nr [...] o powierzchni 1 ar 50 m2. Dla tych działek założone zostały księgi wieczyste. Zdaniem skarżących mapa sporządzona przez uprawnionego geodetę M. D. winna wykazywać na mapie podziałowej działek jako drogę dojazdową do działki nr [...] działkę nr [...] o powierzchni 1 ar 50 m2 stanowiącą współwłasność skarżących oraz P. i Z. S. w 1/2 części, z dostępem do drogi dojazdowej nr [...], będącej we władaniu Gminy K.

W odpowiedzi na skargę WINGiK wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 1 ustawy z 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie p.p.s.a., sądy administracyjne powołane są do kontroli zgodności z prawem działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W ramach swej kognicji sąd bada, czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania administracyjnego, nie będąc przy tym związanym granicami skargi, stosownie do treści art. 134 § 1 p.p.s.a. Orzekanie - w myśl art. 135 p.p.s.a -. następuje w granicach sprawy będącej przedmiotem kontrolowanego postępowania, w której został wydany zaskarżony akt lub czynność i odbywa się z uwzględnieniem wówczas obowiązujących przepisów prawa.

Sąd, uwzględniając skargę na decyzję, uchyla decyzję w całości albo w części, jeżeli stwierdzi naruszenie prawa materialnego, które miało wpływ na wynik sprawy, naruszenie prawa dające podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego lub inne naruszenie przepisów postępowania, jeżeli mogło ono mieć istotny wpływ na wynik sprawy, co wynika z art. 145 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Jeżeli sąd nie stwierdzi tego rodzaju naruszeń prawa, oddala skargę.

Dokonując kontroli zaskarżonej decyzji zgodnie z przytoczonymi wyżej zasadami sąd uznał, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Na wstępie wskazać należy, iż stosownie do art. 2 pkt. 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz.U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.), zwanej dalej ustawą, ewidencja gruntów i budynków to jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami. Przepis art. 20 ustawy określa rodzaje informacji o gruntach (ust. 1 pkt.1), oraz ich właścicielach (ust. 2), które obejmuje ewidencja gruntów. Informacje te mają charakter przedmiotowy lub podmiotowy. W odniesieniu do gruntów informacje o charakterze przedmiotowym dotyczą ich położenia, granic, rodzaju użytków gruntowych i klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub rodzaju dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty. Informacje podmiotowe dotyczą wskazania właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych lub samorządowych - innych osób fizycznych lub prawnych, w których władaniu znajdują się grunty, budynki lub ich części. Dane podmiotowe służyć mają wyłącznie odzwierciedleniu aktualnego stanu prawnego nieruchomości i potwierdzają zaistniały stan ukształtowany na podstawie innych dokumentów. Nie mogą zatem samodzielnie tego stanu kształtować. Informacje powyższe zawiera tzw. operat ewidencyjny, który składa się z map, rejestrów i dokumentów uzasadniających wpisy do rejestrów - art. 24 ust. 1 ustawy. Podstawową zasadą prowadzenia ewidencji jest zasada aktualności, tj. utrzymywania operatu w zgodności z aktualnymi, dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi, co wynika z przepisów Rozdziału 3 (§ 44 i nast.) rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. Nr 38, poz. 454) zwanego dalej rozporządzeniem, wydanego na podstawie delegacji zawartej w art. 26 ust.2 ustawy. Zgodnie z § 45 ust. 1 rozporządzenia, aktualizacja operatu ewidencyjnego następuje poprzez wprowadzanie udokumentowanych zmian do bazy danych ewidencyjnych, zaś dane zawarte w ewidencji podlegają aktualizacji z urzędu lub na wniosek osób, o których mowa w § 10 i 11 (§ 46 ust. 1). W poddanej kontroli sądowej sprawie postępowanie w sprawie wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków wszczął z urzędu Starosta, uznając jako podstawę wprowadzenia tych zmian treść operatu pomiarowego sporządzonego przez geodetę uprawnionego inż. M. D. i przyjętego do zasobu geodezyjno-kartograficznego w dniu 1 marca 2011r. pod Nr [...]. Zgodnie z § 46 ust. 2 pkt. 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków, podstawę wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów może stanowić opracowanie geodezyjne przyjęte do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zawierające wykazy zmian danych ewidencyjnych. Dysponując zatem powyższym opracowaniem Starosta miał podstawę do wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie wprowadzenia zmian w ewidencji. Wprowadzenie zmian w operacie ewidencji gruntów i budynków następuje w drodze decyzji administracyjnej wówczas, gdy aktualizacja operatu wymaga wyjaśnień zainteresowanych lub uzyskania dodatkowych dowodów (§ 47 ust. 3 rozporządzenia) a taka sytuacja zachodziła w kontrolowanym postępowaniu. Treść przepisu § 46 ust.2 pkt. 2 rozporządzenia nie zwalnia jednak organu prowadzącego ewidencję gruntów i budynków od obowiązku dokonania oceny dokumentacji przyjętej do państwowego zasobu geodezyjno-kartograficznego. Ocena ta musi polegać na dokonaniu kontroli, czy dokumentacja taka stanowi wystarczającą podstawę wprowadzenia zmian z uwagi na ich przedmiot (por. wyrok WSA w Krakowie, z dnia 16.04.2008r, III SA/Kr 119/08, ONSAiWSA 2010/2/26). Istnienie tego obowiązku zostało słusznie zauważone przez organy orzekające w sprawie. Wynikiem przeprowadzonej przez organy kontroli operatu KERG [...] było uznanie, że nie może on stanowić podstawy wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków. Taka ocena treści operatu i jej uzasadnienie zasługuje na aprobatę. W istocie bowiem przewidziane tym operatem zmiany nie posiadają stosownej podstawy prawnej. Na skutek wprowadzonej zmiany miałaby zostać wykreślona z mapy ewidencyjnej działka ewidencyjna nr [...], a to z uwagi na błędnie ustalone współrzędne granicy tej działki, oraz współrzędne granicy sąsiadujących z nią działek nr nr [...] i [...], a nadto dwukrotne uwzględnienie powierzchni tego samego gruntu - raz jako działki [...] a drugi raz jako części działek [...] i [...]. Jednak należy mieć na uwadze, że pozostającą w obrocie prawnym decyzją Wójta Gminy K z [...] 1999r. nr [...] zatwierdzony został projekt podziału działki ew. nr [...], na działki [...], [...], [...] i [...]. Działki nr [...] i [...] zostały nabyte przez małż S. Dla działek tych, oraz działki nr [...] zostały założone księgi wieczyste, z treści których wynika ich aktualny stan prawny (k. 27-30, 56-60 akt adm.). Prawidłowo zatem uznały organy, że treść operatu KERG [...] nie może stanowić wystarczającej podstawy do dokonania aktualizacji ewidencji polegającej na "wykreśleniu" z mapy ewidencyjnej działki nr [...]. Zmiana taka byłaby bowiem zmianą podmiotową, której podstawą nie może być treść opracowania geodezyjno-kartograficznego. Zgodnie bowiem z treścią § 12 ust. 1 rozporządzenia: "Prawa osób i jednostek organizacyjnych, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 2 oraz w § 11 ust. 1 pkt 1 i 2, do gruntów, budynków i lokali uwidacznia się w ewidencji na podstawie:

1) wpisów dokonanych w księgach wieczystych,

2) prawomocnych orzeczeń sądowych,

3) umów zawartych w formie aktów notarialnych, dotyczących ustanowienia lub przeniesienia praw rzeczowych do nieruchomości, z wyłączeniem umów dotyczących użytkowania wieczystego gruntów i własności lokali,

4) ostatecznych decyzji administracyjnych,

5) dyspozycji zawartych w aktach normatywnych,

6) umów dzierżawy, o których mowa w § 11 ust. 1 pkt 2".

Natomiast zmiany wynikające z opracowań geodezyjnych i kartograficznych, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zawierające wykazy zmian danych ewidencyjnych mogą dotyczyć wyłącznie zmian przedmiotowych i nie mogą uzasadniać zmiany danych w zakresie praw podmiotowych do gruntu (tak np. wyrok WSA w Białymstoku z 19 lutego 2008 r., II SA/Bk 636/07, Lex nr 480114). Zapisy zawarte w ewidencji gruntów, dotyczące uprawnień do niego, w tym szczególnie prawa własności, mają charakter informacji pochodnych w stosunku do informacji wynikających ze źródeł wskazanych w § 12 rozporządzenia wykonawczego. Skoro więc obowiązująca mapa ewidencyjna obrazuje stan prawny wynikający z ostatecznej decyzji administracyjnej i z wpisu w dziale II księgi wieczystej nr [...], to w istocie brak było podstaw do dokonywania aktualizacji ewidencji gruntów i budynków w oparciu o operat KERG [...]. W tej sytuacji nie mogła mieć znaczenia przyczyna istniejącej nieścisłości. W istocie bowiem w sprawie chodzi o zasięg prawa własności aktualnych właścicieli działki ewidencyjnej nr [...], a nie o "naprawienie" błędu powstałego w trakcie opracowywania operatu, który stanowił podstawę wydania przez Wójta Gminy K decyzji nr [...], zatwierdzającej projekt podziału działki nr [...].

Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia wskazały organy (m.in.) przepis art. 105 kpa. § 1 tego przepisu stanowi: "gdy postępowanie z jakichkolwiek przyczyn stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania w całości albo w części". Przedmiotem wszczętego przez Starostę z urzędu postępowania było wprowadzenie w operacie ewidencji gruntów i budynków zmiany dotyczącej działek nr [...], [...] i [...] k.m.1 , w oparciu o operat KERG [...] z dnia 1 marca 2011 r. Zatem wynikiem tak wszczętego i prowadzonego postępowania mogło być ostateczne wprowadzenie tych zmian, albo - w przypadku stwierdzenia, że brak podstaw do ich wprowadzenia - umorzenie postępowania administracyjnego w takim przedmiocie. Organy prawidłowo uznały, że w braku podstaw do wprowadzenia zmian należy postępowanie umorzyć jako bezprzedmiotowe. Brak podstaw do prowadzenia takiego postępowania z uwagi na brak któregokolwiek z warunków wynikających z treści § 12 ust. 1 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków (por. wyroki NSA z 24.0102012, II OSK 2104/10, LEX nr 1138074, WSA z 11.01.2012r, II SA/Wr 639/11, LEX nr 1121591). W tej sytuacji nie mogły odnieść rezultatu zarzuty skargi sprowadzające się w istocie do żądania "wyjaśnienia i sprostowania" aktualnego stanu wynikającego z części opisowej i kartograficznej ewidencji gruntów i budynków. Sądowa kontrola zaskarżonej decyzji prowadzi do uznania, że jest ona decyzją zgodną z prawem.

Przepis art. 153 p.p.s.a. stanowi, że w razie nieuwzględnienia skargi sąd skargę oddala. Skoro zarzuty skargi w świetle obowiązującej regulacji prawnej nie mogły zostać uwzględnione a sąd nie stwierdził innych naruszeń prawa, które obowiązany byłby brać pod uwagę z urzędu, na podstawie tego przepisu orzeczono jak w sentencji.