Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Jerzy Bujko po rozpoznaniu w dniu 8 października 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 sierpnia 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 1215/07 w zakresie odmowy sporządzenia uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1215/07 w sprawie ze skargi W. K. na postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie przekazania sprawy według właściwości postanawia zażalenie oddalić.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, odmówił W. K. sporządzenia uzasadnienia wyroku tegoż Sądu z dnia 8 listopada 2007 r. wydanego w sprawie ze skargi W. K. na postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] w przedmiocie przekazania sprawy według właściwości.

Skarżący reprezentowany przez pełnomocnika z urzędu w dniu 25 kwietnia 2008 r. wystąpił do Sądu z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia powyższego wyroku oraz o przywrócenie terminu do złożenia pierwszego ze wskazanych pism. Wniosek o przywrócenie terminu do sporządzenia uzasadnienia wyroku oddalony został postanowieniem z dnia 7 maja 2008 r. a zażalenie na to postanowienie oddalone Naczelny Sąd Administracyjny oddalił postanowieniem wydanym z dniem 2 lipca 2008 r. (sygn. akt I OZ 480/08).

W związku z tym – iż wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku z dnia 8 listopada 2007 r. wniesiony został przez skarżącego z naruszeniem terminu przewidzianego w art. 141 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm.) – zwanej dalej p.p.s.a. – Wojewódzki Sąd Administracyjny wniosek ów oddalił.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył w imieniu W. K. jego pełnomocnik – r. pr. S. S. – zarzucając mu naruszenie art. 87 § 2 p.p.s.a. Zdaniem autora zażalenia Sąd nie wziął pod uwagę wszystkich okoliczności istotnych w sprawie koniecznych dla oceny czy uchybienie terminu nastąpiło z winy strony. Ponadto skoro Sąd zdecydował się na przydzielenie skarżącemu pełnomocnika działającego z urzędu, to powinien był już w chwili jego ustanowienia doręczyć sentencję zapadłego w sprawie wyroku. Pełnomocnik miał możliwość zapoznania się z aktami sprawy dopiero w dniu 18 kwietnia 2008 r. z uwagi na przepływ akt między sądami. Doręczenie uzasadnienia jest tym bardziej zasadne, gdyż pomimo pisemnej prośby skarżący nie poinformował pełnomocnika czego dotyczy przedmiotowa sprawa.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.

Wniosek o sporządzenie uzasadnienia w sprawach, w których skargę oddalono zgłasza się w terminie 7 dni od daty ogłoszenia albo doręczenia odpisu sentencji wyroku. Stanowi o tym art. 141 § 2 p.p.s.a. Należy przy tym mieć na uwadze, iż ta druga sytuacja ma miejsce jedynie w przypadkach określonych przez ustawę, kiedy doręczenie sentencji wyroku następuje z urzędu tj. kiedy wyrok zapadł na posiedzeniu niejawnym a uzasadnienia wyroku nie sporządza się z urzędu (art. 139 § 4 p.p.s.a.) lub kiedy osoba działająca bez adwokata lub radcy prawnego nie stawiła się na rozprawę wskutek pozbawienia wolności (art. 140 § 2 p.p.s.a.).

W tym względzie zażalenie nie przedstawia, żadnych zarzutów podważających podstawę prawną wydanego rozstrzygnięcia. Autor zażalenia skupia się z kolei na kwestii, która została już prawomocnie osądzona (przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie) i nie dotyczy zasadności samej odmowy sporządzenia uzasadnienia wyroku, albowiem odmowa ta została wydana prawidłowo.

Z zarzutem zażalenia można natomiast zgodzić się tylko o tyle, że oczekiwanie na ustanowienie pomocy prawnej z urzędu na podstawie orzeczenia sądowego przyznającego prawo pomocy może stanowić uzasadnienie dla przywrócenia terminu do złożenia skargi kasacyjnej. Może to jednak mieć miejsce jedynie w przypadkach kiedy strona działała w tym zakresie bez nieuzasadnionej zwłoki. Tymczasem w przedmiotowej sprawie strona skarżąca wniosła o przyznanie prawa pomocy w dniu 2 grudnia 2007 r. a zatem na ok. dwa tygodnie po tym jak orzeczenie kończące postępowanie w pierwszej instancji stało się prawomocne.

W powyższych warunkach stwierdzić należy, iż orzeczenie Sądu pierwszej instancji nie kryje wad kwalifikujących je do uchylenia i w związku z tym orzec na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 p.p.s.a.