Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski, Sędziowie WSA Stanisław Marek Pietras, Sławomir Antoniuk (spr.), po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 5 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi P.W. na bezczynność Fundacji Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy z siedzibą w [...] w przedmiocie rozpoznania wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 11 sierpnia 2016 r. 1. stwierdza, że Fundacja Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy z siedzibą w [...] dopuściła się bezczynności w rozpoznaniu wniosku P.W. z dnia 11 sierpnia 2016 r. o ponowne rozpatrzenie sprawy z dnia 11 sierpnia 2016 r. 2. stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa, 3. oddala skargę w pozostałym zakresie, 4. zasądza od Fundacji Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy z siedzibą w [...] na rzecz P.W. kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

P. W. pismem z dnia [...] października 2016 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę "na bezczynność, przewlekle prowadzenie oraz faktyczną odmowę udzielenia informacji publicznej przez Fundację [...]".

Zarzucając skarżonemu podmiotowi naruszenie art. 13 ust. 1 i 2, art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 1764 – dalej jako u.d.i.p.), przez nieudzielenie informacji publicznej zgodnie z żądanym zakresem, skarżący wniósł o:

1. zobowiązanie Fundacji [...] (dalej jako Fundacja [...]) do udzielenia żądanej informacji publicznej w terminie czternastu dni,

2. zobowiązanie Fundacji [...] do ukarania dyscyplinarnego winnego niezałatwienia sprawy w terminie, tj. Prezesa Zarządu J. O., który podejmuje decyzje w tym zakresie,

3. wymierzenie Fundacji [...] grzywny na postawie art. 149 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm. – dalej jako p.p.s.a.) w maksymalnej wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.,

4. stwierdzenie przez Sąd, że bezczynność Fundacji [...] nastąpiła z rażącym naruszaniem prawa,

5. zasądzenie zwrotu kosztów postepowania według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, iż w dniu [...] czerwca 2016 r. złożył na adres Fundacji [...] pisemny wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie obejmującym odpowiedź:

"1. Czy Pan J. O. jest zatrudniony lub odpłatnie współpracuje z Fundacją [...], a jeśli tak proszę o przesłanie kopii wszystkich dokumentów potwierdzających pobrane przez Pana J. O. wynagrodzenie, zarówno w związku z umową o pracę jak i umowami o dzieło/zlecenie za rok 2015.

2. Czy Pan J. O. jest zatrudniony lub odpłatnie współpracuje z należącą do Fundacji [...] spółką powiązaną "Z", a jeśli tak proszę o przesłanie kopii wszystkich dokumentów potwierdzających pobrane przez Pana J. O. wynagrodzenie, zarówno w związku z umową o pracę jak i umowami o dzieło/zlecenie za rok 2015.

3. Czy Firma: J. - J. O., ul. P., [...], REGON: [...], należąca do Pana J. O. prowadzi sprzedaż lub świadczy usługi na rzecz Fundacji [...]? Jeśli tak proszę o przesłanie kopii wszystkich faktur lub innych dokumentów potwierdzających świadczone przez firmę Pana J. O. usługi/sprzedaż za rok 2015.

4. Czy firma: J. – J. O., ul. P., REGON: [...], należąca do Pana J. O. prowadzi sprzedaż lub świadczy usługi na rzecz spółki "Z" należącej do Fundacji [...]? Jeśli tak, proszę o przesłanie kopii wszystkich faktur lub innych dokumentów potwierdzających świadczone przez firmę Pana J. O. usługi/sprzedaż za rok 2015".

Pismem z dnia [...] sierpnia 2016 r., odebranym przez skarżącego w dniu [...] sierpnia 2016 r., podmiot zobowiązany wydał decyzję, w której odmówił udzielenia informacji publicznej. W dniu [...] sierpnia 2016 r. skarżący wysłał wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, który został przez adresata odebrany w dniu [...] sierpnia 2016 r. Do dnia [...] października 2016 r. skarżący nie uzyskał żadnej odpowiedzi na wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy. Fundacja [...] wielokrotnie przekroczyła ustawowe terminy na udzielenie odpowiedzi, odmówiła odpowiedzi i aktualnie pozostaje bezczynna w sprawie ponownego rozpoznania wniosku skarżącego. Skarżący zaznaczył, iż podmiot zobowiązany nie pierwszy raz dopuścił się naruszenia ustawy o dostępie do informacji publicznej, tak wobec skarżącego, jak i innych podmiotów.

W odpowiedzi na skargę Fundacja [...] wniosła o jej oddalenie.

W uzasadnieniu pisma procesowego Fundacja wskazała, iż w dniu [...] czerwca 2016 r. otrzymała od skarżącego wniosek o udostępnienie informacji publicznej w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej. Pismem z dnia [...] sierpnia 2016 r. Fundacja poinformowała skarżącego o zajętym stanowisku oraz wskazała, iż w odniesieniu do pytań dotyczących Z. Sp. z o.o. z siedzibą w W. ewentualne zapytania, należy kierować bezpośrednio do przedmiotowej spółki, posiadającej odrębną osobowość prawną. Następnie w odpowiedzi na wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy Fundacja podtrzymała swoją decyzję.

W ocenie Fundacji przedmiotowa skarga jest bezzasadna. Zgodnie bowiem z treścią art. 5 ust. 2 u.d.i.p., prawo dostępu do informacji publicznej podlega ograniczeniu ze względu na prywatność osoby fizycznej lub tajemnicę przedsiębiorcy. Podanie danych, o które zwrócił się skarżący, bez wątpienia naruszyłoby prywatność J. O. jako osoby fizycznej, jak i tajemnicy przedsiębiorstwa, które prowadzi. Wniosek skarżącego nie może być kwalifikowany jako wniosek o udostępnienie informacji publicznej, co oznacza, iż Fundacja nie pozostaje w stanie bezczynności. Nadto część pytań skarżącego została skierowana do podmiotu posiadającego odrębną osobowość prawną. Mając na uwadze powyższe skarżący został poinformowany, iż jego wniosek powinien być skierowany do odrębnego podmiotu.

W piśmie procesowym z dnia [...] stycznia 2017 r. skarżący wskazał, iż do dnia [...] października 2016 r., a więc do dnia wniesienia skargi, nie uzyskał żadnej odpowiedzi na swój wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy. Odpowiedź na ten wniosek od podmiotu obowiązanego wpłynęła do skarżącego dopiero w listopadzie 2016 r., pismem datowanym na dzień [...] listopada 2016 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1066 ze zm.), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości w zakresie swojej właściwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym § 2 powołanego przepisu stanowi, iż kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej.

Ponadto na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a.

Przedmiotem skargi w rozpatrywanej sprawie stała się bezczynność Fundacji [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej. Z treści skargi, a w szczególności z jej uzasadnienia wynika, iż skarżący upatruje bezczynności podmiotu obowiązanego w rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia [...] sierpnia 2016 r., na który to środek zaskarżenia strona (do dnia wniesienia skargi) nie uzyskała rozstrzygnięcia.

Z art. 149 p.p.s.a. wynika, że istota skargi na bezczynność polega na tym, iż sąd, uwzględniając taką skargę, zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu lub dokonania czynności lub stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa.

Stan bezczynności organu administracji publicznej występuje wówczas, gdy w prawnie ustalonym terminie organ (podmiot obowiązany) nie podjął żadnych czynności w sprawie lub wprawdzie prowadził postępowanie, ale - mimo istnienia ustawowego obowiązku - nie zakończył go wydaniem w terminie decyzji, postanowienia lub też innego aktu lub nie podjął stosownej czynności (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 marca 2003 r. sygn. akt IV SAB/Wa 109/07, publik. www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

W dotychczasowym orzecznictwie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie zgodnie twierdzono, iż Fundacja [...] jest podmiotem obowiązanym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. do udostępniania informacji publicznej. W wyroku z dnia 13 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SAB/Wa 987/15 (publik. j.w.) Sąd stwierdził, iż "Faktem powszechnie znanym jest, że powyżej określona Fundacja jest organizacją pożytku publicznego wpisaną w dniu [...] września 2004 r. do centralnego rejestru organizacji pożytku publicznego. Jej głównym celem jest działalność w zakresie ochrony zdrowia, polegająca na ratowaniu życia chorych osób, w szczególności dzieci, i działanie na rzecz poprawy stanu ich zdrowia, jak również na działaniu na rzecz promocji zdrowia i profilaktyki zdrowotnej. Cel ten realizowany jest poprzez zbiórki pieniężne na zakup sprzętu na oddziały medyczne szpitali w całej Polsce, a także przez prowadzenie sześciu ogólnopolskich programów medycznych i jednego edukacyjnego. (...) z powyższego jednoznacznie wynika, że Fundacja jako organizacja pożytku publicznego, a więc prowadząca działalność pożytku publicznego, wykonuje zadania publiczne. Jest zatem podmiotem zobowiązanym w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o dostępie do informacji publicznej". Pogląd ten, szerzej uzasadniony w powołanym wyroku, skład orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela.

Wskazać należy, iż podmiot obowiązany, będący adresatem wniosku o udostępnienie informacji publicznej i posiadający żądaną informację, zobowiązany jest dokonać oceny, czy żądana informacja stanowi informację publiczną i czy może zostać udostępniona ze względu na dane podlegające ochronie na podstawie innych ustaw.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 u.d.i.p., informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, w szczególności o sprawach wymienionych w jej art. 6. W świetle tego przepisu informacją publiczną będzie każda wiadomość wytworzona lub odnoszona do władz publicznych, a także wytworzona lub odnoszona do innych podmiotów wykonujących funkcje publiczne w zakresie wykonywania przez nie zadań władzy publicznej i gospodarowania mieniem komunalnym lub mieniem Skarbu Państwa. Informację publiczną stanowi treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej lub podmiotu niebędącego organem administracji publicznej związanych z nimi bądź w jakikolwiek sposób ich dotyczących. Są nimi zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez nie wytworzonych jak i te, których używają przy realizacji przewidzianych prawem zadań, nawet jeżeli nie pochodzą wprost od nich. Jednocześnie na gruncie u.d.i.p., władza publiczna lub inny podmiot w niej wskazany obowiązany jest do udzielenia żądanej informacji publicznej, która jest w jego posiadaniu (art. 4 ust. 3 u.d.i.p.), w sposób i formie wskazanej we wniosku, bądź do wydania decyzji o odmowie jej udostępnienia w oparciu o art. 16 i 17 u.d.i.p.

W świetle art. 16 ust. 1 i 2 u.d.i.p., odmowa udostępnienia informacji publicznej przez organ władzy publicznej następują w drodze decyzji, do której stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, z tym że: 1) odwołanie od decyzji rozpoznaje się w terminie 14 dni; 2) uzasadnienie decyzji o odmowie udostępnienia informacji zawiera także imiona, nazwiska i funkcje osób, które zajęły stanowisko w toku postępowania o udostępnienie informacji, oraz oznaczenie podmiotów, ze względu na których dobra, o których mowa w art. 5 ust. 2, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji. Natomiast w świetle art. 17 ust. 1 i 2 u.d.i.p., do rozstrzygnięć podmiotów obowiązanych do udostępnienia informacji, niebędących organami władzy publicznej, o odmowie udostępnienia informacji przepisy art. 16 stosuje się odpowiednio z tym, że wnioskodawca może wystąpić do podmiotu, o którym mowa w ust. 1, o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do wniosku stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołania.

Z akt sprawy wynika, że wniosek skarżącego z dnia 20 czerwca 2016 r. Fundacja [...] rozpatrzyła w ten sposób, iż rozstrzygnięciem (decyzją w rozumieniu art. 17 ust. 1 u.d.i.p.) z dnia [...] sierpnia 2016 r. odmówiła udostępnienia wnioskowanej informacji z powodu wystąpienia przesłanek, o których mowa w art. 5 ust. 2 u.d.i.p. W zakresie pytań i dokumentów dotyczących Spółki "Z" Fundacja zaś poinformowała wnioskodawcę, iż ten właśnie podmiot, posiadający osobowość prawną, winien być adresatem pkt 2 i 4 przedmiotowego wniosku. Sąd podziela przy tym stanowisko Fundacji, iż pytania dotyczące zatrudnienia, współpracy i wynagrodzenia uzyskiwanego przez J. O. w odrębnym od Fundacji, w znaczeniu prawnym, podmiocie - spółce prawa halowego, jak też informacji o prowadzonej przez Spółkę Z. sprzedaży, czy też działalności usługowej świadczonej przez tę Spółkę, wykracza poza zakres informacji dotyczącej działalności publicznej skarżonej Fundacji [...].

Nie jest też w sprawie kwestionowane, iż wniosek skarżącego z dnia [...] sierpnia o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej decyzją z dnia [...] sierpnia 2016 r. został zrealizowany już po wniesieniu skargi do Sądu. Z nadesłanego przez skarżącego pisma procesowego z dnia [...] stycznia 2017 r. wynika jednoznacznie, iż przedmiotowy wniosek został załatwiony dopiero rozstrzygnięciem datowanym na dzień [...] listopada 2016 r. Niewątpliwie zatem Fundacja [...], obowiązana do realizacji wniesionego przez skarżącego środka zaskarżenia w terminie 14 dni od dnia otrzymania wniosku (art. 17 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1), nie wywiązała się z tej powinności w zakreślonym terminie. Zatem podmiot obowiązany pozostawał w zwłoce w realizacji obowiązku ustawowego. Bezczynność podmiotu obowiązanego ustała dopiero po wniesieniu skargi do Sądu (która wpłynęła do Fundacji w dniu [...] października 2016 r., co wynika z prezentaty na skardze), a to czyni zarzut bezczynności zasadnym w dacie wniesienia skargi. Biorąc pod uwagę, iż Fundacja przerwała stan bezczynności w rozpoznaniu wniosku odwoławczego i zbędne stało się zobowiązywanie jej do rozpatrzenia przedmiotowego wniosku, Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku.

Jednocześnie Sąd ocenił, że stwierdzona bezczynność organu nie miała miejsca

z rażącym naruszeniem prawa. W niniejszej sprawie niewątpliwie doszło do przekroczenia ustawowego terminu załatwienia sprawy. Wniosek skarżącego o ponowne rozpatrzenie sprawy został załatwiony w czasie nieznacznie przekraczającym jeden miesiąc. W ocenie Sądu, stwierdzona bezczynność nie była jednak wynikiem złej woli podmiotu obowiązanego do udostępniania informacji, który wszak nie jest organem administracji publicznej i rozpatrywanie tego typu wniosków nie należy do podstawowej sfery jego działalności. Zwłoki należy raczej upatrywać w wadliwej wykładni i zastosowania obowiązującego prawa oraz mylnej oceny stanu faktycznego. Uwzględniając powyższe Sąd uznał, że bezczynności organu nie można przypisać charakteru kwalifikowanego, dlatego rozstrzygnął jak w pkt 2 wyroku.

Wskazane okoliczności uzasadniały też rozstrzygnięcie zawarte w pkt 3 sentencji wyroku. Zgodnie bowiem z art. 149 § 2 p.p.s.a. sąd, w przypadku, o którym mowa w § 1, może orzec z urzędu albo na wniosek strony o wymierzeniu organowi grzywny w wysokości określonej w art. 154 § 6. Przepis ten nie obliguje Sądu do wymierzenia grzywny, lecz daje mu takie uprawnienie w razie stwierdzenia, że bezczynność miała charakter rażącego naruszenia prawa. Kwestia ta pozostawiana jest do uznania sądu orzekającego w sprawie. W opinii składu orzekającego okoliczności rozpoznawanej sprawy nie wymagają dyscyplinowania Fundacji WOŚP poprzez wymierzenie grzywny.

Sąd orzekł w niniejszej sprawie na posiedzeniu niejawnym w postępowaniu uproszczonym na podstawie art. 119 pkt 4 p.p.s.a., zgodnie z którym sprawa może być rozpoznana w postępowaniu uproszczonym, jeżeli przedmiotem skargi jest bezczynność lub przewlekłe prowadzenia postępowania.

Mając wszystkie powyższe względy na uwadze, Sąd, na podstawie art. 149 § 1 pkt 1 § 1a oraz art. 151 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji wyroku. W przedmiocie kosztów orzeczono w pkt 4 wyroku na podstawie art. 200, art. 205 § 1 i art. 209 p.p.s.a.