Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Małgorzata Borowiec po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. K. na zarządzenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 stycznia 2008 r. , sygn. akt I SA/Wa 1215/07 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku W. K. o wyłączenie wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w sprawie ze skargi W. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...], nr [...] w przedmiocie przekazania sprawy według właściwości postanawia oddalić zażalenie

Zarządzeniem z dnia 18 stycznia 2008 r., sygn. akt I SA/Wa 1215/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie pozostawił bez rozpoznania wniosek W. K. o wyłączenie wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd podał, iż zarządzeniem z dnia 13 grudnia 2007 r. skarżący został wezwany do uzupełnienia braków pisma z dnia 7 grudnia 2007 r. zawierającego wniosek o wyłączenie sędziów poprzez wskazanie – w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania – sędziów, których dotyczy wniosek, podanie przyczyn uzasadniających wyłączenie oraz powołanie okoliczności lub dowodów uprawdopodobniających istnienie przyczyn wyłączenia. W odpowiedzi na zarządzenie pismem z dnia 28 grudnia 2007 r. skarżący sprecyzował, że wnosi o wyłączenie "wszystkich bez wyjątku sędziów Warszawy".

W związku z powyższym, Sąd pierwszej instancji uznał, że skarżący nie uzupełnił braków formalnych wniosku z dnia 7 grudnia 2007 r. i na podstawie art. 49 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), pozostawił ten wniosek bez rozpoznania.

W. K. złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie na powyższe zarządzenie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 19 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd wyłącza sędziego na jego żądanie lub na wniosek strony, jeżeli między nim a jedną ze stron lub jej przedstawicielem zachodzi stosunek osobisty tego rodzaju, że mógłby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego. W myśl art. 20 § 1 p.p.s.a. wniosek o wyłączenie sędziego strona zgłasza na piśmie lub ustnie do protokołu posiedzenia w sądzie, w którym sprawa się toczy, uprawdopodabniając przyczyny wyłączenia. Jak przyjęto w orzecznictwie, wniosek taki powinien zawierać: a) wskazanie sędziego (w przypadku, gdy wniosek o wyłączenie sędziego dotyczy większej liczby sędziów, wszyscy oni powinni być oznaczeni przez wskazanie imion i nazwisk),b) podanie przyczyny uzasadniającej wyłączenie i c) powołanie okoliczności lub dowodów uprawdopodabniających istnienie tej przyczyny. Wniosek o wyłączenie sędziego, który nie zawiera powołanych wyżej wymogów nie może otrzymać prawidłowego biegu na skutek niezachowania warunków formalnych, a tym samym podlega on, stosownie do treści art. 49 § 1 P.p.s.a., na wezwanie przewodniczącego uzupełnieniu lub poprawieniu w terminie siedmiu dni pod rygorem pozostawienia pisma bez rozpoznania, chyba że ustawa stanowi inaczej.

W świetle powyższego, wskazać należy, że wniosek W. K. o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie nie zawierał elementów koniecznych do jego rozpoznania. Zasadnie zatem Sąd wezwał skarżącego do jego uzupełnienia w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. Z analizy akt sprawy wynika, iż pomimo otrzymania w/w wezwania w dniu 12 grudnia 2007 r., skarżący nie uzupełnił braków formalnych wniosku o wyłączenie sędziów w sposób umożliwiający jego rozpoznanie, a tym samym prawidłowo Sąd pierwszej instancji, na podstawie art. 49 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, zarządzeniem z dnia 18 stycznia 2008 r. wniosek ten pozostawił bez rozpoznania.

W związku z powyższym, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a. orzekł jak w postanowieniu.