Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Stanisław Nitecki Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga – Gajewska (spr.) Sędzia WSA Teresa Kurcyusz – Furmanik Protokolant Paulina Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi Stowarzyszenia A w W. na bezczynność Dyrektora Pracowni Planowania Przestrzennego i Architektury w T. w przedmiocie informacji publicznej 1) zobowiązuje Dyrektora Pracowni Planowania Przestrzennego i Architektury w T. do rozpoznania wniosku skarżącego w terminie 14 dni; 2) stwierdza, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3) zasądza od Dyrektora Pracowni Planowania Przestrzennego i Architektury w T. na rzecz skarżącego kwotę [...] zł ([...]) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

J.P. reprezentująca stowarzyszenie zwykłe pod nazwą A z siedzibą w W., wnioskiem z dnia [...], zgłoszonym za pośrednictwem poczty elektronicznej, zwróciła się do Pracowni Planowania Przestrzennego i Architektury w T. o udzielenie informacji, jak ta jednostka jest przygotowana do udzielania informacji publicznej za pomocą Biuletynu Informacji Publicznej (BIP). W szczególności domagała się uzyskania odpowiedzi na pytania: czy jednostka posiada stronę podmiotową BIP, a jeśli tak, jaki jest jej adres oraz wskazanie dokładnej daty uruchomienia tej strony; kiedy kierownik jednostki dopełnił obowiązku, o którym mowa w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 stycznia 2007r. w sprawie Biuletynu Informacji Publicznej (Dz. U. Nr 10, poz. 68) i czy sporządza kopie bezpieczeństwa oraz w jaki sposób (pytania nr 1-3). Dodatkowo wnioskowano o podanie adresu do podstrony BIP, gdzie zamieszczono informacje o statucie prawnym lub formie prawnej jednostki, jej organizacji, przedmiocie działalności i kompetencjach, majątku i budżecie, sposobach załatwiania i przyjmowania spraw, prowadzonych rejestrach, ewidencjach, archiwach oraz sposobach i zasadach udostępniania danych w nich zawartych, a także adresu podstrony BIP, gdzie zamieszczono dokumentację przebiegu i efektów kontroli oraz wystąpienia, stanowiska, wnioski i opinie podmiotów ją prowadzących (pytania nr 4-11). Kolejne pytania (nr 12 i 13), dotyczyły naborów na stanowiska urzędnicze i postępowań przetargowych, zwłaszcza wskazania ile od 1 stycznia 2009 r. jednostka prowadziła naborów, na jakie stanowiska, jaki był termin składania dokumentów w odniesieniu do każdego z naborów oraz w jaki sposób kierownik jednostki może udowodnić, iż wypełnił swój obowiązek, o którym mowa w art. 13 i art. 15 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 223, poz. 1458 z późn. zm), jak również ile w okresie od 1 stycznia 2009 r. jednostka przeprowadziła postępowań przetargowych, w jakiej dacie umieszczono ogłoszenie o zamówieniu w BIP oraz informację o dacie upływu terminu do składania ofert, a jeżeli nie dokonano tego na stronach BIP, to w jaki sposób w odniesieniu do każdego z postępowań przetargowych kierownik jednostki może udowodnić dochowanie terminu, o którym mowa w art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2010 r. Nr 113, poz. 759 z późn. zm.). Ostatnie pytanie (nr 15), dotyczyło zmian statutu jednostki oraz w jakich terminach dokonywano jego nowelizacji i kiedy zamieszczono znowelizowaną treść statutu na stronie podmiotowej BIP. We wniosku podkreślono, że wszystkie żądane informacje powinny zostać udostępnione drogą e-mailową maksymalnie w terminie 14 dni.

Pismem z dnia [...] odpowiedzi na powyższy wniosek udzielił Dyrektor Pracowni Planowania Przestrzennego i Architektury w T. Poinformował, iż żądane we wniosku informacje, w tym informacje przetworzone, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.), nie mogą być udostępnione na anonimowy wniosek, a za taki uznaje się wniosek złożony w formie elektronicznej bez jego autoryzowania bezpiecznym podpisem elektronicznym. Z tego powodu Dyrektor Pracowni Planowania Przestrzennego i Architektury w T., na podstawie art. 64 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, wezwał do złożenia w terminie 7 dni wniosku w formie umożliwiającej identyfikację wnioskodawcy, a więc w formie pisemnej lub w formie dokumentu elektronicznego, w rozumieniu ustawy z dnia 17 lutego 2005r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne (Dz. U. Nr 64 poz. 565 z późn. zm), a także do wykazania, w odniesieniu do informacji przetworzonych, w jakim zakresie udostępnienie żądanej informacji jest szczególnie istotne dla interesu publicznego, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. W tym zakresie powołano się na stanowisko zaprezentowane w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2010 r. o sygn. akt II SAB/Wa 259/10.

J.P., pismem z dnia [...] ponowiła pierwotny wniosek z dnia [...] i zaznaczyła, iż każdy ma obowiązek zwrócić się do jednostki zobowiązanej do udostępnienia informacji publicznej i to niesformalizowane postępowanie nie wymaga identyfikacji wnioskodawcy.

W skardze, złożonej w dniu [...], do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach skarżące Stowarzyszenie stwierdziło, iż wszystkie wnioskowane informacje miały charakter informacji prostej, niewymagającej intelektualnych zabiegów w celu wytworzenia nowej jakościowo informacji oraz ponownie przywołało treść wszystkich pytań kierowanych do jednostki budżetowej w trybie ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W odpowiedzi na skargę, Dyrektor Pracowni Planowania Przestrzennego i Architektury w T., w piśmie z dnia [...], wniósł o jej odrzucenie ewentualnie oddalenie. Potwierdził otrzymanie drogą elektroniczną wniosku skarżącego z dnia [...] i zaznaczył, że wniosek dotyczył całego szeregu informacji, w tym informacji przetworzonych, z tego powodu w celu ich uzyskania koniecznym było wykazanie się przez skarżącego nie tylko autoryzowanym bezpiecznym podpisem elektronicznym, ale również w odniesieniu do żądanych informacji przetworzonych, szczególnie istotnym interesem publicznym. Zatem jednostka nie pozostaje w bezczynności, a zajęte stanowisko znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 listopada 2010 r. o sygn. akt II SAB/Wa 259/10. Informację przetworzoną stanowiła bowiem odpowiedź na pytanie - o ilość prowadzonych od 1 stycznia 2009 r. naborów na stanowiska urzędnicze, jakie to były stanowiska, jaki był termin składania dokumentów w odniesieniu do każdego naboru i w jaki sposób kierownik jednostki wykonał obowiązek wynikający z art. 13 i art. 15 ustawy o pracownikach samorządowych oraz o ilość postępowań przetargowych, daty umieszczenia ogłoszenia o zamówieniu i upływie terminu do składania ofert na stronach BIP, jak też o ewentualny inny sposób poinformowania o zamówieniu i dacie upływu terminu do składania ofert oraz sposobie, w jaki może udowodnić wypełnienie tego obowiązku kierownik jednostki (pytanie nr 12 i 13). Uzasadniając natomiast wniosek o odrzucenie skargi wywiedziono, iż skarga na bezczynność w przedmiocie informacji publicznej dla swej skuteczności wymaga wezwania tego organu do usunięcia naruszenia prawa w trybie art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Dodatkowo wątpliwości dotyczą legitymacji adresata wniosku jako jednostki budżetowej, a nie Dyrektora Pracowni Planowania Przestrzennego i Architektury w T. do udzielenia żądanych informacji oraz braku wykazania po stronie skarżącego występowania w jego imieniu J.P.

W piśmie procesowym z dnia [...], skarżące Stowarzyszenie ustosunkowało się do stanowiska organu przedstawionego w odpowiedzi na skargę. Nie zgodziło się, by jego skarga dla swej skuteczności musiała być poprzedzona wezwaniem organu do usunięcia naruszenia prawa oraz zakwestionowało zakwalifikowanie żądanych informacji do informacji przetworzonych. Jego zdaniem wszystkie wnioskowane informacje powinny znajdować się na stronach BIP i były informacjami prostymi. Co więcej, skarżącemu nie udzielono odpowiedzi na pytania, które nie zostały potraktowane przez jednostkę, jako pytania o informację przetworzoną, natomiast w zakresie części pytań, które miałyby stanowić informację przetworzoną nie wydano decyzji o umorzeniu postępowania. Tym samym, zdaniem skarżącego, jednostka budżetowa pozostaje w bezczynności, co uzasadnia złożenie wniosku o wymierzenie jej grzywny w wysokości 1 000,- zł.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności, zauważyć przyjdzie, iż Kodeks postępowania administracyjnego nie ma zastosowania do udostępnienia informacji publicznej, gdyż ustawa z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z póź. zm.) zawiera odesłanie do stosowania tego Kodeksu jedynie w odniesieniu do decyzji o odmowie udzielenia informacji, nie zaś do czynności materialnotechnicznej polegającej na jej udzieleniu. Z kolei wykładnia językowa art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r. poz. 270), zwanej dalej w skrócie jako p.p.s.a., upoważnia do stwierdzenia, że przepis ten odnosi się do skarg na akty i czynności, o których mowa w jej art. 3 pkt 4 i 4a, a nie na ich dotyczącą "bezczynność". Z tego powodu, skarga na bezczynność organu w przedmiocie informacji publicznej nie wymaga poprzedzenia jej zażaleniem, ani też wezwaniem organu do usunięcia naruszenia prawa. Zatem w rozpatrywanej sprawie skarga jest dopuszczalna i nie zasługuje na uwzględnienie wniosek o jej odrzucenie zwarty w odpowiedzi na skargę. Potwierdza takie stanowisko utrwalone orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 maja 2006 r. o sygn. akt I OSK 601/05; wyrok WSA w Warszawie z dnia 8 września 2006 r. o sygn. akt II SAB/Wa 40/2006; wyrok WSA w Łodzi z dnia 8 lutego 2012 r. o sygn. akt II SAB/Łd 99/11, dostępny w internetowej Bazie Orzeczeń NSA - orzeczenia.nsa.gov.pl).

Stosownie do art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta obejmuje jednak tylko orzekanie w sprawie skarg na akty administracyjne lub czynności z zakresu administracji publicznej, enumeratywnie wymienione w art. 3 § 2 p.p.s.a., jak również na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a przywołanego artykułu. Jednocześnie z bezczynnością organu administracji możemy mieć do czynienia tylko wówczas, gdy w terminie ustalonym przez prawo zobowiązany podmiot nie podjął żadnych czynności w sprawie lub nie zakończył postępowania wydaniem decyzji, postanowienia lub też innego aktu, bądź nie podjął czynności z zakresu administracji publicznej, do której był zobowiązany.

Ustawa o dostępie do informacji publicznej w kompleksowy sposób określa zarówno zakres podmiotowy i przedmiotowy jej stosowania oraz procedurę i tryb udostępniania informacji publicznej (por. art. 7 ustawy). Zgodnie z jej art. 4 do udostępnienia informacji publicznej obowiązane są władze publiczne oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, m.in. w szczególności: podmioty reprezentujące państwowe osoby prawne albo osoby prawne samorządu terytorialnego oraz podmioty reprezentujące inne państwowe jednostki organizacyjne albo jednostki organizacyjne samorządu terytorialnego (pkt 4), jak też podmioty reprezentujące inne osoby lub jednostki organizacyjne, które wykonują zadania publiczne lub dysponują majątkiem publicznym, oraz osoby prawne, w których jednostki samorządu terytorialnego mają pozycję dominującą w rozumieniu przepisów o ochronie konkurencji i konsumentów (pkt 5), oczywiście tylko takie podmioty, które są w posiadaniu informacji publicznej (art. 4 ust. 3). Jednocześnie informacją publiczną jest każda informacja o sprawach publicznych, w szczególności o sprawach wymienionych w art. 6 w związku z art. 1 i 2 omawianej ustawy. Zwłaszcza wytworzona lub odnoszona do podmiotu, który został wskazany w ustawie jako zobowiązany do udzielenia takich informacji. Dysponent informacji publicznej jest zobowiązany do jej udostępnienia tylko wtedy, gdy informacja ta nie została wcześniej udostępniona i nie funkcjonuje w obiegu publicznym, co nie pozwala zapoznać się z jej treścią inaczej niż wskutek złożenia wniosku o udzielenie informacji publicznej. Zakres realizacji i sposób dostępu do informacji publicznych wynika z postanowień art. 8 i art. 9 ustawy o dostępie do informacji publicznej, a także z przepisów rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 stycznia 2007 roku w sprawie Biuletynu Informacji Publicznej (Dz. U. Nr 10, poz. 68). W przypadku skierowania pisemnego wniosku o udzielenie informacji publicznej podmiot, do którego wniosek taki został skierowany może: udzielić informacji publicznej, gdy jest jej dysponentem oraz gdy nie zachodzą okoliczności wyłączające możliwość jej udzielenia - organ dokonuje tego w formie czynności materialno - technicznej; poinformować wnioskodawcę, że jego wniosek nie znajduje podstawy w przepisach ustawy o dostępie do informacji publicznej, gdyż żądanie nie dotyczy informacji mających charakter informacji publicznej, lub też wskazać, że organ nie jest dysponentem informacji, o których udzielenie wnioskodawca się zwrócił (art. 4 ust. 3 ustawy), lub też poinformować stronę, że w sprawie obowiązuje inny tryb udzielenia informacji niż ten w którym strona się zwróciła (art. 1 ust. 2 ustawy), odmówić udostępnienia informacji lub umorzyć postępowanie w sytuacji wskazanej w art. 14 ust. 2 stosownie do treści art. 16 ustawy, czego dokonuje w formie decyzji administracyjnej, może również odmówić udostępnienia informacji publicznej przetworzonej w związku z niespełnieniem przez stronę warunku wskazanego w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy. Powyższych działań organ powinien dokonać w terminie 14 dni od dnia złożenia wniosku, z wyjątkami wynikającymi z treści art. 13 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Dopiero brak podjęcia któregokolwiek z wyżej wskazanych działań uzasadnia złożenie skargi do sądu na bezczynność organu, czy też odmowę udostępnienia informacji publicznej. W rozpatrywanej sprawie nie ulega wątpliwości, że zakres informacji żądanych opisanym na wstępie wnioskiem skarżącego Stowarzyszenia z dnia [...] mieści się w ramach informacji publicznej w rozumieniu przywołanych wyżej przepisów, a podmiotem zobowiązanym do udostępniania informacji publicznych jest jednostka budżetowa Gminy T., która wykonuje zadania publiczne - Pracownia Planowania Przestrzennego i Architektury w T. i jest reprezentowana na zewnątrz przez jej Dyrektora. Dokumentacja sprawy przedstawiona Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu wraz ze skargą pozwala przyznać rację skarżącemu, iż do dnia wniesienia skargi zobowiązana jednostka nie udzielając żądanej informacji i nie wydając decyzji odmawiającej udzielenia informacji publicznej postąpiła wbrew przepisom ustawy o dostępie do informacji publicznej, a więc pozostawała w bezczynności.

Nie można również zgodzić się ze stanowiskiem jednostki zaprezentowanym w odniesieniu do części postawionych pytań potraktowanych jako pytania o informacje przetworzone. Niewątpliwie część żądanych informacji może mieć charakter informacji przetworzonych i w związku z tym wymagała wykazania przez wnioskodawcę, iż jej udostępnienie jest szczególnie istotne z punktu widzenia interesu publicznego. Jednakże zauważyć przyjdzie, iż w tym zakresie jednostka nie załatwiła wniosku w formie decyzji administracyjnej. Dopiero w odpowiedzi na skargę sprecyzowano, które z żądanych przez skarżącego pytań potraktowano, jako pytania o informacje przetworzone. W ocenie Sądu, informacja taka nie może być uznana za wystarczającą, bowiem odpowiedź na pytanie, czy żądana informacja ma walor informacji publicznej (prostej czy przetworzonej), zależy nie od uznania podmiotu zobowiązanego, lecz jest okolicznością obiektywną. Ustawowa definicja pojęcia informacji publicznej nie jest precyzyjna i zamknięta, gdyż jedynie w treści art. 3 ust.1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej użyte zostało określenie "informacja przetworzona". Zatem w przypadku uznania, iż w sprawie występuje przesłanka w postaci informacji przetworzonej, wobec braku definicji legalnej użytego w przywołanym akcie prawnym pojęcia, obowiązkiem jednostki budżetowej było w sposób nie budzący wątpliwości wykazać, z jakich przyczyn zajęła w sprawie takie stanowisko i uznała, że informacja wnioskowana przez skarżącego w przywołanych już wcześniej pytaniach ma charakter informacji przetworzonej. Obowiązkiem było odniesienie się do konkretnej treści pytań postawionych we wniosku przez skarżącego i wykazanie rodzaju czynności, zestawień bądź operacji koniecznych do wytworzenia dla potrzeb niniejszej sprawy informacji przetworzonej. Żądanie przekazania informacji będących w bezpośrednim posiadaniu jednostki nie daje podstaw do przyjęcia, że musi dojść do procesu przetwarzania informacji publicznej, a więc stanowiska zaprezentowanego w sprawie, jak i poglądu, iż wnioskowana informacja była żądaniem informacji przetworzonej. "Przetworzenie" informacji, o jakim mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Zdaniem Sądu, informacja przetworzona, to taka informacja, która została opracowana "specjalnie" dla wnioskodawcy wedle wskazanych przez niego kryteriów, ale nawet czasochłonność oraz trudności organizacyjno-techniczne, jakie wiążą się z przygotowaniem informacji publicznej, nie mogą zwalniać podmiotów z obowiązku jej udzielenia i ograniczać prawa każdego do uzyskania informacji publicznej, przewidzianego w art. 3 w związku z art. 5 ustawy (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 13 stycznia 2005 r. o sygn. akt II SAB/Op 14/04 dostępny w internetowej Bazie Orzeczeń NSA). Informacją przetworzoną nie będą zatem proste zestawienia dokumentów, które zostały wytworzone w związku z działalnością organu, w dodatku takie, które opisywane są w jego dokumentach.

Stąd też jednostka przedwcześnie podjęła rozważania w kwestii wykazania przez skarżącego interesu publicznego wobec uznania, że treść złożonych we wniosku pytań, bliżej nieokreślonych, stanowi informację przetworzoną. Natomiast treść odpowiedzi na skargę wskazuje, że jednostka uznała część pytań zawartych we wniosku za informacje proste, a mimo to informacji tych nie udzieliła. Nie usprawiedliwia braku reakcji po stronie organu fakt, iż wniosek skierowany był w formie elektronicznej i nie był zaopatrzony w bezpieczny podpis elektroniczny. Powtórzyć tu należy, iż ustawa o dostępie do informacji publicznej reguluje kompleksowo postępowanie w przedmiocie dostępu do informacji publicznej. W procedurze tej nie zawarto wymogów, co do formy wniosku o udostępnienie informacji publicznych, a o jej udostępnienie może zwrócić się "każdy" w dowolnej formie, co wynika z treści art. 10 ust. 1 w związku z art. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej, co więcej wnioskodawca nie musi wykazywać ani interesu prawnego, ani też faktycznego w pozyskaniu wnioskowanej informacji publicznej. Oczekiwanie na identyfikację wnioskodawcy przez złożenie podpisu było zatem pozbawione podstaw prawnych i również powodowało pozostawanie organu w bezczynności. Zauważyć należy, iż wezwanie w trybie art. 64 § 2 k.p.a., jakie zostało skierowane do wnioskodawcy nie precyzowało, które z postawionych pytań ma według jednostki charakter informacji przetworzonych. Dopiero, brak reakcji na prawidłowo skonstruowane wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku, względnie negatywna ocena przedstawionych przez wnioskodawcę argumentów umożliwia odmowne załatwienie sprawy (por. art. 16 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej). Nie można natomiast zgodzić się z twierdzeniem skarżącego, iż sytuacja taka upoważniałaby jednostkę do umorzenia postępowania. W wypadku nieudzielenia informacji publicznej przetworzonej decyzją kończącą postępowanie nie może być decyzja o jego umorzeniu, wydana na zasadzie art. 14 ust. 2 u.d.i.p. Przepis ten przewiduje umorzenie postępowania, jeżeli udostępnienie żądanej informacji w sposób wskazany we wniosku nie jest możliwe, ze względu na środki techniczne, którymi dysponuje podmiot zobowiązany, a wnioskodawca w zakreślonym terminie nie wskazał innej formy udostępnienia żądanej informacji. Z tego powodu, zwrócenie się do skarżącego o uzupełnienie braków formalnych wniosku poprzez wykazanie szczególnie uzasadnionego interesu publicznego w uzyskaniu informacji bez określenia, których z żądanych informacji to dotyczy, nie odpowiada regulacji zawartej w art. 64 § 2 K.p.a.

Zdaniem składu orzekającego w niniejszej sprawie, brak podjęcia wszystkich opisanych wyżej działań powoduje, że jednostka budżetowa pozostaje w bezczynności nie załatwiając wniosku skarżącego w terminie i formie odpowiadającej wymogom prawa. W tym zakresie w pierwszej kolejności niezbędne będzie jednoznaczne wypowiedzenie się przez jednostkę budżetową co do tego, czy może i dysponuje odpowiedziami na pytania sprecyzowane przez skarżącego we wniosku z dnia [...]. Bezspornie informacja publiczna dotyczyć może bowiem wyłącznie sfery faktów, a zatem zdarzeń, w odniesieniu do których istnieje możliwość ich potwierdzenia stosownym dowodem. Nie budzi natomiast wątpliwości, że pojęcie informacji publicznej nie obejmuje swoim zakresem zamiarów czy intencji.

Rozpoznając ponownie sprawę, jednostka budżetowa zobowiązana jest dokonać ponownej analizy treści pytań zawartych we wniosku skarżącego i dokonać oceny, czy udostępnienie żądanych informacji będzie faktycznie związane z ich przetworzeniem, czy też nie. Co za tym idzie ustalić podstawę występowania w sprawie przesłanki "informacja przetworzona" i uzasadnić ją w sposób nie budzący wątpliwości, że wnioskowana informacja wymaga dokonania "analiz, zestawień, wyciągów, usuwania danych chronionych prawem". Zatem, czy do sporządzenia informacji zawartych w pytaniach złożonych we wniosku skarżącego, konieczne jest przetworzenie posiadanych przez jednostkę danych, a więc stworzenie nowego typu informacji. W przypadku ustalenia, iż wśród zadanych pytań znajdują się takie, na które odpowiedź stanowić będzie informację przetworzoną, organ wezwie wnioskodawcę do wykazania niezbędnej dla udzielenia tej informacji przesłanki.

Konsekwencją niniejszego rozstrzygnięcia Sądu jest więc konieczność ponownego rozpatrzenia tego wniosku przez organ, z uwzględnieniem oceny prawnej i wskazań zawartych w uzasadnieniu wyroku, stosownie do treści art. 153 p.p.s.a. Odnosząc się do wniosku skarżącego o wymierzenie grzywny zauważyć przyjdzie, iż nie wiąże on Sądu, o czym stanowi treść art. 149 § 2 p.p.s.a., co więcej w ocenie Sądu w sprawie nie zaistniały przesłanki uzasadniające zastosowanie tego środka, bowiem okoliczności związane z bezczynnością nie były tego rodzaju, aby można je zakwalifikować jako naruszenie prawa w stopniu rażącym. Jest faktem, iż wniosek skarżącego nie został załatwiony w wymaganym terminie, jednakże było to wynikiem błędnych interpretacji obowiązujących i omówionych wcześniej przepisów prawa. Z tego też względu orzeczono, iż bezczynność nie miała charakteru rażącego naruszenia prawa. Wobec powyższego Sąd, na podstawie art. 149 § 1 w związku z art. 286 § 2 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji wyroku. O zwrocie kosztów postępowania sądowego, na które składa się uiszczony przez skarżącego wpis od skargi, orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a.