Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędziowie sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca) sędzia WSA Waldemar Śledzik, Protokolant starszy referent Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi M. K. na postanowienie Ministra Finansów z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie skargi na czynności egzekucyjne oddala skargę Sygn. akt III SA/Wa 2001/14 POSTANOWIENIE Dnia 19 czerwca 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Agnieszka Góra-Błaszczykowska, Sędziowie sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa (sprawozdawca), sędzia WSA Waldemar Śledzik, Protokolant starszy referent Iwona Choińska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi Marii Kut na postanowienie Ministra Finansów z dnia 24 kwietnia 2014 r. nr AP9/841/420/KQM/12/2469/Ś w przedmiocie skargi na czynności egzekucyjne postanawia: poinformować Ministra Finansów o istotnym naruszeniu prawa dotyczącym terminów załatwiania sprawy przez ten organ.

I. Stan sprawy przedstawia się następująco:

1. Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. (dalej zwany: "NUS") prowadził do majątku zobowiązanej – M. K. (dalej zwana: "Skarżącą") postępowanie egzekucyjne na podstawie tytułu wykonawczego z [...] listopada 2011r. nr [...] wystawionego przez wierzyciela - Prezydenta Miasta P. na należności w podatku od nieruchomości za I, II, III kwartał 2011r.

NUS w celu wyegzekwowania ww. należności zawiadomieniem z 30 listopada 2011r. zajął prawo majątkowe Skarżącej stanowiące świadczenie z zaopatrzenia emerytalnego i ubezpieczenia społecznego u dłużnika zajętej wierzytelności będącego organem rentowym - ZUS w P. Ww. zawiadomienie o zajęciu wraz z odpisem ww. tytułu wykonawczego doręczono Skarżącej 2 grudnia 2011r.

2. Skarżąca w piśmie z 6 grudnia 2011r., nadanym na poczcie 12 grudnia 2011r. (wpływ do NUS 13 grudnia 2011r.) zarzuciła, że nie doręczono jej decyzji, będącej podstawą wystawiania ww. tytułu wykonawczego, ani też upomnienia. Zakwestionowała prawidłowość przeprowadzonej czynności egzekucyjnej, twierdząc, że jest ona niezgodne z prawem. Wniosła także o nienarażanie jej na dodatkowe koszty.

3. NUS zawiadomieniem z 29 grudnia 2011r. poinformował Skarżącą, że jej pismo z 6 grudnia 2011r. zostało przekazane do Dyrektora Izby Skarbowej w R. (dalej zwany: "DIS").

4. DIS zwrócił NUS podanie Skarżącej z 6 grudnia 2011r., wskazując, że okoliczności podnoszone przez Skarżącą w sprawie prowadzenia egzekucji stanowią podstawę do wniesienia zarzutów w trybie art. 33 ustawy z 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.; dalej zwana: "u.p.e.a."), które powinny być wniesione w terminie 7 dni od daty doręczenia odpisu tytułu wykonawczego. Wskazał również, że jeżeli okoliczności umożliwiające dalsze prowadzenie postępowania egzekucyjnego pojawią się po upływie terminu do wniesienia zarzutów, zobowiązana może złożyć wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego z przyczyn wymienionych w art. 59 § 1 u.p.e.a., gdyż w pkt 2 tego przepisu mowa jest o przesłance umorzenia postępowania egzekucyjnego w postaci nieistnienia obowiązku, a w pkt 7 wymieniono: brak doręczenia upomnienia. Skarżąca w ww. piśmie powołuje się też na czynność egzekucyjną, która może być wniesiona w terminie 14 dni od dnia zakwestionowania tej czynności za pośrednictwem organu egzekucyjnego. Skoro zatem Skarżąca sformułowała w swoim podaniu kilka środków prawnych, NUS powinien zastosować treść art. 66 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej zwana: "k.p.a."), zawiadamiając Skarżącą, że powinna wnieść w zakresie skargi na czynność egzekucyjną odrębne podanie do właściwego organu.

5. NUS 16 stycznia 2012r., działając w trybie art. 66 § 1 k.p.a., poinformował Skarżącą, w związku z jej pismem z 6 grudnia 2011r., że w zakresie rozpoznania: skargi na czynności egzekucyjne prowadzone na podstawie ww. tytułu wykonawczego właściwy jest DIS, zaś wniosku o umorzenie postępowania egzekucyjnego właściwy jest NUS. Jeżeli skarga na czynności egzekucyjne zostanie złożona w terminie 14 dni od otrzymania ww. zawiadomienia, zostanie uznana za złożoną w dniu jej wniesienia (13 grudnia 2011r.).

6. Skarżąca pismem z 23 stycznia 2012r. wniosła do DIS skargę na czynności egzekucyjne powołując się na zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego świadczenie z zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego u dłużnika zajętej wierzytelności będącego organem rentowym - ZUS w P. otrzymane 2 grudnia 2011r. W uzasadnieniu wskazała na brak doręczenia upomnienia oraz decyzji będącej podstawą wystawienia ww. tytułu wykonawczego, co stało się przyczyną niezapłacenia przez nią podatku od nieruchomości. Przedstawiła również czynności, jakie podejmowała w związku z ww. tytułem wykonawczym oraz dokonanym zajęciem u Prezydenta Miasta P. i w Urzędzie Miasta P. w wydziale finansowym. Podniosła też, że awizacja nie jest równoznaczna z doręczeniem oraz zażądała też zwrotu należności, w związku z niewłaściwym postępowaniem organów podatkowych i egzekucyjnych.

Do skargi załączono korespondencję kierowaną do organów administracji państwowej w związku z nieprawidłowościami, które spowodowały niesłuszne zajęcie.

7. DIS, na podstawie art. 54 § 5 u.p.e.a., postanowieniem z [...] marca 2012r. oddalił skargę na czynność egzekucyjną, uznając, że zajęcia świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego i ubezpieczenia społecznego dokonano zgodnie z przepisami u.p.e.a.

DIS w uzasadnieniu podkreślił, że pismo Skarżącej z 23 stycznia 2012r. należało uznać za skargę na czynności egzekucyjne, która stanowi administracyjny środek zaskarżenia, uregulowany w art. 54 u.p.e.a. Skarga taka wszczyna postępowanie, którego celem jest zbadanie prawidłowości dokonania przez organ egzekucyjny lub egzekutora konkretnej czynności egzekucyjnej zmierzającej do zastosowania lub zrealizowania określonego środka egzekucyjnego (por. wyrok WSA w Warszawie z 26 maja 2010r. sygn. akt III SA/Wa 2296/09). Zgodnie z art. 54 § 3 i 4 u.p.e.a. ww. skargę wnosi się za pośrednictwem organu egzekucyjnego na czynności egzekucyjne organu egzekucyjnego lub egzekutora w terminie 14 dni od dnia dokonania zakwestionowanej czynności.

Skarżąca zachowała termin do wniesienia skargi na czynności egzekucyjne - zajęcie świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego i ubezpieczenia społecznego, gdyż po raz pierwszy skargę zawarła w piśmie z 6 grudnia 2011r. (data nadania w placówce pocztowej 12 grudnia 2011r.), kierując ją do NUS wraz z innym żądaniem, podlegającym rozpatrzeniu przez NUS. Skarżącą zawiadomiono w piśmie z 16 stycznia 2012r., w trybie art. 66 k.p.a., że jeżeli skarga na czynność egzekucyjną zostanie złożona do DIS w terminie 14 dni od otrzymania zawiadomienia, zostanie uznana, zgodnie z art. 66 § 2 k.p.a., za złożoną 13 grudnia 2011r. (w dniu wniesienia pierwszego podania). Skarżąca zawiadomienie otrzymała 19 stycznia 2012r., a skargę nadała w placówce pocztowej 24 stycznia 2012r., zachowując tym samym termin do jej wniesienia. DIS wskazał też, że skoro ww. zawiadomienie o zajęciu ww. prawa z 30 listopada 2011r. doręczono Skarżącej 2 grudnia 2011r., a pierwsze podanie zawierające skargę Skarżąca nadała w placówce pocztowej 12 grudnia 2011r., termin do wniesienia ww. skargi został zachowany.

DIS wyjaśnił, że pojęcie "czynności egzekucyjnych" zdefiniowano w art. 1a u.p.e.a. zawierającym słowniczek pojęć ustawowych i zgodnie z pkt 2, jako czynności egzekucyjne należy rozumieć wszelkie podejmowane przez organ egzekucyjny działania, zmierzające do zastosowania lub zrealizowania środka egzekucyjnego. Organ nadzoru rozpatrując skargę na czynności organu egzekucyjnego powinien ocenić prawidłowość ich dokonania zgodnie z przepisami u.p.e.a. (por. wyrok WSA w Warszawie z 31 maja 2006r. sygn. akt III SA/Wa 467/06, LEX nr 230011). Przedmiotem skargi jest wyłącznie ocena prawidłowości, a więc zgodności z prawem czynności egzekucyjnych podjętych przez organ egzekucyjny lub egzekutora (por. wyroki: NSA z 16 czerwca 2010r. sygn. akt II FSK 209/09, WSA w Warszawie z 25 stycznia 2010r. sygn. akt III SA/Wa 1631/09 i z 12 listopada 2009r. sygn. akt V SA/Wa 257/09). Skarga na czynności egzekucyjne służy bowiem kontroli prawidłowości stosowania w postępowaniu egzekucyjnym środków egzekucyjnych, które zmierzają do bezpośredniego wyegzekwowania należności.

Kwestionowanej czynności- zajęcia świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego i ubezpieczenia społecznego dokonał organ egzekucyjny - NUS - na podstawie zawiadomienia z 30 listopada 2011r., a zatem, ocenie podlega zgodność ww. czynności egzekucyjnej z przepisami regulującymi zastosowanie środka egzekucyjnego w postaci egzekucji ze świadczeń zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego, a także z renty socjalnej – zawarte w Dziale II rozdział 3 u.p.e.a. Stosownie do art. 79 § 1 u.p.e.a. organ egzekucyjny dokonuje zajęcia świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego oraz z ubezpieczenia społecznego zobowiązanego, a także z renty socjalnej (dalej zwane: "świadczeniami"), przez przesłanie do organu rentowego właściwego do spraw wypłaty zobowiązanemu świadczeń zawiadomienia o zajęciu tej części przysługujących zobowiązanemu świadczeń, która nie jest zwolniona spod egzekucji, na pokrycie egzekwowanych należności pieniężnych wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia należności w terminie i kosztami egzekucyjnymi. Organ egzekucyjny jednocześnie wzywa organ rentowy, aby nie wypłacał zajętej części świadczenia zobowiązanemu, lecz przekazał ją organowi egzekucyjnemu aż do pełnego pokrycia egzekwowanych należności pieniężnych. Stosownie do § 2 ww. przepisu zajęcie świadczeń jest dokonane z chwilą doręczenia organowi rentowemu zawiadomienia o zajęciu. Zajęcie to zachowuje moc również w przypadku zmiany organu rentowego właściwego do wypłaty świadczeń. Zgodnie § 3, w stosunku do egzekwowanej należności pieniężnej nieważne są rozporządzenia świadczeniami przekraczające część wolną od zajęcia, dokonane po ich zajęciu, a także przed tym zajęciem, jeżeli są wymagalne po zajęciu. Art. 79 § 4 u.p.e.a. stanowi, że jednocześnie z przesłaniem zawiadomienia, o którym mowa w § 1, organ egzekucyjny: 1) zawiadamia zobowiązanego o zajęciu przysługujących mu świadczeń, doręczając mu odpis tytułu wykonawczego, o ile nie został wcześniej doręczony, i odpis zawiadomienia przesłanego do organu rentowego, pouczając ponadto zobowiązanego, że nie może odbierać świadczeń poza częścią wolną od zajęcia, ani rozporządzać nimi w żaden inny sposób; 2) wzywa organ rentowy, aby: a) w terminie 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia podał wysokość przysługujących zobowiązanemu miesięcznych świadczeń i zawiadamiał o każdej zmianie ich wysokości, b) składał, w przypadku zaistnienia przeszkód do wypłacenia świadczeń, oświadczenie o rodzaju tych przeszkód, a w szczególności podał, czy inne osoby roszczą sobie prawa do zajętych świadczeń, czy i w jakim sądzie toczy się sprawa o te świadczenia oraz czy i o jakie roszczenia została skierowana do tych świadczeń egzekucja przez innych wierzycieli; 3) poucza organ rentowy o określonych w art. 71 b, art. 168c i art. 168e skutkach niestosowania się do wezwań, o których mowa w pkt 1 i 2.

DIS wyjaśnił, że stosownie do art. 67 § 1 u.p.e.a., podstawę zastosowania środków egzekucyjnych, o których mowa w art. 1a pkt 12 lit. a) u.p.e.a., stanowi zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego zobowiązanego u dłużnika zajętej wierzytelności albo protokół zajęcia prawa majątkowego, albo protokół zajęcia i odbioru ruchomości, albo protokół odbioru dokumentu, sporządzone według wzoru określonego w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Zgodnie z art. 67 § 2 u.p.e.a. zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego zobowiązanego u dłużnika zajętej wierzytelności zawiera: oznaczenie zobowiązanego, wierzyciela i organu egzekucyjnego; oznaczenie dłużnika zajętej wierzytelności; określenie stosowanego środka egzekucyjnego; numer tytułu wykonawczego stanowiącego podstawę do zajęcia; kwotę należności, okres, za który należność została ustalona lub określona, termin płatności należności, rodzaj i stopę odsetek z tytułu niezapłacenia należności w terminie oraz kwotę odsetek naliczonych do dnia wystawienia zawiadomienia; kwotę należnych kosztów egzekucyjnych; wezwanie dłużnika zajętej wierzytelności do realizacji zajęcia lub powiadomienia organu egzekucyjnego o przeszkodzie w realizacji zajęcia; pouczenie zobowiązanego i dłużnika zajętej wierzytelności o skutkach zajęcia; datę wystawienia zawiadomienia, podpis z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego podpisującego oraz odcisk pieczęci organu egzekucyjnego.

DIS stwierdził, iż zajęcia świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego oraz z ubezpieczenia społecznego Skarżącej dokonano zgodnie z ww. przepisami, zawierało ono wszystkie niezbędne elementy o których mowa w art. 67 § 2 u.p.e.a. i sporządzono je na obowiązującym druku, stanowiącym załącznik nr 13 do rozporządzenia Ministra Finansów z 22 listopada 2001r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. Nr 137, poz. 1541 ze zm.; dalej zwane: "rozporządzeniem z 2001r."). Zawiadomienie podpisała osoba działającą z upoważnienia NUS, a NUS przystępując do pierwszej czynności egzekucyjnej – zajęcia - doręczył Skarżącej również odpis tytułu wykonawczego, zatem spełnił wymóg zawarty w art. 79 § 4 ust. 1 oraz art. 32 u.p.e.a.

8. Skarżąca w zażaleniu na ww. postanowienie z [...] marca 2012r. opisała kolejne fazy z zakresu różnych postępowań toczących się przed kilkoma organami administracji publicznej. Podniosła, że zanim podjęto wobec niej czynności egzekucyjne powinny być wyjaśnione okoliczności powstania zobowiązania. Ponownie zarzuciła, że wierzyciel - Prezydent Miasta P. nie doręczył jej upomnienia oraz decyzji stanowiącej podstawę wystawienia ww. tytułu wykonawczego, więc działania NUS były nieuzasadnione. Zarzuciła też niestaranność w prowadzeniu postępowania, zbytnią pochopność i nieznajomość przepisów prawa.

9. Minister Finansów postanowieniem z [...] kwietnia 2014r. utrzymał w mocy ww. postanowienie DIS, wskazując w podstawie prawnej art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. i art. 17, art. 18 i art. 54 u.p.e.a.

W uzasadnieniu wyjaśnił, że w art. 54 u.p.e.a., który stanowił podstawę postanowienia DIS, przewidziano swoistą ochronę zobowiązanego przed naruszeniami przepisów postępowania. W ramach tego środka zaskarżenia można jednak wnosić wyłącznie zarzuty formalnoprawne, odnoszące się do prawidłowości postępowania organu egzekucyjnego bądź egzekutora przez pryzmat przepisów regulujących sposób i formę dokonywania czynności egzekucyjnych w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym. Zgodnie z art. 7 u.p.e.a., organ egzekucyjny w ramach prowadzonej egzekucji stosuje środki egzekucyjne przewidziane w ustawie. W sprawie NUS zastosował jeden z ww. środków, wymieniony w art. 1a pkt 12 lit. a) u.p.e.a. - egzekucję ze świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego. Podstawę do zastosowania ww. środka egzekucyjnego stanowił ww. tytuł wykonawczy, którego odpis doręczono Skarżącej 2 grudnia 2011r. z zawiadomieniem o zajęciu ww. prawa majątkowego. NUS stosując ten środek, na podstawie art. 79 u.p.e.a., zawiadomieniem z 30 listopada 2011r. dokonał zajęcia prawa majątkowego stanowiącego świadczenie z zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego u dłużnika zajętej wierzytelności będącego organem rentowym, przez przesłanie do organu rentowego właściwego do spraw wypłaty zobowiązanemu świadczeń, zawiadomienia o zajęciu tej części przysługujących zobowiązanemu świadczeń, która nie jest zwolniona spod egzekucji, na pokrycie egzekwowanych należności pieniężnych z odsetkami z tytułu niezapłacenia należności w terminie i kosztami egzekucyjnymi. Organ egzekucyjny jednocześnie wezwał organ rentowy, aby nie wypłacał zajętej części świadczenia zobowiązanemu, lecz przekazał ją organowi egzekucyjnemu aż do pełnego pokrycia egzekwowanych należności pieniężnych, na pokrycie egzekwowanej należności wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia należności w terminie oraz kosztami egzekucyjnymi.

Zdaniem Ministra Finansów prawidłowe było zatem uznanie przez DIS, iż czynności egzekucyjnej polegającej na zajęciu wierzytelności pieniężnej w ZUS dokonano stosownie do procedury z art. 79 u.p.e.a. O zajęciu powiadomiono Skarżącą 2 grudnia 2011r., przesyłając jej odpis zawiadomienia o zajęciu skierowany do ZUS. Równocześnie druk zawiadomienia z formalnego punktu widzenia odpowiada wzorowi określonemu przepisami rozporządzenia z 2001r. Ww. zajęcie podpisał uprawniony pracownik NUS. ZUS poinformował organ egzekucyjny, że potrącenie z ww. świadczenia wprowadzono od należności za grudzień 2011r. W wyniku zajęcia ww. tytuł wykonawczy zrealizowano w całości.

Minister Finansów odnosząc się do zarzutów dotyczących braku doręczenia upomnienia i decyzji stanowiącej podstawę wystawienia ww. tytułu wykonawczego wskazał, iż zarzuty te nie podlegają rozpatrzeniu w postępowaniu w sprawie skargi na czynności egzekucyjne. Problematyka ta podlega ocenie w trybie zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej. Z materiału dowodowego wynika, iż Skarżąca wniosła zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji z uchybieniem terminu i NUS wydając postanowienie z [...] lipca 2012r. nie był władny do zbadania sprawy pod względem merytorycznym. Postanowienie to DIS utrzymał w mocy postanowieniem z [...] sierpnia 2012r.

Minister Finansów podkreślił, iż na mocy art. 19 u.p.e.a. organy administracji publicznej, są zobligowane do przestrzegania z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Nie jest zatem możliwe rozpoznanie kwestii wykraczających poza zakres prowadzonego postępowania. Skarżąca przedstawiając poszczególne czynności z zakresu różnych postępowań nie może oczekiwać, że w ramach postępowania skargi na czynność egzekucyjną zostaną one rozpoznane. W tym trybie mogą być podniesione tylko zarzuty, które dotyczą czynności wykonawczych związanych z zastosowaniem środków egzekucyjnych i okoliczności, które nie są podstawą do wniesienia innego środka zaskarżenia (por. wyroki WSA w Warszawie z 9 lutego 2005r. sygn. akt III SA/Wa 1002/04, z 30 listopada 2007r. sygn. akt III SA/Wa 1632/07, z 19 maja 2010r. sygn. akt III SA/Wa 420/10, z 6 maja 2011r. sygn. akt III SA/Wa 2513/10 oraz NSA z 22 września 2011r. sygn. akt II FSK 568/09). W sytuacji stwierdzenia nieprawidłowości w prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym lub wierzycielskim, stosownie do art. 168b u.p.e.a., Skarżąca posiada uprawnienie do dochodzenia odszkodowania od organu egzekucyjnego lub wierzyciela, za szkody wyrządzone wskutek niezgodnego z przepisami prawa wszczęcia lub prowadzenia egzekucji administracyjnej.

10. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na ww. postanowienie z [...] kwietnia 2014r. Skarżąca ponownie podniosła, że nie doręczono jej decyzji stanowiącej podstawę wystawienia ww. tytułu wykonawczego oraz upomnienia.

W uzasadnieniu zarzuciła niewłaściwe działanie urzędów państwowych i ich pracowników. Opisała również przebieg różnych postępowań toczących się przed kilkoma organami administracji publicznej.

11. Minister Finansów w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości wcześniejsze stanowisko.

II. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

1. Skarga nie zasługiwała na uwzględnienie.

2. Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.), sąd administracyjny sprawuje kontrolę administracji publicznej przez badanie zgodności zaskarżonych decyzji i postanowień z prawem. W wyniku takiej kontroli decyzja lub postanowienie mogą zostać uchylone w razie stwierdzenia, że naruszono przepisy prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy lub doszło do takiego naruszenia przepisów prawa procesowego, które mogłoby w istotny sposób wpłynąć na wynik sprawy, ewentualnie w razie wystąpienia okoliczności mogących być podstawą wznowienia postępowania w myśl art. 145 § 1 pkt 1 lit. a) – c) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012r., poz. 270, dalej zwana: "P.p.s.a.").

W świetle akt sprawy wyżej określone przesłanki nie zachodzą.

3. Przepisy art. 1a pkt 2 u.p.e.a. w związku z art. 54 § 1 u.p.e.a., do których w sposób prawidłowy odwołały się organy obu instancji w podstawie prawnej wydanych w sprawie postanowień, wskazują, jak rozumieć pojęcie "czynności egzekucyjnych". W świetle tych unormowań są to wszelkie działania podejmowane przez organ egzekucyjny i egzekutora, zmierzające do zastosowania lub zrealizowania środka egzekucyjnego. Owe działania, jak podkreśla się w doktrynie, to czynności faktyczne (a nie akty prawne). W skardze na czynności egzekucyjne można podnieść, co podnoszono konsekwentnie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, okoliczności które nie są podstawą do wniesienia innego środka zaskarżenia (por. wyrok NSA z 14 czerwca 1996r. sygn. akt SA/Kr 206/96, LEX 29274). Skarga w trybie art. 54 § 1 u.p.e.a. może dotyczyć też przewlekłości postępowania egzekucyjnego.

Skarga na czynności egzekucyjne, zgodnie z art. 54 § 1 u.p.e.a. służy kontroli prawidłowości stosowania w tym postępowaniu czynności egzekucyjnych, które zmierzają do bezpośredniego wyegzekwowania należności. Czynnościami takimi stosownie do art. 1a pkt 2 u.p.e.a. są wszelkie podejmowane przez organ egzekucyjny działania zmierzające do zastosowania lub zrealizowania środka egzekucyjnego. Ocenie w ramach skargi na czynność egzekucyjną podlegają więc działania organu egzekucyjnego, który na zlecenie wierzyciela ma obowiązek egzekwować należność wskazaną przez niego w tytule wykonawczym. W ramach skargi na czynności egzekucyjne można podnosić kwestie formalnoprawne, które odnoszą się do prawidłowego przebiegu postępowania organu egzekucyjnego lub egzekutora w oparciu o przepisy regulujące sposób i formę dokonania tych czynności. Nie jest zatem możliwe podnoszenie zarzutów, które są podstawą do wniesienia innego środka zaskarżenia służącego ochronie praw zobowiązanego.

Skarga na czynność egzekucyjną nie może więc dotyczyć przypadków, które mogą być przedmiotem zgłoszenia zarzutów na podstawie art. 33 u.p.e.a., tak jak prawidłowo wskazywał Minister Finansów w zaskarżonym postanowieniu. W postępowaniu wszczętym skargą na czynności egzekucyjne ocenie podlegają zatem tylko zastrzeżenia odnoszące się do czynności egzekucyjnych dokonanych przez organ egzekucyjny (por. wyroki WSA w Warszawie z: 6 listopada 2007r. sygn. akt III SA/Wa 1433/07, 3 grudnia 2007r. sygn. akt III SA/Wa 1580/07, dostępne na orzeczenia.nsa.gov.pl).

Stosownie natomiast do, prawidłowo również powołanego w podstawie prawnej wydanego w sprawie przez Ministra Finansów zaskarżonego postanowienia, art. 7 § 1 u.p.e.a. organ egzekucyjny stosuje środki egzekucyjne przewidziane w ustawie. Natomiast w świetle art. 1a pkt 12 lit. a) u.p.e.a. środkiem egzekucyjnym w postępowaniu egzekucyjnym, dotyczącym należności pieniężnych, jest egzekucja ze świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego a także z renty socjalnej. Do tegoż środka egzekucyjnego odwołuje się ponadto, na co w sposób prawidłowy zwrócono uwagę w zaskarżonym postanowieniu, przepis art. 79 u.p.e.a.

Stosownie zaś do art. 67 § 1 u.p.e.a., podstawę zastosowania środków egzekucyjnych, o których mowa w art. 1a pkt 12 lit. a) u.p.e.a., stanowi zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego zobowiązanego u dłużnika zajętej wierzytelności albo protokół zajęcia prawa majątkowego, albo protokół zajęcia i odbioru ruchomości, albo protokół odbioru dokumentu, sporządzone według wzoru określonego w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych. Zgodnie z art. 67 § 2 u.p.e.a. zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego zobowiązanego u dłużnika zajętej wierzytelności zawiera: oznaczenie zobowiązanego, wierzyciela i organu egzekucyjnego; oznaczenie dłużnika zajętej wierzytelności; określenie stosowanego środka egzekucyjnego; numer tytułu wykonawczego stanowiącego podstawę do zajęcia; kwotę należności, okres, za który należność została ustalona lub określona, termin płatności należności, rodzaj i stopę odsetek z tytułu niezapłacenia należności w terminie oraz kwotę odsetek naliczonych do dnia wystawienia zawiadomienia; kwotę należnych kosztów egzekucyjnych; wezwanie dłużnika zajętej wierzytelności do realizacji zajęcia lub powiadomienia organu egzekucyjnego o przeszkodzie w realizacji zajęcia; pouczenie zobowiązanego i dłużnika zajętej wierzytelności o skutkach zajęcia; datę wystawienia zawiadomienia, podpis z podaniem imienia, nazwiska i stanowiska służbowego podpisującego oraz odcisk pieczęci organu egzekucyjnego.

Przepis art. 79 § 1 u.p.e.a. wskazuje, że organ egzekucyjny dokonuje zajęcia świadczeń z zaopatrzenia emerytalnego oraz z ubezpieczenia społecznego zobowiązanego, a także z renty socjalnej, zwanych dalej "świadczeniami", przez przesłanie do organu rentowego właściwego do spraw wypłaty zobowiązanemu świadczeń zawiadomienia o zajęciu tej części przysługujących zobowiązanemu świadczeń, która nie jest zwolniona spod egzekucji, na pokrycie egzekwowanych należności pieniężnych wraz z odsetkami z tytułu niezapłacenia należności w terminie i kosztami egzekucyjnymi. Organ egzekucyjny jednocześnie wzywa organ rentowy, aby nie wypłacał zajętej części świadczenia zobowiązanemu, lecz przekazał ją organowi egzekucyjnemu aż do pełnego pokrycia egzekwowanych należności pieniężnych.

Stosownie do art. 79 § 2 u.p.e.a. zajęcie świadczeń jest dokonane z chwilą doręczenia organowi rentowemu zawiadomienia o zajęciu. Zajęcie to zachowuje moc również w przypadku zmiany organu rentowego właściwego do wypłaty świadczeń.

Z art. 79 § 3 u.p.e.a. wynika, że w stosunku do egzekwowanej należności pieniężnej nieważne są rozporządzenia świadczeniami przekraczające część wolną od zajęcia, dokonane po ich zajęciu, a także przed tym zajęciem, jeżeli są wymagalne po zajęciu.

Przepis art. 79 § 4 u.p.e.a. stanowi, że jednocześnie z przesłaniem zawiadomienia, o którym mowa w § 1, organ egzekucyjny: 1) zawiadamia zobowiązanego o zajęciu przysługujących mu świadczeń, doręczając mu odpis tytułu wykonawczego, o ile nie został wcześniej doręczony, i odpis zawiadomienia przesłanego do organu rentowego, pouczając ponadto zobowiązanego, że nie może odbierać świadczeń poza częścią wolną od zajęcia, ani rozporządzać nimi w żaden inny sposób; 2) wzywa organ rentowy, aby: a) w terminie 7 dni od dnia doręczenia zawiadomienia podał wysokość przysługujących zobowiązanemu miesięcznych świadczeń i zawiadamiał o każdej zmianie ich wysokości, b) składał, w przypadku zaistnienia przeszkód do wypłacenia świadczeń, oświadczenie o rodzaju tych przeszkód, a w szczególności podał, czy inne osoby roszczą sobie prawa do zajętych świadczeń, czy i w jakim sądzie toczy się sprawa o te świadczenia oraz czy i o jakie roszczenia została skierowana do tych świadczeń egzekucja przez innych wierzycieli; 3) poucza organ rentowy o określonych w art. 71b, art. 168c i art. 168e skutkach niestosowania się do wezwań, o których mowa w pkt 1 i 2.

4. Sąd, odnosząc powyższe rozważania do oceny rozpoznawanej sprawy zauważa, iż prawidłowe było uznanie przez organy nadzoru nad egzekucją administracyjną - DIS i Ministra Finansów w wydanych w sprawie postanowieniach, że podniesione w skardze zarzuty w postaci niedoręczenia Skarżącej decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości, która stanowiła podstawę do wystawienia ww. tytułu wykonawczego oraz niedoręczenia upomnienia - nie mogą być jednak podstawą wniesienia skargi, o której mowa w art. 54 u.p.e.a. Okoliczności te nie dotyczą bowiem sposobu i formy dokonania czynności egzekucyjnej, jaką było zajęcie świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego, o którym mowa w art. 79 u.p.e.a. Mogą one jedynie stanowić ewentualnie podstawę zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej wymienioną w art. 33 u.p.e.a.

Rację ma również Minister Finansów, że Skarżąca – co wynika z akt administracyjnych – środek zaskarżenia w postaci wniesienia zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, choć została prawidłowo pouczona o terminie i możliwości jego wniesienia, uruchomiła po terminie. Skoro bowiem zawiadomienie o zajęciu prawa majątkowego stanowiącego świadczenie z zaopatrzenia emerytalnego wraz tytułem wykonawczym, w którym znajdowało się prawidłowe pouczenie o sposobie i środkach zaskarżenia (k. 3, 6 akt administracyjnych), doręczono Skarżącej 2 grudnia 2011r. (k. 5 akt administracyjnych), siedmiodniowy termin do wniesienia zarzutów upływał z dniem 9 grudnia 2012r. Pismo, w którym Skarżąca sformułowała zarzuty, noszące datę 6 grudnia 2011r., nadano natomiast w placówce pocztowej 12 grudnia 2012r., a więc po terminie.

Zdaniem Sądu organy obu instancji, jak wynika z akt sprawy, w ramach prowadzonego postępowania w trybie art. 54 § 1 u.p.e.a. prawidłowo oceniły sposób i formę dokonania przez NUS – organ egzekucyjny - zajęcia świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego. Sposób dokonania tej czynności, w ocenie Sądu, odpowiada bowiem przepisom art. 79 § 1 – 4 u.p.e.a. w związku z art. 67 § 2 u.p.e.a., a jego forma jest zgodna z załącznikiem nr 13 ww. rozporządzenia z 2001r. określającymi wzór zawiadomienia o zajęciu świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego oraz ubezpieczenia społecznego.

5. Sąd, biorąc powyższe pod uwagę, uznając zarzuty podniesione w skardze za niezasadne, jak również nie stwierdzając innych naruszeń prawa, skargę jako nieuzasadnioną, oddalił, na podstawie art. 151 P.p.s.a.