drukuj    zapisz    Powrót do listy

6181 Zajęcie nieruchomości i wejście na nieruchomość, w tym pod autostradę, Nieruchomości, Wojewoda, Oddalono skargę, II SA/Sz 324/18 - Wyrok WSA w Szczecinie z 2018-07-12, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Sz 324/18 - Wyrok WSA w Szczecinie

Data orzeczenia
2018-07-12 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2018-03-22
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Sędziowie
Danuta Strzelecka-Kuligowska /sprawozdawca/
Katarzyna Grzegorczyk-Meder
Maria Mysiak /przewodniczący/
Symbol z opisem
6181 Zajęcie nieruchomości i wejście na nieruchomość, w tym pod autostradę
Hasła tematyczne
Nieruchomości
Skarżony organ
Wojewoda
Treść wyniku
Oddalono skargę
Powołane przepisy
Dz.U. 2016 poz 2147
Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - tekst jedn.
Dz.U. 2017 poz 1257
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego - tekst jednolity
Dz.U. 2017 poz 2188
Ustawa z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych - tekst jedn.
Dz.U. 2018 poz 1302 art. 151 P.p.s.a.
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jednolity
Dz.U. 2018 poz 121
Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - tekst jednolity
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maria Mysiak, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder, Sędzia NSA Danuta Strzelecka-Kuligowska (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Agnieszka Klimek, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 lipca 2018 r. sprawy ze skargi Uniwersytetu [...] na decyzję Wojewody Z. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie części nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

Starosta [...], działając na podstawie art. 124 ust. 1a ustawy z [...] r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2016 r., poz. 2147 ze zm.), zwanej dalej "u.g.n." oraz art. 104 w zw. z art. 108 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017 r., poz. 1257), zwanej dalej "K.p.a.", decyzją z dnia [...] r., znak: [...] zezwolił na niezwłoczne zajęcie przez [...] Sp. [...] siedzibą w P. nieruchomości, położonej w obrębie L., gmina S., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...], dla której prowadzona jest księga wieczysta nr [...]

Nieruchomość, której dotyczy decyzja, stanowi własność Z. U. T. w S., natomiast zezwolenie zostało udzielone w związku z zamiarem realizacji inwestycji celu publicznego, polegającej na założeniu i przeprowadzeniu przez nieruchomość przewodów oraz urządzeń, służących do dystrybucji energii elektrycznej w ramach inwestycji, polegającej na przebudowie napowietrznej linii elektroenergetycznej [...] relacji GPZ S. W. - P. na linię kablową. W ramach prac zostaną zdemontowane istniejące przewody linii napowietrznej. Powstaną dwa stanowiska słupowe wraz z fundamentami o wysokości do 12 m nad poziomem terenu i powierzchni zajęcia nie przekraczającej 2 m2 każde oraz jednego toru linii kablowej [...]. Tor linii kablowej będzie składał się z trzech przewodów roboczych, w postaci kabli jednożyłowych. Linia kablowa zostanie ułożona pod powierzchnią gruntu na głębokości nie mniejszej niż [...] m i szerokości nie większej niż [...] m. Całkowita powierzchnia zajęcia wynosi [...], przy czym-szerokość pasa technologicznego stanowi [...] m. Przebieg linii wraz z pasem technologicznym oraz obszarem zajęcia przedmiotowej nieruchomości przedstawiony został w załączniku graficznym, stanowiącym integralną część decyzji.

Powyższej decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności. W rozstrzygnięciu decyzji Starosta zawarł informację, że dla ww. nieruchomości została wydana decyzja z dnia [...] r., znak: [...] w sprawie ograniczenia sposobu jej korzystania w trybie art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Starosta wskazał, że planowana inwestycja jest uzasadniona ważnym interesem gospodarczym, jest inwestycją celu publicznego w rozumieniu art. 6 pkt 2 u.g.n., zaś w obrocie prawnym istnieje decyzja wydana w przedmiotowym zakresie w trybie art. 124 ust. 1 u.g.n.

Organ wyjaśnił, że inwestycja jest niezbędna dla rozwoju ekonomicznego i bezpieczeństwa energetycznego regionu i kraju. Przebudowa napowietrznej linii [...] kV stanowi natomiast niezbędny element poprawy bezpieczeństwa użytkowania terenów pod linią oraz zwiększenia niezawodności i efektywności zasilania obecnych i przyszłych odbiorców energii elektrycznej na terenie województw: zachodniopomorskiego, lubuskiego i wielkopolskiego. Konieczność realizacji zadań niezbędnych z punktu widzenia bezpieczeństwa energetycznego regionu i państwa, stanowi interes społeczny.

Starosta zaznaczył, że w niniejszej sprawie również oczywisty jest, wymieniony w art. 108 K.p.a., interes gospodarczy. Nieprzerwane dostawy energii elektrycznej są niepodważalnie stanem wysoce pożądanym, świadczącym zarówno o zagwarantowaniu bezpieczeństwa energetycznego, jak i o realizacji przez przedsiębiorstwo energetyczne powierzonych jemu zadań. Organ stwierdził, że wnioskodawca w sposób jasny, precyzyjny oraz przekonujący naświetlił motywy uzasadniające niezwłoczne zajęcie.

W rezultacie organ I instancji uznał, że zostały spełnione przesłanki do wydania decyzji o niezwłocznym zajęciu przedmiotowej działki gruntu, zgodnie z art. 124 ust. 1a u.g.n.

Od decyzji Starosty odwołanie złożył właściciel nieruchomości – Z. U. T. w S., wnosząc o jej uchylenie i umorzenie postępowania.

Strona odwołująca wyjaśniła, że w jej ocenie, nie ma realnego zagrożenia dla bezpieczeństwa dostaw energii, jak również nie występują przesłanki z art. 108 K.p.a., a nadanie decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności jest sprzeczne z zasadami powszechnie obowiązującymi i będzie stanowić nieuzasadnioną ingerencję w prawo własności.

Wojewoda Z. decyzją z dnia [...] r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Organ odwoławczy wyjaśnił, że art. 124 ust. 1 u.g.n. umożliwia staroście, wykonującemu zadanie z zakresu administracji rządowej, ograniczenie w drodze decyzji, sposobu korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji płynów, pary, gazów i energii elektrycznej oraz urządzeń łączności publicznej i sygnalizacji, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Ograniczenie to następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Z kolei przepis art. 124 ust. 1a u.g.n. uprawnia do zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości w przypadkach określonych w art. 108 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm.) lub uzasadnionych ważnym interesem gospodarczym, na wniosek podmiotu, który będzie realizował cel publiczny, po wydaniu decyzji, o której mowa wyżej. Decyzji o niezwłocznym zajęciu nieruchomości nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. W związku z powyższym, decyzja wydana w oparciu o art. 124 ust. 1 a u.g.n. jest decyzją zależną od bytu decyzji, o której mowa w art. 124 ust. 1 u.g.n., tj. decyzji ograniczającej sposób korzystania z nieruchomości. Jednakże nie oznacza to, że wydanie decyzji w trybie art. 124 ust. 1a u.g.n. jest możliwe dopiero, gdy decyzja ograniczająca sposób korzystania z nieruchomości stanie się ostateczna.

Wojewoda wskazał dalej, że zgodnie z dyspozycją art. 108 § 1 K.p.a. decyzji, od której służy odwołanie, może być nadany rygor natychmiastowej, gdy jest to niezbędne ze względu na ochronę zdrowia lub życia ludzkiego albo dla zabezpieczenia gospodarstwa narodowego przed ciężkimi stratami, bądź też ze względu na inny interes społeczny lub wyjątkowo ważny interes strony.

W niniejszej sprawie Starosta [...], działając na podstawie art. 124 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, decyzją z dnia [...] r., znak: [...] ograniczył sposób korzystania z przedmiotowej nieruchomości. Natomiast wniosek [...] Sp. [...] siedzibą w P. z dnia [...] r. dotyczył również udzielenia zezwolenia na niezwłoczne zajęcie przedmiotowej nieruchomości. We wniosku Spółka wskazała, że brak możliwości przebudowy napowietrznej linii średniego napięcia [...] nr [...] uniemożliwi realizację przedsięwzięcia, związanego z przebudową linii napowietrznej [...] relacji M.-D. M.. Podkreślono przy tym, że inwestycja ta stanowi niezbędny element systemu poprawy bezpieczeństwa energetycznego całego regionu i państwa oraz zwiększenia niezawodności i efektywności zasilania obecnych i przyszłych odbiorców energii elektrycznej. Konieczność realizacji zadań niezbędnych z punktu widzenia bezpieczeństwa energetycznego regionu i państwa, czy też służących zapewnieniu jemu lepszego potencjału energetycznego, stanowi interes społeczny. Ponadto, w sprawie zachowany jest również interes gospodarczy. Nieprzerwane dostawy energii elektrycznej przy zachowaniu bezpieczeństwa eksploatacji linii są bowiem stanem wysoce pożądanym, świadczącym zarówno o zagwarantowaniu bezpieczeństwa energetycznego, jak i o realizacji przez operatora sieci dystrybucyjnych powierzonych mu zadań o charakterze publicznym. Tym samym konieczne jest podziemne skablowanie linii [...].

Wojewoda Z. stwierdził, że w niniejszej sprawie zachowany jest zarówno ważny interes społeczny, jak i ważny interes gospodarczy. Organ podkreślił, że linia [...] krzyżuje się z linią [...]. Pozostawienie infrastruktury średniego napięcia [...] w postaci napowietrznej linii uniemożliwi zatem budowę sieci wyższego napięcia [...], na realizację której inwestor uzyskał zgodę od właściciela (służebność przesyłu ujawniona w dziale [...] księgi wieczystej nr [...]). Ponadto, w związku ze wzrastającym zapotrzebowaniem na energię elektryczną, konieczność zapewnienia prawidłowego funkcjonowania linii elektroenergetycznych, niezbędne jest stałe rozbudowywanie infrastruktury energetycznej, niezależnie od tego, czy dana inwestycja jest ujęta w wykazie inwestycji strategicznych. Niezrealizowanie przedmiotowej inwestycji może skutkować przeciążeniem istniejących połączeń energetycznych i tym samym doprowadzić do ciężkich strat gospodarczych w razie awarii energetycznej.

Linie kablowe (podziemne) mają zastosowanie w sytuacjach, w których przeprowadzenie linii napowietrznej jest problemowe, m.in. w przypadku, gdy krzyżują się linie energetyczne o różnych napięciach. Założenie i przeprowadzenie linii energetycznej [...] będzie zatem spełniać istotną funkcję rozdziału i jakości energii elektrycznej. Niewątpliwie jej zadaniem jest poprawa warunków równowagi i pewności zasilania w energię elektryczną regionu. Znaczenie ma również terminowe realizowanie inwestycji.

W ocenie organu orzekającego, starosta prawidłowo przyjął, że zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 124 ust. 1 a ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. W świetle postępującego rozwoju cywilizacji i rosnącego uzależnienia społeczeństwa od nieprzerwanych dostaw energii, energia elektryczna posiada szczególną rolę. Wynika to z jej pierwotnego charakteru, w związku z czym nie ma możliwości jej zastąpienia. Takie nośniki, jak gaz, czy ciepło mogą zostać zastąpione energią elektryczną lecz nie odwrotnie. Ponadto, przerwa w dostawach pozostałych nośników energii jest mniej dotkliwa w skutkach. Całkowita przerwa w dostawie energii elektrycznej powoduje olbrzymie straty ekonomiczne, jak również społeczne. Ponadto przyczynia się do osłabienia bezpieczeństwa mieszkańców miasta, regionu, czy też całego państwa.

Przedmiotowa inwestycja, zdaniem Wojewody, jest uzasadniona ważnym interesem społecznym oraz gospodarczym.

Powyższa decyzja została zaskarżona przez Z. U. T. w S. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie. Strona skarżąca zarzuciła organowi naruszenie przepisów:

- art. 124 ust. 1a u.g.n. poprzez jego błędne zastosowanie oraz jego błędną wykładnię, oraz

- 108 K.p.a. z zw. z art. 124 ust. 1 u.g.n. poprzez jego błędne zastosowanie .

W związku z powyższym, U. wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi II instancji do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Zdaniem skarżącego, zebrane w trakcie postępowania materiały w żaden sposób nie potwierdzają spełnienia przesłanek ujętych w art. 108 K.p.a. W sprawie nie zachodzi także obawa, że odmowa wydania decyzji zezwalającej na natychmiastowe zajęcie nieruchomości spowoduje brak możliwości realizacji celu publicznego pn. "Przebudowa linii [...] relacji M. — D. M.", jako inwestycji wiodącej. Nie ma też przeszkód natury technicznej do realizacji inwestycji wiodącej, przy jednoczesnym nie wykonaniu natychmiastowego kablowania istniejącej napowietrznej linii [...] skrzyżowanej z przebudowywaną linią [...]

W ocenie strony skarżącej, organ uzasadnił swoją decyzję w sposób ogólnikowy, wskazując na ogólną potrzebę rozbudowywania infrastruktury elektroenergetycznej w związku ze wzrastającym zapotrzebowaniem na energię elektryczną i brakiem możliwości zastąpienia jej innym nośnikiem energii typu gaz, czy ciepło. Nie wziął natomiast pod uwagę, że decyzja zezwalająca na natychmiastowe zajęcie nieruchomości w sposób istotny ogranicza właściciela nieruchomości, wobec czego okoliczności wydania takiej decyzji powinny być szczególnie jasne i nie budzić żadnych wątpliwości.

Strona skarżąca podniosła, że okoliczność planowania przez inwestora przebudowy linii, czy też utrzymanie obiektu w należytym stanie, nie spełnia w niniejszej sprawie ustanowionej przez ustawodawcę przesłanki niezwłocznego zajęcia nieruchomości. Podobnie zły stan techniczny linii elektroenergetycznej, wynikający z faktu wybudowania jej w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku nie jest okolicznością wystarczającą do natychmiastowego ograniczenia prawa własności właściciela przedmiotowej działki i de facto nakazania właścicielowi znoszenia uprawnienia właściciela linii napowietrznej do wejścia na nieruchomość będącą jego własnością. Zagrożenie dla interesu gospodarczego oraz społecznego w niniejszej sprawie jest obecnie tylko potencjalne i teoretyczne. Natomiast przepis art. 124 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami ma zastosowanie do sytuacji nagłych, nieprzewidywalnych i wymagających natychmiastowego, bezzwłocznego działania, które na gruncie tej sprawy nie miały miejsca.

W ocenie skarżącego U. , bardzo ważną okolicznością przy wydawaniu decyzji o niezwłocznym zajęciu nieruchomości, z rygorem natychmiastowej wykonalności, jest okres czasu, jaki upłynął od rozstrzygnięcia postępowania przetargowego na realizację inwestycji celu publicznego do złożenia wniosku przez operatora sieci u właściwego starosty. Okolicznością, której tak organ I, jak i organ II instancji w ogóle nie wzięły pod uwagę i nie odniosły się do niej w uzasadnieniu decyzji choć dowód ten został złożony do akt sprawy przez skarżącego. Strona zauważyła, że w niniejszej sprawie ani organ I instancji, ani organ II instancji nie wziął pod uwagę faktu, że przetarg na wybór wykonawcy robót, w ramach którego ma być realizowana przedmiotowa inwestycja, został zorganizowany w dniu [...] r., natomiast wniosek do Starosty [...] wpłynął dopiero dnia [...] r. W tej sytuacji mając na względzie okres czasu, jaki upłynął od terminu składania ofert w przetargu do złożenia wniosku (ok. 5 lat), trudno uznać jako argument konieczności szybkiego działania ze względu na możliwość przeciążenia istniejących połączeń energetycznych, jak twierdzi Wojewoda Z. i tym samym doprowadzenia do ciężkich strat gospodarczych w razie awarii energetycznej.

Tym samym, w ocenie strony skarżącej, decyzja zezwalająca na natychmiastowe zajęcie nieruchomości ma służyć przyspieszeniu procesu inwestycyjnego, a takie działanie w myśl orzecznictwa sądów administracyjnych jest niedopuszczalne. Zezwolenie na niezwłoczne zajęcie nieruchomości i nadanie decyzji zezwalającej rygor natychmiastowej wykonalności może być bowiem wydane tylko wtedy, gdy bez niezwłocznego rozpoczęcia realizacji celu publicznego cel ten w ogóle nie mógłby być już zrealizowany. W niniejszej sprawie taka sytuacja nie ma miejsca.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda Z. wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Na rozprawie w dniu 12 lipca 2018 r. pełnomocnik organu wniósł o oddalenie skargi.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z w a ż y ł, co następuje:

Stosownie do art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2017 r., poz. 2188 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, jeśli ustawy nie stanowią inaczej.

Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami

i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia

30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. z 2018 r., poz. 1302).

Sądowa kontrola zaskarżonej decyzji dokonana pod względem zgodności z prawem nie dała podstaw do uznania, że wydana została ona z naruszeniem prawa.

W rozpoznawanej sprawie podstawę rozstrzygnięcia organów stanowiły przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121; dalej: u.g.n.), a w szczególności przepis art. 124 ust. 1a tej ustawy.

W myśl art. 124 ust. 1a u.g.n. starosta wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, w przypadkach określonych w art. 108 Kodeksu postępowania administracyjnego lub uzasadnionych ważnym interesem gospodarczym na wniosek podmiotu, który będzie realizował cel publiczny, udziela, w drodze decyzji, zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości po wydaniu decyzji na podstawie art. 124 ust. 1 ustawy. Decyzji o niezwłocznym zajęciu nieruchomości nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności.

Z kolei, art. 108 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego stanowi, że decyzji, od której służy odwołanie, może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności, gdy jest to niezbędne ze względu na ochronę zdrowia lub życia ludzkiego albo dla zabezpieczenia gospodarstwa narodowego przed ciężkimi stratami, bądź też ze względu na inny interes społeczny lub wyjątkowo ważny interes strony. W tym ostatnim przypadku organ administracji publicznej może w drodze postanowienia zażądać od strony stosowanego zabezpieczenia.

Natomiast z treści art. 124 ust. 1 u.g.n. wynika, że starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, może ograniczyć, w drodze decyzji, sposób korzystania z nieruchomości przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości między innymi przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej, a także innych podziemnych, naziemnych lub nadziemnych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń, jeżeli właściciel lub użytkownik wieczysty nieruchomości nie wyraża na to zgody. Ograniczenie to następuje zgodnie z planem miejscowym, a w przypadku braku planu, zgodnie z decyzją o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

Należy przy tym podkreślić, że podjęcie decyzji w trybie art. 124 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami poprzedzone musi być stwierdzeniem, że w obrocie prawnym istnieje, wydana wcześniej decyzja ograniczająca sposób korzystania z nieruchomości (np. przez udzielenie zezwolenia na zakładanie i przeprowadzenie na nieruchomości przewodów i urządzeń służących do przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej). Oznacza to, że decyzja umożliwiająca zajęcie nieruchomości jest rozstrzygnięciem zależnym od decyzji ograniczającej sposób korzystania z tej nieruchomości. Taki charakter decyzji, o której mowa w art. 124 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami (stanowiącej przykład decyzji związanej) skutkuje tym, że traci ona podstawę swego bytu prawnego w następstwie wyeliminowania z obrotu prawnego decyzji podjętej w oparciu o art. 124 ust. 1 tej ustawy.

Mając powyższe na uwadze wskazać trzeba, że zaskarżona decyzja została wydana z zachowaniem wszelkich wymogów określonych w dyspozycji powołanych wyżej przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Wskazać bowiem należy, że Starosta [...] decyzją z dnia [...] r., na podstawie art. 124 ust. 1 u.g.n., ograniczył sposób korzystania

z nieruchomości, będącej własnością Z. U. T. w S., położonej w obrębie ewidencyjnym L. , gmina S., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działka nr [...], dla której prowadzona jest księga wieczysta nr [...] Zgodnie z ww. decyzją ograniczenie sposobu korzystania z przedmiotowej nieruchomości obejmuje założenie i przeprowadzenie przez nieruchomość przewodów oraz urządzeń, służących do dystrybucji energii elektrycznej w ramach inwestycji, polegającej na przebudowie napowietrznej linii elektroenergetycznej [...] relacji GPZ S. na linię kablową. W ramach ww. prac zostaną zdemontowane istniejące przewody linii napowietrznej. Powstaną dwa stanowiska słupowe wraz z fundamentami o wysokości do 12 m nad poziomem terenu i powierzchni zajęcia nie przekraczającej 2 m2 każde oraz jednego toru linii kablowej [...]. Tor linii kablowej będzie składał się z trzech przewodów roboczych w postaci kabli jednożyłowych. Linia kablowa zostanie ułożona pod powierzchnią gruntu na głębokości nie mniejszej niż [...] m i szerokości nie większej niż [...] m. Całkowita powierzchnia zajęcia wynosi [...], przy czym szerokość pasa technologicznego stanowi [...] m.

Wojewoda Z. decyzją z dnia [...] r. utrzymał w mocy powyższą decyzję, a skarga wniesiona przez Z. U. T. w S. na ww. decyzję Wojewody Z. została oddalona (prawomocnym już) wyrokiem WSA w Szczecinie z dnia 12 kwietnia 2018 r., sygn. akt II SA/Sz 160/18, przed ogłoszeniem wyroku w niniejszej sprawie.

Wobec rozstrzygnięcia o legalności wyżej wskazanych decyzji w postępowaniu administracyjnym i w postępowaniu sądowym, w niniejszym postępowaniu ocenić należało jedynie przesłanki wydania decyzji zezwalającej na niezwłoczne zajęcie nieruchomości (art. 124 ust. 1 a u.g.n.). Zwrócić przy tym należy uwagę, że to sam ustawodawca konstruując przepis art. 124 ust. 1 a u.g.n. przesądził o obligatoryjnym wydaniu decyzji o niezwłocznym zajęciu nieruchomości oraz nadaniu tej decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. W sytuacji spełnienia przesłanek, o których mowa w tym przepisie, starosta udziela w drodze decyzji, zezwolenia, a decyzji o niezwłocznym zajęciu nieruchomości nadaje się rygor natychmiastowej wykonalności. Organ zobowiązany jest do wydania decyzji na wniosek podmiotu, który będzie realizował cel publiczny "w przypadkach określonych w art. 108 K.p.a. lub uzasadnionych ważnym interesem gospodarczym". Spośród przypadków określonych w art. 108 K.p.a. do rozważenia w niniejszej sprawie wchodzą w rachubę dwie przesłanki: "inny interes społeczny lub wyjątkowo ważny interes strony". Nadto uzasadnieniem dla zezwolenia na niezwłoczne zajęcie nieruchomości jest również "ważny interes gospodarczy", o którym mowa w art. 124 ust. 1 a u.g.n. (por. wyrok WSA w Białymstoku z dnia 23 lutego 2012 r., sygn. akt II SA/Bk 771/11).

W ocenie Sądu, organy trafnie przyjęły, że w stanie faktycznym sprawy wydanie zaskarżonych decyzji było uzasadnione ważnym interesem społecznym i gospodarczym. Przedmiotowa inwestycja ma zapewnić poprawę jakości i niezawodności zasilania odbiorców energii elektrycznej oraz wzrostu bezpieczeństwa jej dostaw. Wynika to z Raportu Z. ds. Z. P. i S. K. E., powołanego zarządzeniem Wojewody Z. nr [...] z dnia [...] r., w którym wskazano, że dla zwiększenia bezpieczeństwa dostaw energii elektrycznej dla regionu, niezbędna jest pełna i terminowa realizacja zadań inwestycyjnych ujętych w planach rozwoju m.in. przedsiębiorstwa [...] Sp. [...] Natomiast inwestor [...] - jako przedsiębiorstwo energetyczne, zgodnie z ustawą z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne, jest zobowiązany zapewnić ciągłość i niezawodność dostaw energii, przy zachowaniu obowiązujących wymagań jakościowych.

Opisane powyżej zamierzenie inwestycyjne zapewnić ma bezpieczeństwo energetyczne poprzez niwelację zagrożenia przerwaniem dostaw energii, na przykład wskutek awarii wyeksploatowanej już linii energetycznej, czy też wskutek siły wyższej np. warunków pogodowych. Jest zatem inwestycją o charakterze ogólnospołecznym.

Zgodnie z utrwalonym poglądem orzecznictwa interes społeczny w sytuacji realizacji inwestycji celu publicznego winien być przedkładany ponad interes właściciela nieruchomości (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 lipca 2009 r. sygn. akt I OSK 987/07). Przedstawione stanowisko prezentowane jest jednolicie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie budzi przy tym wątpliwości składu orzekającego w niniejszej sprawie.

Inwestycja omawianego typu ma przy tym znaczenie nadrzędne w odniesieniu do słusznego interesu właściciela nieruchomości, któremu ograniczono sposób korzystania z niej, a który to interes sprowadza się do możliwości niezakłóconego korzystania z nieruchomości. Stwierdzić zatem należy, że interes społeczny stanowi wystarczającą przesłankę do wydania decyzji o niezwłocznym zajęciu nieruchomości. Sąd w pełni podziela stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

W świetle powyższego bezzasadny okazał się zarzut skargi dotyczący naruszenia art. 124 ust. 1 a u.g.n. i art. 108 K.p.a. poprzez niewykazanie ważnego interesu gospodarczego wnioskodawcy.

W ocenie Sądu, organy zasadnie przyjęły, że w sprawie zostały spełnione przesłanki "ważnego interesu gospodarczego", jak i "społecznego", a przedstawiona przez organy argumentacja nie budzi zastrzeżeń Sądu. Zaskarżona decyzja została wydana z zachowaniem wszelkich wymogów określonych w dyspozycji powołanych przepisów ustawy, będących podstawą jej wydania.

Niezasadny okazał się także zarzut skargi dotyczący braku należytej staranności w rozpoznaniu przez organ odwoławczy materiału dowodowego, tj. naruszenia przepisów postępowania, w tym art. 7, art. 77 § 1 i art. 80 K.p.a. Wydanie zakwestionowanej decyzji poprzedziło dokładne wyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności mających znaczenie dla podejmowanego w sprawie rozstrzygnięcia (art. 7 i 77 K.p.a). Rozstrzygnięcie zostało też, wbrew twierdzeniom strony skarżącej, wydane w oparciu o pełny materiał dowodowy. Ocena ta nie nosi cech dowolności (art. 80 K.p.a). W oparciu o art. 107 § 3 K.p.a. w rozstrzygnięciu zawarto podstawowe jego elementy, wskazano także uzasadnienie faktyczne i prawne. W szczególności uzasadniono stanowisko organu, wyjaśniono podstawy prawne decyzji z przytoczeniem przepisów prawa.

Reasumując, podniesione w skardze zarzuty okazały się niezasadne, gdyż postępowanie przed organami zostało przeprowadzone w sposób wyczerpujący i prawidłowy, a zgromadzony w sprawie materiał oceniono właściwie. Mające natomiast zastosowanie w sprawie przepisy zostały także należycie zinterpretowane i zastosowane. Sąd nie doszukał się też naruszeń przepisów prawa materialnego, czy procesowego, które skutkowałyby koniecznością uchylenia zaskarżonych decyzji.

W tym stanie rzeczy, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie orzekł, jak w sentencji.



Powered by SoftProdukt