Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

W sytuacji pozostawania żądanej w trybie ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2015 r., poz. 2058 ze zm.) informacji w BIP podmiotu zobowiązanego, podmiot ten pozostaje w bezczynności do czasu poinformowania wnioskodawcy o tym fakcie.

Zamieszczenie takiego wyjaśnienia w odpowiedzi na skargę usuwa bezczynność z datą doręczenia odpowiedzi wnioskodawcy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Marek Leszczyński, Sędziowie sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, sędzia NSA Danuta Tryniszewska-Bytys (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 9 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi D. Z. na bezczynność Okręgowej Izby Lekarskiej w B. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej 1. umarza postępowanie sądowe w zakresie zobowiązania Okręgowej Izby Lekarskiej w B. do załatwienia wniosku D. Z. z dnia [...] września 2015 roku w przedmiocie udzielenia informacji publicznej; 2. stwierdza, że Okręgowa Izba Lekarska w B. dopuściła się bezczynności; 3. stwierdza, że bezczynność organu nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 4. odstępuje od wymierzenia organowi grzywny; 5. zasądza od Okręgowej Izby Lekarskiej w B. u na rzecz skarżącego D. Z. kwotę 603,00 (sześćset trzy) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W dniu [...] września 2015 r. na adres mailowy [...] wpłynął wniosek zawierający żądanie "przesłania bez zbędnej zwłoki sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności Państwa Okręgowej Rady Lekarskiej za 2014 rok". Wniosek został skierowany do Okręgowej Izby Lekarskiej w B., nie był podpisany. Został przesłany z adresu [...].

Tego samego dnia pocztą mailową zwrotną adresat wniosku skierował do wnioskodawcy pytanie "Proszę o informację, o co chodzi?". W dniu następnym tj. [...] września 2015 r. adresat wniosku skierował do wnioskodawcy dwa maile o następującej treści: "Proszę odpisać o co chodzi i kto prosi, bez podpisu" oraz "Na anonimy nie odpowiadamy". W odpowiedzi przesłano następujący mail: "Chodzi tylko o przesłanie bez zbędnej zwłoki sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności Państwa Okręgowej Rady Lekarskiej za 2014 rok na adres poczty elektronicznej [...]".

W dniu [...] marca 2016 r. D. Z. wniósł do sądu administracyjnego, za pośrednictwem Okręgowej Rady Lekarskiej w B., skargę na bezczynność Okręgowej Izby Lekarskiej w B., domagając się zobowiązania tego podmiotu do udostępnienia informacji publicznej w terminie 14 dni od dnia doręczenia prawomocnego wyroku. Uzasadniając skargę na bezczynność wskazał, że mimo upływu terminu udostępnienia informacji publicznej w dniu 23 września 2015 r., do tej daty, jak też do daty wniesienia skargi, udostępnienie nie nastąpiło. Tymczasem adresat wniosku jest podmiotem zobowiązanym do udostępniania informacji publicznej (jak wskazał skarżący, okręgowa rada lekarska jest organem okręgowej izby lekarskiej i kieruje działalnością izby), zażądana informacja ma charakter informacji publicznej w rozumieniu art. 1 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 pkt 2b, c i f ustawy o dostępie do informacji publicznej, wniosek o udostępnienie takiej informacji nie musi być autoryzowany bezpiecznym podpisem i może zostać przesłany pocztą elektroniczną, może być również złożony anonimowo. Skarżący wyjaśnił również, że: informacje nieudostępnione w BIP powinny być udostępniane na wniosek; podmiot do którego wpłynął wniosek powinien się do niego ustosunkować (rozważyć charakter informacji, czy jest informacją przetworzoną i wymaga wykazania interesu publicznego, czy nie należy wydać decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej); nie ma potrzeby poprzedzenia skargi na bezczynność polegającą na niezałatwieniu wniosku o udostępnienie informacji publicznej – jakimkolwiek środkiem zaskarżenia; skarga na bezczynność nie jest ograniczona żadnym terminem

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Wyjaśnił, że po wpływie w dniu [...] września 2015 r. na adres Okręgowej Rady Lekarskiej w B. anonimowego wniosku zwrócono się do wnioskodawcy o wyjaśnienie treści wniosku, a następnie wskazano mu, że Rada nie udziela odpowiedzi na anonimy. Nadto organ wskazał, że zażądane informacje zostały udostępnione w BIP Okręgowej Izby Lekarskiej w B. zgodnie z nałożonymi obowiązkami ustawowymi (wskazano stronę internetową z dokładnym linkiem, pod którym znajdują się wnioskowane informacje).

W piśmie procesowym z dnia 5 maja 2016 r. skarżący wskazał, że organ nie prowadzi Biuletynu Informacji Publicznej odpowiadającego standardom wynikającym z rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 stycznia 2007 r. w sprawie Biuletynu Informacji Publicznej (Dz. U. nr 10, poz. 68); aktywacja wskazanych przez organ linków nie prowadzi do aktywacji sprawozdań; podmiot zobowiązany prowadzi periodyk zwanym Biuletynem, który myli z Biuletynem Informacji Publicznej.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Postępowanie sądowe podlegało umorzeniu, bowiem bezczynność organu ustała po wniesieniu skargi a przed jej rozpoznaniem przez sąd.

Przedmiotem skargi jest bezczynność w udostępnieniu informacji publicznej, przy czym skład orzekający w sprawie niniejszej – wobec rozbieżnie wskazywanego przez skarżącego podmiotu zobowiązanego (jako Okręgowej Rady Lekarskiej, k. 2 lub jako Okręgowej Izby Lekarskiej, k. 30) – przyjął, że chodzi o bezczynność Okręgowej Izby Lekarskiej w B. To bowiem okręgowe izby lekarskie stanowią jednostki organizacyjne samorządu zawodowego lekarzy (art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o izbach lekarskich (Dz. U. z 2015 r., poz. 651 ze zm.) i do reprezentacji tej jednostki, a nie Okręgowej Rady Lekarskiej, zostało udzielone pełnomocnictwo procesowe (k. 44).

Zarzucona w skardze bezczynność polegała, zdaniem skarżącego, na niezałatwieniu anonimowego wniosku nadesłanego pocztą elektroniczną w dniu 8 września 2015 r., w którym zażądano udostępnienia sprawozdania finansowego i sprawozdania z działalności Okręgowej Rady Lekarskiej za rok 2014. Co prawda we wniosku nie wskazano, że jest on składany na podstawie przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 r. o udostępnieniu informacji publicznej (Dz. U. z 2015 r., poz. 2058 ze zm.), dalej jako u.d.i.p., jednakże nie ulega wątpliwości - z uwagi na przedmiot informacji i podmiot, do którego się o nie zwrócono – że kwalifikował się do załatwienia w trybie tej ustawy. Jak trafnie bowiem wskazano w skardze, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 u.d.i.p. obowiązane do udostępnienia informacji publicznej są organy władzy publicznej oraz inne podmioty wykonujące zadania publiczne, w szczególności organy samorządów gospodarczych i zawodowych. Okręgowa Rada Lekarska w B. jest organem samorządu zawodowego lekarzy, a konkretnie organem Okręgowej Izby Lekarskiej w B., która jest jednostką organizacyjną samorządu zawodowego lekarzy (Okręgowa Rada Lekarska kieruje działalnością izby w okresie między okręgowymi zjazdami lekarzy, a w szczególności prowadzi bieżące sprawy izby (art. 25 pkt 10 ustawy o izbach lekarskich). Nadto zadaniem samorządu zawodowego jest reprezentowanie interesów zrzeszonych w nim osób wobec władz publicznych, czuwanie nad etyką wykonywania zawodu, doskonalenie zawodowe oraz prowadzenie rejestru osób wykonujących określony zawód. Niewątpliwie zatem samorząd zawodowy wykonuje zadania publiczne, a w konsekwencji wiedza o jego działalności jest informacją publiczną. Jeśli więc w sprawie niniejszej skarżący wnioskował o udostępnienie sprawozdań finansowego i z działalności Rady za rok 2014, to informacje te należy zakwalifikować jako informacje o przedmiocie działalności i kompetencjach oraz majątku podmiotu zobowiązanego do udostępniania informacji publicznej (art. 6 ust. 1 pkt 2 b, c i f u.d.i.p.). W konsekwencji podlegały one udostępnieniu.

Zgodzić się także należy ze stanowiskiem skarżącego, że anonimowość wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie stanowi przeszkody wykluczającej załatwienie tego wniosku. Na dowód trafności tego stanowiska powołano w skardze liczne orzeczenia, jak też wskazać należy na następujące wyroki: z dnia 10 listopada 2015 r., II SAB/Bk 62/15; z dnia 6 lipca 2015 r., II SAB/Kr 82/15 czy z dnia 18 czerwca 2014 r., II SAB/Gd 50/14, w których sformułowano pogląd, iż u.d.i.p. nie wprowadza żadnych wymogów formalnych wniosku o udostępnienie informacji publicznej, poza złożeniem go w formie pisemnej, za którą uważa się także złożenie wniosku drogą poczty elektronicznej przez podmiot, który nie musi być w pełni zidentyfikowany. Jedynym zatem wymogiem formalnym wniosku jest jasne sformułowanie żądania udostępnienia informacji publicznej (vide wyżej wskazane orzeczenia, dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl, powoływanej dalej w skrócie jako CBOSA).

Zdaniem sądu, wniosek złożony w sprawie niniejszej, mimo że nie został podpisany, zawierał jasno sprecyzowane żądanie udostępnienia sprawozdań finansowego i z działalności Okręgowej Rady Lekarskiej za rok 2014. Stanowił zatem wniosek o udostępnienie informacji publicznej podlegający załatwieniu w trybie u.d.i.p.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 u.d.i.p. udostępnienie informacji publicznej na wniosek nie dotyczy informacji udostępnionej w Biuletynie Informacji Publicznej. Jest to negatywna klauzula wnioskowego trybu udzielania informacji, która oznacza, że podmiot zobowiązany do udostępnienia informacji publicznej zostaje zwolniony z obowiązku załatwienia wniosku, jeśli informacja została ujawniona w BIP lub centralnym repozytorium. W przypadku zatem wpływu wniosku o udostępnienie informacji publicznej znajdującej się w BIP, adresat wniosku powinien wystosować do wnioskodawcy zawiadomienie o braku zastosowania trybu wnioskowego udostępnienia informacji publicznej z powodu zamieszczenia jej w BIP oraz wskazać precyzyjny adres internetowy, pod którym informacja się znajduje (tak NSA w wyroku z dnia 13 kwietnia 2016 r., I OSK 3134/14 oraz WSA w Rzeszowie w wyroku z dnia 12 maja 2016 r. w sprawie II SAB/Rz 34/16 D. Z. - orzeczenia dostępne w CBOSA, jak też vide I. Kamińska, M. Rozbicka – Ostrowska, elektroniczny komentarz do art. 10 u.d.i.p., LEX, teza 9, stan prawny na 1 listopada 2015 r.).

Tego w sprawie niniejszej nie uczyniono. Podmiot zobowiązany nie udzielił żadnej informacji poza oczywiście bezzasadnym poinformowaniem, że nie udziela odpowiedzi na anonimy. Tymczasem, jak wyżej wskazano, mimo niepodlegania załatwieniu wniosku o udostępnienie informacji publicznej w trybie wnioskowym, gdy żądana informacja znajduje się w BIP, podmiot zobowiązany ma bezwzględny obowiązek poinformowania o zamieszczeniu informacji w BIP. Brak takiego poinformowania decyduje o przypisaniu mu bezczynności. Taka sytuacja miała miejsce w sprawie niniejszej. Dopiero bowiem w odpowiedzi na skargę wyjaśniono, że zażądane informacje znajdowały się na stronie BIP i wskazano dwa linki na stronie internetowej Okręgowej Izby Lekarskiej w B.u (http://....), po wejściu na które uzyskuje się dostęp do zawnioskowanych sprawozdań (k. 15). Odpis odpowiedzi na skargę został doręczony pełnomocnikowi skarżącego w dniu [...] kwietnia 2016 r. (k. 29) i, zdaniem składu orzekającego w sprawie niniejszej, z tą datą bezczynność ustała.

W sprawie niniejszej nie można zgodzić się ze stanowiskiem pełnomocnika skarżącego, że wskazane adresy internetowe nie zawierają wnioskowanych do udostępnienia sprawozdań. Jak ocenił sąd we własnym zakresie (k. 37 - 43) przeprowadzając analizę strony internetowej Okręgowej Izby Lekarskiej w B. (www[...]. znajdują się na niej informacje, o które skarżący wnosił.

Przede wszystkim na stronie internetowej www.bip.gov.pl (tzw. stronie głównej BIP) znajduje się link zatytułowany "Strona www BIP: www[...].", który przekierowuje na stronę Okręgowej Izby Lekarskiej w B. Co prawda w nazwie linku tej strony (www[...].) tj. strony podmiotu zobowiązanego, nie znajduje się słowo "BIP", to zawiera ona jednak informację (otwierającą się po kliknięciu na ikonkę "BIP" umieszczoną w prawnym górnym rogu strony), zgodnie z którą "W portalu Naczelnej Rady Lekarskiej oraz w serwisach Okręgowych Izb Lekarskich strony stanowiące BIP są oznaczone w prawym górnym rogu ikoną BIP. Kliknięcie na ikonie powoduje wyświetlenie informacji oraz instrukcji dotyczących BIP". Dalsza analiza wykazała, że w linku "Tematy. Prawo stanowione przez OIL" na stronie www[...]. znajduje się dokument PDF zatytułowany XXXIII Okręgowy Zjazd Lekarzy – wykonanie budżetu 2014 oraz plan na 2015.pdf, jak też znajdują się tam uchwały zatwierdzające sprawozdanie Okręgowej Izby Lekarskiej w B. (vide zakładka Prawo 2015, XXXIII Okręgowy Zjazd Lekarzy, uchwała nr 2 z dnia 28 marca 2015 r.). Zaś w linku "Biuletyn OIL" na stronie www[...]. znajduje się dokument PDF "Biuletyn 1/2015" zawierający sprawozdanie z działalności prowadzonej przez Izbę w roku 2014, w tym także przez Radę (vide spis treści: Z życia Izby).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p. minister właściwy do spraw informatyzacji tworzy stronę główną Biuletynu Informacji Publicznej zawierającą wykaz podmiotów, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2, wraz z odnośnikami umożliwiającymi połączenie z ich stronami. Jak wynika z powyżej przeprowadzonej analizy, taki odnośnik znajduje się na stronie głównej BIP i odsyła on do informacji, o których udostępnienie wnioskowano w sprawie niniejszej. Ocenić zatem należało, że żądana przez stronę informacja była zamieszczona w BIP. Wskazane przez organ linki prowadzą do wnioskowanych sprawozdań. Nie można się także zgodzić ze skarżącym, że organ myli wydawany przez siebie w wersji pdf periodyk Biuletyn Okręgowej Izby Lekarskiej w B. z Biuletynem Informacji Publicznej. Sąd nie dostrzegł, aby ten zarzut znajdował potwierdzenie w odpowiedzi na skargę, w której organ wyraźnie rozróżnia BIP od Biuletynu (periodyku) wydawanego przez samorząd zawodowy lekarzy. W odpowiedzi na skargę wskazano jedynie, że w periodyku (numer 1 z 2015 r.) znajduje się sprawozdanie z działalności Rady, co jednak nie wskazuje na zamienne traktowanie przez organ BIP-u z tymże periodykiem.

Wskazać także należy, że okoliczność, iż skarżący (wnioskujący o udostępnienie informacji publicznej) nie odnalazł żądanej informacji w BIP nie może automatycznie powodować przyjęcia, że jest ona niedostępna czy nieosiągalna, zwłaszcza gdy sąd ustalił, że informacje na stronie BIP się znajdują i można się z nimi zapoznać. Przypomnieć też należy, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych prawidłowość prowadzenia BIP (sposób jego prowadzenia), w tym również kontrola prawidłowości zamieszczania w BIP informacji, nie mieści się w zakresie kognicji sądów administracyjnych, które to stanowisko skład orzekający w sprawie niniejszej w całości podziela (vide wyroki dnia 8 września 2015 r., II SA/Łd 264/15; z dnia 10 września 2013 r., II SAB/Łd 90/13; postanowienie NSA z dnia 21 listopada 2014 r., I OSK 722/14, CBOSA).

Podsumowując, w ocenie sądu, wskazanie wnioskodawcy w odpowiedzi na skargę przesłanej temuż wnioskodawcy przez tutejszy sąd, iż informacje znajdują się w konkretnych linkach na stronie internetowej BIP organu – choć jest to sposób informowania pośredni a nie bezpośredni – to jednak spełniało rolę zawiadomienia wykluczającego uwzględnienie skargi na bezczynność, mimo że bezczynność niewątpliwie miała miejsce przed sformułowaniem odpowiedzi na skargę. Bezczynność polegała na tym, że organ po otrzymaniu wniosku o udostępnienie informacji publicznej nie poinformował wnioskodawcy, że informacja publiczna jest dostępna na stronie BIP, co powinien był uczynić niezwłocznie, a uczynił dopiero w odpowiedzi na skargę, czyli po wniesieniu skargi a przed wyrokowaniem przez sąd. Mimo jednak wystąpienia bezczynności, jej ustanie po wniesieniu skargi zobowiązuje sąd do umorzenia postępowania w sprawie niniejszej. Celem skargi na bezczynność jest bowiem doprowadzenie do wydania przez organ aktu lub podjęcia czynności, jednakże bez przesądzenia o treści czy skutkach tych działań. Inaczej rzecz ujmując, sąd nie wnika w merytoryczną i procesową poprawność czynności, a bierze pod uwagę jedynie sam fakt, czy w danej sprawie została dokonana czynność lub czy z innych powodów organowi nie można zarzucić stanu bezczynności (vide wyrok z dnia 17 grudnia 2013 r., I OSK 2114/13, CBOSA). Dlatego o ile bezprzedmiotowe byłoby zobowiązywanie organu do załatwienia wniosku D. Z. z dnia [...] września 2015 r. w przedmiocie udzielenia informacji publicznej (z uwagi na zawiadomienie go o miejscu umieszczenia informacji na stronie BIP podmiotu zobowiązanego) i w tym zakresie postępowanie podlegało umorzeniu jako bezprzedmiotowe (art. 161 § 1 pkt 3 p.p.s.a.), o tyle niezbędne było stwierdzenie, że stan bezczynności wystąpił i trwał przez jakiś czas (art. 149 § 1 pkt 3 p.p.s.a.).

Z mocy art. 149 § 1a p.p.s.a sąd miał obowiązek oceny charakteru bezczynności.

Zdaniem składu orzekającego w sprawie niniejszej, bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. W orzecznictwie przyjmuje się, że ocena charakteru naruszenia prawa powinna być dokonywana w powiązaniu z okolicznościami danej sprawy, rozpatrywanej indywidualnie, wyznaczonej przez wiele elementów zmiennych. Każda bezczynność jest bowiem naruszeniem prawa, jednakże nie do każdej dochodzi z rażącym naruszeniem prawa. Przy ocenie charakteru tego naruszenia uwzględnia się, odnosząc te okoliczność indywidualnie do sprawy, długość okresu bezczynności, sposób działania organu, oczywistość naruszenia (vide wyrok z dnia 2 czerwca 2016 r., I OSK 960/16 oraz powołane tam orzecznictwo, jak też wyrok z dnia 3 września 2015 r., II SAB/Bk 45/15, CBOSA).

Uwzględniając zatem specyfikę sprawy niniejszej należy wskazać, że zaniechanie organu nie było zamierzone i nie zmierzało do uniemożliwienia uzyskania dostępu do informacji publicznej, a jedynie wynikało z niedostatecznej wiedzy podmiotu zobowiązanego co do konieczności rozpoznania wniosku o udostępnienie informacji publicznej pochodzącego od podmiotu niemożliwego do identyfikacji w dniu składania tego wniosku. Nadto organ podjął wymianę korespondencji mailowej z wnioskodawcą co wskazuje, że nie było jego zamiarem uniknięcie udostępnienia informacji. Nie może też ujść uwadze, że żądane informacje znajdowały się na stronie internetowej podmiotu zobowiązanego, w tym stronie oznaczonej ikoną BIP, zatem nie podlegały udostępnieniu na wniosek. Jednak obowiązkiem podmiotu zobowiązanego było niezwłoczne poinformowanie wnioskodawcy, że żądane sprawozdania są udostępnione w BIP podmiotu zobowiązanego.

Zgodnie z art. 149 § 2 p.p.s.a. uwzględnienie skargi w przedmiocie bezczynności tj. orzeczenie na podstawie jednego z punktów art. 149 § 1 p.p.s.a. (pkt 1 - zobowiązanie organu do podjęcia aktu lub czynności, pkt 2 – zobowiązanie organu do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku, jak też w przypadku stwierdzenia na podstawie punktu 3 tego przepisu, że organ dopuścił się bezczynności) uprawnia sąd do wymierzenia organowi grzywny na wniosek strony lub z urzędu. W sprawie niniejszej, jak wyżej wykazano, podmiot zobowiązany pozostawał w bezczynności do czasu doręczenia wnioskodawcy odpowiedzi na skargę zawierającej informację o zamieszczeniu informacji w BIP, co znalazło swoje odzwierciedlenie w punkcie 2 wyroku. Sąd mógł zatem zastosować art. 149 § 2 p.p.s.a. i wymierzyć grzywnę. We wniesionej skardze wnioskowano jednak o niewymierzanie grzywny, jak też i sąd nie znalazł podstaw do zajęcia odmiennego stanowiska w tym przedmiocie - z tych samych powodów dla których nie dopatrzył się również bezczynności z rażącym naruszeniem prawa.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 201 § 1 p.p.s.a. w związku z art. 205 § 2 p.p.s.a. oraz w związku z § 14 ust. 1c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz. U. poz. 1804) uwzględniając podlegającą zwrotowi wysokość wpisu, wynagrodzenie pełnomocnika występującego na zasadzie wyboru oraz poniesione przez niego wydatki wskazane w skardze tj. opłata skarbowa od pełnomocnictwa, koszty przelewów bankowych oraz korespondencji pocztowej.

W tym miejscu sąd zauważa, że brak było podstaw w sprawie niniejszej do zastosowania § 15 ust. 3 rozporządzenia w sprawie opłat za czynności radców prawnych i podwyższenia stawki minimalnej, bowiem nie uprawniał do tego ani skomplikowany charakter sprawy ani wyższy niż przeciętny nakład pracy pełnomocnika skarżącego.

Wskazać też należy, że mimo braku expressis verbis podstawy prawnej do zasądzenia zwrotu kosztów od organu na rzecz skarżącego z przyczyny innej niż autokontrola (art. 201 § 1 p.p.s.a.), sąd zastosował tę podstawę prawną, bowiem bezprzedmiotowość postępowania wynikająca z wydania decyzji autokontrolnej jest identyczna w skutkach jak bezprzedmiotowość postępowania ze skargi na bezczynność polegającą na przedsięwzięciu przez organ - po wniesieniu skargi a przed wyrokowaniem przez sąd - czynności, z powodu której skarga na bezczynność została wniesiona.