Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożenna Blitek Sędziowie WSA Halina Jakubiec WSA Tadeusz Wołek ( spr.) Protokolant Renata Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2013 r. sprawy ze skargi J. J. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 16 stycznia 2013r. nr [...] w przedmiocie ewidencji gruntów I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji, II. przyznaje od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na rzecz radcy prawnego M. H. – Kancelaria Radcy Prawnego, ul. [....] tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) podwyższoną o podatek od towarów i usług przewidziany dla tego rodzaju czynności.

Starosta decyzją z dnia [...] 2012 r. nr [...] odmówił aktualizacji danych ewidencyjnych w części kartograficznej i opisowej operatu ewidencji gruntów i budynków obrębu L, jednostki ewid. J, przyjętego do zasobu Wojewódzkiego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjno – Kartograficznej w dniu 2.11.1994 r. za numerem [...] w zakresie:

1. konfiguracji działki ewid. nr [...] na odcinku z działkami ewid. nr [...], [...], [...], [...] i [...],

2. powierzchni działki ewid. nr [...].

Jako podstawę prawną organ wskazał art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tj.: Dz.U. z 2010 r., nr 193, poz. 1287), dalej "P.g.k.", § 44 pkt 2, § 45 ust. 1, § 46 ust. 2 pkt 2 i ust. 3 oraz § 47 ust. 3, a także § 61 i § 62 Rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z 29 marca 2001 r. (Dz.U. z 2001 r., nr 38, poz. 454) dalej "rozporządzenie", art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tj.: Dz.U. z 2000 r., nr 98 poz. 1071 ze zm.; obecnie tj.: Dz.U. z 2013 r., poz. 267), dalej "K.p.a.".

W uzasadnieniu decyzji organ podniósł, że w dniu 9 czerwca 2003 r. J. J., złożył do Urzędu Gminy J wniosek o pomiar kontrolny dotyczący: "rażącego błędu powstałego nie z mojej winy lecz winy wykonawcy zmodernizowanego operatu ewidencji gruntów wsi L". Do wniosku dołączył wykaz działek będących jego własnością, lub stanowiących jego władanie, w którym wykazał rozbieżności powierzchniowe pomiędzy działkami zmodernizowanymi, a działkami im odpowiadającymi w starej ewidencji.

Sprawa była już dwukrotnie rozpatrywana przed organem pierwszej instancji.

Rozpoznając sprawę ponownie organ wezwał wnioskodawcę do sprecyzowania wniosku, przez wskazanie przedmiotu aktualizacji. J. J. sprecyzował wniosek w dniu 22 maja 2012 r.:

- w zakresie działki ewid. nr [...] wycofał wniosek,

- w zakresie działki ewid. nr [...]: "żądam aktualizacji operatu ewidencji gruntów i budynków w obrąbie L, jednostka ewidencyjna J w zakresie:

1) korekty granicy działki ewid. zmod. Nr [...] z działkami ewid. zmod. nr [...], [...], [...], [...] i [...] do stanu takiego jaki był na starej ewidencji gruntów, bez granicy z działką ewid. zmod. nr [...],

2) powierzchni działki ewid. zmod. nr [...] do takiej jaka była wykazana w starej ewidencji gruntów."

Organ wyjaśnił, że w latach 1993-1994 Okręgowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne Spółka z o.o., na zlecenie Urzędu Wojewódzkiego, wykonało odnowienie operatu ewidencji gruntów dla obrębu L, związane z opracowaniem mapy zasadniczej wsi L w skali 1:2000. Według informacji zamieszczonych w sprawozdaniu technicznym sporządzonym z wykonania przedmiotowego zlecenia, przy opracowaniu wykorzystano istniejące materiały geodezyjne:

• operat ewidencji gruntów (mapy ewidencyjne w skali 1:2880);

• operat mapy zasadniczej opracowanej metodą autogrametryczną w skali 1:2000, wykonanej w ramach zlecenia nr [...] przez Okręgowe Przedsiębiorstwo Geodezyjno-Kartograficzne Spółka z o.o.;

• protokoły ustalenia stanu władania i nakładki ewidencyjne w skali 1:2000 z obliczeniem powierzchni działek; operaty zmian do ewidencji gruntów.

Prace związane z odnowieniem operatu ewidencji gruntów zostały wykonane zgodnie z obowiązującym wówczas Zarządzeniem Ministra Rolnictwa i Gospodarki Komunalnej z dnia 20 lutego 1969 r. w sprawie ewidencji gruntów (M.P. nr 11 z 25 marca 1969 r., poz. 98), a dokładniej załącznikiem do niego zatytułowanym "Zasady i sposób zakładania i prowadzenia ewidencji gruntów oraz sporządzania wykazów gruntów", którego Rozdział 4. "Odnowienie operatu ewidencji gruntów" Działu III "Prowadzenie ewidencji gruntów" zawierał uregulowania dotyczące odnowienia ewidencji gruntów. Zgodnie z § 92 ust. 3 ww. załącznika "Odnowienie operatu ewidencji gruntów następuje również w razie sporządzenia nowej mapy zasadniczej", a taka mapa właśnie została wówczas wykonana dla obrębu L.

Odnowiony operat ewidencji gruntów dla obrębu L, jednostka ewidencyjna J został przyjęty do zasobu Wojewódzkiego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjno-Kartograficznej w dniu 2 listopada 1994 r. za numerem [...]. Ww. operat odnowienia ewidencji gruntów stał się obowiązujący na mocy obwieszczenia Wojewody z 25 października 1995 r. ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Województwa nr [...], poz. [...] i w całości zastąpił dotychczasową ewidencję gruntów.

Pola powierzchni działek obliczono metodą analityczną w oparciu o współrzędne i określono w hektarach z dokładnością zapisu do 0,0001. Dokonano porównania odnowionego operatu ewidencji gruntów z uprzednio obowiązującą ewidencją gruntów, sporządzając protokoły synchronizacyjne. Protokoły te oraz mapy ewidencyjne w skali 1:2000 obrazowały stan władania, który okazywano stronom.

Granice ewidencyjne działki nr [...] zostały przedstawione na arkuszu nr 28 mapy ewidencyjnej w skali 1:2000 będącej z kolei nakładką ewidencyjną mapy zasadniczej o numerze sekcji [...]. W wyniku digitalizacji punktów załamania granic, przedmiotowa działka została opisana numerycznie za pomocą współrzędnych punktów nr [...], [...], [...], [...], [...], [...], [...] i [...]. Natomiast pole powierzchni przedmiotowej działki, obliczone na podstawie współrzędnych wyżej wymienionych punktów wyniosło 0,1997 ha.

Ustalenie stanu władania nastąpiło w oparciu o istniejący wówczas operat ewidencji gruntów. W protokole ustalenia stanu władania T. XII, Lp. 807 wykazano J. J. s. K., jako władającego m.in. działką ewid. nr [...]. W kolumnie nr 7 tego protokołu wpisano odpowiedniki oznaczeń tych działek, według starej ewidencji. I tak: działce 21910 przyporządkowano stary nr ewid. [...]. W kolumnie nr 12, zatytułowanej: "1. Nazwisko i imię osoby udzielającej wyjaśnień (czytelnie) 2. oraz jej podpis 3. Stopień pokrewieństwa z osobą wymienioną w kol. 2" widnieje wpis J. F. (brat), a pod nim podpis "J. F.".

W uzasadnieniu postanowienia z 9 stycznia 2001 r., sygn. akt [...] Sąd Rejonowy stwierdził, że podpis ten został podrobiony. Jednakże wobec niewykrycia sprawców przestępstwa śledztwo zostało umorzone. Z uwagi na ustalenia dokonane przez Sąd organ uznał, iż F. J. nie złożył powyższego oświadczenia w protokole synchronizacyjnym. Opisany protokół synchronizacyjny nie zawiera żadnych adnotacji w tej sprawie.

Przebieg granic zmodernizowanej działki ewidencyjnej nr [...] z działkami ewidencyjnymi zmodernizowanymi nr: [...], [...], [...], [...], [...] został przedstawiony na mapie ewidencji gruntów w skali 1:2000, która powstała jako nakładka ewidencyjna dla mapy zasadniczej w skali 1:2000 opracowanej metodą autogrametryczną wykorzystującą zdjęcia lotnicze. W związku z przyjętą technologią odnowienia ewidencji gruntów i budynków brak podpisu F. J. w wykazie synchronizacyjnym sporządzonym podczas prac modernizacyjnych nie miał wpływu na przedstawienie zmodernizowanych działek ewidencyjnych na mapie ewidencyjnej w skali 1:2000 oraz w rejestrze gruntów.

W ww. protokole synchronizacyjnym zawarto stan według istniejącej ewidencji (oznaczenia działek, arkusz mapy oraz powierzchnia działek, zgodnie z istniejącym rejestrem gruntów) oraz stan według zmodernizowanej (odnowionej) ewidencji gruntów (nowe oznaczenia działek, powierzchnia obliczona na podstawie współrzędnych punktów oraz arkusz mapy). Na tej podstawie oraz na podstawie odpisu księgi wieczystej nr [...] ustalono, iż działka ewidencyjna oznaczona po odnowieniu operatu ewidencyjnego numerem [...] stanowi własność J. J. s. K. i G.

Uprzednio obowiązujący operat ewidencyjny składa się z operatu założenia ewidencji gruntów z ustaleniem stanu władania, sporządzony przez Wojewódzkie Biuro Geodezji i Urządzeń Rolnych, przyjęty do państwowego zasobu geodezyjnego w dniu 6 listopada 1969 r., za numerem [...]. Operat ten został opracowany na podkładzie map katastralnych. Granice przedmiotowej działki o ówczesnym numerze [...] zostały przyjęte na podstawie mapy katastralnej obowiązującej przed 1969 r., natomiast powierzchnia - z rejestru parcelowego obowiązującego przed 1969 r. Stwierdzono zatem, iż jedynym dokumentem geodezyjno-kartograficznym z operatu założenia ewidencji gruntów określającym przebieg przedmiotowej działki jest rysunek mapy katastralnej i ewidencyjnej.

Mając na uwadze powyższe ustalenia organ doszedł do wniosku, iż odnowiony operat ewidencji gruntów wykonany w latach 1993-1994 w ramach Umowy nr [...], jak również operat mapy zasadniczej opracowanej w ramach Umowy nr [...] został wykonany zgodnie z obowiązującymi wówczas przepisami o ewidencji gruntów, instrukcjami technicznymi oraz warunkami technicznymi, które określały sposób opracowania operatu ewidencji gruntów oraz wskazywały materiały geodezyjne, które należało wykorzystać w ramach opracowania tych prac. Ujawnione aktualnie w operacie ewidencyjnym dane przedmiotowe działki ewid. nr [...] (tj. konfiguracja oraz powierzchnia) są zgodne z materiałami źródłowymi z odnowienia operatu - ewidencji gruntów. Nie stwierdzono w tym zakresie, ani błędu w obliczeniu powierzchni przedmiotowych działek, ani odmiennej konfiguracji aniżeli ta, która została przyjęta podczas odnowienia ewidencji gruntów.

Odnosząc zapisy obecnie obowiązujących przepisów wykonawczych do sprawy, a dokładnie § 36 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków § 61 i § 62 rozporządzenia dotyczące granic działek ewidencyjnych organ wyjaśnił, że w zasobie geodezyjnym i kartograficznym urzędu nie odnaleziono dokumentacji geodezyjno - kartograficznej, o której mowa w § 36 pkt 1-5.

Mając na uwadze powyższe stwierdzono, iż odmienne technologie opracowania operatu ewidencyjnego z 1969 r. oraz odnowionego operatu ewidencyjnego mogły powodować nieznaczne rozbieżności w opisie granic przedmiotowych działek ewidencyjnych przedstawionych w tych operatach, jakim jest konfiguracja i powierzchnia. Jednakże w zakresie przedmiotowej działki ewidencyjnej, ani do założenia ewidencji gruntów w 1969 r., ani do jej odnowienia, nie był wykonywany bezpośredni pomiar na gruncie, którego wyniki stanowiłyby wiarygodny materiał źródłowy w zakresie granic przedmiotowych działek ewidencyjnych.

Na zlecenie organu, geodeta uprawniony M. W. opracował dokumentację geodezyjno-kartograficzną, która w formie operatu została przyjęta do ODGK w dniu 5 listopada 2010 r. za numerem [...]. Częścią składową operatu pomiarowego jest "Mapa uzupełniająca aktualizacji operatu ewidencji gruntów" numer KERG [...] zawierająca wykaz zmian danych ewidencyjnych. Powyższy wykaz zmian danych ewidencyjnych obejmuje rn.in. zmianę: konfiguracji działki ewid. Nr [...] na odcinku z działką ewid. nr [...], jej powierzchnię oraz oznaczenie.

Opracowanie tej dokumentacji zostało poprzedzone czynnościami ustalenia przebiegu granic na gruncie, wykonanymi przez geodetę w dniu 23 sierpnia 2010 r. Na podstawie zwrotnych potwierdzeń odbioru ustalono, iż o czynnościach na gruncie powiadomieni zostali właściciele działek sąsiednich. Z protokołu spisanego na tę okoliczność wynika, iż w powyższych czynnościach brali udział: F. J. oraz I. P., (współwłaścicielka działki ewid. nr [...]). Brak natomiast informacji, co do udziału pozostałych właścicieli działek. Z protokołu ustalenia granic spisanego na tę okoliczność, jak również z opinii sporządzonej przez geodetę wynika, iż strony jednoznacznie nie wskazały granic swoich nieruchomości. W protokole widnieje m.in. zapis, iż "F. J. życzy sobie przywrócenia do granic i powierzchni jaka była w starej mapie", natomiast I. P. odmówiła podpisania protokołu ponieważ "brakuje jej metrów".

Pomimo braku ustalenia jednoznacznych granic ewidencyjnych na gruncie, jak również z uwagi na brak odnalezienia w ODGK jakiejkolwiek dokumentacji geodezyjnej o której mowa w § 36 rozporządzenia, geodeta opracował mapę uzupełniającą z aktualizacji ewidencji gruntów i budynków (zmodernizowanej) wraz z wykazem zmian danych ewidencyjnych. Aktualizacja ta polegała na odtworzeniu na zmodernizowanej mapie ewidencyjnej granic ewidencyjnych działek w oparciu o skalibrowany raster mapy ewidencyjnej sprzed modernizacji. W zakresie przebiegu granic działki ewid. nr [...] z działkami ewid. Nr [...], nr [...], nr [...], nr [...] i nr [...] geodeta nie stwierdził żadnych zmian.

W związku z powyższym organ uznał, że ta dokumentacja nie może stanowić podstawy aktualizacji operatu ewidencyjnego z wniosku J. J.

W ocenie organu, żądanie J. J. dotyczące przywrócenia granic i powierzchni przedmiotowej działki do "... do stanu takiego jaki był na starej ewidencji gruntów" sprowadza się do żądania przywrócenia w tym zakresie operatu ewidencyjnego obowiązującego przed odnowieniem ewidencji gruntów. Tego żądania nie można uznać za uzasadnione, gdyż operat ten, zgodnie z obowiązującym wówczas zarządzeniem w sprawie ewidencji gruntów został unieważniony i zastąpiony odnowionym operatem ewidencji gruntów numer KERG [...], z dnia 2.11.1994 r.

Reasumując organ stwierdził, iż na dzień dzisiejszy, istniejąca w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym urzędu dokumentacja źródłowa nie daje podstaw do dokonania aktualizacji operatu ewidencyjnego w zakresie wnioskowanym przez stronę.

J. J. wniósł od powyższej decyzji odwołanie podnosząc, że organ I instancji odmówił aktualizacji operatu ewidencyjnego gruntów w zakresie działki nr [...].

Podniósł, że w zakresie aktualizacji działki [...] na styku z działkami [...], [...], [...], [...], [...], [...] nie zachodzi konieczność wdrażania postępowania rozgraniczeniowego, gdyż faktyczny przebieg granic działek na tym odcinku jest widoczny w terenie zgodnie ze starym operatem przez nikogo nie kwestionowanym, zatem postępowanie aktualizacyjne w tej sprawie jest właściwe.

Organ powołał się na dane wynikające ze zmodernizowanego operatu ewidencyjnego, w sytuacji gdy został on w znacznej części sfałszowany, co potwierdza orzeczenie Sądu Karnego. Pomimo jednoznacznych dowodów potwierdzających okoliczność licznych fałszerstw dokonanych podczas modernizacji operatu ewidencyjnego organ I instancji fałszywe dane znajdujące się zasobach geodezyjnych przyjmuje bez weryfikacji jako rzetelne i wiarygodne.

Błędem organu I instancji jest akceptowanie danych wynikających z odnowionego operatu, zaś podważanie zapisów wynikających ze starego operatu obowiązujących do 1995 r.

Zastanawiającym jest, że skoro jak przyjmuje organ, w przypadku działki objętej postępowaniem prace geodezyjne wykonane w latach 1993-94 były prawidłowe i odzwierciedlają faktyczny stan na gruncie - dlaczego wykonawcy operatu dopuścili się fałszerstwa podpisu skarżącego i jego brata na wykazie synchronizacyjnym.

Wbrew twierdzeniu wyrażonemu w zaskarżonej decyzji istnieje rozbieżność pomiędzy faktycznym stanem własności i władania na gruncie z ujawnionym na nowej mapie ewidencyjnej

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego decyzją z dnia 16 stycznia 2013 r. nr [...] na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. oraz art. 7b ust. 2 pkt 2 P.g.k. - utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że wydanie w sprawie decyzji przez Starostę wskazuje, iż jako tryb aktualizacji operatu ewidencyjnego, przyjął on tryb postępowania administracyjnego. Takie stanowisko nakłada na organ obowiązek stosowania przepisów K.p.a., a w szczególności art. 7 i art. 77 K.p.a. oraz obowiązek dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do załatwienia sprawy.

Organ odwoławczy podzielając stanowisko organu I instancji stwierdził, iż żądanie zainteresowanego nie jest poparte stosowną dokumentacją geodezyjno-kartograficzną przyjętą do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, z której wynikałaby zasadność dokonania zmiany danych ewidencyjnych. Zatem żądanie to nie spełnia wymogu § 46 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, pochodzący z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego dowodzi, iż dokumentacja źródłowa nie daje podstaw do dokonania aktualizacji obowiązującego operatu ewidencyjnego w przedmiocie zmian przebiegu granic i powierzchni działek ewidencyjnych zmodernizowanych objętych postępowaniem.

Podstawą do założenia ewidencji gruntów były mapy katastralne w skali 1:2880 b.gm.kat. L. Organ odwoławczy dokonał analizy możliwości wykorzystania ww. operatu do aktualizacji obowiązującego operatu ewidencji gruntów i budynków obrębu L. W wyniku powyższego stwierdzono, iż ze względu na niepełną dokumentację pomiarową, brak jest możliwości jednoznacznego ustalenia, czy granice działek ewidencyjnych według starych oznaczeń, przedstawione na mapie ewidencyjnej w skali 1:2880 zostały prawidłowo skartowane.

Operat z założenia ewidencji gruntów numer [...] zawiera dane, które nie są wiarygodne, jak również nie odpowiadają obowiązującym standardom technicznym. Dlatego nie mogą być wykorzystane do skorygowania przebiegu granic przedmiotowych działek przedstawionych na odnowionej mapie ewidencji gruntów.

W zakresie działek ewidencyjnych objętych postępowaniem od daty założenia ewidencji gruntów w 1969 r., ani po jej odnowieniu nie był wykonany bezpośredni pomiar na gruncie, którego wyniki mogłyby stanowić podstawę aktualizacji granic działek ewidencyjnych objętych postępowaniem. Dokumentacja geodezyjna wykonana w latach sześćdziesiątych, z uwagi na ówczesne technologie pomiarów geodezyjnych, wykorzystywany do nich sprzęt, a w rezultacie również uzyskiwane dokładności tych pomiarów, nie może aktualnie stanowić podstawy do dokonywania w oparciu o nią wprost zmian w obecnie obowiązującej ewidencji gruntów i budynków.

W ocenie organu odwoławczego okoliczności istotne dla postępowania zostały dostatecznie wyjaśnione i udowodnione przez organ I instancji. Zatem nie naruszył on podstawowych zasad postępowania administracyjnego. W sprawie został zgromadzony niezbędny materiał dowodowy oraz zapewniono stronom czynny udział na każdym etapie postępowania administracyjnego.

J. J. wniósł na powyższą decyzję skargę, powtarzając argumentację zawartą w odwołaniu.

Dodatkowo podniósł, że pominięto okoliczności, iż stwierdzone przez Sąd Karny sfałszowanie podpisu skarżącego pod wykazem synchronizacyjnym miało istotny wpływ na sposób przedstawienia przebiegu granic jego działki ma mapie modernizacyjnej. Zasadnicze zarzuty dotyczą faktu, iż istotnym i bezprawnym zmianom uległa: konfiguracja, przebieg granicy i powierzchni działki nr [...] pomiędzy stanem istniejącym przed wprowadzeniem modernizacji operatu ewidencyjnego, a stanem po modernizacji tj. obecnie ujawnionym na mapie ewidencyjnej zmodernizowanej.

Organ pominął treść uzasadnienia Sądu Karnego z dnia 9.01.2001 r. z którego wynika, iż podczas modernizacji dopuszczono się ogromnej liczby błędów geodezyjnych i nadużyć.

Absurdem jest argumentacja, wedle której dane obowiązujące w starej ewidencji tj. przed dokonaniem modernizacji są nierzetelne w zakresie przebiegu granic, konfiguracji i powierzchni poszczególnych działek, zaś dane wynikające ze zmodernizowanego operatu są prawidłowe i sporządzone profesjonalnie. Faktycznie to błędne i nierzetelne dane wytworzone podczas modernizacji geodezyjnej, a następnie przyjęte do zasobu geodezyjnego stanowią wadliwą podstawę do prac aktualizujących.

Organ I instancji na podstawie błędnych danych wynikających ze zmodernizowanego operatu dokonał rozstrzygnięcia, w żaden sposób nawet nie próbował porównywać z danymi wynikającymi ze starego operatu, ani ze stanem faktycznych własności lub władania na gruncie. Jedynym punktem odniesienia była obecna mapa ewidencyjna i dokumenty wytworzone podczas modernizacji operatu ewidencyjnego i przyjęte do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

Organ w uzasadnieniu skarżonej decyzji przyznał, że stwierdzono zasadnicze rozbieżności w konfiguracji działki ewidencyjnej na obu mapach będącego przedmiotem tego samego władania, jednakże z uwagi na brak możliwości ich weryfikacji przyjął na potrzeby tego postępowania kwestionowanie i bezzasadne podważanie prawidłowych danych wynikających ze starej ewidencji.

Bezspornie granice działki nr [...] jakie uwidocznia stara mapa ewidencja były prawidłowe, zaś nierzetelne i błędne pozostają dane, jakie ujawnia zmodernizowana mapa.

Ujawniony na obecnej mapie ewidencyjnej przebieg granicy działki nr [...] w stosunku do działki [...] jest nieprawidłowy. To podczas opracowania zmodernizowanego operatu ewidencyjnego poszerzono uprzednio istniejący pas drogi gminnej [...] kosztem działki skarżącego o ok. 0,5 m.

W końcu istnieją zasadnicze rozbieżności w przebiegu granicy działki [...] na styku z działkami nr [...], [...], [...] pomiędzy stanem występującym na obecnej mapie ewidencyjnej, a ujawnionym w starej ewidencji. W tym zakresie organ nie wyjaśnił zaistniałych różnic, do czego był zobowiązany.

W piśmie z dnia 25 marca 2013 r. J. J. uzupełnił zarzuty skargi. Podniósł, że organy oparły się wyłącznie na danych przyjętych do zasobu geodezyjno-kartograficznego.

Wskazał, że jak podkreślił w ostatnim wyroku z dnia 22.11.2012 r. sygn. akt I OSK 1264/11 Naczelny Sąd Administracyjny dotyczącym tego samego zagadnienia w przypadku postępowania aktualizacyjnego organ w sposób rygorystyczny powinien ocenić, czy przyjęta do zasobu geodezyjno-kartograficznego dokumentacja jest prawidłowa. Tymczasem organy nie podjęły zweryfikowania dokumentacji przyjętej do zasobu geodezyjno-kartograficznego pod kątem jej przydatności do aktualizacji danych ewidencyjnych z góry zakładając jej rzetelność. W tym zakresie organy nie wyjaśniły zaistniałych różnic do czego były zobowiązane.

W piśmie z dnia 19 listopada 2013 r. skarżący uzupełnił i sprecyzował zarzuty i wnioski. Wnosząc o uchylenie zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej decyzji organu I instancji w szczególności zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy przez niewłaściwe zastosowanie:

1. art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 80 K.p.a. w zw. z § 37 rozporządzenia przez nietrafne przyjęcie, że opinia techniczna wraz z operatem pomiarowym przygotowane przez geodetę M. W. (k. 66 - 85 akt adm.) stanowią dowody przydatne do rozstrzygnięcia sprawy oraz, że można przyjmować na podstawie tych dowodów, że nie wymaga aktualizacji operat ewidencyjny dot. granic (i powierzchni) działki [...] na styku z działkami [...], [...], [...], [...] oraz [...] (obr. L jedn. ewid. J), choć dokumenty te sporządzono po przeprowadzeniu wadliwego ustalenia przebiegu granic działki [...] na gruncie, bez precyzyjnego określenia stanowisk uczestników w odniesieniu do styku z działkami [...], [...], [...], [...] oraz [...],

2. art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 80 K.p.a. w zw. z § 37 rozporządzenia przez nietrafne przyjęcie, że opinia techniczna wraz z operatem pomiarowym przygotowane przez geodetę M. W. stanowią dowody przydatne do rozstrzygnięcia sprawy, choć w uzasadnieniu ostatecznej decyzji Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 14 lutego 2013 r. sygn. [...] stwierdzono, że najprawdopodobniej w odniesieniu do przebiegu granic działki [...] na styku z działkami [...], [...], [...], [...] oraz [...] nie podejmowano żadnych czynności geodezyjnych,

3. art. 84 K.p.a. w zw. z § 37 rozporządzenia i dokonanie ustaleń bez zasięgnięcia kolejnej (zgodnej z prawem) opinii biegłego, geodety w odniesieniu do przebiegu granic działki [...] na styku z działkami [...], [...], [...], [...] oraz [...] w sytuacji gdy dokumenty przygotowane przez geodetę M. W. nie odpowiadają prawu i nie są przydatne do rozstrzygnięcia sprawy,

4. art. 8 w zw. z art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 80 K.p.a. przez przyjęcie w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, że: "żądanie Zainteresowanego nie jest poparte stosowną dokumentacją, z której wynikałaby zasadność dokonania zmiany danych ewidencyjnych, czyli nie spełnia wymogu przepisu § 46 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia w sprawie ewidencji gruntów i budynków" w sytuacji gdy obowiązek zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego w postępowaniu administracyjnym obciąża organ a nie stronę, zwłaszcza gdy błędy wytknięte przez skarżącego w jego wniosku wynikły z rażących naruszeń prawa przez organ administracji i jego przedstawicieli przy odnowieniu ewidencji gruntów.

Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w odpowiedzi na skargę wniósł o jej oddalenie, powtarzając argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie zważył, co następuje.

Stosownie do art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz.U. z 2002 r., nr 153, poz.1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem. Oznacza to, że przedmiotem kontroli Sądu jest zgodność z prawem zaskarżonej decyzji przy czym w sprawowaniu tej kontroli nie jest związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną rozstrzygając w granicach danej sprawy (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej "P.p.s.a.". Usunięcie z obrotu prawnego decyzji może nastąpić tylko wtedy, gdy postępowanie sądowe dostarczy podstaw do uznania, że przy wydawaniu zaskarżonej decyzji organy administracji publicznej naruszyły prawo w zakresie wskazanym w art.145 § 1 P.p.s.a.

Skarga jest zasadna.

Podstawę prawną zaskarżonej decyzji stanowiły przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne, oraz rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

Stosownie do art. 2 pkt 8 P.g.k. ewidencja gruntów i budynków to jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami. Art. 20 ustawy określa rodzaje informacji o gruntach (ust. 1 pkt 1) oraz ich właścicielach (ust. 2), które obejmuje ewidencja gruntów. Informacje te mają charakter przedmiotowy lub podmiotowy.

W odniesieniu do gruntów informacje o charakterze przedmiotowym dotyczą ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub rodzaju dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty. Informacje podmiotowe dotyczą wskazania właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych i samorządowych - innych osób fizycznych lub prawnych, w których władaniu znajdują się grunty, budynki lub ich części. Powyższe informacje zawiera tzw. operat ewidencyjny, który zgodnie z art. 22 ust. 1 P.g.k. prowadzą starostowie.

Podstawową zasadą prowadzenia ewidencji jest zasada aktualności tj. utrzymywanie operatu w zgodności z aktualnymi dostępnymi dla organu dokumentami i materiałami źródłowymi (§ 44 pkt 2 rozporządzenia), natomiast sama aktualizacja następuje przez wprowadzenie udokumentowanych zmian do bazy danych (§ 45 ust. 1 rozporządzenia). Takimi dokumentami są m.in. opracowania geodezyjne i kartograficzne, przyjęte do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, zawierające wykaz zmian danych ewidencyjnych (§ 46 ust. 2 pkt 2).

Aktualizacja operatu ewidencyjnego zgodnie z przepisami rozporządzenia może nastąpić w dwojakim trybie. Albo w trybie czynności materialne-technicznej, w postaci wprowadzenia do bazy danych zmiany na podstawie udokumentowanego zgłoszenia zmiany (art. 22 ust. 2 i 3 P.g.k. w zw. z § 48 ust. 1 i 2 ww. rozporządzenia), o którym organ tylko zawiadamia, albo w drodze decyzji (§ 47 ust. 3 rozporządzenia). Tę drugą formę rozstrzygnięcia stosuje organ wtedy, gdy aktualizacja operatu ewidencyjnego wymaga wyjaśnień zainteresowanych lub uzyskania dodatkowych dowodów. Wówczas Starosta przeprowadza w sprawie tej aktualizacji postępowanie administracyjne, które kończy się decyzją orzekającą o zmianie danych ewidencyjnych lub odmawiającą żądanej zmiany danych ewidencyjnych.

Niewątpliwie trafnie organy wskazały, że usuwanie błędów lub pomyłek w ewidencji w ramach jej aktualizacji nie jest wyłączone, jednakże pod warunkiem, że uzasadnia to aktualny stan prawny, który ewidencja ma odzwierciedlać, a nie tworzyć. Powyższe wielokrotnie powtórzone zostało w orzecznictwie sądowoadministracyjnym (np. wyrok WSA w Krakowie z dnia 16 kwietnia 2008 r., sygn. akt III SA/Kr 119/08).

Ponadto § 36 rozporządzenia stanowi, iż przebieg granic działek ewidencyjnych wykazuje się w ewidencji na podstawie dokumentacji geodezyjnej, przyjętej do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, sporządzonej: 1) w postępowaniu rozgraniczeniowym, 2) w celu podziału nieruchomości, 3) w postępowaniu scaleniowym i wymiany gruntów, 4) w postępowaniu dotyczącym scalenia i podziału nieruchomości, 5) na potrzeby postępowania sądowego lub administracyjnego a następnie wykorzystanej do wydania prawomocnego orzeczenia sądowego lub ostatecznej decyzji administracyjnej, 6) przy zakładaniu, na podstawie poprzednio obowiązujących przepisów, katastru nieruchomości i ewidencji gruntów i budynków. W razie braku dokumentacji wymienionej w § 36 lub jeżeli zawarte w nich dane nie są wiarygodne, lub nie odpowiadają obowiązującym standardom technicznym, dane dotyczące przebiegu granic działek ewidencyjnych pozyskuje się w wyniku terenowych pomiarów geodezyjnych lub fotogrametrycznych poprzedzonych ustaleniami przebiegu tych granic na gruncie (§ 37 rozporządzenia).

Z kolei § 61 i § 62 rozporządzenia stanowi, iż numerycznego opisu granic działki ewidencyjnej dokonuje się za pomocą współrzędnych punktów określających przebieg linii granicznych, następnie w oparciu o ww. współrzędne dokonuje się obliczenia powierzchni działki i ewidencyjnej. Zatem pole powierzchni działki jest tylko funkcją przebiegu jej granic. Dlatego też nie jest dopuszczalne dopasowywanie granic do powierzchni, gdyż to przebieg granic działki decyduje o jej powierzchni.

Wydanie w sprawie decyzji przez Starostę zaakceptowanej następnie przez organ odwoławczy w zaskarżonej decyzji wskazuje, iż jako tryb aktualizacji operatu ewidencyjnego, przyjęto tryb postępowania administracyjnego. Takie stanowisko nakłada na organ obowiązek stosowania przepisów K.p.a., a w szczególności art. 7 i art. 77 K.p.a. - obowiązek dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do załatwienia sprawy oraz zebrania stosownych dowodów.

W ocenie organu odwoławczego okoliczności istotne dla postępowania zostały dostatecznie wyjaśnione i udowodnione przez organ I instancji. Zatem nie naruszył on podstawowych zasad postępowania administracyjnego. W sprawie został zgromadzony niezbędny materiał dowodowy. Zdaniem Sądu, oceny tej nie sposób podzielić, ponieważ organy nie przeprowadziły postępowania w sposób należyty, a uzasadnienie zaskarżonej decyzji oraz decyzji ją poprzedzającej jest w istotnych jego fragmentach niejasne a podniesiona argumentacja nietrafna, co ogranicza pełne zrozumienie motywów rozstrzygnięcia, zatem jest również niejasne i niezrozumiałe dla stron postępowania, co stanowi o naruszeniu przez organy art. 107 § 3 K.p.a. Zasadnie, zatem skarżący zarzucił zaskarżonej decyzji naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy przez niewłaściwe zastosowanie art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 80 K.p.a. w zw. z § 37 rozporządzenia.

Na wstępie należy zauważyć, jak trafnie podniósł skarżący, że Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił w wyroku z dnia 22.11.2012 r. sygn. akt I OSK 1264/11 dotyczącym tego samego zagadnienia, które jest istotą sporu w sprawie poddanej kontroli Sądu, iż w przypadku postępowania aktualizacyjnego organ w sposób rygorystyczny powinien ocenić, czy przyjęta do zasobu geodezyjno-kartograficznego dokumentacja jest prawidłowa. Tymczasem w sprawie organy nie podjęły w sposób właściwy zweryfikowania dokumentacji przyjętej do zasobu geodezyjno-kartograficznego pod kątem jej przydatności do aktualizacji danych ewidencyjnych z góry zakładając jej rzetelność. W tym zakresie organy nie wyjaśniły w sposób zrozumiały i zasadny zaistniałych różnic do czego były zobowiązane, a wskazane wyjaśnienia nie dawały podstawy do takiego rozstrzygnięcia które w sprawie podjęto.

Istota prowadzenia ewidencji gruntów i budynków sprowadza się do ciągłej aktualizacji w operacie ewidencyjnym zbioru informacji podmiotowych i przedmiotowych, na podstawie dokumentów powstałych w zasadzie poza postępowaniem ewidencyjnym (decyzji administracyjnych, orzeczeń sądowych, aktów notarialnych, aktów normatywnych), czy wytworzonych w toku postępowania ewidencyjnego w związku z obowiązkiem utrzymywania operatu ewidencyjnego w stanie aktualności, tj. zgodności z dostępnymi dla organu prowadzącego ewidencję dokumentami i materiałami źródłowymi. W pojęciu "aktualizacji" ewidencji gruntów i budynków, mieści się także, usuwanie (prostowanie) błędnych wpisów bazy danych ewidencyjnych (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 21 marca 2013 r., sygn. III SA/Kr 1048/12, LEX nr 1301267).

Należy też zauważyć, że z urzędu Sądowi znane jest, iż skarżący nie tylko w sprawie poddanej kontroli, od wielu lat toczy spór z organami prowadzącymi ewidencję gruntów, dotyczący działek będących jego własnością lub pozostających w jego władaniu, w zakresie danych przedmiotowych tych działek - zarówno ich konfiguracji jak i powierzchni w odniesieniu do odnowionego operatu ewidencji gruntów i budynków dla obrębu L, jednostka ewidencyjna J, który został przyjęty do zasobu Wojewódzkiego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjne - Kartograficznej w dniu 2.11.1994 r. za numerem [...]. Operat ten stał się obowiązujący na mocy obwieszczenia Wojewody z dnia 25 października 1995 r. ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Woj. nr [...] i w całości zastąpił dotychczasową ewidencję gruntów.

Zdaniem Sądu w sytuacji, kiedy wpis w operacie ewidencji gruntów i budynków jest niezgodny z dokumentem źródłowym, organ rejestrowy powinien podjąć z urzędu lub na wniosek czynności zmierzające do usunięcia stwierdzonej nieprawidłowości. Wymaga to oczywiście uprzedniego zbadania i ustalenia rodzaju błędu (czy jest on istotny, czy nieistotny) oraz jego genezy.

Ustalenia organów decydujące o motywach zaskarżonego rozstrzygnięcia sprowadzają się do stwierdzenia, że ujawnione aktualnie w operacie ewidencyjnym dane przedmiotowe działki ewid. nr [...] (tj. konfiguracja oraz powierzchnia) są zgodne z materiałami źródłowymi z odnowienia operatu - ewidencji gruntów. Nie stwierdzono w tym zakresie, ani błędu w obliczeniu powierzchni przedmiotowych działek, ani odmiennej konfiguracji aniżeli ta, która została przyjęta podczas odnowienia ewidencji gruntów.

Jednocześnie jednak organ I instancji stwierdził, iż odmienne technologie opracowania operatu ewidencyjnego z 1969 r. oraz odnowionego operatu ewidencyjnego mogły powodować nieznaczne rozbieżności w opisie granic przedmiotowych działek ewidencyjnych przedstawionych w tych operatach, jakim jest konfiguracja i powierzchnia. Jednakże w zakresie przedmiotowej działki ewidencyjnej, ani do założenia ewidencji gruntów w 1969 r., ani do jej odnowienia, nie był wykonywany bezpośredni pomiar na gruncie, którego wyniki stanowiłyby wiarygodny materiał źródłowy w zakresie granic przedmiotowych działek ewidencyjnych.

Mając na uwadze powyższe ustalenia faktyczne, jak również powołane powyżej regulacje prawne dotyczące ewidencji gruntów i budynków, stwierdzono, iż na dzień dzisiejszy, istniejąca w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym urzędu, dokumentacja źródłowa nie daje podstaw do dokonania aktualizacji operatu ewidencyjnego w zakresie wnioskowanym przez stronę.

Stanowisko to w ocenie Sądu, jest wewnętrznie niespójne. Skoro z jednej strony organ wskazuje, że nie stwierdzono w tym zakresie, ani błędu w obliczeniu powierzchni przedmiotowych działek, ani odmiennej konfiguracji aniżeli ta, która została przyjęta podczas odnowienia ewidencji gruntów, to stwierdzenie pozostaje w sprzeczności ze wskazaniem, że odmienne technologie opracowania operatu ewidencyjnego z 1969 r. oraz odnowionego operatu ewidencyjnego mogły powodować nieznaczne rozbieżności w opisie granic przedmiotowych działek ewidencyjnych przedstawionych w tych operatach, jakim jest konfiguracja i powierzchnia. Nie wyjaśniono przy tym czy te rozbieżności zastosowanych metodologii tylko mogły czy też doprowadziły do faktycznych rozbieżności w odniesieniu go przebiegu granic i powierzchni, co przecież jest istotą sporu w sprawie. Należy w tym miejscu przywołać argumentację skarżącego, że ujawniony na obecnej mapie ewidencyjnej przebieg granicy działki nr [...] w stosunku do działki [...] jest nieprawidłowy, że podczas opracowania zmodernizowanego operatu ewidencyjnego poszerzono uprzednio istniejący pas drogi gminnej [...] kosztem działki skarżącego o ok. 0,5 m oraz, że istnieją zasadnicze rozbieżności w przebiegu granicy działki [...] na styku z działkami nr [...], [...], [...] pomiędzy stanem występującym na obecnej mapie ewidencyjnej, a ujawnionym w starej ewidencji.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji przyjęto, że dokumentacja przygotowana przez geodetę M. W. (przyjęta pod nr [...]) dowodzi, że nie jest konieczna aktualizacja operatu ewidencyjnego w zakresie granic i powierzchni działki [...] z działkami [...], [...], [...], [...] oraz [...] (obr. L jedn. ewid. J). Przyjęto ponadto, że żądanie skarżącego nie jest poparte stosowną dokumentacją, z której wynikałaby zasadność dokonania zmiany danych ewidencyjnych, czyli że wniosek skarżącego nie spełnia wymogu przepisu § 46 ust. 2 pkt. 2 rozporządzenia.

Zasadnie w tym zakresie skarżący zarzucił naruszenie art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 80 K.p.a. w zw. z § 37 rozporządzenia, przez nietrafne przyjęcie, że:

- opinia techniczna wraz z operatem pomiarowym przygotowane przez geodetę M. W. stanowią dowody przydatne do rozstrzygnięcia sprawy

- można przyjmować na podstawie tych dowodów, że nie wymaga aktualizacji operat ewidencyjny dot. granic i powierzchni działki [...] na styku z działkami [...], [...], [...], [...] oraz [...] (obr. L jedn. Ewid. J), choć dokumenty te sporządzono po przeprowadzeniu wadliwego ustalenia przebiegu granic działki [...] na gruncie, bez precyzyjnego określenia stanowisk uczestników w odniesieniu do styku z działkami [...], [...], [...], [...] oraz [...],

- dokumenty przygotowane przez geodetę M. W. nie odpowiadają prawu i nie są przydatne do rozstrzygnięcia sprawy.

Trafnie też podniósł, że już w uzasadnieniu ostatecznej poprzedniej decyzji Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 14 lutego 2013 r. sygn. [...] stwierdzono, że najprawdopodobniej w odniesieniu do przebiegu granic działki [...] na styku z działkami [...], [...], [...], [...] oraz [...] nie podejmowano żadnych czynności geodezyjnych.

Ponownie należy wskazać, że zgodnie z § 37 rozporządzenia: w razie braku dokumentacji wymienionej w § 36 lub jeżeli zawarte w nich dane nie są wiarygodne, lub nie odpowiadają obowiązującym standardom technicznym, dane dotyczące przebiegu granic działek ewidencyjnych pozyskuje się w wyniku terenowych pomiarów geodezyjnych lub fotogrametrycznych poprzedzonych ustaleniami przebiegu tych granic na gruncie.

Sąd podziela, więc argumentację, że nieprzydatność dokumentacji sporządzonej przez geodetę M. W. rzeczywiście oznacza, że nie ma w aktach sprawy dokumentacji pozwalającej zgodnie z przepisami postępowania rozpatrzyć wniosek skarżącego. Fakt ten nie obciąża jednak skarżącego, ale dowodzi naruszenia art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 80 K.p.a. przez organy obu instancji, ponieważ to te organy a nie strona ma obowiązek zebrać i rozpatrzyć cały materiał dowodowy potrzebny do rozstrzygnięcia sprawy. Skoro organy administracji uznały, że wniosek skarżącego powinien być rozpatrzony w postępowaniu administracyjnym, to przy rozpatrzeniu wniosku skarżącego należy uwzględnić obowiązujące w tym zakresie przepisy K.p.a., w tym reguły dotyczące rozkładu ciężaru dowodu. Ma przy tym znaczenie, że błędy wytknięte przez skarżącego dotyczące opracowania odnowionego operatu ewidencyjnego polegające m.in. na podnoszonym w sprawie i niekwestionowanym przez organy podrobieniu podpisów na protokole synchronizacyjnym, nie zostały wywołane przez skarżącego, a mimo to odnowiony operat ewidencji gruntów dla obrębu L, jednostka ewidencyjna J został przyjęty do zasobu Wojewódzkiego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjno-Kartograficznej w dniu 2 listopada 1994 r. za numerem [...].

W takiej sytuacji przerzucanie na stronę postępowania administracyjnego skutków błędów i naruszeń przy odnowieniu ewidencji gruntów oraz naruszeń przepisów art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 80 K.p.a. w administracyjnym toku instancji bez zasygnalizowania ponadto stronie, że do niej należy przedłożenie odpowiedniej dokumentacji rażąco narusza zasadę zaufania wyrażoną w treści art. 8 K.p.a.

Jeżeli jak już wskazano, ewidencja gruntów ma odzwierciedlać aktualny stan prawny, a nie go tworzyć, to niedopuszczalnym jest akceptowanie sytuacji, w której organ ewidencję prowadzący przyjmuje, że odmienne technologie opracowania operatu ewidencyjnego z 1969 r. oraz odnowionego operatu ewidencyjnego mogły powodować nieznaczne rozbieżności w opisie granic przedmiotowych działek ewidencyjnych przedstawionych w tych operatach, jakim jest konfiguracja i powierzchnia, bez podjęcia czynności zmierzających do wyjaśnienia czy takie rozbieżności faktycznie zaistniały przy właściwym zastosowaniu środków i zasad przewidzianych w K.p.a., do których stosowania organ ewidencyjny się odwołuje.

Skoro zaskarżona decyzja jak i decyzja organu pierwszej instancji dotknięte są wadami polegającymi na naruszeniu wskazanych wyżej przepisów postępowania w sposób mogący mieć istotny wpływ na wynik sprawy, to na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c P.p.s.a., należało orzec jak w sentencji. Rozstrzygnięcie o kosztach oparto na art. 250 P.p.s.a.

Przy ponownym prowadzeniu postępowania organy rozpatrzą wniosek skarżącego uwzględniając oceny prawne i wskazania powyżej wyrażone zgodnie z dyspozycją art. 153 P.p.s.a.