Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska (spr.) Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant St. sekretarz sądowy Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2016 r. sprawy ze skargi M.M. na niewykonanie przez Burmistrza wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia "[...]" w sprawie o sygn. akt "[...]" 1) wymierza Burmistrzowi grzywnę w wysokości 200 zł (dwieście złotych) za niewykonanie prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia "[...]" w sprawie o sygn. akt "[...]" 2) stwierdza, że bezczynność Burmistrza nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3) zasądza od Burmistrza na rzecz skarżącego M.M. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Wyrokiem z dnia 21 maja 2015 r. (sygn. akt [...]) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie zobowiązał Burmistrza G. do rozpoznania wniosku M. M. z dnia 28 lutego 2013 r. w zakresie pkt 1 w terminie 14 dni. W uzasadnieniu orzeczenia Sąd wskazał, że dokumentacja dotycząca beneficjentów umów o dofinansowanie, po zawarciu tych umów jest informacją publiczną i podlega udostępnieniu, w oparciu o przepisy ustawy o dostępie do informacji publiczne, pod warunkiem że jest informacją publiczną w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. z 2014 r. poz. 782 ze zm. – tekst obowiązujący na dzień orzekania - dalej jako: u.d.i.p.). Natomiast każdy załącznik do wniosku o dofinansowanie czy też sam wniosek, nie nabierają bez względu na ich treść waloru informacji publicznej tylko dlatego, że zostały złożone z okazji ubiegania się o fundusze publiczne. Stanowią one informacje publiczną jedynie z tego powodu, że dotyczą sprawy publicznej z uwagi na podmiot, który wystąpił z takim wnioskiem. W związku z tym z uwagi na podmiot, który wystąpił z wnioskiem o dofinansowanie realizowanego projektu ze środków unijnych oraz wykonywanie zadań publicznych przez Gminę G. jest ona podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej co do złożonego wniosku o przyznanie dofinansowania, której udzielenie, bądź odmowa przez organ winny nastąpić w oparciu o zapisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Oznacza powyższe, że organ winien bądź udostępnić żądaną informację, co następuje w formie czynności materialno-technicznej, bądź też w sytuacji, gdy do wniosku zostały dołączone załączniki, które zagroziłyby interesom gospodarczym przedsiębiorcy czy też jego prywatności możliwa jest z uwagi na zapis art. 5 u.d.i.p. odmowa udostępnienia żądanego załącznika poprzez wydanie decyzji w trybie art. 16 ust. 1 u.d.i.p. Dlatego Sąd uznał za zasadną skargę na bezczynność organu i zobowiązał organ do rozpoznania wniosku strony skarżącej z dnia 28 lutego 2013 r. w punkcie 1 - w terminie 14 dni. Wskazano przy tym, że stosownie do art. 286 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi termin ten liczy się od dnia doręczenia akt organowi. Podano, że prawidłową formą jego rozpoznania będzie, bądź udostępnienie żądanej informacji publicznej, bądź też wydanie decyzji odmawiającej jej udzielenia z uwagi na jakieś chronione dobro określone w art. 5 u.d.i.p.

Prawomocny wyrok wraz z aktami sprawy został doręczony organowi w dniu 24 lipca 2015 r.

Pismem z dnia 10 sierpnia 2015 r. M. M. wezwał organ do wykonania wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 21 maja 2015 r. (sygn. akt [...])

Następnie pismem z dnia 1 grudnia 2015 r. skarżący wniósł skargę na bezczynność Burmistrza G. w udzieleniu mu informacji publicznej, żądając zobowiązania organu do wykonania wniosku skarżącego w terminie 14 dni od doręczenia akt organowi oraz stwierdzenia rażącego naruszenia prawa i wymierzenia organowi grzywny. Podał, że w dniu 28 lutego 2013 r. złożył wniosek o udostępnienie informacji publicznej w zakresie skanu wniosku dotacji na projekt "Rozwój funkcji uzdrowiskowej w G. poprzez urządzenie plaży i budowę parków: zdrojowego i kinezyterapeutycznego", realizowanego w ramach programu operacyjnego: poddziałanie 2.1.2 "Infrastruktura uzdrowiskowa" działanie 2.1 "Wzrost potencjału turystycznego" [...] wraz załącznikami. Podał, że na skutek wniesionej skargi na bezczynność organu wyrokiem z dnia 21 maja 2015 r. Wojewódzki Sad Administracyjny w Olsztynie zobowiązał Burmistrza do wykonania wniosku. Wskazał, że w piśmie z dnia 6 sierpnia 2015 r. Burmistrz G. uznał, że załączniki D3, D4, D5, D6, D7 nie stanowią informacji publicznej i nie mogą zostać udostępnione. Skarżący podniósł, że w jego ocenie takie rozpatrzenie sprawy przez Burmistrza nie stanowi wykonania wyroku WSA w Olsztynie z 21 dnia maja 2015 r. oraz nie ma oparcia w obowiązujących przepisach prawa. Wyjaśnił, że prawo do informacji publicznej jest określone w art. 61 ust. 1 i 2 Konstytucji RP oraz wynika z art. 10 Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Jest ono rozumiane szeroko jako nie tylko możliwość uzyskania informacji o działalności władz publicznych i osób pełniących funkcje publiczne, ale także uprawnienie pozwalające na dostęp do wszystkich dokumentów będących w posiadaniu organów państwowych, niezależnie od faktu kto wytworzył dane dokumenty oraz czy są to dokumenty urzędowe czy też nie. Jednocześnie niekwestionowane jest, że osoba wnioskująca o informację publiczną może domagać się skanów lub kopii wnioskowanych dokumentów, przy czym dotyczy to wszystkich dokumentów a nie jedynie dokumentów urzędowych bowiem w przeciwnym razie obywatel nie miałby możliwości sprawdzenia prawdziwości informacji przekazanych przez władzę, a przez to kontrola społeczna sprawowana przez obywateli byłaby iluzoryczna. Podniósł, że zarówno na gruncie art. 61 Konstytucji RP, jak i ustawy o dostępie do informacji publicznej, nie występuje pojęcie dokumentu prywatnego. Zostało ono sformułowane w orzecznictwie, które jednak zapadło na gruncie innego stanu prawnego i dlatego nie ma odniesienia do niniejszej sprawy. Zatem udostępnieniu podlegają dokumenty będące w posiadaniu organów państwowych niezależnie od ich charakter. Skarżący wskazał, że jego wniosek dotyczy dofinansowania ze środków UE na projekt, który ma być zrealizowany przez beneficjenta w przestrzeni publicznej. Dlatego informacje zawarte we wszystkich dokumentach, w tym załącznikach składanych w postępowaniu konkursowym stanowią informację o sprawach publicznych i podlegają udostępnieniu, a osoba składająca wniosek o dofinansowanie w takim konkursie powinna liczyć się z publicznym i jawnym charakterem takich postępowań. Nie ma więc oparcia w obowiązujących przepisach prawa stanowisko organu, że wnioskowane załączniki nie są informacją publiczną. Zawierają one bowiem informację o możliwym sposobie wykorzystania środków publicznych oraz stanowią dokumentacją konkursową. Wskazał, że zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 5 u.d.i.p. udostępnieniu w szczególności podlegają informacje dotyczące majątku publicznego. Niniejsza sprawa dotyczy dysponowania majątkiem publicznym bowiem beneficjentom realizującym poszczególne projekty przekazywane są środki w ramach programów operacyjnych ze środków publicznych (zarówno europejskich, jak i krajowych). Tylko korzystając z odpowiednich informacji zawartych we wskazanych dokumentach i załącznikach można ocenić w jakim stopniu dany wniosek jest korzystny. Ponadto skarżący podniósł, że organ został zobowiązany do rozpoznania wniosku przez WSA w Olsztynie, a w wyroku tym Sąd wskazał, że wnioskowane informacje są informacją publiczną i podlegają udostępnieniu w trybie określonym w ustawie o dostępie do informacji publicznej. Dlatego też wniosek powinien zostać załatwiony poprzez udzielenie informacji publicznej bądź odmowę udostępnienia ze względu na ochronę dóbr określonych wart. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej. Tymczasem Burmistrz G. po rozpatrzeniu wniosku ponownie uznał, że wnioskowana informacja nie jest informacją publiczną i poinformował o tym skarżącego zwykłym pismem. Zatem załatwienie sprawy przez Burmistrza nie tylko nie ma oparcia w obowiązujących przepisach prawa, ale także nie może stanowić wykonania wyroku, który uprzednio zapadł w niniejszej sprawie.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie. Wyjaśniono, że Burmistrz G. - realizując wyrok Sądu - rozpatrzył wniosek skarżącego w zakresie określonym przez Sąd i w dniu 6 sierpnia 2015 r. udostępnił skarżącemu - zgodnie z żądaniem - skan wniosku o dotację na projekt "Rozwój funkcji uzdrowiskowej w G. poprzez urządzenie plaży i budowę parków: zdrojowego i kinezyterapeutycznego" w ramach programu operacyjnego: podziałanie 1.1.2 "Infrastruktura uzdrowiskowa" działanie 2.1 "wzrost potencjału turystycznego" [...] złożonego w dniu 6 października 2009 r. Jednocześnie pismem z dnia 7 sierpnia 2015 r. organ poinformował, skarżącego, że w jego cenie załączniki do wniosku nr D3, D4, D5, D6 i D7, przedstawiające rysunek mola, rysunek parku kinezyterapeutycznego, rysunek urządzeń do rehabilitacji ruchowej dla dorosłych, rysunek zegara słonecznego oraz rysunek elementów małej architektury jako dokumenty wytworzone przez wnioskodawcę, posiadają walor dokumentów prywatnych i jako takie nie podlegają udostępnieniu w trybie złożonego przez skarżącego wniosku. Natomiast pozostałe załączniki zostały przekazane skarżącemu w formie zapisu na nośniku-płytka CD pismem z dnia 25 sierpnia 2015 r. W związku z tym zarzut bezczynności organu w zakresie wykonania wyroku jest bezzasadny, gdyż organ zastosował się do sentencji orzeczenia i rozpatrzył wniosek skarżącego w zakresie objętym orzeczeniem.

W odpowiedzi na wezwanie Sadu skarżący sprecyzował swoją skargę wskazując, że jest to skarga na niewykonanie wyroku WSA z dnia 21 maja 2015 r. oraz że skarga został poprzedzona wezwaniem do jego wykonania z dnia 10 sierpnia 2015 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył co następuje:

Zgodnie z art. 154 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012r. poz. 270 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.) w razie niewykonania wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania strona, po uprzednim pisemnym wezwaniu właściwego organu do wykonania wyroku lub załatwienia sprawy, może wnieść skargę w tym przedmiocie, żądając wymierzenia temu organowi grzywny.

Podnieść należy, iż zgodnie z powszechnie przyjmowanym w orzecznictwie i doktrynie poglądem niewykonanie wyroku uwzględniającego skargę na bezczynność występuje w przypadku bezskutecznego upływu terminu wyznaczonego przez sąd na wydanie aktu lub dokonanie czynności, liczonego od dnia doręczenia akt organowi (por. L. Żukowski – glosa do postanowienia NSA z 12 maja 1998r. Sygn. akt IV SA 1317/96, OSP z 1999r. Nr 3 poz. 57, Jan P. Tarno - Komentarz do ustawy – Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Wydawnictwo Prawnicze LexisNexis Warzsawa 2006 str. 333).

W niniejszej sprawie niesporna jest okoliczność, że akta administracyjne wraz z prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 21 maja 2015 r. (sygn. akt [...]) zostały doręczonego organowi w dniu 24 lipca 2015 r. Zatem z tym dniem zaczął biec termin 14 dni do załatwienia przedmiotowej sprawy. Przy czym w przedmiotowym wyroku z dnia 21 maja 2015 r. Sąd wyraźnie stwierdził, że z uwagi na podmiot, który wystąpił z wnioskiem o dofinansowanie realizowanego projektu ze środków unijnych oraz wykonywanie zadań publicznych przez Gminę G. jest ona podmiotem zobowiązanym do udostępnienia informacji publicznej co do złożonego wniosku o przyznanie dofinansowania, której udzielenie, bądź odmowa przez organ winny nastąpić w oparciu o zapisy ustawy o dostępie do informacji publicznej. Organ winien bądź udostępnić żądaną informację, co następuje w formie czynności materialno-technicznej, bądź też w sytuacji, gdy do wniosku zostały dołączone załączniki, które zagroziłyby interesom gospodarczym przedsiębiorcy czy też jego prywatności możliwa jest z uwagi na zapis art. 5 u.d.i.p., odmowa udostępnienia żądanego załącznika poprzez wydanie decyzji w trybie art. 16 ust. 1 u.d.i.p. Także w zakończeniu uzasadnienia Sąd wskazał, że prawidłową formą rozpoznania wniosku będzie, bądź udostępnienie żądanej informacji publicznej, bądź też wydanie decyzji odmawiającej jej udzielenia z uwagi na jakieś chronione dobro określone w art. 5 u.d.i.p.

W niniejszej sprawie organ podał, że wykonał wyrok Sądu zobowiązujący go do załatwienia wniosku skarżącego, powołując się na pisma: z dnia 6 sierpnia 2015 r., którym udostępnił skarżącemu skan wniosku o dotację na projekt" Rozwój funkcji uzdrowiskowej w G. poprzez urządzenie plaży i budowę parków: zdrojowego i kinezyterapeutycznego", z dnia 25 sierpnia 2015 r., którym przekazano skarżącemu część załączników w formie zapisu na nośniku-płytka CD, a także na pismo z dnia 7 sierpnia 2015 r., w którym organ poinformował, skarżącego, że w jego ocenie załączniki do wniosku nr D3, D4, D5, D6 i D7 jako dokumenty wytworzone przez wnioskodawcę, posiadają walor dokumentów prywatnych i jako takie nie podlegają udostępnieniu w trybie złożonego przez skarżącego wniosku.

Podkreślić zatem należy, że w przedmiotowym wyroku z dnia 21 maja 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie jednoznacznie stwierdził, że organ winien bądź udostępnić żądaną informację, bądź też w sytuacji, gdy do wniosku zostały dołączone załączniki, które zagroziłyby interesom gospodarczym przedsiębiorcy czy też jego prywatności - z uwagi na zapis art. 5 u.d.i.p. – odmówić udostępnienia żądanego załącznika poprzez wydanie decyzji w trybie art. 16 ust. 1 u.d.i.p. Przy czym organ, będąc z mocy art. 153 p.p.s.a. związany oceną prawną i wskazaniami co do dalszego postępowania, nie może ponownie dokonywać oceny załączników do wniosku w kontekście tego, czy stanowią one informację publiczną. Zatem winien on albo udostępnić załączniki do wniosku, bądź też – w przypadku zaistnienia okoliczności, o których mowa w art. 5 u.d.i.p. – odmówić ich udostępnienia w drodze decyzji, o której mowa w art. 16 ust. 1 u.d.i.p. Skoro zaś organ takiej decyzji nie wydał, a jedynie poinformował stronę skarżącą pisemnie o odmowie udostępnienia żądanej informacji, to nie można uznać, że w tym zakresie wyrok Sądu został wykonany.

W związku z powyższym zaistniały podstawy do wymierzenia grzywny. Należy przy tym zaznaczyć, iż ustalenie wysokości wymierzonej grzywny pozostawione zostało miarkowaniu Sądu, a jedynie jej górną granicę określa przepis art. 154 § 6 p.p.s.a., odwołujący się w swojej treści do ogłaszanej corocznie przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, na podstawie odrębnych przepisów, wysokości przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku poprzednim. Zatem w przypadku wymierzenia grzywny poniżej tej granicy nie jest konieczne, aby kwota wymierzonej grzywny odpowiadała określonej wielokrotności tego wskaźnika. Wymierzając grzywnę w wysokości 200 zł Sąd uznał, iż w okolicznościach rozpatrywanej sprawy będzie to kwota adekwatna do stopnia zawinienia ukaranego nią organu. Sąd wziął bowiem pod uwagę fakt, że organ poinformował skarżącego, z jakich względów nie udostępni mu żądanych załączników, a jedynie nie uczynił tego we właściwiej formie ze względu na niewłaściwą interpretację wyroku Sądu. Z tych samych względów Sąd nie znalazł podstaw do stwierdzenia, aby bezczynność miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa. Sąd uznał, że wymierzona kwota grzywny będzie miała charakter prewencyjny, tak aby sytuacja taka nie powtórzyła się w przyszłości.

Z powyższych względów podstawie art. 154 § 1, 2 i § 6 p.p.s.a. orzeczono jak w sentencji. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 200 p.p.s.a.