Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Sygnatura akt: II SA/Ke 222/05 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 17 stycznia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Kobylecka, Sędziowie: Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Asesor WSA Sylwester Miziołek, Protokolant: Referent stażysta Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2006 r. sprawy ze skargi J. C. i A. M. na decyzję Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...]numer [...] w przedmiocie : nakazu rozbiórki oddala skargę.

II SA/Ke 222/05

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] na podstawie art. 48 ust.1 ustawy z dnia

7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego nakazał J. C. i A. M. dokonanie rozbiórki samowolnie wybudowanego budynku gospodarczego o wymiarach 3,70x6,0 m na działce w N. nr 27.

Organ ustalił, że przedmiotowy budynek został wybudowany w roku 2002,

a inwestor nie posiada pozwolenia na budowę jak również zgłoszenia budowy. Ponieważ brak jest możliwości przyjęcia, że stanowi on uzupełnienie zabudowy zagrodowej, o jakiej mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1a ustawy prawo budowlane, na wzniesienie tego obiektu należało uzyskać pozwolenie na budowę. Postanowieniem z dnia [...] organ I-szej instancji wstrzymał roboty budowlane oraz nałożył na inwestora obowiązek przedstawienia do dnia 20 grudnia 2003 r.:

- zaświadczenia organu właściwego w sprawach ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu o zgodności obiektu z przepisami obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego,

- czterech egzemplarzy projektu budowlanego sporządzonego przez osobę posiadającą stosowne uprawnienia budowlane potwierdzone stosownym zaświadczeniem,

- oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.

Ponieważ inwestorki A. M. i J. C. nie przedstawiły żądanych dokumentów w wyznaczonym terminie, organ nakazał rozbiórkę zgodnie z art. 48 ust. 1 Prawa budowlanego.

Rozpoznając odwołanie od tego rozstrzygnięcia wniesione przez J. C. i A.M., Inspektor Nadzoru Budowlanego

decyzją z dnia [...] utrzymał zaskarżoną decyzję

w mocy.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ II instancji podniósł, że

z oświadczenia złożonego do protokołu przez A. M. wynika, że budynek wybudowała wspólnie z J. C. w roku 2002 bez pozwolenia na budowę i bez zgłoszenia. Podjęte przez organ czynności administracyjne zmierzały do zalegalizowania popełnionej samowoli budowlanej, jednak niewypełnienie przez inwestorki nałożonych na nie obowiązków skutkowało koniecznością orzeczenia o rozbiórce zgodnie z dyspozycją art. 48 ust. 1 Prawa budowlanego.

Odpowiadając na zarzuty zawarte w odwołaniu organ podniósł, że nie kwestionował w decyzji potrzeby posiadania budynku gospodarczego przez J. C. i A. M. Decyzja organu I-szej instancji dotyczy również A. M., ponieważ złożyła w toku postępowania oświadczenie, że przedmiotowy obiekt budowała wspólnie z J. C. Nie ma również znaczenia dla rozstrzygnięcia, czy sąsiad wyraził zgodę na dobudowę obiektu do swojego budynku, ponieważ to nie on, a właściwy organ udziela pozwolenia na budowę.

Skargę od powyższego rozstrzygnięcia do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie złożyły J. C. i A. M. uważając je za niesprawiedliwe i krzywdzące. Zarzuciły, że spełnienie warunku przedłożenia dokumentów w postaci zaświadczeń, 4 projektów budowlanych

i oświadczeń, wymagających nakładów finansowych i to w terminie 1 miesiąca było i jest niemożliwe, gdyż żadna z nich nie posiada takich środków. Wniosły

o zawieszenie postępowania i udzielenie dłuższego terminu do wykonania obowiązków nałożonych poprzez organ I instancji. Skarżące zarzuciły również, że budynek służy celom rolniczym i obecnie nie mają gdzie składać narządzi, płodów rolnych i opału. Ponadto właścicielką gospodarstwa jest J. C., A. M. nie była inwestorem dlatego niezrozumiałym jest, dlaczego decyzja także jej dotyczy.

W odpowiedzi na skargę w Inspektor Nadzoru Budowlanego wniósł o jej oddalenie podtrzymując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył , co następuje :

Skarga nie jest zasadna, albowiem zaskarżone rozstrzygnięcie odpowiada prawu.

Niesporną i niekwestionowaną w sprawie okolicznością jest to, że przedmiotowy budynek gospodarczy wybudowany został bez wymaganego pozwolenia na budowę. Prawidłowo przy tym przyjęto, że obiekt ten w stanie faktycznym sprawy nie stanowi uzupełnienia zabudowy zagrodowej, o jakiej mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1a Prawa budowlanego w z w. z art. 30 ust 1 pkt 1 tego Prawa. Po pierwsze, jak wynika z przeprowadzonych w dniu 8 października 2003 r. oględzin, na przedmiotowej nieruchomości znajduje się tylko jeden - przedmiotowy - budynek gospodarczy, a zatem nie można mówić o uzupełnieniu zabudowy przy jego wznoszeniu; po drugie, wymiary obiektu 3,70x6,0 m przekraczają dopuszczalną rozpiętość konstrukcji przewidzianą

w przepisie art. 29 ust. 1 pkt 1a Prawa budowlanego dla budynków gospodarczych, dla których pozwolenie na budowę nie jest wymagane.

Dlatego też, stosownie do treści art. 48 ust. 2 organy nadzoru budowlanego podjęły kroki mające na celu zalegalizowanie samowoli budowlanej i nałożyły na inwestorki obowiązki przewidziane w tym przepisie.

Okres 1-go miesiąca, jaki został w tym postanowieniu przewidziany na ich wykonanie był możliwy do realizacji, mając na uwadze nieskomplikowany charakter obiektu, który miał być przedmiotem projektu architektoniczno-budowlanego. W toku całego postępowania administracyjnego skarżące nie zgłaszały zresztą jakichkolwiek zastrzeżeń co do długości zakreślonego im terminu, a zarzuty w tym zakresie pojawiły się dopiero w skardze.

W terminie do 20 grudnia 2003 r. ( a także w późniejszym okresie ), inwestorki nie złożyły zresztą żadnego z wymaganych przez organ dokumentów, nawet oświadczenia o posiadanym prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, którego przygotowanie nie wymaga żadnych nakładów finansowych ani też nie pochłania dużo czasu.

Biorąc te okoliczności pod uwagę należy przyjąć, że termin zakreślony postanowieniem z dnia [...] był dla skarżących możliwym do wykonania, a niezrealizowanie nałożonych na nie obowiązków wynikało

z nienależytej staranności i dbałości o własne interesy, co nie może wpływać na prawidłowość dalszych decyzji organów podjętych w następstwie bezczynności obu inwestorek. Konsekwencją niespełnienia obowiązków nałożonych postanowieniem z [...] była bowiem konieczność orzeczenia przez organ nadzoru budowlanego rozbiórki obiektu, zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 48 ust. 4 w zw. z art. 48 ust. 1 Prawa budowlanego.

Podnoszone w skardze zarzuty dotyczące roli i przeznaczenia przedmiotowego budynku nie mogą mieć w tym przypadku znaczenia w sprawie, albowiem odnoszą się do argumentów z zakresu tzw. zasad współżycia społecznego

o jakich mowa w art. 5 kodeksu cywilnego, nie przewidzianych jako środek obrony przepisami prawa budowlanego.

Zasadnie przy tym organy obu instancji decyzję o rozbiórce skierowały także do A. M., która sama oświadczyła w trakcie oględzin dnia 8 października 2003 r., że jest inwestorką przedmiotowego obiektu.

Wniosek o zawieszenie postępowania jest natomiast bezprzedmiotowy, albowiem w toku postępowania toczącego się przed sądem, Wojewódzki Sąd Administracyjny może zawiesić - z przyczyn określonych w art. 124, 125 i 126 p.p.s.a - jedynie postępowanie sądowe, zaś wniosek zawarty w skardze dotyczy zawieszenia postępowania, które zostało już przeprowadzone przed organami administracji publicznej. Niezależnie zatem od jego merytorycznej oceny, jest on spóźniony.

Skoro zatem podniesione w skardze zarzuty nie mogły odnieść zamierzonego skutku, a jednocześnie brak jest okoliczności, które z urzędu należałoby wziąć pod rozwagę, Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 151 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz.U. nr 153, poz. 1270 ).

II SA/Ke 222/05

Zarządzenie:

Odpis dor. skarżącym, organowi ŚWINB w Kielcach oraz uczestnikom ( jak na k. 66) wraz z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia skargi kasacyjnej.