drukuj    zapisz    Powrót do listy

6072 Scalenie oraz podział nieruchomości, , Samorządowe Kolegium Odwoławcze, oddalono skargę, II SA/Kr 1400/11 - Wyrok WSA w Krakowie z 2012-06-20, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

II SA/Kr 1400/11 - Wyrok WSA w Krakowie

Data orzeczenia
2012-06-20 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2011-08-31
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie
Sędziowie
Kazimierz Bandarzewski /sprawozdawca/
Krystyna Daniel /przewodniczący/
Renata Czeluśniak
Symbol z opisem
6072 Scalenie oraz podział nieruchomości
Skarżony organ
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Treść wyniku
oddalono skargę
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel Sędziowie: WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) WSA Renata Czeluśniak Protokolant: Anna Pałasz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi S.T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia 13 lipca 2011 r., znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

Z akt administracyjnych sprawy wynika, że sam W.T. wnioskiem z dnia 26 czerwca 1989 r. wystąpił do Urzędu Dzielnicowego [...]Wydziału Geodezji i Gospodarki Gruntami o wydanie decyzji zatwierdzającej projekt podziału działki nr[...] , obr.[...] w O. . Do wniosku dołączono projekt podziału działki sporządzony przez geodetę na podstawie opinii właściwego Wydziału Urzędu Dzielnicowego K.-P. co do zgodności tak proponowanego podziału z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Wniosek zawiera nieczytelny podpis jednej osoby, a współwłaścicielami działki nr [...] byli małżonkowie W. i S.T. (akta administracyjne, karta nr [...] ).

Decyzją Kierownika Urzędu Dzielnicowego K.-P. z dnia [...] czerwca 1989 r., znak: [...] orzeczono o zatwierdzeniu projektu podziału nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] położonej w obrębie [...] objętej księgą wieczystą nr [...] i stanowiącej w dacie orzekania współwłasność S.T. i W.T. – na działki nr [...] i [...] .. W uzasadnieniu tej decyzji stwierdzono, że proponowany podział jest zgodny z planem szczegółowym zagospodarowania przestrzennego osiedla[...] , gdyż działka ta wchodzi w skład terenu przeznaczonego pod zabudowę jednorodzinną mieszkaniową, a podział został pozytywnie zaopiniowany przez Wydział Urbanistyki i Architektury i Nadzoru Budowlanego Urzędu Dzielnicowego K.-P. opinią z dnia 15 grudnia 1988 r. nr[...] .

Z decyzji tej wynika, że wniosek został złożony przez S. i W.T. i miała ją otrzymać S.T. i W.T. (akta administracyjne, karta nr[...] ). Na decyzji tej znajduje się adnotacja, że stała się ona ostateczna z dniem 29 czerwca 1989 r.

Wnioskiem z dnia 17 lutego 2011 r. S.T. zwróciła się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. o stwierdzenie nieważności opisanej wyżej decyzji. Wnioskodawczyni podała, że ma to istotne znaczenie zarówno dla toczącego się postępowania spadkowego po mężu jak i też dla prawidłowego opodatkowania gospodarstwa. Wskazała również, że po śmieci męża znalazła w jego dokumentach oryginał tej decyzji, doręczony mężowi jako wnioskodawcy w sprawie zawierający stwierdzenie, że decyzja stała się w dniu jej wydania decyzją ostateczną. Wnioskodawczyni wskazała również, że przedmiotowa decyzja (wydana w dniu 26 czerwca 1989 r.) mogła uzyskać status decyzji ostatecznej najwcześniej po upływie 14 dni od doręczenia mężowi, a nie w dniu jej wydania.

Ze znajdujących się w aktach administracyjnych wypisach z ksiąg wieczystych wynika, że działka nr [...]stanowi współwłasność w ułamku ½ S.T. i Stowarzyszenia[...] . . Działka nr [...] stanowi własność Stowarzyszenia [...] . Ponadto w dniu 22 lipca 1994 r. zmarł W.T. (akta administracyjne, karta nr [...] ).

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia [...] czerwca 2011 r. odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji z dnia [...] czerwca 1989 r., znak: [...] stwierdzając jednocześnie, że decyzja ta wydana została z naruszeniem prawa. W uzasadnieniu nawiązano do orzecznictwa oraz poglądów doktryny z zakresu stwierdzenia nieważności decyzji. Wywiedziono, że orzekając w niniejszym postępowaniu, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. zobowiązane było uwzględnić treść miarodajnego dla rozpoznania sprawy przepisu art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1985 r. Nr 22, poz. 99), stanowiącego podstawę materialnoprawną decyzji Kierownika Urzędu Dzielnicowego K.-P. z dnia [...] czerwca 1989 r. Zgodnie z jego brzmieniem obowiązującym na dzień wydania opisanej wyżej decyzji podział nieruchomości mógł nastąpić, jeżeli był zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Kompetencję do wydawania decyzji zatwierdzającej projekt jej podziału posiadał rejonowy organ rządowej administracji ogólnej (art. 12 ust 3 wyżej wymienionej ustawy).

Dokonując oceny zgodności decyzji podziałowej działki nr [...] z miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego Miasta K. i z planem szczegółowym zagospodarowania przestrzennego oś.[...] , zatwierdzonym uchwałą Nr [...] Rady Narodowej Miasta K. z dnia 25 kwietnia 1988 r. Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że nieruchomość podlegająca podziałowi wchodziła w skład terenu przeznaczonego w miejscowym planie szczegółowym oś. [...] pod zabudowę jednorodzinną mieszkaniową, co wynika z opinii Wydziału Urbanistyki i Architektury, Nadzoru Budowlanego i Ochrony Środowiska Urzędu Dzielnicowego K. –P. . Uznało, że dokonany podział nieruchomości na dwie działki nr [...] i [...] był zgodny z postanowieniami obowiązującego wówczas planu.

Organ stwierdził, że z wnioskiem o dokonanie podziału winni wystąpić zarówno. I W.T. , a w tej sprawie wniosek o zatwierdzenie przedmiotowego podziału złożył tylko W.T. . W tym stanie sprawy uznano, że badana decyzja wydana została z rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 K.p.a. W odniesieniu do wydzielonej w wyniku tego podziału działki nr [...] w następstwie zatwierdzenia podziału i zawarcia umowy przeniesienia własności na rzecz [...]Rady Niepełnosprawnych powstały nieodwracalne skutki prawne, podobnie jak i w odniesieniu do działki nr [...] stanowiącej (współwłasność w ½ części [...] Rady ). Zgodnie z art. 156 § 2 K.p.a. nieodwracalne skutki prawne stanowią negatywną przesłankę stwierdzenia nieważności decyzji. W ocenie Kolegium Odwoławczego, w przedmiotowej sprawie w stosunku do działki nr [...] przeniesienie własności wywołało skutek taki, że powstała nowa nieruchomość i żeby zniweczyć skutki zawarcia takiej umowy należałoby przeprowadzić postępowanie przed sądem powszechnym.

Wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy w ustawowym terminie złożyła S.T. wnosząc o uwzględnienie okoliczności: braku podpisu obu współwłaścicieli działki nr [...] obr. [...] na wniosku z dnia 26 czerwca1989 r., braku dowodu doręczenia współwłaścicielom decyzji objętej postępowaniem[...] . Zarzucono, że brak jest podstaw do uznania [...] Rady Niepełnosprawnych za stronę postępowania, ponieważ w dacie wydania decyzji z dnia [...] czerwca 1989 r. osoba ta nie istniała. Podział działki nr [...] na dwie części nie został uwzględniony w doręczonym odpisie księgi wieczystej nr [...] z daty 26 listopada 1997 r., co w połączeniu z datą otwarcia spadku po mężu dowodzi jego braku zainteresowania w realizacji decyzji podziałowej działki [...] obr. [...] . Ponadto wniesiono o uznanie M.G. za stronę postępowania, albowiem decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 6 czerwca 2011 r. narusza jej - jako członka rodziny - prawo własności objętej księgą wieczystą nr [...] . W wyniku rozpatrzenia wniosku S.T. o ponowne rozpatrzenie sprawy Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia [...] lipca 2011 r. nr[...] , na podstawie art. 158 § 1 i § 2 K.p.a. w związku z art. 156 § 1 pkt 2 i § 2 K.p.a. oraz w związku z art. 127 § 3 K.p.a. i art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a., utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W uzasadnieniu Kolegium Odwoławcze podało, że istotą stwierdzenia nieważności decyzji jest wystąpienie w chwili jej wydawania wad określonych w art. 156 § 1 K.p.a. Ocenie podlegała zgodność z prawem decyzji według przepisów obowiązujących w czasie jej podejmowania.

Kolegium Odwoławcze wskazało, że jedną z okoliczności obligujących organ wyższego stopnia do stwierdzenia nieważności decyzji jest fakt wydania tej decyzji z rażącym naruszeniem prawa. Podano, że pod pojęciem rażącego naruszenia prawa trzeba rozumieć rozstrzygnięcie sprawy ewidentnie sprzeczne z wyraźnym i nie budzącym wątpliwości co do jego bezpośredniego rozumienia przepisem prawa.

Kolegium Odwoławcze podniosło, że obowiązkiem organu stwierdzającego nieważność decyzji, jako wydanej z rażącym naruszeniem prawa, jest wyraźne wykazanie, jaki konkretny przepis został naruszony i dlaczego naruszenie to organ ocenił jako rażące (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 września 1997 r., sygn. akt III SA 1425/96, niepublikowane; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 października 1992 r., sygn. akt V SA 86/92, opubl. ONSA z 1993 r., nr 1 poz. 23). Rażące naruszenie prawa rozumiane jako naruszenie normy prawnej następuje wtedy, gdy istnieje przepis prawny dający podstawę do wydania decyzji administracyjnej, a rozstrzygnięcie zawarte w decyzji, dotyczące praw lub obowiązków stron postępowania, zostało ukształtowane sprzecznie z przesłankami wprost określonymi w tym przepisie prawnym.

Wskazano, że celem postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji nie jest merytoryczna ocena treści takiej decyzji. Postępowanie regulowane przepisami 156-159 K.p.a. nie jest postępowaniem "trzecioinstancyjnym". Stąd wszelkie zarzuty, jakie są zawarte we wnioskach muszą - w związku z przesłanką rażącego naruszenia prawa - obejmować jedynie ocenę tego, czy wydając decyzję objętą postępowaniem nadzwyczajnym organ nie popełnił rażącego naruszenia prawa.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. dokonując weryfikacji zaskarżonej decyzji oparło się na treści art. 12 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości podniosło, że podział nieruchomości mógł nastąpić, jeżeli był zgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Oznacza to, że kwestionowana przez wnioskodawczynię decyzja o podziale działki nr [...] winna być oceniana przez Kolegium Odwoławcze pod względem zgodności z miejscowym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego Miasta K. i z planem szczegółowym zagospodarowania przestrzennego oś. [...] , zatwierdzonym uchwałą Nr [...]Rady Narodowej Miasta K. z dnia 25 kwietnia 1988 r. Nieruchomość podlegająca podziałowi wchodziła w skład terenu przeznaczonego w miejscowym planie szczegółowym oś. [...] pod zabudowę jednorodzinną, mieszkaniową - co wynika z opinii Wydziału Urbanistyki, Architektury, Nadzoru Budowlanego i Ochrony Środowiska Urzędu Dzielnicowego K - -P. . Dokonany podział nieruchomości na dwie działki: nr [...] i [...] był zgodny z postanowieniami obowiązującego wówczas planu zagospodarowania przestrzennego.

W aktach administracyjnych sprawy znajduje się wniosek W.T. o wydanie decyzji zatwierdzającej podział działki nr [...] położonej w O. . Do wniosku załączono wypis hipoteczny z dnia 20 czerwca 1989 r., z którego wynika, że podlegająca podziałowi działka nr [...] stanowi własność W. i S.T. . Oznacza to, że z wnioskiem o dokonanie podziału winni wystąpić zarówno jak i W.T. . Tymczasem wniosek o zatwierdzenie przedmiotowego podziału złożył sam W.T. . Wprawdzie wydana decyzja była adresowania również do S.T. , jednakże w aktach sprawy brak jest dowodu doręczenia tej decyzji zarówno S.T. jak i składającemu wniosek W.T. i pomimo tego oraz zawartego pouczenia o przysługującym prawie do złożenia w ciągu 14 dni odwołania, w dniu wydania decyzji nadano jej klauzulę ostateczności, albowiem nie było kompletnego wniosku o zatwierdzenie podziału.

Kolegium Odwoławcze podzieliło zatem pogląd poprzednio orzekającego składu tego organu, że w tym stanie sprawy należy uznać, że badana decyzja wydana została z rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 K.p.a. Jednak w odniesieniu do wydzielonej w wyniku tego podziału działki nr [...] w następstwie zatwierdzenia podziału i zawarcia umowy przeniesienia własności na rzecz Rady Niepełnosprawnych powstały nieodwracalne skutki prawne, podobnie jak i w odniesieniu do działki nr [...] stanowiącej współwłasność w ½ części [...] j Rady [...] .

Zgodnie z art. 156 § 2 K.p.a. nieodwracalne skutki prawne stanowią negatywną przesłankę stwierdzenia nieważności decyzji. Nieodwracalne skutki prawne mają miejsce wtedy, gdy organy administracji działają w przypisanych przez prawo formach i nie są w stanie przywrócić pierwotnego stanu prawnego. Dany akt wywołuje nieodwracalny skutek prawny wtedy, gdy ani przepis prawa materialnego, ani też przepisy procesowe, stanowiące podstawę działania organu administracji publicznej, nie czynią danego organu właściwym do cofnięcia tego właśnie skutku przez wydanie decyzji. Skutek prawny decyzji będzie nieodwracalny, jeżeli cofnięcie, zniesienie, odwrócenie skutków prawnych decyzji wymaga takich działań, do których organ administracji publicznej nie ma umocowania ustawowego, czyli nie może skorzystać z drogi postępowania administracyjnego i stosować formy aktu indywidualnego.

W ocenie Kolegium Odwoławczego, w przedmiotowej sprawie w stosunku do działki nr [...]przeniesienie własności wywołało skutek taki, że powstała nowa nieruchomość i żeby zniweczyć skutki zawarcia takiej umowy, należałoby przeprowadzić postępowanie przed sądem powszechnym.

Kolegium Odwoławcze wskazało, że M.G. będąca spadkobiercą po W.T. - w świetle aktualnego wypisu z księgi wieczystej nie jest właścicielką działek powstałych po podziale, a zatem nie ma interesu prawnego, aby uczestniczyć w postępowaniu w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji podziałowej. Z kolei [..] Rada jest właścicielem działki nr [...] oraz współwłaścicielem działki nr [...] a zatem udział tego podmiotu w niniejszym postępowaniu jest uzasadniony.

Skargę na powyżej opisaną decyzję wniosła do sądu administracyjnego S.T. wnosząc o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania organowi.

Skarżąca podniosła, że Kolegium Odwoławcze nie uwzględniło jej praw wynikających z faktu współwłasności przedmiotowej działki. Ponownie skarżąca podniosła, że brak jej podpisu na wniosku o podział jak i fakt niedoręczenia jej i mężowi decyzji podziałowej.

Dalej skarżąca wskazała, że Kolegium Odwoławcze pominęło również fakt naniesienia na wniosku z dnia 23 czerwca 1989 r. adnotacji "gospodarstwo rolne". W dacie złożenia wniosku – księga wieczysta nr [...] obejmowała gospodarstwo rolne powstałe w wyniku odłączenia działek nr [...] oraz [...] do innej księgi wieczystej. Akt notarialny związany z powstaniem tego gospodarstwa znajduje się w aktach postępowania administracyjnego dotyczącego prawidłowego opodatkowania tego gospodarstwa, zaś ostania decyzją wydana w tej sprawie przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze jest decyzja z dnia [...] września 2010 r. znak [...]. W dacie wydania decyzji z dnia [...] czerwca 1989 r. działka [...] była wpisana do księgi wieczystej nr [...] i zabudowana była budynkami gospodarczymi i budynkiem mieszkalnym. Opodatkowana była podatkiem rolnym.

Dla skarżącej praca w tym gospodarstwie stanowiła jedyne źródło dochodu i przyszłej emerytury, jej córce, wówczas uczennicy powołana wyżej ustawa gwarantowała przejęcie tego gospodarstwa po przejściu matki na emeryturę.

W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze K. wniosło o jej oddalenie w pełni podtrzymując dotychczas prezentowane stanowisko w sprawie.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Sąd administracyjny w ramach kontroli działalności administracji publicznej, przewidzianej w art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270), w skrócie jako "P.p.s.a.", uprawniony jest do badania czy przy wydaniu zaskarżonego aktu nie doszło do naruszenia przepisów prawa materialnego i przepisów postępowania, nie będąc przy tym związanym granicami skargi (art. 134 P.p.s.a.).

Wady, skutkujące koniecznością uchylenia decyzji, stwierdzeniem jej nieważności bądź wydania z naruszeniem prawa, określone są w przepisie art. 145 § 1 P.p.s.a.

W tej sprawie istotnym są dwie kwestie: po pierwsze, czy decyzją Kierownika Urzędu Dzielnicowego K.-P. z dnia [...] czerwca 1989 r., znak: [...] zatwierdzająca projektu podziału nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] położonej w obrębie [...] objętej księgą wieczystą nr [...] i stanowiącej w dacie orzekania współwłasność S.T. i W.T. – na działki nr[...] i [...] , była objętą wada uzasadniająca jej unieważnienie i po drugie, czy tak wydana decyzja spowodowała nieodwracalne skutki prawne.

Co do pierwszej kwestii należy zgodzić się z oceną Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. , które stwierdziło wystąpienie wady uzasadniającej wydanie ww. decyzji z rażącym naruszeniem prawa. Wniosek w sprawie zatwierdzenia podziału nieruchomości stanowiącej współwłasność dwóch osób winien być złożony przez te osoby. Z akt zaś wynika, że wniosek złożyła jedna osoba a dodatkowo z porównania daty sporządzenia wniosku i wydania decyzji (ta sama data) należy zasadnie wskazać, że organ administracyjny rażąco naruszył prawo przy wydawaniu swojej decyzji 26 czerwca 1989 r.

Drugą podstawową kwestią w tej sprawie jest ustalenie, czy ww. decyzja Kierownika Urzędu Dzielnicowego K.-P. z dnia [...] czerwca 1989 spowodowała nieodwracalne skutki prawne. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. stwierdziło w tej sprawie, że takie skutki ww. decyzja spowodowała, ponieważ wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji zatwierdzającej podział w stosunku do działki nr [...] nie spowodowałoby cofnięcia tych skutków do stanu sprzed wydania decyzji z [...] czerwca 1989 r. Nastąpiło bowiem przeniesienie prawa własności i powstała nowa nieruchomość a zniweczenie tych skutków (przeniesienia prawa własności) mogłoby nastąpić tylko w postępowaniu przed sądem powszechnym.

Stanowisko to także należy uznać za zasadne. Zgodnie z art. 156 § 2 K.p.a. nie stwierdza się nieważności decyzji mimo wystąpienia wady uzasadniającej takie rozstrzygniecie, jeżeli dana decyzja wywołała już nieodwracalne skutki prawne.

W uchwale siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 28 maja 1992 r. sygn. akt III AZP 4/92, opub. w OSNCP 1992 r., nr 12, poz. 211 stwierdzono, że odwracalność albo nieodwracalność skutku prawnego decyzji trzeba rozpatrywać, mając na uwadze zakres właściwości organów administracji publicznej oraz ich kompetencje, tzn. umocowanie do stosowania władczych i jednostronnych prawnych form działania. Jeżeli cofnięcie, zniesienie, odwrócenie skutków prawnych decyzji wymaga takich działań, do których organ administracji publicznej nie ma umocowania ustawowego, czyli nie może zastosować formy aktu administracyjnego indywidualnego, nie może też skorzystać z drogi postępowania administracyjnego, to wtedy właśnie skutek prawny decyzji będzie nieodwracalny.

Nie oznacza to sytuacji nieodwracalności absolutnej, tzn. braku jakiejkolwiek możności przywrócenia poprzedniego stanu prawnego w ramach całego porządku prawnego. Jest to nieodwracalność skutku prawnego względna w tym znaczeniu, że "odwrócenie" tego skutku jest prawnie niedostępne dla organu administracji publicznej działającego w granicach obowiązywania norm prawa publicznego, w formach prawnych właściwych dla tej administracji i w trybie postępowania przypisanym tejże administracji.

Tym samym decyzja wywoła nieodwracalny skutek prawny wtedy, gdy ani przepisy prawa materialnego, ani też przepisy procesowe, stanowiące podstawę działania organu administracji publicznej, nie czynią danego organu właściwym do cofnięcia tego właśnie skutku poprzez wydanie decyzji.

Również skutek prawny decyzji, który może być odwrócony na podstawie norm prawa prywatnego ale tylko przez sąd powszechny, nie może być dla organu administracji uznany za skutek prawny odwracalny.

Przenosząc te rozważania na niniejszą sprawę należy stwierdzić, że decyzja podziałowa z dnia 26 czerwca 1989 r. nie spowodowała przeniesienia prawa własności bądź jakichkolwiek zmiany w tym zakresie. Jeżeli do momentu podziału działki nr [...]współwłaścicielami byli S.T. i W.T. , to sam podział tej działki nr działki o numerach [...] i [...] nie zmienił prawa współwłasności ww. osób.

Zmiana w zakresie prawa własności nastąpiła później i miała bezpośredni związek z działem spadku po zmarłym W.T. . Zmarły bowiem sporządził testament, w którym cały swój majątek nieruchomy i ruchomy zapisał na rzecz Stowarzyszenia[...] . Na podstawie tego testamentu i podziału majątku dorobkowego oraz niesienia współwłasności nastąpiły zmiany właściciela. W aktach sporawy znajduje się odpis księgi wieczystej z dnia 6 czerwca 2011 r. (księga wieczysta nr [...] z treści której wynika, że współwłaścicielem nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] jest S.T. i Stowarzyszenie [...] w ½ części. Właścicielem działki nr [...] jest zaś tylko Stowarzyszenie [...] (księga wieczysta nr [...] Tym samym należy stwierdzić, że w istocie to sporządzenie testamentu przez W.T. i zadysponowanie w nim swoim majątkiem spowodowało, że współwłaścicielami do działki nr [...] i [...] stali się i S.T. i Stowarzyszenie [...] . Późniejszy sądowy podział majątku dorobkowego i zniesienie współwłasności stanowi niejako wykonanie testamentu a sam skutek w postaci przejścia prawa własności nastąpił formalnie z chwilą śmierci spadkodawcy. Testamentem zawierającym ostatnia wolę spadkodawcy wskazano, kto dziedziczy i co obejmuje dziedziczenie.

Tym samym w istocie to przejście prawa współwłasności z S.T. i W.T. nastąpiło nie na podstawie wydania decyzji zatwierdzającej podział z 1989 r., ale śmierci spadkodawcy i sporządzenia testamentu. Z akt sądowych postępowania cywilnego wynika, że nie został skutecznie zakwestionowany testament sporządzony przez zmarłego W.T.

Nawet gdyby przyjąć hipotetycznie, że organ administracji unieważniłby decyzję podziałową z 1989 r., to i tak nie spowodowałoby to odwrócenia skutku prawnego w postaci powrotnego przejścia na skarżącą prawa własności do całej działki nr [...]

Zarzuty skarżącej także nie mogą spowodować uchylenia zaskarżonych w tej sprawie decyzji. Organ administracji nie kwestionował, że decyzję z dnia [...] czerwca 1989 r. wydano z rażącym naruszeniem prawa. Wady te były i zostały trafnie ocenione. Nie można zaś w postępowaniu w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji orzekać merytorycznie w sprawie ponad ustalenie, czy wady "nieważnościowe" wystąpiły i czy nie zachodzą podstawy do odmowy stwierdzenia nieważności z powodu czy to upływu czasu czy też wystąpienia przesłanki nieodwracalnych skutków prawnych.

Fakt nieistnienia w 1989 r. Stowarzyszenia [...] także nie ma znaczenia w tej sprawie.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że zaskarżona decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. nie jest obarczona istotnymi wadami z zakresu postępowania administracyjnego lub wadami prawa materialnego, które mogłoby wskazywać na możliwość innego rozstrzygnięcia tego organu.

Tym samym na podstawie art. 151 P.p.s.a. skargę należało oddalić.



Powered by SoftProdukt