drukuj    zapisz    Powrót do listy

6460 Znaki towarowe, Własność przemysłowa, Urząd Patentowy RP, Uchylono zaskarżoną decyzję, VI SA/Wa 1789/07 - Wyrok WSA w Warszawie z 2008-02-21, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

VI SA/Wa 1789/07 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2008-02-21 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2007-10-16
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Ewa Frąckiewicz
Ewa Marcinkowska
Grażyna Śliwińska /przewodniczący sprawozdawca/
Symbol z opisem
6460 Znaki towarowe
Hasła tematyczne
Własność przemysłowa
Skarżony organ
Urząd Patentowy RP
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2002 nr 153 poz 1270 art. 145 par. 1 pkt 1 lit. c), art. 152, art. 200 w zw. z art. 205 par 1
Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Dz.U. 1985 nr 5 poz 17 art.5 pkt 1, art. 6 ust. 1, art. 9 ust.1 pkt 1
Ustawa z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych.
Dz.U. 1960 nr 30 poz 168 art. 7, art. 77 par. 1, art. 80, art. 107 par 3
Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Śliwińska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Frąckiewicz Sędzia WSA Ewa Marcinkowska Protokolant Marcin Just po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 lutego 2008 r. sprawy ze skargi G. Sp. z o .o. z siedzibą w L. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia w części prawa ochronnego na znak towarowy DIX nr R-158898 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że uchylona decyzja nie podlega wykonaniu; 3. zasądza od Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz skarżącej G. Sp. z o .o. z siedzibą w L. kwotę 1617 (jeden tysiąc sześćset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia [...] marca 2007 r. Urząd Patentowy RP w trybie postępowania spornego po rozpoznaniu sprawy o unieważnienie prawa ochronnego na znak towarowy DIX R-158898, udzielonego na rzecz G. Sp. z o.o. z siedzibą w L., na skutek sprzeciwu uznanego za bezzasadny, wniesionego przez B. S.A. z siedziba w P., Francja unieważnił prawo ochronne na znak towarowy DIX R-158898, w części dotyczącej wszystkich towarów ujętych w klasie 03.

Jako podstawę prawną wskazał art. 246 i 247 ust. 2. ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm. ) – zwaną dalej p.w.p., a także art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych (Dz. U. nr 5, poz. 17 z późn. zm. ) - zwaną dalej u.z.t., w związku z art. 315 ust. 3 p.w.p.

Podstawę faktyczną stanowiły następujące ustalenia:

W dniu 24 lutego 2006 r., do Urzędu Patentowego RP wpłynął sprzeciw B. Spółki Akcyjnej z siedzibą w P. wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego z dnia [...] grudnia 2004 r. o udzieleniu prawa ochronnego na znak towarowy DIX R-158898, na rzecz G Sp. z o.o. z siedzibą w L. (dalej: uprawniony, skarżący), w części dotyczącej wszystkich towarów ujętych w klasie 03. Sporny znak został przeznaczony do oznaczania towarów w klasie 01, 02, 03, a jego ochrona trwa od 24 maja 2001 r.

Wnosząc sprzeciw zarzucił , że sporny znak jest podobny w rozumieniu art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o znakach towarowych, do zarejestrowanego na jego rzecz oznaczenia LE DIX R-152201, zgłoszonego z wcześniejszym pierwszeństwem, przeznaczonego do oznaczenia towarów tego samego rodzaju, ujętych w kl. 03. Jego zdaniem, dominującym elementem jest łudząco podobne słowo DIX identyczne w obu znakach.

W odpowiedzi na sprzeciw, domagając się jego oddalenia, uprawniony ze spornego prawa zakwestionował podobieństwo porównywanych znaków. W szczególności wobec tego, że znaki powinny być rozpatrywane jako całość, zwrócił uwagę na różnice znaczeniowe i wizualne. Niezależnie od tego wskazał, iż oba znaki służą do oznaczania towarów różnego rodzaju, bowiem sporny znak został przeznaczony dla towarów z grupy chemii gospodarczej, natomiast przeciwstawionym mu wcześniejszym znakiem LE DIX R-152201 opatrywane są kosmetyki do ciała.

Kolegium Orzekające Urzędu Patentowego unieważniając sporny znak wskazało, że zgodnie z art. 315 ust. 3 u.p.w.p., ustawowe warunki wymagane do uzyskania prawa ochronnego ocenia się według przepisów obowiązujących w dniu zgłoszenia znaku towarowego w Urzędzie Patentowym. Znak DIX R-158898 został zgłoszony w dniu 24 maja 2001 r. stąd, jego zdaniem, przepisy ustawy z dnia 31 stycznia 1985 r. o znakach towarowych stanowią podstawę oceny ustawowych warunków wymaganych do uzyskania ochrony na ten znak. Wskazał na zaistnienie przesłanek, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t. stanowiącym, że niedopuszczalna jest rejestracja znaku towarowego dla towarów tego samego rodzaju, jeżeli jest on podobny w takim stopniu do znaku towarowego zarejestrowanego na rzecz innego przedsiębiorstwa, że w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mógłby wprowadzać w błąd odbiorców, co do pochodzenia towarów. Naruszenie powyższego przepisu ma miejsce w przypadku jednoczesnego spełnienia wymienionych w nim przesłanek.

Organ dokonywał oceny podobieństwa w kontekście ogólnego wrażenia, jakie te oznaczenia wywierają na przeciętnym odbiorcy, wskazując, że z reguły postrzega on i zachowuje w pamięci jedynie ogólny zarys poszukiwanego oznaczenia, kierując się przy wyborze jedynie pewnymi przewodnimi elementami. Ocenił, że towary ujęte w wykazie znaku spornego w kl. 03 są jednorodzajowe względem części towarów zawartych w tej samej klasie, chronionych w ramach znaku przeciwstawionego. Ocena ta wynikła z analizy zapisu dla jakiego rodzaju towarów została zastrzeżona ochrona.

Ustalił, że sporny znak DIX R-158 898 służy do oznaczenia w klasie 03 następujących towarów: "artykuły chemii gospodarczej, kosmetyki samochodowe, materiały, środki ścierne i polerujące, środki do usuwania farby, lakieru, kamienia kotłowego, rdzy, środki do czyszczenia rur instalacyjnych. preparaty do odtłuszczania, pasty, środki do mebli, podłóg, skór, materiałów skóropodobnych, karoserii pojazdów".

Natomiast znak LE DIX R-152201 należący do wnioskodawcy został przeznaczony do oznaczania ujętych w klasie 03 towarów: "wyroby perfumeryjne: perfumy i wody toaletowe, produkty do upiększania: róż, cienie do powiek, podkłady, maseczki do twarzy i maseczki upiększające, szminki, lakiery do paznokci oraz zmywacze do paznokci, lotiony, kremy i inne preparaty do demakijażu, produkty toaletowe i produkty do kąpieli: szampony, sole do kąpieli, żele do kąpieli i żele pod prysznic, płyny do kąpieli, mydła toaletowe, olejki eteryczne do użytku osobistego, lotiony do pielęgnacji włosów, mydła, kremy i pianki do golenia, lotiony i balsamy stosowane po goleniu, pasta do zębów, produkty do opalania: olejki, mleczka, lotiony i kremy do opalania, kremy samoopalające, lotiony brązujące, niemedyczne preparaty do pielęgnacji skóry i twarzy: niemedyczne kremy i lotiony odżywcze i łagodzące, kremy i lotiony nawilżające, kremy z granulkami, dezodoranty osobiste, produkty czyszczące".

Organ przyznał, że poza sporem jest, że większość towarów ujętych w wykazie znaku LE DIX R-152201, należy do kategorii kosmetyków do ciała i nie jest jednorodzajowa względem produktów objętych ochroną w ramach znaku spornego. Jednocześnie przyjął, że obok tych towarów, w wykazie znaku znajdują się także produkty chemii gospodarczej, co wynika z określenia "produkty czyszczące". W ocenie organu zapis ten nie dotyczy towarów służących zapewnieniu higieny osobistej ludzi, lecz ma zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do przedmiotów (np. szyb, dywanów, podłóg). Trudno jest bowiem mówić o oczyszczeniu ciała lub jego części np. twarzy, w takiej sytuacji stosuje się bowiem inne terminy (mycie, pielęgnacja itp.). Uznał, wbrew twierdzeniu uprawnionego, że także w stosunku do środków takich jak peeling, preparaty do demakijażu nie używa się określenia czyszczenie (skóry), lecz oczyszczanie, względnie usuwanie lub zmywanie (makijażu). Uprawniony powołał się również na preparaty do czyszczenia protez zębowych i w tym przypadku można mówić o czyszczeniu, ale chodzi tu nie o ciało ludzkie w dosłownym znaczeniu, lecz sztucznie wytworzone przedmioty (protezy), które można zazwyczaj wyjmować i poddawać czyszczeniu poza organizmem człowieka.

Swoje stanowisko organ oparł na terminologii, przyjętej w Porozumieniu nicejskim dotyczącym międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków, podpisanej w Nicei dnia 15 czerwca 1957 r., (Dz. U. z 2003 r. Nr 63, poz. 583). Klasyfikacja ta ma decydujące znaczenie interpretacyjne, bowiem na niej bazowali w toku postępowania o udzielenie prawa ochronnego, zarówno zgłaszający sporny znak jak i Urząd Patentowy. Wskazał bowiem, że w tekście omawianego Porozumienia (w części dotyczącej wykazu klas towarów i usług, wraz z uwagami wyjaśniającymi), jednoznacznie rozgraniczono w klasie 03 środki czyszczące (umieszczając je obok środków do polerowania, szorowania i ścierania) od środków perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, płynów do pielęgnacji włosów czy mydeł.

Zdaniem Urzędu wykładnia językowa omawianych terminów prowadzi do wniosku, że pierwsza grupa towarów odnosi się do środków chemii gospodarczej, natomiast druga przeznaczona jest do użytku osobistego. Zwrócił uwagę, iż analizowane sformułowanie zostało zamieszczone na końcu, a nie pomiędzy towarami służącymi do higieny osobistej. Zdaniem Urzędu świadczy to dodatkowo, że zamiarem uprawnionego do znaku LE DIX R-152201 było uzyskanie ochrony nie tylko dla kosmetyków do ciała, ale także produktów z kategorii chemii gospodarczej podlegających zamieszczeniu w klasie 03. Nawet gdyby przyjąć, że "produkty czyszczące" obejmują także produkty do higieny ciała, to stwierdził, że poszerza to tylko krąg towarów wchodzących w zakres pojęciowy omawianego określenia. W ten sposób do kategorii powyższych produktów obok środków chemii gospodarczej zaliczałyby się także kosmetyki do ciała.

W ocenie organu, nie ma znaczenia powoływana przez uprawnionego okoliczność, iż wnioskodawca nie używa znaku LE DIX R-152201 do oznaczenia artykułów chemii gospodarczej, bowiem przedmiotem rozpoznania jest wniosek o unieważnienie, a nie o stwierdzenie wygaśnięcia spornego prawa (tj. z powodu nieużywania znaku w obrocie). Organ podkreślił, że porównuje towary w postaci w jakiej zostały zarejestrowane, a nie faktycznie używane w obrocie, zapewniając znakowi chronionemu z wcześniejszym pierwszeństwem możliwie najszerszą ochronę, jaką można wywieść z brzmienia wykazu towarów.

Dokonując analizy porównawczej przeciwstawionych znaków towarowych wywiódł, iż wystarczy podobieństwo obu znaków w jednej płaszczyźnie, by stwierdzić naruszenie art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy o znakach towarowych. Przyjął, że LE DIX i DIX są podobne w stopniu wywołującym ryzyko pomyłki po stronie potencjalnego odbiorcy, szczególnie w warstwie fonetycznej. Znak należący do wnioskodawcy składa się z dwóch elementów przedrostka "LE" oraz podstawowego członu "DIX". Identyczne słowo "DIX" znajduje się w znaku spornym. Różnica sprowadzająca się do występowania w znaku LE DIX R-152201 rodzajnika "LE" nie jest w stanie zniwelować podobieństwa obu oznaczeń, wynikającego z zamieszczenia w nich dominującego członu "DIX". Element "LE" ma charakter informacyjny, przy czym określenie to wywodzi się z języka francuskiego i wskazuje na rodzaj męski, nie posiada zdolności odróżniającej i nie może stanowić samodzielnej podstawy do odróżniania towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów tego samego rodzaju pochodzących od innego przedsiębiorstwa. Istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że człon ten zostanie całkowicie pominięty tym bardziej, że potencjalny odbiorca towarów zazwyczaj nie ma możliwości jednoczesnego porównania znaków, lecz zapamiętuje je na podstawie wiodących elementów, a oba znaki wywołują niemal identyczne ogólne wrażenie. Nie ma znaczenia w jakim języku (polskim lub francuskim) będą używane oba znaki, bowiem przez tego samego odbiorcę będą one wymawiane w ten sam sposób, tzn. albo w brzmieniu polskim ("diks"- "le diks"), albo też francuskim ("dis"- "ludis").

W ocenie organu, nie wykluczają podobieństwa w sferze fonetycznej pewne różnice w płaszczyźnie wizualnej. Znak LE DIX R-152201 jest znakiem słownym. Sporne oznaczenie DIX ma charakter słowno – graficzny i nie posiada dostatecznych charakterystycznych, fantazyjnych elementów pozwalających na zniwelowanie podobieństwa elementów słownych: pisany jest pogrubionymi, drukowanymi, czarnymi literami, z których pierwsza jest duża, zaś dwie pozostałe są małe. Całość otoczona jest czarną obwódką, zgodną z kształtem opisu. W związku z tym, znak nie daje gwarancji, że nie zostanie pomylony w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego. Zdaniem organu sugeruje, iż zgłoszony znak słowno-graficzny DIX jest odmianą wcześniej zarejestrowanego znaku LE DIX i pochodzi od tego samego producenta lub, że istnieją związki organizacyjne łączące odrębnych przedsiębiorców.

Odnosząc się do zarzutów uprawnionego i artykułów prasowych o znakach towarowych Metylan i Merlan, czy na rynku mydeł i kosmetyków - Fax obok Fa w ocenie Kolegium, nie mogą przesądzać o sposobie rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, skoro każda sprawa jest rozpatrywana indywidualnie.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skarżąca domagała się uchylenia zaskarżonej decyzji i zarządzenia na jej rzecz kosztów procesu.

Skarżąca podkreśliła w toku postępowania przed sądem, iż Kolegium Orzekające dokonało błędnej wykładni wykazu towarów oznaczenia LE DIX R- 152201 przez przyjęcie, że umieszczony w wykazie termin "produkty czyszczące" odnosi się nie do towarów służących zapewnieniu higieny osobistej ludzi, lecz ma zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do środków chemii gospodarczej.

Nie przeczyła tezie, że "oceny podobieństwa należy dokonywać w kontekście ogólnego wrażenia, jakie te oznaczenia wywierają na przeciętnym odbiorcy (najczęściej kobiety), który przywiązuje do kosmetyków do pielęgnacji ciała uwagę, ponieważ niejednokrotnie od ich użycia zależeć może nie tylko wygląd, ale i zdrowie kobiety i jej rodziny. Prawie nigdy nie kupują kosmetyków nieznanych sobie marek, więc trudno je w tym zakresie wprowadzić w błąd. Także "przywiązują się" do danej marki, bo za tym idzie określona jakość i cena produktu (le dix). Także w przypadku "DIX", od którego zależy efekt czyszczenia, czy też mycia urządzeń gospodarstwa domowego kobiety też przykładają ogromną uwagę.

Nie zgodziła się z poglądem Urzędu Patentowego, który porównując towary ujęte w wykazach każdego ze znaków, że w wykazie znaku LE DIX.R-152201 znajdują się także produkty chemii gospodarczej. Wywiodła, że uważna analiza wykazu towarów znaku LE DIX R-152201 pozwala zauważyć pewną konsekwencję tego wykazu polegającą na początkowym wymienieniu nazwy grupy towarów po której używany jest dwukropek i wymieniane są poszczególne towary wchodzące w skład tej grupy towarów np. : wyroby perfumeryjne i wody toaletowe....., produkty do opalania: olejki, mleczka, lotiony i kremy do opalania, kremy samoopalające, lotiony brązujące,... niemedyczne preparaty do pielęgnacji skóry i twarzy: niemedyczne kremy i lotiony odżywcze i łagodzące, kremy i lotiony nawilżające, kremy z granulkami, dezodoranty osobiste, produkty czyszczące. Cały wykaz kieruje się określoną i konsekwentnie realizowaną przez zgłaszającego zasadą wymieniania na jego początku nazwy grupy towarów, po której używany jest dwukropek i wymieniane są poszczególne towary wchodzące w skład tej grupy towarów. Przyjęcie interpretacji Kolegium w wyraźny sposób burzy tę logikę, a świadczy o tym wyciąg z rejestru znaku.

Skarżąca podniosła, że gdyby przyjąć pogląd organu za właściwy, to powinien on zakwestionować poprawność wykazu już na etapie rozpatrywania zgłoszenia, gdyż ekspert oceniający ten wykaz powinien bezwarunkowo dążyć do wyjaśnienia co oznacza pojęcie "produkty czyszczące". Skoro tego nie uczynił, to jasnym było dla niego, że należy to rozumieć jako "niemedyczne preparaty do pielęgnacji skóry i twarzy: niemedyczne kremy i lotiony odżywcze i łagodzące, kremy i lotiony nawilżające, kremy z granulkami, dezodoranty osobiste, produkty czyszczące", czyli są to towary z kategorii kosmetyków. Dodatkowym argumentem przemawiającym jest wymienienie w tej kategorii towarów "kremów z granulkami" i "produktów czyszczących"

Zarzuciła, że w odniesieniu do zębów naturalnych Urząd pominął, iż powszechnie stosuje się proszki do ich czyszczenia. W wykazie mowa jest o paście, a więc proszek, jako jej substytut powinien być wymieniony. Także w kosmetyce stosuje się produkty czyszczące zawierającej materiały ścierne, które np. stosuje się do czyszczenia i polerowania paznokci. W kosmetyce funkcjonuje też pojęcie "czyszczenia twarzy".

Wskazała, że Urząd powołując się na terminologię przyjętą w Porozumieniu nicejskim pominął, że w klasie 03 znajduje się też pumeks, który trudno nie uznać za "produkt czyszczący" stosowany w kosmetyce. Klasyfikacja ta ma decydujące znaczenie interpretacyjne. Jeżeli na niej bazowali w toku postępowania o udzielenie prawa ochronnego, zarówno zgłaszający sporny znak jak i Urząd Patentowy, to taka interpretacja jest właściwa i powinna wywołać wątpliwości u eksperta, skoro "produkty czyszczące’ umieszczono jako ostatnie z towarów grupy należącej do "niemedycznych preparatów do pielęgnacji skóry i twarzy". Przypisywanie temu pojęciu znaczenia jakby chodziło o produkty z kategorii chemii gospodarczej, jest nadinterpretacją intencji zgłaszającego znak "LE DIX". Skoro w dziedzinie kosmetyków firma B. tak szczegółowo wymienia towary w grupach: "wyroby perfumeryjne", "produkty do upiększania", "produkty toaletowe i produkty do kąpieli,". produkty do opalania", "niemedyczne preparaty do pielęgnacji skóry i twarzy", to taka sama operacja powinna być zastosowana w stosunku do "produktów czyszczących", o ile dotyczyłyby zakresu chemii gospodarczej w wykazie znaku "LE DIX".

Skarżąca podniosła, iż pod pojęciem "czyszczenia" w wielu językach rozumie się to, co w języku polskim określa się mianem "mycia", a mając na uwadze pochodzenie znaku można przyjąć, że w przedmiotowym przypadku zachodzi taka okoliczność.

Nie zgodziła się z poglądem organu, iż znak LE DIX i DIX są podobne w stopniu wywołującym ryzyko pomyłki po stronie potencjalnego odbiorcy, co jest widoczne szczególnie w warstwie fonetycznej. W przekazie ustnym oba znaki różnią się zasadniczo, ponieważ przedrostka "LE" w żadnym przypadku nie można przy wymowie pominąć. Bez rodzajnika "LE" zwrot ten w języku francuskim pozbawiony byłby sensu, a wiadomo, że oznacza "dziesiątkę". Z drugiej strony jest różnica w ich wymowie: w brzmieniu polskim "diks"- "le diks", a francuskim "dis"- "ludis".

Odnosząc się do ustalenia braku dostatecznych charakterystycznych, fantazyjnych elementów pozwalających na zniwelowanie podobieństwa elementów słownych i ryzyka pomyłki w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego, skarżąca wskazała, że z poglądem tym nie można się zgodzić przy braku analizy organu, czy produkty skierowane do tych samych czy innych grup odbiorców, czy przeznaczone są do tych samych czy innych celów.

Z ostrożności procesowej podniosła, że jeżeli uznać "produkty czyszczące" za środki chemii gospodarczej, to nie są one produktami jednorodzajowymi (podobnymi) w stosunku to towarów służących zachowaniu higieny osobistej, w tym środków perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, płynów do pielęgnacji włosów czy mydeł. Uprawniony ze znaku LE DIX R-152201 nie używa go w związku z wprowadzeniem do obrotu produktów chemii gospodarczej. Okoliczność powinna być uwzględniona przy ocenie ryzyka wprowadzenia w błąd odbiorców w zwykłych warunkach obrotu.

Zarzuciła, że organ pominął całkowicie stan faktyczny w zakresie trzeciej przesłanki: ryzyka wprowadzenia w błąd co do pochodzenia towarów.

W odpowiedzi na skargę Urząd Patentowy wnosił o jej oddalenie. Podtrzymał stanowisko zawarte w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, zgodnie z którym wobec bardzo wysokiego stopnia podobieństwa przeciwstawionych znaków (LE DIX - DIX) oraz istniejącej jednorodzajowości porównywanych towarów występuje wyraźne ryzyko pomylenia przez przeciętnego odbiorcę pochodzenia towarów opatrzonych tymi znakami. Wniosku powyższego nie zmienia twierdzenie skarżącego, iż produkty chemii gospodarczej, jak i kosmetyki do ciała są nabywane najczęściej przez kobiety, które są bardziej uważane i trudno wprowadzić je w błąd. W ocenie Urzędu ujęcie jest zbytnim uproszczeniem, bowiem pomija fakt, iż częstymi nabywcami omawianych towarów są także mężczyźni, zaś produkty chemii gospodarczej, jak i produkty służące do codziennej higieny ciała są towarami powszechnego użytku. Żadna ze stron nie twierdziła, iż produkty pochodzące od niej są towarami drogimi, ekskluzywnymi, dostępnymi ze względu na cenę wąskiej grupie odbiorców. W tej sytuacji Kolegium Orzekające stoi na stanowisku, iż istnieje ryzyko konfuzji po stronie przeciętnego odbiorcy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym w świetle paragrafu drugiego powołanego wyżej artykułu kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Innymi słowy, wchodzi tutaj w grę kontrola aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dokonywana pod względem ich zgodności z prawem materialnym i przepisami procesowymi, nie zaś według kryteriów odnoszących się do słuszności rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 134 § 1 ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153 z 2002r. poz.1270 ze zm. ), dalej zwanej p.p.s.a. Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Badając w ten sposób zaskarżoną decyzję Sąd uznał, że narusza ona zasady procedury administracyjnej w sposób istotny mający wpływ na rozstrzygnięcie, a zatem skarga ma uzasadnione podstawy.

Na wstępie wskazać należy, że Urząd Patentowy uznał za skuteczny sprzeciw spółki "B." posiadającej ochronę znaku towarowego LE DIX R -152201 przeznaczonego do oznaczania towarów w klasie 03 klasyfikacji nicejskiej, wobec części rejestracji w tej samej klasie 03 znaku towarowego DIX R - 158898 udzielonego na rzecz skarżącej spółki G. z uwagi na przyjęcie występowania podobieństwa w rozumieniu art. 9 ust. 1) pkt 1 u.z.t.

Innymi słowy, przyjął prawdopodobieństwo wprowadzenia w błąd w odniesieniu do wcześniejszej rejestracji znaku słownego LE DIX, uznał jednorodzajowość towarów oznaczanych tymi znakami z uwagi na to, że obok kosmetyków, LE DIX posiada także ochronę produktów chemii gospodarczej poprzez dokonaną interpretację zapisu w rejestrze ujętą jako "produkty czyszczące" oraz analizę znaków w warstwie fonetycznej i wizualnej.

W ocenie Sądu, poza sporem pozostają następujące kwestie:

- w grupie towarów objętej symbolem 03 według klasyfikacji nicejskiej, znajdują się zarówno kosmetyki do ciała jak i szeroko ujęta chemia gospodarcza;

- sporny znak DIX R – 158898 według wpisu w rejestrze służy do oznaczania w klasie 03 towarów: "artykuły chemii gospodarczej, kosmetyki samochodowe, materiały, środki ścierne i polerujące, środki do usuwania farby, lakieru, kamienia kotłowego, rdzy, środki do czyszczenia rur instalacyjnych, preparaty do odtłuszczania, pasty, środki do mebli, podług, skór, materiałów skóropodobnych, karoserii pojazdów";

- przeciwstawiony mu znak wcześniejszy LE DIX R -152201 został przeznaczony do oznaczania towarów: "wyroby perfumeryjne: perfumy i wody toaletowe, produkty do upiększania: róż, cienie do powiek, podkłady, maseczki do twarzy i maseczki upiększające, szminki, lakiery do paznokci oraz zmywacze do paznokci, lotiony, kremy i inne preparaty do demakijażu, produkty toaletowe i produkty do kąpieli: szampony, sole do kąpieli, żele do kąpieli i żele pod prysznic, płyny do kąpieli, mydła toaletowe, olejki eteryczne do użytku osobistego, lotiony do pielęgnacji włosów, mydła, kremy i pianki do golenia, lotiony i balsamy stosowane po goleniu, pasta do zębów, produkty do opalania: olejki, mleczka, lotiony i kremy do opalania, kremy samoopalające, lotiony brązujące, niemedyczne preparaty do pielęgnacji skóry i twarzy: niemedyczne kremy i lotiony odżywcze i łagodzące, kremy i lotiony nawilżające, kremy z granulkami, dezodoranty osobiste, produkty czyszczące".

Stanowiący materialnoprawną podstawę decyzji Urzędu Patentowego art. 9 ust. 1) pkt 1 u.z.t. mówi, że niedopuszczalna jest rejestracja znaku dla towarów tego samego rodzaju, jeżeli: jest podobny w takim stopniu do znaku towarowego zarejestrowanego na rzecz innego przedsiębiorstwa, że w zwykłych warunkach obrotu gospodarczego mógłby wprowadzać w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów.

W zaskarżonej decyzji organ podkreślił, że naruszenie powyższego przepisu ma miejsce w przypadku jednoczesnego spełnienia wymienionych w nim przesłanek:

1/ jednorodzajowości towarów opatrywanych porównywanymi znakami DIX i LE DIX;

2/ podobieństwa między znakami;

3/ stopień podobieństwa oceniony w zwykłych warunkach obrotu musi stwarzać ryzyko wprowadzenia w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów.

Innymi słowy, przesłanki te, dopiero spełnione łącznie przemawiałyby za unieważnieniem spornego znaku w oparciu o wskazaną wyżej podstawę materialnoprawną sprzeciwu. W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie, sytuacja taka nie ma miejsca.

Po pierwsze, przyjmując interpretację Urzędu Patentowego, co do ochrony znaku LE DIX dla wpisanych uprawnionej w rejestrze "produktów czyszczących" dla wszelkich środków do pielęgnacji, zarówno ciała jak i chemii gospodarczej, nie ulega wątpliwości, że tak szeroko ujęta ochrona oznaczałaby, że dopóki co do kwestionowanych produktów nie została wygaszona, uprawniona może oznaczać swoim znakiem zarówno produkty czyszczące do ciała, jak zacząć oznaczać nim produkty czyszczące do kotłów czy karoserii.

Poza sporem pozostaje, że chemia gospodarcza nie jest objęta działalnością spółki i dla oznaczania chemii gospodarczej znak nigdy nie był używany przez Spółkę B.

Analiza podobieństwa znaków DIX i LE DIX została wprawdzie dokonana, ale w ocenie Sądu, w sposób całkowicie oderwany od zwykłych warunków obrotu towarami oznaczonymi tymi znakami. Nie ulega wątpliwości, w świetle wskazanego przepisu prawa materialnego, że nie każde podobieństwo pomiędzy znakami powoduje niedopuszczalność rejestracji znaku towarowego, lecz tylko podobieństwo w takim stopniu, które mogłoby wprowadzać w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów. Pogląd taki wypowiedział tutejszy Sąd w wyroku z dnia 26 lipca 2005 r. (sygn. VI SA/Wa 718/2007 LEX nr 183675).

Należy stwierdzić, że sposób postrzegania znaków towarowych przez przeciętnych konsumentów danych towarów lub usług odgrywa w całościowej ocenie prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd decydującą rolę. Przeciętny konsument postrzega zwykle znak towarowy jako całość i nie dokonuje analizy jego poszczególnych detali (np. wyrok Sądu z dnia 9 lipca 2003 r. w sprawie T-162/01 Laboratorios RTB przeciwko OHIM – Giorgio Beverly Hills, Rec. str. II-2821, pkt 31–33). Dla potrzeb tej całościowej oceny przyjmuje się, że przeciętny konsument danych towarów jest właściwie poinformowany, dostatecznie uważny i rozsądny. Poza tym należy mieć na uwadze, że przeciętny konsument nieczęsto ma okazję dokonywania bezpośredniego porównania różnych znaków towarowych, lecz zmuszony jest polegać na niedoskonałym obrazie tych znaków zachowanym w pamięci. Należy także uwzględnić okoliczność, że poziom uwagi przeciętnego konsumenta może się różnić w zależności od kategorii danych towarów lub usług (wyrok w sprawie Lloyd Schuhfabrik Meyer, pkt 6, oraz ww. w pkt 42 wyrok w sprawie Fifties, pkt 28).

Z powyższego wynika, że trzecią przesłankę, której istnienie jest niezbędne do unieważnienia zarejestrowanego znaku - stopień podobieństwa oceniony w zwykłych warunkach obrotu, które musi stwarzać ryzyko wprowadzenia w błąd odbiorców co do pochodzenia towarów - organ pominął. Dokonał oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd w odniesieniu do zgłoszonego znaku towarowego DIX R – 158898 i wcześniejszego znaku towarowego LE DIX R -152201 z pominięciem trzeciej przesłanki, bowiem nie ustalił, jaki jest jego właściwy krąg odbiorców, w stosunku do którego należy dokonać oceny prawdopodobieństwa wprowadzenia w błąd, czy są to przeciętni konsumenci we Francji, czy klientela w Europie, czy też są to towary z tzw. "wyższej półki", a ich odbiorcą jest wymagający klient, czy występujące w sprawie towary są przeznaczone do bieżącego użytku.

Innymi słowy, nie ocenił, czy sprzeciwiający się, uprawniony ze znaku LE DIX okoliczności te w postępowaniu spornym udowodnił. Brak ustaleń faktycznych w tym zakresie ma istotny wpływ na wynik sprawy i narusza podstawowe zasady procedury administracyjnej określone w art. 7, 77 § 1 i 107 § 3 k.p.a.

Brak ten uniemożliwia zatem zastosowanie wskazanej w decyzji podstawy materialnoprawnej opartej o art. 9 ust. 1 pkt 1 u.z.t.

Po drugie, co zaakcentowano na wstępie, zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwala na przyjęcie, że towary ujęte w wykazie znaku spornego w kl. 03 są jednorodzajowe względem części towarów zawartych w tej samej klasie, chronionych w ramach znaku przeciwstawionego. Dokonanej zaś analizie zapisu dla jakiego rodzaju towarów została zastrzeżona ochrona znaku LE DIX, należy zarzucić dowolność. Urząd Patentowy w postępowaniu spornym dokonał analizy złożonych przez strony dowodów, korzystając z materiału znanego mu z urzędu – tekstu Porozumienia nicejskiego w części dotyczącej wykazu klas towarów i usług, wraz z uwagami wyjaśniającymi gdzie, jak wskazał, jednoznacznie rozgraniczono w klasie 03 środki czyszczące (umieszczając je obok środków do polerowania, szorowania i ścierania) od środków perfumeryjnych, olejków eterycznych, kosmetyków, płynów do pielęgnacji włosów czy mydeł. Wbrew ocenie Urzędu Patentowego na tej podstawie, że analizowane sformułowanie "produkty czyszczące" zostało zamieszczone na końcu, a nie pomiędzy towarami służącymi do higieny osobistej, nie można wywieść, że obejmuje także chemię gospodarczą. Tym bardziej nie może świadczyć, że zamiarem uprawnionego do znaku LE DIX R-152201 było uzyskanie ochrony nie tylko dla kosmetyków do ciała, ale także produktów z kategorii chemii gospodarczej podlegających zamieszczeniu w klasie 03.

Podkreślić bowiem należy, że organ pominął, przy zarzucie wadliwej interpretacji tekstu wykazu towarów i nie wyjaśnił, czy w dacie zgłoszenia bądź kiedykolwiek po nim, rejestracja znaku LE DIX dla "środków czyszczących" mogła w ogóle nastąpić w świetle zakresu działalności gospodarczej, jaką zajmował się i zajmuje sprzeciwiający.

Kontrolując legalność zaskarżonej decyzji sąd administracyjny nie dokonuje własnych ustaleń faktycznych, ale nie jest związany granicami skargi. Nie może też pominąć zasady jaka wynikała na gruncie obowiązywania art. 6 ust.1 u.z.t., zgodnie z którą rejestracja znaku towarowego mogła być dokonana na rzecz przedsiębiorstwa i tylko dla towarów będących przedmiotem jego działalności gospodarczej. Nie ulega przy tym wątpliwości, że pod pojęciem przedsiębiorstwa (art. 5 pkt 1 u.z.t.) należy rozumieć osobę fizyczną lub prawną uprawnioną do prowadzenia działalności gospodarczej w dziedzinie produkcji, handlu i usług. Z tego względu rejestracja znaku towarowego mogła nastąpić na rzecz przedsiębiorstwa uprawnionego do prowadzenia działalności gospodarczej w dziedzinie produkcji towarów objętych wnioskiem o rejestrację. Znak towarowy wchodzi bowiem w skład przedsiębiorstwa i ma służyć do oznaczania towarów i usług objętych zakresem jego działania.

Innymi słowy, minimalną przesłanką z art. 6 ust.1 u.z.t., którą musiał spełniać przedsiębiorca zgłaszający znak towarowy i uzyskujący wyłączne prawo do tego znaku, jest zamiar jego używania. O posiadaniu takiego zamiaru może świadczyć pokrycie towarów lub usług, objętych zgłoszeniem i rejestracją znaku, w przyjętym przez przedsiębiorcę przedmiocie jego działalności gospodarczej, a wynikających z jego aktów założycielskich i wpisu do ewidencji lub rejestru (tak NSA w wyroku z dnia 13 marca 2007 r. w sprawie II GSK 275/06 niepubl.).

Z przedłożonych przed tutejszym Sądem dokumentów nie wynika, by B. S.A. zajmowała się produkcją "produktów czyszczących". Natomiast z tłumaczenia wyciągu z jej rejestru handlowego wydanego 26 września 2006 r. wynika, że w zakresie jej działalności jest [...], wyroby perfumeryjne, kosmetyki i wyroby kosmetyczne, w tym wszelkie wyroby pokrewne i ogólnie wszystko, co jest związane z wytwarzaniem i handlem tych artykułów.

Z tłumaczenia wyciągu z rejestru przedsiębiorstw z dnia 21 września 2005 r. jako przedmiot przedsiębiorstwa określone zostały: [...] włączając w to powiązane z tym [...], perfumy, kosmetyki, oraz produkty kosmetyczne, włączając w to wszelkie powiązane z tym artykuły; wytwarzanie, zakup, sprzedaż, import i eksport, pośrednictwo, wszystko związane z przemysłem i handlem tych artykułów.

Nie uchybiając rozważaniom organu, czy można mówić o oczyszczeniu ciała lub jego części i stosowania innej terminologii, nie można pominąć w analizie stanu faktycznego sprawy przedmiotu działalności przedsiębiorstwa B. S.A. prowadzonej od [...] roku. Dlatego należy podzielić wątpliwości co do prawidłowości dokonanej przez Urząd Patentowy interpretacji zakresu chronionych znakiem LU DIX towarów. Nie można bowiem wykluczyć, mając na uwadze zakres działalności, że "produkty czyszczące" wymienione po dwukropku za innymi produktami i według określonego klucza, który nie budził wątpliwości przy dokonaniu rejestracji znaku, stanowią część grupy towarów oznaczonych jako niemedyczne preparaty do pielęgnacji skóry i twarzy, tak jak twierdzi skarżący.

Z drugiej strony, skoro organ wskazuje, że Porozumienie nicejskie dotyczące międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków ma decydujące znaczenie interpretacyjne, powołuje się na tekst Porozumienia w części dotyczącej wykazu klas towarów i usług, wraz z uwagami wyjaśniającymi, a go nie przywołuje w omawianej części, nie dokonuje analizy porównawczej, to dokonane w tym zakresie ustalenia pozostają poza kontrolą Sądu.

Dokonując ponownie interpretacji zakresu ochrony jaka przysługuje towarom oznaczonym przeciwstawionym znakiem LU DIX Urząd Patentowy zbada i rozważy w sposób wyczerpujący i dokona analizy materiału dowodowego w jego całokształcie mając na uwadze zasady ogólne postępowania administracyjnego wyrażone w art. 7, 77 § 1 k.p.a., nie pomijając swobodnej oceny tego materiału, która to ocena, zgodnie z art. 80 k.p.a. musi odpowiedzieć na pytanie, czy podnoszona w sprzeciwie okoliczność wydzielenia, odrębności chronionych znakiem "produktów czyszczących" z "niemedycznych preparatów do pielęgnacji skóry i twarzy" została udowodniona i znajduje potwierdzenie w zakresie prowadzonej od kilkudziesięciu lat działalności gospodarczej. Okoliczność ta ma niewątpliwie istotny wpływ na wynik sprawy.

Przy ponownym rozpatrzeniu sprawy organ dokona także oceny podobieństwa oznaczeń dla ustalenia ryzyka wprowadzenia w błąd. Ustawodawca odsyła do zwykłych warunków obrotu gospodarczego, mając na uwadze warunki konkretnej sytuacji, w tym stopień znajomości znaku w obrocie.

W tych warunkach Wojewódzki Sąd Administracyjny, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a. orzekł jak w sentencji, wstrzymując wykonanie zaskarżonej decyzji na podstawie art. 152 p.p.s.a. oraz postanawiając o kosztach postępowania na zasadzie art. 200 w związku z art. 205 § 1 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt