Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Jarosław Szaro / spr./ Sędziowie WSA Tomasz Smoleń WSA Kazimierz Włoch Protokolant sekr. sąd. Eliza Kaplita-Wójcik po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 grudnia 2013r. sprawy ze skargi D. C. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia do wniesienia odwołania - oddala skargę-

I SA/Rz 941/13

U Z A S A D N I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego, decyzjami z dnia [...].04.2013r., nr [...] do [...], [...] do [...], [...] do [...], zweryfikował rozliczenia podatniczki w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od stycznia 2009r. do kwietnia 2010 r.

Decyzje zostały przesłane podatniczce na adres pełnomocnika - doradcy podatkowego W.O. Wobec nieobecności adresata pod wskazanym adresem listonosz Poczty Polskiej pozostawił w dniu 22 kwietnia 2013 r. informację

o pozostawieniu przesyłki w urzędzie pocztowym tzw. "awizo". Wobec nieodebrania przesyłki była ona ponownie awizowana po siedmiu dniach w dniu 30 kwietnia 2013 r. Termin 14 dni od chwili pierwszego awizowania upłynął w dniu 6 maja 2013 r. Adresat przesyłki - pełnomocnik skarżącej odebrał ją osobiście w dniu 7 maja 2013 r. Pełnomocnik podatniczki wniósł odwołanie od wydanych decyzji przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w dniu 21 maja 2013 r. (datowane na 20 maja 2013 r.).

Dyrektor Izby Skarbowej postanowieniem z dnia [...] lipca 2013 r., na podstawie art. 228 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz.U. z 2012r., poz. 749 ze zm., dalej ordynacja podatkowa), stwierdził uchybienie terminu do wniesienia odwołania.

Dyrektor wskazał, że decyzje podatkowe doręcza się podatnikowi a jeżeli ustanowił pełnomocnika, to temu pełnomocnikowi. Termin do wniesienia odwołania od decyzji organu I instancji wynosi 14 dni od dnia doręczenia pisma.

Pismo może zostać doręczone bezpośrednio adresatowi, ale również w przypadku, gdy nie jest on obecny pod swoim adresem w chwili podjęcia próby doręczenia, może zostać doręczone w sposób zastępczy. W takiej sytuacji doręczyciel pozostawia zawiadomienie o złożeniu pisma w placówce pocztowej wraz z informacją o możliwości jego odebrania w ciągu 14 dni od dnia tzw. "awizowania".

W przypadku niepodjęcia pisma po siedmiu dniach, doręczyciel pozostawia kolejne awizo o możliwości odebrania przesyłki. Pismo uważa się za doręczone

(w przypadku niepodjęcia) z upływem 14- stu dni od jego pierwszego awizowania (art. 150 ordynacji podatkowej).

Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że fakt odebrania pism (decyzji) w dniu 7 maja 2013 r. nie ma znaczenia dla określenia terminów do złożenia odwołania, który upłynął 6 maja 2013 r. i ma znaczenie wyłącznie informacyjne.

Dlatego też uznał, że doszło do jednodniowego przekroczenia terminu,

w związku z czym postanowił tak jak w sentencji.

Na powyższe postanowienie skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie złożył pełnomocnik skarżącej, który zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego a to art. 228 § 1 pkt 2 w zw. z art. 150 ordynacji podatkowej, poprzez stwierdzenie uchybienia terminowi do wniesienia odwołania w związku z przyjęciem, że doręczenie stronie decyzji nastąpiło w dniu

6 maja 2013 r.

W uzasadnieniu wskazał, że przesyłka była awizowana w dniach 22 kwietnia

i 30 kwietnia 2013 r. a z awizacji tej wynikało, że termin odbioru przesyłki wypada na dzień 7 maja 2013 r.

Ponadto wskazał ,że brak było podstaw do stwierdzenia uchybienia terminowi ponieważ strona działała w usprawiedliwionym przekonaniu co do pozostawania

w ustawowym terminie na skutek informacji udzielonej przez operatora pocztowego, zaś zaniedbanie ze strony poczty nie może prowadzić do negatywnych dla strony konsekwencji.

W związku z powyższym pełnomocnik imieniem skarżącej wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie miał na uwadze, co następuje:

Skarga nie jest uzasadniona.

Dyrektor Izby Skarbowej nie naruszył prawa procesowego

i słusznie uznał, że w sprawie wniesiono odwołania z przekroczeniem 14-sto dniowego terminu przewidzianego w art. 223 § 2 pkt 1 ordynacji podatkowej dla dokonania takiej czynności.

Przepis art. 211 ordynacji podatkowej nakazuje doręczyć stronie decyzje na piśmie. Doręczenie to odbywa się w sposób bezpośredni na adres strony, a jeżeli ustanowiła ona pełnomocnika, to na adres tego pełnomocnika. Doręczenie stronie

w takim przypadku pism jest nieskuteczne (art. 145 § 1 i 2 ordynacji podatkowej).

Pisma doręcza się adresatowi w miejscu zamieszkania lub w miejscu pracy (art. 148 ordynacji podatkowej).

W przypadku gdy nie ma możliwości doręczenia pisma bezpośrednio adresatowi lub jego dorosłemu domownikowi, czy też w końcu osobie uprawnionej do odbioru korespondencji, operator pocztowy przechowuje pismo przez okres 14 dni

w placówce pocztowej (art. 150 § 1 pkt 1 ordynacji podatkowej). Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 tego artykułu. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni.

W tym przypadku doręczenie uznaje się za dokonane z upływem ostatniego dnia 14 - sto dniowego okresu, na który złożono pismo w placówce pocztowej.

W przedmiotowej sprawie doszło do skutecznego doręczenia pism procesowych w postaci decyzji w trybie przewidzianym przez przepis art. 150 ordynacji podatkowej.

Jak wynika z załączonego do akt sprawy tzw. zwrotnego poświadczenia odbioru, przesyłka dla pełnomocnika skarżącej była pierwszy raz awizowana w dniu 22 kwietnia 2013 r. Na dokumencie tym widnieje co prawda też data 19 kwietnia 2013 r., ale wobec jej przekreślenia i przyjęcia przez organ daty późniejszej 22 kwietnia 2013 r. okoliczność ta wydaje się być bez znaczenia, podobnie zresztą jak przekreślenie w miejscu ponownej awizacji.

Nie może zatem budzić wątpliwości fakt, że przesyłka została złożona

w placówce urzędu pocztowego w dniu 22 kwietnia 2013 r. Od tej daty rozpoczął bieg termin określony w art. 150 § 2 ordynacji podatkowej. Nie ma przy tym znaczenia ponowne awizowanie przesyłki, bowiem z datą ponownej awizacji ustawa nie wiąże skutków procesowych w postaci określenia terminu doręczenia przesyłki. Jest to jedynie czynność mająca zwiększyć możliwości podjęcia przesyłki przez adresata w sposób osobisty.

Jedyna data jaka się z ta czynnością wiąże to określenie, że powinna ona nastąpić po upływie siedmiu dni po złożeniu pisma w placówce pocztowej.

W niniejszej sprawie przesyłka nie została odebrana w terminie 14 stu dni od jej złożenia w placówce pocztowej i w związku z tym doszło do jej doręczenia w sposób zastępczy, przewidziany w tym przepisie, z upływem dnia 6 maja 2013 r. Obowiązkiem poczty było w dniu następnym zwrócenie jej do nadawcy, czyli do Naczelnika Urzędu Skarbowego, bez doręczania jej adresatowi. Po dniu

6 maja 2013 roku poczta nie powinna doręczać przesyłki adresatowi.

Doręczenie zastępcze przewidziane w art. 150 ordynacji podatkowej jest bowiem równoważnym środkiem doręczenia pisma procesowego stronie dla doręczenia osobistego. Oznacza to, że jeżeli zaistniały okoliczności przewidziane

w tym przepisie, to doręczenie zostaje uznane za skuteczne, co jest to równoważne z doręczeniem osobistym stronie. Nie można więc ponownie doręczyć przesyłki bo terminy procesowe jakie wiążą się z jej doręczeniem rozpoczęły już swój bieg. Przesyłkę można doręczyć skutecznie tylko raz.

Jeżeli termin z art. 150 ordynacji podatkowej upłynął, to ewentualne późniejsze osobiste odebranie przesyłki ma skutek tylko informacyjny i nie wpływa na wydłużenie terminów procesowych.

W niniejszej sprawie słusznie zatem organ II instancji uznał, że termin do złożenia odwołania upłynął w dniu 20 maja a nie dnia 21 maja 2013 r.

Bieg terminów procesowych ma charakter obiektywny. Rozpoczynają i kończą one swój bieg niezależnie od wiedzy stron o tym, że one właśnie upływają, jak też nie ma na ich bieg wpływu dobra wiara stron.

Jeżeli zostaną spełnione przesłanki do rozpoczęcia biegu terminu to fakt pozostawania przez stronę w usprawiedliwionej nieświadomości tego faktu nie ma znaczenia dla oceny upływu tego terminu.

Okoliczności te mogą ewentualnie podlegać badaniu nie w postępowaniu

o stwierdzenie uchybienia terminowi, ale w zainicjowanym wnioskiem o przywrócenie terminu.

Skarżący powołuje w przedmiotowym postępowaniu okoliczności wskazujące na możliwy brak jego zawinienia przez doręczenie mu przesyłki w dniu 7 maja 2013 r. w sposób bezpośredni, co mogło skutkować błędnym przeświadczeniem o upływie terminu procesowego w dniu 21 maja 2013 r. Okoliczności te mogą być jednak badane tylko w trybie art.162 § 1 i następne ordynacji podatkowej por. wyrok NSA

z 27 września 2013 r., sygn. akt I FSK 1407/12 i wyrok WSA w Gliwicach z dnia 16 marca 2012 r., III SA/Gl 1506/11 – dostępne w bazie cbosa na stronie internetowej: www.orzeczenia.nsa.gov.pl).

Mając powyższe na uwadze Sąd skargę oddalił w myśl art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z zm.).