Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA – Ewa Machlejd po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2012 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. S. na Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Izby Architektów Rzeczpospolitej Polskiej w przedmiocie bezczynności organu postanawia: odrzucić skargę. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

W dniu 27 grudnia 2011 r. (data prezentaty Sądu) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynęła skarga P. S. na bezczynność Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Izby Architektów Rzeczpospolitej Polskiej.

Skarżący wskazał, iż bezczynność organu polega na nie rozpoznaniu złożonej przez niego skargi z dnia 10 sierpnia 2011 r., a dotyczącej postępowania dyscyplinarnego prowadzonego w stosunku do członka izby.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej odrzucenie. Wskazał, iż skarżący jest stroną postępowania dyscyplinarnego prowadzonego na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. – o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. nr 5 poz. 42 z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 października 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do członków samorządów zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2002 r. nr 194, poz. 1635), prowadzonego przez Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej [...] Okręgowej Izby Architektów RP.

Zdaniem organu, w związku z tym, iż postępowanie dyscyplinarne nie jest postępowaniem administracyjnym, ani też inną czynnością z zakresu administracji publicznej, wyłączona jest kognicja sądów administracyjnych w tym postępowaniu. Organ dodał, iż zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r., w sprawach dyscyplinarnych wyłączone jest stosowanie przepisów kodeksu postępowania administracyjnego. Jednocześnie wskazał, że o charakterze przedmiotowej sprawy jako sprawy dyscyplinarnej przesądza okoliczność, że skarżone działanie architekta – członka Izby Architektów Rzeczypospolitej Polskiej, nie jest związane z wykonywaniem samodzielnych funkcji technicznych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Rozpoznając sprawę sąd administracyjny w pierwszej kolejności bada, czy przedmiot skargi podlega kontroli tego sądu. Zakres kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne został określony w ustawie z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153 poz. 1269 ze zm.), zgodnie z którą sądy administracyjne w zakresie swej właściwości sprawują kontrolę pod względem legalności, to jest zgodności z prawem, działań lub zaniechań organów administracji publicznej. Kontrola działalności administracji publicznej, sprawowana przez sądy administracyjne ma charakter ograniczony, co oznacza, że objęte są nią jedynie działania administracyjne wskazane w ustawie.

Przede wszystkim podkreślić należy, że skarga na bezczynność organu jest dopuszczalna tylko w takich granicach, w jakich służy skarga do sądu administracyjnego na decyzje, postanowienia oraz akty i czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące przyznania stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa (podobnie B. Adamiak (w:) B. Adamiak, J. Borkowski, Postępowanie administracyjne ..., s.378).

W myśl art. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.) sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej i stosują środki określone w ustawie. Kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

1) decyzje administracyjne;

2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy

zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające

sprawę co do istoty;

3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie;

4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji

publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa;

4a) (1) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach;

5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej;

6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż

określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej;

7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego;

8) (2) bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4a.

Zgodnie z § 3 powyższego przepisu sądy administracyjne orzekają także w sprawach, w których przepisy ustaw szczególnych przewidują sądową kontrole i stosują środki określone w tych przepisach.

Mając powyższe na względzie trzeba stwierdzić, iż w sprawach, które nie należą do zakresu działalności administracji publicznej możliwa będzie kontrola sądowoadministracyjna, lecz tylko w przypadkach, gdy przepisy szczególne wprost wskazują możliwość rozstrzygania spraw określonego rodzaju przez sądy administracyjne, co wynika z powołanego art. 3 § 3 p.p.s.a.

Ustawą szczególną, o której mowa w art. 3 § 3 p.p.s.a. jest ustawa z dnia

15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów. W ustawie tej zostały wskazane wprost rodzaje spraw, które mogą zakończyć się wniesieniem skargi do sądu administracyjnego np. art. 19 ust. 5 (kwestia wpisu na listę członków lub skreślenia z listy), art. 24 ust. 2 (kwestia nadania uprawnień budowlanych). Ponadto trzeba zauważyć, iż art. 11 powyższej ustawy stanowi, iż ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej: k.p.a.) ma zastosowanie tylko w sprawach indywidualnych, z wyłączeniem spraw dyscyplinarnych, uregulowanych w tej ustawie.

Skarga rozpatrywana w niniejszej sprawie dotyczy bezczynności Krajowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Izby Architektów Rzeczpospolitej Polskiej, polegającą na nie rozpoznaniu skargi skarżącego z dnia 10 sierpnia 2011 r. dotyczącej postępowania dyscyplinarnego prowadzonego w stosunku do członka izby – architekta S. A., na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. – o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów oraz rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 31 października 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do członków samorządów zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów. Stwierdzić zatem należy, że postępowanie prowadzone przez organy samorządu zawodowego dotyczy odpowiedzialności dyscyplinarnej architekta S. A. poprzez ocenę przestrzegania przez niego obowiązków określonych w art. 41 pkt 2 ww. ustawy o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów.

Wskazać należy, iż przepisy dotyczące odpowiedzialności dyscyplinarnej członków samorządu zawodowego inżynierów budownictwa zostały zamieszczone w rozdziale 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów oraz w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 31 października 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego w stosunku do członków samorządów zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów.

Według art. 11 ust. 1 ww. ustawy do postępowania w sprawach indywidualnych uregulowanych w ustawie, z wyjątkiem spraw dyscyplinarnych stosuje się przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego. Z powyższego przepisu wynika zatem, że w postępowaniu tym w sprawach dyscyplinarnych nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego, ani nie wydaje się aktów administracyjnych – decyzji

i postanowień, od których przysługiwałaby skarga do sądu administracyjnego.

Stosownie do powołanego przepisu art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. skarga na bezczynność organu do sądu administracyjnego przysługuje w sprawach, w których organ administracji publicznej wydaje rozstrzygnięcie, które może być zaskarżone do sądu administracyjnego, i gdy nie ma specjalnej podstawy do zaskarżenia bezczynności organu do sądu powszechnego.

Tak więc skoro przedmiot skargi w niniejszej sprawie, nie jest objęty zakresem właściwości sądu administracyjnego określonej w cytowanym wyżej przepisie, nie podlega rozpoznaniu przez sąd, co powoduje że skargę należało odrzucić.

Zgodnie bowiem z art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., Sąd odrzuca skargę gdy sprawa nie należy do właściwości sądu administracyjnego.

Mając powyższe na względzie Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 powołanej ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji postanowienia.