Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 2 lipca 2008 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 1215/07 odmawiające przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 listopada 2007 r. sygn. akt I SA/Wa 1215/07 oddalającego skargę W. K. na postanowienia Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] Nr [...] i Nr [...] w przedmiocie przekazania sprawy według właściwości p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 7 maja 2008 r. sygn. akt I SA/Wa 1215/07 odmówił W. K. przywrócenia terminu do złożenia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku tegoż Sądu z dnia 8 listopada 2007 r.

W uzasadnieniu wskazano, że skarżący, nie dochował należytej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej, a przedstawione przez niego okoliczności faktyczne nie uzasadniają przywrócenia uchybionego terminu. Bowiem zarządzeniem z dnia 7 marca 2008 r. pełnomocnik skarżącego został poinformowany, iż 6 marca 2008 r. nadesłano do Sądu pełnomocnictwo uprawniającego go do działania w imieniu skarżącego. Powyższe zarządzenie zostało doręczone pełnomocnikowi 12 marca (zwrotne potwierdzenie odbioru k. 95). Zatem należy przyjąć, że przyczyna uchybienia terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia wyroku ustała w tym właśnie dniu, tj. 12 marca 2008 r., kiedy to pełnomocnik dowiedział się o fakcie przesłania przez skarżącego pełnomocnictwa procesowego do Sądu. Powoływanie się zaś na okoliczność, iż z uwagi na przesłanie akt sprawy do Naczelnego Sądu Administracyjnego pełnomocnik, nie mógł się z nimi zapoznać, jest zupełnie nieusprawiedliwione.

Występujący w imieniu W. K. radca prawny złożył zażalenie na to postanowienie zarzucając naruszenie art. 87 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "P.p.s.a.").

Pełnomocnik podkreślił, iż – wbrew stanowisku zawartemu w zaskarżonym orzeczeniu – fakt przesłania akt z Sądu I instancji do Naczelnego Sądu Administracyjnego uniemożliwiał przez okres siedmiu dni zapoznanie się z nimi. Ponadto, pełnomocnik wskazał, iż w dniach od 19 do 27 marca przebywał na wcześniej zaplanowanym urlopie, przez co również nie mógł się zapoznać z aktami sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie ma usprawiedliwionej podstawy.

Stosownie do art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "P.p.s.a."), jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Zgodnie zaś z art. 87 § 1 P.p.s.a. pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. W piśmie tym (§ 2 art. 87) należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. O braku winy można mówić jedynie wówczas, gdy strona nie mogła usunąć przeszkody, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. W sytuacji zaś kiedy strona reprezentowana jest w toku postępowania przez pełnomocnika, skutki jego działań, czy też działań jego pracowników, w tym uchybień, obciążają stronę. Standardy zaś rzetelności – jak wskazał Sąd I instancji – podwyższone są w stosunku do profesjonalnych pełnomocników, którzy powinni dołożyć należytej staranności przy podejmowaniu jakichkolwiek czynności na rzecz mocodawcy.

Tymczasem w niniejszej sprawie, wyznaczony z urzędu profesjonalny pełnomocnik, jako przyczynę uchybienia terminu do wniesienia wniosku o sporządzenie uzasadnienia podnosi przede wszystkim okoliczność przesłania przez Sąd I instancji akt do Naczelnego Sądu Administracyjnego, co uniemożliwiało zapoznanie się ze sprawa. Jednakże fakt ten, niewątpliwie nie może być uznany za przyczynę wskazującą na brak winy w uchybieniu terminu. Bowiem, zarówno w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie, jak i w Naczelnym Sądzie Administracyjnym, stronom, czy też pełnomocnikom udostępniane są akta spraw na ich żądanie. Pełnomocnik zatem mógł zapoznać się z aktami sprawy w Sądzie II instancji. Zupełnie niezrozumiałym wydaje się niepodejmowanie przez wyznaczonego radcę prawnego w okresie od 12 marca 2008 r. do 18 kwietnia 2008 r. jakichkolwiek kroków celem ustalenia na jakim etapie postępowania jest sprawa mocodawcy.

Na brak winy nie wskazuje również – podnoszona przez pełnomocnika dopiero w zażaleniu – okoliczność przebywania na urlopie w dniach od 19 do 27 marca 2008 r., gdyż jeszcze przed tym terminem został on powiadomiony o nadesłanym do akt pełnomocnictwie uprawniającym go do działania w imieniu skarżącego. W związku z powyższym nie można przyjąć, że reprezentujący stronę pełnomocnik, którego działania obciążają stronę, dołożył należytej staranności w toku postępowania, a uchybienie omawianego terminu było niezawinione.

W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w związku z art. 197 P.p.s.a. orzekł jak wyżej.