Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Borowiecki Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Sędzia WSA Andrzej Wieczorek (spr.) Protokolant Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 października 2010 r. sprawy ze skargi K. Sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego oddala skargę

Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej – organ - decyzją z dnia z dnia [...] października 2009 r. nr [...] działając w trybie postępowania spornego po rozpoznaniu na rozprawie w dniu [...] października 2009 r. sprawy o unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego [...] pt.: "Urządzenie treningowo-sportowe" udzielonego na rzecz "[...]" Sp. z o.o. – uprawniona, skarżąca - na skutek sprzeciwu wniesionego przez "[...]" Sp.jawna – wnioskodawca -, na podstawie art. 246 i 247 ust. 2 oraz art.103 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.) – dalej pwp oraz art. 98 k.p.c w związku z 256 ust. 2 pwp, unieważnił prawo z rejestracji wzoru przemysłowego [...] pt.: "Urządzenie treningowo-sportowe" oraz przyznał wnioskodawcy kwotę 2237 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania w sprawie. Ustalono, że [...] lutego 2008 r. do organu wpłynął sprzeciw złożony przez wnioskodawcę wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego RP z dnia [...] sierpnia 2007 r., opublikowanej w WUP nr 12 z 2007 r. z dnia 31 grudnia 2007 r., o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego [...] pt.: "Urządzenie treningowo-sportowe" na rzecz skarżącej z pierwszeństwem od dnia [...] lutego 2007 r.

Za podstawę swojego żądania wnioskodawca podała przepisy art. 102, 103 i 104 ustawa pwp podnosząc, że rejestracja spornego wzoru przemysłowego nastąpiła z naruszeniem w/w przepisów ustawy, gdyż przedmiotowy wzór przemysłowy nie posiadał w dniu jego zgłoszenia do rejestracji cech nowości (art.103 ustawa pwp) i/lub indywidualnego charakteru (art. 104 ustawa pwp).

Na dowód braku nowości oraz braku indywidualnego charakteru spornego wzoru w rozumieniu art.103 i 104 ustawy pwp wnoszący sprzeciw przedłożyli:

stronę tytułową i stronę 124 kwartalnika "[...]" nr 3/2005 r., na której przedstawiono zdjęcie urządzenia [...], wytwarzanego przez firmę "[...]", tożsamego z zarejestrowanym wzorem,

publikację BUP 1/2005 z 10 stycznia 2005 r., zawierającą polskie zgłoszenie patentowe [...] pt.: "Urządzenie wyszczuplające" ujawniające urządzenie bardzo podobne do spornego wzoru,

- publikację zarejestrowanego przez OHIM wzoru przemysłowego Wspólnoty [...].

Wobec uznania sprzeciwu przez uprawnionego za bezzasadny sprawa unieważnienia przedmiotowego prawa z rejestracji została przekazana do rozstrzygnięcia w postępowaniu spornym.

Uprawniona w piśmie z dnia [...] sierpnia 2009 r., podniosła, że sporny wzór przemysłowy powstał w 2003 r. i jeszcze w tym samym roku znalazł się w jego ofercie handlowej, a ponadto wystawiony został na targach FIBO w E. (Niemcy) w maju 2003 r. Na dowód powyższego, uprawniony przedłożył zdjęcia z targów FIBO w E. (Niemcy) w maju 2003 r., ulotkę z 2003 r. i cztery faktury z 2003 r.

Zdaniem uprawnionej, sporny wzór z dniem wstąpienia Polski do struktur Unii Europejskiej, tj. od 1 maja 2004 r. uzyskał, trwającą trzy lata, ochronę na terenie Polski jako niezarejestrowany wzór przemysłowy, przewidzianą w Rozporządzeniu Rady WE Nr 6/2002 z 12 grudnia 2001 r., a w szczególności stosownie do art. 19 ust. 1 tego Rozporządzenia nabył on prawo wyłączne do jego używania.

Ponadto, na rozprawie w dniu [...] października 2009 r., uprawniona podniosła, iż w drugiej połowie 2006 r. [...] wprowadził do ujawnionego wcześniej urządzenia modyfikację w postaci specjalnego cokołu.

Organ wskazał, że definicja wzoru przemysłowego zawarta w art. 102 ust. 1 pwp stanowi, iż "wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację". Oceniając nowość postaci wytworu przedmiotowego wzoru przemysłowego uznano, że przedmiotem porównania rejestracji wzorów przemysłowych są postacie ich wytworów, przy czym zakres przedmiotowy prawa z rejestracji wzoru przemysłowego określają łącznie rysunek wzoru i jego istotne cechy wskazane w opisie. Jako cechy istotne przedmiotowego wzoru przemysłowego w jego opisie zgłoszeniowym wymieniono: "zastosowanie wewnątrz uszczelnionej kapsuły taśmy bezkońcowej napędzanej mechanicznie lub siłą mięśni ćwiczącego człowieka, kierowanej pracą komputera sterującego".

Organ stwierdził, że materiały przedłożone przez wnioskodawcę, obejmujące: - stronę tytułową i stronę 124 kwartalnika "[...]" nr 3/2005 r., na której przedstawiono zdjęcie urządzenia [...], wytwarzanego przez firmę "[...]", tożsamego z zarejestrowanym wzorem, świadczą o braku nowości spornego wzoru, gdyż przedstawione w nich rozwiązanie nie różni się istotnie od wzoru przedmiotowego, przedstawiając "Urządzenie treningowo-sportowe" posiadające wszystkie wyżej wymienione cechy spornego wzoru wskazane jako istotne w dokumentacji zgłoszeniowej spornego wzoru i różniące się od spornego wzoru jedynie nieznacznym podwyższeniem nie wpływającym istotnie na jego postać, a więc stanowiącym nieistotny szczegół w rozumieniu art. 103 ust. 1 ustawy pwp.

Jego zdaniem brak nowości spornego wzoru jest bezsporny w świetle wypowiedzi uprawnionej, która oświadczyła, że sporny wzór przemysłowy powstał w 2003 r. i jeszcze w tym samym roku znalazł się w jej ofercie handlowej. Ponadto wystawiony został na targach FIBO w E. (Niemcy) w maju 2003 r. Te okoliczności zostały potwierdzone przez przedłożone przez uprawnioną materiały obejmujące zdjęcia z targów FIBO w E. (Niemcy) w maju 2003 r., ulotkę z 2003 r. i cztery faktury z 2003 r. Zdaniem organu z uwagi na udowodniony brak nowości spornego wzoru zbędne stało się rozważanie kwestii ewentualnego braku indywidualnego charakteru opartego na pozostałym materiale dowodowym, gdyż do unieważnienia prawa wystarczająca jest jedna podstawa prawna, a rozpatrywanie pozostałych podstaw żądania unieważnienia jest zbędne, zwłaszcza gdy podstawy te oparte są na tym samym materiale dowodowym.

Odnosząc się do stanowiska uprawnionej, iż sporny wzór z dniem wstąpienia Polski do struktur Unii Europejskiej, tj. od dnia 1 maja 2004 r. uzyskał, trwającą trzy lata, ochronę na terenie Polski jako niezarejestrowany wzór przemysłowy, przewidzianą w Rozporządzeniu Rady WE Nr 6/2002 z 12 grudnia 2001 r., stwierdzono, że jest to ochrona niezależna od ochrony przyznawanej przez rejestrację wzoru przemysłowego i dotyczy ona wyłącznie prawa zakazu używania wynikającego ze skopiowania chronionego prawa.

Wskazano, iż stosownie do art. 19 ust.l tego Rozporządzenia uprawniona nabyła prawo wyłączne do używania tego niezarejestrowanego wzoru, nie zmienia faktu, iż wcześniejsze ujawnienie, w świetle powołanych przepisów, niweczy nowość spornego wzoru.

Rozstrzygając wniosek o zwrot kosztów postępowania złożony przez wnioskującego uznano, że wniosek jest zasadny, bowiem żądanie unieważnienia prawa z rejestracji wzoru przemysłowego zostało uwzględnione i w tej sytuacji zasadnym jest przyznanie zwrotu niezbędnych kosztów postępowania wnoszącemu sprzeciw. Organ oparł się na przepisie art.98 § 1 k.p.c oraz rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 grudnia 2003 r. w sprawie opłat za czynności rzeczników patentowych (Dz.U. Nr 212, poz. 2076). Zgodnie z § 8 pkt 3 tego rozporządzenia stawka minimalna w sprawach dotyczących unieważnienia prawa ochronnego lub prawa z rejestracji wynosi 1600 zł. Organ uznał za zasadne przyznanie wnioskodawcy kwoty 1600 zł zwiększonej o kwotę 400 zł stanowiącą zwrot opłaty za wniosek, o kwotę 17 zł stanowiącą zwrot opłaty za pełnomocnictwo, oraz kwotę 220 zł stanowiącą zwrot kosztów przejazdu pełnomocnika na rozprawę (zgodnie ze spisem kosztów - k.69) tytułem zwrotu niezbędnych kosztów postępowania w sprawie.

Skargę na tę decyzję wniosła skarżąca zarzucając naruszenie przepisów postępowania w postaci naruszenia art. 107 § 1 Kpa poprzez niepowołanie w zaskarżonej decyzji (ani w komparycji, ani w uzasadnieniu) właściwej podstawy prawnej rozstrzygnięcia, przepisów postępowania w postaci naruszenia art. 7 i 77 § 1 Kpa, które miało istotny wpływ na wynik sprawy poprzez brak należytego zebrania i wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego, m.in. poprzez uznanie za udowodnione, iż sporny wzór przemysłowy nie posiada cechy nowości oraz poprzez brak ustosunkowania się do istotnych faktów zgłoszonych przez uprawnioną, takich jak dokonanie modyfikacji urządzenia przed dokonaniem zgłoszenia wzoru przemysłowego. Zarzuciła także naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 10 § 1 Kpa oraz art. 81 i 86 Kpa, które miało istotny wpływ na wynik sprawy poprzez brak umożliwienia skarżącej wypowiedzenia się co do zebranych dowodów, materiałów, zgłoszonych żądań, uznanie przez organ okoliczności faktycznych w sprawie za udowodnione bez umożliwienia skarżącej wypowiedzenia się co do tych okoliczności, oraz nieprzesłuchanie w charakterze strony K. K. — Prezesa Zarządu [...] Sp. z o.o. pomimo niewyjaśnienia wszystkich okoliczności niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy. Ponadto wskazano na naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 103 pwp, które miało istotny wpływ na wynik sprawy, poprzez błędną jego wykładnię i przyjęcie przez organ, że w odniesieniu do spornego wzoru przemysłowego nie występuje cecha nowości oraz błędne uznanie, że zgłaszany przez uprawnioną wzór przemysłowy nie różni się istotnie od wcześniej istniejącego na rynku podobnego urządzenia.

Wskazano na naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 19 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 6/2002 z dnia 21 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych, które miało istotny wpływ na wynik sprawy poprzez błędną jego wykładnię i przyjęcie przez organ, że ochrona niezarejestrowanego wzoru wspólnotowego, wynikająca z przepisów wspólnotowych, jest niezależna od ochrony przyznawanej przez rejestrację wzoru przemysłowego i dotyczy ona wyłącznie prawa zakazu używania wynikającego ze skopiowania chronionego prawa, a wcześniejsze ujawnienie niweczy nowość spornego wzoru.

Wskazując na powyższe zarzuty wnoszono o uchylenie w całości decyzji Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej wydanej w dniu [...] października 2009 r. w sprawie [...] i zasądzenie na rzecz Skarżącej kosztów postępowania administracyjnego przed Urzędem Patentowym oraz kosztów postępowania sądowo-administracyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Wskazano, że zgodnie z art. 107 § 1 Kpa, decyzja powinna zawierać m.in. powołanie podstawy prawnej rozstrzygnięcia. W przypadku rozstrzygania przez Urząd Patentowy w sprawie unieważnienia wzoru przemysłowego, stosowna decyzja wydawana przez Kolegium Orzekające Urzędu Patentowego RP powinna zawierać przywołanie art. 89 ust. 1, art. 117 ust. 1, art. 225 § 1 pkt 9 oraz art. 2557 § 1 ustawa pwp.

Wymienione przepisy nie zostały wskazane w zaskarżonej decyzji. Jako podstawy orzeczenia Urząd Patentowy RP wskazał natomiast art. 246 i 247 ust. 2, art. 103 pwp oraz art. 98 kpc w zw. z art. 256 ust. 2 pwp w odniesieniu do części orzeczenia dotyczącej kosztów postępowania. Przepisy te nie mogą stanowić podstawy orzeczniczej dla sprawy mającej za przedmiot unieważnienie wzoru przemysłowego. Przepisy art. 246 i art. 247 § 2 pwp dotyczą uprawnienia do wniesienia sprzeciwu wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu, np. prawa z rejestracji wzoru przemysłowego (art. 246), a także skutków niepodniesienia przez uprawnioną w odpowiedzi na zawiadomienie Urzędu o sprzeciwie, zarzutu o bezzasadności sprzeciwu.

Zdaniem skarżącej z art. 7 Kpa płynie obowiązek skierowany do organu administracji, ażeby wyczerpująco zbadać wszystkie okoliczności faktyczne związane z określoną sprawą, aby w ten sposób stworzyć rzeczywisty obraz tej sprawy i uzyskać trafną podstawę do zastosowania przepisu prawa (B. Adamiak, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Warszawa 1996, strona 52). W przedmiotowej sprawie Urząd Patentowy stwierdził jedynie ogólne podobieństwo obu urządzeń, natomiast istniejące różnice bezzasadnie uznane zostały za nieistotne szczegóły. Z analizy materiałów, na których oparł się Urząd Patentowy wynika natomiast, że zarówno kształt kapsuły urządzenia, jak również jego podwyższenie wpływają na ogólne wrażenie jakie wywołują porównywane produkty, a zatem elementy różniące nie mogą zostać uznane za "nieistotne szczegóły".

Organ w ogóle nie ustosunkował się do okoliczności wskazanych przez uprawnioną, dotyczących dokonanej jesienią 2006 r. modyfikacji przedmiotowego wzoru przemysłowego w postaci dodania do urządzenia specjalnego cokołu. Okoliczność ta ma istotne znaczenie dla kwestii oceny zgłaszanego wzoru przemysłowego w kontekście jego nowości oraz w konsekwencji dla oceny podstaw unieważnienia tego wzoru.

Wskazano, że zgodnie z art. 10 ust. 1 Kpa, organy administracji publicznej obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań. Zdaniem skarżącej organ na rozprawie w dniu [...] października 2010 r. niezasadnie odmówił Panu K. K., działającemu w imieniu uprawnionej, prawa do wypowiedzenia się na temat zgromadzonych dowodów i materiałów, uznając, że wszystkie okoliczności sprawy są jasne i nie wymagają ich dalszego wyjaśnienia.

W ocenie uprawnionej, wzór przemysłowy, którego prawo z rejestracji zostało unieważnione na mocy nieprawomocnej decyzji Urzędu Patentowego, posiada cechy nowości, a zatem nie zachodzi przesłanka unieważnienia, na którą powołuje się Urząd Patentowy RP. W związku ze zmianami w urządzeniu, wprowadzonymi w ramach modyfikacji dokonanej jesienią 2006 r., żaden identyczny wzór nie został udostępniony publicznie w jakikolwiek sposób dozwolony przez ustawę Prawo własności przemysłowej.

Wskazano, że zgodnie z art. 19 ust. 1 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 6/2002 z 21 grudnia 2001 r., zarejestrowany wzór wspólnotowy przyznaje jego właścicielowi wyłączne prawo do jego używania i zakazywania osobom trzecim jego używania, które nie mają jego zgody, przy czym wyżej wymienione używanie obejmuje, w szczególności, wytwarzanie, oferowanie, wprowadzanie do obrotu, import, eksport lub używanie produktu, w którym wzór jest zawarty bądź zastosowany lub składowanie takiego produktu w tych celach. Natomiast stosownie do art. 19 ust. 2 cyt. Rozporządzenia, właściciel niezarejestrowanego wzoru wspólnotowego nabywa prawo zakazu działań wymienionych w ust. 1 włącznie w przypadku, jeżeli sporne używanie wynika z naśladowania chronionego wzoru. Z ust. 2 wynika, że modyfikuje jedynie zakres prawa do zakazywania osobom trzecim używania wzoru, a nie odnosi się do prawa do wyłącznego używania wzoru, o którym to prawie jest również mowa w art. 19 ust. 1 Rozporządzenia. Zdaniem uprawnionej powyższe oznacza, że niezarejestrowany wzór przemysłowy również uprawnia do wyłącznego używania wzoru. W tym zakresie zatem ochrona niezarejestrowanego wzoru wspólnotowego pokrywa się z ochroną wynikającą z prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, opisanego w art. 105 ust. 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej.

W odpowiedzi na skargę organ podtrzymał stanowisko wyrażone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. – Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1269) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. W świetle powołanego przepisu ustawy Wojewódzki Sąd Administracyjny w zakresie swojej właściwości ocenia zaskarżoną decyzję administracyjną z punktu widzenia jej zgodności z prawem materialnym i przepisami postępowania administracyjnego, według stanu faktycznego i prawnego obowiązującego w dacie wydania tego aktu. Sąd administracyjny nie ocenia rozstrzygnięcia organu administracji pod kątem jego słuszności, czy też celowości, jak również nie rozpatruje sprawy kierując się zasadami współżycia społecznego. Ponadto, co wymaga podkreślenia, Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej także: p.p.s.a.).

Rozpoznając sprawę w świetle powołanych wyżej kryteriów, uznać należy, że skarga nie zasługuje na uwzględnienie.

Przedmiotem rozpoznania jest decyzja Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej z dnia z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie unieważnienie prawa z rejestracji wzoru przemysłowego [...] pt.: "Urządzenie treningowo-sportowe" udzielonego na rzecz "[...]" Sp. z o.o.

Stosownie do przepisów art. 246 ust. 1 i art. 247 ust. 2 ustawy pwp, każdy może wnieść umotywowany sprzeciw wobec prawomocnej decyzji Urzędu Patentowego o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego, a jeżeli uprawniony w odpowiedzi na sprzeciw podniesie zarzut, że sprzeciw ten jest bezzasadny to sprawa zostaje przekazana do rozstrzygnięcia w postępowaniu spornym. Zgodnie z przepisem art. 246 ust. 2 tej ustawy podstawę sprzeciwu stanowią okoliczności, które uzasadniają unieważnienie prawa z rejestracji. W myśl art. 255 ust. 1 pkt 9 pwp sprawy o unieważnienie prawa z rejestracji na skutek złożonego sprzeciwu uznanego za bezzasadny rozpatruje Urząd Patentowy RP w trybie postępowania spornego, przy czym Urząd Patentowy rozstrzyga sprawy w trybie postępowania spornego w granicach wniosku i jest związany podstawą prawną wskazaną przez wnioskodawcę (art. 255 ust.4 ustawy pwp).

Wzór przemysłowy [...] pt.: "Urządzenie treningowo-sportowe" został zgłoszony do rejestracji w dniu [...] lutego 2007 r. a zatem ustawa - Prawo własności przemysłowej (t.j. Dz. U. z 2003 r. Nr 119 poz. 1117 ze zm.) stanowić będzie podstawę prawną oceny ustawowych warunków wymaganych do udzielenia ochrony na ten wzór przemysłowy.

Zgodnie z treścią art. 102 ust. 1 pwp wzorem przemysłowym jest nowa i posiadająca indywidualny charakter postać wytworu lub jego części, nadana mu w szczególności przez cechy linii, konturów, kształtów, kolorystykę, strukturę lub materiał wytworu oraz przez jego ornamentację. Oceniając nowość postaci wytworu przedmiotowego wzoru przemysłowego wskazać należy, że przedmiotem porównania rejestracji wzorów przemysłowych są postacie ich wytworów, przy czym zakres przedmiotowy prawa z rejestracji wzoru przemysłowego określają łącznie rysunek wzoru i jego istotne cechy wskazane w opisie. Wzór przemysłowy uważa się za nowy jeżeli przed datą, według której oznacza się pierwszeństwo do uzyskania prawa z rejestracji, identyczny wzór nie został udostępniony publicznie przez stosowanie, wystawienie lub ujawnienie w inny sposób, przy czym wzór uważa się za identyczny z udostępnionym publicznie także wówczas, gdy różni się od niego jedynie nieistotnymi szczegółami.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że jako cechy istotne przedmiotowego wzoru przemysłowego w jego opisie zgłoszeniowym wymieniono "zastosowanie wewnątrz uszczelnionej kapsuły taśmy bezkońcowej napędzanej mechanicznie lub siłą mięśni ćwiczącego człowieka, kierowanej pracą komputera sterującego".

Materiały przedłożone przez wnioskodawcę, obejmujące: - stronę tytułową i stronę 124 kwartalnika "[...]" nr 3/2005 r., na której przedstawiono zdjęcie urządzenia [...], wytwarzanego przez firmę "[...]", tożsame z zarejestrowanym wzorem, świadczą, w ocenie Sądu, o braku nowości spornego wzoru, gdyż przedstawione w nich rozwiązanie nie różni się istotnie od wzoru przedmiotowego, przedstawiając "Urządzenie treningowo-sportowe" posiadające wszystkie wyżej wymienione cechy spornego wzoru wskazane jako istotne w dokumentacji zgłoszeniowej spornego wzoru i różniące się od spornego wzoru jedynie nieznacznym podwyższeniem nie wpływającym istotnie na jego postać, a więc stanowiącym nieistotny szczegół w rozumieniu art. 103 ust. 1 pwp.

Brak nowości spornego wzoru jest uzasadniony w świetle wypowiedzi uprawnionej, która oświadczyła, że sporny wzór przemysłowy powstał w 2003 r. i jeszcze w tym samym roku znalazł się w jej ofercie handlowej. Ponadto urządzenie to wystawione zostało na targach FIBO w E. (Niemcy) w maju 2003 r. Te okoliczności zostały potwierdzone przez przedłożone przez uprawnioną materiały obejmujące zdjęcia z targów FIBO w E. (Niemcy) w maju 2003 r., ulotkę z 2003 r. i cztery faktury z 2003 r.

Zdaniem Sądu organ prawidłowo uznał, że z uwagi na udowodniony brak nowości spornego wzoru zbędne stało się rozważanie kwestii ewentualnego braku indywidualnego charakteru opartego na pozostałym materiale dowodowym, gdyż do unieważnienia prawa wystarczająca jest jedna podstawa prawna, a rozpatrywanie pozostałych podstaw żądania unieważnienia jest zbędne, zwłaszcza gdy podstawy te oparte są na tym samym materiale dowodowym.

Zarzut braku ustosunkowania się do istotnych faktów zgłoszonych przez uprawnioną, takich jak dokonanie modyfikacji urządzenia przed dokonaniem zgłoszenia wzoru przemysłowego, zasadnie nie mógł być brany pod uwagę, gdyż przy ocenie zdolności rejestrowej wzoru przemysłowego ocenie podlega jedynie zarejestrowana postać tego wzoru.

Podkreślić należy, iż powołanie przez organ, jako podstawy prawnej rozstrzygnięcia, przepisów art. 246 i 247 ust. 2 oraz art. 103 pwp było w przedmiotowej sprawie prawidłowe, gdyż wobec uznania sprzeciwu przez uprawnioną za bezzasadny, sprawa ta, jako dotycząca unieważnienia przedmiotowego prawa z rejestracji, została przekazana do Urzędu Patentowego RP celem jej rozstrzygnięcia w trybie postępowania spornego.

Zarzut naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 7 i 77 i 80 kpa poprzez brak należytego zebrania i wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego, jest zdaniem Sądu, bezzasadny, gdyż Urząd należycie zebrał i wyczerpująco rozpatrzył cały przedłożony przez strony materiał dowodowy, zwłaszcza, że na rozprawie w dniu [...] października 2009 r. strony potwierdziły tę okoliczność.

Bezzasadny jest również zarzut naruszenia przepisów art. 10 § 1 kpa oraz art. 81 kpa, poprzez brak umożliwienia skarżącemu wypowiedzenia się na rozprawie w dniu 9 października 2009 r., gdyż, jak wynika z protokołu z tej rozprawy, strony zgodnie oświadczyły przed jej zamknięciem, iż zakończyły swoje wypowiedzi w sprawie. Podobnie zarzut naruszenia art. 86 kpa, poprzez nieprzesłuchanie jako strony K. K. - Prezesa Zarządu "[...]" Sp. z o.o. pomimo niewyjaśnienia wszystkich okoliczności niezbędnych do rozpatrzenia sprawy, nie ma usprawiedliwionych podstaw. Jak wynika z protokołu z rozprawy przeprowadzonej w dniu [...] października 2009 r., strony zgodnie oświadczyły przed jej zamknięciem, iż zakończyły swoje wyjaśnienia w sprawie, przy czym K. K. - Prezes Zarządu "[...]" Sp. z o.o. był na rozprawie obecny i nie zgłaszał chęci dalszego wypowiadania się, zaś strona nie zgłaszała wniosku o przesłuchanie jego jako strony.

Sąd nie podziela zarzutu naruszenia przepisów prawa materialnego - art. 19 Rozporządzenia Rady (WE) Nr 6/2002 z dnia 21 grudnia 2001 r. w sprawie wzorów wspólnotowych poprzez przyjęcie, że ochrona niezarejestrowanego wzoru wspólnotowego, wynikająca z przepisów wspólnotowych, jest niezależna od ochrony przyznawanej przez rejestrację wzoru przemysłowego. Należy zauważyć, że ochrona niezarejestrowanego wzoru wspólnotowego, wynikająca z przepisów wspólnotowych nie przewiduje jej przedłużenia poprzez rejestrację tego wzoru. Ponadto, ochrona niezarejestrowanego wzoru wspólnotowego, wynikająca z przepisów wspólnotowych biegnie od daty jego pierwszego publicznego ujawnienia, a więc, w przypadku przedmiotowego wzoru od maja 2003 r. do maja 2006 r.

Zdaniem Sądu należy jednocześnie uznać, iż organ działając w trybie postępowania spornego wyczerpująco zbadał wszystkie istotne okoliczności faktyczne związane z niniejszą sprawą oraz przeprowadziły dowody służące ustaleniu stanu faktycznego zgodnie z zasadami prawdy obiektywnej (art. 7 i art. 77 § 1 kpa).

W ocenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie organ - rozstrzygając sprawę - oparł się na materiale prawidłowo zebranym, dokonując jego wszechstronnej oceny. Ponadto należy uznać, iż stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji, zostało uzasadnione w sposób wymagany przez normę prawa określoną w przepisie art. 107 § 3 kpa.

Z przytoczonych wyżej powodów Wojewódzki Sąd Administracyjny na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270) orzekł, jak w sentencji.