drukuj    zapisz    Powrót do listy

6113 Podatek dochodowy od osób prawnych, Podatkowe postępowanie, Dyrektor Izby Skarbowej, Uchylono zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję, III SA/Wa 477/09 - Wyrok WSA w Warszawie z 2009-09-11, Centralna Baza Orzeczeń Naczelnego (NSA) i Wojewódzkich (WSA) Sądów Administracyjnych, Orzecznictwo NSA i WSA

III SA/Wa 477/09 - Wyrok WSA w Warszawie

Data orzeczenia
2009-09-11 orzeczenie prawomocne
Data wpływu
2009-03-16
Sąd
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Sędziowie
Jerzy Płusa
Krystyna Kleiber /przewodniczący/
Marek Kraus /sprawozdawca/
Symbol z opisem
6113 Podatek dochodowy od osób prawnych
Hasła tematyczne
Podatkowe postępowanie
Skarżony organ
Dyrektor Izby Skarbowej
Treść wyniku
Uchylono zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję
Powołane przepisy
Dz.U. 2005 nr 8 poz 60 art. 123 par. 1, art. 149, art. 200
Ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - tekst jedn.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus (sprawozdawca), Sędzia WSA Jerzy Płusa, Protokolant Agata Rogosz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 września 2009 r. sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialność członka zarządu za zaległości spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w podatku dochodowym od osób prawnych za 2002 r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] września 2008 r. nr [...] 2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz M. Z. kwotę 740 zł (słownie: siedemset czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] września 2008 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. orzekł o odpowiedzialności jedynego członka zarządu M. Z. zwanego dalej Skarżącym lub Stroną za:

- zaległość podatkową "Z." Spółki z o. o. z siedzibą w W. z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2002 r. w kwocie 13.807,74 zł.

- odsetki za zwłokę od niezapłaconego za 2002 r. w/w podatku, które na dzień wydania decyzji wynosiło wynoszą 9.939,00 zł.

- oraz za koszty postępowania egzekucyjnego w kwocie 1.319,48 zł.

Z akt sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego W. postanowieniem z dnia [...] lipca 2008 r. wszczął postępowanie w sprawie orzeczenia o odpowiedzialności Skarżącego za zaległości podatkowe Spółki "Z.", gdyż Spółka ta nie uiściła kwoty podatku od osób prawnych w wysokości 13.807,74 zł., której termin płatności upłynął 31 marca 2003 r. Z dokumentacji zgromadzonej w toku postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego W., wynika natomiast, że egzekucja prowadzona wobec Spółki, z powodu braku majątku, okazała się bezskuteczna. W odpowiedzi na skierowane przez organ egzekucyjny zawiadomienie: o zajęciu rachunku bankowego należącego do Spółki, Bank [...] S. A. pismem z dnia 11 sierpnia 2006 r., poinformował, że na rachunku bankowym należącym do Spółki nastąpił zbieg egzekucji administracyjnej i sądowej. Na dzień 11 sierpnia 2006 r. rachunek wykazywał saldo ujemne. W ramach prowadzonego postępowania egzekucyjnego, w dniu 3 stycznia 2007 r., organ egzekucyjny wyegzekwował kwotę 999,50 zł. Wykazując bezskuteczność egzekucji prowadzonej przez organ egzekucyjny, Naczelnik Urzędu Skarbowego W. w uzasadnieniu decyzji powołał się na następujące okoliczności:

- brak środków pieniężnych na rachunku Spółki prowadzonym przez Bank

[...] S. A. wraz z informacją z tego Banku z dnia 19 maja

2008 r. o wypowiedzeniu umowy o prowadzeniu rachunku bankowego należącego do Spółki z uwagi na brak obrotów na tymże rachunku,

- brak środków pieniężnych na rachunku Spółki prowadzonym przez Bank P. S. A. wraz z pismem tego Banku z dnia 19 maja 2008 r. informujące o wypowiedzeniu umowy na prowadzenie rachunku bankowego należącego do "Z." Sp. z o. o. ze względu na brak obrotów,

- brak możliwości ustalenia majątku ruchomego Spółki z powodu zaprzestania

prowadzenia działalności gospodarczej pod adresem wskazanym jako siedziba Spółki,

- umorzenie postępowania egzekucyjnego przez organ egzekucyjny postanowieniem z dnia [...] czerwca 2008 r.

Mając na uwadze powyższe okoliczności oraz fakt, że Spółka zaprzestała prowadzenia działalności i nie poinformowała właściwych organów o zmianie miejsca wykonywania działalności gospodarczej w skutek czego nieznany jest jej adres siedziby, organ I instancji uznał, iż istniały podstawy do wszczęcia postępowania podatkowego w sprawie orzeczenia o odpowiedzialności Skarżącego jako członka zarządu Spółki.

Organ I instancji wskazał również w decyzji, iż zachodzą podstawy do orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu, gdyż zaległość podatkowa Spółki powstała w okresie, w którym Strona pełniła funkcję członka zarządu Spółki "Z.", a ponadto nie przedstawił dowodów pozwalających na wyłączenie jego odpowiedzialności, tzn. nie wskazał, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości lub wszczęto postępowanie zapobiegające ogłoszeniu upadłości Spółki, lub że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości i niewszczęcie postępowania układowego nastąpiło nie z jego winy oraz nie wskazał też mienia, z którego egzekucja umożliwi zaspokojenie zaległości podatkowych Spółki.

Organ podatkowy uznał, że w sprawie zostały wyczerpane przesłanki przewidziane w art. 116 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm. zwana dalej O.p.)

W odwołaniu od przedmiotowej decyzji Skarżący wniósł o uchylenie decyzji w całości i przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia oraz o wstrzymanie wykonania przedmiotowej decyzji do czasu rozpatrzenia odwołania.

W ocenie Strony zaskarżona decyzja została wydana bez uwzględnienia wszystkich okoliczności sprawy oraz bez czynnego udziału strony w postępowaniu. Strona zarzuciła, że postanowienie z dnia [...] lipca 2008 r. o wszczęciu postępowania w sprawie orzeczenia o odpowiedzialności Skarżącego za zaległości podatkowe Spółki "Z." nie zostało Stronie doręczone, gdyż Strona była wtedy poddawana intensywnemu leczeniu neurologicznemu i psychiatrycznemu a także ogólnourazowemu po wypadku jakiemu uległa w dniu 27 lutego 2008 r.

Skarżący podkreślił, iż z uwagi na doznane urazy nie jest w stanie zarówno fizycznym jak i psychicznym samodzielnie prowadzić swoich spraw. Zaznaczył, że jest świadomy, niemniej jednak wymaga stałej opieki i długotrwałej rehabilitacji a charakter doznanych obrażeń uniemożliwia jego samodzielne działanie. Powyższym tłumaczy niemożność dostarczenia w trakcie postępowania jakichkolwiek dokumentów oraz wskazania dowodów w celu obrony swojego stanowiska. Niemożność doręczenia w siedzibie Spółki jak i w miejscu zamieszkania Strona tłumaczy pobytem w szpitalu. Skarżący wskazał ponadto, iż w związku z powstałą sytuacją należało zastosować art. 138 § 2 Ordynacji podatkowej, a czego organ I instancji nie uczynił.

Decyzją z dnia [...] grudnia 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu stwierdził, że w jego opinii organy podatkowe wykazały zaistnienie przesłanek pozytywnych tj. okoliczność pełnienia przez Skarżącego funkcji prezesa zarządu w okresie powstania zaległości oraz okoliczność bezskuteczności egzekucji prowadzonej w stosunku do Spółki. Zdaniem organu odwoławczego stawiany zarzut niewyjaśnienia wszystkich okoliczności faktycznych jest bezpodstawny bowiem okoliczności uwalniające członka zarządu od odpowiedzialności winny być wykazywane przez stronę postępowania. Wskazywane trudności w dotarciu do dokumentów Spółki i tym samym w wykazaniu przesłanek uwalniających Skarżącego z odpowiedzialności za zaległości spółki spowodowane konfliktem rodzinnym nie mogą stanowić okoliczności dających podstaw do odstąpienia przez organy podatkowe od orzekania o odpowiedzialności.

Organ wskazał, że przepisy ordynacji podatkowej nie przewidują odstąpienia od orzeczenia tej odpowiedzialności z uwagi na okoliczności związane z osobą członka zarządu i jego osobistą sytuację.

Organ podkreślił, że na uwagę zasługuje fakt, iż w trakcie całego postępowania, tj. od dnia doręczenia postanowienia o wszczęciu postępowania, aż do dnia wydania decyzji ostatecznej ani Strona osobiście, ani ustanowiony na mocy postanowienia sądowego doradca tymczasowy nie wykazali żadnej z przesłanek uwalniających członka zarządu z odpowiedzialności za zaległości Spółki.

Za bezpodstawny uznał zarzut nie zapewnienia stronie czynnego udziału w postępowaniu, tj. zarzut naruszenia art. 123 § 1 Ordynacji podatkowej. Pełnomocnik bowiem upatruje naruszenie powyższego przepisu w nieskutecznym doręczaniu korespondencji przez organy podatkowe, w szczególności w doręczeniu postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] lipca 2008 r. o wszczęciu postępowania w sprawie orzeczenia o odpowiedzialności za zaległości podatkowe Spółki, bowiem jak wynika z materiału dowodowego sprawy ww. postanowienie odebrała w dniu 23 lipca 2008 r. B. Z.. Z kolei postanowienie z dnia [...] sierpnia 2008 r. dotyczące wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału zostało odebrane w dniu 11 sierpnia 2008 r. z podpisem Z.. Także decyzja organu pierwszej instancji została odebrana w dniu 26 września 2008 r. przez Panią B. Z.. Organ wskazał, że korespondencja była doręczana zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami. Należy zauważyć, iż także na etapie postępowania odwoławczego Stronie zapewniono czynny udział w tym postępowaniu. Otóż od momentu dostarczenia organowi odwoławczemu, tj. od dnia 1 grudnia 2008 r. postanowienia Sądu Okręgowego W. Wydział [...] Cywilny z dnia [...] października 2008 r. sygn. akt [...], na mocy którego Sąd ustanowił dla Skarżącego doradcę tymczasowego, w osobie B. Z. wszelka korespondencja i czynności postępowania (w tym zapoznanie z materiałem dowodowym) były prowadzone z udziałem przedstawiciela Strony.

Ponadto zdaniem organu odwoławczego z akt sprawy wynika, iż nie było podstaw do wyznaczenia w oparciu o art. 138 § 1 Ordynacji podatkowej kuratora albowiem B. Z. legitymując się w/w postanowieniem Sądu Okręgowego W. Wydział [...] Cywilny z dnia [...] października 2008 r., Sygn. akt [...] o ustanowieniu dla Skarżącego doradcy tymczasowego, w osobie B. Z., posiada uprawnienia kuratora (przedstawiciela ustawowego).

Zgodnie bowiem z art. 549 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego osoba, dla której ustanowiono doradcę tymczasowego, ma ograniczoną zdolność do czynności prawnych na równi z osobą ubezwłasnowolnioną częściowo. Z kolei § 2 stanowi, iż do doradcy tymczasowego stosuje się przepisy o kuratorze osoby częściowo ubezwłasnowolnionej. W kwestii tej wypowiedział się Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 21 czerwca 1968 r. Sygn. akt I CZ 77/68.

Stosownie do art. 181 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego kurator osoby ubezwłasnowolnionej częściowo jest powołany do jej reprezentowania i do zarządu jej majątkiem tylko wtedy, gdy sąd opiekuńczy tak postanowi.

Pismem z dnia 2 lutego 2009 r. Skarżący wniósł skargę na powyższe rozstrzygnięcie organu. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie przepisów ordynacji podatkowej tj. art. 121. 122, 123 poprzez niewyjaśnianie dokładne stanu faktycznego, nie uwzględnienie wszystkich okoliczności sprawy i wydanie decyzji bez czynnego udziału strony w postępowaniu. W związku z powyższym wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i orzeczenie co do istoty sprawy, lub uchylenie decyzji i przekazanie do ponownego rozpoznania oraz o zasądzenie na rzecz skarżącego kosztów postępowania. W uzasadnieniu skargi Skarżący podkreślił, że nie zostało doręczone mu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] lipca 2008 r. o wszczęciu postępowania w sprawie orzeczenia o odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki z o.o. ,,Z.". Skarżący wskazał, iż w tym okresie poddawany był intensywnemu leczeniu neurologicznemu i psychiatrycznemu, a także ogólnourazowemu po wypadku samochodowym jaki miał miejsce w dniu 28 lutego 2008 r. w wyniku czego doznał ciężkiego urazu wielonarządowego wraz z urazem czaszkowo-mózgowym.

Skarżący tym samym nie był w stanie w trakcie postępowania dostarczać żadnych dokumentów i wskazać żadnych dowodów, w celu obrony swojego stanowiska jak i racjonalnie oceniać znaczenia odebranych osobiście przesyłek od organów podatkowych.

Zdaniem Skarżącego organy podatkowe nie wyjaśniły i nie wzięły pod uwagę informacji, jaka wpłynęła do akt sprawy, iż Skarżący uległ wypadkowi i nie jest w stanie pokierować swoim działaniem oraz zastrzeżenia złożonego w placówce Poczty Polskiej o konieczności doręczania korespondencji tylko do rąk własnych z uwagi na fakt nieprzekazywania korespondencji adresowanej do niego przez pozostałych domowników.

Skarżący wskazał również, iż organ został poinformowany w dniu 1 grudnia 2008 r przez żonę Skarżącego, iż postanowieniem Sądu Okręgowego W. w W. z dnia [...] października 2008 r., sygn. akt [...] została ustanowiona jedynie doradcą tymczasowym dla ochrony osoby i mienia męża i że miała prawo podejmować tylko czynności nagłe i niezbędne do ochrony bieżących praw.

Nie dysponując w chwili toczącego się postępowania podatkowego dokumentacją niezbędną do wykazania przesłanek wskazanych w decyzji organu I instancji nie była w stanie zabezpieczyć wszystkich interesów męża, dlatego też na podstawie art. 201 pkt 4 o.p. złożyła wniosek o zawieszenie postępowania do czasu rozstrzygnięcia wniosku o ubezwłasnowolnienie Skarżącego do czasu wyznaczenia dla niego osoby opiekuna lub kuratora .Pomimo złożenia zażalenia na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. odmawiającego zawieszenie toczącego się postępowania podatkowego organ podatkowy wydał zaskarżoną decyzję w przedmiocie orzeczenia odpowiedzialności Skarżącego za zaległości podatkowe ,,Z." sp. z o.o.

W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie podtrzymując w całości dotychczasową argumentację.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 roku - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) kontrola sądowa zaskarżonych decyzji, postanowień bądź innych aktów wymienionych w art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. – określanej dalej jako "p.p.s.a."), sprawowana jest w oparciu

o kryterium zgodności z prawem, z uwzględnieniem stanu prawnego, który miał zastosowanie w chwili orzekania w sprawie. W związku z tym, zgodnie z przepisem art. 145 § 1 pkt 1 ustawy p.p.s.a., aby wyeliminować z obrotu prawnego akt wydany przez organ administracyjny, konieczne jest stwierdzenie, że doszło w nim do naruszenia przepisów prawa materialnego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, bądź przepisów postępowania w stopniu mogącym mieć istotny wpływ na wynik sprawy, albo też do naruszenia przepisów prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania albo stwierdzenia nieważności decyzji. Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że poza przypadkiem wymienionym pod literą b), warunkiem sine qua non uchylenia zaskarżonej decyzji jest stwierdzenie, że naruszenie prawa, którego dopuścił się organ administracji, miało lub mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W przypadku opisanym pod literą c) wymaga się ponadto, aby wpływ ten był istotny. Jedynie w razie stwierdzenia naruszenia prawa dającego podstawę do wznowienia postępowania administracyjnego (art. 145 § 1 pkt 1 lit. b p.p.s.a.) możliwe jest uchylenie zaskarżonego aktu administracyjnego niezależnie od tego, czy naruszenie mogło, czy też nie mogło mieć wpływu na wynik sprawy.

W niniejszej sprawie zasadniczą kwestią sporną jest ocena czy w postępowaniu prowadzonym przez organy podatkowe w przedmiocie orzeczenia odpowiedzialności Skarżącego jako członka zarządu za zaległości podatkowe spółki została naruszona zasada czynnego udziału strony.

Zgodnie z art. 123 § 1 o.p. organy podatkowe obowiązane są zapewnić stronom czynny udział w każdym stadium postępowania, a przed wydaniem decyzji umożliwić im wypowiedzenie się co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań.

Udział w każdym stadium postępowania dotyczy zarówno postępowania podatkowego w pierwszej i w drugiej instancji, od momentu wszczęcia postępowania do chwili doręczenia decyzji organu odwoławczego.

Niewątpliwie pierwszą czynnością służąca umożliwieniu czynnego udziału strony jest zawiadomienie jej o wszczęciu postępowania zgodnie z art. 165 o.p.

Skarżący zarówno w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego jak i na etapie skargi podnosi, iż nie zostało doręczone mu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego W. z dnia [...] lipca 2008 r. o wszczęciu postępowania w sprawie orzeczenia o odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki z o.o. ,,Z.". Skarżący wskazuje, iż w tym okresie poddawany był intensywnemu leczeniu neurologicznemu i psychiatrycznemu, a także ogólnourazowemu po wypadku samochodowym jaki miał miejsce w dniu 28 lutego 2008 r. w wyniku czego doznał ciężkiego urazu wielonarządowego wraz z urazem czaszkowo-mózgowym.

Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego na zwrotnym potwierdzeniu odbioru wymienionego postanowienia wysłanego na adres domowy Skarżącego widnieje podpis ,, B. Z." oraz data odbioru przesyłki w dniu 23 lipca 2008 r.

Natomiast zgodnie z art. 149 o.p. w przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi.

Mając na względzie, iż pismo zostało odebrane przez żonę skarżącego (fakt ten nie był kwestionowany przez stronę) to zgodnie z treścią powołanego art. 149 o.p. został spełniony wymóg doręczenia zastępczego poprzez doręczenie pisma za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, a tym samym zarzut braku doręczenia postanowienia o wszczęciu postępowania należy uznać za nieuzasadniony.

W aktach sprawy znajduje się również pismo z dnia 30 września 2009 r. podpisane przez J. Z., w którym informuje organ I instancji, iż M. Z. uległ wypadkowi samochodowemu, na skutek którego jest w stanie niepoczytalności, ma zaburzenia pamięci oraz nie jest w stanie sam o sobie decydować.

Ponadto wraz z wnioskiem o zawieszenie postępowania wniesionym przez żonę Skarżącego zostało złożone postanowienie Sądu Okręgowego W. w W. z dnia [...] października 2008 r., sygn. akt [...] w sprawie o ubezwłasnowolnienie częściowe ustanawiające dla M. Z. doradcę tymczasowego, w osobie jego żony B. Z. dla ochrony jego osoby i mienia.

Jednocześnie na mocy tego postanowienia powołano doradcę tymczasowego B. Z. do reprezentowania uczestnika postępowania M. Z. i do zarządu jego majątkiem.

Bowiem zgodnie z art. 549 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego osoba, dla której ustanowiono doradcę tymczasowego, ma ograniczoną zdolność do czynności prawnych na równi z osobą ubezwłasnowolnioną tymczasowo. Dalej zgodnie z § 2 art. 549 do doradcy tymczasowego stosuje się przepisy o kuratorze osoby częściowo ubezwłasnowolnionej.

Jednocześnie zgodnie z art. 181 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego kurator osoby ubezwłasnowolnionej częściowo jest powołany do jej reprezentowania i do zarządu jej majątkiem tylko wtedy, gdy sad opiekuńczy tak postanowi.

Z treści postanowienia Sądu Okręgowy ustanawiającego doradcę tymczasowego wynika, iż jest uprawniony do reprezentowania Skarżącego i do zarządu jego majątkiem. Jednakże postanowienie to potwierdza także stanowisko strony Skarżącej, iż z uwagi na doznane urazy Skarżący nie był w stanie zarówno fizycznym, jak i psychicznym samodzielnie prowadzić swoich spraw

Skoro wobec Skarżącego toczyło się postępowanie o ubezwłasnowolnienie częściowe i jednocześnie został ustanowiony dla niego doradca tymczasowy to w ocenie Sądu Skarżący nie mógł czynnie brać udział w postępowaniu przed organem I instancji z powodu przeszkody nie do przezwyciężenia jakim był jego stan zdrowia na skutek doznanych urazów, a jednocześnie nie mógł ustanowić osoby reprezentującej go w toczącym się postępowaniu.

Natomiast w aktach sprawy znajduje się również potwierdzenie odbioru pisma organu I instancji z dnia 5 sierpnia 2008 r. wyznaczające stronie siedmiodniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego na podstawie art. 200 o.p., podpisane przez Skarżącego, co w zaistniałej sytuacji uzasadnia twierdzenie, iż Skarżący ze względu na skutki doznanego urazu nie mógł skorzystać z prawa przewidzianego w art. 200 O.p.

Jednocześnie należy podkreślić, że ustanowienie doradcy tymczasowego postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia [...] października 2008 r. nie oznaczało, iż z tym dniem zaistniała przyczyna ustanowienia doradcy tymczasowego i w rezultacie ograniczonej zdolności do czynności prawnych, a jedynie potwierdziło fakt, iż Skarżący nie może samodzielnie prowadzić swoich spraw.

W ocenie Sądu w sytuacji, gdy organ II instancji powziął informację o ustanowieniu dla Skarżącego doradcy tymczasowego, co potwierdziło zgłaszane w odwołaniu stanowisko, iż Skarżący nie może samodzielnie działać w toczącym się postępowaniu, to wówczas winien uchylić decyzję organu I instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania ze względu na nieuczestniczenie strony w postępowaniu, celem przeprowadzenia postępowania już przy uczestnictwie ustanowionego doradcy tymczasowego uprawnionego do reprezentowania Skarżącego.

Nie uczynienie tego spowodowało w istocie, iż dopiero z dniem ustanowienia doradcy tymczasowego można mówić o możliwości czynnego udziału strony w toczącym się postępowaniu, co w zasadzie uniemożliwiło stronie uczestniczenie w postępowaniu przed organem I instancji.

Tym samym została naruszony przepis art. 123 § 1 o.p. określający zasadę czynnego udziału strony w każdym stadium postępowania, jak również art. 121 zawierającego zasadę prowadzenia postępowania podatkowego w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych .

Organ podatkowy rozpatrując ponownie sprawę winien mieć na względzie treść art. 118 § 1 o.p. zgodnie z którym nie można wydać decyzji o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej, jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym powstała zaległość podatkowa, upłynęło 5 lat oraz zasadę wynikającą z art. 153 p.p.s.a. związania oceną prawną Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wyrażoną w niniejszym wyroku.

Sąd mając na względzie wskazane powyżej naruszenia przepisów postępowania uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzająca ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

W oparciu o przepisy art. 152 p.p.s.a. orzeczono, że zaskarżony akt nie podlega wykonaniu, a kosztach postępowania Sad orzekł na podstawie art. 200 p.p.s.a.



Powered by SoftProdukt